Η αθερίνα

Το έχω δηλώσει πολλές φορές ότι δεν έχω μαγειρέψει πολύ ψάρι στη ζωή μου, παρόλο που μου αρέσει. Δεν μου αρέσουν όλα το ίδιο, αλλά υπάρχουν μερικά, στα οποία έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Δεν μου αρέσουν καθόλου τα μικρά ψάρια. Αυτή αίσθηση του να μασάς κόκκαλα και σάρκα μαζί , μου είναι εντελώς δυσάρεστη! Μπα...Όχι...Τα μικρά ψάρια δεν είναι για μένα...Βέβαια, για να πω του στραβού  το δίκιο, δεν θα πω όχι σε φιλεταρισμένη σαρδέλα, ή σε φιλεταρισμένο γαύρο μαρινάτο. Ειδικά για το γαύρο μαρινάτο, κάνω τρέλες! Τον καλύτερο, τον έχω φάει από τον άντρα της Τζένης από το Βόλο!

Παντού και πάντα υπάρχει μια εξαίρεση. Έτσι δεν είναι; Έτσι κι εδώ με τα μικρά ψάρια. Η αθερίνα, δεν περιλαμβάνεται στα μικρά ψάρια που δεν μου αρέσουν. Αντιθέτως, τη λατρεύω! Είναι νόστιμη και βολική. Ούτε καθάρισμα, ούτε πολλά πολλά!

Ποιος μπορεί να πει όχι λοιπόν όταν του χαρίζουν μια τηγανιά αθερίνα; Κανένας! Έτσι κι εγώ! Την έπλυνα, την κανάκεψα, της είπα τα καλύτερα κοπλιμέντα και την έκανα δική μου! χαχα!

Μην προσπαθείστε να τη βρείτε με φεγγάρι. Ούτε και το γαύρο! Δεν τους αρέσει καθόλου η φεγγαράδα και πάνε τσάρκα αλλού! Βρείτε τη μετά! Μην την ταλαιπωρήσετε! Κανακέψτε τη απαλά μέσα σε σουρωτήρι κάτω από τρεχούμενο νερό. Θα σας φανεί ότι αργεί υπερβολικά να καθαρίσει, αφού βγάζει σκούρο ζουμί. Μην πτοείστε. Έτσι είναι η αθερίνα!

Μην την ταλαιπωρήσετε επίσης στο τηγάνι. Αλευρώστε τη ελαφρά, αφήστε το ελαιόλαδο να κάψει και ρίξτε τη ενωμένη σε τουφούλες-τουφούλες μαζί, ή ξεχωριστά την καθεμιά μόνη της! Μην την παρατηγανίσετε. 1-2 λεπτά από την κάθε πλευρά αρκεί. Μη βιαστείτε να τη γυρίσετε και σας λιώσει. Δεν θέλει κόπο η αθερίνα! Θέλει τρόπο!

Μετά, στύψτε λεμονάκι και απολαύστε τη! Τώρα, αν σας άνοιξα την όρεξη και είναι δύσκολο να βρείτε αθερίνα, πηγαίνετε απλά με μια καλή παρέα σε ένα ταβερνάκι, σε ένα ουζερί και φάτε τη μαζί με ένα παγωμένο ουζάκι! Οι φίλοι μας είναι πολύτιμοι και είναι ωραίο πράγμα να μοιραζόμαστε ευχάριστες στιγμές μαζί τους. Ε; Τι λέτε;