Χαλβάς σιμιγδαλένιος

Πέρυσι, ξεκίνησα το ποστ αυτό, με σκοπό να γράψω για τον σιμιγδαλένιο χαλβά, όμως, αντί για τον σιμιγδαλένιο χαλβά, σας έγραψα για τον χαλβά με αλεύρι των παιδικών μου χρόνων. Μάλιστα γράφτηκε σε τριλογία. Επεισόδιο ένα, επεισόδιο δύο και επεισόδιο τρία. Όποιος έχει κουράγιο και όρεξη, ας τα ξαναδιαβάσει. Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς έμεινε στο συρτάρι, αφού ένα-ένα μπλογκ έβαζε συνταγή για χαλβά πέρυσι. Ήρθε η ώρα του λοιπόν, να δει το φως της μέρας και των μπλογκς.

Και τώρα, επιτέλους πάμε στη γνωστή συνταγή για σιμιγδαλένιο χαλβά.
Η συνταγή για το χαλβά, γνωστή και ξακουστή, με λιγοστές διαφορές στον καθένα:

Χαλβάς σιμιγδαλένιος
Υλικά
1 ποτήρι ελαιόλαδο*
2 ποτήρια σιμιγδάλι χοντρό*
3 ποτήρια ζάχαρη
4 ποτήρια νερό
extra goodies και προαιρετικά
κανέλλα σκόνη
αμύγδαλα
κουκουνάρια
σταφίδες ξανθές

Πιο πολύ θα σταθώ στα τιπς, παρά στη συνταγή. Η συνταγή είναι εύκολη και γνωστή:

Εκτέλεση
Ζεσταίνουμε το λάδι.
Ρίχνουμε το σιμιγδάλι.
Ανακατεύουμε συνέχεια με ξύλινη κουτάλα.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο 2 (με διαβάθμιση 1-3) γιατί αρπάζει γρήγορα το σιμιγδάλι όταν ζεσταθεί και δεν θέλουμε καμένο σιμιγδάλι.

Όταν πάρει το επιθυμητό χρώμα, έχουμε 2 επιλογές. Είτε να ρίξουμε σιρόπι που έχουμε φτιάξει από πριν με το νερό και τη ζάχαρη, είτε να ρίξουμε τη ζάχαρη και το νερό μαζί! Γλυτώνετε κόπο, χρόνο, ηλεκτρική ενέργεια και πλύσιμο μιας κατσαρόλας.
Εγώ, από τότε που είδα αυτό το τιπ, δεν ξαναέφτιαξα σιρόπι.
Ρίχνουμε λοιπόν το σιρόπι ή το μίγμα ζάχαρης-νερού και ανακατεύουμε.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Στη φάση που θα αρχίσει να κοχλάζει το μίγμα, ανακατεύουμε με μακριά μανικάκια και μακρουλή κουτάλα. Ένας χαλβάς που βράζει, καίει περισσότερο και από την κόλαση! Κάνει μπουρμπουλήθρες και πετάγονται παντού στην αρχή. Ούτε λάβα ηφαιστείου να ήταν! Προσοχή λοιπόν.

Συνεχίζουμε να ανακατεύουμε. Αν πετάγονται μπουρμπουλήθρες επικίνδυνες, απομακρυνόμαστε λίγο μέχρι να καταλαγιάσει ο θυμός του χαλβά. Όταν πάψει να απειλεί, ανακατεύουμε.

Πότε είναι έτοιμος ο χαλβάς; Είναι έτοιμος και δεν θα λασπώσει, όταν ξεκολλάει από τα τοιχώματα της κατσαρόλας και όταν η κουτάλα, καθώς τη γυρίζουμε, αφήνει πίσω της αυλάκια.
Αν βιαστείτε να βγάλετε το χαλβά, θα λασπώσει.

Δείτε τις 2 φωτο που ακολουθούν. Στην 1η, ο χαλβάς δεν είναι έτοιμος ακόμα. Έχει ακόμα υγρασία και κολλάει πάνω στην κουτάλα. Στη 2η, είναι έτοιμος, αποκολλιέται από την κατσαρόλα, αφήνει εμφανή αυλάκια και έχει αρχίσει να κολλάει στον πάτο λόγω έλλειψης υγρασίας πια.


Αφού σιγουρευτούμε ότι ο χαλβάς έχει στεγνώσει καλά και είναι έτοιμος, τον αναποδογυρίζουμε σε φόρμα, κατά προτίμηση που να ανοίγει από πάνω. Δεν έχει τύχει να τον βάλω σε διαφορετική φόρμα, αλλά απ’ ό,τι είδα σε βόλτα που έκανα σε φιλικά μπλογκ πέρυσι, και σε κανονική φόρμα χωρίς άνοιγμα, βγαίνει εύκολα.
Αφήνουμε να μείνει λίγη ώρα μέσα στη φόρμα και ξεφορμάρουμε.
Στολίζουμε αν θέλουμε με ζάχαρη κρυσταλλική και κανέλλα.

Τώρα αρχίζουν οι ιστορίες γι΄ αγρίους. Χαχα!
Είναι πολύ παχυντικό γλυκό. Μη μου στείλετε τον λογαριασμό της διαιτολόγου, αφού κανείς δεν μπορεί να σταματήσει σε ένα κομματάκι μόνο.
Ένα ποτήρι λάδι και τρία ποτήρια ζάχαρη είναι too much. Πόσες φορές όμως το χρόνο τρώμε χαλβά;

Δεν συστήνεται για ευαίσθητα στομάχια. Το δικό μου υποφέρει αλλά συνεχίζω να τρώω. «Πονάει αλλά μ’ αρέσει» που λένε; Το έχετε ακούσει; Ε...αυτό. Η προσθήκη μπαχαρικών, και το πολύ καβούρντισμα τον κάνει ακόμα πιο βαρύ.

Τα tips τώρα:
Αντί για ελαιόλαδο βάζω 3/4 ποτηριού ελαιόλαδο και 1/4 ποτηριού καλαμποκέλαιο. Τον κάνει λίγο πιο ελαφρύ.

Αντί για σιμιγδάλι χοντρό, βάζω 1,5 ποτήρι χοντρό και 0,5 ποτήρι ψιλό.

Το τιπ για το σιρόπι σας το είπα. Βάζω ζάχαρη και νερό μαζί. Έχω δοκιμάσει επίσης ζεστό νερό (από βραστήρα) και ζάχαρη. Είχε το ίδιο καλό αποτέλεσμα. Όταν λέω μαζί, εννοώ στην ίδια κατσαρόλα με το σιμιγδάλι. Δεν τα ενώνω πιο πριν.
Το τιπ το είχε πει ο Ηλίας Μαμαλάκης σε μια εκπομπή. Εκπομπές μαγειρικές δεν βλέπω συνήθως, όχι γιατί τις σνομπάρω, αλλά ξεχνάω τις ώρες προβολής τους. Όταν πέσω πάνω σε καμία όμως, κολλάω! Μια φορά εδώ και κάνα τρία χρόνια που έπεσα πάνω σε μία, είπε αυτό το τιπ. Μου φάνηκε χρησιμότατο και το υιοθέτησα.

Αν βάλετε σταφίδες, μην βάλετε πολλές γιατί ενδέχεται να λασπώσει.

Αν βάλετε ξηροκάρπια, βάλτε τα στο τέλος του καβουρντίσματος του σιμιγδαλιού, έτσι ώστε να καβουρντιστούν κι αυτά ελαφρώς.

Όσο πιο πολύ καβουρντίσετε το σιμιγδάλι, τόσο πιο βαρύς θα είναι ο χαλβάς.

Αν αντί για λάδι, χρησιμοποιήσετε βούτυρο που συστήνουν μερικές συνταγές, μην περιμένετε το σιμιγδάλι να σκουρύνει. Θα περιμένετε πολυυυυυυυυυυυυυυυυύ!

Όσο πιο πολλή κανέλλα (και γαρίφαλο) βάλετε, τόσο πιο σκούρος και βαρύς θα είναι ο χαλβάς. Εγώ βάζω μόνο λίγη κανέλλα στο τέλος του καβουρντίσματος και από πάνω. Περί ορέξεως όμως...
Για χαλβά ξεκίνησα και διατριβή έγραψα!