Πέννες με πελτέ ντομάτας, κάπαρη και λιαστή ντομάτα

Τι έγινε; Μαζευόμαστε σιγά-σιγά; Άντε μπράβο να τα λέμε οι γείτονες. Και όσοι δεν πήγαμε διακοπές (ευτυχώς που ζούμε σε νησί), θα δούμε εικόνες από τα δικά σας ταξίδια.

Ταξίδια σε όμορφα μέρη μπορεί να μην πήγαμε, αλλά κάναμε μερικές γευστικές εξορμήσεις. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτά που έφαγα πριν λίγες μέρες. Ό,τι βλέπετε, ήρθε αποκλειστικά για μένα στην ταβέρνα Ξύγκια, μια και ο Σπύρος ξέρει την αδυναμία μου στα ψαρικά. Εγώ δεν ήξερα τι θα έτρωγα. Δεν μου έλεγε. Έφαγα όμως αυτά:

Επάνω αριστερά: αριστερά: σαλάτα με καβούρι, δεξιά: σαλάτα με σφυρίδα
Επάνω δεξιά: μαριναρισμένος ξιφίας και σολομός
Κάτω αριστερά: μύδια ψητά
Κάτω δεξιά: γαρίδα ψητή
Για τη νοστιμιά όλων, μάλλον είναι περιττό να μιλήσω...

Άντε τώρα μετά από αυτά, να βάλω συνταγή. Τι να βάλω τώρα; Χμ...Κάτι απλό. Κάτι πολύ απλό. Φαγητό του δεκάλεπτου!

Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ και δεν θέλω αντίρρηση. Εξακολουθούμε λοιπόν να θέλουμε να μην περνάμε πολλές ώρες στην κουζίνα. Γι΄ αυτό το λόγο και λόγω έλλειψης χρόνου, πρόσφατα έφτιαξα ζυμαρικά και χρησιμοποίησα τον πελτέ ντομάτας που έφτιαξα (και που τελικά είναι υπέροχος). Υπάρχουν ακόμα ντομάτες στις λαϊκές. Αν δεν έχετε φτιάξει πελτέ ντομάτας, προλαβαίνετε.

Η συνταγή μου απλή. Πολύ απλή!

Πέννες με πελτέ ντομάτας, κάπαρη και λιαστή ντομάτα
Τι χρειαζόμαστε:
1/2 κιλό πέννες ή άλλο μικρό ζυμαρικό (βίδες, ριγκατόνι κλπ)
4 κ. σ. πελτέ ντομάτας
1 κ. σ. λάδι (χρησιμοποιήστε το λάδι που έχει μέσα το βαζάκι του πελτέ)
2 κ. σ. κάπαρη ξαλμυρισμένη
προαιρετικά:
2 κ. σ. λιαστές ντομάτες ψιλοκομμένες

Εκτέλεση
Βράζουμε τις πέννες όπως επιθυμούμε ή σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.
Όταν γίνουν, τις σουρώνουμε.
Στην κατσαρόλα που βράσαμε τα ζυμαρικά, βάζουμε 4 κ. σ. πελτέ ντομάτας, 1 κ. σ. ελαιόλαδο και την κάπαρη που την έχουμε ξαλμυρίσει αν είναι πολύ αλμυρή και ξιδάτη. Αφήνουμε να ζεσταθούν 1-2 λεπτά τα υλικά, ρίχνουμε τα ζυμαρικά, ανακατεύουμε και...έτοιμα!

Τη 2η φορά που το ξαναέφτιαξα, δεν πρόσθεσα λάδι, αλλά έβαλα 2 κ. σ. λιαστές ντομάτες, ψιλοκομμένες με το λάδι τους. Ήταν ακόμα πιο νόστιμο. Με τις τρίχρωμες πέννες δε, ήταν και εξαιρετικά εμφανίσιμο.

Tips:
Όποια συνταγή κι αν κάνετε, ξαλμυρίστε την κάπαρη, αλλιώς θα εκτιμήσετε την αξία του νερού! Ειδικά, αν την κάπαρη την έχετε φτιάξει μόνοι σας, όπως έκανα φέτος εγώ.

Αν κάνετε τη 2η συνταγή, με τη λιαστή ντομάτα, ακόμα κι αν ξαλμυρίστε την κάπαρη, μην αλατίστε τα ζυμαρικά. Κάπαρη, πελτές και λιαστή ντομάτα, είναι ήδη αλμυρά, οπότε, εκεί κι αν θα εκτιμήσετε την αξία του νερού!

Όποια συνταγή κι αν κάνετε, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχετε σε 15 λεπτά έτοιμο φαγητό και μάλιστα light αφού έχει ελάχιστα λιπαρά. Αν δεν έχετε πελτέ ντομάτας, θα πρότεινα να βάλετε κάποιον έτοιμο πελτέ καλής ποιότητας, ή ακόμα καλύτερα, φρέσκια ντομάτα κομμένη σε κύβους.

Καλή εβδομάδα!

Μεσογειακοί διάλογοι 27 Αυγούστου Μαριές, 28 Αυγούστου Άγιος Λέοντας

Τυροκαυτερής tribute

Εδώ και καιρό θέλω να βάλω μια συνταγή για τυροκαυτερή. Μάλιστα, την έχω υποσχεθεί στην Αλεξάνδρα, αλλά κάτι η ζέστη κάτι 2-3 μέρες που λείψαμε, κάτι ο χαμός που γίνεται εδώ από φίλους, έμεινε πίσω. Μέχρι φέτος, δεν είχα φτιάξει ποτέ τυροκαυτερή. Η φίλη μου η Νέλλη στη Γερμανία μου έλεγε συχνά πως φτιάχνει, τη ρωτούσα πώς και μια και αρέσει στην κόρη μου (για εμάς δεν τίθεται θέμα, είμαστε παμφάγα-εκτός από τραχανά και σαλιγκάρια που δεν τρώω εγώ), είπα να δοκιμάσω φέτος. Τελικά, την έφτιαξα με 3 διαφορετικούς τρόπους για να δω ποια μ΄ αρέσει περισσότερο.

Η 1η δοκιμή, έγινε με πιπεριά ωμή. Το αρνητικό που έχει η ωμή πιπεριά, είναι ότι βρίσκεις τη φλούδα της. Οπότε, δεν θα την ξανακάνω έτσι.

Η 2η και 3η συνταγή, έχει ελαφρώς τηγανισμένες τις πιπεριές και μάλλον γι΄αυτό χρειάστηκαν περισσότερες υποθέτω, ενώ με την ωμή, έβαλα μόνο μία. Στην 3η μάλιστα, χρησιμοποίησα και όσο λάδι είχε απομείνει από το τηγάνισμα (ελάχιστο ήταν), πράγμα που την κάνει ακόμα πιο δυνατή.

Στην 3η, χρησιμοποίησα ανθότυρο, για πιο ελαφρύ αποτέλεσμα. Οι δύο τελευταίες συνταγές είναι σαφώς καλύτερες. Αν πρέπει να διαλέξω οπωσδήποτε μία, τότε μάλλον η 2η υπερτερεί ελάχιστα.

Γενικώς, πειραματιστείτε. Μη βάλετε πολύ γιαούρτι, γιατί θα σας θυμίζει τζατζίκι και όχι τυροκαυτερή. Με το ανθότυρο είναι ωραία και light λύση. Δεν χάνει σε γεύση.

Κι αν η ... κάψα της τυροκαυτερής σας αποτρέπει να τη δοκιμάσετε επειδή είναι καλοκαίρι, σας υπενθυμίζω ότι σε μέρη που έχει πολλή ζέστη, τα καυτερά φαγητά προτιμούνται. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Με τα καυτερά, εξισορροπούν τη θερμοκρασία του σώματος με του περιβάλλοντος, έτσι ώστε να γίνεται η ζέστη ανεκτή. Μην φοβάστε λοιπόν τα καυτερά το καλοκαίρι.

Τυροκαυτερή Ι με ωμή πιπεριά
Υλικά
1 μακρόστενη πράσινη καυτερή πιπεριά
150 γρ. φέτα
1 κ. σ. καλαμποκέλαιο
4 κ. σ. γιαούρτι στραγγιστό
1 κ. σ. ξύδι

Εκτέλεση
Λιώνουμε σε μπλέντερ την πιπεριά μαζί με λίγη φέτα.
Προσθέτουμε τη φέτα και τα υπόλοιπα υλικά.
Δοκιμάζουμε. Αν μας φαίνεται ελαφριά και όχι αρκετά καυτερή, προσθέτουμε λίγο λευκό πιπέρι και αλάτι αν χρειάζεται. Με 1 πιπεριά, γίνεται ελαφριά.

Τυροκαυτερή ΙΙ
Υλικά
6 μακρόστενες πράσινες και πορτοκαλί καυτερές πιπεριές
150 γρ. φέτα
1 κ. σ. καλαμποκέλαιο
4 κ. σ. γιαούρτι στραγγιστό
1 κ. σ. ξύδι
2-3 κ. σ. καλαμποκέλαιο επιπλέον για το τηγάνισμα

Εκτέλεση
Κόβουμε μακρόστενα στα 2 τις πιπεριές, πετάμε το κοτσάνι και τα σπόρια.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, βάζουμε 2-3 κ. σ. καλαμποκέλαιο να ζεστάνει σε μέτρια φωτιά.
Τηγανίζουμε ελαφρώς τις πιπεριές και αφήνουμε σε πιάτο να κρυώσουν.
Για μεγαλύτερη ευκολία στο ξεφλούδισμα, τις άφησα μέσα σε ένα σακουλάκι φαγητού για λίγο. Δεν νομίζω όμως ότι δεν θα έφευγε εύκολα η φλούδα χωρίς τη σακούλα.
Καθαρίζουμε τις πιπεριές από τη φλούδα.
Λιώνουμε σε μπλέντερ τις πιπεριές μαζί με τα άλλα υλικά, όχι όλες μαζί, αλλά σε δόσεις για να δοκιμάζουμε το κάψιμο.
Σερβίρουμε από το ψυγείο. Όταν έρχεται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, είναι πιο αραιή.

Τυροκαυτερή ΙΙI
Υλικά
6 μακρόστενες πράσινες και πορτοκαλί καυτερές πιπεριές
50 γρ. φέτα
120 γρ. ανθότυρο
1 κ. σ. καλαμποκέλαιο συν λίγο από το τηγάνι που θα τηγανίσετε τις πιπεριές
4-5 κ. σ. γιαούρτι στραγγιστό
2 κ. σ. ξύδι
2-3 κ. σ. καλαμποκέλαιο επιπλέον

Εκτέλεση
Κόβουμε μακρόστενα στα 2 τις πιπεριές, πετάμε το κοτσάνι και τα σπόρια.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, βάζουμε 2-3 κ. σ. καλαμποκέλαιο να ζεστάνει σε μέτρια φωτιά.
Τηγανίζουμε ελαφρώς τις πιπεριές και αφήνουμε σε πιάτο να κρυώσουν.
Καθαρίζουμε τις πιπεριές από τη φλούδα.
Λιώνουμε σε μπλέντερ τις πιπεριές μαζί με τα άλλα υλικά, όχι όλες μαζί, αλλά σε δόσεις για να δοκιμάζουμε το κάψιμο.
Σερβίρουμε από το ψυγείο. Όταν έρχεται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, είναι πιο αραιή.

Tips:
Οι πράσινες καυτερές πιπεριές, καθώς ωριμάζουν, γίνονται πορτοκαλί. Γι΄αυτό και βλέπετε διαφορά στο χρώμα της τυροκαυτερής στα μπωλάκια.

Επειδή καυτερές πιπεριές δεν υπάρχουν όλες τις εποχές, μπορείτε να τηγανίζετε μερικές και να τις φυλάξετε στην κατάψυξη. Μπορείτε επίσης να τις ψήσετε. Αυτό, δεν το δοκίμασα ακόμα. Κάποια στιγμή θα την κάνω και με ψητές.
Φιλιά καυτερά!

Στο πανηγύρι

Οι πάγκοι στήθηκαν. Η πραμάτειες απλώθηκαν. Οι μικροπωλητές, από όλη την Ελλάδα, πήραν τη θέση τους πίσω από τους πάγκους. Το πανηγύρι για τη γιορτή του Αγίου Διονυσίου αύριο, είναι έτοιμο.

Μ΄ αρέσει να πηγαίνω και να χαζεύω στα υπαίθρια μαγαζάκια. Έτσι όπως είναι όλα μαζεμένα, με όλα αυτά τα πράγματα απλωμένα μπροστά σου, κάτω από έντονα φώτα, δείχνουν όλα όμορφα. Ο κόσμος, υπερβολικά πολύς. Κάθε χρόνο. Τόσο πολύς, που δύσκολα περπατάς. Όλος ο κόσμος κατεβαίνει στο πανηγύρι. Ξένοι και ντόπιοι. Μου αρέσει να χαζεύω στα κουζινικά. Πολλές φορές βρίσκεις πράγματα που δεν βρίσκεις εύκολα εδώ ή στο σούπερ μάρκετ. Πέρυσι, αγόρασα μια ξύλινη τάβλα και βέργα, για να φτιάχνω πίτες. Εδώ δεν υπάρχουν. Έκανα πολύ καλά που την πήρα. Για να δούμε αν φέτος βρούμε κάτι ενδιαφέρον πάλι!

Μετά από ολιγοήμερη απουσία, πάλι εδώ (για δουλειές έλειπα και μόνο, μη φανταστείτε διακοπές. Είπαμε: Μ. Κ. (μετά κρίσης), πάνε οι διακοπές....).

Κεραστείτε παστελάκι μαλακό, φυτούρα, ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας virtually!
Καλή εβδομάδα να έχουμε και βοήθειά σας ο Άγιος!

Καραμέλα γάλακτος και άλλα

Παναγίας χτες και μαζευτήκαμε στο σπίτι μας να φάμε οικογενειακώς. Η ζέστη χτες είχε χτυπήσει κόκκινο εδώ και πιστεύω ότι το ίδιο νιώσατε όλοι ανά την Ελλάδα! Για να μην τα πολυλέω, μια και δεν είναι καιρός να κάθεται κανείς πολλή ώρα στο κομπιούτερ, περνάω στα εδέσματα και σε μια συνταγή. Πολλά από αυτά που έκανα τα είχα ξανακάνει.

Παντσέτα χοιρινή γεμιστή με σκόρδο, χρωματιστές πιπεριές, κεφαλοτύρι και καρότο. Καλύτερο από κάθε άλλη φορά. Άλλες φορές έβαζα πράσινη πιπεριά, τώρα έβαλα χρωματιστές και ήταν μέλι. Θα σας πω και ένα tip γι' αυτή μετά!

Μανιταρόπιτα (που ακόμα δεν έχω βάλει τη συνταγή εδώ). Δεν λείπει ποτέ από τα τραπέζια μου γιατί τη λατρεύουν όλοι!

Ψωμάκι ζυμωτό, από το "Ψωμιά και ζύμες" φυσικά! Τι άλλο ψωμί θα είχα;

Σαλάτα με φρέσκια ντομάτα και λιαστή ντομάτα από τον κήπο μας, κάπαρη και αγγουράκι τουρσί που έφτιαξα πριν 2 μήνες και χαλούμι ψητό. Μοιάζει με τη σαλάτα που είχα δώσει πέρυσι.

Πουρέ πατάτας που δεν τον φωτογράφισα. Μερικά δεν πρόλαβα να τα φωτογραφίσω, ή για την ακρίβεια φωτογράφισα μισοάδεια πιάτα όπως βλέπετε σε κανα δυο φωτό.

Από γλυκά, έπαιξαν αμυγδαλόπιτα με παγωτό, φρυγανιά που δεν φωτογράφησα, πανακότα που σερβιρίστηκε με σιρόπι βύσσινο της Ξανθής (ήταν σούπερ) και σιρόπι καραμέλας γάλακτος που θα βρείτε στο τέλος του ποστ.

Το βράδυ, έπαιξαν μεζεδάκια, όπως ρολάκια σολομού, αυτή τη φορά με μαύρο ψωμί και κατίκι Δομοκού, φρυγανάκια με υποκατάστατο χαβιαρού (κρίση έχουμε!), ρολάκια κολοκυθιού, που αυτή τη φορά έγιναν με ξινομυζήθρα και ξηρό άνηθο και ήταν τέλεια!


Πριν περάσω στην καραμέλα γάλακτος, να σας πω ένα tip για την παντσέτα, αλλά και γενικά για τις λιπαρές σάλτσες. Η παντσέτα έχει αρκετό λίπος. Τόσο, που δεν προσθέτουμε ούτε σταγόνα λάδι στο ψήσιμο. Όταν είναι έτοιμη και έχει μείνει το ζουμί στο ταψί (ή σε φαγητό κατσαρόλας), παίρνουμε το ζουμί, το βάζουμε σε μπωλ και μετά στην κατάψυξη. Το λίπος, μετά από λίγη ώρα παγώνει στην επιφάνεια και μπορούμε να το αφαιρέσουμε πολύ εύκολα με ένα κουτάλι. Έτσι, μένει μόνο το ζουμί από τη σάλτσα μας, χωρίς καθόλου λίπος.

Και πάμε στην καραμέλα (σλουρπ). Την Παρασκευή, περίμενα φίλους. Ο φίλος μου ο Γιάννης, που είναι μάγειρας αλλά και ταλαντούχος σε ό,τι κάνει, βλέποντας το ποστ με την πανακότα με καραμέλα μου λέει: να φτιάξεις καραμέλα γάλακτος για την πανακότα. Το και το θα κάνεις! Θα σ' αρέσει πολύ! Μοιάζει με την καραμέλα που έχει μέσα η σοκολάτα μαρς! Στο άκουσμα αυτό, τα μάτια μου κάνανε όπως κάνουν του Σκρουτζ, όταν ακούει για δολάρια! Μόνο που, αντί για δολάρια, στα μάτια μου ανεβοκατέβαιναν σοκολάτες μαρς με καραμέλα!!!!
Μια και περίμενα φίλους, βρήκα ευκαιρία να τη φτιάξω. Δεν ήθελα και πολύ! Οι οδηγίες απλές. Πολύ απλές! Ειδικά για όποιον έχει φτιάξει καραμέλα απλή.

Χρειαζόμαστε ίση ποσότητα ζάχαρης με κρέμα γάλακτος. Δίνω τις αναλογίες που χρησιμοποίησα εγώ:

Καραμέλα γάλακτος
Υλικά
200 ml ζάχαρη
200 ml κρέμα γάλακτος light ή κανονική
μερικές σταγόνες νερό και λεμόνι

Εκτέλεση
Σε δοσομετρική κούπα, μέτρησα 200 ml ζάχαρη. Αν δεν έχετε δοσομετρική κούπα, πάρτε 2 ίδια ποτήρια. Στο ένα ποτήρι βάλτε την κρέμα γάλακτος. Στο άλλο ποτήρι, βάλτε ζάχαρη, ίση σε ποσότητα με την κρέμα γάλακτος.
Σε κατσαρόλα, έβαλα τη ζάχαρη με μερικές σταγόνες νερό και λεμόνι.
Άφησα τη ζάχαρη να λιώσει και να πάρει καστανό χρώμα. Αν δεν έχετε ξανακάνει καραμέλα, χαμηλώστε τη φωτιά και παραμείνετε κοντά στην κατσαρόλα. Η καραμέλα καίγεται πολύ εύκολα. Παρόλο που οι οδηγίες συχνά λένε να μην ανακατεύεις την καραμέλα, εγώ την ανακατεύω πάντα με ξύλινο κουτάλι σε χαμηλή φωτιά, για να ελέγχω τη σκουρότητά της, επειδή δεν μου αρέσει να είναι πολύ καμένη.
Όταν πήρε το επιθυμητό καραμελένιο χρώμα, απέσυρα από τη φωτιά και έριξα την κρέμα γάλακτος. Ανακάτεψα γρήγορα για να ενωθεί με το μίγμα. Την ξαναέβαλα στη φωτιά για να πάρει μια βράση για ένα δύο λεπτά και να πήξει.
Η καραμέλα γάλακτος ήταν έτοιμη!

Μπορείτε να τη φυλάξετε στο ψυγείο για αρκετές μέρες. Δεν ξέρω πόσες γιατί πρώτη φορά την κάνω. Ο Γιάννης λέει για πολλές. Έτσι κι αλλιώς, με αυτή την ποσότητα, δεν θα μείνει για πολύ στο ψυγείο! Θα την έχετε φάει σύντομα!

Tip: βγάλτε το κουταλάκι από το μπωλάκι όταν τη βάλετε στο ψυγείο, γιατί αλλιώς θα κάνετε ό,τι κι εγώ: θα τρώτε μια κουταλιά, κάθε φορά που θα ανοίγετε το ψυγείο, με το πρόσχημα ότι κάτι ψάχνετε! Έτσι για την ιστορία, χρησιμοποίησα κρέμα γάλατος με λίγα λιπαρά, για να έχω light τύψεις όταν την τρώω!

Τις επόμενες μέρες, θα είμαι μακριά από adsl γραμμή στο pc και θα τα λέμε δύσκολα. Θα μπαίνω λίγο και θα σας βλέπω με δυσκολία, αλλά θα είμαι εδώ! Καλή εβδομάδα να έχουμε!

Υ. Γ. Διατηρείται στο ψυγείο για πολλούς μήνες!! 

Σιροπιαστή αμυγδαλόπιτα με σοκολάτα

Παναγίας έρχεται και όλο και κάποιο γλυκάκι θα φτιάξουμε για τους εορτάζοντες. Σας γράφω τη συνταγή για αμυγδαλόπιτα σιροπιαστή που έκανα και κάποιες τη θελήσατε. Η ποσότητα για τη σοκολάτα, είναι ενδεικτική, με την έννοια, ότι έβαλα μια πλάκα σοκολάτα που ήταν 125 γρ. Αν έχετε 100 γρ. ή 130, δεν χάλασε ο κόσμος.

Επίσης, στα πλαίσια του σχεδίου "δεν-πετάω-τίποτα, όλα-είναι χρήσιμα", να σας πω, ότι το αμύγδαλο που χρησιμοποίησα, ήταν αμύγδαλο που είχα ήδη χρησιμοποιήσει για να φτιάξω σουμάδα. Είχε χάσει τα πολύτιμα συστατικά του, αλλά για το γλυκό, ήταν μια χαρά. Αν φτιάξετε το γλυκό καλοκαίρι όπως τώρα, μια μπαλίτσα παγωτού επιβάλλεται. Το απογειώνει!

Σιροπιαστή αμυγδαλόπιτα με σοκολάτα
Υλικά
4 αυγά
125 γρ. μαργαρίνη soft (μισό μικρό κουτί)
1 κούπα ζάχαρη (240 γρ. περίπου)
2 βανίλιες
1 κ. γ. μπέικιν πάουντερ
2 κούπες σιμιγδάλι ψιλό (400 γρ.)
1 κούπα αμύγδαλο τριμμένο με τη φλούδα (120 γρ)
125 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα τριμμένη στον τρίφτη του κρεμμυδιού
1 σφηνάκι λικέρ καφέ ή άλλο λικέρ
για το σιρόπι
2 κούπες ζάχαρη
3 κούπες νερό
χυμό 1/2 μικρού λεμονιού

Εκτέλεση
Ανάβουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς.
Χωρίζουμε τα αυγά από τα ασπράδια.
Χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα σφιχτή.
Χτυπάμε τους κρόκους, τη μαργαρίνη και τη ζάχαρη για λίγα λεπτά να αφρατέψουν.
Προσθέτουμε το σιμιγδάλι, τις βανίλιες, το μπέικιν, το λικέρ και ξαναχτυπάμε.
Προσθέτουμε τη μαρέγκα και την ενσωματώνουμε στη χαμηλή σκάλα του μίξερ.
Τέλος, βάζουμε τα αμύγδαλα και τη σοκολάτα και τα ενσωματώνουμε κι αυτά.
Βουτυρώνουμε ένα μέτριο πυρέξ και ρίχνουμε το μίγμα μας.
Το ψήνουμε για 30 λεπτά στους 190 βαθμούς. Ελέγξτε αν βγαίνει το μαχαίρι καθαρό 5 λεπτά πριν τη λήξη του χρόνου και αν χρειάζεται βγάλτε το νωρίτερα λίγο.
Βγάζουμε το γλυκό και μέχρι να γίνει χλιαρό φτιάχνουμε το σιρόπι.
Βράζουμε τη ζάχαρη με το νερό 5 λεπτά. Προσθέτουμε το χυμό λεμονιού.
Όταν γίνει το γλυκό χλιαρό, το περιχύνουμε με το σιρόπι.
Αν θέλουμε γαρνίρουμε με αμύγδαλο από πάνω.
Αν θέλουμε επίσης, χαράζουμε το γλυκό πριν το σιροπιάσουμε για να σιροπιαστεί καλύτερα. Σε αυτή την περίπτωση, ρίξτε το σιρόπι με προσοχή, σιγά-σιγά.

Tip: συγκρατηθείτε :-))))

Καλά να περάσετε το πσκ!

Ρολάκια κολοκυθιών με ανθότυρο και μυρωδικά

Μια και σε πολλές έκαναν ένα κλικ τα ρολάκια κολοκυθιού, σας δίνω τη συνταγή. Την αρχική ιδέα, την πήρα όπως σας έλεγα, από ένα ιταλικό site, το οποίο, ναι μεν γράφει στα αγγλικά η ιδιοκτήτρια, αλλά είναι ιταλίδα. Την παρακολουθώ χρόνια, χωρίς απαραίτητα να κάνω τις συνταγές της. Γράφει σπάνια, αλλά γράφει ωραίες συνταγές.

Επειδή δεν ήθελα να βάλω ρικότα, αντικατέστησα με ανθότυρο. Πιστεύω ότι θα του πάει πολύ και η ξυνομυζήθρα. Ήταν πάρα πολύ ελαφριά, εντυπωσιακά σε εμφάνιση και παρόλο που δεν περίμενα να τα τιμήσουν τα παιδιά, τα δοκίμασαν και τους άρεσαν. Με 2 κολοκύθια που ζητάει η συνταγή, γέμισε το πιάτο που βλέπετε. Το 3ο κολοκύθι, ουσιαστικά δίνεται για τυχόν ατυχήματα ή αν είναι μικρά. Το 1ο, το έκοψα λίγο πιο χοντρό από το 2ο, με αποτέλεσμα, να τυλίγεται δύσκολα. Κόψτε τα λοιπόν σε πολύ λεπτές φέτες.

Ρολάκια κολοκυθιών με ανθότυρο και μυρωδικά
Υλικά
2-3 κολοκύθια μέτρια ΩΜΑ
300-400 γρ. ανθότυρο
4-5 κλωνιά άνηθο ψιλοκομμένο
4-5 κλωνιά μαϊντανό ψιλοκομμένο
2 κ. σ. γιαούρτι στραγγιστό
αλάτι
λευκό πιπέρι

Εκτέλεση
Ανακάτεψα το τυρί με τα μυρωδικά και το αλατοπίπερο.
Αραίωσα το μίγμα με γιαούρτι.
Έκοψα πολύ λεπτές φέτες τα κολοκύθια στον τρίφτη που κόβουμε τσιπς, ή αλλιώς, γιαπωνέζικο μαντολίνο. Αφού είδα στο πρώτο κολοκύθι ότι δεν ήταν πολύ λεπτές οι φέτες, το ρύθμισα να κόβει πολύ λεπτά και τα άλειψα με το μίγμα του τυριού.
Ρολάρισα ένα-ένα τα κολοκύθια και τα στερέωσα με οδοντογλυφίδα (που δεν ήταν απαραίτητη).
Τα έβαλα στο ψυγείο και σερβίρισα παγωμένα αφού έβγαλα τις οδοντογλυφίδες.


Με την προσθήκη αλατιού, τα κολοκύθια έβγαλαν μερικά υγρά. Αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα, γιατί είτε τα χύνετε γέρνοντας το πιάτο, είτε αλλάζετε πιάτο πριν τα σερβίρετε.

Φαγώθηκαν ευχάριστα και την επόμενη μέρα τα 2-3 που είχαν μείνει.

update: όποιος βάζει ποστ τις νύχτες, ξεχνάει να βάλει τις φωτό με τα βήματα ;-)

Πανακότα με καραμέλα

Σκέφτηκα να δώσω μερικές διευκρινίσεις πάνω στο προηγούμενο ποστ σχετικά με τα ταξίδια με γκρουπ και να σας πω λίγη ακόμα από την ιστορία με τον τρέλιακα (που μάλλον θα είναι ακόμα πιο αστεία).

Στο προηγούμενο ποστ, ίσως άφησα την εντύπωση ότι τα ταξίδια με γκρουπ είναι πάντα έτσι. Καθόλου δεν είναι. Η αλήθεια είναι, ότι έχω πάει πολλά ταξίδια με γκρουπ, πάντα στο εξωτερικό. Ήταν ένας πολύ εύκολος και φτηνός τρόπος για μας π. κ. (προ κρίσης) να δούμε πολλά μέρη, σε λίγο χρόνο, οικονομικά και χωρίς κούραση από οδήγηση. Αυτά τα ταξίδια, συνήθως έχουν πάρα πολλές ώρες οδήγησης, με τη διαφορά, ότι δεν οδηγείς εσύ αλλά άλλος και επίσης, επειδή η διαδρομή είναι άγνωστη, είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Αν πέσεις και σε καλό ξεναγό (που τις περισσότερες φορές είχαμε), το ταξίδι αποκτά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί σου μιλάει για τη χώρα, τις συνήθειες, μαθαίνεις πληροφορίες για την ιστορία του τόπου, την οικονομία, την εργασία και πολλά άλλα.

Βενετία

Ένα γκρουπ 40-50 ατόμων, είναι μια μικρή κοινωνία. Και μέσα σ΄ αυτούς, θα βρεις πάντα τις ίδιες φιγούρες: Αυτούς που αργούν συστηματικά στα ραντεβού. Αυτόν που ξοδεύει μέχρι και το τελευταίο ευρώ που θα πάρει μαζί, είτε από ενθουσιασμό επειδή είναι το πρώτο του ταξίδι, είτε επειδή είναι σπάταλος. Αυτόν που το παίζει ξερόλας-κοιτάξτε με, έχω πείρα από ταξίδια. Αυτόν που δεν θα αλλάξει ρούχα όσες μέρες διαρκεί το ταξίδι. Αυτόν που δεν χαλάει ευρώ, ούτε για καφέ. Συνήθως, η τελευταία περίπτωση, είναι ίδια με την προτελευταία. Αυτοί που πάνε όλο νεύρα, έτοιμοι να τσακωθούν ανά πάσα στιγμή. Και τέλος, αυτοί που πάνε κουλ, με σκοπό να περάσουν καλά. Στην τελευταία κατηγορία, ανήκουμε εμείς.

Βατικανό

Όταν πας ένα ταξίδι με γκρουπ, που εδώ και λίγα χρόνια στοίχιζε 450-650 ευρώ για μια εβδομάδα και περιμένεις πως θα σε πάνε στο Σέρατον, θα σου έχουν κάθε βράδυ για φαγητό αστακομακαρονάδα, χαβιάρι Μπελούνγκα και αυγά άγριας πέρδικας, τότε δεν θα περάσεις καλά. Προσωπικά, το τελευταίο που με ενδιαφέρει όταν πάω κάπου ταξίδι, είναι το πόσων αστέρων είναι το ξενοδοχείο. Το μόνο που με ενδιαφέρει, είναι να είναι καθαρό και να έχει τα απαραίτητα, αφού σκοπό έχω να γυρίσω όσο περισσότερο το μέρος που πάω και να πέσω ξερή το βράδυ για ύπνο. Τι να το κάνω το Σέρατον και το Χίλτον αν δεν έχω σκοπό να μείνω μέσα για 7 μέρες νυχθημερόν, ή αν δεν έχω σκοπό να κάνω επίδειξη στη γειτόνισσα; Να μου λείπει. Έτσι για την ιστορία, όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε μείνει σε πολύ όμορφα ξενοδοχεία, αλλά και σε απλά. Σε καμία περίπτωση αισχρά, που σιχαινόσουν να κοιμηθείς. Επίσης, έχουμε φάει πολύ καλά. Δεν πάω εκδρομή για να φάω μόνο στο ξενοδοχείο ή να έχω τις ανέσεις του. Πάω για να δω μέρη. Να δω κάτι διαφορετικό από την πατρίδα μου και να δοκιμάσω τα φαγητά του κάθε τόπου.

Νάπολη

Οπότε, αν έχετε τις παραπάνω προδιαγραφές και δεν είστε παράξενοι, τα ταξίδια με γκρουπ, είναι ιδανικά.

Πού είχαμε μείνει; Α! Στον mister m@l@ka of the year.
Λοιπόν, αγαπημένη ατάκα του καραγκιόζη, ήταν η: «αφήστε με να σας......» Η οποία συμπληρωνόταν ανάλογα με το τι κάναμε εκείνη τη στιγμή. Αφήστε με να σας δείξω τη σωστή διαδρομή. Αφήστε με να σας οδηγήσω στην Κατάνια. Αφήστε με να σας δείξω ένα καλό εστιατόριο. Αφήστε με το ένα, αφήστε με το άλλο. Το δε λάθος που έκανε η ξεναγός με το να τον αφήσει να πιάσει μικρόφωνο, το πληρώναμε με μαθήματα ιστορίας που μας έκανε από κει. Υπήρχαν πολλές φάσεις που νευριάζαμε, αλλά υπήρχαν και στιγμές που γελάγαμε μέχρι δακρύων (συνήθως όχι στο πούλμαν, αλλά μετά που τον θάβαμε...). Σε κάποια φάση και ενώ είχαμε αλλάξει θέση και καθόμασταν εμείς μπροστά και οι φίλοι μας πίσω, ο μίστερ γελοίος είχε πιάσει το μικρόφωνο και έλεγε για τον ελληνισμό στην κάτω Ιταλία. Ενώ μιλάει λοιπόν, ακούμε φωνές από πίσω. Γυρίζουμε και τι να δούμε; Το φίλο μας εξαγριωμένο, να είναι όρθιος, να απειλεί και να φωνάζει: κάτσε κάτω ρεεεεεεεεεεεεε! Δε θέλουμε μάθημα ρεεεεεεεεεεεε! Ποιος σου είπε ότι είμαστε σχολείο εδώ;;;; Εκείνος συνέχιζε ατάραχος: Εμείς οι κορίνθιοι (ήταν και κορίνθιος τρομάρα του), ιδρύσαμε αποικίες στις Συρακούσες, μπλα μπλα μπλα...

Ρώμη

Το πιο αστείο σημείο στην εκδρομή όμως ήταν, όταν μέσα στο πλοίο του γυρισμού πια και ενώ δεν μιλιόμασταν το μισό γκρουπ με το άλλο μισό αφού μας είχε διχάσει σε 2 ομάδες (είχε και φανατικούς οπαδούς ο καραγκιόζης), μέσα στην καμπίνα μας, ο άντρας μου έπαθε κρίση υπερβολικού γέλιου. Μιλάμε κόντεψα να τον χάσω! χαχα! Ο λόγος ήταν ότι στα καλά καθούμενα, σκέφτηκε την εξής εικόνα: τον τρέλιακα, να έχει πάει στον καπετάνιο, να τον έχει δέσει και φιμώσει και να του φωνάζει πιάνοντας το τιμόνι: Αφήστε με να σας οδηγήσω στην Ελλάδα!!!! Ο καλός μου, στη σκέψη αυτή, κόντεψε να μου μείνει. Το γέλιο ήταν μεταδοτικό, κόλλησα εγώ και τα παιδιά, αλλά αυτός κόντεψε στην κυριολεξία να μείνει. Είχε πέσει στο πάτωμα της καμπίνα, έκλαιγε από τα γέλια, είχε χάσει την αναπνοή του από τα γέλια και ήταν αδύνατον να σταματήσει! Από λίγο να μου τον πεθάνει ο καραγκιόζης! Ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, στο άκουσμα της φράσης «αφήστε με να σας οδηγήσω στην Ελλάδα», μας πιάνει κρίση γέλιου!

Έτσι για την ιστορία, τη μέρα που έβαλα το προηγούμενο ποστ και τρώγαμε το μεσημέρι μαζί, χωρίς να τον έχω προειδοποιήσει ότι έχω γράψει γι΄ αυτόν, γυρίζω και του λέω με στόμφο: Αφήστε με να σας οδηγήσω στην Ελλάδα! Γυρίζει, με κοιτάζει, με ρωτάει: πού το θυμήθηκες τώρα αυτό; Του απαντώ ότι έβαλα ποστ και έλεγα γι αυτόν και τον πιάνει πάλι κρίση γέλιου! Κόντεψε να πνιγεί! Σηκώθηκα κλαίγοντας από τα γέλια από το τραπέζι, προκειμένου να απομακρυνθώ και να ηρεμήσει! Χαχα!

Είχα σκοπό να σας πω για έναν άλλο ξεναγό που είχαμε, για να δείτε διαφορά ξεναγών και να μη νομίζετε ότι όλοι είναι όπως η κυρία που μας συνόδευε, αλλά παραμάκρυνε πάλι το ποστ! Άλλη φορά...

Πομπηία

Για τη συνταγή τώρα. Πέρυσι είχα δώσει συνταγή για πανακότα με σκόνη ζελατίνας. Εδώ στο νησί είναι πολύ δύσκολο να βρω σκόνη ζελατίνας. Αντιθέτως,φέρνουν ζελατίνη σε φύλλα, λες και είναι πολύ πιο πρακτικό από τη σκόνη. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί! Εμένα η σκόνη με βολεύει πολύ περισσότερο. και αναγκάζομαι να φέρνω από την Πάτρα οταν πηγαίνω. Όπως και να ΄χει, η παρακάτω συνταγή, είναι με φύλλα ζελατίνας. Δεν θυμάμαι αν την έχω δοκιμάσει. Ίσως μια φορά που δεν έβρισκα σκόνη. Οπότε, τη δίνω με επιφύλαξη. Όπως και την άλλη συνταγή, την είχα πάρει από κάποιο ιταλικό σάιτ εδώ και πολλά χρόνια, όταν δεν είχα λόγο να κρατάω λινκς και την έχω στο τετράδιό μου χωρίς άλλα στοιχεία. Η φωτό επίσης, ειναι από τις παλιές φωτό.



Πανακότα με καραμέλα (με φύλλα ζελατίνης)

Υλικά
500 γρ. κρέμα γάλακτος
270 γρ. ζάχαρη
3 φύλλα ζελατίνης
1 βανίλια
7-8 κουτ. νερό
λίγο κονιάκ
Μπορείτε να αντικαταστήσετε την κρέμα γάλακτος με 300 γρ. γάλα και 200 γρ. κρέμα γάλακτος.

Εκτέλεση
Φτιάξτε καραμέλα με τα 200 γρ. ζάχαρη και τις 7-8 κουτ. νερό σε φωτιά πολύ χαμηλή, μέχρι να πάρει η ζάχαρη ένα σκούρο χρυσαφί χρώμα.
Ρίξτε την καραμέλα σε μεταλλικά φορμάκια και αφήστε να κρυώσει.
Βάλτε τα φύλλα ζελατίνας σε κρύο νερό.
Σε μεταλλικό μπωλ ζεστάνετε την κρέμα γάλακτος, την υπόλοιπη ζάχαρη (70 γρ.) και τη βανίλια.
Ανακατέψτε και μετά από λίγο, αποσύρετε από τη φωτιά και προσθέστε τα φύλλα ζελατίνης.
Μόλις η κρέμα κρυώσει, προσθέστε το κονιάκ και βάλτε τη σε φορμάκια.
Αναποδογυρίζετε και σερβίρετε με φράουλες αν είναι στην εποχή τους.

Καλή και γλυκιά εβδομάδα να έχουμε!

Ένα τραπέζι και άλλα

Σήμερα είχα σκοπό να βάλω άλλη μία ιταλική συνταγή και να σας πω δυο λόγια ακόμα για το ταξίδι αυτό. Προέκυψε όμως ένα τραπέζι και δεν πρόλαβα να ετοιμάσω το ποστ. Μια και δεν πρόλαβα να το βάλω, σκέφτηκα να το καθυστερήσω κανά δυο μέρες και να σας πω για τις διαφορές με έναν άλλο ξεναγό μια και σας άρεσε η περιγραφή του ταξιδιού. Οπότε, μέχρι να ετοιμάσω το ποστ, σας δείχνω τι έφτιαξα στο χτεσινό τραπέζι και σύντομα θα βάλω και τις συνταγές από αυτά που δεν έχω βάλει. Να δω πότε θα τα προλάβω να τα κάνω όλα βέβαια, που όχι μόνο ποστ δεν προλαβαίνω να ετοιμάσω, αλλά ούτε να απαντήσω στα email μου...

Παραπάνω βλέπετε:

Μελιτζάνες με ντομάτα κια χαλούμι που έχω ξαναφτιάξει. Στην ίδια φωτό, μανιταρόπιτα και παστίτσιο με λαζάνια.
Σαλάτα καπρέζε.
Τη μανιταρόπιτα ξανά, που τη λιμπιζόταν μία από τις γάτες μας!
Ρολάκια κολοκυθιού με ανθότυρο και μυρωδικά. Μια ιδέα που πήρα από ένα ιταλικό site. Θα σας τα πω με λεπτομέρειες.
Τυροκαυτερή, ντιπ αβοκάντο με φέτα και ανθότυρο, κρακεράκια και εύκολο ψωμί με μπύρα.
Κλείσαμε με σιροπιαστή αμυγδαλόπιτα με σοκολάτα, που συνοδεύτηκε με έτοιμο παγωτό.

Μέχρι να ετοιμάσω το ποστ, καλό πσκ!

Γρανίτα αμύγδαλο-Ιταλική εβδομάδα

Όποιος βαριέται να διαβάσει, μπλα, μπλα, μπλα, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή.
Πάνε αρκετά χρόνια πια, όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τα παιδιά μας διακοπές και μάλιστα στο εξωτερικό. Πρέπει να ήταν 5-6 χρόνια πριν. Είχαμε αποφασίσει να πάμε στη Σικελία. Όλα φάνταζαν ονειρικά. Λατρεύουμε την Ιταλία και δεν είχαμε δει καθόλου το Νότο. Πού να φανταστούμε, ότι ένας από το γκρουπ, θα βοηθούσε να μας μείνει αξέχαστη η εκδρομή.

Κατάνια

Όταν δουλεύεις με ομάδα, όπως στη δική μας δουλειά, έχεις μάθει πολύ καλά, ότι την έχεις βάψει έτσι και δεν επιβληθείς από την αρχή. Αυτό δεν ισχύει μόνο για μια τάξη, αλλά και οπουδήποτε πρέπει να ηγηθείς για το καλό όλων και δεν καταφέρεις να σε σέβονται και να υπακούν. Αυτό, φαίνεται ότι δεν το ήξερε η ξεναγός που μας συνόδευε, η οποία ήταν μια ιταλίδα, παντρεμένη με έλληνα, που τα καλοκαίρια έκανε αυτή τη δουλειά. Αυτή λοιπόν η ξεναγός, έκανε το στρατηγικό λάθος, να επιτρέψει σε έναν (ο οποίος ακολούθως θα αναφέρεται ως μ@λ@κ@ς-σόρυ) να της πάρει τον αέρα. Το λάθος ξεκίνησε από την αρχή, όταν μια φορά αυτός ζήτησε να πει κάτι από το μικρόφωνο και τον άφησε. Έκτοτε, βρήκε αυτός παιχνίδι και έχασε αυτή και όλοι μας την ηρεμία μας. Ο μίστερ μ@λ@κ@ς (διότι ανακηρύχτηκε από όλους μας πανηγυρικώς σε mister world malakas), καθόταν στη γαλαρία, είχε ένα τόμο με πληροφορίες για τη Σικελία, από αξιοθέατα μέχρι χάρτες και άδραχνε την ευκαιρία ανά πάσα στιγμή να κάνει τον έξυπνο σε όλους, γραπώνοντας το μικρόφωνο και μην αφήνοντας κανέναν να μιλήσει (βασικά την ξεναγό). Δυστυχώς ήξερε και ιταλικά, έτσι είχε άποψη για όλα. Για τις διαδρομές, πού πρέπει να σταματήσουμε, να φάμε, να πιούμε, τι να δούμε, τι να μη δούμε, πού θα κάνουμε το ψιλό μας και πού το χοντρό μας.
Γελάτε ε; Εμείς να δείτε τι γέλιο κάναμε αλλά και τι νεύρα είχαμε με δαύτο!

Παλέρμο

Είναι ίσως το μοναδικό ταξίδι, που δεν θυμάμαι τίποτα. Δεν θυμάμαι πού σταματήσαμε, τι είδαμε, πώς λέγονταν τα μέρη που είδαμε…Αντιθέτως, θυμάμαι πόσες φορές έκανε την ξεναγό να κλαίει, πόσο της σήκωσε την πίεση, πώς χώρισε σε δύο παρατάξεις ολόκληρο γκρουπ, πόσα γαμωκάντηλα ακούσαμε σε ελληνικά και ιταλικά και τις καινούριες βρισιές που έμαθα στα ιταλικά. Α βέεεεβαια…ήταν μια πολύ εκπαιδευτική εκδρομή.

Δεν θα ξεχάσω, την μονίμως απορημένη έκφραση των παιδιών μου, που τότε πρέπει να ήταν κάτω από 12, κάθε φορά που έφερνε σε απόγνωση την ξεναγό από τις παραξενιές του και τις απαιτήσεις του και άρχιζαν τα γαμωκάντηλα σε ελληνικά και ιταλικά. Το τι download καντηλιών γινόταν κάθε φορά, δεν λέγεται!

Οι ωραιότερες μέρες από αυτή την εκδρομή και τις οποίες θυμάμαι μία προς μία, ήταν αυτές που ο μ@λ@κ@ς, αποφάσισε να μην ακολουθήσει το γκρουπ! Και οι ώρες που χωριζόμασταν ελεύθεροι να πάμε όπου θέλουμε. Ααααα! Ευτυχία!

Ορτίτζα

Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ το ανέβασμα στην Αίτνα. Ξέρετε το νόμο του Μέρφυ κλπ κλπ. Επίσης θα έχετε ακούσει περί αρνητικής ενέργειας κλπ κλπ φαντάζομαι. Ε, εγώ το πιστεύω, ότι όταν ένας άνθρωπος είναι συφοριασμένος που λέμε κι εδώ, θα είναι και γκαντέμης ως το κόκκαλο. Μόνο που όταν ο γκαντέμης είναι ανάμεσά σου, λούζεσαι κι εσύ αυτά που παθαίνει αυτός. Αυτός λοιπόν ο τύπος, επειδή ήταν έτσι χοντρομ@λ@κ@ς και γκρίνιαζε διαρκώς, όλο κάτι παθαίναμε. 1-2 μέρες λοιπόν πριν τελειώσει το ταξίδι, θα ανεβαίναμε στην Αίτνα. Αν ήταν κάτι που περίμενα σε όλο το ταξίδι, ήταν αυτό. Να δω ένα ηφαίστειο από κοντά. Όταν όμως έχεις έναν που έχει βγάλει με άριστα την γκαντεμοσχολή και έχει πτυχίο στη μ……α, όλα μπορούν να συμβούν.
Σε εκδρομές με γκρουπ αλλάζεις θέσεις ανά διαδρομές, με σκοπό, να περάσουν όλοι από όλες τις θέσεις. Έτσι, όπως καθόμασταν πίσω στη γαλαρία πια και πάνω που το λεωφορείο άσθμαινε να ανέβει το βουνό (ε, δεν έχουν και τα καλύτερα λεωφορεία όλα τα πρακτορεία), ένιωθα να έρχονται πάνω στο κεφάλι μου καρβουνίδια από το κλιματιστικό. Πάνω που ανοίγω το στόμα μου και λέω: βρε παιδιά, μου έρχεται συνέχεια κάτι σαν μαύρος καπνός από το κλιματιστικό. Λες να τα φτύσει το μηχάνημα; Τι το ‘θελα η Κασσάνδρα;;; Δεν έλεγα να μου πέσει το τζόκερ καλύτερα; Πέφτει ΕΝΑΣ μπουχός πάνω μου μαύρος, τίγκα στο καρβουνίδι και γίνομαι ίδια ο Μάικλ Τζάκσον πριν ασπρίσει. Παραλλήλως δε, τα πτύει το λεωφορείο! Ήταν το κερασάκι στην τούρτα που τρώγαμε τόσες μέρες.

Ορτίτζα

Φυσικό ήταν να εξαγριωθούμε όλοι μετά από τόσα που είχαμε περάσει και να αρχίσουν να εκδηλώνονται τα νεύρα μας, τα οποία είχαν γίνει λαστιχάκια για σφεντόνα . Το λεωφορείο τα έφτυσε, δεν μπορούσε να κινηθεί και εμείς θέλαμε να πάμε στο ηφαίστειο. Ο μίστερ-να-μην-τα-ξαναλέω, είχε βγάλει το μπλοκάκι του και σημείωνε το έτος κατασκευής του λεωφορείου, κράταγε στοιχεία, ονόματα, δ/νσεις και εξαπέλυε απειλές προς ξεναγό και οδηγό, ενώ όλοι απείχαμε λίγο από το να τον αρχίσουμε στις γρήγορες! Κι εκεί που τα ΄χασε εντελώς, ήταν όταν μετά από απαίτηση όλων μας να βρούμε τρόπο να ανεβούμε στην Αίτνα, η ξεναγός αποφάσισε να σταματήσει όποιο αυτοκίνητο σταματούσε, για να μας πάρει λίγους-λίγους στο ηφαίστειο, το οποίο δεν απείχε πολύ. Ε, εκεί έδωσε ρέστα. Άρχισε να πηγαίνει πάνω κάτω αλλόφρων, προσπαθώντας να μας πείσει ότι αυτό θα φέρει την καταστροφή μας, να φωνάζει ότι έτσι και διασπαστεί το γκρουπ θα είναι το τελειωτικό μας λάθος, ενώ εγώ ήμουν στο παρατσάκ, να του χώσω τη μαυρισμένη μπλούζα μου στο στόμα, μπας και το βουλώσει επιτέλους. Αφού τον πρρρρρρρρρρρρ όλοι, ανεβήκαμε στο ηφαίστειο, ενώ αυτός, έμεινε με τον οδηγό (σε κάποιον έπρεπε να σπάσει τα νεύρα). Αφού ανεβήκαμε και περάσαμε ωραία χωρίς αυτόν, μετά από καμιά ώρα, τον είδαμε να έρχεται πρώτη μούρη όρθιος στο αυτοκίνητο (αλά εθνική ομάδα όταν γυρνάει από νίκη από το αεροδρόμιο).

Οι τσακωμοί συνεχίστηκαν τις 1-2 μέρες που απέμειναν, μέχρι που στο τέλος η γυναίκα τα έπαιξε και τον άφησε να κάνει ό,τι θέλει, γιατί δεν άντεχε άλλο.
Έχουν περάσει τόσα χρόνια και δεν έχω ξεχάσει το όνομά του. Επίσης, όσο κράτησε το ταξίδι, λυπόμουν τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους συναδέλφους του και ανατρίχιαζα στη σκέψη ότι θα μπορούσα να είχα αυτό τον ηλίθιο πατέρα, διευθυντή, ή ακόμα χειρότερα άντρα!!!

Αχ..τι τα θες; Από κάθε εκδρομή κάτι σου μένει. Σε μας έμεινε ο μίστερ μ@λ@κ@ς. Μου έμεινε όμως και η Ορτίτζα, οι Συρακούσες, η Αίτνα.

Αίτνα

Πάμε τώρα προς τη συνταγή. Πέρυσι, είχα κάνει ένα αφιέρωμα για μια εβδομάδα σε ιταλικές συνταγές. Το ίδιο θα κάνω για τις μέρες που απομένουν αυτή την εβδομάδα.
Όποιος έχει πάει στην Ιταλία σίγουρα έχει δοκιμάσει τις υπέροχες πίτσες της, τα τέλεια παγωτά της και τις μοναδικές γρανίτες της.
Στη Σικελία όμως, η γρανίτα που ξεχώριζε ήταν η γρανίτα αμυγδάλου.
Δε μπορούσα να φανταστώ ότι φτιάχνουν γρανίτα μέχρι και από αμύγδαλα. Έχει μοναδική, λεπτή και ιδιαίτερη γεύση. Επίσης, εκείνη η γρανίτα που μου άρεσε πολύ ήταν η γρανίτα μέντα, που σπάνια βρίσκω στην Ελλάδα.

Όταν φύγαμε από τη Σικελία, έφυγα με σκοπό να φτιάξω γρανίτα αμύγδαλο όταν θα πατούσα το πόδι μου στο νησί. Γι' αυτό, φεύγοντας, έφυγα με πάστα αμυγδάλου στις αποσκευές μου (μάρτζιπαν) η οποία επάνω είχε συνταγή για γρανίτα (τόσο διαδεδομένη ήταν).
Δυστυχώς, κατάφερνα και έχασα το περιτύλιγμα της αμυγδαλόπαστας που είχε τη συνταγή, αλλά βρήκα μία από ένα ιταλικό site και σας γράφω (μεταφράζω ουσιαστικά) μια εύκολη συνταγή για γρανίτα αμύγδαλο.

Που θα βρείτε μάρτζιπαν; Στα μεγάλα σούπερ μάρκετ πιστεύω ότι έχουν. Εγώ είχα προμηθευτεί από το γερμανικό σμ, το οποίο κατά καιρούς φέρνει. Όσοι μένουν στη Γερμανία δε θα έχουν πρόβλημα να βρουν αφού το μάρτζιπαν κατέχει ξεχωριστή θέση στη ζαχαροπλαστική.

Γρανίτα αμύγδαλο
300 γρ αμυγδαλόπαστα
200 γρ. ζάχαρη
1 λίτρο νερό
λίγες σταγόνες εσάνς αμυγδάλου

Εκτέλεση
Κόψτε την αμυγδαλόπαστα σε μικρά κομματάκια και ανακατέψτε τη καλά με τη ζάχαρη, το νερό και το άρωμα αμυγδάλου. Για να έχετε ένα αποτέλεσμα πιο φίνο και ντελικάτο, ζεστάνετε το περιεχόμενο έτσι ώστε να διαλυθεί καλά η αμυγδαλόπαστα.
Αν συνεχίσετε με ηλεκτρική παγωτιέρα, αφήστε το να κρυώσει πριν το βάλετε εκεί.
Αν συνεχίσετε με παγωτιέρα, βάλτε το μίγμα εκεί όταν κρυώσει και αφήστε το να δουλευτεί μέχρι να γίνει η μάζα πυκνή και συμπαγής.

Αν συνεχίσετε με κοινή παγωτιέρα, αφού διαλύσετε την αμυγδαλόπαστα σε κατσαρόλα και αφήσετε να κρυώσει, βάζετε σε μεταλικό σκεύος ή όπου αλλού βάζετε παγωτό και χτυπήστε τη ανά 1-2 ώρες μέχρι να παγώσει με κοινό μίξερ. Η γρανίτα αμύγδαλο (τουλάχιστον αυτή που είχα φτιάξει εγώ) δεν έχει τη μαλακή υφή του παγωτού επειδή περιέχει πολύ νερό. Θέλει αρκετές φορές χτύπημα λοιπόν για να μην έχει πολλούς κρυστάλλους και θέλει και λίγη ώρα εκτός ψυγείου για να μπορέστε να σερβίρετε.

TIP: τα είπα όλα παραπάνω :-))
Σερβίρετε τις γρανίτες σας με χοντρό καλαμάκι. Θα τα βρείτε σε μεγάλα σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν συνταγές που συστήνουν να χρησιμοποιηθεί ολόκληρο το αμύγδαλο με τη φλούδα. Εγώ είμαι υπέρ του ξεφλουδισμένου. Επίσης, υπάρχουν συνταγές που στα υλικά ζητάνε γάλα αμυγδάλου. Αυτό το παίρνουμε βράζοντας ποσότητα αμυγδάλων που αφού τα ξεφλουδίσουμε, τα λιώνουμε σε μούλτι, τα μουσκεύουμε και τα φιλτράρουμε για να πάρουμε το υγρό όπως περιγράφει και αυτό εδώ το site πάντα στα ιταλικά. Η λύση με την αμυγδαλόπαστα είναι πολύ βολική και πετυχαίνει το ίδιο αποτέλεσμα.
Η συνταγή είναι παρμένη από εδώ. Δείτε και τις υπέροχες φωτό.

Εδώ βλέπετε το μεγαλύτερο προσβάσιμο κρατήρα του ηφαιστείου. Προσέξτε το μέγεθος των ανθρώπων ολόγυρα πάνω από τον κρατήρα.


Οι φωτό της συνταγής είναι της Λαμπρινής από το Hungry for Life.

Φωτό από τη μίνι παρουσίαση του βιβλίου στην έκθεση βιβλίου στη Ζάκυνθο

Χτες βράδυ περάσαμε περίπου 3 ώρες στην έκθεση βιβλίου. Ήταν ώρες με φίλους, αλλά και με άγνωστους που ξεφύλλισαν το βιβλίο μου και γεύτηκαν τις λιχουδιές που είχα πάει. Συνταγές φυσικά από το βιβλίο: πάστα φλώρα με σπιτική μαρμελάδα βερύκοκο, κριτσίνια με σπίτική λιαστή ντομάτα και φέτα, ψωμί με πουρέ κολοκύθας και κολοκυθόσπορο, ψωμί με μουστάρδα και σιναπόσπορο (το αγαπημένο της οικογένειας), ρολάκια κανέλλας (αγαπημένο όλων όπως φάνηκε), ζακυνθινά παξιμάδια και σοκολατόψωμο (το ετίμησαν δεόντων όλοι).

Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους και γνωστούς που πέρασαν εκεί και με τίμησαν, αλλά και όλους τους περαστικούς και άγνωστους που συνάντησα εκεί και είπαμε δυο λόγια.
Ευχαριστώ επίσης τα βιβλιοπωλεία της Τασίας και Αλιβίζου Πλέσσα και Άτζελας Φαραού, γι' αυτό που κάναμε. Αν μη τι άλλο, ήταν κάτι διαφορετικό, στην καθημερινότητα του νησιού, η οποία δεν έχει και κάτι συναρπαστικό να μας προσφέρει.

Αγγελική και Σπύρο (φοβερό το μπλουζάκι που μου φτιάξατε), Διονύση και Σούλα, Μαρία Σ., κ. Όλγα, Νατάσσα, Λάμπρο, Τασία, Θανάση, Τασία, Λίτσα, Θανάση, Άντα, Θοδωρή, Μαίρη, Ηλία, Ντένη, Λουκία, Πέννυ, Δημήτρη, Διονύση, Μαρι-Καίτη, κ. Μαίρη, κ. Γιάννη, Κατερίνα, Ασπασία, κ. Κατερίνα και Μαρία Κ., Ιλόνα, Χρήστο, Αντρίκα, Μαίρη και όποιον άλλον ξέχασα (και θα τον συμπληρώσω όταν μου περάσει το αλτσχάιμερ) από τις φίλες και φίλους μου, αλλά και τους ανθρώπους που γνώρισα και συγκράτησα τα ονόματά τους, Ζωή, Τζούλη, Αγγελική, Άτζελα, ευχαριστώ που ήσασταν εκεί και μου κάνατε παρέα. Τη χρειαζόμουν!

Ήθελα πολύ να είσαστε και όλοι εσείς που έχουμε γνωριστεί εδώ μέσα, γιατί κακά τα ψέματα, έχουμε δεθεί, λόγω της κοινής μας αγάπης τόσα χρόνια και λόγω των λόγων που έχουμε ανταλλάξει live ή με mails ή σχολια.

Κάποιες φωτό τραβήχτηκαν από μένα και όσες είμαι εγώ μέσα (και όχι μόνο), τις τράβηξε ο Θοδωρής Γκούγιας (ΘΓ) που φωτογραφίζει τέλεια. Ευχαριστώ Θοδωρή για τις φωτό!
Εύχομαι, στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου που σκέφτομαι αν θα γίνει, να γίνει τον Οκτώβρη, να καταφέρετε να έρθετε και κάποιοι από σας! Θα χαρώ πολύ!