Ψαρονέφρι με φέτα και κόκκινη πιπεριά

Ένα από τα φαγητά που έκανα πριν λίγες μέρες, ήταν ένα γεμιστό ψαρονέφρι με πιπεριά και φέτα. Πάρα πολύ νόστιμο. Η γέμιση ήταν αρκετή και "ξεχείλιζε" από το κρέας, αλλά την άφησα για σάλτσα στο ταψάκι. Ήταν όντως ό,τι έπρεπε για βουτίτσες.

Ψαρονέφρι γεμιστό με φέτα και κόκκινη πιπεριά.
Υλικά για 3-4 μερίδες
1 ψαρονέφρι (400-500 γρ.)
1/2 κόκκινη πιπεριά
100 γρ. φέτα
λίγο αλάτι
λίγο λάδι για το ταψί

Εκτέλεση
Λιώνουμε την πιπεριά και τη φέτα σε μπλεντεράκι.
Με τη βοήθεια ενός κοφτερού μαχαιριού, ανοίγουμε το ψαρονέφρι, ώστε να βάλουμε πάνω τη γέμιση. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε, ζητήστε το από τον χασάπη.
Αλατίζουμε την επιφάνεια του κρέατος ελαφρώς (έχουμε και τη φέτα που έχει αλατάκι) και βάζουμε τη γέμιση επάνω. Μην σας απασχολεί αν είναι πολλή.
Ρολάρουμε το κρέας και το κλείνουμε με σπάγκο. Η γέμιση πιθανότατα να περισσεύει αλλά μην σας απασχολεί. Αφήστε τη να μείνει στο ταψί. Θα σας δώσει μια ωραία κόκκινη σαλτσούλα.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 190 βαθμούς.
Ψήνουμε το φαγητό μας προσθέτοντας λίγο νεράκι για 40 λεπτά στους 190 βαθμούς με αέρα, χαμηλώνουμε στους 180 και ψήνουμε για ακόμα 20 λεπτά. Γυρίζουμε περιοδικά όταν χρειάζεται. Αφήνουμε να κρυώσουν πριν το κόψουμε για να μπορούμε να βγάλουμε ακέραια κομμάτια.

Καλή εβδομάδα!

Μπάμιες λαδερές

Ένα από τα ιδιαίτερα λαχανικά του καλοκαιριού είναι σίγουρα οι μπάμιες. Είτε τις λατρεύουν, είτε τις μισούν, αφού χρειάζεται μπελαλίδικο τρόπο για να καθαριστούν και να πετύχει το φαγητό, χωρίς τα αντιαισθητικά υγρά  που βγάζουν (οκ σάλια, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, χεχε).

Έχω δοκιμάσει κατά καιρούς διάφορους τρόπους για να μείνουν ακέραιες και να μη σαλιάσουν (μπλιαχ). Την καλύτερη επιτυχία, την είχα με το λιάσιμο στον ήλιο. Η αλήθεια είναι, ότι αν οι μπάμιες δεν σαλιάσουν, είναι ένα πάρα πολύ νόστιμο φαγητό. Ξέρω ότι όσοι τις μισείτε με κοιτάτε και απορείτε, αλλά για όσους τις αγαπούν, αυτό ισχύει. Η 2η δυσκολία τους, είναι το καθάρισμα. Μία-μία με υπομονή, να κόψεις το κεφαλάκι τους κωνικά ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΓΙΑ ΕΥΚΟΛΙΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, γιατί εκεί είναι όλη η νοστιμιά, ενώ ταυτόχρονα νιώθεις όχι ευχάριστα από το χνούδι τους καθώς τις καθαρίζεις. Αν αυτά δεν σας ενοχλούν, τότε θα απολαύσετε ένα από τα ωραιότερα και ιδιαίτερα καλοκαιρινά λαδερά φαγητά. Εναλλακτικά, πάρτε κατεψυγμένες :-p

Μπάμιες λαδερές

(για 4 μερίδες)

Υλικά

1 κιλό μπάμιες

1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες

2-4 κ. σ. ελαιόλαδο

2-3 φρέσκιες ντομάτες τριμμένες ή τριμμένη ντομάτα κουτιού ή 2 κ. σ. πάστα ντομάτας

λίγο μαϊντανό φρέσκο ή αποξηραμένο

2 πατάτες κομμένες σε μεγάλα κομμάτια

αλάτι και ξύδι για ράντισμα

αλάτι, πιπέρι ή ένα κύβο λαχανικών ΒΙΟ

Εκτέλεση

Πλένουμε και καθαρίζουμε κωνικά στο πάνω μέρος τις μπάμιες.

Τις αραδιάζουμε σε ταψί, τις ραντίζουμε με αρκετό ξύδι, τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε στον ήλιο για 1-2 ώρες.

Στη συνέχεια ξεβγάζουμε με νερό τις μπάμιες σε σουρωτήρι και τις αφήνουμε να στραγγίξουν.

Σε κατσαρόλα, σωτάρουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο με το λάδι για 5 λεπτά περίπου.

Προσθέτουμε τις μπάμιες και το σκόρδο.

Τις γυρίζουμε προσεχτικά 2-3 φορές στο λάδι.

Προσθέτουμε τη ντομάτα, το αλάτι-πιπέρι (ή κύβο), τον μαϊντανό ψιλοκομμένο, τις πατάτες και λίγο νερό, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε χωρίς να ανακατεύουμε για περίπου μισή ώρα με σκεπασμένη την κατσαρόλα. Ελέγχουμε περιοδικά για νερό.

Μην τις ταλαιπωρείτε ανακατεύοντας με κουτάλα. Ανακινήστε την κατσαρόλα για να μην λιώσουν.

Κεφτέδες Ροδίτικοι

Στη Ρόδο που ήμασταν όπως σας είπα είχαμε πολύ καλή φιλοξενία. Ένα από τα καλύτερα της φιλοξενίας, ήταν ότι η κ, Τσαμπίκα, η γυναίκα του προέδρου του πολιτιστικού συλλόγου, μαγείρευε καθημερινά για 60 άτομα περίπου. Άξια μαγείρισσα και πολύ καλή!
Όπου κι αν μας ξεναγούσαν το πρωί, στις 3-3.30 μας γύριζαν στο σύλλογο, όπου ΟΛΑ ήταν στρωμένα και μας περίμεναν. Όλα σερβιρισμένα, όλα έτοιμα. Ήταν φανερό, ότι είχαν εμπειρία από φιλοξενία.
Όλα τα φαγητά που φάγαμε ήταν πάρα πολύ νόστιμα. Μία μέρα, μαζί με το κύριο φαγητό, σέρβιραν και κεφτέδες για μεζέ. Εγώ που δεν τρελαίνομαι για κρέας, δεν έδωσα και μεγάλη σημασία. Στο άκουσμα όμως ότι είναι Ροδίτικοι και τους φτιάχνουν αλλιώς, έπρεπε να δοκιμάσω. Και δοκίμασα. Και σταματημό δεν είχα μετά. Προτίμησα να αφήσω το κυρίως πιάτο για να φάω κεφτεδάκια τα οποία ήταν υπέροχα. Ρώτησα να μάθω ποια τους έφτιαξε και έτσι κατέληξα να γράφω τη συνταγή.

Να διευκρινίσω δύο πράγματα για τη συνταγή:
1) στη Ρόδο, φτιάχνουν κεφτέδες με διάφορους τρόπους. Η συγκεκριμένη συνταγή, είχε χοιρινό ψιλοκομμένο. Ρώτησα τι μέρος του χοιρινού, μου είπε: ό,τι μου βάλει ο χασάπης :-) Ο χασάπης τους το ψιλοέκοβε. Εδώ που τους έφτιαξα, ο χασάπης δεν έπαιζε να μου τον ψιλοκόψει, οπότε του ζήτησα να μου περάσει το χοιρινό (από μπούτι μου έβαλε γιατί τέτοιο βάζουν λέει στον χοιρινό κιμά) μόνο μια φορά από τη μηχανή του κιμά.
2) η κ. Τσαμπίκα δεν μου ανέφερε αν έβαζε αυγό, ξέχασα να ρωτήσω κι εγώ και όταν αποφάσισα να τους κάνω αναρωτήθηκα. Θεωρητικά θα έβαζα για να δέσει το μίγμα, οπότε έβαλα. Σε διάφορες συνταγές που είδα στο ίντερνετ επίσης είδα ότι έχει αυγό. Αν μας διαβάζει κάποια/ος από τη Ρόδο και ξέρει, ας με διορθώσει.

Ροδίτικοι κεφτέδες
Υλικά (για 30-35 κεφτέδες)
1/2 κιλό χοιρινό ψιλοκομμένο ή μια φορά περασμένο από τη μηχανή του κιμά
2 μεγάλα κρεμμύδια τριμμένα στον τρίφτη και στυμμένα καλά
1 μέτρια ντομάτα ξεσποριασμένη και τριμμένη στον τρίφτη του κρεμμυδιού
1 αυγό
αλατοπίπερο
κύμινο (έβαλα ένα κουταλάκι)
λίγο δυόσμο
3 κ. σ. αλεύρι (ή όσο χρειαστεί για να πλάθεται)
αλεύρι και ελαιόλαδο για το τηγάνι

Υλικά
Σε ένα μπωλ βάζουμε όλα τα υλικά εκτός από το αλεύρι, αφού τα προετοιμάσουμε όπως γράφω παραπάνω.
Ζυμώνουμε και προσθέτουμε αλεύρι για να δέσει το μίγμα. Αν είναι καλά στυμμένα τα κρεμμύδια, δεν χρειάζεται πολύ.
Σε ένα πιάτο βάζουμε αλεύρι.
Παίρνουμε μισή κουταλιά μίγμα και πλάθουμε κεφτέδες.
Τους αλευρώνουμε, τινάζουμε το περιττό αλεύρι και κάνουμε το ίδιο για αρκετούς κεφτέδες ώστε να γεμίσουμε το τηγάνι μας.
Ζεσταίνουμε το λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι.
Τηγανίζουμε αρχικά σε δυνατή φωτιά και στη συνέχεια χαμηλώνουμε. Τηγανίζουμε για λίγα λεπτά από κάθε πλευρά.
Τους βάζουμε σε χαρτί κουζίνας να τραβήξει τα λάδια και απολαμβάνουμε.

Η φωτό είναι τραβηγμένη στη Ρόδο από τον φίλο μου τον Αλέξανδρο που μάλλον θα κάνει καριέρα σαν φωτογράφος. 
Τέλος, να πω ότι της κ. Τσαμπίκας ήταν πιο νόστιμοι από τους δικούς μου :-D

Καλή εβδομάδα!

Update: Η κ. Τσαμπίκα διευκρινίζει ότι δεν βάζει ούτε φρυγανιά, ούτε αυγό. (Πράγματι το μίγμα πλαθόταν και χωρίς αυγό...). Επίσης, άλλοι βάζουν δυόσμο ενώ άλλοι μαϊντανό. Η Μαρία, φίλη από τη Ρόδο, βάζει αυγό, αλλά απ' ό,τι κατάλαβα, εκεί φτιάχνουν κεφτέδες με διάφορους τρόπους. Αναμένω συνταγές από τη Μαρία!

Γρανίτα λεμόνι. Ναι, αλλά μια ροζ γρανίτα λεμόνι!

Έχουν περάσει ήδη 6 χρόνια από τότε που πήγαμε στην Αμερική. Πώς περνάνε έτσι γρήγορα τα άτιμα, δεν έχω καταλάβει.
Στην επιστροφή μας, το ταξίδι ξεκίνησε αργά το απόγευμα. Μετά από λίγο, ξεκίνησε μια νύχτα που δεν νύχτωσε ποτέ (δείτε φωτό εδώ). Έμεινα άυπνη όλη νύχτα να δω τι θα απογίνει εκείνο το σούρουπο. Ήταν το πιο όμορφο σούρουπο που είχα δει ποτέ. Που δεν έγινε ποτέ απόλυτο σκοτάδι, παρά ήταν ένα σούρουπο που καθώς πετούσαμε από τη δύση στην ανατολή, έγινε ξημέρωμα κι ανατολή. Πανέμορφο...

Ύπνος δεν μου κόλλαγε. Δύσκολα κοιμάμαι σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Όλο κάτι διάβαζα, όλο κάτι έκανα μπας και με πάρει ο ύπνος, αλλά κάτι που δεν μπορώ να κοιμηθώ έτσι, κάτι η ομορφιά έξω, έμεινα ξάγρυπνη. Έπιασα ένα περιοδικό στα χέρια μου, από αυτά που εκδίδουν οι ίδιες οι εταιρείες με τις οποίες πετάς. Και σαν καλή μαγείρισσα που σέβεται τον εαυτό της, το μάτι μου έπεσε στη σελίδα με τη συνταγή. Ροζ γρανίτα λεμόνι! Μα τι όμορφη που φαινόταν! Τώρα να σας πω ότι έσκισα τη σελίδα;. Το παραδέχομαι. Το έκανα! Η σελίδα έμεινε όλα αυτά τα χρόνια εδώ δίπλα μου, στις συνταγές προς δοκιμή. Και φέτος μόλις, αξιώθηκα να τη φτιάξω.

Το ροζ χρώμα της γρανίτας, αποδίδεται στη γρεναδίνη που προσθέτουμε. Η δική μου χειροποίητη γρεναδίνη, καφέτιζε λίγο, οπότε δεν θα είχα το απαιτούμενο χρώμα. Γι΄ αυτό το λόγο, το ενίσχυσα με 2 σταγόνες χρώμα ζαχαροπλαστικής. Την επόμενη φορά, πρόσθεσα σιρόπι βύσσινο και έγινε ροζ, απλά όχι τόσο έντονο όσο με το χρώμα ζαχαροπλαστικής. Σαφώς προτείνω να προσθέστε σιρόπι από βύσσινο ή κεράσι, παρά να βάλετε χρώμα. Τη 2η φορά, εκτός από σιρόπι βύσσινο έβαλα και λικέρ φράουλα. Επίσης, καλό είναι να σουρώστε το χυμό σας. Η μόνη αλλαγή που έκανα στη συνταγή, ήταν ότι πρόσθεσα 2 κουταλιές λικέρ, γιατί όπως σας ξαναείπα πρόσφατα, το αλκοόλ βοηθάει να μην γίνει η γρανίτα σκέτος πάγος.

Ροζ γρανίτα λεμόνι
Υλικά
1 και 1/2 κούπα νερό
3/4 κούπας συν 2 κ. σ. ζάχαρη (μπορείτε να παραλείψετε λίγη ζάχαρη, αλλά η διαφορά στην ξινάδα είναι έντονη)
3/4 κούπας χυμό λεμονιού (σουρωμένος)
2 κ. γ. γρεναδίνη ή σιρόπι από βύσσινο/κεράσι
2 κ. σ. λικέρ (για να ενισχύστε το χρώμα χρησιμοποιήστε φράουλας, βύσσινου κλπ

Εκτέλεση
Σε ένα μπωλ βάζουμε όλα τα υλικά και ανακατεύουμε με κουτάλι μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Απλό, πολύ απλό, δεν θέλει καν βράσιμο!
Μετά, βάζουμε το υλικό σε ένα μεταλλικό μπωλ. Εγώ χρησιμοποίησα ένα ταψάκι αλουμινίου από γλυκό.
Όταν αρχίσει να παγώνει, παίρνετε με πηρούνι το υλικό από τα τοιχώματα και το ανακατεύετε.
Στη συνέχεια που θα παγώνει όλο και περισσότερο, κάθε μισή ώρα, ξύνετε την επιφάνεια κάθετα και οριζόντια στη γρανίτα, έτσι ώστε να μην δημιουργηθούν μεγάλοι κρύσταλλοι πάγου. Θα χρειαστεί να ξύστε τις πρώτες 2 ώρες που θα έχει αρχίσει να παγώνει, αλλά ακόμα κι αν δεν το κάνετε, το αλκοόλ βοηθάει να μην γίνει πάγος.

Στις πρώτες φωτό είναι με την προσθήκη χρώματος ζαχαροπλαστικής. Στην τελευταία φωτό, είναι με το σιρόπι βύσσινο και το λικέρ φράουλα. Πιο απαλό, αλλά φυσικό χρώμα. Και στις δύο περιπτώσεις, το χρώμα φαίνεται πιο έντονο όταν το υλικό παγώσει.

Καλό πσκ!

Δροσερή τονοσαλάτα

Δεν είναι η πρώτη φορά που βάζω συνταγή της φίλης μου της Τζέλας. Ό,τι έχω φτιάξει δικό της είναι πετυχημένο και νόστιμο. Η Τζέλα είναι ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει εδώ, αλλά η μοίρα ζηλεύει τους καλούς ανθρώπους και τους στέλνει δυστυχία... Δεν θα πω τίποτα άλλο. Μόνο ότι η ζωή είναι πολύ άδικη με μερικούς ανθρώπους.

Ουφ...

Τεσπα...Χρειάστηκε καμιά βδομάδα να συνεφέρω δουλειές και σπίτι μετά το ταξίδι. Ο χρόνος ελάχιστος και δεν μου φτάνει ως συνήθως. Να 'μαι πάλι όμως εδώ!

Δοκιμάστε αυτή την τονοσαλάτα σαν κύριο γεύμα. Η Τζέλα την είχε περιγράψει σαν πολύ δροσερή και όντως αυτό είναι που σου "βγάζει" με το που τη δοκιμάζεις. Φάτε τη χωρίς τύψεις γιατί έχει ελάχιστα λιπαρά. Αν θυμάμαι καλά είχα βάλει και αγγούρι. Όπως και να 'χει, μπορείτε να προσθέσετε τα αγαπημένα σας λαχανικά!

 

Δροσερή τονοσαλάτα
Υλικά
2 κουτιά τόνο νερού
2 γιαουρτάκια στραγγιστά 0 ή 2% (2x200γρ.)
1 μικρή κονσέρβα καλαμπόκι
2 πιπεριές Φλωρίνης κομμένες καρεδάκια
1 αυγό σφιχτά βρασμένο
λίγο αλάτι
1 κ. γ. κέτσαπ
1 κ. γ. μουστάρδα
1 κ. γ. μαγιονέζα light (προαιρετικά)

Εκτέλεση
Στραγγίζουμε τους τόνους και τους θρυμματίζουμε σε χοντρά κομμάτια μέσα σε σαλατιέρα.
Ξεπλένουμε και στραγγίζουμε το καλαμπόκι. Το προσθέτουμε κι αυτό στη σαλατιέρα.
Πλένουμε, καθαρίζουμε από σπόρους τις πιπεριές, τις κόβουμε καρεδάκια και τις προσθέτουμε.
Βράζουμε ένα αυγό σφιχτό (δέκα λεπτά), το καθαρίζουμε και το τρίβουμε στο ψιλό του τρίφτη. Κρατάμε λίγο αν θέλουμε για διακόσμηση και το ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά.
Σε μπωλάκι ανακατεύουμε τα γιαούρτια με το κέτσαπ, τη μουστάρδα, τη μαγιονέζα και λίγο αλάτι.
Κρατάμε 2-3 κ. σ. αν θέλουμε να καλύψουμε τη σαλάτα και το υπόλοιπο το ανακατεύουμε απαλά με τα υπόλοιπα υλικά.
Αφού ανακατευτούν όλα, καλύπτουμε με λίγο μίγμα γιαουρτιού, τριμμένο αυγό και κάπαρη ή πιπεριά κλπ και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες.
Αν δεν έχετε το χρόνο να τη βάλετε στο ψυγείο, φροντίστε τα υλικά σας να είναι από το ψυγείο ώστε να είναι παγωμένα ή βάλτε τη για λίγο στην κατάψυξη.

Καλή εβδομάδα!

Μαρμελάδα σύκο

Με χάσατε; Πέρασα λίγες μέρες μακριά από τη μαγειρική και το blogging. Μαζί με το χορευτικό μας συγκρότημα Φιόρο του Λεβάντε, βρεθήκαμε στην όμορφη Ρόδο, για να συμμετάσχουμε στο 9ο φεστιβάλ παραδοσιακών χορών στην Κρεμαστή Ρόδου, καλεσμένοι από τον Πολιτιστικό σύλλογο Κρεμαστής "Η Πρόοδος". Η φιλοξενία από το σύλλογο, ήταν κάτι παραπάνω από τέλεια! Μας ξενάγησαν, μαγείρεψαν για μας οι ίδιοι, μας παρείχαν φιλοξενία καταπληκτική. Ανάμεσα στα νόστιμα φαγητά που μας πρόσφεραν, ήταν και Ροδίτικοι κεφτέδες, συνταγή που (δεν κρατήθηκα και) ζήτησα από την κυρία που τους έφτιαξε μια και ήταν πεντανόστιμοι! Μόλις βρω ευκαιρία θα τη γράψω!

Για την ώρα, σας γράφω τη συνταγή για μία από τις πιο αγαπημένες μου μαρμελάδες. Σας έχω πει ότι τα σύκα σαν φρούτο δεν τα τρώω; Ω ναι! Υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν τα τρώω! χαχα!  Παρόλο που είμαι μια αθεράπευτη γλυκατζού, για άγνωστους προς στιγμήν λόγους, δεν μου αρέσουν τα γλυκά φρούτα. Προτιμώ τα πιο ξινά. Το σύκο παραείναι γλυκό για τα γούστα μου. Επίσης δεν μου αρέσουν και για άλλον ένα λόγο αλλά καλύτερα να μην τον πω! χεχε!

Μπορεί να μην τα τρώω σαν φρούτο, αλλά πρώτον πεθαίνω για γλυκό κουταλιού και λικέρ και δεύτερον θεωρώ ότι σαν μαρμελάδα είναι μία από τις καλύτερες.

Τις μαρμελάδες τις κάνω συνήθως σε αναλογία δύο μέρη φρούτο, ένα μέρος ζάχαρη. Αυτή τη μαρμελάδα, επειδή τα σύκα είναι πάρα πολύ γλυκά, την έχω φτιάξει και με λιγότερη ζάχαρη. Αν το κάνετε κι εσείς, φροντίστε να "δέσετε" τη μαρμελάδα καλά, για να μην μουχλιάσει. Όπως και να έχει, με λιγότερη ή περισσότερη ζάχαρη, τα φρούτα που έχουν πολλή υγρασία, θέλουν καλό δέσιμο.

Μαρμελάδα σύκο
Υλικά
1 κιλό σύκα ώριμα
1/2 κιλό ζάχαρη
λίγο χυμό λεμονιού (πχ μισό λεμόνι)

Εκτέλεση
Πλένουμε και καθαρίζουμε καλά τα σύκα από τα φλούδια και τα λευκά τους μέρη.
Τα κόβουμε στη μέση και τα καλύπτουμε με τη ζάχαρη (ή τα βάζουμε σε στρώσεις με τη ζάχαρη). 
Τα αφήνουμε να ζουμιάσουν για μισή-μία ώρα. Όσο πιο ώριμα είναι, τόσο λιγότερο χρόνο θέλουν. Μπορείτε ακόμα να τα βάλετε στην κατσαρόλα και να ανακατέψετε τα υλικά μερικές φορές με κουτάλα. Αυτό επιταχύνει τη διαδικασία του ζουμιάσματος και δεν χρειάζεται να περιμένετε.
Βράζουμε σε δυνατή φωτιά για 10-15 λεπτά.
Σβήνουμε τη φωτιά, πατάμε με το ειδικό εργαλείο τα φρούτα να λιώσουν όσο θέλουμε και τα αφήνουμε να σταθούν μέχρι την επόμενη μέρα.
Την επόμενη μέρα τα ξαναβράζουμε για ένα δεκάλεπτο (προσοχή γιατί τα λιωμένα φρούτα είναι εύκολο να "πιάσουν". Αν εξακολουθεί να είναι πολύ ζουμερή η μαρμελάδα μας, βράζουμε για λίγο ακόμα. 
Προσθέτουμε το χυμό λεμονιού , ανακατεύουμε και φυλάμε σε καθαρά βάζα (τοποθετούμε ανάποδα τα βαζάκια αν θέλουμε να φυλαχτούν εκτός ψυγείου. Μετά το άνοιγμα χρειάζεται ψυγείο).

Είναι ίσως η μόνη μαρμελάδα που λιώνω μόνο με το εργαλείο. Λιώνεται εύκολα και μου αρέσει να βρίσκω κομματάκια σύκου!

Μελιτζάνες ψητές με φέτες ντομάτας και τυρί στο φούρνο

Η αγάπη για τις μελιτζάνες όπως σας έχω ξαναπεί, έχει έρθει τα τελευταία χρόνια. Και κάθε φορά, ψάχνω και ένα νέο τρόπο να τις αξιοποιήσω.
Την τελευταία φορά, είχα πάρει μελιτζάνες με σκοπό να κάνω σκορδοστούμπι, αλλά ήθελα κάτι διαφορετικό. Τελικά, αποφάσισα να ψήσω τις μελιτζάνες σε φέτες και ό,τι έβγαινε στη συνέχεια. Τελικά, βγήκε κάτι πολύ καλό και ελαφρύ με 3-4 μόνο υλικά!

Μελιτζάνες ψητές με φέτες ντομάτας και τυρί στο φούρνο
Υλικά για ένα μέτριο πυρέξ
4 μελιτζάνες μεγάλες
150 γρ. κασέρι ή κίτρινα τυριά, τριμμένα στο τρίφτη κρεμμυδιού
3 μέτριες ντομάτες

Εκτέλεση
Πλένουμε και καθαρίζουμε από το κοτσάνι τις μελιτζάνες.
Τις κόβουμε σε χοντρές φέτες πάχους ενός εκατοστού. Τις βρέχουμε, τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε 10-20 λεπτά.
Στη συνέχεια, προθερμαίνουμε τον φούρνο στο γκριλ στους 200 βαθμούς σε αέρα.
Σε ρηχό ταψί στρώνουμε χαρτί ψησίματος και ρίχνουμε λίγο λάδι να πάει παντού.
Ξεπλένουμε τις μελιτζάνες και τις στρώνουμε στο ταψί, λαδώνοντάς τις ελαφρώς μπρος-πίσω με το λάδι που έχει το ταψί.
Τις ψήνουμε για 10 λεπτά από κάθε πλευρά.
Μέχρι να ψηθούν, πλένουμε και κόβουμε τις ντομάτες στη μέση και μετά σε λεπτές φέτες.
Μετά το 20λεπτο βγάζουμε τις μελιτζάνες από το φούρνο.
Λαδώνουμε ένα μέτριο πυρέξ ή άλλο ταψί και στρώνουμε τις μελιτζάνες σε 2 σειρές.
Από πάνω τοποθετούμε τις ντομάτες και ξαναβάζουμε το ταψί στον φούρνο για 10 λεπτά στο γκριλ.

Αφού ψηθούν, βγάζουμε το ταψί, πασπαλίζουμε με το τυρί και ξαναβάζουμε στον φούρνο για 5 λεπτά στο γκριλ.

Τρώγεται ευχάριστα ζεστό, όσο και παγωμένο.