Κοτόπουλο κοκκινιστό με μακαρόνια χοντρά

Χωρίς πολλές κουβέντες, αγαπημένο του γιου! Οπότε η μάνα, έσπευσα να του το κάνω!
Καλή εβδομάδα σε όλους!

Κοτόπουλο κοκκινιστό με μακαρόνια χοντρά

Υλικά

1 κοτόπουλο κομμένο σε μερίδες
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2-3 κ. σ. ελαιόλαδο
1 ποτήρι κρασιού κόκκινο κρασί
4-5 ντομάτες ώριμες ξεφλουδισμένες και λιωμένες στο μπλέντερ
1 κ. σ. πάστα ντομάτας (αν θέλετε πιο έντονο χρώμα στη σάλτσα)
½ κ. γ. γλυκιά πάπρικα
αλάτι
μαύρο πιπέρι
2 κόκκους μπαχάρι
νερό
χοντρά μακαρόνια

Εκτέλεση

Πλένουμε το κοτόπουλο και το αφήνουμε να σουρώσει.
Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο (αν δεν έχει πέτσα το κοτόπουλό σας μπορείτε να βάλετε περισσότερο) και προσθέτουμε το κοτόπουλο και το κρεμμύδι.
Τα γυρίζουμε στο λάδι για λίγα λεπτά, να ασπρίσουν. Σβήνουμε με το κρασί και αφήνουμε να πάρει μια βράση.
Μετά, προσθέτουμε την ντομάτα, την πάστα λίγο νερό και τα μπαχαρικά και βράζουμε σε χύτρα κλεισμένη για 15 λεπτά ή σε κατσαρόλα κανονική για μισή ώρα περίπου.
Αν το κάνουμε στη χύτρα, ανοίγουμε και αν δεν έχει πιει το νερό, αφήνουμε να το πιει και να μείνει με τη σάλτσα του. Βράζουμε μακαρόνια χοντρά σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας. Σερβίρουμε ζεστά, με μπόλικη σαλτσούλα!

Καλή εβδομάδα!

Γιορτή ελιάς και λαδιού στο Τραγάκι

Η αθερίνα

Το έχω δηλώσει πολλές φορές ότι δεν έχω μαγειρέψει πολύ ψάρι στη ζωή μου, παρόλο που μου αρέσει. Δεν μου αρέσουν όλα το ίδιο, αλλά υπάρχουν μερικά, στα οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Δεν μου αρέσουν καθόλου τα μικρά ψάρια. Αυτή αίσθηση του να μασάς κόκκαλα και σάρκα μαζί , μου είναι εντελώς δυσάρεστη! Μπα...Όχι...Τα μικρά ψάρια δεν είναι για μένα...Βέβαια, για να πω του στραβού  το δίκιο, δεν θα πω όχι σε φιλεταρισμένη σαρδέλα, ή σε φιλεταρισμένο γαύρο μαρινάτο. Ειδικά για το γαύρο μαρινάτο, κάνω τρέλες! Τον καλύτερο, τον έχω φάει από τον άντρα της Τζένης από το Βόλο!

Παντού και πάντα υπάρχει μια εξαίρεση. Έτσι δεν είναι; Έτσι κι εδώ με τα μικρά ψάρια. Η αθερίνα, δεν περιλαμβάνεται στα μικρά ψάρια που δεν μου αρέσουν. Αντιθέτως, τη λατρεύω! Είναι νόστιμη και βολική. Ούτε καθάρισμα, ούτε πολλά πολλά!

Ποιος μπορεί να πει όχι λοιπόν όταν του χαρίζουν μια τηγανιά αθερίνα; Κανένας! Έτσι κι εγώ! Την έπλυνα, την κανάκεψα, της είπα τα καλύτερα κοπλιμέντα και την έκανα δική μου! χαχα!

Μην προσπαθείστε να τη βρείτε με φεγγάρι. Ούτε και το γαύρο! Δεν τους αρέσει καθόλου η φεγγαράδα και πάνε τσάρκα αλλού! Βρείτε τη μετά! Μην την ταλαιπωρήσετε! Κανακέψτε τη απαλά μέσα σε σουρωτήρι κάτω από τρεχούμενο νερό. Θα σας φανεί ότι αργεί υπερβολικά να καθαρίσει, αφού βγάζει σκούρο ζουμί. Μην πτοείστε. Έτσι είναι η αθερίνα!

Μην την ταλαιπωρήσετε επίσης στο τηγάνι. Αλευρώστε τη ελαφρά, αφήστε το ελαιόλαδο να κάψει και ρίξτε τη ενωμένη σε τουφούλες-τουφούλες μαζί, ή ξεχωριστά την καθεμιά μόνη της! Μην την παρατηγανίσετε. 1-2 λεπτά από την κάθε πλευρά αρκεί. Μη βιαστείτε να τη γυρίσετε και σας λιώσει. Δεν θέλει κόπο η αθερίνα! Θέλει τρόπο!

Μετά, στύψτε λεμονάκι και απολαύστε τη! Τώρα, αν σας άνοιξα την όρεξη και είναι δύσκολο να βρείτε αθερίνα, πηγαίνετε απλά με μια καλή παρέα σε ένα ταβερνάκι, σε ένα ουζερί και φάτε τη μαζί με ένα παγωμένο ουζάκι! Οι φίλοι μας είναι πολύτιμοι και είναι ωραίο πράγμα να μοιραζόμαστε ευχάριστες στιγμές μαζί τους. Ε; Τι λέτε;

Kουνέλι ζακυνθινό με ντόπιο λαδοτύρι

Στη ζακυνθινή κουζίνα, το κουνέλι κατέχει εξέχουσα θέση. Είναι κρέας που το μαγειρεύουν τόσο οι ντόπιοι, όσο και οι ταβέρνες, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους: κουνέλι σάρτσα (σάλτσα), κουνέλι σάλτσα γεμιστό, στο φούρνο με πατάτες, σουβλιστό, λεμονάτο, κρασάτο στη γάστρα, με δεντρολίβανο κλπ. Στην Πάτρα, όταν λέγαμε κουνέλι στιφάδο, εννοούσαμε με πολλά μικρά κρεμμύδια. Εδώ, κουνέλι στιφάδο δεν υπάρχει. Όταν εδώ λένε στιφάδο, εννοούν με κόκκινη σάλτσα.

Το ντόπιο λαδοτύρι, είναι τυρί που φτιάχνεται από πρόβειο γάλα, με έντονη μυρωδιά και πιπεράτη πικάντικη γεύση όσο ωριμάζει. Εμείς εδώ, το ξεχωρίζουμε σε νιο (νέο) ή παλαιωμένο. Καθώς ξεκινάει η ωρίμανσή του στο λάδι είναι μαλακό και με ήπια γεύση. Στην τελική φάση της ωρίμανσής του, σκληραίνει ελαφρώς, είναι πικάντικο και πιπεράτο με έντονη μυρωδιά, γεύση και οσμή που είτε τη λατρεύεις, είτε όχι. Εμένα μου αρέσει πολύ όταν είναι νιο. Μαλακό με ήπια γεύση. Για τη μαγειρική όμως, ιδανικό είναι να είναι ωριμασμένο! Το ντόπιο λαδοτύρι, δε λείπει από τις ζακυνθινές σπεσιαλιτέ. Και μια και μου χάρισαν πρόσφατα 2 κουνελάκια, το ένα έγινε στιφάδο με κρεμμύδια και το άλλο έγινε χτες παραδοσιακά με λαδοτύρι, με τυρί που είχα πάρει από τις Μελισσιώτισσες. Ήταν κάτι παραπάνω από νόστιμο!

Τα άσπρα κομματάκια που βλέπετε πάνω στο κουνέλι, είναι το τυράκι που έχει λιώσει! Μιαμ!

Kουνέλι ζακυνθινό με ντόπιο λαδοτύρι 

Υλικά 

1 κουνέλι τεμαχισμένο σε μερίδες
λίγο ξύδι*
1/3 κούπας ελαιόλαδο*
½ κούπα κόκκινο κρασί
2-3 κ. σ. πάστα ντομάτας
4-5 σκελίδες σκόρδο* λιωμένες ή ψιλοκομμένες
1 φύλλο δάφνης
4 γαρίφαλα
1 ξύλο κανέλλας
αλάτι
πιπέρι
ρίγανη
1 μεγάλο κομμάτι λαδοτύρι ώριμο (σκληρό)

Εκτέλεση 

Πλένουμε το κουνέλι και το βάζουμε σε λεκάνη με νερό και λίγο ξύδι να το καλύπτει, ή το βρέχουμε μόνο με το ξύδι. Αφήνουμε να σταθεί μερικές ώρες έτσι (συνήθως το αφήνω όλη νύχτα). Ζεσταίνουμε το λάδι και τηγανίζουμε το κουνέλι από όλες τις πλευρές.
Προσθέτουμε το σκόρδο, αφήνουμε λίγο να μαγειρευτεί μαζί με το κουνέλι καθώς τηγανίζεται και τα σβήνουμε με το κρασί.
Προσθέτουμε νερό να το μισοκαλύπτει και όλα τα υπόλοιπα υλικά, εκτός από τη ρίγανη και το λαδοτύρι.
Βράζουμε μέχρι να μαλακώσει το κουνέλι. Εγώ το έκλεισα σε χύτρα για 15 λεπτά και ήταν έτοιμο. Το άνοιξα και το άφησα λίγο να βράσει για να εξατμιστούν τα περιττά υγρά και να μείνει μόνο με τη σάλτσα.
Στο τέλος του μαγειρέματος προσθέτουμε τη ρίγανη και όσο λαδοτύρι θέλουμε, κομμένο σε μικρά κομμάτια.
Σερβίρουμε με πατάτες τηγανητές ή ζυμαρικά.

 Στα σημεία που έχω αστερίσκο, έχω κάνει αλλαγές σε σχέση με το πώς το μαγειρεύουν εδώ. Εδώ βάζουν περισσότερο λάδι και σκόρδο, όπως επίσης βρέχουν το κουνέλι με κρασί. Οι επισημάνσεις για την ορίτζιναλ ζακυνθινή συνταγή χωρίς τις δικές μου παρεμβάσεις, βρίσκονται στο βιβλίο της Μαρίας Φιορεντίνου, "Παραδοσιακή ζακυνθινή κουζίνα".

2η γιορτή ψωμιού στον Κοιλιωμένο

Να 'μαι κι εγώ πίσω επιτέλους! Οι περιπέτειες στην Πάτρα δεν τέλειωσαν αλλά έχουν πάρει το δρόμο τους και έτσι κατάφερα το Σάββατο και γύρισα πίσω για τη γιορτή ψωμιού. Όπως θα δείτε στις φωτό, περάσαμε πολύ ωραία. Χορέψαμε (εγώ δηλαδή μαζί με το Φιόρο του Λεβάντε, το χορευτικό μας), φάγαμε, ήπιαμε, κεράσαμε τον κόσμο. Άλλα δύο συγκροτήματα χόρεψαν που ούτε τα είδα, ούτε τα φωτογράφησα επειδή αφού χόρεψα, άλλαξα και πήγα στον πάγκο με τις Μελισσιώτισσες. Έτσι, φωτό έχω μόνο από το Φιόρο. Πάρτε μια γεύση κι εσείς, από τη γιορτή που οργάνωσε ο μοναδικός γυναικείος συνεταιρισμός του νησιού, "Μελισσιώτισσες". Να πω επίσης, ότι χάρηκα πολύ που είδα φίλες από μακριά: την Ιωάννα Κατ., την Ελευθερία που πέρυσι δουλεύαμε μαζί, αλλά και μια φίλη από Ζάκυνθο που ζει Αθήνα, με παρακολουθεί και ήρθε να μου το πει! Σ' ευχαριστώ Νατάσα!
Και του χρόνου!

2η γιορτή ψωμιού, στον Κοιλιωμένο Ζακύνθου

Φιλαράκια μου καλά, επιτέλους έχω την αφίσα και την πρόσκληση της γιορτής. Το Σάββατο 21 Ιουλίου, σας περιμένουμε στον Κοιλιωμένο Ζακύνθου για να γιορτάσουμε το ευλογημένο αυτό αγαθό, το τόσο πολύτιμο για την υγεία μας και τη διατροφή μας, αλλά και για τη θέση που κατέχει στην κουλτούρα και τον πολιτισμό των Ελλήνων, το ψωμί.

Ψωμί, φαγητό, ποτό, χορός, τραγούδι αλλά πάνω απ΄ όλα καλή διάθεση θα υπάρχει εκεί. Σας περιμένουμε!

Όσο για μένα...Όπως λέει κι ο σοφός λαός, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει. Φεύγω εκτάκτως για Πάτρα σε λίγο, γιατί έχουμε προβλήματα εκεί. Ελπίζω και εύχομαι να είμαι πίσω το Σάββατο τόσο για να χορέψω με το Φιόρο του Λεβάντε, αλλά και για να είμαι πίσω από τον πάγκο με τις Μελισσιώτισες όπως και πέρυσι! Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα τα πούμε εκεί!

Κολοκυθόπιτα με φτιαχτό φύλλο

Μπορεί εγώ να κάνω ...τρίαιτα, αλλά το μπλογκ όχι! χαχα! Τι μου φταίτε οι άνθρωποι να υποφέρετε μαζί μου;Τίποτα! Οπότε πάμε για κολοκυθόπιτα!
Η πιτούλα είναι στα συρτάρια μου καιρό και χτες που έκανα ένα ξεκαθάρισμα, τη θυμήθηκα! Μην σας φοβίσει το μέγεθος του ποστ! Δεν είναι τόσο πολύπλοκη όσο φαίνεται αρχικά!

Κολοκυθόπιτα με φτιαχτό φύλλο

(για 8 κομμάτια σε ταψάκι τάρτας)

Υλικά 

για τη ζύμη 

1 ½ κούπα τσαγιού αλεύρι σκληρό
½ κούπα αλεύρι χωριάτικο
3 κ. σ. ελαιόλαδο
2 κ. σ. τσίπουρο
1 κ. γ. αλάτι
1 κ. γ. ζάχαρη
νερό ζεστό όσο πάρει μέχρι να έχουμε ένα ζυμαράκι που να μην κολλάει στα χέρια
2-3 κ. σ. ελαιόλαδο για το ταψί και τα φύλλα
αλεύρι επιπλέον ή νισεστέ για το άνοιγμα των φύλλων

για τη γέμιση 

2 μεγάλα πράσινα κολοκύθια (700 γρ.)
300 γρ. φέτα τριμμένη με το χέρι ή πηρούνι
5-6 κλωνιά μαϊντανό ψιλοκομμένο
2-3 κ. σ. ηλιόσπορους
1 πρέζα λευκό πιπέρι
λίγο σουσάμι

 Εκτέλεση 

Μέσα σε ένα μπωλ, ανακατεύουμε τα αλεύρια με τη ζάχαρη και το αλάτι.
Κάνουμε λακκούβα και ρίχνουμε το τσίπουρο, το ελαιόλαδο και λίγο ζεστό νερό.
Ανακατεύουμε να πάνε παντού.
Ρίχνουμε σιγά-σιγά ζεστό νερό και ανακατεύουμε, μέχρι να έχουμε μια ζύμη εύπλαστη που δεν κολλάει στα χέρια.
Πασπαλίζουμε με αλεύρι πάνω-κάτω τη ζύμη και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για μισή ώρα.

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα κολοκύθια.
Τα τρίβουμε στον τρίφτη του κρεμμυδιού και τα στύβουμε μέσα σε σουρωτήρι.
Όταν η ζύμη είναι έτοιμη, στύβουμε μια τελευταία φορά τα κολοκύθια.
Τα βάζουμε σε μπωλ και τα ανακατεύουμε με τη φέτα, το μαϊντανό, το πιπέρι και τους ηλιόσπορους. Αλευρώνουμε την επιφάνεια εργασίας που θα ανοίξουμε το φύλλο.
Χωρίζουμε τη ζύμη στα 2, φροντίζοντας το ένα από τα δύο ζυμαράκια να είναι λίγο πιο μεγάλο. Παίρνουμε το μεγαλύτερο ζυμαράκι και το ανοίγουμε με βέργα, σε μέγεθος μεγαλύτερο από το ταψί, ενώ πασπαλίζουμε συχνά με αλεύρι.
Το τοποθετούμε στο λαδωμένο ταψάκι.
Λαδώνουμε ελαφρώς το φύλλο παντού.
Απλώνουμε τη γέμιση ομοιόμορφα παντού.
Ανοίγουμε και το 2ο φύλλο, λίγο μικρότερο αυτή τη φορά.
Το στρώνουμε πάνω από τη γέμιση.
Λαδώνουμε καλά το φύλλο.
Φέρνουμε τις άκρες που περισσεύουν προς τα μέσα για να φτιάξουμε τον κόθρο.
Λαδώνουμε τον κόθρο καλά.
Πασπαλίζουμε με σουσάμι αν θέλουμε.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, σε πάνω-κάτω αντιστάσεις, στους 190 βαθμούς για 50 περίπου λεπτά, ή μέχρι να πάρει χρώμα το φύλλο.
Τρώγεται ευχάριστα τόσο ζεστή, όσο και κρύα.

Tip: Στις ζύμες που δεν έχουν μαγιά, μπορούμε να προσθέσουμε ζεστό αντί για χλιαρό νερό. Βοηθάει το ζυμαράκι μας να μείνει μαλακό και ελαστικό και να ανοίξει πολύ εύκολα.

Δοκιμάστε τη! Γίνεται πεντανόστιμη!

Καλή εβδομάδα!

Κέικ με γέμιση σοκολάτα και βύσσινο κομπόστα

Είναι κοντά ένας μήνας τώρα που πάλι έχουμε πρόβλημα με το ίντερνέτ μας. Ρωτήστε με αν έχω νεύρα! Νεύρα; Κρόσια!!! Λαστιχάκια για σφεντόνα. Αντεράκια για πατσά! Έγινα σαφής; Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος, μία μέρα που κατέγραφα κάθε φορά που κοβόταν, σε διάστημα τεσσάρων ωρών, το μεγαλύτερο συνεχόμενο διάστημα που είχαμε ίντερνετ ήταν 55 λεπτά. Τις υπόλοιπες ώρες, τα διαστήματα που είχαμε ίντερνετ ήταν από ένα λεπτό έως 8. Πείτε μου τώρα εσείς, αν μπορώ να δουλέψω στον υπολογιστή και να κάνω όσα θέλω να κάνω σε διάστημα ενός ή έστω 8 λεπτών...Τι να πρωτοκάνω; Να ανεβάσω ποστ; Να σχολιάσω; Να κάνω ον λάιν αγορά; Να κάνουμε φορολογική δήλωση; Να απαντήσω στα ιμέιλ μου; Τι; Τις μέρες που γίνεται αυτό, από το νευρικό που έχω, αντί να το παρατήσω και να φύγω, χάνω το χρόνο μου περιμένοντας να έρθει. Αντιθέτως, όταν έχουμε, κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να προλάβω να κάνω κάποια πράγματα. Προχτές κατάφερα να σχολιάσω σε όσα μπλογκ πρόλαβα. Στο δικό μου...αφήστε το. Δεν προλαβαίνω να σχολιάσω. Δύο μέρες τώρα προσπαθώ να κάνω μια αγορά ον λάιν. ΕΔΩ γελάμε. Τη Δευτέρα δεν είχαμε καθόλου. Χτες επίσης...Ή για την ακρίβεια, είχαμε όσο χρειάζεται για να προλάβεις να γράψεις μια ατάκα στο φβ. Δηλαδή δευτερόλεπτα.

Πριν αναρωτηθείτε, απαντώ. Ναι. Έχουμε φωνάξει πολλές φορές τεχνικό αφού δηλώνουμε βλάβη. Ακόμα κι αυτό όμως μας έχει κουράσει. Κάθε ένας που έρχεται, μας λέει και διαφορετικό πρόβλημα πως έχουμε. Και κάθε φορά που φεύγει διορθώνεται το πρόβλημα για 2-3 μέρες και μετά ξανά από την αρχή. Τελικά είναι τυχαίο ότι διορθώνεται. Είμαστε σίγουροι όμως πια, ότι είναι πρόβλημα της περιοχής και πρέπει να κάνουμε κάτι πιο δραστικό...Ακόμα κι αν φύγουμε από τον πάροχο που πΟΤΕ δεν έχουμε ίντερνετ, πάλι τελικά πρόβλημα θα έχουμε...
Αχ...σας είπα τον πόνο μου...

 Πάμε να σας γλυκάνω τώρα. Αυτό το κέικ το πρωτόφτιαξα πριν πολλά χρόνια. Το ξανάκανα και το ξαναφωτογράφισα, γιατί όσο πιο πολύ φωτογραφίζεις στη μαγειρική, τόσο λιγότερο ικανοποιημένη είσαι από τις παλιότερες φωτό (καμιά φορά και από τις πρόσφατες).

Όσο για μένα, από μακριά τα κοιτάζω τα γλυκά εδώ και λίγο καιρό ;-)

Κέικ γεμιστό με σοκολάτα και βύσσινο κομπόστα

Υλικά

250 γρ. μαργαρίνη σοφτ ή βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
2 κούπες ζάχαρη (ή και λιγότερο)
2 και 1/4 κούπας αλεύρι που φουσκώνει μόνο του ή απλό αλεύρι με 2 κ. γ. μπέικιν πάουντερ
1/2 κούπα σοκολάτα σκόνη (για ρόφημα)
6 αυγά
1/2 κούπα γάλα
1 βανίλια
1 σοκολάτα γάλακτος (ή κουβερτούρα ή λευκή) 150 γρ. κομμένη σε μικρά κομμάτια
2-3 κουταλιές κρέμα γάλακτος ή γάλα εβαπορέ
1 κονσέρβα βύσσινο κομπόστα σουρωμένο καλά

Εκτέλεση 

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς σε πάνω κάτω αντιστάσεις.
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια μεγάλη φόρμα για κέικ.
Χτυπάμε όλα τα υλικά (εκτός από τη σοκολάτα, βύσσινο και κρέμα γάλακτος) για 4 λεπτά.
Μετά, ζεσταίνουμε καλά (να κάψει) την κρέμα γάλακτος (ή το γάλα εβαπορέ) και το ρίχνουμε πάνω από την κομμένη σοκολάτα. Σκεπάζουμε, αφήνουμε να λιώσει η σοκολάτα και ανακατεύουμε μετά από μερικά λεπτά για να τσεκάρουμε αν έλιωσε.
Αδειάζουμε το μισό (και παραπάνω*) του υλικού στη φόρμα.
Στρώνουμε τα βυσσινάκια.

Καλύπτουμε με τη σοκολάτα.

Το αποτέλεσμα έδειξε ότι θα ήταν καλύτερο να είχα βάλει περισσότερη σοκολάτα γιατί έκανε τελικά ένα λεπτό στρώμα. Μπορείτε να βάλετε περισσότερη. Επίσης μπορούσα να την είχα ανακατέψει με λίγο από το υλικό.
Ρίχνουμε και το υπόλοιπο υλικό του κέικ.

Ψήνουμε περίπου μια ώρα (δοκιμάστε νωρίτερα από ώρα με ένα μαχαίρι ή τέστερ).
Βγάζουμε από το φούρνο, αφήνουμε να περάσουν 5 λεπτά και ξεφορμάρουμε προσεκτικά. Δεν βάζω πάντα επικάλυψη για ευνόητους λόγους... Αυτή τη φορά έβαλα λίγη σοκολάτα και βυσσινάκια.

Tip: Αν το φτιάξετε, βάλτε τη γέμιση στη μέση του υλικού ή ακόμα ψηλότερα, γιατί η σοκολάτα και τα βύσσινα βυθίζονται και καταλήγουν στον πάτο. Σχεδόν κάθε φορά που το κάνω, όσο ψηλά κι αν τα βάλω, καταλήγουν στον πάτο, άρα ψηλά-ψηλά όταν γυρίσω το κέικ αφού το βγάλω από το φούρνο (ή κάτω-κάτω όπως στη φωτό, επειδή δεν το γύρισα). Προσωπικά μου αρέσει που πάνω-πάνω ή κάτω-κάτω έχει το σοκολατοβύσσινο, αλλά οφείλω να ενημερώσω. Για τον ίδιο λόγο θέλει καλό βουτύρωμα και αλεύρωμα. Αν παρόλα αυτά σας κολλήσουν τα βυσσινάκια στη φόρμα, μην σκάσετε. Ξεκολλήστε τα και προσθέστε τα από πάνω.

υγ. Από χτες το βράδυ προσπαθώ να βάλω αυτό το ποστ λόγω των διακοπών... Γι' αυτό μην απορείτε όταν βλέπετε ποστ στις 3 τη νύχτα ή με βλέπετε στο φβ. Εκείνες τις ώρες συνήθως δεν κόβεται... Γκρρρρ!

Τέλος, για να γελάσουμε (και να ξεχάσω το νευρικό μου με το ίντερνετ). δείτε δύο παλιές φωτό του ίδιου κέικ. Έτσι φωτογράφιζα κάποτε. Οι φωτό είναι τραβηγμένες 5 χρόνια πριν...

Τα πάντα επιδέχονται βελτίωση, αρκεί να το θες! ;-)
Φιλούμπες!

Γλυκόξινα μπουτάκια κοτόπουλου με ζυμαρικά

Πώς πάτε από ζέστη; Αντέχετε; Χτες ήταν μια πολύ ζεστή μέρα εδώ, λόγω της υψηλής υγρασίας. Φανταστείτε ότι κάναμε πρόβα στο χορευτικό με 35 βαθμούς. Λιώσαμε! Ευτυχώς που έχουμε τη θάλασσα κοντά και δροσιζόμαστε. Σας είπα τα νέα; Μάλλον όχι! Στις 21 Ιουλίου θα γίνει η 2η γιορτή ψωμιού στον Κοιλιωμένο, όπως πέρυσι. Θα είμαι πάλι κι εγώ μαζί με τις γυναίκες του συνεταιρισμού Μελισσιώτισες και θα χορέψουμε και με το χοερευτικό μας, το Φιόρο του Λεβάντε (γι' αυτό οι πρόβες). Αναμείνατε νέα!

Πάμε για εύκολο φαγητάκι μια και δεν θέλουμε να περνάνε ώρες στην κουζίνα;

Γλυκόξινα μπουτάκια κοτόπουλου με ζυμαρικά 

Υλικά για 3 άτομα 

6 μπουτάκια (κοπανάκια)
2 καρότα κομμένα ζουλιέν
1 μικρή κονσέρβα μανιτάρια
3-4 κ. σ. ελαιόλαδο
½ κούπα κόκκινο ξηρό κρασί
1-2 κ. σ. σόγια σως
2 κ. σ. μέλι
¼ κούπας ξύδι (χρησιμοποίησα αρωματισμένο με ρόδι)
λίγο αλάτι

Εκτέλεση 

Βάζουμε σε σκεύος (χρησιμοποίησα αντικολλητικό τηγάνι) το ελαιόλαδο και σωτάρουμε από όλες τις πλευρές τα μπουτάκια για 5 λεπτά.
Αν θέλουμε τα καρότα μαλακά και να μην κρατάνε στο τέλος, τα βάζουμε κι αυτά από την αρχή.
Σβήνουμε με το κρασί.
Προσθέτουμε τα λαχανικά, τη σόγια σως και λίγο νερό (όποτε χρειάζεται) και αφήνουμε να βράσει για 20 λεπτά. Τέλος, προσθέτουμε το μέλι και το ξύδι και αφήνουμε να βράσει άλλα 5-10 λεπτά. Αλατίζουμε μόνο αν χρειάζεται.

Βράζουμε τα ζυμαρικά σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία. Σερβίρουμε ζεστά τα ζυμαρικά με τα γλυκόξινα μπουτάκια και τα λαχανικά.

Καλή εβδομάδα!

Ζυμαρικά ω γκρατέν με ό,τι έχει το ψυγείο

Ποιος θέλει να περνάει ώρες ατέλειωτες στην κουζίνα καλοκαιριάτικα; Μάλλον κανένας! Εκείνο που θέλουμε, είναι γρήγορα και ελαφριά γεύματα, σαλάτες και φρούτα.  Και φυσικά, όταν μένουν φαγητά, χρησιμοποιούνται την επόμενη μέρα, ή αν υπάρχει δυνατότητα μπαίνουν στην κατάψυξη για άλλη φορά. Τα φαγητά που μένουν για την επόμενη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως έχουν, ή μπορεί να βάλουν στολή....παραλλαγής, όπως τα παρακάτω ζυμαρικά!

Ζυμαρικά ω γκρατέν με ό,τι έχει το ψυγείο 

Υλικά για 2 άτομα, για ταψί 26 εκ. 

½ πακέτο (του μισού κιλού) βρασμένα ζυμαρικά
75 γρ. μπέικον με μειωμένο αλάτι*
2-3 φέτες τυρί που λιώνει (χρησιμοποίησα ένταμ)
2 κ. σ. τριμμένη μοτσαρέλα
2 κ. σ. ρεγκάτο τριμμένο
2 αυγά
μαύρο πιπέρι
λίγο βούτυρο για το ταψάκι

Εκτέλεση 

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Αφήστε τον να κάψει καλά πριν βάλετε το ταψάκι. Βουτυρώνουμε ελαφρά το ταψάκι στον πάτο και ολόγυρα.
Τοποθετούμε μέσα τα ζυμαρικά (χρησιμοποίησα σπαγκέτι)
Από πάνω, ρίχνουμε την τριμμένη μοτσαρέλα (μπορείτε και να τις ανακατέψετε με τα ζυμαρικά) και το μπέικον.
Καλύπτουμε με φέτες ένταμ.
Χτυπάμε ελαφρά τα αυγά και περιχύνουμε τα ζυμαρικά.
Πασπαλίζουμε με τριμμένο ρεγκάτο και μαύρο πιπέρι.

Βάζουμε το ταψί στο φούρνο και το αφήνουμε γύρω στα 10 λεπτά ή μέχρι να λιώσουν τα τυριά, να πήξει το αυγό και να πάρει ένα χρυσό χρώμα (στο δικό μου ήθελα απλώς να λιώσουν τα τυριά).
Αν έχετε πυρίμαχα μπωλάκια (από γιαούρτι πχ) μπορείτε να μοιράσετε εκεί τα υλικά και να σερβίρετε απευθείας με το σκεύος.

*Το μπέικον που χρησιμοποίησα είναι μπέικον που κυκλοφορεί στην αγορά με μειωμένο αλάτι. Υπάρχει σε διπλή συσκευασία, των 75 γρ. η καθεμιά. Μπορείτε εναλλακτικά να χρησιμοποιήσετε κανονικό μπέικον ή άλλο αλλαντικό της αρεσκείας σας, όπως επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διαφορετικά τυριά. Εγώ το έκανα με ό,τι είχε το ψυγείο.

Παγωτό χαλβάς!

Είναι κανά δυο χρόνια τώρα, που μου έχει μπει στο μυαλό να φτιάξω παγωτό με γεύση χαλβά. Τώρα πώς μου ήρθε; Άγνωστο. Απλά σκεφτόμουνα ότι θα ταιριάζει. Η ώρα του πειραματισμού ήρθε. Η συνταγή του απλού και πετυχημένου παγωτού της Αγγελικής ήταν αυτή που θα χρησιμοποιούσα σαν βάση και ο Θεός βοηθός να μην χρειαστεί να φάω εγώ ένα 2λιτρο παγωτό (κάπου εκεί βγαίνει). Τελικά το πείραμα πέτυχε! Τα αγόρια μου το έφαγαν με χαρά, χωρίς διαμαρτυρία (δεν είχα αποκαλύψει τι είχε μέσα, χεχε) άρα όλα καλά!

Παγωτό χαλβάς 

Υλικά 

2 φακελάκια σκόνη σαντιγύ
φρέσκο γάλα, όσο ζητάει η σαντιγύ (συνήθως 400 ml) (έβαλα λάιτ, μη γελάτε)
¾ φλυτζανιού φρέσκο γάλα επιπλέον (ξαναέβαλα λάιτ, ξανά μη γελάτε)
1 κουτί γάλα εβαπορέ (έβαλα λάιτ, ξαναλέω μη γελάτε)
400 γρ. χαλβά εμπορίου βανίλια-κακάο (ΕΔΩ γελάτε!!!)
4 κ. σ. κακάο σκόνη (δεν υπάρχει λάιτ! Ή μήπως υπάρχει;)

Εκτέλεση 

Χτυπάμε τη σαντιγύ με το φρέσκο γάλα, μέχρι να στέκεται.
Προσθέτουμε το εβαπορέ γάλα, το επιπλέον φρέσκο γάλα και το κακάο. Χτυπάμε για λίγο να ενωθούν.
Τέλος προσθέτουμε 300 γρ. χαλβά θρυμματισμένο με το χέρι και χτυπάμε να ενσωματωθεί. Τα 100 γρ. που απομένουν τα βάζουμε πάνω από το παγωτό στο μπωλ μέσα στο οποίο θα παγώσει, αφού σταθεροποιηθεί.
Τοποθετείστε το στην κατάψυξη σε μεταλλικό (αν έχετε είναι καλύτερο) μπωλ ή πλαστικό που να κλείνει, για 5-6 ώρες τουλάχιστον.
Δεν χρειάζεται χτύπημα ενδιάμεσα και δεν κρυσταλλιάζει.
 Όταν θέλετε να σερβίρετε, αφήστε το εκτός ψυγείου για 5-10 λεπτά.

Tips: Στο παγωτό βάλαμε 300 γρ. χαλβά και αφήσαμε 100 γρ. για στόλισμα. Μπορείτε αν θέλετε να βάλετε όλο το χαλβά μέσα. Δεν είναι τόσο γλυκό που να μην το αντέχετε.

Θρυμματίζοντας το χαλβά με το χέρι και χτυπώντας με το μίξερ στη συνέχεια, ο χαλβάς «εξαφανίζεται» και ενσωματώνεται απόλυτα. Αν υπάρχουν χοντρά κομματάκια, πάνε στον πάτο. Οπότε, αν θέλετε να βρίσκετε τον χαλβά και να μην είναι απόλυτα λιωμένος, μην τον προσθέσετε από την αρχή, αλλά προσθέστε τον αφού έχει αρχίσει να παγώνει λίγο το παγωτό σας. Μπορείτε να κάνετε και τα δύο φυσικά (ένα μέρος εντελώς θρυμματισμένο και ένα μέρος σε κομματάκια).

Η μοναδική ζάχαρη που έχει το παγωτό, είναι αυτή του χαλβά και της σαντιγύ. Είναι υπεραρκετή!

Τα λάιτ προϊόντα που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν επειδή αυτά είχα στο σπίτι. Φυσικά και δεν έχει νόημα με 400 γρ. χαλβά να πιστέψεις ότι μπορεί να γίνει λάιτ το παγωτό!

Υποθέτω ότι μπορείτε να αντικαταστήσετε τη σκόνη σαντιγύ με κρέμα γάλακτος. Αυτό δεν το δοκίμασα ακόμα!

Κάτι ακόμα που ενδιαφέρει τους φίλους του μπλογκ. Έφτιαξα στο facebook μια σελίδα για τη μικρή κουζίνα. Είχα σελίδα, αλλά έπρεπε να εγκρίνω όσους έκαναν αιτήματα φιλίας και είχα αρχίσει να χάνω τη μπάλλα αφού οι φίλοι έχουν ξεπεράσει τους 2000...Οπότε, αποφάσισα να κάνω σελίδα, την οποία μπορεί ο  καθένας να παρακολουθεί, χωρίς να χρειάζεται να είναι "φίλος" μου. Αν θέλετε κάνετε like στη σελίδα, για να παρακολουθείτε κι εκεί τη ροή των ποστ, όπως γινόταν και στην προσωπική μου σελίδα. Απλά η προσωπική μου σελίδα δεν θα υπάρχει σε λίγο και θα υπάρχει μόνο αυτή. Μπορείτε να δείτε τη σελίδα μου κάνοντας κλικ εδώ. Ακόμα τη φτιάχνω :-)

Καλόπιασα τον Ιούλιο με παγωτό όπως βλέπετε. Καλό μήνα σε όλους!