Συντήρηση αγκινάρας στην κατάψυξη

Όταν ήμουν μικρή, κατά καιρούς ο πατέρας μου έφερνε άγριες μικρές και αγκαθωτές αγκινάρες. Αυτές, η μάνα μου τις έκανε μόνο βραστές και τις τρώγαμε φύλλο φύλλο. Ήταν πεντανόστιμες και δεν ξανάδα τέτοιες από τότε.

Για τις αγκινάρες έχω ξαναγράψει στο παρελθόν. Για το καθάρισμά τους, για τις παραγεμιστές αγκινάρες, το ζακυνθινό φαγητό που φτιάχνουμε εδώ τη Μεγάλη Πέμπτη και λοιπά. Έχω επίσης δείξει με φωτογραφίες πώς τις καθαρίζουμε.

Σήμερα θα σας δείξω και με βιντεάκι το καθάρισμά τους, όπως επίσης πώς μπορούμε να τις συντηρήσουμε στην κατάψυξη.

Πρόσφατα μου χάρισαν μια ολόκληρη τσάντα με αγκινάρες. Ήταν μικρούλες, εκτός από μερικές που ήταν λίγο μεγαλύτερες. Το καθάρισμά τους είναι λίγο μπελάς, παρόλα αυτά όμως γίνεται εύκολα και γρήγορα.

Αν καθαρίσετε αγκινάρες, φορέστε γάντια αν δεν θέλετε να καταλήξετε με μαύρα δαχτυλάκια. Στο βιντεάκι φοράω γάντια. Όχι. Δεν θα ισχυριστώ ότι φοράω γάντια όταν μαγειρεύω. Τα γάντια μπήκαν μόνο και μόνο για να μην μαυρίσουν τα χεράκια μου.

Τι θα χρειαστούμε:
αγκινάρες
νερό
αλάτι
χυμό λεμονιού
1-2 κ. σ. αλεύρι*

Γεμίζουμε ένα μεγάλο μπωλ με νερό και χυμό από μισό-1 λεμόνι. Προσθέτουμε και 1-2 κουταλιές σούπας αλεύρι*

Καθαρίζουμε εξωτερικά τα σκληρά φύλλα της αγκινάρας. Σταματάμε να καθαρίζουμε όταν φτάσουμε σε πιο τρυφερά φύλλα. Θα το καταλάβετε και από το χρώμα (είναι πιο ανοιχτόχρωμα) αλλά θα δείτε ότι αυτά τα τρυφερά φύλλα αποκολλούνται πιο εύκολα από τη βάση τους. Δοκιμάστε ωμά να φάτε την άκρη του φύλλου, εκείνο το λευκό "μαξιλαράκι" στη βάση του. Είναι το πιο νόστιμο σημείο της αγκινάρας μαζί με την καρδιά.

Καθαρίζουμε από πάνω το κοτσάνι και ό,τι άλλο χρειάζεται για να έχουμε μια τρυφερή αγκινάρα.

Κόβουμε την αγκινάρα και αφήνουμε από τη βάση 2-3 εκατοστά, ανάλογα το μέγεθος.

Αν η αγκινάρα είναι μεγάλη, βάζοντας σε γωνία το μαχαίρι μας, καθαρίζουμε κάθετα και πλαγίως τα φύλλα, προκειμένου να μείνει η βάση της αγκινάρας, αλλά να φύγουν τα τυχόν σκληρά φύλλα που έχουν απομείνει. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί αλλά και τις φωτογραφίες εδώ.

Κόβουμε την αγκινάρα στη μέση. Καθαρίζουμε στο κέντρο το χνούδι της (μαλλιά το έλεγε η μάνα μου) προσέχοντας να μην πάρουμε μέρος από την καρδιά.

Τσεκάρουμε για τελευταία φορά αν τα φύλλα που έχουμε κρατήσει είναι τρυφερά (φαίνονται στην αφή), ξανακόβουμε αν χρειάζεται κάτι και τη ρίχνουμε στο νερό.

* Το λεμόνι στο νερό μπαίνει για να μη μαυρίσει η αγκινάρα. Έτσι κάναμε και στο σπίτι μου. Το αλεύρι το έμαθα αργότερα. Λένε πως κάνει τις αγκινάρες πιο νόστιμες και μάλλον είναι αλήθεια :)

Καθαρίζουμε έτσι όλες τις αγκινάρες. Θα εκπλαγείτε στο τέλος βλέποντας ότι περισσότερα είναι αυτά που πετάξατε, παρά αυτά που σας έμειναν :)

Βάζουμε νερό να βράσει και αλατίζουμε ελαφρώς.
Όταν βράσει, ρίχνουμε τις αγκινάρες και βράζουμε για 3-4 λεπτά.
Σουρώνουμε και αφήνουμε να κρυώσουν.

Όταν κρυώσουν τις αραδιάζουμε σε μικρά ταψάκια αραιά τη μια από την άλλη (βασικά να μην κολλάνε μεταξύ τους) και τις βάζουμε στην κατάψυξη, Όταν παγώσουν, δεν χρειάζεται να μείνουν σε ταψάκι, αλλά βάζουμε την ποσότητα που θέλουμε σε σακουλάκι. Όταν θελήσουμε να μαγειρέψουμε, αποψύχουμε και μαγειρεύουμε όπως θέλουμε.

Εύκολο και πεντανόστιμο τσιζκέικ χωρίς ζάχαρη

Σπάνια βάζω στο τίτλο ένα επίθετο που έχει σχέση με τη νοστιμιά της συνταγής μου. Σπάνια έως ποτέ. Το πεντανόστιμο, τέλειο, κλπ,  αφήνω να το κρίνετε εσείς.

Αυτή τη φορά όμως το έβαλα, επειδή πρόκειται για ένα τσιζκέικ (στην πραγματικότητα γιαουρτοκεικ) χωρίς ζάχαρη, αλλά με γλυκαντικά. Δεν παίρνεις χαμπάρι βέβαια ότι δεν έχει ζάχαρη, γιατί απλά είναι πεντανόστιμο.

 Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχει λιπαρά, γιατί έχει. Σας έχω όμως λύσεις για να τα αποφύγετε κι αυτά.

Το έφτιαξα ανήμερα το Πάσχα, που πραγματικά χρειάζεσαι ένα ελαφρύ γλυκό μετά από...αρκετό φαγητό και ήταν ό,τι έπρεπε και ό,τι χρειαζόταν. 

Σας προτείνω λοιπόν να το κάνετε κι εσείς. Στο τέλος της συνταγής, προτείνω λύσεις για να αποφύγετε τα λιπαρά της κρέμας γάλακτος αν δεν τα θέλετε.

Εύκολο τσιζκέικ χωρίς ζάχαρη

Υλικά για ένα ταψάκι 26 περίπου εκατοστών

180 γρ. μπισκότα τύπου digestive ολικής άλεσης χωρίς ζάχαρη 

70 γρ. μαργαρίνη*

200 ml κρέμα γάλακτος 30-35% λιπαρά* παγωμένη

1/2 κιλό γιαούρτι  2% με γεύση φρούτων, με γλυκαντικά* σε θερμοκρασία δωματίου για κάνα μισάωρο (χρησιμοποίησα με γεύση και κομμάτια φράουλας)

1 και 3/4 φύλλα ζελατίνας

3-4 κ. σ. παγωμένο νερό

30 γρ. γάλα μεχρι 1,5% λιπαρά

Εκτέλεση

Τρίβουμε τα μπισκότα σε μπλεντεράκι.

Λιώνουμε τη μαργαρίνη.

Σε φόρμα με τσέρκι (ή απλή φόρμα) βάζουμε τα μπισκότα και τα βρέχουμε με τη μαργαρίνη. Ένα τρικ που κάνω για να απλωθεί καλά και παντού η μαργαρίνη, είναι να πατικώνω και να "χαλάω" τα πατικωμένα μπισκότα 1-2 φορές. Έτσι σιγουρεύομαι ότι έχουν βραχεί ικανοποιητικά και θα βγαίνει κομμάτι ατόφιο, χωρίς να διαλύεται το μπισκότο. Αν διαλύεται, θέλει λίγο ακόμα βούτυρο.

Τα πατικώνω και τα αφήνω στην άκρη.

Σε ένα μπωλάκι, βάζουμε 3-4 κ. σ. παγωμένο νερό και βάζουμε μέσα τα φύλλα ζελατίνας για να μαλακώσουν (γύρω στα 10 λεπτά). Μπορείτε να τα κόψετε με ψαλίδι για να χωρέσουν σε μικρό σκεύος.

Ζεσταίνουμε το γάλα σε φωτιά ή φούρνο μικροκυμάτων, στύβουμε τη ζελατίνη και τη διαλύουμε στο γάλα.

Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μέχρι να είναι σταθερή σαντιγύ. 

Μέσα στην κρέμα γάλακτος, προσθέτουμε τμηματικά το γιαούρτι και ανακατεύουμε απαλά να ενσωματωθεί. Τέλος, προσθέτουμε και το γάλα με τη διαλυμένη ζελατίνη.

Ρίχνουμε το μίγμα πάνω από τα μπισκότα και το βάζουμε στο ψυγείο να πήξει. Με την κρέμα γάλακτος, η υφή του δεν μοιάζει με ζελέ, αλλά με μους γιαουρτιού.

Μπορούμε, αφού παγώσει και σταθεροποιηθεί, να διακοσμήσουμε με φράουλες και σαντιγύ, ή σκέτες φράουλες.

Tips:

- Στα τσιζκέικ, χρησιμοποιώ μαργαρίνη αντί για βούτυρο, γιατί το βούτυρο παγώνει περισσότερο από τη μαργαρίνη και δυσκολεύεται να κοπεί σωστά κομμάτι.

- Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μαργαρίνη με χαμηλότερα λιπαρά.

- Αν δεν θέλετε να βάλετε κρέμα γάλακτος προκειμένου το γλυκό σας να είναι απόλυτα light, μπορείτε να την παραλείψετε. Σε αυτή την περίπτωση, είτε θα μειώσετε τη ζελατίνη (αφού θα λείπουν τα 200 ml κρέμας, είτε θα συμπληρώσετε με 200 ml γιαούρτι ακόμα. Η υφή, ενδέχεται να μην είναι πια σαν μους όμως, αλλά σε πιο ... ζελεδάκι :)

- Τα γιαούρτια που χρησιμοποίησα ήταν με γεύση και κομμάτια φράουλας, με γλυκαντικά. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γιαούρτι κανονικό, χαμηλών λιπαρών, στο οποίο θα προσθέσετε λίγες σταγόνες γλυκαντικό ή μερικές κουταλιές μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε γιαούρτι χωρίς λακτόζη.

Εύκολο καθάρισμα αυγών

Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά φιλαράκια! Ελπίζω να περάσατε καλά όπως κι εγώ!

'Ενα εύκολο τιπ σας έχω σήμερα.

Βαρεθήκατε να κοκκινίζουν τα χέρια σας από τα βαμμένα αυγά; Βαρεθήκατε να βλέπετε τη μπογιά να βάφει το ασπράδι του αυγού στην προσπάθεια να το καθαρίσετε; Ένα απλό κολπάκι θα σας λύσει τα χέρια και θα έχετε πεντακάθαρα αυγουλάκια σε δευτερόλεπτα.

Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα βαζάκι με λίγο νερό μέσα. Χτυπήστε το αυγό μέσα σε ένα κλεισμένο βαζάκι με νερό και θα έχετε εύκολα καθαρισμένα αυγά άμεσα. Δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί!

Βάψιμο αυγών με χρώμα ζαχαροπλαστικής

Κατά καιρούς έχω δώσει συνταγές για βάψιμο αυγών με διάφορους τρόπους.

Φέτος, σας δίνω μια συνταγή, η οποία δεν είναι για μεγάλη ποσότητα αυγών γιατί είναι μπελαλίδικη αφού τα αυγά βάφονται ένα-ένα.

Είναι όμως παιχνιδιάρικη και έχει ωραίο αποτέλεσμα. Είναι συνταγή για λίγα αυγά, αν δεν θέλετε να βάψετε γα πολλά άτομα, αν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε τις κλασικές βαφές κλπ. Δοκιμάστε τη!

Βάψιμο αυγών με χρώμα ζαχαροπλαστικής

Υλικά

Βρασμένα αυγά

3-4 κ. σ. ρύζι κίτρινο

10 σταγόνες χρώμα ζαχαροπλαστικής (και παραπάνω)

1 φαρδύ πλαστικό ποτήρι ή μπωλ με καπάκι

Εκτέλεση

Βράζουμε καλά τα αυγά σε χαμηλή φωτιά για να μην σπάσουν (10-12 λεπτά σε χαμηλή φωτιά)

Μέσα σε ένα μπωλ βάζουμε ρύζι και το χρώμα ζαχαροπλαστικής.

Μετά, βάζουμε ένα-ένα αυγό μέσα στο μπωλάκι και ανακινούμε πέρα δώθε απαλά, μέχρι να έχει το επιθυμητό βάψιμο.

Μπορείτε να προσθέσετε περισσότερο χρώμα κατά τη διαδικασία αν δείτε ότι χρειάζεται.

Tip: στην φωτογραφία το ρύζι που χρησιμοποίησα είναι άσπρο. Το άσπρο ρύζι όμως, ρουφούσε το χρώμα, γι' αυτό προτείνω να χρησιμοποιήσετε κίτρινο, ή κάποιο άλλο γυαλιστερό ρύζι που να μην έχει απορροφητικότητα. 

Κορώνα αρνιού γεμιστή με ρύζι

Θα σε κάνω βασίλισσα, μου είπε. Κορώνα θα σου πάρω, μου είπε... Πού να φανταζόμουνα η έρμη τι ακριβώς εννοούσε...Αχ...καμία εμπιστοσύνη στους άντρες όταν τάζουν κυρία μου...Καμία!

Οκ. Σοβαρεύομαι :p

Κάθε χρόνο το Πάσχα (και γενικά στις μεγάλες γιορτές) δοκιμάζω μια καινούρια συνταγή. Χρόνια τώρα, σκεφτόμουν να φτιάξω μια κορώνα αρνιού με παϊδάκια, αλλά δεν είχα δοκιμάσει ποτέ. Πέρυσι, ήρθε η ώρα και έγινε.

Μην περιμένετε να χορτάσετε με αυτό το φαγητό. Αυτό το φαγητό έγινε συμπληρωματικά και περισσότερο για πλάκα. Παρόλα αυτά, ήταν πεντανόστιμο, όπως και η γέμισή του.

Αν θελήσετε να το κάνετε, πάρτε έγκαιρα μια-δύο ολόκληρες σειρές παϊδάκια, αλλά διαβάστε το ποστ ΠΡΙΝ τα αγοράσετε, έτσι ώστε να ξέρετε τι θα ζητήσετε ακριβώς να κάνει ο χασάπης.

Κορώνα αρνιού γεμιστή με ρύζι
Υλικά

1 σειρά παϊδάκια

αλατοπίπερο

250 γρ. ρύζι κίτρινο

1-2 κ. σ. σταφίδες ξανθές

1-2 κ. σ. αμύγδαλο φιλέ

1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο

1-2 κ. σ. ελαιόλαδο

½ κούπα κρασί λευκό ή κόκκινο (χρησιμοποίησα κόκκινο ξηρό)

Εκτέλεση

Για τη γέμιση (την οποία έφτιαξα, αφού αλατοπιπέρωσα τα παϊδάκια).

Σωτάρουμε σε αντικολλητικό τηγάνι το κρεμμύδι για 2-3 λεπτά να γίνει διάφανο.

Προσθέτουμε το ρύζι και το γυρίζουμε κι αυτό για 1-2 λεπτά.

Σβήνουμε με το κρασί και αφήνουμε να πάρει 1-2 βράσεις

Προσθέτουμε λίγο νερό, αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε να βράσει κάνα δεκάλεπτο.

Δεν χρειάζεται να μαλακώσει εντελώς.

Τέλος, προσθέτουμε τα αμύγδαλα  και τις σταφίδες και ανακατεύουμε.

Αν έχει λίγο ζουμάκι δεν μας πειράζει. Θα το χρειαστούμε για το ταψί.

Για την κορώνα

Ζητάμε από το χασάπη μας να μας δώσει μια ολόκληρη σειρά παϊδάκια. Αν θέλετε η κορώνα σας να είναι για πολλά άτομα, μπορείτε να ενώσετε δύο μαζί. Η μία που χρησιμοποίησα εγώ, ήταν για 5 άτομα που ήμασταν στο τραπέζι.

Αν ο χασάπης έχει χρόνο και όρεξη, του ζητάμε να μας καθαρίσει το πάνω μέρος από τα παϊδάκια από τα κρεατάκια τους.  Αν έχετε καλά μαχαίρια, μπορείτε να το κάνετε κι εσείς. Εγώ δεν έκανα τίποτα από τα δύο, γιατί Μεγάλη Παρασκευή που γίνεται χαμός, δεν ήταν ώρα για τέτοιες δουλειές. Εξάλλου, το όλο πρότζεκτ, ήταν πειραματικό. Αν παρόλα αυτά σας τα καθαρίσει, στο ψήσιμο θα πρέπει να καλύψετε τα κόκκαλα με αλουμινόχαρτο για να μην καούν. Αν τη γεμίσετε την κορώνα, έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να την καλύψετε.

Ζητήστε του επίσης να «δοκιμάσει να την κλείσει» κυκλικά, για να δείτε αν χρειάζεται κάπου να σας την κόψει, έτσι ώστε να κλείνει. Εγώ ζήτησα να μου χωρίσει με τον μπαλτά τα παϊδάκια το πάνω μέρος τους (όχι κόψιμο μέχρι κάτω βαθιά γιατί δεν θα στέκονται όρθια) και την έκοψε σε 2-3 σημεία ακόμα στο κάτω μέρος, για να τυλίγεται κυκλικά.

Εδώ τώρα να πω την αμαρτία μου, ότι τα τελευταία παϊδάκια που δεν είχαν κοκκαλάκια μακρουλά, δεν στέκονταν όρθια για την κορώνα (γι’ αυτό λέω ότι 2 σειρές παϊδάκια θα ήταν βολικά, αφού θα χρησιμοποιούσαμε τα παϊδάκια που έχουν κόκκαλα μακρουλά). Αυτά που δεν στέκονταν όρθια όπως ήθελα, τα βοήθησα με ένα… σύρμα που αφαίρεσα μετά.

Μέσα σε ένα ταψί, αλατοπιπέρωσα την κορώνα με αρωματικό αλάτι και την άφησα έτσι μέχρι να γίνει η γέμιση.

Στήριξα την κορώνα μέσα σε ένα μικρό ταψί και έδεσα το πρώτο και το τελευταίο παϊδάκι με σύρμα, έτσι ώστε να σχηματιστεί η κορώνα. Επειδή φοβήθηκα ότι μπορεί να γείρει και να μου χαλάσει το πρότζεκτ, τα τελευταία παϊδάκια τα έδεσα χαλαρά μεταξύ τους με ένα σπάγκο μαγειρικής.

Μέσα στην κορώνα, άδειασα ένα μέρος από το ρύζι. Δεν τη γέμισα μέχρι πάνω-πάνω.

Αν σας  μείνει ρύζι όπως έμεινε σε μένα, συνεχίστε το μαγείρεμά του στο σκεύος που το φτιάξατε και έτσι θα έχετε συμπλήρωμα για σερβίρισμα.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 190 χωρίς αέρα (πάνω-κάτω).

Βάζουμε τη σχάρα σε χαμηλότερο ράφι, για να μην είναι πολύ ψηλά και κοντά στις αντιστάσεις τα παϊδάκια.

Σκεπάζουμε την κορώνα μας με αλουμινόχαρτο.

Εγώ προτίμησα όπως βλέπετε στη φωτογραφία, να το «κουκουλώσω» κατά κάποιο τρόπο, για να μην αρπάξουν τα παϊδάκια. Έτσι, τα έψησα για 2 ώρες και ένα τεταρτάκι ακόμα. Είχα σκοπό να βγάλω το αλουμινόχαρτο για να πάρουν χρώμα σε περίπτωση που δεν είχαν πάρει, αλλά δεν χρειάστηκε. Κατά τη διάρκεια του ψησίματος πρόσθεσα και νερό.

Όταν βγάλουμε την κορώνα μας από τον φούρνο, βγάζουμε το αλουμινόχαρτο και τη σερβίρουμε ζεστή. Τη σέρβιρα με ένα μαχαίρι, το οποίο τελικά χρησίμευσε μόνο στην αρχή. Μετά παίζαμε, τραβώντας τα παϊδάκια J

Ήταν πεντανόστιμη και θα το ξανακάνω!