Τα μπισκότα της φοιτήτριας

Μια βδομάδα άδεια από τη δουλειά. Θα προλάβουμενα κάνουμε τις δουλειές μας; Θα προλάβουμε να πάρει πάσο; Να βγάλει κάρτα απεριορίστων διαδρομών; Να αγοράσουμε ό,τι θέλει κι ό,τι χρειαστεί; Να κάνουμε αίτηση για φοιτηρικό ίντερνετ; Να πάρω τα αλεύρια από τους μύλους; Να δω καμιά φίλη; Να της μαγειρέψω; Να κρεμάσουμε κουρτίνες, να πάρουμε πλυντήριο, κλιματιστικό; Και θα της τα φέρουν όσο είμαστε εδώ, ή θα τα φέρουν και θα είναι μόνη; Ουφ! Άγχος... Σώπα...όλα θα γίνουν...

Σου πήρα κοτόπουλο, κιμά και σνίτσελ. Αριστερά είναι το κοτόπουλο κομμένο μπουκίτσες και 2 κομμάτια για πανέ. Δεξιά είναι ζυμωμένα μπιφτέκια. Στη μέση είναι τα σνίτσελ. Μπροστά κιμάς για μακαρόνια...
Ναι μαμά...

Το πλυντήριο και το κλιματιστικό δεν θα έρθουν πριν τις 9 του μήνα. Στην ανάγκη πλύνε στη φίλη σου , στη θεία σου ή στο χέρι. Κι όταν τα φέρουν να μην είσαι μόνη....
Ναι μαμά...

Σου ψώνισα από το σούπερ μάρκετ. Όταν μπήκα νόμισα πως πήγα για ψώνια στη Χιροσίμα μετά την έκρηξη. Δεν υπήρχε τίποτα. Εγκατάλειψη. Μου φάνηκε πως ήταν λόγω της απεργίας, αλλά το σμ έκλεινε. Δεν ήθελαν να μου το πουν απλά! Το άλλο σμ, είναι λίγο πιο μακριά, ήταν γεμάτο πράγματα. Να πάρεις καροτσάκι για τα βαριά πράγματα...
Ναι μαμά....

Να κλειδώνεις καλά...
Ναι μαμά...

Θα κλειδώνει καλά;

Σου έβαλα και αλυσιδίτσα στην πόρτα.
Α ωραία μαμά!

Σου κρέμασα τις κουρτίνες. Έβαλα και στην κουζίνα τις κίτρινες καρό που αγόρασα. Είδες τι ωραίες κουρτίνες που γίνονται απο τραπεζομάντηλο;;;
Ναι μαμά...

Σου έδεσα το επιπλάκι που πήραμε για την κουζίνα. Τώρα έχεις πού να βάλεις τα μακαρόνια, φρυγανιές κλπ. Οκ;
Ναι μαμά...

Σου πήρα και θήκη να βάζεις τις κουτάλες σου...
Ναι μαμά...Ωραία είναι!


Να προσέχεις...Να τρως καλά, γιατί με την έλλειψη σιδήρου που έχεις, μην πάει και ξαπλώσεις πουθενά και δεν σε δει κανένας κακομοίρα μου...
Ναι μαμά....
Και να παίρνεις το σίδηρό σου...
ΝΑΙ ΜΑΜΑ!!!!

Θα τρώει σωστά;

Να μην έχεις μαζί σου πολύτιμα αντικείμενα. Να μη φοράς κοσμήματα. Και τα λεφτά σου, κινητό, κλειδιά, να τα έχεις πάνω σου. Όχι στην τσάντα.

Αχ δεν θα ξανακοιμηθώ ήσυχη! Το βλέπω εγώ!

Και όταν βγαίνεις από το τραίνο μέχρι να φτάσεις σπίτι, το μυαλό σου να το έχεις εκεί και πουθενά αλλού. Όχι να περπατάς και να γράφεις στο κινητό. Ακούς;;;
Ναι βρε μαμά!!!

Πόσες συμβουλές να πεις; Πόσα θ' ακούσει; Θα προσέχει; Θα φοβηθεί; Θα κοιμάται ήσυχη; Θα φοβάται όταν γυρίζει αργά τα βράδια;

Να κοιμάσαι σε φίλες όταν γυρίζετε αργά τη νύχτα!
Ναι μαμά!

Θα τρώει καλά; Θα θυμάται να σβήσει την κουζίνα; Το θερμοσίφωνα; Κι αν κλειστεί απ' έξω;

Και ό,τι θες, να χτυπήσεις στην κυρία Ρούλα. Ό,τι ώρα και να 'ναι!
Ναι μαμά....

Κι αν την τρομάξει κανένας; Κι αν της την πέσει κανένας και φοβηθεί; Ουφ!

Να φτιάξω ένα κέικ του παιδιού...

Σου έφτιαξα κέικ. Το φάγαμε το μισό βρε παιδάκι μου μέχρι να έρθεις!!!

Ωραίοι γονείς είμαστε! Φάγαμε το κέικ του παιδιού!

K.: Θέλω να βάψω τους τοίχους πορτοκαλί.
Εγώ: Να τους βάψεις!

Κ: Θέλω καινούρια φώτα.
Π. Γιατί παιδάκι μου; Τι έχουν τα φώτα;
Εγώ: Άσε το παιδί να αλλάξει φώτα!!!

Κ: Θέλω καινούρια μαχαιροπήρουνα.
Π. Γιατί; Τι έχουν τα μαχαιροπήρουνα;
Εγώ: Είναι από 1921. Άσε το παιδί αν πάρει καινούρια!

Π:Κι αυτά θα τα πετάξετε;
Εγώ: Ναι. Κι αυτά.
Π: Ε δεν αφήσατε και τίιποτα να μην το πετάξετε..
Εγώ: Άσε το παιδί να νιώθει καλά μες στο σπίτι που θα μείνει....
Π: Αμάν! Έχουμε ανοίξει 500 δουλειές και δεν έχουμε τελειώσει καμία!
Εγώ: Σώπα! Θα τις τελειώσουμε!

Θα της φτιάξω και μπισκοτάκια πριν φύγουμε. Κούκις με σοκολάτα που της αρέσουν. Ελπίζω να μην τα φάμε κι αυτά...

Δεν έχω όρεξη να μετρήσω υλικά. Θα τα βάλω με το μάτι. Θα γίνουν καλά...Κοίτα να δεις πράματα. Εγώ κάποτε δεν μπορούσα να φτιάξω κανένα γλυκό χωρίς συνταγή και ζύγι....
Τι να βάλω;
Μην περιμένετε ζύγια σήμερα...
1 αυγό
λίγο λικέρ
λίγη σκόνη σοκολάτα
ζάχαρη
αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
σταγόνες σοκολάτα
λίγο βούτυρο

Καθώς τα ζύμωνα, πρόσθετα αγάπη, φροντίδα, ανησυχία, άγχος...Όλα θα έμπαιναν στα μπισκότα μου...
Τι φούρνος είναι ρε γμτ αυτός; Μέτρηση θερμοκρασίας, από 1-8. Τι σκ..... σημαίνει 8 δηλαδή; 250 βαθμούς; Έλα Παναγία μου! Τι μέτρηση είναι αυτή; Θα τα ψήσω κι ο,τι θέλει ας βγουν. Και πώς θα ψήνει αυτή; Θα ξέρει να τον χειριστεί;

Να προσέχεις με το φούρνο μικροκυμάτων. Και να μου κάνεις τη χάρη να διαβάσεις ΟΛΕΣ τις οδηγίες πριν το χρησιμοποιήσεις, παρόλο που σου είπα εγώ μερικά πράγματα...
Ναι μαμά...

Να σου βάψω τα ντουλάπια; Να σου φτιάξω κάτι εκεί που βγάλαμε τα πόμολα να μην φαίνεται η παλιά ροζέτα;
Ναι μαμά!

Κοίτα! Σου έκανα λουλουδάκια!
Αχ τι ωραία που είναι μαμά!!!
Τα υπόλοιπα κάνε τα εσύ. Ό,τι θες.

Μα πόση ώρα κάνει αυτός ο φούρνος; Τα έχω 20 λεπτά κι ακόμα δεν έχουν γίνει!

Πώς θα φύγουμε αύριο; Πώς πέρασε μια βδομάδα; Δηλαδή θα φύγουμε και θα μείνει εδώ; Κι εμείς θα φύγουμε; Δε θέλω! Τώρα τι να γράψω; Να το γράψω στο μπλογκ; Εγώ δεν γράφω συνήθως τα προσωπικά μου...Μα είναι συνταγή. Για φοιτητικά μπισκότα..Τα πρώτα που ψήνω στο σπίτι, στη δική της μικρή κουζίνα....

Δεν θέλω να βάλω τα κλάματα αύριο που θα φύγουμε. Θέλω να φύγουμε και να μας δεί χαρούμενους. Θα τελειώσω το ποστ χωρίς να βάλω τα κλάματα;
Καλύτερα να κλείσω τα σχόλια....Αυτό δεν είναι συνταγή. Είναι μονόλογος....Κι αν μπουν σχόλια, θα βάλω σίγουρα τα κλάματα....

Μελαχρινό

Η περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε με απογευματινό καφεδάκι σε φίλη. Σε μια υπέροχη αυλή (και μια εξίσου υπέροχη κουζίνα κλαψ-ζηλεύω), ήπιαμε το καφεδάκι μας και τα λέγαμε για ώρες.

Μαζί με το καφεδάκι, η Λουκία έβγαλε και μελαχρινό (βρε παιδιά με οι δεν το γράφαμε αυτό; Άει στο καλό! Όλα τους φταίνε και τ’ αλλάζουνε!!!). Τι έλεγα; Α ναι! Για το μελαχρινό. Η συνταγή είναι της Αγγέλικας (συνονόματης), την οποία δεν γνωρίζω, αλλά άκουσα τα καλύτερα από τη Λουκία. Ήταν τόσο νόστιμο, που παρόλο που γύρισα αργά, το έφτιαξα στις 11 το βράδυ. Γίνεται γρήγορα και εύκολα, αρκεί να έχετε το απαραίτητο συστατικό της εποχής: πετιμέζι.

Μελαχρινό Αγγέλικας
Υλικά
1 κούπα λάδι
½ κούπα ζάχαρη (1 έλεγε)
1 κούπα χυμό πορτοκάλι
1 κούπα πετιμέζι
½ κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κ. γ. σόδα
2 κ. γ. μπέκιν
κανελλογαρίφαλα

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180-190 βαθμούς
Μέσα σε ένα μπωλ, χτυπάμε καλά με μίξερ* το λάδι με τη ζάχαρη. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υγρά υλικά, τα μυρωδικά και τέλος το αλεύρι ανακατεμένο με τη σόδα και το μπέκιν.
Λαδώνουμε ένα μέτριο ταψί (π.χ. ένα στενόμακρο πυρέξ), βάζουμε το υλικό και ψήνουμε για 30-35 λεπτά περίπου στους 180-190 βαθμούς.
Κόβουμε αφού κρυώσει.
Καταναλώνουμε απαραιτήτως με φίλους!

Tips:
Η Αγγέλικα και η Λουκία χτυπάνε τη ζάχαρη με το λάδι για αρκετά λεπτά. Εγώ απλοποίησα τη διαδικασία, για να δω αν θα έχει διαφορά. Χτύπησα με σύρμα το λάδι και τη ζάχαρη για πολύ λίγο και πρόσθεσα τα μπαχαρικά και τα υπόλοιπα υγρά υλικά, έτσι ώστε να λιώσει η ζάχαρη. Αφού ενώθηκαν τα υγρά υλικά, πρόσθεσα λίγο από το αλεύρι ανακατεμένο με μπέκιν και σόδα. Συνέχισα με το σύρμα να ανακατεύω και το υπόλοιπο αλεύρι και … έτοιμο το μίγμα μου! Καμία διαφορά δεν είχε με της φίλης μου που το είχε χτυπήσει με μίξερ.

Κάτι άλλο που πείραξε και η Λουκία και εγώ, ήταν η ποσότητα της ζάχαρης. Η αρχική συνταγή, ζητούσε 1 κούπα ζάχαρη, που θεωρώ αρκετή, αφού υπάρχει το πετιμέζι. Με ½ κούπα, ήταν μια χαρά.

Και μια και είπαμε για πετιμέζι που έχει την τιμητική του το Σεπτέμβριο, ρίξτε μια ματιά σε άλλες συνταγές με πετιμέζι:
Μούστος-Πετιμέζι
Μουσταλευριά
Κοτόπουλο με πορτοκάλι και πετιμέζι
Μουστοκούλουρα

Το μπλογκ και η κάτοχός του, από την Παρασκευή διανύει μια περίοδο ανάπαυλας, προκειμένου να κάνει κάποιες απαραίτητες δουλειές. Από την Παρασκευή, βρίσκομαι μακριά από adsl γραμμή, οπότε είναι δύσκολο να σερφάρω και να βολτάρω στα μπλογκ σας με dial up. Με το ζόρι βλέπω τα email μου 1-2 φορές τη μέρα, αφού πρώτα του τάξω τσικουλάτα, καραμέλες και άλλα πολλά. Οπότε, συμπαθάτε με αν με χάσετε για καμιά βδομάδα. Όταν όμως γυρίσω, σας έχω πολλά νέα.

Καλή εβδομάδα!

Πίτσα με φύλλο

Μια πίτσα αλλιώτικη σας δείχνω σήμερα, που αρέσει πολύ στην κόρη μου. Οι υπόλοιποι, κάνουν πως δεν τους αρέσει, αλλά δεν τους προλαβαίνω, με αποτέλεσμα να μην έχω ποτέ καλές φωτογραφίες από αυτή την πίτσα (και από άλλη εδώ που τα λέμε). Όταν έπρεπε να φωτογραφήσω την πίτσα για το βιβλίο, αναγκάστηκα να φτιάξω 2 μικρές, έτσι ώστε, μέχρι να φάνε τη μία, να έχω χρόνο και να φωτογραφήσω την άλλη. Έτσι, συμπλήρωσα με μια καθώς πρέπει φωτό, το ποστ με την πίτσα που είχα βάλει εδώ στο μπλογκ.

Τώρα όμως, ας πάμε σ' αυτή. Η πίτσα γίνεται με φύλλο αντί για ζύμη. Την είχα βρει στο τηλεπεριοδικό ζάπινγκ, αλλά την πείραξα λιγάκι. Σας περιγράφω στο τέλος τις αλλαγές που έκανα.

Πίτσα με φύλλο κουρού
Υλικά:
Ένα φύλλο κουρού (από τη συσκευασία με τα 2 φύλλα θα ξεπαγώσετε μόνο το ένα)
1 κόκκινη πιπεριά κομμένη σε μεγάλους κύβους
1 κίτρινη πιπεριά κομμένη σε μεγάλους κύβους
1 πορτοκαλί πιπεριά κομμένη σε μεγάλους κύβους
1 κρεμμύδι σε φέτες
μια χούφτα ελιές μαύρες τεμαχισμένες
μια χούφτα ελιές πράσινες τεμαχισμένες
ένα τσαμπί ντοματάκια cheries κομμένα στα 2 ή 4
μερικές ντομάτες λιαστές κομμένες στα 2-3 κομμάτια
φλούδες παρμεζάνας

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 C.
Λαδώνουμε το ρηχό ταψί του φούρνου ελαφρά και στρώνουμε το φύλλο.
Ψήνουμε το φύλλο για 10 λεπτά
Όση ώρα ψήνεται, κόβουμε τα λαχανικά.
Βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και αραδιάζουμε τα λαχανικά μας.

Ξαναβάζουμε το ταψί στο φούρνο και ξαναψήνουμε άλλα 10-15 λεπτά στο γκριλ κατά προτίμηση, για να μαλακώσουν τα λαχανικά.
Προσοχή στις λιαστές ντομάτες , γιατί "αρπάζουν" εύκολα.
Βγάζουμε το ταψί από το φούρνο, αφήνουμε να κρυώσει 5 λεπτά σκορπάμε τις φλούδες παρμεζάνας και αφήνουμε να λιώσουν.


Είναι πάρα πολλή νόστιμη και ευπαρουσίαστη. Αν το φύλλο είναι λαδιού και αφαιρέστε την παρμεζάνα είναι και νηστίσιμη.

Τι αλλαγές έκανα:
Την πρώτη φορά που την έφτιαξα τα έψησα όλα μαζί, όπως ζητούσε η συνταγή. Η υγρασία των λαχανικών «μούλιασε» το φύλλο και δεν ήταν τραγανό. Έμοιαζε να είναι μισοάψητο. Έτσι, τώρα πια τη φτιάχνω όπως περιέγραψα. Ψήνω χώρια το φύλλο για λίγο κι έτσι γίνεται τραγανό και μπορείς να σηκώσεις κομμάτι χωρίς να «γέρνει» και να φεύγουν τα υλικά. Το ίδιο κάνω και στη ντοματόπιτα.

Αντί για ντοματάκια τσέρις, μπορείτε να βάλετε φέτες ντομάτας.

Στις φωτό αυτές δεν είχα βάλει λιαστές ντομάτες, μην τις ψάχνετε :-)
Καλή επιτυχία!

Update: Δωράκια πήρα από καινούριες και παλιές φίλες και σας τα δείχνω με χαρά. Τα αφιερώνω και τα δύο, σε όλες τις διαδυκτιακές μαγείρισσες που μας ενώνει αυτή η τρέλα και πάθος για την κουζίνα. Ελπινίκη, Ελένη μου, σας ευχαριστώ!

Από την Ελπινίκη

Από την Ελένη

Πατατοσαλάτα χωριάτικη

Στα πλαίσια της φιλοσοφίας "προτιμώ να περνάω καλά (άρα να πίνω καφεδάκια με φίλες), παρά να γυρίζω σπίτι για δουλειές", η περασμένη εβδομάδα πέρασε σχεδόν καθημερινά με καφεδάκι μετά τη δουλειά αντί να τρέχω στο σπίτι να μαγειρεύω. Μη νομίζετε πως εγώ ήμουν για καφεδάκι και ο σύζυξ πήγαινε σπίτι ή παραπονιόταν. Όοοοοχι. Ήταν κι αυτός μαζί συνεργός στο έγκλημα. Οπότε, γυρνούσαμε του σκοτωμού μεσημεριάτικα, για να φτιάξω κάτι στα γρήγορα ή έδινα οδηγίες στην κόρη μου να καθαρίσει καμιά πατάτα ή να βάλει νερό να βράσει μέχρι να γυρίσω και να συνεχίσω εγώ. Την Παρασκευή λοιπόν, αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, γυρίσαμε και έπεσα με τα μούτρα στην κουζίνα, μπας και φάμε οι άνθρωποι. Μέσα σε μισή ώρα, είχα ψήσει κάτι ψάρια στο γκριλ και είχα βράσει πατάτες και κολοκύθια. Άφησα τις μισές πατάτες με τα κολοκύθια και τις υπόλοιπες τις έκανα πατατοσαλάτα χωριάτικη. Γιατί χωριάτικη; Λόγω της απουσίας μαγιονέζας και λόγω της παρουσίας φέτας και ελιών που (θα έπρεπε να) έχει.

Για χωριάτικη πατατοσαλάτα, παίξτε με τα υλικά και αφήστε τη φαντασία σας να δημιουργήσει ένα ελληνικό, γευστικό και ελαφρύ γεύμα, χωρίς την παρουσία μαγιονέζας.

Στη δική μου πατατοσαλάτα έβαλα:
βραστές πατάτες (2-3 θα ήταν)
1 πιπεριά πορτοκαλί ψιλοκομμένη
αγγουράκια τουρσί
λιαστές ντομάτες
1 κομμάτι φέτα λιωμένη στο χέρι
2 αυγά βραστά
2-3 κ. σ. ελαιόλαδο
1-2 κ. σ. ξύδι
λίγο ξηρό μαϊντανό
Μπορείτε επίσης να προσθέσετε:
ελιές
κάπαρη

Θέλετε και εκτέλεση; :-)))
Βράστε τις πατάτες σε αλατισμένο νερό μέχρι να τρυπιούνται.
Μέσα σε σαλατιέρα βάλτε τις πατάτες και από πάνω τις πιπεριές, ντομάτες, φέτα, αγγουράκια.
Στολίστε με τα αυγά κομμένα στα 4 και αν έχετε και κολοκυθάκια.
Χτυπήστε το λάδι με το ξύδι και το μαϊντανό σε ένα μπωλάκι και περιχύστε τη σαλάτα.

Πλήρες γεύμα ελαφρύ, μέσα σε μισή ώρα, με όλες του τις βιταμίνες και αντιοξειδωτικά.

Καλή εβδομάδα!

Σκόνη στο σπίτι

Ο κ. Νίκος που με παρακολουθεί από τον Καναδά εδώ και χρόνια, μου είχε στείλει εδώ και πολύ καιρό ένα από αυτά τα email που λένε μέσα διάφορες φιλοσοφίες για τη ζωή. Μου άρεσε πολύ και περίμενα την κατάλληλη στιγμή να το βάλω, αλλά όλο το ανέβαλα γιατί πάντα προηγείτο μια συνταγή. Όμως, ήθελα πάντα να το βάλω, γιατί πιστεύω σ΄αυτή τη φιλοσοφία κι εγώ. Χτες, αφού φιλοσόφησα για άλλη μια φορά σκεπτόμενη πόσο μικρή είναι η ζωή, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να το βάλω. Το κείμενο ήταν στα αγγλικά και σας το μεταφέρω σε ελεύθερη απόδοση... Μετά από αρκετές δυσκολίες που έχουμε περάσει σαν οικογένεια (όχι τη δική μου), έχω φιλοσοφήσει πολύ γύρω από τι πρέπει και τι θέλω να κάνω. Έχω αποφασίσει ότι θα κάνω στη ζωή μου περισσότερο αυτά που θέλω και λιγότερο αυτά που πρέπει κι ας έχει λίγη σκόνη το σπίτι παραπάνω. Προτιμώ να φωτογραφίζω, να χάνομαι στην κουζίνα μου, να κάνω βόλτες, να πίνω καφέ με τις φίλες μου να μη χάνω καμία ευκαιρία για να περάσω καλά, παρά να βάλω σίδερο μόνο και μόνο επειδή πρέπει. Πολλοί με ρωτάνε πότε προλαβαίνω να τα κάνω όλα αυτά που κάνω. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόστος. Και το κόστος εδώ, είναι να μένουν λιγάκι πίσω, πράγματα για τα οποία δεν καίγομαι. Είναι πιο σημαντικό για μένα να ακούσω το πρόβλημα ενός φίλου, παρά να είναι το σπίτι στην εντέλεια.

Όμως πολλά είπα. Διαβάστε παρακάτω αυτό που ήθελα να σας δείξω...

Ξεσκονίζοντας

"Ενα σπίτι γίνεται "σπιτικό", όταν μπορείς να γράψεις "σ'αγαπω" πάνω στα έπιπλα"

Δεν φαντάζεστε πόσες αμέτρητες ώρες έχω περάσει καθαρίζοντας (όχι εγώ φυσικά, χεχε).

Συνήθιζα να περνάω τουλάχιστον 8 ώρες κάθε σαββατοκύριακο, για να είμαι σίγουρη ότι όλα είναι τέλεια, σε περίπτωση που ερχόταν κάποιος στο σπίτι. Μετά, μια μέρα, διαπίστωσα ότι κανένας δεν ερχόταν. Όλοι ήταν έξω, ζώντας τη ζωή τους και περνώντας ευχάριστα.


Τώρα, όταν έρχεται κόσμος, δεν χρειάζεται να βρω δικαιολογία για την "κατάσταση" που επικρατεί στο σπίτι μου. Ενδιαφέρονται πιο πολύ ν'ακούσουν τα πράγματα που έκανα εκτός σπιτιού, ζώντας τη ζωή μου και περνώντας ωραία. Αν δεν το έχετε ανακαλύψει αυτό ακόμα προσέξτε την παρακάτω συμβουλή!

Η ζωή είναι μικρή! Χαρείτε τη!

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά δεν θα ήταν καλύτερο να ζωγραφίσεις κάτι ή να γράψεις ένα γράμμα; Να ψήσεις ένα κέικ, να φυτέψεις λουλούδια;

Σκεφτείτε καλά τη διαφορά μεταξύ "θέλω" και "πρέπει".

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος με τόσα ποτάμια να κολυμπήσεις και τόσα βουνά να ανεβείς, τόση μουσική ν' ακούσεις, τόσα βιβλία να διαβάσεις, τόσους φίλους να περιθάλψεις και ζωή να καθοδηγήσεις!

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά ο κόσμος είναι εκεί έξω. Εκεί, με γυαλιά στα μάτια σου, αέρα στα μαλλιά σου, μια χιονονιφάδα πάνω σου, ένα ψιλόβροχο. Αυτή η μέρα, δεν θα ξαναγυρίσει πίσω.

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά βάλε καλά στο μυαλό σου ότι τα γηρατειά θα έρθουν και δεν είναι απαραίτητα ωραία. Κι όταν ακόμα κι εσύ θα φύγεις, σκόνη θα γίνεις, ακόμα κι εσύ! Δεν είναι τι "μαζεύεις", αλλά τι "σκορπάς", αυτό που σου λέει τι ζωή έζησες...

Dusting

'A house becomes a home when you can write
'I love you' on the furniture.'

I can't tell you how many countless hours
that I have spent CLEANING!

I used to spend at least 8 hours every weekend
making sure things were just perfect --
'in case someone came over'
Then I realized one day that no-one came over;
they were all out living life and having fun!


Now, when people visit, I find no need to
explain the 'condition' of my home.
They are more interested in hearing about
the things I've been doing while I was
away living life and having fun.
If you haven't figured this out yet,
please heed this advice.

Life is short. Enjoy it!
Dust if you must,
but wouldn't it be better to
paint a picture or write a letter,
bake a cake or

plant a seed,
ponder the difference between want and need?

Dust if you must, but there's not much time,
with rivers to swim and mountains to climb,
music to hear and books to read,
friends to cherish and life to lead.



Dust if you must, but the world's out

there with the sun in your eyes,
the wind in your hair, a flutter of snow,
a shower of rain.
This day will not come around again.

Dust if you must, but bear in mind,
old age will come and it's not kind.
And when you go -- and go you must --
you, yourself will make more dust!

It's not what you gather, but what you scatter
that tells what kind of life you have lived.

Γρήγορη μπουγάτσα

Πρώτη μέρα του σχολείου σήμερα και η μέρα ανήκει στα παιδάκια. Μικρά και μεγάλα. Πρωτάκια αγχωμένα και ψαρωμένα, γυμνασιόπαιδα σε καινούριο περιβάλλον, τα παιδιά του λυκείου, έφηβοι πια και κάποια άλλα παιδιά, που μόλις τέλειωσαν και ξεκινάνε μια άλλη πορεία, αυτή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι αστείο και συγκινητικό να παρακολουθείς τα παιδιά στις φάσεις αυτές των αλλαγών. Ένας ομφάλιος λώρος υπάρχει ακόμα, στην αλλαγή της κάθε βαθμίδας, που τον κόβουν μόλις έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Τα πρωτάκια στο δημοτικό, συνήθως ψαρωμένα, καλούνται να αφήσουν το χέρι της μαμάς που τα βαστάει και να ανοίξουν τα φτερά τους μόνα τους. Ο ρόλος της δασκάλας της πρώτης δημοτικού, είναι δύσκολος. Καλείται να παίξει όχι μόνο το ρόλο της δασκάλας και παιδαγωγού, αλλά και της μάνας, αφού τα παιδάκια φεύγουν για τόσες ώρες από το σπίτι τους. Βέβαια, το ρόλο αυτό, τον έχουν παίξει νωρίτερα οι νηπιαγωγοί, των οποίων ο ρόλος είναι ακόμα πιο δύσκολος για την προσαρμογή των παιδιών στο σχολείο. Τα παιδιά μου ήταν τυχερά. Είχαν καλές δασκάλες και δασκάλους στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό, ειδικά στις ευαίσθητες ηλικίες τους. Ήταν σημαντικό για την ψυχική τους ισορροπία, αλλά και για τη γνώση που πήραν. Τασία, Έλσα, Νατάσσα, Μαρία, κ. Σούλα, ήσασταν καταπληκτικές δασκάλες και σας ευχαριστώ!

Στο σχολείο μας, τα πρωτάκια στο γυμνάσιο, συνηθίζουν να πηγαίνουν στο δημοτικό μόλις σχολάσουν τις πρώτες μέρες που ακόμα δεν έχουν αρχίσει τα 7ωρα. Με το που σχολάνε από το γυμνάσιο, πάνε κατευθείαν στην αυλή του δημοτικού από όπου έφυγαν, να δουν τους παλιούς δασκάλους τους, να παίξουν πάλι λίγο μπάλα, να δηλώσουν με την παρουσία τους "είμαι πια μεγάλος και δεν ανήκω εδώ".

Τη πρώτης λυκείου, αλλάζοντας μόλις ένα όροφο κατά την αλλαγή από γυμνάσιο σε λύκειο, απαξιούν λιγάκι να ανέβουν στο παλιό τους σχολείο, μια και τώρα πια είναι μεγάλα! Είναι Λυκειόπαιδα! Μέσα τους όμως, τα βασανίζει για άλλη μια φορά το ίδιο πρόβλημα: πάλι πρωτάκια;;; Πάλι από την αρχή;

Εκείνο όμως που είναι το πιο συγκινητικό απ' όλα, είναι ότι σήμερα, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, τη μέρα του αγιασμού, στο προαύλιο του σχολείου, εκτός από όλα τα παιδιά που θα φοιτήσουν, έρχονται πολλά από τα παιδιά που μόλις αποφοίτησαν. Είναι παιδιά που έχουν μπει σε κάποια σχολή και έρχονται για τελευταία μάλλον φορά στο προαύλιο του σχολείου τους. Είναι ξένοιαστα, είναι χαρούμενα, είναι χαμογελαστά. Σε λίγες μέρες θα είναι στην πόλη που μπήκαν, να ζήσουν τη φοιτητική ζωή τους, που με τόσο κόπο και όνειρα κατάφεραν να κατακτήσουν. Σήμερα, θα ψαλιδίσουν μόνα τους τον τελευταίο ιστό από τον ομφάλιο λώρο που τα έδενε τόσα χρόνια με την εκπαίδευση που πήραν στον τόπο τους. Θα αποχαιρετήσουν τους καθηγητές τους, το χώρο που τους φιλοξένησε για χρόνια, θα δηλώσουν με την παρουσία τους στα υπόλοιπα παιδιά την νίκη τους και θα δώσουν κουράγιο στους τελειόφοιτους, για τη δύσκολη χρονιά που τους περιμένει και ελπίδα, ότι του χρόνου θα είναι κι αυτοί στην ίδια θέση.

Χαίρομαι τόσο πολύ όταν βλέπω αυτά τα παιδιά...Τα παιδάκια που ήρθαν 12 χρονών, αμούστακα αγόρια και ασχημάτιστες κοπέλες, φεύγουν τώρα ενήλικες, όμορφες γυναίκες και φρεσκοξυρισμένοι νεαροί, να κατακτήσουν τον κόσμο...Καλό δρόμο παιδιά μου και καλή συνέχεια! Κοιτάξτε να ευχαριστηθείτε τα χρόνια που θα ακολουθήσουν!

Μια τέτοια μέρα, δεν θα μπορούσα να βάλω τίποτα άλλο, παρά μια μαμαδίστικη συνταγή, μια συνταγή που θα γλυκάνει τα παιδιά τα σαββατοκύριακα του χειμώνα που θα ακολουθήσει. Μια συνταγή που οι μανάδες θα μπορούν να τη φτιάξουν το σαββατοκύριακο, αφού θα μπορούν να αφιερώσουν παραπάνω χρόνο, για να γλυκάνουν τα παιδικά στοματάκια. Μαμάδες, αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας. Γλυκάνετέ τα. Η μέρα που θα ανοίξουν τα φτερά και θα φύγουν, έρχεται πάρα πολύ σύντομα. Και όταν φύγουν, να ξέρετε ότι πιθανόν να έχουν φύγει για τα καλά. Μόνο όταν έρθει η μέρα που φεύγουν, συνειδητοποιείς, πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια...

Τι λέτε λοιπόν; Φτιάχνουμε μια εύκολη μπουγάτσα για τα παιδιά μας;


Γρήγορη και εύκολη μπουγάτσα
Υλικά
500 γρ. φύλλα κρούστας
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
2 ποτήρια νερού νερό
βούτυρο όσο χρειαστεί για το βουτύρωμα των φύλλων

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο σε μέτρια θερμοκρασία (180 πχ).
Βουτυρώνουμε ένα μέτριο ταψί.
Βουτυρώνουμε ένα-ένα τα φύλλα και τα κάνουμε πλισέ (τα τσαλακώνουμε).

Το ψήνουμε σε μέτριο φούρνο σκεπασμένο (με αλουμινόχαρτο αν χρειαστεί) για 20 λεπτά.
Όσο ψήνονται, αναμιγνύουμε το γάλα με το νερό σε ένα μπωλ.
Μετά, το βγάζουμε, και ρίχνουμε το αραιωμένο γάλα και ξαναψήνουμε για άλλα 20 λεπτά. Μετά, κανέλλα, άχνη και τσάκισμα (γι΄ αυτό δεν την φτιάχνω...όλη εγώ θα τη φάω... σλλλλλλρρρρρρρ).

Οι φωτό είναι της φίλης μου της Ασπασίας που την έχει φτιάξει στο παρελθόν. Τη συνταγή, μου την είχε δώσει η καλή μου συνάδελφος κυρία Τασία, που ό,τι κι αν έχω φτιάξει δικό της, έχει επιτυχία!

Καλή εβδομάδα και καλή σχολική χρονιά!

Κοτόπουλο γλυκόξινο με πιπεριές και ανανά

Το κοτόπουλο είναι πολύ αγαπητό στην οικογένεια. Γίνεται γρήγορα, μαγειρεύεται με δεκάδες τρόπους, είναι ελαφρύ και άπαχο. Μία από τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου, που για άλλη μια φορά δεν ήξερα τι να μαγειρέψω (ω ναι...συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...), το ντουλάπι και τα υλικά στο ψυγείο μου έδωσαν τη λύση. Μια κονσέρβα ανανά που είχα πάρει για να φτιάξω ένα κέικ, χρωματιστές πιπεριές και κοτόπουλο που γίνεται στο λεπτό. Η σόγια σως, θα ήταν η πινελιά για να γίνει γλυκόξινο, μαζί με τον ανανά. Όσες και όσοι δεν συμπαθείτε τα φρούτα στο φαγητό (δεν πειράζει, κανείς δεν είναι τέλειος, χεχε), απλά μην το βάλετε. Οι υπόλοιποι, νομίζω πως θα το λατρέψετε.

Κοτόπουλο γλυκόξινο με πιπεριές και ανανά
Υλικά για 4 άτομα
1 ολόκληρο φιλέτο στήθος κοτόπουλου
1 πιπεριά κόκκινη χοντροκομμένη
1 πιπεριά κίτρινη χοντροκομμένη
1 πιπεριά πορτοκαλί χοντροκομμένη
1 μικρή κονσέρβα ανανά με τα σιρόπι του
2-3 κ. σ. ελαιόλαδο ή σησαμέλαιο
2-3 κ. σ. σόγια σως
5 κ. σ. λευκό ξύδι
2 κ. σ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. σ. μέλι
1 ποτήρι νερό ή όσο χρειαστεί
αλάτι και λευκό πιπέρι αν χρειαστούν, τα προσθέτουμε στο τέλος

Εκτέλεση
Πλένουμε και κόβουμε το κοτόπουλο σε μικρές λωρίδες ή μπουκιές.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί.
Προσθέτουμε το κοτόπουλο και το γυρίζουμε για 5-10 λεπτά, να ασπρίσει από όλες τις μεριές.
Όταν ασπρίσει, το σβήνουμε με λίγο από το σιρόπι του ανανά.
Προσθέτουμε το νερό και το αφήνουμε να βράσει για 10-15 λεπτά.
Μετά, προσθέτουμε τις πιπεριές χοντροκομμένες και τον ανανά κομμένο σε μικρότερα κομμάτια. Πασπαλίζουμε όλα τα υλικά με το αλεύρι, το οποίο θα ρίξουμε με έναν αχνορίχτη. Πασπαλίστε και ανακατέψτε γρήγορα, για να μην σβωλιάσει το αλεύρι.
Ρίχνουμε το υπόλοιπο σιρόπι του ανανά, το μέλι, το ξύδι, τη σόγια σως και αφήνουμε να μαγειρευτούν οι πιπεριές για 10 λεπτά.

Tips:
Νερό προσθέτουμε μόνο αν χρειαστεί.
Αλατοπίπερο βάζουμε μόνο αφού δοκιμάσουμε, γιατί η σόγια σως είναι αλμυρή.
Αν σας φανεί λίγο το ξύδι, προσθέστε λίγο ακόμα, όταν τελειώσει το μαγείρεμα.

Κομπόστα δαμάσκηνο

Η εποχή των δαμάσκηνων έφτασε και η καλή μου η Μαρία Σ. πάντα με σκέφτεται. Προχτές, πήγα να παραλάβω το πεσκέσι της, ένα καλάθι γεμάτο φρεσκοκομμένα δαμάσκηνα.

Το ίδιο βράδυ, πήγα και αγόρασα ζάχαρη για τις δουλειές που θα έκανα το σαββατοκύριακο. Ήδη 1 κιλό έγινε γλυκό κουταλιού, 1 κιλό έγινε μαρμελάδα, 1,5 κιλό έγινε κομπόστα, 1 κιλό κράτησα για λικέρ (τα οποία μετά θα τα κάνω μεθυσμένη μαρμελάδα για ψητά) και είναι άλλα τόσα που θα τα αφήσω να ωριμάσουν λίγο για να κάνω κι άλλη μαρμελάδα, καμία τάρτα και ό,τι άλλο σκεφτώ. Πέρυσι, είχα φτιάξει κομπόστα πάλι με τα δαμάσκηνα της Μαρίας. Το ένα βαζάκι, το άνοιξα κοντά το Πάσχα. Το είχα κρατήσει σφραγισμένο, σε ένα ντουλάπι και ήταν άθικτο.

Η κομπόστα μου άρεσε πολύ, γιατί δεν έχει τόση πολλή ζάχαρη όπως το γλυκό κουταλιού και φέτος έκανα (και θα ξανακάνω) περισσότερη. Δοκιμάστε κι εσείς να κάνετε κομπόστα. Είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει! Μαράκι ευχαριστώ! Και φυσικά, σε περιμένουν βάζα από ό,τι έφτιαξα!

Δαμάσκηνα κομπόστα
Υλικά
1 κιλό δαμάσκηνα όχι ώριμα
1/2 κιλό ζάχαρη
1 κούπα νερό
1 ξύλο κανέλλας

Εκτέλεση
Πλένουμε τα δαμάσκηνα, τα κόβουμε στη μέση και βγάζουμε τα κουκούτσια.
Βάζουμε τα δαμάσκηνα σε κατσαρόλα με τη ζάχαρη και το νερό και τα αφήνουμε για 2 ώρες.
Προσθέτουμε στα υλικά το ξύλο κανέλλας και τα βράζουμε όλα μαζί για 12-15 λεπτά.
Φυλάμε σε καθαρά και αποστειρωμένα βάζα στο ψυγείο αν δεν είναι σφραγισμένα, ή εκτός ψυγείου αν είναι σφραγισμένα. Τα σφραγισμένα διατηρούνται για πολύ καιρό εκτός ψυγείου.

Tips:
Αν θέλετε να σφραγίσετε τα βάζα σας, βάλτε μέσα την κομπόστα όσο είναι ζεστή, γεμίστε μέχρι πάνω, κλείστε τα και αναποδογυρίστε τα. Μετά το άνοιγμα, διατηρήστε τη στο ψυγείο.

Την κανέλλα δεν την πρόσθεσα από την αρχή του βρασμού, για να μην καλύψει το άρωμά τους. Μπορείτε να την παραλείψετε.

Καλή εβδομάδα!

Παίγνιον

Αφού πρώτα σας δείξω μια φωτογραφία από το Μακρύ Γυαλό, που το χρώμα του, είναι έτσι τυρκουάζ όπως το βλέπετε, να σας πω το σκοπό αυτής της ανάρτησης, ενώ από μέσα μου κατεβάζω καντήλια, γιατί ο καιρός έξω, καμία σχέση δεν έχει με τον καιρό της φωτογραφίας, γιατί πολύ απλά, ΚΑΘΕ Σεπτέμβρη περιμένουμε τα σκ για να κάνουμε κανένα μπανάκι και αυτός ο κ....καιρος μας εμπαίζει και τα σκ βρέχει όπως σήμερα. Γκρρρρ....

Και τώρα ο σκοπός της ανάρτησης. Η Αναΐς έχει όρεξη για παιχνίδι, του οποίου οι όροι είναι:

1. Να καταγράψω ποιός με προσκάλεσε στο παιχνίδι: Η Αναΐς.

2. Να καταγράψω 10 πράγματα που αγαπώ:
(χμμμμ μόνο 10; δύσκολο. Άσε που τα πράγματα, δεν είναι απαραίτητως πράγματα ;-))

* Τα παιδάκια μου εννοείται :-)
* Να πίνω καφέ ατέλειωτες ώρες με τις φίλες μου/φίλους μου
* Αγαπώ τους ανθρώπους που δεν πατάνε επί πτωμάτων για να καταφέρουν ό,τι θέλουν
(έχω γνωρίσει ΚΑΙ μπλόγκερς τέτοιους. Μήπως να το βάλω σε κουίζ; ) :-)))
* Τους ανθρώπους που σέβονται τους άλλους, δεν τους προσβάλλουν και δεν τους φέρονται σαν σε σκουπίδια...Με εκνευρίζουν αφόρητα αυτοί που το κάνουν!
* Την κουζίνα (μαγειρική, ζαχαροπλαστική, παρασκευή λικέρ κλπ)
* Τις βόλτες (είτε με τα πόδια, είτε να οδηγώ)
* Τη φωτογραφία (γνωστή αγάπη που μεγαλώνει με τα χρόνια)
* Τα ταξίδια (άραγε θα κάνω άλλα;)
* Τη μουσική (αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου)
* Τα βιβλία (λογοτεχνία, μαγειρική)

Και τώρα ποιος θα την πληρώσει; χαχα!
Λοιπόοοοοοοον....Ας βάλουμε κανέναν νέο μπλόγκερ στο παιχνίδι...(αλλά και παλιότερους). Και όσοι θέλετε από τους παρακάτω, παίζετε με τον ίδιο τρόπο.

Η Vita
Η Μανουσίνα
Το αστεράκι
Η big mama
Η Μάγδα
Η άλλη Μάγδα
Η Μαργαρίτα
Η Κατερίνα
Η Ξανθή
Η Eolica

Ουφ! Το ΄κανα! Σειρά σας τώρα!

2 χρόνια μικρή κουζίνα

2 χρόνια μικρή κουζίνα!

400 posts

Πάνω από 1600 επισκέπτες καθημερινά

8641 σχόλια

289 followers

1 βιβλίο

4 χρόνια blogging

Φίλοι!!!! Πολλοί φίλοι!!!

Χαρά! Μεγάλη χαρά που είμαι εδώ μαζί σας 2 χρόνια τώρα με τη μικρή κουζίνα και άλλα 2 πιο πριν με πολλές φίλες! Σας ευχαριστώ όλους εσάς που είμαστε μαζί σ' αυτή τη διαδρομή. Τους επώνυμους και ανώνυμους. Αυτούς που σχολιάζουν και αυτούς που έρχονται αθόρυβα. Αυτούς που έκανα φίλους. Αυτούς που συνάντησα και αυτούς που θα συναντηθούμε κάποτε! Αυτούς που με έμαθαν και με συμβούλεψαν. Αυτούς, που θέλω να πιστεύω ότι βοήθησα κι εγώ με τη σειρά μου να μάθουν, να λύσουν απορίες, να αγαπήσουν την κουζίνα, παρασυρόμενοι από αυτό εδώ το μπλογκ. Θα πω πάλι αυτό που είχα πει πέρυσι: Η κουζινίτσα μου μπορεί να είναι μικρή και ταπεινή, αλλά έχει κι άλλα να πει! Συνεχίζουμε!

Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο να έχουμε!