Αττικό όραμα: ένας συνεταιρισμός μέσα στην Αθήνα

Μια πολύ γρήγορη βόλτα στην Αθήνα για ... ιατρικό τουρισμό και προσπάθησα να στριμώξω όσα περισσότερα μπορούσα μέσα σε μιάμιση μέρα. Εδώ και καιρό, είχα στο νου μου να επισκεφτώ ένα μαγαζί στη Νέα Ιωνία. Η Χαρά είχε πάρει τα βιβλία μου. Πρόσεξα ότι κοινοποιούσε αναρτήσεις ενός μαγαζιού με παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα κλπ, το Αττικό όραμα και μου έκανε κλικ. Οπότε, μεταξύ τύρου και αχλαδίου μπόρεσα και σταμάτησα για να δω το μαγαζί.

Γνώρισα τρία από τα παιδιά που το έχουν. Το κατάστημα δεν είναι ένα απλό κατάστημα. Είναι κατάστημα συνεταιρισμού. Το μαγαζί θυμίζει ένα απλό κατάστημα μπαχαρικών και παραδοσιακών προϊόντων, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό.

 Το Αττικό όραμα συνεργάζεται με άτομα από ευάλωτες ομάδες. Άνεργοι, άστεγοι, καρκινοπαθείς, πολύτεκνοι, προσφέρουν είτε εργασία, είτε προϊόντα, είτε εμπειρία και γνώση.

Συνεργάζονται άμεσα με παραγωγούς, με αποτέλεσμα τα προϊόντα να φτάνουν στο κατάστημα και στα μπαζάρ που κάνουν σε χαμηλές τιμές.


Εκπροσωπούν τον μικρό αγρότη παραγωγό, και τα έσοδα από τις δραστηριότητες πηγαίνουν για δημιουργία θέσεων εργασίας, ενισχύοντας δράσεις για κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία, πρόσφυγες, συσσίτια εκκλησίας.

Εκτός από την πώληση στο κατάστημα, παίρνουν μέρος σε μπαζάρ (μπορείτε να τους βρείτε σε διάφορες εκθέσεις και να δοκιμάσετε τα προϊόντα τους), όπως επίσης παίρνουν μέρος σε εκδηλώσεις κοινωνικού χαρακτήρα, όπως η πρόσφατη που έκαναν μαζί με τη Wise Greece, κατά την οποία συτίστηκαν οι άστεγοι του Πειραιά. 

Το μαγαζί τους βρίσκεται κοντά στη στάση Νέα Ιωνία του ΗΣΑΠ, πίσω από τον ΟΤΕ, Αγνώστων Ηρώων 117 και υπενθυμίζω ότι πέρα από τις καλές τιμές, κάνει και έκπτωση 10% στους άνεργους. 

Δείτε μερικά από τα προϊόντα που άλλα αγόρασα και άλλα μου χάρισαν για να τα δοκιμάσω :-)

Καφές φίλτρου. Τον κράτησε η κόρη μου που πίνει φίλτρου. Πολύ ωραίος είπε!

Ελληνικός ξανθός καφές, με άρωμα και κομματάκια μαστίχας. Αρωματικότατος και εύγευστος!

Ελαιόλαδο, καφές, λικέρ καφέ με τριαντάφυλλο, σαπούνι με ρόδι, σταφύλι και φύλλα ελιάς, φάβα, μοσχοκάρυδο, όλα σε πολύ καλές τιμές! 

 

 Ελίτσα κανείς;

Τις ελιές τις δοκίμασα. Το σαπουνάκι ανυπομονώ! 

Επισκεφτείτε τους και υποστηρίξτε τους. Αττικό όραμα!

Μαρμελάδα αχλάδι

Ο καιρός ψιλοψύχρανε και ήρθε η ώρα να περάσουμε σε καμιά φθινοπωρινή-χειμωνιάτικη μαρμελάδα! Μαρμελάδα αχλάδι με κανελλογαρίφαλα, για τους λάτρεις των χειμωνιάτικων γεύσεων!

Μαρμελάδα αχλάδι
Υλικά
1200 γρ. καθαρισμένα αχλάδια
900 γρ. ζάχαρη
1/2 κ. γ. κανέλλα
1/4 κ. γ. γαρίφαλο

Εκτέλεση
Πλένουμε και καθαρίζουμε τα αχλάδια από φλούδα και κουκούτσια.
Τα κόβουμε κομμάτια, τα βάζουμε σε βαθιά κατσαρόλα και τα καλύπτουμε με τη ζάχαρη.
Τα αφήνουμε 1-2 ώρες να βγάλουν υγρά ή τα βάζουμε απευθείας στη φωτιά και τα ανακατεύουμε συνέχεια για να να ζουμιάσουν.
Τα βράζουμε για 15 λεπτά ξαφρίζοντας αν χρειάζεται.
Κλείνουμε τη φωτιά, αφήνουμε να ηρεμήσει η μαρμελάδα και λιώνουμε με τρον τρόπο που επιθυμούμε (εργαλείο λαχανικών ή μπλέντερ. Προτίμησα το μπλέντερ για να γίνει απαλή).
Την επόμενη μέρα και αφού έχει κρυώσει, ελέγχουμε αν έχει πήξει. Αν έχει πήξει, τη ζεσταίνουμε λίγο για να μπει σε βάζα και τη σφραγίζουμε. Εναλλακτικά, φυλάμε απευθείας σε ψυγείο χωρίς σφράγισμα. Αν η μαρμελάδα έχει ακόμα πολλά υγρά, θα χρειαστεί λίγο ακόμα βράσιμο.
Όσο πιο ώριμα είναι τα φρούτα σας, τόσο πιο βελούδινη θα γίνει.

Καλή εβδομάδα!

Τούρτα με παντεσπάνι, κρέμα τυριού και σοκολατένια δαντέλα

Πριν λίγες μέρες σας έδειξα πώς μπορείτε να φτιάξετε δαντέλα από σοκολάτα. Ήρθε η ώρα να δείτε και τι υπήρχε μέσα από την δαντέλα :-)

Η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα γλυκό, που έγινε εκ των ενόντων. Με ό,τι υπήρχε ή είχε περισσέψει στο σπίτι από άλλα γλυκά που έφτιαξα. Ένα παντεσπάνι που είχε μείνει, λίγη γκανάς και να το το γλυκό!

Θα μου πεις, ήρθες μανδάμ να μας πεις συνταγή με ... ρετάλια; Ωωωω όχι! Ήρθα απλά να δώσω μια ιδέα, για το πώς μπορείτε να ανακυκλώσετε υλικά και να φτιάξετε κάτι καινούριο. Αν βάλετε και τη δαντελίτσα δε μετά, τότε έχετε ένα ... πριγκηπικό γλυκό!

Εκείνο που είχα στο σπίτι, ήταν παντεσπάνι και γκανάς. Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έτοιμο παντεσπάνι (στην ανάγκη), ή χειροποίητο (συνταγή εδώ) ή κέικ.
Για να κάνετε γκανάς, αρκεί να έχετε ίσες ποσότητες κρέμας γάλακτος και σοκολάτας κουβερτούρα. Θα ζεστάνετε την κρέμα γάλακτος και θα τη ρίξετε πάνω από τη σοκολάτα έτσι ώστε να λιώσει. Ανακατέψτε και είναι έτοιμη.

Για την κρέμα, χρησιμοποίησα τυρί κρέμα, ανακατεμένο με ζαχαρούχο γάλα. Κάτι σαν κρέμα τσιζκέικ δηλαδή.

Τέλος, από πάνω έβαλα το ζαχαρούχο που είχε μείνει, ανακατεμένο με λίγη ακόμα γκανάς. Το γλυκό μου είναι έτοιμο!

Ενδεικτικά λοιπόν, για να κάνετε την τουρτίτσα που βλέπετε, χρειάζεστε τα εξής:
 

Τούρτα με παντεσπάνι, κρέμα τυριού και σοκολατένια δαντέλα
Υλικά για δίσκο διαμέτρου 22 εκ.
250 γρ. παντεσπάνι
120 γρ. γκανάς, συν λίγη ακόμα για το στόλισμα
3-4 κ. σ. λικέρ της αρεσκείας σας
1 πακέτο 200 γρ. τυρί κρέμα
σχεδόν 2/3 κουτιού ζαχαρούχο γάλα
για το στόλισμα:
το υπόλοιπο ζαχαρούχο γάλα, ανακατεμένο με λίγη γκανάς

Εκτέλεση
Αφού έχουμε φτιάξει (ή αγοράσει) σοκολατένιο παντεσπάνι και το έχουμε αφήσει να κρυώσει καλά, το διαλύουμε με τα χέρια μας σε μπωλ.
Το βρέχουμε με 3-4 κ. σ. λικέρ και ανακατεύουμε.
Ρίχνουμε 120 γρ. γκανάς και ανακατεύουμε καλά να πάει παντού.
Σε τουρτιέρα ρυθμίζουμε ένα τσέρκι με διάμετρο 22 εκατοστά.
Ρίχνουμε μέσα το παντεσπάνι και το πατικώνουμε να πάει ισομερώς παντού.

Το βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να φτιάξουμε την κρέμα μας.
Χτυπάμε σε μπλεντεράκι ή με μίξερ το τυρί για λίγα δευτερόλεπτα για να έχει ομοιόμορφη υφή.
Ρίχνουμε σιγά-σιγά σχεδόν 2/3 κουτιού ζαχαρούχο γάλα. Η κρέμα μας θα πρέπει να στέκεται, οπότε προσέξτε να σταματήστε να ρίχνετε γάλα, όσο είναι ακόμα σφιχτή. Αν τη δείτε αραιή, λίγος χυμός λεμονιού θα σας σώσει (το λεμόνι σφίγγει την κρέμα αυτή).
Βάζουμε την κρέμα πάνω στο παντεσπάνι και αφήνουμε το γλυκό μερικές ώρες στο ψυγείο να κρυώσει.
Αφού κρυώσει, ανακατεύουμε το υπόλοιπο ζαχαρούχο με λίγη γκανάς (ή λίγη λιωμένη σοκολάτα) και το ρίχνουμε πάνω από την τούρτα μας. Η "σαλτσούλα" μας θα παραμείνει αραιή, αλλά είναι ωραίο καθώς κόβουμε το κομμάτι να τρέχει η σοκολάτα στα πλαϊνά.

Πήρατε μια ιδέα, για το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε υλικά αλλά και πώς θα διακοσμήσω ένα απλό γλυκό, ώστε να μοιάζει ... βασιλικό!

Καλό πσκ!

Πώς φτιάχνουμε σοκολατένια δαντέλα για τούρτες

Έχετε προσέξει μερικές τούρτες πόσο όμορφες σοκολατένιες δαντέλες έχουν ολόγυρα; Ε λοιπόν δεν είναι καθόλου δύσκολο να φτιάξετε κι εσείς.

Τη δοκιμή μου την έκανα καλοκαίρι. Οπότε θα σας πω γι' αυτό, συγκριτικά με το να την κάνεις φθινόπωρο ή χειμώνα.

Εκείνο που χρειάζεστε, είναι σοκολάτα κουβερτούρα και χαρτί ψησίματος. Τώρα πόση σοκολάτα, εξαρτάται από το ύψος και τη διάμετρο του γλυκού σας. Ξεκινήστε με ένα κομμάτι σοκολάτα (πχ 30-50 γρ.) και ξαναλιώστε σοκολάτα αν δεν σας φτάσει.

Οπότε, έχουμε και λέμε:
Σοκολατένια δαντέλα για τούρτες
Υλικά
σοκολάτα κουβερτούρα
χαρτί ψησίματος

Αφού φτιάξουμε το γλυκό που θέλουμε, το βάζουμε να παγώσει στο ψυγείο. Εξυπακούεται, ότι το γλυκό μας θα έχει κάποια κρέμα ή κάτι τέτοιο σε κάποιο από τα επίπεδά του, έτσι ώστε να κολλήσει μετά η σοκολάτα. Σε κάτι σκέτο (πχ ένα στεγνό κέικ) δεν νομίζω ότι θα κολλάει, αν και δεν το έχω δοκιμάσει. Το δικό μου είχε βάση παντεσπάνι αν θυμάμαι καλά (ακόμα δεν έχω βρει χρόνο να καταγράψω τη συνταγή που έκανα. Στο τέλος, θα τη χάσω :-p ) και από πάνω είχε μια κρέμα τυριού και αραιή γκανάς. Οπότε, η σοκολάτα κόλλησε πάνω στην κρέμα τυριού και γκανάς.

Στη συνέχεια, μετράμε την περίμετρο του γλυκού μας και κόβουμε αντικολλητικό χαρτί ψησίματος, λίγο μεγαλύτερο από την περίμετρο (1-2 εκατοστά).
Καθορίζουμε επίσης το ύψος του χαρτιού μας. Το σχέδιο στο χαρτί μας θα ξεκινάει από το κάτω μέρος στην αρχή-αρχή του χαρτιού, ενώ θέλουμε να είναι ψηλότερο από το γλυκό μας τουλάχιστον 3-4 εκατοστά, συν 1-2 εκατοστά ακόμα για αέρα.

Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί.
Αφήνουμε στην άκρη, ενώ τη βγάζουμε από το μπεν μαρί, για να αποκτήσει τη σύσταση που θέλουμε. Δεν θέλουμε να είναι πολύ ζεστή γιατί θα τρέχει ανεξέλεγκτα, ούτε και εντελώς κρύα, γιατί δεν θα μπορούμε να κάνουμε τα σχέδια. Θέλουμε να κρυώσει λίγο, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε σχεδιάκια. Εδώ, θα την ελέγχετε με ένα κουτάλι για να βλέπετε πόσο πυκνή έχει γίνει.

Όταν έρθει στην πυκνότητα που θέλουμε, φτιάχνουμε ένα χωνάκι με ένα κομμάτι χαρτί ψησίματος. Γυρίζουμε το χωνάκι σφιχτά 2 φορές, έτσι ώστε να έχει σταθερότητα. Μην αφήσετε στο κάτω μέρος καθόλου κενό για να περάσει η σοκολάτα. Αυτό θα το καθορίσουμε με τρύπα που θα ανοίξουμε μετά.
Στη συνέχεια, κόβουμε με ένα ψαλίδι μια πάρα πολύ μικρή τρυπίτσα. Ίσα να περνάει η σοκολάτα.
Γεμίζουμε το χωνάκι με λίγη σοκολάτα.
Το κλείνουμε από πάνω τυλίγοντάς το. Τώρα είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη δαντέλα μας.

Κάνουμε σχέδια που μας αρέσουν πιέζοντας το χωνάκι. Ξεκινάμε σχεδόν από την άκρη της λαδόκολλας και προσέχουμε να έχει όμορφο τελείωμα (και όχι σαν το δικό μου :-p). Προσέχουμε επίσης το κάτω μέρος της δαντέλας να είναι όσο πιο κοντά στο τελείωμα του χαρτιού μας, έτσι ώστε μετά που θα τη βάλουμε στην τούρτα, να ακουμπάει στο σκεύος που έχουμε ακουμπήσει και την τούρτα.
Μπορούμε να κάνουμε κύκλους ή γραμμές. Φροντίζουμε να κάνουμε ένα σχέδιο που να είναι πυκνό μεν αλλά να φαίνεται. Φυσικά, μπορούμε να μην κάνουμε σχέδιο, αλλά να περάσουμε όλη τη λαδόκολλα με σοκολάτα και έτσι να φτιάξουμε ένα σοκολατένιο "τείχος".

Αφού φτιάξουμε το σχέδιό μας σε όλο το χαρτί μας, τώρα πρέπει να το αφήσουμε να μισοκρυώσει. Αν προσπαθήσουμε να βάλουμε τώρα το χαρτί γύρω από την τούρτα, όλη η σοκολάτα θα γλυστρήσει. Αν πάλι την αφήσουμε να κρυώσει εντελώς, θα σπάει καθώς θα τη βάζουμε. Εκείνο που θέλουμε λοιπόν, είναι να μισοκρυώσει, έτσι ώστε να μην είναι υγρή, αλλά να είναι ακόμα εύκαμπτη.
Αν είναι καλοκαίρι (αυτό που σας έλεγα στην αρχή...) αυτό θα καθυστερήσει να γίνει λόγω ζέστης. Μπορείτε να βοηθήσετε όμως με κάτι παγωμένο, για να γίνει πιο γρήγορα. Για παράδειγμα, ψάχνοντας στην κατάψυξή μου τι να βάλω για να επιταχύνω τη διαδικασία, βρήκα δύο ωραιότατες τσιπούρες συσκευασμένες, και τις έβαλα από κάτω. ΠΟΙΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;;; Μια χαρά δούλεψαν οι τσιπουρίτσες. Τις πέρναγα από κάτω και έβλεπα τη σοκολάτα να πήζει στο σημείο που ήθελα! Αν το κάνετε χειμώνα, δεν θα χρειαστείτε τσιπούρες. Πιστέψτε με!

Πότε είναι έτοιμη η σοκολάτα να τη βάλουμε στην τούρτα μας; Πάρα πολύ εύκολο. Τεστάρουμε με το δαχτυλάκι μας. Αν η σοκολάτα μας είναι ακόμα υγρή και κολλάει στο δαχτυλάκι μας, θέλει ακόμα χρόνο για να πήξει. Θα πρέπει να είναι ακόμα μαλακή, αλλά να μην μένει στο δάχτυλό μας. Θα πρέπει να είναι μαλακή και θα πρέπει να μπορείς να "ρολάρεις" το χαρτί χωρίς να σπάει η σοκολάτα.
Σ' αυτό εδώ το σημείο, μπορούμε να τη βάλουμε γύρω από την τούρτα μας.

Σηκώνουμε προσεχτικά το χαρτί με τη σοκολάτα και ξεκινώντας από ένα σημείο, καλύπτουμε σιγά-σιγά κυκλικά την τούρτα μας. Η σοκολάτα μας είναι ακόμα εύκαμπτη. Τυλίγουμε την τούρτα με το χαρτί μας, προσέχουμε το τελείωμά μας και τη βάζουμε στο ψυγείο να παγώσει.

Αφού παγώσει και η σοκολάτα πια έχει σκληρύνει, ήρθε η ώρα να βγάλουμε το χαρτί.

Τραβάμε από μια άκρη το χαρτί με προσοχή ώστε να μην σπάσουμε την άκρη της δαντέλας μας. Με προσοχή, ξεκολλάμε το χαρτί ολόγυρα.

Η δαντελένια τούρτα μας είναι έτοιμη!

Το καλοκαίρι, αν η δαντέλα σας είναι λεπτή, ενδέχεται να λιώνει πολύ εύκολα αφού την βγάλετε από το ψυγείο αν η θερμοκρασία είναι υψηλή. Οπότε, σερβίρετε αμέσως αφού τη βγάλετε από το ψυγείο.  Σίγουρα το χειμώνα είναι πολύ πιο εύκολο να μείνει εκτός ψυγείου χωρίς φόβο ότι θα λιώσει.

Καλή επιτυχία!

Σκόρδο τουρσί

Αν έχεις χρόνο, μπορείς να μένεις στο ίντερνετ και να χαζεύεις με τις ώρες τα μαγειρικά blogs ή sites. Όλα όσα έχεις αποθηκεύσει, όλα όσα παρακολουθείς στο pinterest, όλα όσα έχεις κάνει εγγραφή και σου έρχονται στο email σου, τα blogs των φίλων και πάει λέγοντας. Χρόνο να έχεις να χαζεύεις.

Πολλές φορές επιβάλλω στον εαυτό μου να κλείσει όλα όσα κοιτάζει, γιατί διαφορετικά θα με βρει το ξημέρωμα να πετάω σαν μελισσούλα από συνταγή σε συνταγή.

Μερικές, είναι τόσο δελεαστικές, που είναι αδύνατον να τις προσπεράσεις.
Άλλες πολύ γρήγορες. Άλλες είναι πολύ πρακτικές και χρήσιμες, που μπορείς να τις φτιάξεις για να χαρίσεις βρώσιμα δωράκια στους φίλους σου. Ε, σε μια τέτοια θα σταθώ σήμερα.

Σκόρδο τουρσί. Πώς σας ακούγεται; Εμένα μου κίνησε την περιέργεια! Φανταστείτε νόστιμες σκελίδες σκόρδο, χωρίς την καυτερή γεύση του ωμού σκόρδου, και τη μυρωδιά που αφήνει στο στόμα, στο απολύτως ελάχιστο. Δεν είναι τέλειο;

Μπορείτε να φτιάξετε τα σκορδάκια και να τα κάνετε δώρα τα Χριστούγεννα. Εκτός από τουρσί που μπορείτε να τα φάτε σκέτα, τα έχω προσθέσει σε σάλτσες, σε σαλάτες, σε ψάρι. Είναι πάρα πολύ νόστιμο!

Η συνταγή είναι παραλλαγή από εδώ

Σκόρδο τουρσί
Για 3 βαζάκια των 200 ml (ή ένα μεγάλο βάζο των 700 ml) θα χρειαστείτε:
6 κεφάλια σκόρδο
1 κόκκινη πιπεριά κομμένη σε καρεδάκια
1/2 λίτρο λευκό ξύδι
2/3 κούπας ζάχαρη (γίνονται γλυκόξινα)
1 κ. γ. σπόρους μουστάρδας (έβαλα μαύρους σπόρους)

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα σκόρδα. Αν κάποιες σκελίδες είναι μεγάλες, τις κόβουμε στη μέση.
Πλένουμε, καθαρίζουμε και κόβουμε την πιπεριά σε καρεδάκια.
Βράζουμε το ξύδι με τη ζάχαρη και τους σπόρους μουστάρδας για 5 λεπτά.
Προσθέτουμε την πιπεριά και τα σκόρδα και βάζουμε άλλα 5 λεπτά (χρονομετράμε από την ώρα που θα βράσει).
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο, μοιράζουμε τα σκόρδα στα βάζα, συμπληρώνουμε με το ξύδι, τα κλείνουμε και τα αναποδογυρίζουμε να σφραγίσουν.

Στο σάιτ που την είδα έλεγε να μπουν ψυγείο και να ανοιχτούν μετά από 3 εβδομάδες. Τα άφησα εκτός ψυγείου, δοκίμασα τοο πρώτο βαζάκι στις 10 μέρες και ήταν τέλειες! Το πρώτο βαζάκι τέλειωσε και έφτιαξα και δεύτερη δόση.
Δοκιμάστε το!

Λαζάνια με μπέικον και ντοματίνια

Για τα ζυμαρικά...να μην τα ξαναλεω...In love! Όλες τις ώρες, γρήγορα, εύκολα, ανά πάσα στιγμή. Ξεκινάω την εβδομάδα με εύκολη και γρήγορα συνταγή, για εργαζόμενες γυναίκες και όχι μόνο!

 

Λαζάνια με μπέικον και ντοματίνια

Υλικά

1 πακέτο λαζάνια

10 ντοματίνια κομμένα στη μέση

100-150 γρ. μπέικον σε κομματάκια (κυκλοφορεί στο εμπόριο με χαμηλά λιπαρά)

1 κούπα γάλα ελαφρύ

2 κ. γ. κορν φλάουρ

αλάτι

πιπέρι

Εκτέλεση

Βράζουμε τα λαζάνια σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.

Τα σουρώνουμε και τα αφήνουμε στο σουρωτήρι.

Όπως είναι ζεστό το μάτι και η κατσαρόλα, βάζουμε το μπέικον και το γυρίζουμε για λίγα λεπτά.

Προσθέτουμε και τα ντοματίνια και ανακατεύουμε, όχι για πολλή ώρα γιατί λιώνουν εύκολα.

Ρίχνουμε το γάλα ανακατεμένο με το κορν φλάουρ, αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε να πάρει μια βράση για να πήξει ελαφρώς.

Ρίχνουμε και τα λαζάνια, ανακατεύουμε και σερβίρουμε.

Καλή εβδομάδα!

Παξιμαδάκια χωρίς ζάχαρη για μωρά και μεγάλους

Πριν λίγες μέρες, τα μωράκια μας, τα διδυμάκια μας που βαφτίσαμε στην Κομοτηνή, είχαν γενέθλια. Έγιναν κιόλας ενός! Μα πότε πέρασε κιόλας ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που μπήκαν στη ζωή μας! Ήταν δύο τοσοδούλικα μωράκια και τώρα έχουμε ένα μίνι αντράκι και έναν κορίτσαρο :-D

Τα μωράκια με την οικογένειά τους βρέθηκαν στην Αθήνα για να τα γιορτάσουν, κοντά στη γιαγιά και τον παππού, οπότε κι εγώ, άνετα μπορούσα να στείλω μια τουρτίτσα για τα γενέθλιά τους! Μαζί με την τουρτίτσα, ανέλαβα να φτιάξω και παξιμαδάκια χωρίς ζάχαρη για τα μπεμπένια του πάρτυ.

 Η Ντίνα μου έστειλε μια συνταγή, εγώ βρήκα μια άλλη και τελικά δεν μου άρεσε καμία! :-p Τελικά έκανα κάτι μεταξύ των δύο, με αλλαγές γιατί υπήρχαν θεματάκια. Τα παξιμαδάκια δεν είναι άγλυκα. Το μηλαράκι γλυκαίνει τη ζύμη και ο χυμός με την κανέλλα επίσης. Οπότε, τα παξιμαδάκια (ή γλυκά ψωμάκια όπως θα δείτε παρακάτω) είναι όχι μόνο για μωρά, αλλά και για όποιον αποφεύγει τη ζάχαρη και θέλει κάτι για σνακ.

Παξιμαδάκια χωρίς ζάχαρη για μωρά (και όχι μόνο!)
Υλικά (βγήκαν περίπου 25, αλλά εξαρτάται από το σχήμα που θα δώσετε)
1 αυγό ελαφρώς χτυπημένο
2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις, συν λίγο ακόμα
6 κ. σ. πουρέ μήλου* (ήταν 3/4 από ένα κανονικό μήλο)
1/4 κούπας χυμό πορτοκαλιού
1/2 κ. γ. baking powder
1/4 κ. γ. μαγειρική σόδα
1/2 κ. γ. κανέλλα

Εκτέλεση
Πριν ξεκινήσουμε, τρίβουμε το μήλο στο πολύ ψιλό του τρίφτη (μπορείτε να μην το τρίψετε όλο μονομιάς, αλλά ανάλογα με τις ανάγκες σας, καθώς θα προσθέτετε μήλο στο μίγμα).
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, το μπέκιν, τη σόδα, την κανέλα, ανακατεύουμε και κάνουμε λακκούβα.
Ρίχνουμε στη λακκούβα 4 κ. σ. πουρέ μήλου, το χυμό και το αυγό και αρχίζουμε να ανακατεύουμε με ένα πηρούνι.
Αν το αλεύρι μας δεν έχει ενσωματωθεί όλο, προσθέτουμε κι άλλο μήλο, κουταλιά-κουταλιά. Συνολικά πρόσθεσα 6 δοσομετρικές κ. σ. μήλου. Μπορεί να χρειαστεί να ρίξετε κι άλλο ή λιγότερο. Αν το ζυμαράκι σας προκύψει υγρό και κολλώδες, προσθέστε λίγο αλεύρι. Μην προσθέστε πολύ, αλλά προτιμήστε να πασπαλίζετε καθώς το απλώνετε για να του δώσετε σχήμα.
Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί κάνα 15λεπτο.
Από δω και πέρα, μπορείτε είτε να φτιάξετε μπαστουνάκια, είτε να απλώνετε μικρά κομμάτια ζύμης και να κόβετε με κουπ πατ. Εγώ προτίμησα τον 2ο τρόπο που ήταν πιο μπελαλίδικος. Πασπάλιζα ένα μικρό κομμάτι ζύμης με λίγο αλευράκι κάτω και πάνω και την έκοβα με στρογγυλό κουπ πατ. Μετά, με ένα δεύτερο κουπ πατ, έδωσα σχήμα στο κέντρο. Αν το κάνετε κι εσείς, βουτάτε το κουπ πατ σε αλεύρι αν κολλάει.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς με αέρα για 20 λεπτά. Αν σταματήσουμε εδώ το ψήσιμο, τότε έχουμε ψωμάκια ελαφρώς γλυκά. Για το φρυγάνισμα, χαμηλώνουμε λίγο τη θερμοκρασία για να μην καούν και συνεχίζουμε το ψήσιμο για ακόμα 20-30 λεπτά, ανάλογα πόσο σκληρά τα θέλουμε.

Επίσης, αν θέλουμε, μπορούμε να τα στολίσουμε με γλάσο ζάχαρης, ΑΦΟΥ κρυώσουν.

Γλυκό καμινάδα. Ο Σωκράτης, η Ελένη, το πανηγύρι του Αγίου και μια συνέντευξη!

Σήμερα δεν μαγειρεύω στη μικρή κουζίνα. Σήμερα αποφάσισα να αφήσω τις κουτάλες και να πιάσω το δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι. Μια συνέντευξη, που αξίζει να διαβάσετε!

Όμως, ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Κάπου στις αρχές του καλοκαιριού πρέπει να ήταν, που καθώς χάζευα στο φβ, έπεσε το μάτι μου σε μια συνέντευξη του lifo νομίζω. Ο τίτλος "γλυκό καμινάδα" με παρέσυρε να μπω και να διαβάσω, μια και είμαι αθεράπευτα γλυκατζού όπως ξέρετε! Εκεί λοιπόν, διάβασα για τον Σωκράτη, την Ελένη και την καμινάδα τους και μπήκε στο συρτάρι των πληροφοριών του μυαλού μου.

Τον Αύγουστο, στις 24, γιορτάζουμε εδώ τη μετακομιδή του Αγίου Διονυσίου από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο. Είναι η πιο μεγάλη γιορτή του νησιού και το πιο μεγάλο πανηγύρι. Επειδή είναι καλοκαίρι και η Ζάκυνθος απέχει μόλις 1.20 λεπτά από την Κυλλήνη, το νησί συγκεντρώνει πλήθος κόσμου για τη γιορτή. Κάθε χρόνο, έρχονται έμποροι απ' όλη την Ελλάδα και στήνουν τα υπαίθρια μαγαζάκια τους. Στα μαγαζάκια έξω, πάνω στο δρόμο, στήνονται τα μαγαζιά που έχουν σχέση με το φαγητό. Φυτούρες και παστέλια δικά μας, ξηροκαρπάδικα, βότανα, καλαμπόκια, παγωτά, χαλβάς Φαρσάλων ΚΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ φέτος γλυκό καμινάδα!

Καθώς πηγαίναμε την πρώτη μας βόλτα με τον άντρα μου στο πανηγύρι, περάσαμε δίπλα από το Καμινάδικο. Στο μυαλό μου άστραψε η πληροφορία που είχα αποθηκεύσει. Κάπου τους ξέρω! Στάθηκα ερευνητικά λίγα μέτρα μακριά, να το καλοκοιτάξω και να σιγουρευτώ, ενώ έπιασα από το χέρι τον άντρα μου για να σταματήσει. Άρχισα να του λέω την ιστορία των παιδιών. Ο Σωκράτης μας κοίταξε και μας πρότεινε να δοκιμάσουμε το γλυκάκι τους. Του έκανα νόημα να περιμένει, ενώ του είπα: "του λεω την ιστορία σας". Αφού του τα είπα όλα, πλησιάσαμε και δοκιμάσαμε το γλυκάκι. Ήταν ένα τραγανό τσουρεκάτο ζυμαράκι, με σοκολάτα! Μιαμ! Πήραμε ένα με κανελλοζάχαρη, το οποίο με δυσκολία έφτασε σπίτι, ίσα για να δοκιμάσουν και τα παιδιά.

Για να μην τα πολυλογώ, πιάσαμε κουβέντα με τα παιδιά. Κάθε βράδυ, πηγαίναμε τη βόλτα μας στο πανηγύρι και κάθε βράδυ, πιάναμε και από λίγη κουβέντα, με τον Σωκράτη βασικά. Μπορεί να ακούγεται αστείο ή υπερβολικό, αλλά, παρόλο που είμαι μπλόγκερ τόσα χρόνια, ψιλοντρέπομαι να "χώνομαι" και να φωτογραφίζω ό,τι με ενδιαφέρει γύρω από τη μαγειρική, ή να συστήνομαι ως μπλόγκερ κλπ. Έχω συνηθίσει να αφήνω τον κόσμο να με μαθαίνει σιγά-σιγά, και όχι να συστήνομαι. Έτσι, με το μαλακό και σιγά-σιγά, χωρίς να έχω σκοπό αρχικά να πάρω συνέντευξη από τα παιδιά, γνωριστήκαμε και ζήτησα την άδεια να φωτογραφίσω και τελικά να γράψω γι΄αυτούς. Μιλήσαμε για το γλυκό, για την κατάσταση στην Ελλάδα μια και βρεθήκαμε συνάδελφοι, και για πολλά άλλα. Στο τέλος, αποφάσισα να του στείλω ερωτήσεις για τη συνέντευξη και να τις απαντήσει αφού ηρεμήσουν από τα πανηγύρια. Διαβάστε τη συνεντευξη γιατί αξίζει!

Ο Σωκράτης επί το έργον

Η ομάδα του Γλυκού Καμινάδα

Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το γλυκό καμινάδα;

Όλα ξεκίνησαν από ένα ταξίδι μας στην κεντρική Ευρώπη το Πάσχα του 2014. Η Ελένη λατρεύει να ταξιδεύει και να γνωρίζει νέες χώρες και πολιτισμούς, όποτε με παρακίνησε να ταξιδέψουμε. Παρόλο που δεν τα πάω καλά με την αγγλική γλώσσα, όσοι  με ακούσατε να παίρνω παραγγελία από τουρίστα στην Ζάκυνθο θα το καταλάβατε, μου άρεσε η ιδέα και συναίνεσα. Εκεί γνωρίσαμε το γλυκό και κατ΄ αρχάς μας άρεσε σαν προϊόν, οπότε μας μπήκε το μικρόβιο να το προωθήσουμε στην Ελλάδα. Ύστερα από πολλές ανηφόρες, κατηφόρες, δυσκολίες και εμπόδια από το κράτος και όχι μόνο, καταφέραμε δειλά-δειλά, να ξεκινήσουμε το καλοκαίρι του 2014 στο πρώτο μας πανηγύρι στην Αγία Μαρίνα στο Πόρτο Ράφτη να πουλάμε το γλυκό. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την αγωνία μας την πρώτη μέρα για την απήχηση του προϊόντος. Είχαμε ξοδέψει όλες μας τις οικονομίες για να στήσουμε την επιχείρηση, τα ερωτηματικά ήταν παρά πολλά και μας κυρίευε η αβεβαιότητα. Κάθε αντίδραση του κόσμου την διπλοζυγίζαμε στο μυαλό μας, μια ανεβαίναμε στον ουρανό και μια κατεβαίναμε στα τάρταρα. Στο τέλος όμως της νύχτας, κάνοντας τον τελικό απολογισμό ήμασταν  χαρούμενοι και ανακουφισμένοι γιατί ο κόσμος στην πλειοψηφία του αγκάλιασε το γλυκό αμέσως.

 Η Ελένη επί το έργον

Τι ακριβώς είναι αυτό το γλυκό;

Είναι ένα γλυκό  ζυμαράκι, όπου το πλάθουμε κάνοντας το ένα μεγάλο κορδόνι, το τυλίγουμε σε ξύλινα ρολά και το επικαλύπτουμε με ζάχαρη.

 

Ύστερα τοποθετούμε τα ρολά στο φουρνάκι, όπου τα γυρίζει και τα ψήνει ομοιόρφα δημιουργώντας μια κρούστα καραμέλας.

Μέχρι εδώ έχουμε φτιάξει ένα καραμελωμένο ζυμαράκι που αποτελεί τη βάση του γλυκού.

Στην επόμενη φάση, ο πελάτης μας επιλέγει τη γεύση που θέλει να κολλήσει επάνω στην καραμέλα, όπως για παράδειγμα κανέλλα, μπισκότο, καρύδα, τρούφα, βάζοντας την δική του πινελιά στο τελικό αποτέλεσμα.

Και μια που είπαμε πινελιά, όποιος είναι λάτρης της σοκολάτας, έχει την επιλογή να βάψουμε το γλυκό στην κυριολεξία με πραλίνα πριν διαλέξει την γεύση που του αρέσει.

Από τι εμπνευστήκατε και του δώσατε αυτή την ονομασία στα ελληνικά;

Κυριολεκτικά  όλες οι ονομασίες που του δίνουν στο εξωτερικό είναι άχαρες και πολύ δύσκολες στο να τις προφέρει ο Έλληνας, όποτε και με την βοήθεια της Μαμάς της Ελένης διαλέξαμε μια ελληνική ονομασία. Λόγο του κούφιου κυλινδρικού σχήματος και του καπνού (ατμού) που βγαίνει μέσα από το γλυκό το ονομάσαμε καμινάδα.

Το να παίρνεις μέρος σε πανηγύρια, είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά. Το βλέπω κάθε χρόνο σε όλους αυτούς που έρχονται με πάγκους στο πανηγύρι μας και πραγματικά τους σκέφτομαι. Τι θετικό αποκομίζετε από αυτή τη συνεχή μετακίνηση; Πόσο σκληρό είναι αυτού του είδους το επάγγελμα που χρειάζεται να αλλάζει πόστο συνεχώς;

  Κάθε επάγγελμα έχει τα καλά και τα κακά του.  Μας αρέσει να ταξιδεύουμε, οπότε  αυτή η δουλειά μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε την όμορφη χώρα μας, αλλά και “όμορφους” ανθρώπους. Πολλές φορές κλέβουμε λίγο χρόνο από την δουλειά για να κάνουμε τουρισμό, όπως για παράδειγμα κατά την διάρκεια του πανηγυριού της Άγιας Μαύρας στο Μαχαιραδο, που κάναμε κοπάνα το πρωί για να επισκεφτούμε το Ναυάγιο. Πραγματικά το απολαύσαμε. Από την άλλη το να δουλεύεις σε πανηγύρια σημαίνει ότι δεν έχεις μια σταθερή έδρα, παίρνεις το πρόχειρο μαγαζί σου και το στήνεις όπου υπάρχει γιορτή. Κατά τη διάρκεια του πανηγυριού η επαφή με τον κόσμο σε κάνει να ξεχάσεις την κούραση, την ορθοστασία και να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς να έχεις αίσθηση του χρόνου. Όμως, όταν ο κόσμος φεύγει και το πανηγύρι τελειώνει, νιώθεις την κούραση. Μόνο που τότε είναι που πρέπει να μαζέψεις το πρόχειρο μαγαζί σου,να το φορτώσεις στο φορτηγάκι σου και να ξεκινήσεις το ταξίδι της επιστροφής. Μόλις σας περιέγραψα μια αέναη μετακόμιση. Πολλές φορές σκεφτόμαστε όταν είμαστε κουρασμένοι, να ακυρώσουμε ένα πανηγύρι να ξεκουραστούμε λίγο, αλλά το πανηγύρι για εμάς είναι ημέρα δουλειάς και αυτές οι μέρες δεν είναι παρά πολλές μέσα στον χρόνο. Ο καιρός επίσης είναι αμείλικτος: τι και αν έχεις κάνει τόσα έξοδα για να μεταφερθείς στον τόπο της γιορτής, τόσα έξοδα για να επινοικιάσεις τον χώρο όπου θα στήσεις, το δωμάτιο για τη διαμονή και τη διατροφή των υπάλληλων σου, μπορεί με μια βροχή να στα καταστρέψει όλα. Για εμάς, κάθε ταξίδι είναι ένα επιχειρηματικό ρίσκο, γι αυτό και το χειμώνα αποφεύγουμε τα ταξίδια καθώς η δουλειά μας, στην ουσία είναι εποχιακή. Τα έσοδα είναι εποχιακά, αλλά τα έξοδα “να ΄ναι καλά το ελληνικό κράτος” είναι όλο το χρόνο. Χαλάλι, όμως γιατί πιάνουν τόπο τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου (χιούμορ). Αν οι δουλειές λοιπόν το καλοκαίρι έχουν πάει καλά, θα είναι εύκολος ο χειμώνας.  Αν όχι, θα είναι  βαρύς :) . Κάνουμε αυτήν τη μικρή παρένθεση επί των οικονομικών, ως απολογία σε κάποια σχόλια που παρατηρήσαμε στη σελίδα σου Αγγελική όσον αφορά την τιμή του προϊόντος. Καταλαβαίνουμε απόλυτα την οικονομική δυσκολία  των καιρών, είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας και λαμβάνουμε υπόψη τα σχόλια των πελατών μας, για να γίνουμε καλύτεροι. (Ήδη αν τους ακολουθείτε στο φβ, θα διαβάσατε χτες ότι ανακοίνωσαν το χαμήλωμα της τιμής της καμινάδας)   

Έχω διαβάσει ότι έχεις σπουδάσει μαθηματικός. Στην κουβέντα μας επάνω, μου είπες ότι και η κοπέλα σου έχει σπουδάσει επίσης. Παρόλα αυτά, αποφασίσατε να κάνετε κάτι εντελώς διαφορετικό. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

Η Ελένη έχει σπουδάσει λογιστικά, εγώ εξασκώ ακόμα το επάγγελμα του μαθηματικού έχοντας ελαφρύνει βέβαια το πρόγραμμα μου. Σπούδασα μαθηματικά λόγω της αγάπης μου για το μάθημα, αλλά στην πορεία με κέρδισε περισσότερο το κομμάτι της διδασκαλίας. Είναι τεράστια ευθύνη να είσαι δάσκαλος ισότιμη με το να είσαι γονιός, μόνο που αισθάνεσαι πολύτεκνος σε μια τάξη 20 ατόμων. Δίδαξα σε φροντιστήρια τα τελευταία 6 χρόνια, είχα τους καλύτερους εργοδότες, παρ’ όλα αυτά, άρχισα να απογοητεύομαι από το σύστημα παιδείας. Δεν με εμπνέει να προετοιμάζω τα παιδιά για ένα αγώνα δρόμου, όπου τελικά, το ένα θα βγάλει το μάτι του αλλού στις πανελλήνιες. Το σχολείο στην Ελλάδα είναι άχρηστες γνώσεις που για να τις αποκτήσει ένας μαθητής, έχει χαραμίσει κάθε δευτερόλεπτο από τα πολυτιμότερά του χρόνια. Δεν έχει χρόνο ένα ελληνόπουλο να αναζητήσει τον εαυτό του, να κοινωνικοποιηθεί και να ατσαλωθεί από τον αθλητισμό, να εξευγενιστεί από την μουσική, να πει μια κουβέντα έξω από τα μαθήματα με τον δάσκαλό του. Όλοι τρέχουμε, οι γονείς, οι καθηγητές, σε έναν ανούσιο αγώνα δρόμου, για να μορφώσουμε τα παιδιά, και στο τέλος ο μαθητής φεύγει με μια ταμπέλα του επιτυχημένου η του αποτυχημένου που θα τον συνοδεύει, αμόρφωτος, ακοινώνητος και μη σκεπτόμενος.

  Τα τελευταία χρόνια ήθελα επιχειρηματικά να ξεκινήσω κάτι δικό μου. Στον τομέα που σπούδασα, θα έπρεπε να ανοίξω ένα φροντιστήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά υπό τις συνθήκες που ανέφερα παραπάνω, δεν είχα το μεράκι να συμμετέχω πιο ενεργά σε αυτό το θέατρο. Το καλοκαίρι λοιπόν του 2014 και με αφορμή την εποχιακή ανεργία τη δικιά μου αλλά και την μόνιμη ανεργία της Ελένης στον τομέα της, αποφασίσαμε να μπούμε στην περιπέτεια της καμινάδας. Μέχρις στιγμής δεν το έχουμε μετανιώσει, παρ’ όλα αυτά το όνειρό μου είναι να δημιουργήσω ένα κοινωνικό φροντιστήριο άνευ χρημάτων, όπου τα παιδιά με οικονομικά προβλήματα, θα απολαμβάνουν ένα πραγματικό πρόγραμμα παιδείας, πέρα και έξω από την κουλτούρα του υπάρχοντος κρατικού προγράμματος.

Άλλα παιδιά στη θέση σας, στην Ελλάδα της κρίσης, θα έφευγαν έξω. Ήδη κάποιοι έχουν φύγει. Εσείς μείνατε και αλλάξατε ρότα. Τι θα θέλατε να πείτε στα παιδιά που τελειώνουν ένα πανεπιστήμιο ή το σχολείο και βρίσκονται μπροστά στο αβέβαιο μέλλον της Ελλάδας;

Αν το δούμε ρεαλιστικά, δεν έχει κανένα λόγο ένας νέος να κάτσει στην Ελλάδα της κρίσης υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, παρά μόνο για να αγωνιστεί για κάτι καλύτερο. Στο δικό μας εγχείρημα την ίδια αβεβαιότητα που ζήσαμε την πρώτη μέρα σε πανηγύρι, βιώνουμε και σήμερα μετά από ένα χρόνο για λόγους πολιτικούς. Ζούμε στην χώρα που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και δεν χωράει κανένας προγραμματισμός για το μέλλον και την επιχείρηση μας. Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, είναι ότι, μια κάστα από Ευρωπαίους και Έλληνες ολιγάρχες, χρεώνουν τη νέα γενιά με δυσβάστακτα χρέη και ύστερα της φέρνουν τον λογαριασμό που λέει: ως αντάλλαγμα, εφόσον δεν έχετε να μας πληρώσετε, θα πάρουμε τα σπίτια σας και την περιούσια σας, ό,τι πολυτιμότερο έχει η χώρα σας, ή θα έχει στο μέλλον, και θα χάσετε τα πολιτικά σας δικαιώματα, καθώς μας ανήκετε σαν χώρα και σαν άνθρωποι.  Μετά από όλα αυτά κάποιοι νέοι είπαν «ευχαριστούμε, εμείς δεν θα πάρουμε, σπουδάζαμε τόσα χρόνια και δεν ανεχόμαστε να δουλεύουμε για ένα πιάτο φαΐ, θα φύγουμε στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο». Δυστυχώς όμως, έτσι κάνουμε το χατίρι στο σάπιο πολιτικό σύστημα, αδειάζουμε τη χώρα από την πιο ζωντανή κοινωνική ομάδα που μπορεί να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι νέοι, είναι ότι αυτοί δημιουργούν τις συνθήκες τις οποίες ζουν, αρκεί να ενωθούμε και να φυσήξουμε όλοι μαζί. Αρκεί, ώστε αυτοί που φαντάζουν ανίκητοι, να φύγουν απλά με ένα φύσημα. Προτρέπουμε λοιπόν τους νέους να μην φύγουν από την Ελλάδα, να σταθούν στα ποδιά τους και μαζί τους να στηρίξουν και όλη την Ελλάδα. Τους αφιερώνουμε το τραγούδι “ να σταθώ στα ποδιά μου ”.

Αυτή τη στιγμή η καμινάδα ταξιδεύει στην Ελλάδα και στην Αττική. Τι ονειρεύεστε για το μέλλον; Θα θέλατε να έχετε ένα σταθερό σημείο πώλησης ή σας καλύπτουν τα πανηγύρια;

Τα πανηγύρια δεν τα παρατάμε, προς το παρόν πορευόμαστε με αυτά, εχουμε πολλά πράγματα να βελτιώσουμε ακόμα σε αυτό το κομμάτι, κάνουμε ένα βήμα την φορά. Οποιαδήποτε εξέλιξη μας θα την παρακολουθείτε στο fb στην σελίδα μας “γλυκό καμινάδα”

Τέλος,η ομάδα του "Γλυκό Καμινάδα" μέσα από την σελίδα σου, θέλει να ευχαριστήσει τους Ζακυνθινούς και τις Ζακυνθινές που δοκίμασαν το γλυκάκι μας και να ανανεώσει το ραντεβού μας για του χρόνου -αν όλα πάνε καλά- με μια νέα γεύση έκπληξη, που θα θυμίζει το όμορφο νησί σας... Καλή αντάμωση!

Εδώ, θα ήθελα να πω γιατί θέλησα να γράψω αυτά για τα οποία μιλήσαμε με τα παιδιά.
Το γλυκάκι μπορεί να το έχετε δοκιμάσει κάποιοι. Μπορεί να σας φάνηκε καλύτερο ή λιγότερο καλό από αυτό που δοκιμάσατε στο εξωτερικό. Μπορεί να σας φάνηκε ακριβό ή φτηνό. Εμένα προσωπικά μου άρεσε και πολλοί παρασύρθηκαν από το κάλεσμά μου στο φβ να το δοκιμάσουν όσο ήταν στη Ζάκυνθο και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν. Εκείνο όμως που εμένα με τράβηξε σ' αυτά τα παιδιά, είναι η διάθεσή τους για δουλειά. Είναι ότι έμειναν στην Ελλάδα, άλλαξαν πορεία και παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους. Κατανοώ απόλυτα τους νέους που έχουν φύγει. Δύσκολη επιλογή. Το βλέπω στους μαθητές μου και λυπάμαι. Γι΄αυτό χάρηκα με αυτά τα παιδιά, που διάλεξαν αυτή την εξίσου δύσκολη επιλογή και έμειναν. Εύχομαι να μην έφευγε κανένα παιδί στο εξωτερικό. Να ήταν όλα ιδανικά εδώ και να έμεναν. Εύχομαι στον Σωκράτη και την Ελένη να τα καταφέρουν στην Ελλάδα της κρίσης! Ας τους δείξουμε ότι μας αρέσει η Καμινάδα τους, η ιδέα τους, η προσπάθειά τους, στο facebook κάνοντας like στη σελίδα τους εδώ. Έχουν πολλά να σας πουν! Και θυμηθείτε να δοκιμάστε το γλυκό όταν τους συναντήσετε!