Χριστουγεννιάτικο σπιτάκι ΙΙ

Το...χτίσιμο δεν σταματά! Ίσα ίσα συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς!
Αυτό, είναι το 2ο σπιτάκι που έφτιαξα. Χωρίς τζίντζερ, με σοκολατένια γεύση. Περίεργη γεύση γιατί είχε μελάσσα που δεν με ξετρελαίνει. Παρόλα αυτά, η μελάσσα με το τζίντζερ πάει μια χαρά!

Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!

Μαρμελάδα πορτοκάλι Ι. Ο εύκολος τρόπος

Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω και ο χρόνος πια δεν μου φτάνει. Δεν ξέρω αν σε σας συμβαίνει, αλλά όταν έρχεται σκ, λέω πως θα κάνω όλα όσα δεν πρόλαβα να κάνω όλη την εβδομάδα και τελικά, την Κυριακή το βράδυ συνειδητοποιώ ότι πάλι δεν μου έφτασαν οι μέρες. Η αλήθεια είναι ότι η κουζίνα μου τρώει ένα σημαντικό κομμάτι από τον ελεύθερο χρόνο μου και μ΄ αρέσει. Όμως, παραμελώ άλλα πράγματα... Έτσι κι αλλιώς, το διάστημα που απομένει μέχρι τα Χριστούγεννα, πιστεύω ότι για τους περισσότερους είναι γεμάτο παντός είδους δουλειές. Το σπίτι, καθάρισμα, γλυκά, δοκιμές, διακόσμηση κλπ. Μάλλον λίγο πολύ όλοι τρέχουμε αυτό το διάστημα.

Μια φίλη στο φβ ζητάει συνταγή για μαρμελάδα πορτοκάλι, οπότε, πριν αρχίσω να βάζω τις χριστουγεννιάτικες συνταγές, είπα να σας τη γράψω. Όσες φορές είχα στο παρελθόν δοκιμάσει μαρμελάδα πορτοκάλι, δεν μου άρεσε καθόλου. Ο λόγος είναι απλός. Εμένα δεν μου αρέσουν καθόλου οι πικρές γεύσεις, και όλες όσες έχω δοκιμάσει ως τώρα είναι δηλητήριο! Μπλιαχ! Οι μαρμελάδες εσπεριδοειδών πικρίζουν για δύο λόγους:
1) ανεπαρκές ξεπίκρισμα της φλούδας αν υπάρχει
2) από τις μεμβράνες και τις άσπρες ίνες του εσωτερικού του πορτοκαλιού.
Οπότε, τι κάνουμε; Αν θέλουμε να μην πικρίζει καθόλου η μαρμελάδα, θέλει πολύ καλό ξεπίκρισμα της φλούδας αν βάλουμε (ή να μην βάλουμε καθόλου) και αφαίρεση των λευκών ινών. Έχετε υπομονή; Μπααα...

Παρεμπιπτόντως, και στα λικέρ πρέπει να μην βάζουμε καθόλου από το άσπρο της φλούδας, γιατί κι εκεί πικρίζει.

Συνταγές για μαρμελάδα πορτοκάλι έχω δύο. Η αγαπημένη μου εμένα είναι η άλλη, που θα σας γράψω άλλη φορά. Είναι μπελάς όμως, γιατί προϋποθέτει αφαίρεση ΟΛΩΝ των μεμβρανών με ψαλίδι. Πεντακάθαρη σάρκα πορτοκαλιού.
Σήμερα σας γράφω το σύντομο τρόπο, που είναι εύκολος και γρήγορος. Σε σχέση με την άλλη μου συνταγή, αυτή αφήνει μια σπιρτάδα. Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να τη δοκιμάσετε.

Υγρό κέικ σοκολάτας με κεφίρ ή ξινόγαλο

Από τότε που απέκτησα το κεφίρ, το έχω βάλει πολλές φορές μέσα σε γλυκά. Πρόσφατα, θέλησα να φτιάξω ένα κέικ σοκολάτας με κεφίρ και έγινε κάτι παραπάνω από καλό. Υγρό μέσα, σαν να τρως μπράουνι, σοκολατένιο που αρέσει στην οικογένεια και χωρίς πολύ κόπο και υλικά.

Υγρό κέικ σοκολάτας με κεφίρ ή ξινόγαλο

Υλικά (όλα σε θερμοκρασία δωματίου)

2 αυγά
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
½ κούπα κακάο σκόνη
1 ¼ κούπας ζάχαρη
¾ κούπας κεφίρ
1 κ. γ. μπέικν πάουντερ
½ κ. γ. μαγειρική σόδα
½ κούπα ηλιέλαιο (ή μισό-μισό με ελαιόλαδο)
1 αφηνάκι λικέρ καφέ
προαιρετικά
άχνη ζάχαρη

Εκτέλεση

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175-180 βαθμούς.
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα ταψί διαμέτρου 30 εκατοστών.
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε τα στεγνά υλικά (αλεύρι, μπέκιν, σόδα, κακάο, ζάχαρη).
Κάνουμε λακκούβα και στη μέση ρίχνουμε τα αυγά.
Με σύρμα ανακατεύουμε λίγο το κέντρο όπου βρίσκονται τα αυγά.
Ρίχνουμε στη συνέχεια το κεφίρ, το λάδι και το λικέρ. Ανακατεύουμε να πάνε παντού, πάντα με σύρμα.
Ρίχνουμε το μίγμα στο ταψί και ψήνουμε για 30 λεπτά περίπου ή μέχρι να βγαίνει η λάμα του μαχαιριού καθαρή, αφού τη βυθίσουμε στο κέντρο.

Tip:

Μην αναποδογυρίσετε το κέικ. Σερβίρετέ το απευθείας από το ταψί, με τη βοήθεια μιας σπάτουλας. Δεν φουσκώνει επίσης πάρα πολύ (δεν κάνει το γνωστό ανέβασμα στο κέντρο). Χαρακτηριστικό ότι έγινε, είναι ότι ξεκολλάει από τα τοιχώματα. Το κέικ βγαίνει σχετικά υγρό και σοκολατένιο. Μπορείτε αν θέλετε να το πασπαλίσετε με άχνη ζάχαρη. Αν δεν έχετε δικό σας κεφίρ, μπορείτε να προμηθευτείτε από το σούπερ μάρκετ, ή να βάλετε ξινόγαλο.

Καλό πσκ και χρόνια πολλά στις εορτάζουσες!
 

Το πρώτο μου gingerbread house

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα σπιτάκι μέσα στο δάσος. Το σπιτάκι, ανήκε σε ένα ζευγάρι. Στον κύριο Τζίντζερμπρεντ Μαν και στην κυρία Τζίντζερμπρεντ Γούμαν.

Το αγαπημένο ζευγαράκι, το είχε φτιάξει με περισσή αγάπη και φροντίδα. Είχε φυτέψει ελατάκια και θάμνους ολόγυρα από το σπίτι...

Νηστίσιμα τρουφάκια καρότου της Έλλης

Μετά από 4 ημέρες απουσίας στην Πάτρα, να 'μαι πάλι εδώ. Ξεκινάω τη βδομάδα με μ ια νηστίσιμη συνταγή για τρουφάκια, που μου έχει δώσει η φίλη μου η Έλλη. Συνταγή, φωτό και περιγραφή, δίκη της. Ευχαριστώ Ελλίτσα μου!

Νηστίσιμα τρουφάκια καρότου της Έλλης

Υλικά:

1 κιλό καρότα (καθαρισμένα)
400 γρ. ζάχαρη
400 γρ. καρύδα τριμμένη
ξύσμα από 3 πορτοκάλια μεγάλα

 

Παρασκευή:

Τρίβουμε τα καρότα στον τρίφτη, και τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα, μαζί με τη ζάχαρη και το ξύσμα.

Ανάβουμε τη φωτιά και ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα, διαρκεί αρκετή ώρα, μην το φοβηθείτε μέχρι να φύγουν τα υγρά. 
Μόλις τελειώσει η αφαίρεση των υγρών σβήνουμε τη φωτιά, το αφήνουμε λίγο να παγώσει και προσθέτουμε περίπου 300 (λίγο λιγότερο) γραμμάρια από την καρύδα, και ανακατεύουμε καλά να πάει παντού. Την υπόλοιπη καρύδα, την κρατάμε για το τύλιγμα και τη βάζουμε σε ένα μπολ η πιάτο βαθύ.
Και τώρα ήρθε η ώρα για παιχνίδι... Πλάθουμε σφαιρίδια και μετά τα βάζουμε στο πιάτο με την καρύδα για επικάλυψη. Τα σφαιρίδια ίσως να ανοίγουν γι’ αυτό δεν τα κάνουμε όπως τα κεφτεδάκια αλλά δίνουμε τη μορφή με τα δάχτυλα περισσότερο. Τα βάζουμε σε πιατέλα και τα βάζουμε στο ψυγείο.
Καλοφάγωτα!!

Update:
Έκανα μια γρήγορη έρευνα μετά από υπόδειξη φίλης μου και είδα ότι η συνταγή είναι γνωστή και υπάρχει και σε άλλα sites. Δεν γνωρίζω την πραγματική πηγή και από πού ξεκίνησε για να την αναφέρω. Την έβαλα επειδή είναι νηστίσιμη και επειδή μου την έστειλε φίλη μου. Αν κάποιος διεκδικήσει την πατρότητά της, ευχαρίστως θα την κατεβάσω.

Αρωματικό ξύδι με ρόδι

Θυμάστε το ξύδι που έφτιαξα με βατόμουρα; Από τότε, έχω φτιάξει με δαμάσκηνα και τώρα τελευταία με ρόδι. Μπορεί τα βατόμουρα να ήταν δύσκολο να τα βρείτε πολλοί, αλλά τα ρόδια όμως μπορείτε να τα βρείτε όλοι, αφού είναι η εποχή τους και υπάρχουν ακόμα και στα σούπερ μάρκετ. Μπορείτε να το φτιάξετε τώρα και να το χρησιμοποιήσετε τα Χριστούγεννα στις σαλάτες σας, ή να το βάλετε σε μικρότερα μπουκαλάκια και να το κάνετε δωράκι!

Αρωματικό ξύδι με ρόδι
Υλικά
500 ml ξύδι λευκό
1 μεγάλο ρόδι

Εκτέλεση
Πλένουμε, καθαρίζουμε και ξεσποριάζουμε το ρόδι.
Μέσα σε βάζο, βάζουμε το ξύδι και το ρόδι.

Το αφήνουμε σε σκιερό μέρος για 10-14 μέρες.
Φιλτράρουμε και έτοιμο! Τόσο απλά!

Για να μην κιτρινίσουν τα δαχτυλάκια σας από το ρόδι, καθαρίστε τα με γάντια. Αν δεν φορέστε γάντια και κιτρινίσουν, περάστε τα μετά με χυμό λεμονιού.

Καλό πσκ!

Κανελόνια γεμιστά με μπρόκολο και ξινομυζήθρα, σε ζύμη από κρέπα: Ο μανάβης ξαναχτυπά!

Θυμάστε τη συνταγή που μου είχε δώσει ο μανάβης μου για ρώσικη σανγκρία; Ε, ο μανάβης μου ξαναχτύπησε! Όχι καλέ! Δεν χτύπησε ο ίδιος. Ξαναείπε συνταγή θέλω να πω! Είχα λοιπόν περάσει μια φορά με την Πέννυ, η οποία μένει κοντά στο μανάβικο. Μετά, έκανα κάμποσο καιρό να ξαναπεράσω, γιατί δεν με έβγαζε κατά κει ο δρόμος, οπότε, μία μέρα που η Πέννυ πήγε για ψώνια της λέει: Γιααααα πες στην Κική να περάσει. Έχω συνταγή να της πω.
Μια και δυο, επήγα. Και μου τη λέει:
-Θα φτιάξεις μία ζύμη σαν αυτή που φτιάχνεις για κρέπες, αλλά μπόλικη. Δηλαδή τουλάχιστον με 8 αυγά!!!
-Εβουρλίστηκες παιδάκι μου που θα βάλω 8 αυγά στο φαγητό; Μετά θα πάμε όλοι για εξέταση χοληστερίνης!
-Καλά...Εσύ βάλε λιγότερα....Θα τη φτιάξεις λοιπόν και στο τέλος θα βάλεις και ένα νεροπότηρο κρασί.
-Α θα μεθύσουμε κιόλας!
-Μετά, θα γεμίσεις τα κανελόνια με φέτα. Αν δεν θες φέτα, μπορείς και με πατάτα.
-Μωρε βουρλισμένε...φαντάζεσαι να γεμίσω όλα τα κανελόνια με φέτα πόσα λιπαρά θα έχει το φαγητό; Για την πατάτα δεν το συζητώ, Το προσπερνάω...
-...Μετά, θα ρίξεις από πάνω το χυλό της κρέπας και θα το αφήσεις να τον πιει. Και μετά θα το ψήσεις.
-Και μετά θα το φας εσύ αυτό, γιατί οι δικοί μου χλωμό το βλέπω...
-Κάνε το και θα δεις...

Ένα πλούσιο, εξαιρετικό και διαφορετικό τραπέζι

Χτες βράδυ ήμασταν καλεσμένοι στη φίλη μου την Πέννυ, εμείς και άλλο ένα ζευγάρι. Η Πέννυ μας εντυπωσίασε όλους, όχι μόνο για τις μαγειρικές της ικανότητες τις οποίες γνωρίζω καλά, αλλά για το γευστικό ταξίδι σε Γαλλία και Ελβετία που μας χάρισε με αυτά που έφτιαξε. Στην Πέννυ δεν αρέσουν τα κλασικά μαγειρέματα, οι μεγάλες μερίδες, τα μεγάλα κομμάτια. Της αρέσει να φτιάχνει πολλά και μικρά μεζεδάκια και έτσι έκανε και χτες.

Πατέ συκωτιού (όχι χήνας!!!) 

Σαλάτα

Γλυκοκολοκυθόπιτα αλμυρή

Η φίλη μου η Νάντια μου έστειλε συνταγή για κολοκυθόπιτα που έκανε και ξετρέλανε τους καλεσμένους της με το χειροποίητο φύλλο της και τη γλυκιά κολοκύθα που έβαλε! Συνταγή, φωτό και περιγραφή, δικά της! Νάντια ευχαριστώ!

Γλυκοκολοκυθόπιτα αλμυρή

Υλικά

1,5 κιλό κολοκύθα σε κύβους
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
2 κουταλιές δυόσμο ψιλοκομμένο (εγώ έβαλα μια και κάτι και ήταν μια χαρά, παραπάνω δεν θα μου άρεσε)
1/2 κιλό φέτα
2-3 αυγά (εγώ έβαλα 2)
ζύμη:
1 ποτήρι λάδι
2 αυγά
1 κουταλάκι αλάτι
1/2 ποτήρι γάλα
1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ
αλεύρι

Εκτέλεση

Τσιγαρίζουμε την κολοκύθα με το κρεμμύδι και τη σιγοψήνουμε μέχρι να γίνει χυλός.

Την αφήνουμε να στραγγίξει καλά...

και προσθέτουμε το δυόσμο, τη φέτα τριμμένη και τα αυγά χτυπημένα. Ετοιμάζουμε μαλακή ζύμη και ανοίγουμε δυο φύλλα. Στρώνουμε το ένα σε λαδωμένο ταψί, απλώνουμε τη γέμιση, σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο, αλείφουμε με αυγό ή λαδί (εγώ άλειψα με λάδι) και ψήνουμε στον φούρνο μέχρι να ροδίσει για 35 περίπου λεπτά.

Tip:
Η κολοκύθα, αφού τσιγαριστεί, θα βράσει με το δικό της ζουμί μέχρι να μαλακώσει εντελώς, για αρκετή ώρα. Ομοίως και το κρεμμύδι.

Τέλος, η Χαρά μου χάρισε αυτό και περιμένει πως θα σας πω ιστορία για μια αξέχαστη έξοδο! Αμ δε! Θα προτιμούσα να μου χαρίσει τον ίδιο το George (τον Clooney φυσικά) και τότε θα της έλεγα ότι ήθελε! Οπότε, no George, no story! Χαρισμένο σε όλες σας!

Καλό Σαββατοκύριακο!

Λιγκουίνι με μανιτάρια

Η παρακάτω συνταγή μαγειρεύτηκε από την κόρη μου. Είχε πάρει μερικές συνταγές, από μια καρτελοθήκη συνταγών του ζάπινγκ και έφτιαξε αυτή. Είναι κι αυτή μια μακαρονού και προκομένη. Αμ πώς! Η παρακάτω συνταγή είναι η νοστιμότερη και ωραιότερα φωτογραφημένη σ' ολόκληρο το μπλογκ (για να μην πω στον κόσμο) και επ΄αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.
Υπογραφή
Κουκουβάγια :-)))

Λιγκουίνι με μανιτάρια

Υλικά

2 κουταλιές βούτυρο
1 σκελίδα σκόρδο λιωμένη
6 κουταλιές άσπρο κρασί
χυμός και ξύσμα από 1/2 λεμόνι
1 κουταλιά μαϊντανός ψιλοκομμένος
250 γρ. μανιτάρια σε φέτες
500 γρ. ταλιατέλες πράσινες (ή λινγκουίνι:P)
φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα

Εκτέλεση

Ζεσταίνετε το βούτυρο σε τηγάνι και σωτάρετε το σκόρδο. Προσθέτετε το κρασί, το χυμό λεμονιού, το ξύσμα και το μαϊντανό. Αλατοπιπερώνετε. Προσθέτετε τα μανιτάρια και σιγοβράζετε για 10 λεπτά να μαλακώσουν τα μανιτάρια και να ελαττωθούν τα υγρά. Βράζετε τις ταλιατέλες σε αλατισμένο νερό. Στραγγίζετε και ρίχνετε στη σάλτσα μανιτάρια. Πασπαλίζετε με την παρμεζάνα και σερβίρετε.

Κυδώνια ψητά

Πεσκέσι κυδώνια έφτασαν στο σπίτι. Όλα καλοδεχούμενα ό,τι μου δίνουν! Έτσι κι αυτά και αξιοποιήθηκαν  όπως τους άξιζε. Άλλα έγιναν γλυκό κουταλιού, άλλα τα έκανα χτες με μοσχάρι, χάρισα και κανα δυο και άλλα τα έκανα ψητά. Μου έμειναν και δύο και θα δω τι θα τα κάνω. Πάντως ψητά δεν θα τα κάνω, διότι τα έφαγα σχεδόν όλα μόνη μου όταν τα έκανα, οπότε δεν συμφέρει! χεχε!

Κυδώνια ψητά

Υλικά

2 μεγάλα κυδώνια κομμένα σε τέταρτα
¼ από ένα λεμόνι
¾ έως 1 κούπα ζάχαρη
1 κούπα νερό
1 ξύλο κανέλλας
3 γαρίφαλα
2 σφηνάκια λικέρ κανέλλας
κανέλλα σκόνη
προαιρετικά:
παγωτό, γιαούρτι, σαντιγύ, αμύγδαλο φιλέ

Απορία για καρύδια

Καρυδομαζώχτρες μου χρειάζομαι τα φώτα σας. Να σας πω τι έπαθα, μπας και ξέρετε να μου πείτε τι φταίει. Κοντά στον σπίτι μου έχουμε μία καρυδιά. Περιττό να σας πω, ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια, δεν ήξερα καν ότι έχουμε καρυδιά. Υπάρχουν και χειρότερα. Ο άντρας μου έμαθε μόλις πριν λίγες μέρες   ότι έχουμε καρυδιά! Χεχε! Για την ακρίβεια είχε ακούσει ότι έχουμε αλλά δεν ήξερε ούτε πού είναι. Αυτά συμβαίνουν όταν είσαι παιδί μεγαλωμένο στην πόλη. Τεσπα...

Αφού την ανακάλυψα, κάθε Μάιο έκοβα αρκετά καρύδια για λικέρ. Τα υπόλοιπα που τα άφηνα (επειδή δεν τα έφτανα) δεν ήξερα καν τι μέλλον είχαν. Μέχρι που πριν λίγες μέρες, ανακάλυψα, ότι όσα γλύτωναν, ωρίμαζαν και έπεφταν κάτω καθαρά, χωρίς το γνωστό περίβλημα που έχουν. Έτοιμα για σπάσιμο δλδ. Δεν θέλετε να ξέρετε μετά από πόσα χρόνια ανακάλυψα ότι μπορούσα να έχω τα δικά μου καρύδια. Αυτά παθαίνει κανείς όταν κλείνεται όλο μέσα με το πισι. Ενώ τώρα χωρίς πισι...ανακαλύπτω πολλα.... Ξανατεσπα...

Αφού το ανακάλυψα λοιπόν, τα μάζεψα από κάτω, τα έσπασα και με περηφάνια είδα ότι είχα δικά μου καρυδάκια. Τα καρύδια, είχαν αρκετή υγρασία, (όχι εμφανή, αλλά το καταλάβαινες στη γεύση) όπως όταν μαζεύεις και φρέσκα μύγδαλα. Άσχετη εγώ, τα φύλλαξα (την ψίχα) σε τάπερ και άλλα σε σακούλα και μετά από λίγες μέρες είδα με δυσάρεστη έκπληξη ότι είχαν μουχλιάσει. Κάποια τα γλύτωσα, αλλά τα περισσότερα πήγαν στο καλό.

Και ερωτώ: τι έφταιξε; Επειδή τα μάζεψα από κάτω, μήπως έπρεπε πρώτα να τα αφήσω να στεγνώσουν; Μήπως έπρεπε να τα αφήσω λίγο καιρό στα καρυδότσουφλά τους και να τα σπάσω αργότερα; Μήπως κάτι άλλο; Για πείτε αν ξέρετε κάτι παραπάνω. Εσείς οι βορειοελλαδίτες που έχετε καρυδιές; Καμία συμβουλή;

Ελιές: πώς να κάνετε τσακιστές, γρήγορα και χωρίς να λερωθείτε!

Τις προάλλες η Ασπασία μου χάρισε ντόπιες ελιές. Αυτές εδώ στη Ζάκυνθο, τις λέμε βλαστάδες. Δεν είναι οι πολύ πολύ μικρούλες που έχουμε εδώ. Είναι λίγο μεγαλύτερες.

Μου αρέσουν πολύ οι ελιές, αλλά πιο πολύ φτιάχνω γιατί μου αρέσει η διαδικασία,παρά για να τις τρώμε στο σπίτι. Συνήθως ξεχνάω ότι έχουμε ελιές, ενώ αν τις συναντήσω αλλού, δεν αφήνω καμία!

Την ώρα που μου τις έδωσε, σκεφτόμουν τη φασαρία τους να τις τσακίσω μία μία. Όταν είχα κάνει, εδώ και χρόνια, σε κάθε χτύπημα γέμιζα λάδι, οπότε μετά, τις χτυπούσα μέσα σε γουδί για να μην πιτσιλάνε. Αυτή τη φορά όμως είχα έμπνευση για να μην φάω όλη μου τη μέρα χτυπώντας και γεμίζοντας τον κόσμο λάδια.

Πήρα μια καθαρή σακούλα και έβαζα μέσα λίγες-λίγες, αραιώνοντάς τις μέσα στη σακούλα.

Μετά, με μία βαριοπούλα (σφυρί βαρύ), χτυπούσα όπου έβλεπα ελιά. Σε 10 λεπτά, είχα τσακίσει 1 κιλό ελιές!

Τώρα, είναι μέσα σε νερό και περιμένω να ξεπικρίσουν για να τις ... τσακίσω μετά! όχι με τη βαριοπούλα αυτή τη φορά, αλλά με τα δοντάκια μου! χαχα! Ο τρόπος που χρησιμοποίσα και με τον οποίο θα τις τελειοποιήσω, είναι αυτός που περιγράφω εδώ. Αν έχετε ελίτσες, δοκιμάστε αυτόν τον σύντομο και "καθαρό" τρόπο!

Τάρτα με κολοκύθα (από άμαξα) και ξινομυζήθρα

Αν βαριέστε να διαβάσετε την ιστορία, πηγαίνετε κατευθείαν στη συνταγή...Η ιστορία αποτελεί συνέχεια της ιστορίας που άρχισε 2 χρόνια πριν...

Είχαν περάσει 2 χρόνια από τότε που η ωραία κοιμωμένη είχε ξυπνήσει. Δύο χρόνια μεν, αλλά φαγητό να μαγειρέψει, δεν! Λες και είχε βαλθεί να αναπληρώσει τις βόλτες στα μαγαζιά και τα ψώνια που είχε χάσει όσα χρόνια κοιμόταν.

-Βρε καλή μου, κάτσε και λίγο μέσα…
-Α δεν μπορώ! Πάω βόλτα με τον νάνο Υπναρά!
-Βρε πουλάκι μου… Τόσο κόπο κάναμε να σε ξυπνήσουμε! Με τον Υπναρά κάνεις παρέα; Μ’ αυτές τις παρέες που κάνεις θα βρούμε μπελά!
Αααα δεν θα μου πεις εσύ με ποιο παραμύθι θα κάνω παρέα! Ορίστε μας εκεί!
(έβγαζε και γλώσσα η μανδάμ)

Την επόμενη μέρα, μία από τα ίδια…
-Πάλι έξω; Δεν κάθεσαι να τα πούμε λίγο;
-Α δεν μπορώ! Πάω shopping με τη Ραπουνζέλ!
-Βρε πουλάκι μου, πού να σέρνετε 2 μέτρα μαλλί με τη φίλη σου; Καθίστε εδώ να σας δω κι εγώ!
-Α δεν γίνεται! Έχουμε κανονίσει να κάνει ανταύγειες και καταλαβαίνεις… Θ’ αργήσω!

Την μεθεπόμενη, το έργο επαναλαμβάνεται:
-Μη μου πεις πως θα βγεις πάλι;
-Θα πάμε με τη Χιονάτη σε ένα spa. Άρχισε να χάνει το λευκό του δέρματός της –μάλλον από την πολλή ηλιοθεραπεία που κάναμε στη Μύκονο φέτος- και όπως καταλαβαίνεις, μια πρωταγωνίστρια παραμυθιού του δικού της βεληνεκούς, δεν μπορεί να αφήσει το δέρμα της να….ΜΑΥΡΙΣΕΙ! Χιο-να-τη; You know?
-Ξέρω που να μην ήξερα….

Την άλλη πάλι τα ίδια:
-Άσε…Ξέρω…Θα βγεις ε;
-Εχμμμ…
-Βρε καλή μου κοπέλα μήπως να μαζευτείς σπίτι μας λιγάκι; Τη λέξη κρίση την έχεις ακουστά; Για σένα δεν ισχύει;
-Κοίτα…κάτι έχει πάρει τα’ αυτί μου στα spa, αλλά όπως ξέρεις, ο μπαμπάς είχε φροντίσει για μένα με καταθέσεις στην Ελβετία…
Και καλά…Η κρίση δεν σε νοιάζει; Εγώ; Που είμαι όλη μέρα κλεισμένος εδώ μέσα και σε περιμένω;
-Έχουμε όλο τον καιρό μπροστά μας εμείς! Να….Ξέρεις τι ια κάνουμε; Εσύ, που μαγειρεύεις τόσο ωραία (άρχισε τις μαλαγανιές), δεν φτιάχνεις κάτι και να έρθω να το φάμε μαζί;
-Εγώ να φτιάξω…Εσύ να δούμε πότε θα αξιωθείς να μάθεις να μαγειρεύεις μπας και φάμε τίποτα άλλο εκτός από κολοκύθα εδώ μέσα…
-Μην ανησυχείς τζουτζούκο μου και σου υπόσχομαι πως θα μάθω ναι; Τώρα πάω! Με περιμένει ο Πήτερ για καφέ!
-Τι; Ποιος Πήτερ;
-Μα ο Παν φυσικά! Byeeeeeeeee!
-Τι έγινε ρε παιδιά; Αυτή πάει για καφέ κι εγώ κάθομαι να της μαγειρέψω; Α δεν πάμε καλά…Καθόοοολου καλά!!!