Τάρτα με κολοκύθι, ντομάτα, νεροκρέμμυδο Ζακύνθου και φέτα

Οι μέρες στο νησί το καλοκαίρι περνούν με ένταση. Δεν μπορώ να πω ότι περνάμε ένα ήρεμο καλοκαίρι. Όλο δουλειές που ξεφυτρώνουν, φίλοι, βόλτες, δουλειά. Στην καθημερινότητα στριμώχνουμε  το μπάνιο στη θάλασσα, το οποίο είναι απαραίτητο γιατί μας ηρεμεί και μας χαλαρώνει. 

Βλέπω ανθρώπους (ντόπιους) στην παραλία αραχτούς σε ξαπλώστρες και αναρωτιέμαι αν εγώ θα έχω ποτέ ένα τέτοιο καλοκαίρι. Στο καπάκι αναρωτιέμαι αν θα μου άρεσε να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα. Μπα...Δεν είναι αυτά για μένα :-)

Μαγειρεύω τα απαραίτητα, μπλογκάρω και σερφάρω ελάχιστα. Ευτυχώς η τεχνολογία σε βοηθάει να έρχεσαι σε επαφή με αμεσότητα, χωρίς καν να ανοίξεις κομπιούτερ μερικές φορές. Το facebook, το instagram (καινούριο παιχνίδι που μου αρέσει), το twitter κλπ σε κρατάνε σε επαφή με τους φίλους, τους γνωστούς τους foodlovers όλου του κόσμου!

Μαγειρεύω τα συνηθισμένα, αλλά όταν έχω χρόνο δοκιμάζω κάτι καινούριο. Όπως το παρακάτω. Και εκεί που λες, μπα, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο τελικά, ακούς τον γιο σου να λέει: μπορείς να συμπεριλάβεις και αυτό που έφτιαξες χτες στα φαγητά που μου στέλνεις καμιά φορά; Γλουπ! Δεν έχω φυσιολογικά παιδιά εγώ. Πάει και τελείωσε. Η κόρη, τόσα χρόνια στην Αθήνα, δεν ζήτησε ποτέ να της στείλω τίποτα. Ο γιος, 3 χρόνια στην Πάτρα, τις λίγες φορές που ζήτησε ήταν κοτόπουλο με κάρυ, τηγανιά, banofee κλπ. Ούτε σπανακόπιτες, ούτε τίποτα :-p

Οπότε, ας πάμε στη συνταγή :-)

Τάρτα με κολοκύθι, ντομάτα, νεροκρέμμυδο Ζακύνθου και φέτα

Υλικά για την τάρτα
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
140 γρ. βούτυρο συν λίγο για την ταρτιέρα
1 κρόκο αυγού
4-5 κ. σ. παγωμένο νερό
για τη γέμιση
1 μέτριο κολοκύθι κομμένο κατά μήκος σε πολύ λεπτές φέτες
1 ντομάτα κομμένη σε φέτες

λίγο νεροκρέμμυδο Ζακύνθου (ή ένα μικρό απλό κρεμμύδι)
2 αυγά

100 γρ. φέτα θρυμματισμένη 

μερικά φύλλα δυόσμου ψιλοκομμένα
αλατοπίπερο

Εκτέλεση
Μέσα σε μπωλάκι ή πιατάκι, χτυπάμε τον κρόκο με το παγωμένο νερό.
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. Ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε στο αλεύρι το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια και ανακατεύουμε γρήγορα με τα δάχτυλά μας, έτσι ώστε να έχουμε ένα μίγμα σαν τραχανά (μπλιαχ).
Δουλεύουμε γρήγορα, γιατί ζύμη δεν πρέπει να ζεσταθεί.
Προσθέτουμε και το νερό με το αυγό λίγο-λίγο (συνήθως το παίρνει όλο). Ανακατεύουμε πάλι γρήγορα.
Η ζύμη μας θα πρέπει να μην είναι λασπωμένη και να μην κολλάει στα χέρια.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για ½- 1 ώρα.

Μέχρι να παγώσει η ζύμη, κόβουμε τα λαχανικά μας.

Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα (ή 190 χωρίς).
Βουτυρώνουμε μια ταρτιέρα.
Πάνω σε αντικολλητικό χαρτί, ανοίγουμε τη ζύμη με πλάστη ή τη βάζουμε στην ταρτιέρα με το χέρι μας, φροντίζοντας η ζύμη να καλύψει και τα τοιχώματα. Αν την ανοίγουμε με πλάστη, την ανοίγουμε σε μεγαλύτερο μέγεθος από την ταρτιέρα, για να καλύψει τα τοιχώματα.
Βάζουμε τη ζύμη στη βουτυρωμένη ταρτιέρα.
Την τρυπάμε σε πολλές μεριές με πηρούνι.

Χτυπάμε με ένα πηρούνι ελαφρώς το ασπράδι που έμεινε από το αυγό και αλείφουμε την επιφάνεια της ζύμης. Αυτό βοηθάει να μην περάσει υγρασία στη ζύμη.

Τοποθετούμε κυκλικά το κολοκύθι, τη ντομάτα, τα κρεμμύδια σε φέτες.. Καλύπτουμε τα κενά να υπάρχουν παντού λαχανικά.

Χτυπάμε σε πιάτο τα 2 αυγά και προσθέτουμε τη φέτα και το δυόσμο. Αλατοπιπερώνουμε.

Ρίχνουμε τα αυγά και τη φέτα πάνω από τα λαχανικά (μπορείτε να ρίξετε και σκέτα τα αυγά και να πασπαλίσετε με φέτα).

Ψήνουμε την τάρτα για 35-40 λεπτά, μέχρι να πάρει χρώμα.

Αφήνουμε να κρυώσει λίγο για να μπορούμε να την κόψουμε. Τρώγεται ευχάριστα και παγωμένη (που την προτιμώ)!

Εύκολη τάρτα τυριών

Την περίοδο της Αποκριάς συνήθιζαν να καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως επίσης να κάνουν μια εκκαθαρισούλα στο ψυγείο από γαλακτοκομικά και κρεατικά, προκειμένου να μην υπάρχουν μετά την Καθαρή Δευτέρα, αφού άρχιζε η μεγάλη νηστεία του Πάσχα.
Η συνταγή είναι αυτή που σας έλεγα της φίλης μου της Βάσως, την οποία δοκιμάσαμε τα Χριστούγεννα. Εσείς μπορείτε να διαλέξετε πότε θα τη φτιάξετε.

Εύκολη τάρτα τυριών
Υλικά
1  φύλλο σφολιάτας (από το κουτί με 2 φύλλα)

3  αυγά

1  κρέμα γάλακτος light 

100 γρ. γκούντα

100 γρ. κασέρι
100 γρ. φέτα
πιπέρι

Εκτέλεση 

Τρίβουμε σε ένα μπωλ τα τυριά. Την φέτα την τρίβουμε καλύτερα με το πιρούνι. 

Βουτυρώνουμε μια ταρτιέρα και τοποθετούμε το φύλλο. Το στρώνουμε να πάει παντού σε πάτο και πλαϊνά. Κόβουμε τα περισσεύματα.
Χτυπάμε αυγά, κρέμα και λίγο πιπέρι.
Ανακατεύουμε το μισό μίγμα με τα αυγά με τα τυριά. Το ρίχνουμε πάνω από το φύλλο.
Από πάνω, ρίχνουμε και το υπόλοιπο μίγμα αυγών (αν παραλείψετε αυτό το βήμα και τα ανακατέψετε όλα εξαρχής, δεν θα σας μαλώσουμε :-p )

Ψήνουμε για 30-40 λεπτά περίπου σε φούρνο προθερμασμένο στους 180 βαθμούς.

Εδώ να σας δείξω τι έκανα με τα κομματάκια που περίσσεψαν από το φύλλο. Τα ζύμωσα στο χέρι μου, έκοψα το ζυμαράκι σε 4 κομμάτια και μέσα σε κάθε κομμάτι έκλεισα ένα κομμάτι φέτα. Τα τηγάνησα μια μέρα που είχα τηγανίσει πατάτες και είχα έτοιμο και ζεστό το λάδι.

Καλή εβδομάδα!

Εύκολη τάρτα με πράσα και μπέικον

Πρόσφατα έφαγα μια πολύ νόστιμη τάρτα με τυριά στην κουμπάρα μου, η οποία έζησε στο Βέλγιο για δέκα χρόνια περίπου και έμαθε πολλές συνταγές για τάρτες κλπ. Την έκανε με φύλλο στο πι και φι. Θα μπορούσε κάποιος να την πει και ανοιχτή πίτα αφού έχει έτοιμο φύλλο σφολιάτας. Όπως και να ΄χει, ήταν νόστιμη και γρήγορη.

 
Μου έστειλε τη συνταγή και μαζί έστειλε και συνταγή για τάρτα με πράσα. Επειδή είναι η εποχή τους, έχω αδυναμία στα πράσα και αυτή δεν την είχα δοκιμάσει, την έφτιαξα για να τη φωτογραφήσω. Και οι δύο τάρτες (σύντομα θα βάλω κι αυτή με τα τυριά) είναι μια πολύ καλή λύση για ένα τραπέζι ή για ένα γρήγορο φαγητό αφού μπορούμε να έχουμε στην κατάψυξη πάντα ένα φύλλο για κάποιον φίλο :-p

Τάρτα με πράσα και μπέικον
Υλικά
1 φύλλο σφολιάτας (στη συσκευασία με τα δύο φύλλα)
3 πράσα κομμένα σε ροδέλες (αν είναι μικρά μπορούμε και 4)
6 φέτες μπέικον κομμένο σε κομμάτια
3 αυγά (έβαλα 2)
1 κρέμα γάλακτος light
150 γρ. κασέρι
150 γρ. γκούντα (ζητήστε να σας τα τρίψουν για εξοικονόμηση χρόνου και κόπου)
 λίγο πιπέρι

Εκτέλεση
Ξεπαγώνουμε το ένα φύλλο σφολιάτας.
Περνάμε το μπέικον από αντικολλητικό τηγάνι για 2-3 λεπτά και στην συνέχεια ρίχνουμε τα πράσα για να τσιγαριστούν λίγα λεπτά (γύρω ατο πεντάλεπτο, όχι πολύ, για να μην βγάλουν ζουμί).
Βουτυρώνουμε την ταρτιέρα μας και στρώνουμε το φύλλο σφολιάτας.
Ανακατεύουμε τα τριμμένα τυριά με τα πράσα. Μπορούμε να κρατήσουμε λίγο τυρί γκούντα για να πασπαλίσουμε από πάνω.
Τέλος, χτυπάμε σε ένα μπωλ τα αυγά με την κρέμα γάλακτος και λίγο πιπέρι και τα ρίχνουμε και αυτά στην ταρτιέρα.
Ψήνουμε για 30-40 λεπτά περίπου σε φούρνο προθερμασμένο στους 180 βαθμούς με αέρα.

Καλή εβδομάδα!

Τάρτα με κασέρι και μπεσαμέλ

Όπως ίσως παρατηρήσατε, έχω ξεκινήσει τις γιορτινές συνταγές. Φαγητά και γλυκά που μπορούμε να φάμε με τους αγαπημένους μας τις γιορτινές μέρες, χωρίς να ξοδέψουμε μια περιουσία.

Μία πολύ νόστιμη και όχι ιδιαίτερα βαριά τάρτα φάγαμε πριν λίγο καιρό. Την ιδέα για τη γέμιση την είχα δει εδώ, αλλά δεν προλάβαινα, ούτε ήθελα να φτιάξω πίτα. Ήθελα κάτι μικρότερο σε ποσότητα για ευνόητους λόγους. Κράτησα την ιδέα για τη γέμιση και την προσάρμοσα στις ανάγκες μου.
Δοκιμάστε τη ή κρατήστε την ιδέα για κάποιο τραπέζι.

Τάρτα με κασέρι και μπεσαμέλ
Υλικά για ταψί τάρτας
για τη ζύμη
270 γρ. αλεύρι
130 γ.ρ βούτυρο παγωμένο σε κομματάκια
4 κ. σ. νερό
1 κρόκο αυγού
λίγο αλάτι
1 κ. γ. ζάχαρη
για τη γέμιση
1/2 λίτρο γάλα
50 γρ. σιμιγδάλι ψιλό
100 γρ. κασέρι τριμμένο στον τρίφτη του κρεμμυδιού
1 κρόκο αυγού
1 κ. σ. βούτυρο
λίγο μοσχοκάρυδο
λίγο αλάτι
λίγο πιπέρι

λίγο σουσάμι

Εκτέλεση
Μέσα σε μπωλάκι  χτυπάμε τον κρόκο με το παγωμένο νερό.
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. Ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε στο αλεύρι το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια και ανακατεύουμε γρήγορα με τα δάχτυλά μας, έτσι ώστε να έχουμε ένα μίγμα σαν τραχανά (μπλιαχ).
Δουλεύουμε γρήγορα, γιατί ζύμη δεν πρέπει να ζεσταθεί.
Προσθέτουμε και το νερό με το αυγό λίγο-λίγο.
Ανακατεύουμε πάλι γρήγορα.
Η ζύμη μας θα πρέπει να μην είναι λασπωμένη και να μην κολλάει στα χέρια.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1/2 με 1 ώρα.

Στο μεταξύ, φτιάχνουμε τη γέμιση.
Σε κατσαρόλα βάζουμε το γάλα και το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε.
Ζεσταίνουμε το μίγμα και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει.
Όταν πήξει, αποσύρουμε από τη φωτιά.
Προσθέτουμε το αυγό, το βούτυρο, τα μπαχαρικά, το τυρί, ενώ ανακατεύουμε μετά από κάθε προσθήκη.
Την καλύπτουμε με μεμβράνη μέχρι να τη χρησιμοποιήσουμε και να πέσει η θερμοκρασία της.

Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
Βουτυρώνουμε την ταρτιέρα και απλώνουμε τη ζύμη να καλύψει πάτο και τοιχώματα. Την τρυπάμε με πηρούνι.
Καλύπτουμε με χαρτί ψησίματος και μπίλιες ψησίματος ή φασόλια από πάνω και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα για 20 λεπτά στους 180 βαθμούς.

Βγάζουμε από τον φούρνο, απλώνουμε την κρέμα, πασπαλίζουμε με σουσάμι και ξαναψήνουμε για 25 λεπτά ακόμα.

Σερβίρουμε ζεστή ή ακόμα και κρύα!

Καλή εβδομάδα!

Ταρτάκια λεμονιού

Θυμάστε τα ταρτάκια λεμονιού που είχα φτιάξει; Δοκίμαζα τότε μια συνταγή που είχα βρει και από τότε της έχω κάνει χίλιες αλλαγές. Η αρχική συνταγή έδινε μια ζύμη που δεν υπήρχε περίπτωση όχι να πλαστεί αν δεν έβαζες κι άλλο αλεύρι, αλλά ούτε και να φαγωθεί. Η δε κρέμα, ήταν ένα λεμονάτο ζουμί που έπρεπε να πήξει στον φούρνο. Τα νεύρα μου είχαν γίνει κρόσσια όταν τα έφτιαξα και δεν έλεγε να πήξει με τίποτα κι εγώ ήθελα να πάω το γλυκό σε επίσκεψη... Τελικά πήξαμε την κρέμα (τι κρέμα; ζουμί πρέπει να πω) στον φούρνο μικροκυμάτων της Πέννυς... Μετά από αυτό, έφτιαξα 2-3 φορές ξανά ταρτάκια και κάθε φορά με άλλη συνταγή. Τελικά, έκανα μια μπισκοτένια και βουτυράτη βάση (σαν τα μπισκότα βουτύρου που θρυμματίζονται στο στόμα...) και από πάνω έβαλα μια κρέμα λεμονιού που άνετα μπαίνει και σε γέμιση τούρτας. Πώς λέμε η αρχική συνταγή; Καμία σχέση...

Η κρέμα είναι 24 κουταλιές, αλλά μπορεί να μην σας χρησιμεύσει όλη. Ανάλογα πόσο ύψος θα δώσετε στα ταρτάκια σας και πόση γέμιση θα βάλετε, μπορεί να σας περισσέψει. Αν σας περισσέψει, βάλτε τη σε άλλο γλυκάκι, βάλτε τη ανάμεσα σε μπισκότα, φάτε τη σκέτη ή φυλλάξτε τη στην κατάψυξη για άλλη φορά.

Ταρτάκια λεμονιού
Υλικά για 12 ταρτάκια
για τη μπισκοτένια βάση
230 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
60 γρ. άχνη ζάχαρη
130-150 γρ. μαργαρίνη soft ή βούτυρο μαλακό
για την κρέμα λεμονιού
180 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
50 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
200 γρ. νερό
2 κρόκοι αυγών
1/2 κούπα (120 ml) χυμό λεμονιού
1 κ. σ. βούτυρο αγελαδινό
1 πρέζα αλάτι
προαιρετικά: ξύσμα λεμονιού (που δεν έβαλα)

Εκτέλεση
Για τη βάση:
Σε ένα μπωλ βάζουμε το αλεύρι και τη ζάχαρη και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε το βούτυρο σε κομματάκια και τρίβουμε με τα δάχτυλά μας να ενωθεί με το αλεύρι. Ξεκινήστε με 130 γρ.  βούτυρο και αν μετά από καλό ανακάτεμα και ζύμωμα δεν έχει πάρει όλο το αλεύρι, προσθέστε άλλα 30 γραμμάρια. Στο τέλος θα έχετε μια ζύμη απαλή, που δεν κολλάει στα χέρια.
Χωρίζουμε τη ζύμη σε 12 κομμάτια.
Στρώνουμε σε μαφινοταψί* χαρτάκια (για να μην ξεκολλάμε μετά τη ζύμη και για να μην καταστρέφεται το ταψί).
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα. 

Ανοίγουμε με τα δάχτυλά μας το κομματάκι που θα βάλουμε στο χαρτάκι, το τοποθετούμε και του δίνουμε σχήμα με τα δάχτυλά μας, να πιάσει τη βάση και τα πλαϊνά ώστε να δημιουργηθεί χώρος για την κρέμα μετά.  Κάνουμε το ίδιο για τα υπόλοιπα ταρτάκια.

Τα ψήνουμε για 20 με 25 λεπτά, μέχρι να πάρουν χρώμα. Τα βγάζουμε από τον φούρνο να κρυώσουν. Αν έχουν φουσκώσει, αφήνουμε 3-5 λεπτά να κρυώσουν λίγο και τα "πατάμε" με ένα γουδοχέρι ή κάτι άλλο, ώστε να κάνουμε χώρο για την κρέμα.
Μέχρι να ψηθούν όμως, φτιάχνουμε την κρέμα.

*Αν δεν έχετε μαφινοταψί, μπορείτε να στρώσετε όλη τη ζύμη σε ταψί σε ενιαίο κομμάτι. Μετά, θα στρώσετε από πάνω την κρέμα και θα κόψετε τα ταρτάκια σε όσο μεγάλα κομμάτια θέλετε.

Για την κρέμα:
Σε ένα μπωλ, βάζουμε τους 2 κρόκους και τους χτυπάμε με σύρμα για λίγα δευτερόλεπτα.
Ετοιμάζουμε και το χυμό λεμονιού.
Σε ένα αντικολλητικό κατσαρολάκι, βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη, το αλάτι και ανακατεύουμε καλά να μην μείνουν σβώλοι από το αλεύρι.
Ρίχνουμε σιγά-σιγά το νερό ενώ ανακατεύουμε, φτιάχνοντας μια πάστα που όλο και θα αραιώνει με το νερό.
Όταν έχουν ενωθεί όλα τα υλικά, βάζουμε το κατσαρολάκι στη φωτιά. Αρχικά σε μέτρια-δυνατή και στη συνέχεια σε μέτρια.
Ανακατεύουμε συνεχώς με σύρμα. Μόλις ζεσταθεί το μίγμα, αρχίζει να πήζει, ενώ συνεχίζουμε να ανακατεύουμε. Όταν δούμε ότι έπηξε (θα συμβεί μετά από 5-8 λεπτά), ρίχνουμε το μίγμα στους κρόκους και ανακατεύουμε.
Γυρίζουμε όλο το υλικό στο κατσαρολάκι πάλι, ρίχνουμε το βούτυρο να λιώσει, προσθέτουμε και τον χυμό και ανακατεύουμε πάλι για να πήξει ξανά.
Όταν πήξει η κρέμα είναι έτοιμη. Καθώς θα κρυώνει θα πήζει περισσότερο.
Αν δεν τη βάλουμε άμεσα στα ταρτάκια ή όπου τη χρησιμοποιήσουμε, την καλύπτουμε με μεμβράνη για να μην πετσιάσει.

Γεμίζουμε τα ταρτάκια μας όταν έχουν κρυώσει., με όσο υλικό θέλουμε.
Είναι ξινούλια, είναι λεμονάτα, είναι ιδανικά για τους λάτρεις των λεμονογλυκών.

Στις επάνω φωτό που ήταν και η τελευταία δοκιμή, τα χαρτάκια ξεκολλούσαν από μόνα τους. Στις κάτω φωτό με τα ροζ χαρτάκια, βλέπετε και την "προβληματική" κρέμα που τελικά έπηξε στον φούρνο. Κρέμες λεμονιού υπάρχουν πολλές: χωρίς αλεύρι, με περισσότερα αυγά κλπ Αυτή είναι μια πολύ σταθερή και ευέλικτη (μπορείτε να αυξομειώσετε υλικά), που κάνει για πολλές χρήσεις.

Τάρτα με σπαράγγια, κατίκι Δομοκού και χοιρομέρι Ζακύνθου - Πώς καθαρίζουμε σπαράγγια

Μεγάλη Δευτέρα, ψωνίζοντας στο σούπερ μάρκετ, έπιασα ένα μάτσο σπαράγγια. Η μόνη εμπειρία με σπαράγγια που έχω, είναι με άγρια, που βγαίνουν εδώ στο τέλος του χειμώνα, αρχές άνοιξης. Του εμπορίου δεν τα είχα δοκιμάσει. Τα πήρα χωρίς να ξέρω τι θα τα κάνω, αλλά σίγουρα θα τα χρησιμοποιούσα για το πασχαλινό τραπέζι.

Δυο μέρες μετά, ένα φίλος μου έφερε κατίκι από το Δομοκό που είχε πάει. Στο μυαλό μου είχε αρχίσει να σχηματίζεται η εικόνα του φαγητού που θα έφτιαχνα. Όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι πάντα στα τραπέζια μου φτιάχνω κάτι καινούριο που πρωτοδοκιμάζεται εκείνη την ίδια μέρα. :-) Ως τώρα, όλα είναι νόστιμα!

Το κατίκι έχει γεύση που λατρεύω και χαμηλά λιπαρά. Ξινούτσικη, ήπια, όχι υπερβολικά αλμυρή, που σημαίνει ότι μπορεί να ταιριάξει με άλλα υλικά. Τα σπαράγγια άραγε θα ταιριάζουν μαζί; Και αφού τα βάλω αυτά τα δύο, να βάλω και ζακυνθινά υλικά; Θα φτιάξω κάτι, που θα έχει άρωμα και γεύση Ελλάδας, από διάφορα μέρη: σπαράγγια Καβάλας, κατίκι Δομοκού, χοιρομέρι και λαδοτύρι Ζακύνθου...Και τελικά, έγινε κάτι πολύ πετυχημένο σε γεύση και εμφάνιση!
 

Τάρτα με σπαράγγια, κατίκι Δομοκού και χοιρομέρι Ζακύνθου
Υλικά για μεγάλο ταψί φούρνου
Για την τάρτα
500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
μια πρέζα αλάτι
1 κ. σ. ζάχαρη
250 γρ βούτυρο μαλακό
2 κρόκους αυγού
10 κ. σ. νερό
για τη γέμιση
500 γρ. σπαράγγια λευκά ή πράσινα εμπορίου (αν έχετε άγρια ακόμα καλύτερα)
500 γρ. κατίκι Δομοκού
150 γρ. γιαούρτι στραγγιστό
2 αυγά
πιπέρι λευκό
4-5 φέτες χοιρομέρι Ζακύνθου
1 μικρό κομμάτι λαδοτύρι Ζακύνθου

Εκτέλεση
Μέσα σε ένα μπωλ βάζουμε το αλεύρι, το αλάτι, τη ζάχαρη και το βούτυρο σε κομματάκια. Ψιχουλιάζουμε το αλεύρι με τα χέρια, το τρίβουμε να ενωθούν όλα τα υλικά.
Χτυπάμε τον κρόκο και το νερό με πηρούνι και τον προσθέτουμε λίγο-λίγο στο αλεύρι. Το μίγμα δεν πρέπει να λασπώσει. Βάζουμε μόνο όσο χρειάζεται για να φτιάξουμε μια ζύμη που δεν κολλάει. Αν δεν παίρνει όλο το αλεύρι, προσθέτουμε ελάχιστο νερό.
Ζυμώνουμε το μίγμα λίγο, ίσα να ενωθούν τα υλικά, αλλιώς αν τη ζυμώσουμε πολύ , η ζύμη μας θα σπάει μετά το ψήσιμο.
Τη βάζουμε σε μεμβράνη και τη βάζουμε για μισή ώρα στο ψυγείο, μέχρι να ετοιμάσουμε τα υλικά μας.

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα σπαράγγια με ξεφλουδιστήρι καρότου.
Τα κόβουμε 2-3 εκατοστά από κάτω, να φύγει το σκληρό μέρος. Εγώ τα έσπαγα στο σημείο που ήταν τρυφερό.



Τα βράζουμε σε ελαφρώς αλατισμένο νερό για 2-3 λεπτά. Τα βγάζουμε τα σουρώνουμε και τα βάζουμε σε κρύο νερό να σταματήσει ο βρασμός (και να διατηρηθεί το πράσινο χρώμα αν χρησιμοποιήσουμε πράσινα).
Αφού έχει περάσει το μισάωρο για τη ζύμη, προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς με αέρα. Βουτυρώνουμε το ταψί.
Πάνω σε λαδόκολλα ανοίγουμε το φύλλο με πλάστη στο μέγεθος του ταψιού.
Με τη βοήθεια της λαδόκολλας το αναποδογυρίζουμε στο ταψί και στο στρώνουμε, φροντίζοντας να ανασηκώσουμε λίγο τις άκρες για να συγκρατηθεί η γέμιση.
Τρυπάμε με πηρούνι, στρώνουμε από πάνω λαδόκολλα, ρίχνουμε κεραμικές μπίλιες ή φασόλια και την ψήνουμε για 20 λεπτά.

Σε μπωλ ανακατεύουμε το κατίκι, το γιαούρτι, τα αυγά λίγο πιπέρι (και ελάχιστο αλάτι γιατί αν βάλουμε αλλαντικό θα είναι αλμυρό).
Μετά τα 20 λεπτά, βγάζουμε την τάρτα, βγάζουμε τη λαδόκολλα με ό,τι έχουμε βάλει επάνω και στρώνουμε το μίγμα με το κατίκι.
Βάζουμε τα σπαράγγια και ενδιάμεσα βάζουμε λεπτά κομμάτια χοιρομέρι (κόβουμε τις φέτες σε μικρότερα κομμάτια), αποφεύγοντας να βάλουμε λίπος.
Τρίβουμε από πάνω λίγο λαδοτύρι Ζακύνθου και ψήνουμε για 20 λεπτά ακόμα. Τρώγεται ευχάριστα ζεστή αλλά και παγωμένη.

update: για τους μη ζακυνθινούς, αν δεν βρίσκετε λαδοτύρι μπορείτε να βάλετε ένα πικάντικο τυρί και αντί για χοιρομέρι κάποιο πικάντικο αλλαντικό.

Καλή εβδομάδα!

Τάρτα με κολοκύθι και ξινομυζήθρα

Στην Αθήνα που ήμουν, γνώρισα τη Δώρα και το Στάθη. Δύο νεαρούς ανθρώπους αξιόλογους που χάρηκα πολύ την παρέα τους. Και οι δύο ασχολούνται με τη μαγειρική. Και όταν έφτασε η κουβέντα σε συνταγές, ήρθε η κουβέντα σ' αυτή την τάρτα  που κάνει η Δώρα. Πώς να μην ενθουσιαστώ λοιπόν όταν μια κρητικιά σου λέει για τάρτα με ξινομυζήθρα;

Την ξινομυζήθρα τη λατρεύω, οπότε έμενε να υλοποιήσω και την τάρτα! Η συνταγή που ακολουθεί είναι της Δώρας! Δώρα σ' ευχαριστώ!

 
Τάρτα με κολοκύθι και ξινομυζήθρα
Υλικά για την τάρτα (28-30 εκ)
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
140 γρ. βούτυρο συν λίγο για την ταρτιέρα
1 κρόκο αυγού
5 κ. σ. παγωμένο νερό
 Υλικά για τη γέμιση
1 μεγάλο κολοκύθι (περίπου 300 γρ.)
300-350 γρ. ξινομυζήθρα
1 κρεμμύδι (δεν το έβαλα)
1-2 κ. σ. ελαιόλαδο
1 κ. γ. δυόσμο ξερό ή φρέσκο ψιλοκομμένο
λίγο δεντρολίβανο φρέσκο ψιλοκομμένο
λίγο αλάτι και πιπέρι

Εκτέλεση
Για τη ζύμη:
Μέσα σε μπωλάκι ή πιατάκι, χτυπάμε τον κρόκο με το παγωμένο νερό.
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. Ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε στο αλεύρι το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια και ανακατεύουμε γρήγορα με τα δάχτυλά μας, έτσι ώστε να έχουμε ένα μίγμα σαν τραχανά.
Δουλεύουμε γρήγορα, γιατί ζύμη δεν πρέπει να ζεσταθεί.
Προσθέτουμε και το νερό με το αυγό λίγο-λίγο (συνήθως το παίρνει όλο). Ανακατεύουμε πάλι γρήγορα.
Η ζύμη μας θα πρέπει να μην είναι λασπωμένη και να μην κολλάει στα χέρια.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1/2-1 ώρα ή και παραπάνω αν μπορούμε.
Για τη γέμιση:
Τρίβουμε το κολοκύθι στον τρίφτη του κρεμμυδιού και το στύβουμε λίγο να φύγουν τα υγρά του.
Στη συνέχεια, ανακατεύουμε την ξινομυζήθρα πολύ καλά με το κολοκύθι, (το κρεμμύδι), το δεντρολίβανο, τον δυόσμο και το λάδι.
Αλατοπιπερώνουμε ελαφρώς.

Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
Βουτυρώνουμε ελαφρώς την ταρτιέρα.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα.
Πάνω σε αντικολλητικό χαρτί, ανοίγουμε τη ζύμη με πλάστη ή τη βάζουμε στην ταρτιέρα με το χέρι μας, φροντίζοντας η ζύμη να καλύψει και τα τοιχώματα. Αν την ανοίγουμε με πλάστη, την ανοίγουμε σε μεγαλύτερο μέγεθος από την ταρτιέρα, για να καλύψει τα τοιχώματα.
Βάζουμε τη ζύμη στη βουτυρωμένη ταρτιέρα.
Την τρυπάμε σε πολλές μεριές με πηρούνι (πράγμα το οποίο ξέχασα να κάνω).
Παίρνουμε ένα πινελάκι, το βουτάμε στο ασπράδι που έχει μείνει από το αυγό και περνάμε την επιφάνεια της τάρτας. Αυτό βοηθάει να μην υγρανθεί η ζύμη.

Βάζουμε τα υλικά της γέμισης και τα στρώνουμε να πάνε παντού.

Ψήνουμε την τάρτα για 50 λεπτά στους 180 βαθμούς με αέρα μέχρι να πάρει χρώμα ελαφρώς και να ψηθεί η βάση της. Μπορείτε να την ψήσετε και χώρια. Ψήστε πρώτα ένα 15λεπτο την τάρτα και συνεχίστε προσθέτοντας τη γέμιση.
Αφήνουμε ν ακρυώσει λίγο και σερβίρουμε.

Ήταν πάρα πολύ νόστιμη τόσο ζεστή, όσο και κρύα.
Το θετικό δε, ήταν ότι την έφαγαν και τα παιδιά!

Τάρτα με πράσο και κατίκι Δομοκού (χωρίς πράσο;)

Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, αφήνω για λίγο τις νηστίσιμες συνταγές και θα βάλω μερικές συνταγές-προτάσεις για το πασχαλιάτικο τραπέζι.

Μερικές συνταγές, είναι γραφτό τους να φυλάσσονται για χρόνια στα συρτάρια πριν δουν το φως της δημοσιότητας. Κι αυτό, επειδή πίσω τους κρύβεται μια ιστορία που δεν έχω χρόνο να γράψω, ή που όταν έχω χρόνο να τη γράψω, το υλικό του φαγητού δεν είναι πια της εποχής. Έτσι κι αυτή εδώ. Περίμενε υπομονετικά 2 ολόκληρα χρόνια να βγει στον αέρα, διότι έχει μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί! Όποιος βαριέται να διαβάσει την ιστορία μπλα μπλα μπλα, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή!

Για τον Κωνσταντίνο σας έλεγα  πρόσφατα σας έλεγα πρόσφατα όταν σας είπα για τη ζωγραφική του. Και όπως σας έχω ξαναπεί, όταν πιάνουμε την κουβέντα στο τηλέφωνο, ξεχνάμε να σταματήσουμε. Ο Κωνσταντίνος δε, πάντα θαυμάζει, το πώς είναι δυνατόν να μιλάω και παράλληλα να φτιάχνω φαγητό, κέικ ή ό,τι φτιάχνω εκείνη την ώρα τεσπα! Βέβαια, το να μπορεί κάποιος (κάποια κανονικά πρέπει να πω) να κάνει πάνω από 2 δουλειές ταυτόχρονα, είναι αποδεδειγμένο επιστημονικώς ένα πλεονέκτημα που έχουν οι γυναίκες και μόνο και σπανιότατα οι άντρες! Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ό,τι ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ συμβαίνουν και μερικά ατυχήματα όπως ένα που είχα περιγράψει στο παρελθόν καθώς έφτιαχνα μια τάρτα με μούρα.  Βρε τώρα που το σκέφτομαι, μήπως φταίει το γεγονός ότι φτιάχνω ΤΑΡΤΑ την ώρα που μιλάω στο τηλέφωνο; Μήπως να το γυρίσω σε κάποια άλλη συνταγή; Ναι, αυτό θα φταίει. Πάει και τελείωσε!

Τι έλεγα; Α ναι! Μιλούσα λοιπόν στο τηλέφωνο, ενώ έφτιαχνα μια τάρτα με κατίκι Δομοκού και πράσο (έτσι νόμιζα τουλάχιστον) γιατί η αθεόφοβη είχα τραπέζι και μάλιστα το ίδιο βράδυ. Κι όχι μόνο είχα τραπέζι, αλλά τα 2 στα 3 ζευγάρια που είχα καλέσει, δεν είχαν ξαναφάει σπίτι μου… Κι όπως συνηθίζω σε κάθε τραπέζι, φτιάχνω πάντα κάτι καινούριο. Έτσι για να δουλεύει η αδρεναλίνη και να υπάρχει σασπένς! Εκείνη τη φορά, είχα φανταστεί μια τάρτα με πράσο και κατίκι και ήθελα να την πραγματοποιήσω! Καθώς μιλούσαμε και αναλύαμε από πίνακες ζωγραφικής μέχρι φωτογραφία και από συνταγές μέχρι πωλήσεις βιβλίων και πινάκων, εγώ συνέχιζα ακάθεκτη να φτιάχνω την τάρτα. Το αυτί μου είχε γίνει τούμπανο και κατακόκκινο από την προσπάθεια να μην μου πέσει για να μιλάω και να φτιάχνω παράλληλα. Περήφανη που συνέχιζα το θεάρεστο έργο μου, είχα πλέον φτάσει στο σημείο να συναρμολογώ την τάρτα. Είχα ήδη ψήσει τη βάση, είχα σωτάρει τα πράσα, είχα αναμίξει τα υλικά με το κατίκι και πλέον τα συναρμολογούσα.

Βάζω το κατίκι στην τάρτα και την βάζω στο φούρνο να ολοκληρωθεί, ήσυχη πλέον ότι τέλειωσε κι αυτό. Περιμένω να ψηθεί, ψήνεται, τη βγάζω από το φούρνο, τη θαυμάζω  και πάνω εκεί με ρωτάει ο Κωνσταντίνος τι φτιάχνω. Και απαντώ ενώ ταυτόχρονα η ματιά μου πέφτει όλως τυχαίως πάνω στον πάγκο σε ένα πιάτο: Τάρτα με κατίκι και πρΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!! ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! ΤΑ ΠΡΑΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! ΞΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΡΑΣΑ ΚΑΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!! φώναξα έντρομη κοιτώντας έκπληκτη τα πράσα που είχα ξεχάσει να βάλω!!!

Η ταρτούλα ΑΝΕΥ πράσων

Ωωωωωωω Θεοί της κουζίνας!!!! ΤΩΡΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τώρα;;;;;;;; Τι κάνουμε τώρα που δεν έχω ΟΥΤΕ άλλα πράσα, ΟΥΤΕ άλλο κατίκι; Ω συφορά μου! Αφού τα άκουσε ο Κωνσταντίνος ότι με μάτιασε που μπορώ και φτιάχνω φαγητά ενώ μιλάμε και γελούσε ο ξεδιάντροπος, έκλεισα κακήν κακώς για να δω τι θα κάνω. Αρχικά σκέφτηκα να κάνω πλακίτσα και να πω ότι η τάρτα ΕΙΧΕ πράσα και απλά δεν το κατάλαβαν. Μετά σοβαρεύτηκα! Μια και δυο, έφυγα για να πάρω εκ νέου υλικά για να φτιάξω ξανά την τάρτα από την αρχή. ΧΩΡΙΣ τηλέφωνο αυτή τη φορά, για να μην έχουμε τίποτα ατυχήματα πάλι! Το αστείο στην ιστορία, είναι ότι στην παρέα υπήρχαν κάνα δυο, που δεν τους άρεσε το πράσο και τίμησαν την τάρτα με πράσο και κατίκι-χωρίς πράσο, παρά αυτή που έφτιαξα μετά.

Η τάρτα, και στις 2 βερσιόν, ήταν κάτι παραπάνω από νόστιμη και την έχω φτιάξει από τότε αρκετές φορές. Ναι. ΜΕ πράσο και δεν θέλω ειρωνιούλες ε;

Τάρτα με πράσο και κατίκι Δομοκού (χωρίς πράσο)
Υλικά για την τάρτα
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
140 γρ. βούτυρο συν λίγο για την ταρτιέρα
1 κρόκο αυγού
5 κ. σ. παγωμένο νερό
για τη γέμιση
5 πράσα
3-4 κ. σ. ελαιόλαδο
½ κιλό κατίκι Δομοκού
2 αυγά
λίγο άνηθο φρέσκο ή ξηρό

Εκτέλεση
Μέσα σε μπωλάκι ή πιατάκι, χτυπάμε τον κρόκο με το παγωμένο νερό.
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. Ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε στο αλεύρι το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια και ανακατεύουμε γρήγορα με τα δάχτυλά μας, έτσι ώστε να έχουμε ένα μίγμα σαν τραχανά (μπλιαχ).
Δουλεύουμε γρήγορα, γιατί ζύμη δεν πρέπει να ζεσταθεί.
Προσθέτουμε και το νερό με το αυγό λίγο-λίγο (συνήθως το παίρνει όλο). Ανακατεύουμε πάλι γρήγορα.
Η ζύμη μας θα πρέπει να μην είναι λασπωμένη και να μην κολλάει στα χέρια.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα ή και παραπάνω αν μπορούμε.

Φτιάχνουμε τη γέμιση.
Καθαρίζουμε τα πράσα, κρατώντας όσο πράσινο τρυφερό μέρος έχουν, τα πλένουμε και τα κόβουμε σε λεπτές ροδέλες.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το λάδι και προσθέτουμε τα πράσα.
Τα γυρίζουμε στο λάδι, σε μέτρια φωτιά, για 10 λεπτά να μαλακώσουν.
Τα αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν λίγο.

Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το κατίκι.
Προσθέτουμε τα αυγά και τον άνηθο και ανακατεύουμε πολύ καλά με πηρούνι να ενοποιηθεί το μίγμα.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς.
Βουτυρώνουμε μια ταρτιέρα.
Πάνω σε αντικολλητικό χαρτί, ανοίγουμε τη ζύμη με πλάστη ή τη βάζουμε στην ταρτιέρα με το χέρι μας, φροντίζοντας η ζύμη να καλύψει και τα τοιχώματα. Αν την ανοίγουμε με πλάστη, την ανοίγουμε σε μεγαλύτερο μέγεθος από την ταρτιέρα, για να καλύψει τα τοιχώματα.
Βάζουμε τη ζύμη στη βουτυρωμένη ταρτιέρα.
Την τρυπάμε σε πολλές μεριές με πηρούνι και την ψήνουμε για 15 λεπτά στους 190 βαθμούς.
Μετά τα 15 λεπτά, τη βγάζουμε από το φούρνο, απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια της τάρτας μερικές κουταλιές από το μίγμα με το κατίκι (βοηθάει για να μην χωρίζουν τα πράσα από τη βάση), προσθέτουμε τα πράσα πάνω από τη ζύμη και το υπλολοιπο κατίκι πάνω από τα πράσα, να τα καλύψουν καλά.

Ψήνουμε για άλλα 15 λεπτά μέχρι να κιτρινίσει ελαφρώς το τυρί.

 
Αν ο φούρνος σας είναι δυνατός από κάτω, γυρίστε τον στις πάνω αντιστάσεις. Αν έχετε φούρνο με αέρα, ψήστε τη σε αέρα και δεν θα έχετε πρόβλημα.
Η τάρτα είναι εξίσου ωραία χωρίς πράσα, μόνο με το κατίκι ;-)

Κις λορέν

Ενας συμμαθητής του γιου μου, συχνά-πυκνά μου "κολλάει" για το τι θα του φτιάξω. Ένα διάστημα με βασάνιζε κάθε φορά που με έβλεπε για να του φτιάξω κις λορέν. Μας έφτιαχνε η δασκάλα μου, μου έλεγε. Και επειδή σου έφτιαχνε η δασκάλα σου βρε πουλάκι μου πρέπει να βασανίζεις εμένα τώρα; του έλεγα εγώ. Χαχα! Άσε που δεν έχω ξαναφτιάξει κις λορέν ποτέ μου!
Από τα πολλά βασανιστήρια ποτ μου έκανε, στο τέλος υπέκυψα. Διάβασα καμιά δεκαριά συνταγές για κις λορέν και αποφάσισα να κάνω τα εξής και σας συστήνω να την κάνετε κι εσείς τώρα στις γιορτές!

Κις λορέν
Υλικά για τη βάση
250 γρ. αλεύρι (έβαλα για όλες τις χρήσεις και σκληρό μαζί)
125 γρ. μαργαρίνη ή βούτυρο κρύο
1 πρέζα αλάτι
1 αυγό
1 κ. σ. παγωμένο νερό
για τη γέμιση
300 ml κρέμα γάλακτος 18%
3 αυγά
200 γρ. ανάμικτα τυριά τριμμένα (τσένταρ, γκούντα, έμενταλ, μοτσαρέλα)
200 γρ. μπέικον καπνιστό
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
1 πρέζα πιπέρι

Εκτέλεση
Σε ένα μικρό μπωλάκι, χτυπάμε το αυγό με το νερό. Μέσα σε μπωλ, ανακατεύουμε το αλεύρι με το αλάτι. Προσθέτουμε το βούτυρο σε κομματάκια.
Τρίβουμε το μίγμα με τα δάχτυλα γρήγορα, για να μην ζεσταθεί.
Αφού ανακατευτεί το βούτυρο με το αλεύρι, προσθέτουμε το αυγό με το νερό λίγο-λίγο, μέχρι η ζύμη μας να έχει ενιαία μορφή, αλλά όχι λασπωμένη.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη κα τη βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα.
Μέσα σε ένα πιάτο ή μπωλ, χτυπάμε τα αυγά ελαφρώς και προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος, το μοσχοκάρυδο και το πιπέρι. Αν έχουμε σκοπό να ψήσουμε την τάρτα αμέσως, βάζουμε κι αυτό το μίγμα το ψυγείο μέχρι να είναι έτοιμη η ζύμη.
Ψιλοκόβουμε το μπέικον αφαιρώντας τα ορατά λίπη. Μπορούμε αν θέλουμε να φύγουν καλύτερα τα λίπη να το σωτάρουμε και να πετάξουμε το λίπος που θα βγάλει, ή ακόμα και να το βράσουμε. Εγώ απλά πέταξα τα ορατά λίπη όσο μπορούσα.
Για τα τυριά χρησιμοποίησα έτοιμο μίγμα τριμμένων τυριών. Εναλλακτικά, μπορείτε να τρίψετε έμενταλ και γραβιέρα, ή ένταμ ή κάποιο συνδυασμό τυριών που επιθυμείτε.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και την ανοίγουμε με πλάστη ή με το χέρι μας, πάνω σε ταρτιέρτα διαμέτρου 30 εκατοστών, φροντίζοντας να πιάσει η ζύμη και λίγο από τα τοιχώματα.
Προσθέτουμε πάνω στη ζύμη το μπέικον, τα τυριά και από πάνω το μίγμα με τα αυγά.

Σ’ αυτή τη φάση, άφησα την τάρτα στο ψυγείο 2-3 ώρες και την έψησα αργότερα.
Μπορείτε όμως να την ψήσετε αμέσως, στους 190 βαθμούς για 30 λεπτά.
Αφήστε τη για 10 λεπτά ακόμα μέσα σε σβηστό φούρνο και σερβίρετε.

Καλή εβδομάδα και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες! Σήμερα γιορτάζει το νησί μας!

Τάρτα με κολοκύθα (από άμαξα) και ξινομυζήθρα

Αν βαριέστε να διαβάσετε την ιστορία, πηγαίνετε κατευθείαν στη συνταγή...Η ιστορία αποτελεί συνέχεια της ιστορίας που άρχισε 2 χρόνια πριν...

Είχαν περάσει 2 χρόνια από τότε που η ωραία κοιμωμένη είχε ξυπνήσει. Δύο χρόνια μεν, αλλά φαγητό να μαγειρέψει, δεν! Λες και είχε βαλθεί να αναπληρώσει τις βόλτες στα μαγαζιά και τα ψώνια που είχε χάσει όσα χρόνια κοιμόταν.

-Βρε καλή μου, κάτσε και λίγο μέσα…
-Α δεν μπορώ! Πάω βόλτα με τον νάνο Υπναρά!
-Βρε πουλάκι μου… Τόσο κόπο κάναμε να σε ξυπνήσουμε! Με τον Υπναρά κάνεις παρέα; Μ’ αυτές τις παρέες που κάνεις θα βρούμε μπελά!
Αααα δεν θα μου πεις εσύ με ποιο παραμύθι θα κάνω παρέα! Ορίστε μας εκεί!
(έβγαζε και γλώσσα η μανδάμ)

Την επόμενη μέρα, μία από τα ίδια…
-Πάλι έξω; Δεν κάθεσαι να τα πούμε λίγο;
-Α δεν μπορώ! Πάω shopping με τη Ραπουνζέλ!
-Βρε πουλάκι μου, πού να σέρνετε 2 μέτρα μαλλί με τη φίλη σου; Καθίστε εδώ να σας δω κι εγώ!
-Α δεν γίνεται! Έχουμε κανονίσει να κάνει ανταύγειες και καταλαβαίνεις… Θ’ αργήσω!

Την μεθεπόμενη, το έργο επαναλαμβάνεται:
-Μη μου πεις πως θα βγεις πάλι;
-Θα πάμε με τη Χιονάτη σε ένα spa. Άρχισε να χάνει το λευκό του δέρματός της –μάλλον από την πολλή ηλιοθεραπεία που κάναμε στη Μύκονο φέτος- και όπως καταλαβαίνεις, μια πρωταγωνίστρια παραμυθιού του δικού της βεληνεκούς, δεν μπορεί να αφήσει το δέρμα της να….ΜΑΥΡΙΣΕΙ! Χιο-να-τη; You know?
-Ξέρω που να μην ήξερα….

Την άλλη πάλι τα ίδια:
-Άσε…Ξέρω…Θα βγεις ε;
-Εχμμμ…
-Βρε καλή μου κοπέλα μήπως να μαζευτείς σπίτι μας λιγάκι; Τη λέξη κρίση την έχεις ακουστά; Για σένα δεν ισχύει;
-Κοίτα…κάτι έχει πάρει τα’ αυτί μου στα spa, αλλά όπως ξέρεις, ο μπαμπάς είχε φροντίσει για μένα με καταθέσεις στην Ελβετία…
Και καλά…Η κρίση δεν σε νοιάζει; Εγώ; Που είμαι όλη μέρα κλεισμένος εδώ μέσα και σε περιμένω;
-Έχουμε όλο τον καιρό μπροστά μας εμείς! Να….Ξέρεις τι ια κάνουμε; Εσύ, που μαγειρεύεις τόσο ωραία (άρχισε τις μαλαγανιές), δεν φτιάχνεις κάτι και να έρθω να το φάμε μαζί;
-Εγώ να φτιάξω…Εσύ να δούμε πότε θα αξιωθείς να μάθεις να μαγειρεύεις μπας και φάμε τίποτα άλλο εκτός από κολοκύθα εδώ μέσα…
-Μην ανησυχείς τζουτζούκο μου και σου υπόσχομαι πως θα μάθω ναι; Τώρα πάω! Με περιμένει ο Πήτερ για καφέ!
-Τι; Ποιος Πήτερ;
-Μα ο Παν φυσικά! Byeeeeeeeee!
-Τι έγινε ρε παιδιά; Αυτή πάει για καφέ κι εγώ κάθομαι να της μαγειρέψω; Α δεν πάμε καλά…Καθόοοολου καλά!!!

Τάρτα με Μπελουσιώτικα κρεμμύδια

Τα Μπελουσιώτικα κρεμμύδια τα ξέρουμε όλοι όσοι μένουμε εδώ. Τα γνωρίζουν επίσης, πολλοί επισκέπτες που έρχονται στο νησί, και που φροντίζουν να πάρουν μερικά, φεύγοντας από δω. Αν ο επισκέπτης δε, είναι ζακυνθινός που ζει αλλού, τότε τα ζακυνθινά νεροκρέμμυδα, είναι οπωσδήποτε μέσα στις αποσκευές της επιστροφής του.

Τα Μπελουσιώτικα κρεμμύδια, είναι ένα από τα είδη κρεμμυδιών, που φύονται αποκλειστικά σε ένα χωριό της Ζακύνθου, την Κυψέλη ή Μπελούσι.

Τάρτα με φρέσκιες μούρες (μούρα) - Οι επιπτώσεις μια τάρτας

Το ποστ που ακολουθεί, είναι Μπεν Χουρ. Αν βαριέστε να διαβάστε, πηγαίνετε απευθείας στη συνταγή, που είναι εξίσου μεγάλη, αλλά καθόλου δύσκολη!

Εδώ και μια βδομάδα, η καλή μου η Δέσποινα μου λέει στο φβ:
-Θέλετε μούρες; (μούρες λέγαμε στην Πάτρα και λέμε στη Ζάκυνθο τα μούρα της μουριάς).
Αν ήθελα λέει; Πέρυσι παρακαλούσα να μην κλαδέψουν πρόωρα τις μουριές τους δυο φίλοι, μπας και έπαιρνα μούρες για να συμπληρώσω τη συλλογή μου για το βιβλίο μου. Με το ζόρι μου έδωσαν ένα μπωλάκι μούρες. Οπότε, να είχα τέτοια προσφορά και να έλεγα όχι; Φυσικά και πήγα να πάρω τις μούρες! 1.700 γραμμάρια μούρες!!! Τι δώρο! Ποτέ δεν είχα δει τόσες πολλές!

Όταν ήμουν μικρή, το καλοκαίρι τρώγαμε πολλές, αφού εκεί που ήταν η δουλειά του παππού, είχε μια τεράστια μουριά και όταν ανεβαίναμε στην ταράτσα, τα κλαδιά της ήταν δίπλα μας και οι καρποί της πήγαιναν κατευθείαν στα παιδικά στόματα άπλυτοι φυσικά! Έχω ωραίες αναμνήσεις από μούρες!

Έπλυνα τις μούρες, φόρεσα γάντια και έκοψα τα κοτσανάκια τους, εκτός από εκείνες που θα έκανα μαρμελάδα. Σκεφτόμουν πώς θα αξιοποιήσω το μικρό μου θησαυρό. Άλλη φορά παρακαλούσα να έχω μούρες και τώρα σκεφτόμουν τι να τις πρωτοκάνω τόσες που ήταν! Ήθελα να φτιάξω κάτι που να μην είναι απαραίτητα συνηθισμένο. Έτσι, οι μούρες κατανεμήθηκαν ως εξής:

500 γρ. έγιναν λικέρ

500 γρ. έγιναν μαρμελάδα