Λαγάνα

Διανύουμε την τελευταία βδομάδα της Αποκριάς και η παράδοση θέλει να καταναλώσουμε ό,τι αρτύσιμο έχει το ψυγείο μας, πριν αρχίσει μεγάλη νηστεία του Πάσχα. Ευκαιρία να καταναλώσουμε γλυκά που περιέχουν γάλα: γαλατομπούρεκο, γαλατόπιτες, ρυζόγαλο, πουτίγκες, κρέμεςκλπ.
Επίσης, προετοιμαζόμαστε για το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας. Μπορείτε να φτιάξετε καρότο τουρσί, ταραμοσαλάτα, ταραμοκεφτέδες ψητούς, χαλβά σιμιγδαλένιο, χαλβά με αλεύρι και άλλα σαρακοστιανά.

Εκείνο όμως που πρέπει να φτιάξετε όσες δεν το έχετε ξανακάνει, είναι η σπιτική λαγάνα. Είμαι σίγουρη, ότι αν φτιάξετε μια φορά λαγάνα, δεν πρόκειται να ξαναγοράσετε έτοιμη! Το μόνο που χρειάζεται είναι οργάνωση στο χρόνο σας. Επίσης, αν την κάνετε, προτείνω να φτιάξετε 2, γιατί η μία θα φαγωθεί μόλις βγει (αυτό παθαίνω ΚΑΘΕ φορά).

Λαγάνα
Υλικά
500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γ. μαγιά φρέσκια
1 και ½ νερό περίπου νερό χλιαρό (1 κούπα στο προζύμι και ½ περίπου στο ζύμωμα)
1 και ½ κ. σ. ζάχαρη
1 κ. γ. αλάτι
2 κ. σ. ελαιόλαδο
1-2 κ. σ. σουσάμι

Εκτέλεση
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε 1 κούπα νερό χλιαρό και το 1 κ. γ. φρέσκια μαγιά. Ανακατεύουμε να λιώσει η μαγιά.
Προσθέτουμε 1 κούπα (150 γρ.) από το αλεύρι μας και ανακατεύουμε να γίνει ένας χυλός.
Καλύπτουμε ολόγυρα το μπωλ με μια κουβέρτα και το αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 30-40 λεπτά μέχρι να βγάλει φουσκάλες. (π.χ. στον φούρνο που τον έχουμε προθερμάνει στους 30 βαθμούς. Σβήνουμε τον φούρνο αφού βάλουμε το προζύμι να φουσκώσει).
Μετά τα 30-40 λεπτά, προσθέτουμε λίγο αλεύρι, τη ζάχαρη, το αλάτι και ανακατεύουμε να πάνε παντού.
Προσθέτουμε κι άλλο αλεύρι και νερό όταν χρειάζεται και ζυμώνουμε. Ρίχνουμε έτσι όλο το υπόλοιπο αλεύρι και το υπόλοιπο νερό (1/2 κούπα το πολύ) και ζυμώνουμε για λίγο. Η ζύμη μπορεί να κολλάει.
Προσθέτουμε τις 2 κ. σ. λάδι και ζυμώνουμε μέχρι να ενσωματωθεί καλά το ελαιόλαδο. Η ζύμη μας δεν κολλάει πια.
Αφού το ζυμώσουμε για λίγο με το λάδι, ξαναβάζουμε το μπωλ στην κουβέρτα και σε ζεστό περιβάλλον για μισή-μία ώρα.
Μετά, βγάζουμε το μπωλ από το φούρνο και ζυμώνουμε για λίγο για να βγει ο αέρας και να ξεφουσκώσει.
Λαδώνουμε ένα ταψί φούρνου και όπως έχουμε λαδωμένα τα χέρια μας, απλώνουμε το ζυμάρι μας και του δίνουμε μορφή λαγάνας. Η ζύμη πρέπει να είναι λεπτή και οβάλ. Αφού την απλώσουμε πασπαλίζουμε τη λαγάνα με σουσάμι και με τα δάχτυλά μας κάνουμε γουβίτσες, έτσι ώστε να έχει το γνωστό σχήμα αλλά και για να κολλήσει το σουσάμι.

Αφήνουμε για 15-30 λεπτά να φουσκώσει πάλι λιγάκι.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 30-35 λεπτά. Τα πρώτα 20 λεπτά σε πάνω-κάτω αντιστάσεις και τα τελευταία 10-15 λεπτά μόνο στην πάνω αντίσταση για να πάρει χρώμα και να μην καεί από κάτω.

Για όσες και όσους έχουν το βιβλίο μου Ψωμιά και ζύμες, η συνταγή βρίσκεται στη σελίδα 60.

Για όσες/ους έχουν εξοικείωση με το προζύμι, μπορούν να δοκιμάσουν τη λαγάνα με προζύμι, σελίδα 30.

Όπως και να ΄χει, αρχίστε τις δοκιμές από τώρα! Καλή επιτυχία!

Καλή εβδομάδα!

Χορτόπιτα ΙΙ

Λοιπόν, όπως ξέρετε, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και η ιστορία έχει ως εξής:
Το ποστ αυτό είναι παλιό. Πολύ παλιό. Περίμενε στο συρτάρι πολύ καιρό να βγει. Κάθε φορά που βάζω ποστ για χορτόπιτα ή για πίτα με χειροποίητο φύλλο, επειδή το ποστ δεν συμπίπτει απαραίτητα με την ημέρα παρασκευής του φαγητού, μετά πιάνω τον εαυτό μου να τρέχει να βρει χόρτα για πίτα. Και είμαι σίγουρη, οτι αφού ανεβάσω αυτό το ποστ, θα τρέχω στη λαϊκή για να βρω άγρια χόρτα, αφού η ανεπρόκοπη δεν έχω μάθει ΑΚΟΜΑ να μαζεύω μόνη μου...
Στο μεταξύ, εμείς έχουμε μια λαϊκή εδώ, η οποία είναι 3 φορές την εβδομάδα, είναι θεωρητικά μακριά από το σπίτι μου, με αποτέλεσμα να μην πηγαίνω ποτέ. Εκτός από όταν ψάχνω χόρτα για χορτόπιτα. Οπότε, καταλάβατε πού θα είμαι το Σάββατο το πρωί ε;

Η χορτόπιτα, όπως και την άλλη φορά, έγινε με φύλλο που το άνοιξα στο μηχάνημα. Αυτή τη φορά, έκανα μερικές αλλαγές και έγινε πολύ καλύτερη. Επίσης χρησιμοποίησα νισεστέ και στο μηχάνημα, για να μην κολλάει το φύλλο. Να σας πω βέβαια, ότι από τότε που έγραψα αυτή τη συνταγή, δεν ξανάνοιξα φύλλο στο μηχάνημα αλλά μόνο στην ωραιότατη ταβλίτσα που έχω πάρει.

Χορτόπιτα ΙΙ
Υλικά
1.400 γρ. χόρτα από τα οποία έμειναν κοντά στα 1.200 γρ. μετά το καθάρισμα (λάπατα, πολλά μυρώνια, 1 μάτσο μάραθος, λίγες καυκαλίθρες, λίγοι ζωχιοί, λίγες λαψάνες)
5-6 κρεμμυδάκια φρέσκα κομμένα σε ροδέλες
200 γρ. φέτα
100 γρ. παρμεζάνα χοντροτριμμένη
αλατοπίπερο
1 φλυτζάνι τσαγιού (όχι μεγάλο) λάδι

Για το φύλλο
2 κούπες τσαγιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 κ. σ. λάδι
2 κ. σ. ξύδι
1 κ. γ. αλάτι
½ κούπα τσαγιού χλιαρό νερό

Εκτέλεση
Τα χόρτα ήταν καθαρισμένα από την καλή κυρία που τα πουλούσε. Τα έκοψα, πέταξα τα σκληρά κομματάκια τους, τα έπλυνα και τα σούρωσα.
Τα σωτάρισα στο λάδι και τα άφησα να βράσουν για λίγη ώρα προσθέτοντας νερό όποτε χρειαζόταν. Έβρασαν αρκετά λεπτά γιατί τα κοτσανάκια τους ήταν σκληρά.
Τα άφησα να πιουν εντελώς τα υγρά τους και το νερό που είχα προσθέσει, να κρυώσουν εντελώς, και πρόσθεσα αλατοπίπερο και τα τυριά.

Η ζύμη έγινε πάλι με το μηχάνημα. Για το χειρισμό του μηχανήματος και την παρασκευή της ζύμης, μπορείτε να δείτε το παλιό ποστ.
Έκοβα ζύμη σε μέγεθος αυγού και το περνούσα 2 φορές από την κάθε σκάλα ξεκινώντας από το 1 έως το 5. Εκείνο που έκανα και δεν είχα κάνει την άλλη φορά, ήταν ότι πασπάλιζα με νισεστέ σε ένα σουρωτηράκι το μηχάνημα, για να μην κολλάει η ζύμη καθώς την πέρναγα από τις σκάλες. Έκανε τη δουλειά παιχνιδάκι!
Αυτό που θα κάνω την επόμενη φορά αν κάνω πάλι πίτα με το μηχάνημα, θα σταματήσω στη σκάλα 4 γιατί τελικά βγαίνει πολύ λεπτό το φύλλο. Μερικά φύλλα αυτή τη φορά τα έκανα στην 4. Στην παρακάτω φωτό, τα φύλλα που έγιναν στην σκάλα 5 (στο πιο λεπτό δηλαδή), φαίνονται, γιατί έγιναν τόσο λεπτά σαν διάφανα και ήταν εύκολο να ανοίξουν.

Βγήκαν 8 πίτες-σαλιγκαράκια και πήρε όλο το υλικό. Ούτε μετρημένα να τα είχα.
Ψήθηκε στους 190-200 βαθμούς για 40-50 λεπτά.
Ήταν πολύ νόστιμη και πιο πικάντικη από την προηγούμενη επειδή είχε πιο πολύ πιπέρι και παρμεζάνα.

Το μηχάνημα στο τέλος ήταν γεμάτο νισεστέ. Καθαρίστηκε με ένα πινέλο κουζίνας και στεγνό πανί.

Το ποστ αυτό, είναι 2 χρονών. Τώρα που θα ξαναπάρω χόρτα, θα φτιάξω χορτόπιτα, θα τη φωτογραφήσω και θα την ποστάρω το 2013. Μετά θα ξαναπάρω χόρτα και θα ανεβάσω τη συνταγή το 2015 και πάει λέγοντας. Μέχρι τότε όμως, ας διασκεδάσουμε αυτό το σκ. Τι στο καλό; Αποκριές ήρθαν! Και μην ξεχάστε οι ντόπιοι: αύριο μαγειρεύω και στο "Στιγμές"! Καλά να περάσετεεεεε!!!!

Πώς θα μαλακώσουμε τις σκληρές μπριζόλες

Σήμερα δεν θα σας δώσω συνταγή για την Τσικνοπέμπτη. Θα σας πω ένα tip όμως για να μαλακώσετε τις σκληρές μοσχαρίσιες (συνήθως) μπριζόλες σας και κρεατικά γενικότερα.
Πάρτε ακτινίδια, κόψτε τα λεπτές φέτες και απλώστε τις πάνω στο κρέας. Αφήστε τις για λίγη ώρα. Δεν θα πιστεύετε πόσο μαλακό γίνεται το κρέας. Ο λόγος είναι απλός. Το ακτινίδιο περιέχει ένα ένζυμο, το οποίο διασπά τις πρωτείνες του κρέατος και γι΄αυτό μαλακώνει. Ακόμα πιο απλά, λιώστε ακτινίδιο και περάστε τον πολτό πάνω από το κρέας, ή περάστε το κομμένο ακτινίδιο πάνω από το κρέας. Το tip το είχα διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν θυμάμαι πού! Είναι όμως πολύ γνωστό και αν κάνετε ένα ψαξιματάκι στο google, θα σας βγάλει πάρα πολλά link σχετικά!

Πρόταση για αύριο Τσικνοπέμπτη:
Αν δεν τσικνίσετε στη σχάρα, φτιάξτε χοιρινές μπριζόλες κρασάτες


ή μπριζόλες ψημένες σε χυμό πορτοκαλιού

Στο πρώτο ποστ, διαβάστε επίσης πώς γιόρταζαν την Τσικνοπέμπτη εδώ και στην Πάτρα!

Καλή Τσικνοπέμπτη!

Τα κόλλυβα της Ρεγγίνας

Εδώ και 2 χρόνια, είχα βάλει ένα ποστ για σπιτικά κόλλυβα. Λιτά, σπιτικά, νόστιμα, χειροποίητα. Μπορείτε να διαβάσετε εκείνο το ποστ για να δείτε τους συμβολισμούς των κολλύβων, να μάθετε κάθε πότε τα φτιάχνουμε κλπ.


Λατρεύω τα κόλλυβα από μικρό παιδί. Όμως, στα κόλλυβα που έχω μεγάλη αδυναμία, είναι σε κείνα που έχουν φτιαχτεί περίτεχνα, με κείνο το ζαχαρένιο πέπλο πάνω τους να τα καλύπτει.

Όταν ήμουν μικρή, έβλεπα τους περίτεχνα διακοσμημένους δίσκους με τα κόλλυβα και περίμενα τη στιγμή που κάποιο χέρι θα ανακάτευε όλο το υλικό και το διάκοσμο με τη ζάχαρη και τις ασημένιες μπίλιες θα εισχωρούσε στους ζουμερούς καρπούς. Η υγρασία των υλικών, διαπερνούσε ελαφρώς το προστατευμένο από αλεύρι (!!!) τείχος και προκαλούσε την ενοποίηση της ζάχαρης σε μεγάλα κομμάτια κατά τόπους. Μου ερχόταν να φωνάξω στο άτομο που έσπαζε το διακοσμητικό πέπλο "Μηηηηηηηηηηηηη"! Ήθελα να πάω στη θέση του, να σπάσω τελετουργικά την επικάλυψη και να φροντίσω να μείνουν μεγάλα κομμάτια ζάχαρης για όλους.

Μαζί με τα τεράστια κουφέτα που συνόδευαν τα κόλλυβα, τους κόκκινους γλυκόξινους καρπούς του ροδιού και τα καβουρντισμένα αμύγδαλα, ήταν τα must για μένα σε υλικά, που μετέτρεπαν αυτό το παραδοσιακό έδεσμα, το γεμάτο μηνύματα για τη θρησκεία μας, σε απόλυτα γκουρμέ πιάτο!

Λατρεύω τόσο πολύ τα κόλλυβα, που δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση, αυτό που κάποια στιγμή ρώτησε στο φβ η Μαρία: πώς θα σας φαινόταν να σερβίρουν κόλλυβα σαν επιδόρπιο σε ένα εστιατόριο; Δεν θα το θεωρούσα καθόλου άσχημο! Ίσα-ίσα, θα το θεωρούσα πολύ προχωρημένο, και σύμφωνα με όλα όσα έλεγα την περασμένη φορά, θα ήταν ιδανικό για να θυμόμαστε την παράδοσή μας και να προβάλουμε τα δικά μας ελληνικά προϊόντα και εδέσματα κι ας προκαλούσαμε μια μικρή ανατριχίλα σε όσους έχουν συνδυάσει τα κόλλυβα, μία τόσο θρεπτική και δυναμωτική τροφή, μόνο με μνημόσυνα.

Όταν είχα βάλει το ποστ για τα κόλλυβα, για πρώτη φορά άκουσα ότι μπαίνει αλεύρι σαν "μονωτικό" υλικό για την υγρασία. Η καλή μου η Venceremos, είχε την καλή διάθεση να μας κατατοπίσει και να μας πει περισσότερα για το θέμα. Διαβάστε τα σχόλιά της στο προπέρσινο ποστ και θα καταλάβετε.

Εδώ και λίγες μέρες, είδα το ποστ για κόλλυβα στο μπλογκ της Ρεγγίνας και για άλλη μια φορά θαύμασα την καλλιτεχνική της πλευρά. Πέρα από τη θρησκευτική ευλάβεια και σεβασμό που περιέβαλλαν όλη την περιγραφή της, ήταν τόσο περίτεχνα και πανέμορφα, που δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο πέρα από το να τα θαυμάσω. Επειδή το Σάββατο που μας έρχεται είναι ψυχοσάββατο, ζήτησα από τη Ρεγγίνα να μεταφέρω αυτό το ποστ εδώ, στη μικρή μου κουζίνα και δέχτηκε με χαρά.

Αφήνω τα υλικά εδώ, αλλά θα σας παραπέμψω στο μπλογκ της για την εκτέλεση, για δύο λόγους.
1) Το ποστ και οι φωτογραφίες, είναι της Ρεγγίνας. Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί εκεί. Στο δικό της σπίτι, με τον τρόπο που περιγράφει αυτή.
2) Επειδή στην παρασκευή υπήρχε μια απορία μου σχετικά με το πόσο αλεύρι πάει πού, αξίζει να διαβάσετε τα σχόλια στο μπλογκ της, για να κατατοπιστείτε πλήρως σχετικά με την σωστή κατανομή του αλευριού.

Υλικά:

2 κιλά σιτάρι αναποφλοίωτο

300gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κιλό ζάχαρη άχνη

1 κιλό ζάχαρη κρυσταλλική

500 gr καρύδια

500 gr αμύγδαλα ασπρισμένα

300 gr σουσάμι

200 gr κουκουνάρια

200 gr φουντούκια

300 gr σταφίδες άσπρες

300 gr σταφίδες μαύρες

50 gr κανέλα

50 gr μοσχοκάρυδο

50 gr γαρύφαλλο

50 gr κόλλιανδρο

50 gr γλυκάνισο

Ασημένια κουφετάκια για το στόλισμα.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην Κέρκυρα, βάζουν ρόδι μόνο στα σπερνά που γίνονται για τη μνήμη Αγίων. Στα κόλλυβα, δεν βάζουν ούτε ρόδι, ούτε κουφέτα!

Για την εκτέλεση της συνταγής και τις διορθώσεις περί αλευριού ελάτε μαζί μου εδώ, στο μπλογκ της Ρεγγίνας.

Ρεγγίνα, σ' ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να φτιάχνεις κόλλυβα στη μνήμη των αγαπημένων σου προσώπων.

Πέννες ολικής αλέσεως με μανιτάρια (και κρέμα light)

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο σας πάω, που λέει και η φίλη para-kelsoscooks. Τη μια συνταγή φουλ στις θερμίδες, την άλλη, light. Αυτό λέγεται ισορροπία;
Οπότε, πάμε για light συνταγή σήμερα, γιατί από βδομάδα, θα ρίξω θερμιδικές βόμβες! χαχα!


Πέννες ολικής αλέσεως με μανιτάρια (και κρέμα light)
Υλικά για 4-6 άτομα
300 γρ. φρέσκα μανιτάρια αγαρικά (λευκά μικρά του εμπορίου) κομμένα σε λεπτές φετούλες
2 κ. γ. ελαιόλαδο
3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες ή λιωμένες
αλάτι
πιπέρι
½ κιλό πέννες ολικής αλέσεως
1 κούπα γάλα light
2 κ. γ. κορν φλάουρ
προαιρετικά
2-3 κ. γ. σουμάκ ή 1 κ. γ. καπνιστό κόκκινο πιπέρι (ή ακόμα και τίποτα!)

Εκτέλεση
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το λάδι και ρίχνουμε τα μανιτάρια και το σκόρδο.
Τα γυρίσουμε για 5-10 λεπτά, να μαλακώσουν.
Αν θέλουμε, ρίχνουμε σουμάκ ή άλλο μπαχαρικό ή τίποτα.
Προσθέτουμε ½ κούπα νερό, αφήνουμε να βράσουν 5-10 λεπτά μέχρι να πιουν το νερό και αποσύρουμε από τη φωτιά.
Βράζουμε τις πέννες σύμφωνα με τις οδηγίες (όχι παραβρασμένες, αλλά να κρατάνε).
Ανακατεύουμε μια κούπα γάλα με 2 κ. γ. κορν φλάουρ.
Σβήνουμε τη φωτιά, σουρώνουμε τις πέννες, τις ξαναρίχνουμε στην κατσαρόλα, ρίχνουμε τα μανιτάρια, ανακατεύουμε και ρίχνουμε και το γάλα.
Αφήνουμε για λίγο πάνω στο ζεστό ακόμα μάτι της κουζίνας, ανακατεύοντας απαλά. Όσο πιο πολύ μείνει στο ζεστό μάτι, τόσο θα πήζει. Αν παραπήξει και θέλετε να το ζεστάνετε, προτιμήστε να ρίξετε λίγο γάλα αντί για νερό.
Σερβίρετε με τριμμένο τυρί χαμηλών λιπαρών και μαύρο πιπέρι.

Στις παραπάνω φωτό, η "κρέμα" δεν φαίνεται ιδιαίτερα, γιατό το φωτογράφησα αμέσως μόλις πρόσθεσα το γάλα. Αν περιμένετε λίγο και δεν σερβίρετε αμέσως όπως είπα και πριν, το γάλα θα πήξει και θα είναι σαν κρέμα.

Tip:
Αν δεν θέλετε καθόλου κρέμα στο φαγητό, αφού σουρώσετε τις πέννες, ανακατέψετε τις με τα μανιτάρια και σερβίρετε αμέσως με τυρί και πιπέρι. Είναι εξίσου νόστιμα. (Φυσικά με την κρεμούλα δεν παίζονται).


Το φαγητό μας συνοδεύτηκε με ψωμί χωριάτικο που έγινε εύκολα και γρήγορα με μίξερ και σαλάτα πράσινη (iceberg) και ντοματίνια.

Οι ντόπιοι μην ξεχνάτε ότι σήμερα κυκλοφορεί το Στιγμές, με καινούρια συνταγή από τη μικρή κουζίνα. Διαβάστε τη και θα...κλάψετε από τα γέλια!

Επίσης, δείτε από περιέργεια μια νέα κατηγορία που πρόσθεσα με τις κατασκευές μου (κάτω από τη φωτό του τίτλου). Για να μην νομίζετε πως μαγειρεύω μόνο! ;-)

Καλό πσκ!

Η προώθηση των ελληνικών προϊόντων, όπλο και σύμμαχος για τον τουρισμό

Το 3ήμερο που περάσαμε στην Αθήνα, μείναμε στο Divani Acropolis Hotel. Όπως ξέρετε, σπάνια αναφέρω όνομα ταβέρνας ή μαγαζιού, και το κάνω μόνο όταν έχω μείνει απόλυτα ικανοποιημένη. Όπως επίσης, δεν έχω αναφέρει ποτέ ονομαστικά ταβέρνα που δεν με άφησε ικανοποιημένη...

Στο ξενοδοχείο που μείναμε, υπήρχε κάτι που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση και αξίζει να αναφερθεί. Αλλά ας τα πιάσω από την αρχή.

Εδώ και 3 χρόνια, είχα πάει στη Θεσσαλονίκη, συνοδεύοντας 2 παιδιά που θα έπαιζαν μουσική. Μείναμε σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο (δεν θυμάμαι πώς λεγόταν) και μου άρεσε πάρα πολύ, ότι στο πρωινό, σέρβιραν μπουγάτσα. Επίσης, είχα τη δυνατότητα να φτιάξω ελληνικό καφέ στη χόβολη. Είχα ενθουσιαστεί, εννοείται ότι έτρωγα καθημερινά μπουγάτσα και δεν άγγιξα τίποτα άλλο! Θεώρησα πολύ σημαντικό το ότι το ξενοδοχείο προωθούσε το τοπικό προϊόν και θα ήθελα να το δω και σε άλλα ξενοδοχεία στο μέλλον.

Το τριήμερο που ήμασταν στην Αθήνα, όταν κατέβηκα για πρωινό, μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε. Ο μπουφές που είχε το ξενοδοχείο, είχε πραγματικά, όλα τα καλά του Θεού. Κέικ, ψωμάκια, μαρμελάδες, αλλαντικά, τυριά ελληνικά και ξένα, χυμούς, μέλι, δημητριακά, αποξηραμένα φρούτα, φρέσκα φρούτα, κομπόστες και ό,τι έχει συνήθως ένας πλούσιος μπουφές. Εκείνο όμως που μου άρεσε πάααααρα πολύ, ήταν ότι είχε μια γωνιά, αποκλειστικά με ελληνικά προϊόντα! Φέτα, πράσινες και μαύρες ελιές, κρητικά παξιμάδια, ντομάτα, ψημένες φέτες ψωμιού με λάδι και ρίγανη, γλυκό κουταλιού κυδώνι, φρέσκα φρούτα, μπουγάτσα και χαλβά σιμιγδαλένιο! Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ, που έπιασα κουβέντα με μία κοπέλα που ήταν στο σέρβις και της έδωσα συγχαρητήρια! Επί τη ευκαιρία, να πω ότι οι άνθρωποι στην τραπεζαρία που σέρβιραν, ήταν ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι!

Είμαι σίγουρη, ότι αυτό που είδα σ' αυτό το ξενοδοχείο, το έχουν κάνει κι άλλοι. Μπορεί να το κάνουν ακόμα κι εδώ κι εγώ να μην το έχω πάρει χαμπάρι, αλλά ειλικρινά, αν δεν έχει γίνει εδώ (ή και αλλού), θα ήθελα να το δω να γίνεται παντού. Όχι μόνο σε ξενοδοχεία, αλλά και σε εστιατόρια, σε καφέ, παντού. Δεν έχει υπάρξει φορά που να έχω ταξιδέψει στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα και να μην επεδίωξα να δοκιμάσω την τοπική κουζίνα. Μου φαίνεται ανήκουστο να πηγαίνει κάποιος σε ένα τόπο και να επιδιώκει να φάει πάλι τα φαγητά που τρώει και στην πατρίδα του. Γι΄ αυτό βγάζω καντήλες κάθε φορά που βλέπω την ανησυχία που έχουν εδώ μερικοί ιδιοκτήτες εστιατορίων και σνακ μπαρ, μην τυχόν και λείψει τίποτα από αυτά που έχουν μάθει οι ξένοι και εκνευρίζομαι με τα φασόλια με τοστ που σερβίρουν εδώ, τις ξένες μπύρες, τη μη προώθηση της κουλτούρας μας και των προϊόντων μας.
Αν είχα μαγαζί ή ξενοδοχείο, θα σέρβιρα λουκουμάδες, τηγανίτες με μέλι, ελληνικά τυριά, μέλι, γλυκά κουταλιού (για τα οποία τρελαίνονται οι ξένοι), ρυζόγαλο, μπουγάτσα και ό,τι τοπικό προϊόν βγάζει ο τόπος. Είναι καιρός να προωθήσουμε τη δική μας κουλτούρα, τα δικά μας προϊόντα. Μαζί με τα συνηθισμένα αγαθά σε ένα πρωινό, πιστεύω ότι θα πρέπει να προωθούνται οπωσδήποτε τα ελληνικά προϊόντα!

Άλλωστε, τι καλύτερο θα μπορούσε να φάει κανείς από μια φέτα μαύρο ζυμωτό ψωμί, με ανθότυρο και μέλι από πάνω;

Γλυκό light σε ποτήρι για δύο!

Τρεις μέρες στην Αθήνα, με 49 παιδιά, (λίγα ήταν, μη νομίζετε...) δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Λίγος ύπνος, γεμάτο πρόγραμμα, για να δούμε όλα όσα δεν βλέπουμε στο νησί. Λυρική σκηνή, Πινακοθήκη, Μουσείο Γουλανδρή, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Πλανητάριο αλλά και Ονειράμα με Μύρωνα Στρατή, ήταν στο πρόγραμμα. Το σημαντικό είναι ότι περάσανε καλά, γυρίσαμε όλοι σώοι και αβλαβείς, κουρασμένοι και άυπνοι, αλλά καλά και γεμάτοι.

Μου έκανε εντύπωση στο ξενοδοχείο που μέναμε το πρωινό τους, για το οποίο όμως θα σας μιλήσω άλλη μέρα, γιατί με ενδιαφέρει ιδιαίτερα να ακουστεί.

Πάμε όμως στη σημερινή συνταγή.

Θέλετε να γιορτάσετε σήμερα, αλλά τα κιλά σας έχουν πάρει σβάρνα; Δεν πιστεύετε σ' αυτή τη γιορτή, αλλά μέσα σας θέλετε να φτιάξετε κάτι για να γλυκάνετε τον καλό σας; Έχουμε τη λύση! Ένα γλυκάκι μια δόσης, για δύο άτομα, που δεν θα μείνει μετά για να σας κολάζει, που δεν θα σας παχύνει, που μπορεί να αντικαταστήσει το βραδυνό σας γεύμα και να γλυκάνει τις καρδιές σας.

Γλυκό light σε ποτήρι για δύο
Υλικά
1 κεσεδάκι γιαούρτι 0%
2-3 κ. γλ. ζάχαρη άχνη
χυμό μισού μικρού λεμονιού
3 μπισκότα ολικής άλεσης (άρα 1,5 μπισκότο για κάθε ποτήρι)
2 κ. σ. σιρόπι σφένδαμου ή μέλι, ή σιρόπι από γλυκό κουταλιού

Εκτέλεση απλή, πολύ απλή!
Ανακατεύουμε το γιαούρτι με την άχνη ζάχαρη και το χυμό λεμονιού.
Τρίβουμε 1 μπισκότο και το μοιράζουμε σε 2 ποτήρια.
Βάζουμε 2-3 κ. γ. γιαούρτι σε κάθε ποτήρι και επαναλαμβάνουμε αυτή τη διαδικασία άλλες 2 φορές.
Τέλος, βάζουμε από πάνω 1 κ. σ. σιρόπι στο καθένα (αν βάλετε μέλι, βάλτε λιγότερο από 1 κ. σ.).
Αν θέλουμε προσθέτουμε ξηροκάρπια (που δεν θέλουμε, για να μην το κάνουμε παχυντικό).

Τέλος, να πω ότι η Έφη μου χάρισε ενα πολύχρωμο βραβείο. Ευχαριστώ Εφάκι και παρατηρώ ότι μας αρέσουν πολλά πράγματα ίδια!!! Θα πρέπει να πω 10 πράγματα που μου αρέσουν πολύ!
Επίσης, το ίδιο μου χάρισε και η Μαρία! Ευχαριστώ!

Νομίζω ότι αυτό το έχω ξανακάνει, αλλά δεν πειράζει!
Λοιπόν, εν συντομία...
Μου αρέσει:
1) η μαγειρική/ζαχαροπλαστική (δεν φαίνεται;)
2) να μπλογκάρω
3) να φωτογραφίζω
4) να ταξιδεύω
5) να φτιάχνω χειροποίητα σαπούνια
6) να πίνω καφεδάκι με φίλες
7) οι εκδρομές
8) οι κατασκευές
9) ο χορός
10) η μουσική

Πού το χαρίζω; Σε όλους όσους γιορτάζουν σήμερα, με την ευχή να γιορτάζουν καθημερινά!

Καλή εβδομάδα!

Caramel chocolate shortbread

Άλλη συνταγή ετοίμαζα, άλλη έφτιαξα και άλλη βάζω. Τι τα θες; Όταν τρέχεις αλα Βέγγο, αυτά γίνονται. Ο λόγος; Όσο εσείς διαβάζετε αυτό το ποστ, εγώ θα είμαι καθ΄ οδόν για την πρωτεύουσα, για δουλειά (όπου δουλεια, μαζί με μαθητές...). Οπότε, επειδή πλησιάζει η μέρα των ερωτευμένων, είπα να σας γλυκάνω με ένα πολύ αγαπημένο μου γλυκό. Προσωπικά δεν πιστεύω στη μέρα αυτή, γιατί δεν μου αρέσει η εμπορευματοποίησή της, αλλά είμαι σίγουρη, ότι κάποιοι θα θέλετε να τη γιορτάσετε. Τι καλύτερο από ένα εντυπωσιακό γλυκό; Δεν το έχω φτιάξει πολλές φορές, επειδή είναι πολύ παχυντικό, αλλά όταν το είχα κάνει, άρεσε σε όλους. Η συνταγή ειναι από ένα βιβλίο-θησαυρό που είχα φέρει από την Αμερική, το Blissful Brownies.

Caramel chocolate shortbread Για τη βάση:
230 γρ. βούτυρο
2 και 1/2 (όχι τιγκαρισμένες) κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις (στη μπλε συσκευασία)
½ κούπα ξανθή ζάχαρη

Γέμιση
200 γρ. βούτυρο
½ κούπα ξανθή ζάχαρη
3 κουτ. corn syrup (αν δεν έχετε, χρησιμοποιείστε 2 κ.σ. μέλι ή golden syrup)
400 ml ζαχαρούχο γάλα
150 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
(150 γρ. κρέμα γάλακτος)

Eκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς.
Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο, αλεύρι και ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν και να ομογενοποιηθούν.
Βάζουμε το μίγμα σε λαδωμένο πυρέξ και το ισιώνουμε. Η βρεγμένη ράχη ενός κουταλιού θα βοηθήσει εδώ.

Ψήνουμε το μίγμα στους 180 για μισή ώρα ή μέχρι να ροδίσει ελαφρώς. Η ζύμη όταν κρυώσει γίνεται μπισκοτένια. Δοκιμάστε με ένα μαχαίρι να είναι ψημένη, όχι σκληρή (ούτε και υγρή φυσικά), αλλά να κόβεται.

Όσο ψήνεται η βάση μας, δεν πιάνουμε κουβέντα με τη γειτόνισσα, αλλά προετοιμάζουμε τη γέμιση.
Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ή σε ένα κατσαρολάκι, βάζουμε το βούτυρο, τη ζάχαρη, το σιρόπι και το γάλα και το βράζουμε 6-8 λεπτά σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας συνέχεια με ξύλινη κουτάλα, έτσι ώστε να λιώσει η ζάχαρη και να αρχίσει να πήζει το μίγμα. Αφήνουμε στην άκρη και περιμένουμε να ετοιμαστεί εντελώς η βάση.

Βγάζουμε τη βάση αολο το φούρνο και προσθέτουμε από πάνω την καραμελένια γέμιση.
Αφήνουμε να κρυώσει και το βάζουμε στο ψυγείο για να κρυώσει εντελώς.

Για να τελειώσει η διαδικασία παρασκευής, η συνταγή πρότεινε να λιώσουμε απλά και μόνο σε μπεν μαρί σοκολάτα κουβερτούρα, να την αφήσουμε λίγο να κρυώσει (όχι εντελώς) και να τη βάλουμε πάνω από την καραμέλα και πάλι στο ψυγείο.

Επειδή στα παιδιά μου δεν αρέσει σκέτη η σοκολάτα κουβερτούρα επειδή πικρίζει, έλιωσα σε μπεν μαρί σοκολάτα και πρόσθεσα μετά κρέμα γάλακτος 18%. Οι ποσότητες είναι ενδεικτικές μια και δεν μέτρησα. Υποθέτω από τις συσκευασίες ότι τόσο πρέπει να ήταν. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν θεϊκό, όπως θεϊκό ήταν όλο το γλυκό.

Tip:
Αν το κάνετε, τι προτείνω να προσέξετε: Το γλυκό έτσι όπως δίνεται στη συνταγή είναι πάρα πολύ γλυκό και με πολύ βούτυρο. Την επόμενη φορά που θα το κάνω, θα μειώσω την ποσότητα της ζάχαρης στη βάση και λίγο στη γέμιση. Επίσης θα τη δοκιμάσω χωρίς σιρόπι. Ίσως επειδή είναι πολύ γλυκό, η συνταγή πρότεινε σκέτη κουβερτούρα που πικρίζει ελαφρώς.
Μην κόψετε επίσης μεγάλα κομμάτια. Κανείς δεν αντέχει να τα φάει. Μικρά στενόμακρα κομμάτια, είναι ό,τι πρέπει.
Κόβεται και στέκεται ωραία! Είναι από τα ωραιότερα γλυκά που έχω φάει!

Μην ξεχάσετε αύριο τις Στιγμές! Η μικρή κουζίνα, μαγειρεύει κι εκεί!

Καλό πσκ!

Τα βιβλία της μικρής κουζίνας, στα βιβλιοπωλεία Πρωτοπορία

Όταν εδώ και 22 χρόνια, πρωτοδιάβαινα την πόρτα της Πρωτοπορίας στην Αθήνα, στις πρώτες μου βόλτες στην πρωτεύουσα, δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ, ότι στα ράφια που έψαχνα και χάζευα με τις ώρες, θα υπήρχαν κάποτε και τα δικά μου βιβλία! Ήταν ένα από τα αγαπημένα μου βιβλιοπωλεία, γιατί διέφερε από όλα όσα ήξερα, με τα τραπεζάκια και τις καρέκλες για τους αναγνώστες, με τους διαδρόμους και τα βιβλία απλωμένα, έτσι ώστε να μπορεί ο πέλάτης να τα δει με την ησυχία του.

Πέρυσι, όπως σας είχα πει, μπορεί το πρώτο βιβλίο να είχε μπει σε κάποια βιβλιοπωλεία, αλλά δεν είχε γίνει έτσι όπως ήθελα να γίνει. Ήταν απλώς για εξυπηρέτηση των αναγνωστών του μπλογκ. Φέτος, δεν ήθελα το καινούριο μου βιβλίο να μπει στα βιβλιοπωλεία με τις ίδιες συνθήκες. Δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες, άλλωστε το ποστ είναι ενημερωτικό.

Από εδώ και λίγες μέρες λοιπόν, οι διαμένοντες σε Πάτρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μπορούν να βρουν τα βιβλία μου στην Πρωτοπορία. Αν όχι για να τα αγοράσουν, για να τα ξεφυλλίσουν με την ησυχία τους, αφού επιτέλους έχουν βρει τη θέση τους στο ράφι της μαγειρικής.

Μπορείτε επίσης να τα παραγγείλετε μέσω του ηλεκτρονικού βιβλιοπωλείου της Πρωτοπορίας (όπως επίσης και απο εμένα), να κάνετε like στο καθένα ξεχωριστά, ή ακόμα-ακόμα να γράψετε μια κριτική αν τα έχετε δει, έτσι ώστε να τη δουν άλλοι αναγνώστες.

Τέλος, θα μου επιτρέψετε, επειδή το ποστ αυτό έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και τίποτα άλλο, να κλείσω τα σχόλια σήμερα, γιατί νιώθω λίγο άβολα όταν μιλάω για μένα και αυτά που συμβαίνουν (όλο και συχνότερα τελευταία) και έχετε την καλοσύνη να σχολιάζετε :-)

Γλυκό κουταλιού νεράντζι-Αρωματική ζάχαρη με νεράντζι

Όταν ήμουν μικρή, η μάνα μου έφτιαχνε κάθε χρόνο νεράντζι και άλλα γλυκά του κουταλιού.
Ποτέ δεν έλειπαν τα γλυκά κουταλιού από το σπίτι. Ένα γλυκάκι υπήρχε πάντα για να κεράσουμε μια ξαφνική επίσκεψη, ή για να μας γλυκάνει σε κάποια κρίση...υπογλυκαιμίας!
Τα βάζα με τα γλυκά δεν φτιάχνονταν μόνο για να υπάρχουν στο σπίτι για κέρασμα, αλλά και για χάρισμα. Η μάνα πάντα είχε κατά νου κάποιους που θα τους έδινε το βαζάκι τους και το περίμεναν. Είναι γνωστό, ότι τα παιδιά επηρεάζονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον σε όλους τους τομείς. Έτσι κι εγώ! Κάθε φορά που θα φτιάξω μαρμελάδα, λικέρ ή γλυκό κουταλιού, θα ετοιμάσω και τα βαζάκια/μπουκαλάκια για τα φιλαράκια μου.

Θυμάμαι όταν κάναμε γλυκό, δεν κάναμε τον κόπο για ένα και δύο κιλά, αλλά για πολύ περισσότερα. Το γλυκό ήταν σε μεγάλη ποσότητα και συνήθως κρατούσε ένα χρόνο, μέχρι να έρθει η καινούρια σοδειά σε φρέσκα φρούτα και να ξαναφτιάξουμε. Ειδικά σε φρούτα που εμφανίζονται μία φορά το χρόνο και για λίγο διάστημα όπως το βύσσινο, η ποσότητα ήταν μεγάλη. Τα φυλάγαμε σε τεράστια τάπερ ή σε γυάλες, καλοδεμένα, εκτός ψυγείου και σπάνια χάλαγε κάποιο. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που διαφοροποιούσε τα γλυκά τότε. Ούτε σφράγισμα στα βάζα κάναμε, ούτε αποστείρωση και δεν πάθαιναν τίποτα. Ακόμα κι αν πάθαιναν, δεν τα πετούσαμε. Πετούσαμε το πάνω-πάνω, τα ξαναβράζαμε και ήταν πάλι μια χαρά. Αν ζαχάρωνε πάλι (πράγμα πιθανό, γιατί τότε χρησιμοποιούσαν περισσότερη ζάχαρη σε σχέση με σήμερα), τα ζεσταίναμε και τα αραιώναμε με λίγο νεράκι. Θυμάμαι με νοσταλγία εκείνες τις φορές που φτιάχναμε γλυκά κουταλιού....



Τώρα, στο νεραντζάκι μας. Νεράντζια συνήθως μου χαρίζουν. Και τα κάνω με τον παραδοσιακό τρόπο που τα κάναμε στο σπίτι μου. Βράσιμο, ξεπίκρισμα κλπ. Εδώ θα πρέπει να τονίσω, ειδικά για τις νέες νοικοκυρές που δεν έχουν ασχοληθεί πολύ με τα γλυκά κουταλιού, το εξής: τα φρούτα που θέλουν ξεπίκρισμα, θα πρέπει να ξεπικρίσουν καλά πριν τα βράσουμε με ζάχαρη. Σε πολλούς αρέσει να έχουν μια ελαφριά πικράδα τέτοιου είδους γλυκά, αλλά αν είστε από αυτούς που δεν τους αρέσει αυτό, τότε θα πρέπει να ξεπικρίσετε πολύ καλά τα φρούτα σας. Αν δεν έχει ξεπικρίσει καλά το φρούτο, όση ζάχαρη και να βάλετε μετά, η πικράδα δεν θα φύγει! Αυτός είναι κανόνας! Το ίδιο ισχύει και για τις μαρμελάδες.
Πάμε τώρα στη συνταγή;

Γλυκό κουταλιού νεράντζι Υλικά
8 νεράντζια (1.350 γρ. ολόκληρα τα φρούτα έδωσαν ½ κιλό φλούδες)
1 κιλό ζάχαρη
2 ½ κούπες νερό
χυμό μισού λεμονιού

Εκτέλεση
Πλένουμε, σκουπίζουμε και τρίβουμε στο πιο ψιλό του τρίφτη τη φλούδα από τα νεράντζια. Δεν πετάμε το ξύσμα, ούτε τη σάρκα των φρούτων*.
Κόβουμε τα νεράντζια. Αν είναι μικρά τα κόβουμε σε 4 φέτες. Αν είναι μεγαλύτερα, τα κόβουμε σε 6 φέτες.

Βγάζουμε προσεχτικά τις φλούδες. Φυλάμε τη σάρκα των νεραντζιών, αν θέλουμε να φτιάξουμε μαρμελάδα.
Περνάμε όλα τα νεράντζια σε λευκή κλωστή διπλή, όχι όλα μονομιάς αλλά σε 5-6 διαφορετικές κλωστές. Αντί για κλωστή μπορούμε να τα τυλίξουμε και να καρφώσουμε ένα-ένα με οδοντογλυφίδα.




Βάζουμε σε κατσαρόλα αρκετό νερό να βράσει. Όταν βράσει, βάζουμε τις τυλιγμένες φλούδες νεραντζιών και αφήνουμε να βράσουν για 5-8 λεπτά, μέχρι να τρυπιούνται να μαλακώσουν.
Ρίχνουμε τα νεράντζια σε σουρωτήρι και αμέσως σε κρύο νερό (βρύσης). Αλλάζουμε αμέσως 2-3 φορές τα νερό, για να κρυώσουν τα νεράντζια.
Αφήνουμε τα φρούτα στο νερό για ένα 24ωρο ή ακόμα καλύτερα για ένα 48ωρο, αλλάζοντας συχνά το νερό, για να ξεπικρίσουν εντελώς. Αν θέλετε να έχουνε μια αψάδα, αφήστε τα ένα 24ωρο μόνο, αλλάζοντας συχνά το νερό. Δοκιμάστε τα, κόβοντας και δαγκώνοντας ένα στο κέντρο για να δείτε αν έχουν ξεπικρίσει.
Όταν ξεπικρίσουν, βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό να βράσουν για 4-5 λεπτά.
Ρίχνουμε και τις νεραντζόφλουδες και αφήνουμε να βράσουν όλα μαζί για 10 λεπτά.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε να σταθεί το γλυκό για ένα 24ωρο.
Την επόμενη μέρα, ξαναβράζουμε το γλυκό για 10-15 λεπτά.
Τέλος, ρίχνουμε το χυμό λεμονιού και φυλάμε σε καθαρά βάζα.

Tip:
Αποφύγετε τον πειρασμό να μαζέψετε νεράντζια από τους δημόσιους δρόμους, ειδικά αν πρόκειται να κάνετε λικέρ (επειδή θα χρησιμοποιήσετε την εξωτερική φλούδα). Τα δέντρα στους δρόμους είναι εκτεθειμένα σε ρύπους και καυσαέρια, που δεν νομίζω ότι φεύγουν με ένα απλό πλύσιμο...

Το ξύσμα από τα νεράντζια, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να φτιάξετε αρωματική ζάχαρη με νεράντζι και να αρωματίζετε τα γλυκά σας.

Αφήστε το ξύσμα να στεγνώσει λίγο για 2-3 ώρες, με φυσικό τρόπο (όχι σε καλοριφέρ ή φούρνο), στο πιάτο που το τρίψατε.
Ανακατέψτε το, με 2 κιλά ζάχαρη και φυλάξτε τη σε βάζα.
Χρησιμοποιήστε τη ζάχαρη αυτή, για να φτιάξετε κουλουράκια, μπισκότα, για να αντικαταστήσετε μέρος της ζάχαρης σε κέικ (ή όλη), για να αρωματίσετε πανακότα, κρέμα καραμελέ, το τσάι σας κλπ. Η ζάχαρη διατηρείται για πολύ καιρό χωρίς να πάθει τίποτα. Τη δική μου την έχω φυλάξει από πέρυσι στο ντουλάπι και ακόμα είναι μια χαρά. Το μόνο που μπορεί να πάθει , είναι να υγρανθεί αν δεν έχει στεγνώσει το ξύσμα καλά. Ακόμα και τότε, τίποτα δεν παθαίνει. Είναι μάλιστα ιδανική για να την κάνετε δωράκι. Πέρυσι είχα φτιάξει με τον ίδιο τρόπο ζάχαρη με ξύσμα περγαμόντου και πορτοκαλιού.

Η σάρκα των φρούτων, μπορεί να γίνει μαρμελάδα.

Η εξωτερική φλούδα τους επίσης κάνει για λικέρ. Μπορείτε να πάρετε τη φλούδα για λικέρ στα μισά νεράντζια με το εργαλείο των καρότων και μετά να τα ξύσετε στο τρίφτη λίγο για να ολοκληρώσετε τη διαδικασία. Όπως βλέπετε, το νεραντζάκι μπορεί να χρησιμοποιηθεί όλο!

Καλή και γλυκιά εβδομάδα να έχετε όλοι!

Ριζότο με φρέσκα λαχανικά και ένα νέο!

Χτες βράδυ αναρωτιόμουν αν θα ήταν καλύτερα να βάλω συνταγή, ή να σας πω μόνο τα νέα μου. Τελικά, υπέκυψα. Και συνταγή, και νέο. Τελευταία, δεν κάνω πολλά καινούρια πράγματα λόγω διατροφής και ό,τι καινούριο δοκιμάσω είναι light...Οπότε, η βδομάδα θα κλείσει με light συνταγή και με το νέο που θέλω να σας πω. Θα ακολουθήσουν κι άλλα νέα (αυτό είναι απειλή! χεχε).

Ριζότο με φρέσκα ανάμικτα λαχανικά
Υλικά για 4 άτομα
2 κ. σ. ελαιόλαδο
300 γρ. ρύζι
2 μεγάλα καρότα κομμένα σε κύβους
1 μέτριο κρεμμύδι κομμένο σε κύβους
10 φρέσκα μανιτάρια αγαρικά (τα γνωστά λευκά του εμπορίου)
1 κόκκινη πιπεριά κομμένη σε κύβους
1 κύβο λαχανικών ΒΙΟ ή χειροποίητο ζωμό λαχανικών, ή σκέτο ζεστό νερό (περίπου 1 λίτρο)
μαύρο πιπέρι
λίγο φρέσκο ή ξηρό μαϊντανό

Εκτέλεση
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το λάδι και ρίχνουμε το κρεμμύδι και το καρότο.
Σωτάρουμε για 5-10 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν.
Προσθέτουμε και το ρύζι και το γυρίζουμε 1-2 λεπτά.
Ρίχνουμε το μισό νερό και τον κύβο. Όταν πάρουν βράση, προσθέτουμε τα μανιτάρια και τις πιπεριές και αφήνουμε να βράσουν. Όταν ξεμένει από νερό, προσθέτουμε ζεστό.
Βράζουμε για περιπου 20 λεπτά ή αν θέλουμε να είναι πιο χυλωμένο (όπως κανονικά είναι το ριζότο), προσθέτουμε λίγο νερό ακόμα και βράζουμε λίγο παραπάνω.
Σερβίρουμε με φρεσκοκομμένο μαϊντανό και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι.

Tip: Μπορούμε να προσθέσουμε ό,τι λαχανικά θέλουμε. Κολοκύθι, καλαμπόκι κλπ. Όσο πιο εύκολα βράζουν τα λαχανικά που θα ρίξουμε, τόσο πιο αργά τα προσθέτουμε.

Αν δεν έχουμε φρέσκο μαϊντανό, πρεσθέτουμε ξηρό, λίγο πριν τελειώσει το μαγείρεμα.

Το ρύζι μου, μπορεί να το βάφτισα ρυζότο, αλλά δεν το άφησα να χυλώσει πολύ, ούτε χρησιμοποίησα ρύζι ειδικό για ρυζότο. Αν θέλετε να είναι κανονικό ριζότο, κάνετε αυτά που δεν έκανα εγώ: βράστε περισσότερο και πάρτε ρύζι που θα χυλώσει με το βράσιμο.

Το συνοδέψαμε με πλευρώτους ψητά, τα οποία έψησα για 20-30 λεπτά στο γκριλ, με 1 κ. γ. λάδι και ρίγανη και μετά τους έβαλα μπαλσάμικο. Δεν μοιάζουν (ακόμα και) οπτικά με μπριζόλες; χαχα!



Και τώρα το νέο! Από σήμερα, 4 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή, η μικρή μου κουζίνα, θα μαγειρεύει στο περιοδικό Στιγμές, για τους αναγνώστες του. Από σήμερα το Στιγμές αλλάζει ύφος και ανανεώνεται. Έτσι, σε μια γωνίτσα του, θα μαγειρεύω και θα τα λέμε κι από κει. Όσοι μένετε στο νησί, μπορείτε να προμηθεύεστε το τεύχος, μαζί με την εφημερίδα Ημέρα τση Ζάκυθος της Παρασκευής!

Τη Δευτέρα, έχω κι άλλα νέα να σας πω! Μεχρι τότε, καλό πσκ!