Κρέμα καραμελέ της Ασπασίας

Κατά καιρούς έχω αναφέρει την κρέμα καραμελέ που κάνω. Η συνταγή, είναι της φίλης μου της Ασπασίας και είναι πολύ πετυχημένη. Το μυστικό για να μην μυρίζει αυγουλίλα, είναι ένα: για κάθε αυγό, βάζουμε μία βανίλια. Η Ασπασία είναι εξπέρ στην κρέμα καραμελέ.
Η κρέμα καραμελέ, ήταν και η αιτία που γνωρίστηκα με τη Ρένα.

Γλυκάκι ελαφρύ, ό,τι πρέπει για μετά το αναστάσιμο ή πασχαλιάτικο τραπέζι και επίκαιρο, μια και είναι εποχή που οι κοτούλες κάνουν αυγά αβέρτα.

Κρέμα καραμελέ
Υλικά για 16 κουπάκια

Για την κρέμα
8-10 αυγά σε θερμοκρασία δωματίου (ανάλογα πόσο μεγάλα είναι)
1 λίτρο γάλα φρέσκο
8-10 βανίλιες (1 για κάθε αυγό)
1 κούπα ζάχαρη (τσαγιού) ή και λιγότερη

Για την καραμέλα
1 κούπα τσαγιού ζάχαρη
5 σταγόνες λεμόνι
5 σταγόνες νερό

Εκτέλεση
Φτιάχνουμε την καραμέλα ως εξής:
Βάζουμε την ζάχαρη το λεμόνι και το νερό σε κατσαρόλα και φτιάχνουμε καραμέλα με κλειστό το καπάκι (λέει η Ασπασία, αλλά εγώ δεν το κλείνω γιατί δε θέλω να σκουραίνει πολύ η καραμέλα και να πικρίζει, έτσι το αφήνω ανοιχτό για να το ελέγχω. Επειδή δεν μου αρέσει να είναι σκούρα, αφήνω τη ζάχαρη να λιώσει και να πάρει σκούρο ξανθό χρώμα. Τότε αποσύρω την καραμέλα από τη φωτιά).
Βάζουμε από μια κουταλιά καραμέλα σε 16 κουπάκια (ή σε φόρμα) και φτιάχνουμε την κρέμα.

Για την κρέμα:
Βράζουμε το γάλα με τη ζάχαρη και στο τέλος προσθέτουμε τις βανίλιες. Δεν είναι ανάγκη να βράσει το γάλα για ώρα. Απλώς να λιώσει η ζάχαρη.
Χτυπάμε σε ένα μπολ τα αυγά όλα μαζί, αναμιγνύουμε τα αυγά στο γάλα (να μην καίει το γάλα) ανακατεύουμε καλά και βάζουμε την κρέμα στα κουπάκια. Η κρέμα δεν είναι πηχτή, ούτε πρόκειται να πήξει αν δεν ψηθεί.
Ψήνουμε σε ταψί που μέσα έχουμε βάλει τα κουπάκια και το έχουμε γεμίσει με νερό μέχρι το ύψος της κρέμας (μπεν μαρί δηλαδή) στους 200 βαθμούς λιγότερο από ώρα μέχρι να πάρει χρώμα από πάνω η κρέμα. Μέσα στο ταψί (στο νερό δλδ) στύβουμε κι ένα λεμόνι για να μη μαυρίσουν τα κουπάκια, αν αυτά είναι αλουμινένια.

Μέχρι που έδωσα τη συνταγή στη Ρένα, δεν την είχα δοκιμάσει σε φόρμα (και ακόμα δεν το έχω κάνει). Η Ρένα όμως την έφτιαξε σε φόρμα και της βγήκε μια χαρά.

Tip:
Η καραμέλα καίει περισσότερο από την κόλαση (λέμε τώρα). Προσοχή λοιπόν πολλή κατά την παρασκευή και χρήση της.

Υπενθυμίζω ότι φτιάχνω καραμέλα με λίγες σταγόνες περισσότερο νερό και με ανοιχτό καπάκι (αν είναι κλειστό το καπάκι, έχει και την υγρασία των υδρατμών), για να ελέγχω το χρώμα της, άρα και το πόσο πικρή θα βγει. Όσο πιο πολύ «κάψετε» την καραμέλα, τόσο πιο σκούρα και πιο πικρή θα βγει.

Για να βγάλουμε την κρέμα καραμελέ από τα κουπάκια, περνάμε με ένα μαχαίρι γύρω-γύρω την κρέμα (μεταξύ της κρέμα και του τοιχώματος) και αναποδογυρίζουμε. Αν αφήσουμε την κρέμα ένα 24ωρο πριν την ξεφορμάρουμε, η καραμέλα περνάει στην κρέμα, ενώ αν την ξεφορμάρουμε νωρίτερα, ενδέχεται να πρέπει να την αδειάσουμε με το κουτάλι πάνω στην κρέμα, γιατί δεν έχει προλάβει να ενσωματωθεί όλη.

update:
Αν αποφασίσετε να κάνετε τη συνταγή, διαβάστε τις οδηγίες που δίνει ο Βασίλης στα σχόλια. Ειναι πολύτιμες!

Η μικρή κουζίνα στον Αντέννα

Η μικρή κουζίνα και το βιβλίο μου
Ψωμιά και ζύμες, παρουσιάστηκε πριν λίγο στην εκπομπή 10 με 1 του Γιώργου Καραμέρου και του Σπύρου Χαριτάτου, στον Αντέννα.

Γιώργο, Σπύρο, ευχαριστώ για την αναφορά!

Βασίλη Μούτσιο, ευχαριστώ!

Μυρωδάτα πασχαλινά κουλουράκια

Φέτος δοκίμασα να φτιάξω κουλουράκια με δυνατό άρωμα μπαχαρικών. Έκανα ένα συνδυασμό γλυκάνισου, αστεροειδή γλυκάνισου και μαστίχας. Το αποτέλεσμα ήταν άκρως μυρωδάτο και εντυπωσιακό. Η γεύση τους δε, ξετρέλανε τα παιδιά μου και όσους τα δοκίμασαν!

Μυρωδάτα πασχαλινά κουλουράκια
Υλικά για 3 ταψιά περίπου
1 κ. γ. γλυκάνισο
1 αστεροειδή γλυκάνισο
1 δάκρυ μαστίχας
1 κ. σ. ζάχαρη
150 γρ. βούτυρο αγελαδινό
200 γρ. λευκή ζάχαρη
2 ολόκληρα αυγά
1/4 κούπας γάλα χλιαρό
2 κ. σ. λικέρ μαστίχα (ή άλλο λικέρ)
550 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο
3 κ. γ. μπέικιν πάουντερ
1 αυγό χτυπημένο με 1 κ. γ. νερό, για άλειμμα

Εκτέλεση
Μέσα σε γουδί, κοπανάμε τους σπόρους γλυκάνισου.
Στη συνέχεια, κοπανάμε και τον αστεροειδή γλυκάνισο, καλύπτοντας το γουδί με πετσέτα, για να μην πετάγεται έξω το υλικό.
Βάζουμε τους κοπανισμένους σπόρους και τη μαστίχα σε μπλέντερ, με μία κουταλιά σούπας ζάχαρη και τα χτυπάμε, να ενωθούν τα αρώματα και να γίνει σκόνη η μαστίχα. Τα αφήνουμε στην άκρη.

Χτυπάμε με μίξερ τη ζάχαρη με το βούτυρο για λίγα λεπτά, μέχρι να αφρατέψει το μίγμα.
Προσθέτουμε τα αυγά και συνεχίζουμε το χτύπημα για να ενσωματωθούν.
Προσθέτουμε και τη ζάχαρη με τα μυρωδικά. Χτυπάμε.
Προσθέτουμε σιγά-σιγά το αλεύρι κοσκινισμένο, εναλλάξ με το λικέρ και το γάλα, ενώ, όταν αρχίσει και σφίγγει το μίγμα, αλλάζουμε τους αναδευτήρες του μίξερ, με τους γάντζους για ζύμη. Τα τελευταία 100 γρ. του αλευριού, είναι καλύτερα να τα προσθέσουμε με το χέρι και όχι με μίξερ, για να ελέγχουμε τη ζύμη μας. Μην μπείτε στον πειρασμό να προσθέσετε κι άλλο αλεύρι, παρόλο που η ζύμη είναι απαλή, γιατί θα σκληρύνουν πολύ τα κουλουράκια. Θέλουμε μια ζύμη απαλή, που δεν κολλάει στα χέρια. Προσθέστε αλεύρι, μόνο αν κολλάει στα χέρια η ζύμη. Για να τσεκάρουμε αν κολλάει η ζύμη στα χέρια, είναι καλύτερο να τα έχουμε πλύνει και στεγνώσει.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175 βαθμούς, σε πάνω-κάτω αντιστάσεις. Όταν κάνω μπισκότα και κουλουράκια, προτιμώ να ανεβάζω ψηλά τη σχάρα του φούρνου μου, επειδή, εύκολα μου αρπάζουν τα κουλουράκια από κάτω. Έτσι, δεν κινδυνεύουν να καούν από την κάτω πλευρά.

Πλάθουμε κουλουράκια στο σχήμα που θέλουμε και τα τοποθετούμε σε ταψί που έχουμε βάλει χαρτί ψησίματος. Τα κουλουράκια μας θα φουσκώσουν, όχι υπερβολικά, αλλά ικανοποιητικά.

Όταν τα πλάσουμε όλα, τα αλείφουμε με το μίγμα αυγού/νερού.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 175 βαθμούς, για 12-13 λεπτά, ή μέχρι να πάρουν χρώμα τα κουλουράκια μας.

Tip: Υπενθυμίζω ότι τα κουλούρια και τα μπισκότα σκληραίνουν όταν κρυώσουν. Μην σας παρασύρει η μαλακή τους υφή όταν βγουν και τα παραψήσετε. Θα σκληρύνουν καθώς θα κρυώνουν.

Τα κουλουράκια αυτά είναι ευωδιαστά και μυρωδάτα. Τα αρώματά τους γεμίζουν την κουζίνα σας αλλά και τον ουρανίσκο επίσης! Τα παιδιά μου τα τίμησαν δεόντως όταν δοκίμασα τη συνταγή για πρώτη φορά!

Βάψιμο αυγών με φυτικό τρόπο

Εδώ και 2-3 εβδομάδες, κάνω πειράματα για να βάψω αυγά με φυσικό και φυτικό τρόπο. Τις χημικές βαφές δεν τις συμπαθώ καθόλου. Μπορεί να κάνουν πολύ ωραίο βάψιμο, αλλά έτσι και περάσει μέσα η μπογιά, εγώ δεν τα τρώω. Να μη σας πω ότι δεν τα τρώω έτσι κι αλλιώς τα βαμμένα αυγά, καθώς η κόκκινη μπογιά γεμίζει και εσωτερικά το αυγό, όπως τα καθαρίζεις. Ο λόγος που έβαψα έτσι τα αυγά, ήταν για να δω την επίδραση που έχουν τα φυσικά χρώματα στα αυγά και τη συμπεριφορά τους καθώς μένουν πολλή ώρα μέσα στη φυτική βαφή, αλλά και μετά.

Όλα τα πειράματα έγιναν με 2 αυγά τα οποία έβρασαν σε μικρό μεταλλικό μπωλ μαζί με το βαφικό μέσον, με 1 λίτρο νερό περίπου, νερό τόσο σε ποσότητα, ώστε να σκεπάζει τα αυγά.

Στην περίπτωση του κόκκινου λάχανου, τα αυγά έβρασαν μαζί με ξύδι (περίπου μισό φλυτζάνι τσαγιού. Στην περίπτωση του παντζαριού, το ξύδι προστέθηκε μετά το βράσιμο (γιατί ξέχασα να το βάλω στην αρχή). Στην περίπτωση των κρεμμυδιών και του σαφράν, απλά ξέχασα να βάλω ξύδι.

Για το αποτέλεσμα που βλέπετε στις φωτό, χρησιμοποιήθηκαν:

παράδειγμα 1: 2 γουλιά φρέσκο παντζάρι
παράδειγμα 2: 3 κ. σ. σαφράν
παράδειγμα 3: σχεδόν 1/3 ενός μικρού κεφαλιού κόκκινου λάχανου
παράδειγμα 4: φλούδες από 5 κρεμμύδια
παράδειγμα 5: σουμάκ. Φωτό από αυτό το παράδειγμα δεν θα δείτε, διότι πολύ απλά το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό. Το σουμάκ, δεν έβαψε σχεδόν καθόλου τα αυγά.

Για κάθε μια από τις περιπτώσεις, αλλά και για τις διχρωμίες που βλέπετε στα αυγά που είναι βρασμένα με παντζάρι και με κόκκινο λάχανο, έκανα τα παρακάτω:

Τα αυγά που χρησιμοποιήθηκαν σε όλα τα πειράματα ήταν σκούρου χρώματος.

Βράσιμο με παντζάρι:
Τα αυγά, έβαψαν μαζί με 2 γουλιά παντζάρια, κομμένα σε μικρούς κύβους. Μετά τα 20 λεπτά, έσβησα τη φωτιά, άφησα τα μπωλ πάνω στο μάτι και πρόσθεσα μισό φλυτζάνι ξύδι. Άφησα τα αυγά μέσα στο κατακόκκινο ζουμί για πάνω από 12ωρο. Μπορώ να πω, ότι το χρώμα, ουσιαστικά επετεύχθη κατά την παραμονή των αυγών στο παντζαροζούμι και όχι κατά το βρασμό τόσο. Το ξύδι βοηθάει γενικά τις βαφές να σταθεροποιηθούν. Γι΄ αυτό παλιά οι νοικοκυρές που έπλεναν στο χέρι μαύρα ρούχα, έβαζαν ξύδι, για να ξαναζωντανέψουν τα χρώματα.
Την επόμενη μέρα, έβγαλα το ένα αυγό νωρίτερα από το άλλο. Όταν έτριψα με το χέρι μου το αυγό, είδα ότι είχε κάνει μια κρούστα το χρώμα, η οποία έφευγε με το τρίψιμο. Έτριψα όλο το αυγό και προέκυψε ένα ροζουλί αυγό. Το άλλο που δεν το έτριψα, έγινε πιο σκούρο.

Βράσιμο με σαφράν:
Τα αυγά, έβαψαν μαζί με 3 κ. σ. σαφράν. Δεν πρόσθεσα ξύδι καθόλου. Άφησα τα αυγά μια νύχτα μέσα στο ζουμί που έβρασαν. Το τύλιγμα εξωτερικά έγινε με τούλι, που δεν ήταν ιδανικό νομίζω για να βγει στάμπα από φύλλα. Βγήκε το φυλλαράκι, αλλά είναι τόσο αχνό που δεν φαίνεται. Πάντως,, το τούλι, από κατάλευκο έγινε κατακίτρινο. Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά πριν και μετά τη βαφή.

Βράσιμο με κόκκινο λάχανο:
Το λάχανο ήταν μικρό, σε μέγεθος γκρέιπφρουτ. Χρησιμοποίησα το 1/3 από το κόκκινο λάχανο, το οποίο έκοψα σε μικρά κομμάτια. Έβρασε μαζί με τα αυγά και με ξύδι. Έκανε ένα καταπληκτικό μωβ-μπλε ζουμί και όπως και τα παντζάρια, η βαφή επέδρασε μετά το βράσιμο, κατά την παραμονή των αυγών μέσα σ’ αυτό. Τα άφησα κι αυτά όλη νύχτα, πάνω από 12ωρο. Μετά από μερικές ώρες, πάλι έβγαλα και έτριψα το ένα αυγό που είχε μια κρούστα, έτσι έγινε αχνό γαλάζιο, ενώ το άλλο έγινε πιο μπλε.

Βράσιμο με φλούδες κρεμμυδιών:
Για το βράσιμο, χρησιμοποίησα 5 μέτρια κρεμμύδια. Τα κρεμμύδια, δεν χρειάστηκε να τα καθαρίσω μονομιάς, αλλά τα κράτησα σε σακούλα, όλη τη βδομάδα από τα μαγειρέματα που έκανα. Από τα κρεμμύδια, κρατάμε μόνο την εξωτερική φλούδα. Όσο πιο πολλά βάλετε, τόσο πιο σκούρα θα βγουν τα αυγά. Κάπου είχα διαβάσει, ότι κλείνουμε τα αυγά μέσα σε τούλι, για να μην κάνουν χαρακιές στα αυγά, καθώς κινούνται με το βρασμό ανάμεσα από τα αυγά. Το έκανα, αλλά στην πορεία πρόσθεσα κι άλλα φλούδια (είχα ξεκινήσει με λιγότερα από 5 κρεμμύδια). Δεν έκαναν ιδιαίτερες χαρακιές και βγήκε ένα ικανοποιητικό σκούρο χρώμα. Γενικά, σε όλες τις δοκιμές, αν βάλετε στάμπα ένα φυλλαράκι, φαίνεται η διαφορά του άβαφτου από τα βαμμένα.

Βράσιμο με σουμάκ:
Το σουμάκ, είναι ένα μπαχαρικό, το οποίο έχει έντονο σκούρο κόκκινο χρώμα. Παρόλα αυτά, δεν έβαψαν καθόλου τα αυγά και δεν άξιζε καν να τα φωτογραφίσω.

Σε ένα ξένο σάιτ, διάβασα ότι επίσης μπορούμε να βάψουμε τα αυγά με στιγμιαίο καφέ, για σκούρο καφέ χρώμα. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φλούδα πορτοκαλιού, σπανάκι, κουρκουμά, παπαρούνες κλπ. Ενδέχεται πάντως, με κάποιες από τις φυτικές βαφές, τα αυγά να πάρουν ελαφρώς τη γεύση του βαφικού μέσου.

Στην περίπτωση των κρεμμυδιών και του πατζαριού, χρησιμοποίησα κάλτσα για να σταθεροποιήσω το φύλλο για τη στάμπα και είχε πολύ καλό αποτέλεσμα.

Γενικά, ο πιο εύκολος τρόπος και ανέξοδος, ήταν το βάψιμο με τα κρεμμύδια ενώ το βάψιμο με κόκκινο λάχανο, έδωσε το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα να έχουμε!

Κουλούρια πασχαλινά και μνήμες

Το ποστ δεν αφορά συνταγή, αλλά μνήμες...
Όταν ήμουν μικρή, περίμενα πώς και πώς να έρθει η ώρα για τα κουλούρια. Μου άρεσε πολύ αυτή η διαδικασία.
Εκείνα τα χρόνια, φούρνοι ηλεκτρικοί δεν υπήρχαν. Το πετρογκάζ και η ηλεκτρική κάζα (τη θυμάστε;) έπαιζαν το ρόλο της κουζίνας στο σπίτι. Ακόμα όμως κι όταν αποκτήσαμε κουζίνα, τα κουλούρια προτιμούσαμε να τα πηγαίνουμε στον φούρνο της γειτονιάς. Η δουλειά γινόταν με μεγαλύτερη άνεση, είχαμε περισσότερο χώρο και το ψήσιμο γινόταν πιο γρήγορα αφού τα κουλούρια έμπαιναν σε μεγάλες ποσότητες σε λαμαρίνες.

Τη μέρα που φτιάχναμε κουλούρια, όλη η γειτονιά έφτιαχνε μαζί. Όλη η γειτονιά, μύριζε αμμωνία. Φτιάχναμε πολλά κουλούρια. Η μάνα μου, εκτός από μας, έφτιαχνε για να χαρίσει. Έτσι κάνω κι εγώ. Πάντα φτιάχνω περισσότερα για να χαρίσω σε κάποιους φίλους.

Το ζύμωμα γινόταν σε μια μεγάλη λεκάνη. Το ζύμωμα γινόταν στο σπίτι. Εκεί γινόταν όλη η διαδικασία. Η μάνα μου έστελνε τον αδερφό μου που ήταν ο μεγαλύτερος να φέρει λαμαρίνες από το φούρνο. Να μη μπλεκόμαστε στα πόδια του φούρναρη για πολλή ώρα. Οι πρώτες λαμαρίνες γέμιζαν στο σπίτι και μετά συνεχίζαμε στο φούρνο. Ήταν από τις λίγες φορές που μπαίναμε στα άδυτα του φούρνου. Όταν φτιάχναμε κουλούρια και όταν πηγαίναμε φαγητό για ψήσιμο.


Όλοι μας πλάθαμε κουλούρια. Η μάνα και τα 3 παιδιά. Η μάνα ήταν όλο συμβουλές όσο πλάθαμε:
-Μη χαζεύετε. Δεν είναι παιχνίδι.
-Μην το κάνεις τόσο μικρά. Θα καούν!
-Μην τα κάνεις τόσο μεγάλα. Θα μείνουν άψητα.
-Πρέπει να έχουν όλα τα ίδιο μέγεθος για να μην καούν και να μην μείνουν άψητα.
-Μην τα κάνεις τόσο μικρά σου είπα… Και χρααααααααααααπ άρπαζε το φρεσκοπλασμένο κουλουράκι και το χάλαγε για να γίνει εξαρχής.
-Γιατί το χάλασεεεεεεεεεεεεες; Αρχίζαμε τη γκρίνια.
-Θα καεί σου είπα. Είναι μικρό μπροστά στα άλλα.

Για να γίνουν ίδιο μέγεθος τα κουλούρια και για να έχουμε οδηγό εμείς (αυτή δεν είχε ανάγκη), πλάθαμε ένα μακρύ χοντρό κουλούρι και μετά το κόβαμε σε ίσα μέρη με ένα μαχαίρι. Έτσι, είχαμε πάντα ισομεγέθη κουλούρια.


Εμένα μου άρεσε να φτιάχνω κοτσίδες. Τα στρογγυλά δεν μου άρεσαν γιατί δεν με βόλευαν μετά στις βούτες στο γάλα. Τα μακρουλά, ήταν ό,τι έπρεπε. Η μάνα γκρίνιαζε: «Τελειώνετε. Άστε τις κοτσίδες και φτιάξτε κουλούρια να τελειώνουμε». Μωρέ ας έλεγε ό,τι ήθελε. Κοτσίδες φτιάχναμε κι εγώ και η αδερφή μου.

Πρώτο-πρώτο, έπλαθε η μάνα το κουλούρι του Χριστού. Ένα ολοστρόγγυλο κουλούρι με το σχήμα του σταυρού στη μέση. Το κουλούρι αυτό, δεν το άγγιζε κανένας. Έμπαινε μαζί με ένα κόκκινο αυγό στο εικονοστάσι, μέχρι την επόμενη χρονιά. Τώρα τι τα κάναμε την επόμενη χρονιά…δεν θυμάμαι… Ακόμα και τώρα, το κουλούρι του Χριστού δεν το τρώμε. Το φυλάω μέχρι να τελειώσουν τα κουλούρια και είτε το τρώμε, είτε το δίνω να το φάνε τα πουλάκια. Για να το πετάξω, ούτε λόγος.

Η μάνα έπλαθε στρογγυλά κουλούρια γρήγορα-γρήγορα. Εμείς, ό,τι σχήμα μπορείτε να φανταστείτε. Πλεξούδες με 3 σκέλη, πλεξούδες στριφτές, σαλιγκαράκια, φατσούλες με μάτια, μύτη, στόμα, καλαθάκια με αυγά (καλέ πού τα θυμήθηκα αυτά;;;;; αχ! Θα φτιάξω και φέτος! Τα είχα ξεχάσει!). Η ατραξιόν η μεγάλη όμως ήταν τα πουλάκια. Μόνο η μάνα το κατάφερνε αυτό. Εμάς, γίνονταν σαν κακοχυμένος λουκουμάς, παρά σαν πουλί. Η μάνα έφτιαχνε ένα μακρύ κορδόνι, το στριφογύριζε με γρήγορες κινήσεις και έκανε έναν κόμπο. Η μπροστινή μεριά του κορδονιού που περίσσευε έπαιζε το ρόλο του κεφαλιού του πουλιού και η πισινή έπαιζε το ρόλο της ουράς. Στην ουρά, έκανε μια κοψιά στο κορδόνι και τη χώριζε στα δύο, σαν ουρά χελιδονιού. Στη μπροστινή….αχ….στη μπροστινή έβαζε για μύτη κόκκινη κορδελίτσα. Ένα μικρό κομμάτι από τις βελουτέ κορδέλες που βάζαμε τότε στα σχολικά βιβλία για σελιδοδείκτες. Τις θυμάστε; Ένα μικρό κομματάκι έπαιζε το ρόλο της μύτης. Για μάτια; Χμμμ… Βάζαμε μάτια; Νομίζω πως δεν βάζαμε. Ήταν φανερό όμως πως ήταν πουλάκι.

Πηγαίναμε στο φούρνο την πρώτη λαμαρίνα. Μπαίναμε στο χώρο που είναι οι φούρνοι. «Πρόσεχε» μας φώναζε ο φούρναρης και τα παιδικά μάτια κοίταζαν όλο απορία τον φούρναρη που με επιδεξιότητα χειριζόταν εκείνα τα τεράστια ξύλινα φτυάρια (φουρνοκόντια τα έλεγαν εδώ στη Ζάκυνθο) που μπαζόβγαζαν ταψιά.

Έτοιμη η πρώτη λαμαρίνα έμπαινε στον φούρνο. Πριν μπει, ο φούρναρης μας έδινε ένα μπουκαλάκι με μελάνι, για να γράψουμε στην άκρη του ταψιού το όνομά μας. Γράφαμε το όνομα και έμπαινε η λαμαρίνα για ψήσιμο.

Όταν τέλειωνε το ψήσιμο, πηγαίναμε σπίτι να τακτοποιήσουμε τα κουλούρια. Πού να φυλαχτούν τόσα κουλούρια; Τα φυλάγαμε μέσα σε καθαρές μαξιλαροθήκες. 2-3 μαξιλαροθήκες γεμίζανε πασχαλινά κουλούρια. Οι μαξιλαροθήκες ήταν φρεσκοπλυμένες και απαλλαγμένες από μυρωδιές, γιατί τότε, έτσι κι αλλιώς, μαλακτικά δεν υπήρχαν. Έμεναν στο κλειστό δωμάτιο της σάλας, πάνω σε μια ντιβανοκασέλα. Και την ημέρα του Πάσχα, μετά από τη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας, άρχιζαν οι βούτες στο γάλα που το είχαμε πεθυμήσει μετά από τη νηστεία.

Έτσι γινόταν κάθε χρόνο φίλοι μου. Μέχρι που οι ηλεκτρικές κουζίνες αντικατέστησαν το φούρναρη και μύριζε όλο το σπίτι αμμωνία, η κάζα και το πετρογκάζ φυλάχτηκαν, το μελάνι του φούρναρη έμεινε στο ράφι, τα παιδικά χέρια έγιναν γυναικεία και καθοδήγησαν άλλα παιδικά χεράκια…

Καλή επιτυχία να έχετε με τα κουλούρια σας! Φιλιά από Πάτρα!

Εορτάσαμε και φέτος

Ελάτε να σας δείξω τώρα τι άλλο έφτιαξα. Δεν έφτιαξα πολλά φέτος, επειδή σήμερα θα πάω στην Πάτρα και δεν ήθελα να μείνουν φαγητά.

Το μεσημέρι μαγείρεψα τα κλασικά. Μπακαλιάρο σκορδαλιά. Τον μπακαλιάρο τον βούτηξα σε χυλό από μπύρα και αλεύρι και τηγανίστηκε. Ένα μέρος το έκανα βραστό με πατάτα και καρότο, για να έχω και ζουμί για τη σκορδαλιά. Στη σκορδαλιά πρόσθεσα φέτος και αμύγδαλα, μετά από προτροπή του βύσσινου γλυκού! Ωραία έγινε! Εκτός από αυτά, έφτιαξα μανιταρόπιτα και σαλάτα.





Τα γλυκά μας σήμερα ήταν: κρητικά καλιτσούνια και τσίζκέικ. Τα καλιτσούνια που έμειναν, θα τα γευτούν αύριο στη δουλειά και ελπίζω να προλάβω να σας γράψω τη συνταγή τη βδομάδα που έρχεται.



Το βράδυ που ήρθαν φιλαράκια στο σπίτι, δεν μαγείρεψα, αλλά τσιμπολογούσαμε διάφορα. Τη μανιταρόπιτα που είχε μείνει από το μεσημέρι πχ. Επίσης, έφτιαξα τα κριτσίνια με σίκαλη και λιναρόσπορο, συνταγή που υπάρχει στο βιβλίο μου και 2 ντιπ από παντζάρι. Επειδή η κόρη μου κόντεψε να φάει όλα τα κριτσίνια με το παντζάρι, μέχρι να έρθουν οι φίλοι μας, έφτιαξα κριτσίνια ούζου με γλυκάνισο. Περιττό να σας πω ότι καταναλώσαμε 3 ταψιά κριτσίνια! Για βούτες, εκτός από τα ντιπ παντζαριού, είχαμε τυρί Δομοκού και τη σκορδαλιά από το μεσημέρι.


Το διαλύσαμε κατά τη μία. Περάσαμε ωραία. Είναι δυνατόν να είσαι με φίλους και να μην περάσεις ωραία; Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές που μου αφήσατε εδώ, στο fb, στο mail μου και στο τηλέφωνο! Και του χρόνου να είμαστε καλά!

Να κεράσω;

Αγγελική, Ευαγγελία, Βαγγέλη, χρόνια πολλά σε όλες και όλους!

Σκορδαλιά με ψωμί

Πέρυσι σας είχα γράψει την ιστορία περί σκορδαλιάς και πέτρινου γουδιού μου (προσέξατε το μου;). Μετά από αυτό, η Τζένη μου έστειλε συνταγή για σκορδαλιά με ψωμί. Εγω δεν έχω φτιάξει ποτέ σκορδαλιά με ψωμί. Πάντα με πατάτα φτιάχνω. Σας τη γράφω όμως, όπως ακριβώς μου την έστειλε η Τζένη. Η φωτό είναι από το μπακαλιάρο που έκανα βραστό με πατάτες πέρυσι και με το ζουμάκι του έφτιαξα σκορδαλιά.


Σκορδαλιά με ψωμί
Υλικά:
6-8 σκελίδες σκόρδο
3 κ.σ. ξύδι
1/2 φλ. τσαγιού λάδι
1/2 φλ. τσαγιού νερό
125 γραμ. ψίχα από μπαγιάτικο ψωμί
λίγο αλάτι

Καθαρίζουμε τις σκελίδες σκόρδο και τις ρίχνουμε στο μπλέντερ, προσθέτουμε το αλάτι, το λάδι και το νερό και τα χτυπάμε σε μεγάλη ταχύτητα. Κατόπιν κόβουμε την ψίχα από το ψωμί σε κομματάκια και τα ρίχνουμε από την τρύπα του μπλέντερ. Σταματάμε το μπλέντερ, το ανοίγουμε και ανακατεύουμε την σκορδαλιά. Την ξαναχτυπάμε μέχρι να λιώσει καλά το ψωμί.

Καλή όρεξη

Υ.γ. το πόσο καυτερή την θες την σκορδαλιά εσύ το αποφασίζεις. Αν πάλι την θες πιο ρευστή την αραιώνεις με λίγο ξύδι και λάδι. Επίσης μπορείς να μουλιάσεις το ψωμί και να μην προσθέσεις το νερό της συνταγής, αλλά θα πρέπει να στύψεις πολύ καλά το ψωμί.

Για καφεδάκι με φίλες

Η βόλτα και ο καφές ξεκίνησαν το πρωί και τέλειωσαν αργά το βράδυ. Στις 11 συναντηθήκαμε με τη big mama. Είχαμε δώσει ραντεβού, για να την πάω (προσέχετε; ήρθε η ξένη να της δείξει τον τόπο της! χαχα!) στα μαγαζιά της Ευριπίδου και όπου αλλού βγάλει. Βολτάραμε στη λαχαναγορά της Βαρβακείου, χαζέψαμε όλα τα λαχανικά και φρούτα (τι γελάτε καλέ; άλλοι χαζεύουν ρούχα και άλλοι λαχανικά...τι να κάνουμε;;;), βολτάραμε στα μπαχαρτζίδικα και στα κουζινικάδικα της Ευριπίδου που η big mama δεν είχε τύχει να πάει, αγοράσαμε διάφορα τζατζαλάκια, μπαχαρικούλια, μπουκαλάκια κλπ και καταλήξαμε στου Ψυρρή στα Σερμπέτια πάλι (σπάνια λέω όνομα μαγαζιού, αλλά όταν αξίζει το λέω: πολύ ωραίο μαγαζί) ήπιαμε καφέ, φάγαμε ένα υπέροχο νηστίσιμο μπακλαβαδοειδές με αγριοκέρασο (ακόμα μου τρέχουν τα σάλια στη σκέψη και στη γεύση του) και κάναμε ένα διάλειμμα για μεσημέρι, για να ξαναβρεθούμε το απόγευμα. Φωτό της πρωινής βόλτας, μπορείτε να δείτε εδώ.

Το απόγευμα, παρόλο που λέγαμε πως θα είμαστε λιγότερες από την άλλη φορά, τελικά, ήμασταν περισσότερες κατά μία. Η big mama, η Ξανθή και η Μαριέλα, ήταν οι πρώτες που κατέφθασαν στο ραντεβού. Ως συνήθως, κάναμε το μαγαζί λίγο θερινό, αφού κάθε τρεις και λίγο, ερχόταν και από μία και μεγάλωνε το τραπέζι και κάθε τρεις και λίγο ζητούσαμε, ένα πιάτο, ένα μαχαίρι, για να συμπληρώσουμε τα καλούδια που είχαμε φέρει για να δοκιμάσουμε. Αυτή τη φορά, ήμασταν πιο οργανωμένες ε κορίτσια; Σακουλάκια, σακουλίτσες κλπ για να πάρουμε στην επιστροφή η καθεμιά κάτι από τα γλυκάκια. Στο πιάτο τοποθετήθηκαν τα νηστίσιμα μπισκότα ολικής που έκανα με άρωμα περγαμόντου (το οποίο δεν ήταν και πολύ έντονο τελικά) και τα ροζουλί νηστίσιμα μπισκοτάκια της big mama, χρωματισμένα με πατζάρι!

Η παρέα μεγάλωσε όταν ήρθε η Αθηνά και μαζί έφερε νηστίσιμα μαφινάκια, για να συμπληρώσει το ήδη νηστίσιμο πιάτο. Αθηνά, πολύ χάρηκα που τα κατάφερες και ήρθες. Η Αθηνά είναι η πιο μικρή μαγείρισσα στην παρέα (μάλλον), η οποία ομως έχει πολλά να μας δείξει και να μας πει, γιατί ενδιαφέρεται και αγαπάει πολύ αυτό που αγαπάμε όλες μας. Την κουζίνα.

Τα ροζουλί μπισκοτάκια της big mama, δεν είναι τέλεια; Αν απορείτε για το σχήμα τους, γίνεται με πιστόλι για ζύμες.

Η Ξανθή, κατάφερε τελικά να έρθει, ενώ η Μαριέλα, ως καλλιτέχνης, θαύμαζε τα καλλιτεχνήματά μας! χαχα! Αν απορείτε για τα σχήματα στα δικά μου μπισκοτάκια, έγιναν με τρισδιάστατα κουπ πατ, τα οποία είχα αγοράσει την περασμένη φορά που είχα έρθει και αυτή τη φορά, σήκωσα όλο το μαγαζί για να τα χαρίσω σε φίλες.


Την παρέα συμπλήρωσαν η Άννα (φίλη μου από τα παλιά) και η Έφη (φίλη μου από τα καινούρια, χεχε). Και οι δύο ήξεραν για τη συνάντηση από το facebook. Αννούλα, πολύ χάρηκα που τα είπαμε μετά από αρκετό καιρό. Έφη, πολύ χάρηκα που ήρθες και σε γνώρισα και από κοντά. Την επόμενη φορά, να μείνεις περισσότερη ωρα, να πούμε περισσότερα!
Τέλος, κατά τις 8.30 και αφού είχα μείνει να τα λέω με την Αννα, για τα παλιά, για τα φρέσκα, για όλα, ήρθε η Βίκυ, τρέχοντας να μας προλάβει. Με τη Βίκυ μείναμε να τα λέμε σχεδόν μέχρι τις 11!!!

Αγγελική, Νένα, Τζένη, μας λείψατε. Κορίτσια, πέρασα τέλεια! Εννοείται ότι θέλω να το ξανακάνουμε και πολύ χαίρομαι που σας ξεκουνάω ερχόμενη από το νησί και βρισκόμαστε όλες μαζί! Ελπίζω στο μέλλον, να κάνουμε μια συνάντηση ακόμα μεγαλύτερη!

Τι φτιάχνουμε αυτό τον καιρό

Πάσχα πλησιάζει, αλλά παράλληλα και 25 Μαρτίου. Έτσι όπως έγινε φέτος, μας βλέπω να φτιάχνουμε κουλούρια του Ευαγγελισμού και να ψήνουμε μπακαλιάρο σκορδαλιά ανήμερα το Πάσχα!!!

Ας θυμηθούμε μερικές συνταγές που είχα βάλει πέρυσι τέτοια εποχή. Κάνοντας κλικ πάνω στο όνομα της συνταγής, μπορείτε να μεταφερθείτε εκεί. Ξεκινάω από κάποιες νηστίσιμες και φτάνω μέχρι ένα ελαφρύ επιδόρπιο για το βράδυ της Ανάστασης ή την Κυριακή του Πάσχα.

Σκορδαλιά

Χάβαρα

Κουλουράκια νηστίσιμα

Αγκινάρες παραγεμιστές με ρύζι (ζακυνθινή συνταγή της Μ. Πέμπτης)

Διακοσμητικά πασχαλινά αυγά

Μάθετε πληροφορίες για τα αυγά!

Τσουρέκι light γεμιστό

Κουλουράκια πασχαλινά

Κοκορέτσι

Πουγκιά με αρνί

Γλυκό σε ποτήρι

Για όσες κα όσους κρατάτε το βιβλίο μου στα χέρια σας, σας προτείνω τις επόμενες μέρες, να δοκιμάσετε τις παρακάτω συνταγές:

Εύκολο και νηστίσιμο σοκολατόψωμο, με ή χωρίς κακάο (στη φωτό είναι χωρίς).

Εντυπωσιάστε στο Πασχαλινό τραπέζι, με το γεμιστό ψωμί με πράσο.

Δοκιμάστε να φτιάξετε ζακυνθινή, χωριάτικη Λαμπροκουλούρα με προζύμι.

Δοκιμάστε να φτιάξετε Πασχαλινά τσουρέκια, που δεν είναι τόσο δύσκολα, όσο τα θέλουν οι φήμες.

Και φυσικά, μπορείτε εναλλακτικά να φτιάξετε γεμιστό τσουρέκι, που γίνεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα από τα Πασχαλινά.

Τέλος, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους εσάς που μου στέλνετε email και μου λέτε τόσο καλά λόγια για το βιβλίο. Σας ευχαριστώ πολύ. Για όσους μου παραπονέθηκαν ότι δεν βρίσκουν το βιβλίο σε κάποια βιβλιοπωλεία, το θέμα έχει ήδη διευθετηθεί. Να θυμάστε, ότι κι αν ακόμα δεν το βρίσκετε, μπορείτε πάντα να το παραγγείλετε στο email μου και θα σας έρθει χωρίς έξοδα αποστολής.

Με μερικές από σας, θα τα πούμε το Σάββατο από κοντά! Καλό πσκ!