Όποιος βαριέται να διαβάσει το παραμύθι μας, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή...
Τους είχε ταράξει στον ύπνο και στο ροχαλητό η Ωραία Κοιμωμένη. Οκ μανδάμ. Είστε ωραία, το ξέρουμε. Και τι φταίμε εμείς να τραβάτε ανηφόρα με το ροχαλητό σας και να υποφέρουν τα αυτιά μας;
Είχαν περάσει ήδη πολλά χρόνια περιμένοντας να ξυπνήσει η ωραία κοιμωμένη. Ο έρμος ο πρίγκιψ είχε βαρεθεί να περιμένει να ξυπνήσει η καλή του. Κόντεψε ν’ ασπρίσει το μαλλί του, είχε μαγκουφιάσει να την περιμένει στο προσκέφαλό της, τα 'χε παίξει ο άνθρωπος από το ροχαλητό, μέχρι που μια μέρα σκέφτηκε ότι δεν πήγαινε άλλο και σκέφτηκε να ζητήσει βοήθεια.
Απευθύνθηκε σε όσα γνωστά παραμύθια ήξερε και έλαβε τις εξής απαντήσεις:
Η ωραία (και το τέρας): "Δε μπορώ αυτό τον καιρό. Ασχολούμαι με τη μποτέ του τέρατος. Με καταλαβαίνετε φαντάζομαι... μετά από τόσα χρόνια τέρας, άντε να τον συνεφέρεις".
Χιονάτη: "Αχ...πολύ θα ήθελα να έρθω να βοηθήσω αλλά σήμερα είναι η μέρα που βάζω πλυντήρια. 7 νάνοι plus ο πρίγκιψ κι εγώ, καταλαβαίνεις τι με περιμένει"...
Ραπουνζέλ: "Σήμερα βάφω ρίζα...δε γίνεται, έχω και 2 μέτρα μαλλί".
Σταχτοπούτα: "Μισό να πιω ένα ποτήρι σαλέπι γιατί έχω τα λαιμά μου κι έφτασα"...
Όλες του οι ελπίδες όπως καταλαβαίνετε στηρίχτηκαν πάνω στη Σταχτοπούτα.
Φτάνει η Σταχτοπούτα που λέτε στην κρεβατοκάμαρα και αρχίζει:
-Ξύπνα...Βρε καλή μου....Βρε χρυσή μου...βρε ξύπνα και θα σου δώσω τσικουλάτα, βρε ξύπνα και θα σε σου δώσω παγωτό κολοκύθα, βρε ξύπνα και θα σου φτιάξω και σαλέπι μετά...βρε ξύπνα και θα σε πάω βόλτα...στην ανάγκη θα ξανακάνουμε το παγωτό κολοκύθα άμαξα...Βρε ξύπνα και αραχνιάσαμε 100 χρόνια εδώ μέσα!!!
Τίποτα...Ξυπνημό δεν είχε...
Αφού της έταξε χίλια μύρια, χρησιμοποίησε και το τελευταίο όπλο που κάθε γυναίκα φυλάει σαν άσο στο μανίκι της.
Βρε ξύπνα και αρχίσανε οι εκπτώσεις! Σήκω να πάμε να τσακίσουμε την Τσακάλωφ!
Στο άκουσμα της λέξης "εκπτώσεις" πετάρισαν οι μακριές βλεφαρίδες της.
Χαρές και πανηγύρια ο πρίγκιψ!
Με το που ξύπνησε αρχίσανε τα προβλήματα...
-"Πονάει το στομάχι μου, λες να με πείραξε το βραδυνό";
-"Ποιο βραδυνό χρυσή μου...εδώ και 100 χρόνια; Άει σήκω να σου φτιάξω μια ψυλλομούς να έρθεις στα ίσα σου"...
Έτσι κι έγινε φίλοι μου. Της έφτιαξε τη μαγική μους αλλά οπως καταλαβαίνετε, μετά από 100 χρόνια, η Ωραία Κοιμωμένη το παράκανε λιγάκι. Αφού ντερλίκωσε 4 μπωλάκια μετά άραξε να χωνέψει. Ίσαμε το βράδυ δεν έβαλε τίποτα στο στόμα της, αφενός μεν γιατί το ψυλλομούς τη φούσκωσε και δεν πείναγε, αφετέρου πήγαν και για ψώνια όπως προείπαμε.
Κατα το βραδάκι στις 8, λέει:
-"Πεινάω...υπάρχει τίποτα να φάω;"
-"Κοίτα, καλού κακού, επειδή το περίμενα, έφερα μαζί μου και λίγη κολοκύθα που έμεινε από το παγωτό. Όσο λείπαμε έδωσα συνταγή στον καλό σου να φτιάξει κολοκυθόπιτα. Τι; έτσι φτηνά θα την έβγαζε";
-"Θες κύριος να γιορτάσεις το ξύπνημα της καλής σου; Τρίψε το κολοκύθι"...
-"Μα"...
-Τι μα και ξεμα...θες? Τρίβε! Εμείς έχουμε μια δουλίτσα, δε θα αργήσουμε. Μέχρι να γυρίσουμε θα έχεις κάνει την κολοκυθόπιτα. Αφήνω συνταγή":
Τι να έκανε ο έρμος ο πρίγκιψ; Ακολούθησε τη συνταγή:
Κολοκυθόπιτα (από άμαξα)
Για ένα στενόμακρο πυρέξ
1 κιλό κολοκύθα τριμμένη στον τρίφτη του κρεμμυδιού και στυμμένη (αν δεν έχετε άμαξα πιστεύω ότι γίνεται και με πράσινο κολοκύθι)
400 γρ. ξινομυζήθρα
100 γρ. φέτα
50-100 γρ παρμεζάνα χοντροτριμμένη
1 κουταλιά ξερό δυόσμο
λευκό πιπέρι
2-3 κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό (ή χοντρό, εκεί θα τα χαλάσουμε;)
2 αυγά
1-2 κουταλιές γάλα
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200.
Τρίβουμε το κολοκύθι στον τρίφτη του κρεμμυδιού και το στίβουμε να φύγουν τα πολλά υγρά.
Μέσα σε μπωλ βάζουμε το κολοκύθι, τη φέτα και την ξινομυζήθρα λιωμένη με τα χέρια μας (ή με πηρούνι ή στον τρίφτη), την παρμεζάνα τριμμένη στον τρίφτη του κρεμμυδιού, τα δύο αυγά, το γάλα, το δυόσμο, αλατοπίπερο, και ανακατεύουμε καλά. Προσθέτουμε και το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε πάλι.
Βουτυρώνουμε ένα πυρέξ και πασπαλίζουμε με αλεύρι (με τον αχνορίχτη που λέγαμε.)
Βάζουμε το μίγμα μέσα και το ψήνουμε στους 200 για 30-40 λεπτά περίπου.
Έτσι κι έγινε φίλοι μου, της έφτιαξε και την κολοκυθόπιτα, χόρτασε και η Ωραία Κοιμωμένη, γύρισε και η Σταχτοπούτα στο παραμύθι της και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα...
Στη Χαρτ που της το χρώσταγα... :-)
Άλλες συνταγές με κολοκύθα:
Γλυκιά κολοκυθόπιτα
Κολοκυθόσουπα
Είναι πολύ νόστιμη την φτιάχνω και εγω μονο που βάζω μόνο φέτα
ReplyDeleteΚαλή εβδομαδα
με το χρωστάγατε είναι αλήθεια:)) μη νομίζετε όμως ότι ξεχρεώσατε έτσι εύκολα! άμαξα για να τρίψει ο πρίγκηψ έχω, ξινομυζήθρα όμως δεν διαθέτει το βασίλειο, να βγω στη γύρα με τα γοβάκια δε λέει, είναι γυάλινα και με χτυπάνε, τι να κάνω η ωραία;
ReplyDeleteDeli,και παραμυθάς,λοιπόν!Το απόλαυσα!
ReplyDeleteΗ πιτούλα νόστιμη,θα πάρω τη παραλλαγή με κολοκυθάκι.Τήν κάνω το καλοκαίρι,αλλά με αλεύρι,ε τώρα θα δοκιμάσω με σιμιγδάλι.
Ποιο προτιμάς,ψιλό ή χοντρό;
Φιλιά,καλή εβδομάδα!
Κική σε ευχαριστώ γιατί μου φτιάχνεις την διάθεση πάντα με τα λεγόμενα σου,περιμένω τι νέο θα γράψεις για να διαβάσω...να είσαι καλά!Η συνταγή θα εκτελεστεί σύντομα!Εχθες με τα ζουζούνια μου φτιάξαμε σπιτάκια με τα μπισκότα πτι-μπερ,όνειρο!!!!!...Όλγα
ReplyDeleteμμμ, δεν του έπεσε άσχημα του έρμου πρίγκηπος τελικά;-)
ReplyDeleteΤέλω μαμά κ' εγώ!!!!!!!!
ReplyDeleteΚικίτσα μου καλημέρα και καλή βδομάδα, δεν είμαι φαν της κολοκυθόπιτας -αντε στην καλύτερη να δοκιμάσω λίγο την γλυκιά- αλλά
ReplyDeleteτο παραμύθι σου πολύ το απόλαυσα !!!!! χιχιχι !!! να σαι καλά!!!
και παραμύθι
ReplyDeleteκαι συνταγή;
(και τι συνταγή!)
μας κακομαθαινετε κυρία
(πρέσβειρα, να πω;)
:)))
Νοστιμότατη η παραμυθένια σας, να άπλωνα το χεράκι μου και να έπαιρνα ένα κομματάκι...!!! Πού είναι επιτέλους ο εφευρέτης της τηλεμεταφοράς (βλ. Σταρ-Τρεκ : κε Σποκ διακτίνισέ με...)
ReplyDelete:)))))
Βασικά, εμένα με μου άρεσε...το παραμύθι!!Κική, είσαι ΚΑΙ σαυτό ταλέντο και δεν το ξέρεις;;;Καλή η κολοκυθόπιτα, αλλά εμένα μου άρεσε ...ο πρίγκηπας!!Παρεπιπτόντως, γίνεται και με κοινο κολοκυθάκι ή πρέπει να είναι η μεγάλη κίτρινη ...της άμαξας;;!!
ReplyDeleteBest! Best!
ReplyDeleteΔεν εννοώ τη συνταγή, εννοώ το άλλο!
Η συνταγή μου φαίνεται παραλλαγή κολοκυθομπατζίνας, με νότες nouvelle cuisine! Αλλά λίγο δύσκολο το βλέπω το τρίψιμο της άμαξας στον τριφτη. Είναι βαρειες οι άμαξες και οι κολοκύθες επίσης...
καλέ!
ReplyDeleteκαι παραμύθι και συνταγή ?
εμ το ξαναείπα είσαι πολυταλαντη !
ΧΑΧΑΧΑ!
ReplyDeleteΚαλά τι γέλιο έκανα!
Καταπληκτικό το παραμύθι!
Άμα έχεις φαντασία...
Χαρτ, σειρά σου! (όσο και για την ξινομυζήθρα το ίδιο πρόβλημα έχω! Πιο εύκολο να ξαναβρώ πρίγκιπα, παρά ξινομυζήθρα!)
Ωραία και η συνταγή! Την κάνω πολύ παραδοσιακά με πράσινο κολοκυθάκι και φέτα...
Θα δοκιμαστεί όταν ξεπεραστεί το θέμα «ξινομυζήθρα»!!!!!!!!!!!
Εγώ λοιπόν αυτή την΄πίτα την έχω συνηθίσει γλυκιά μεν, αλλά με ... φέτα. Και περιχυμένη με μέλι και κανέλλα.
ReplyDeleteΕτσι την έφτιαχνε η μητέρα μου, έτσι την φτιάχνω και εγώ.
Και ο συνδυασμός της φέτας με το μέλι, μας αρέσει πολύ, ίσως όμως σε κάποιους να φαίνεται παράξενος.
Στις αλμυρές κολοκυθόπιτες, συνήθως βάζω πράσινα κολοκυθάκια.
Θα την επιχειρήσω αλμυρή και με κίτρινη κολοκύθα, πολύ νόστιμη την φαντάζομαι και έτσι!!
Καλή βδομάδαααααα!!
Κική εμένα μου αρέσει η αλμυρή κολοκυθόπιτα και με πράσινα κολοκυθάκια και με κολοκύθα,αλλά δεν κάνω συχνά(σπάνια θα έλεγα)γιατί ο δικός μου...πρίγκηπας στα πατρικά...ανάκτορα έτρωγε μόνο γλυκιά κολοκυθόπιτα και μόνο αυτή θέλει!
ReplyDeleteΓια αυτό ένα κομματάκι από την δικιά σου θα το τσάκιζα!
Φιλάκια
Μαμά Βίκυ και με φέτα καλή θα είναι!
ReplyDeleteΧαρτ , στα ξένα είναι δύσκολο να βρεις ξινομυζήθρα. Φέτα; Στην ανάγκη κάνε πιο γλυκιά βερσιόν. Στείλε τον πρίγκιψ στην Ελβετία για έμενταλ!
Ελένη μου , ότι σιμιγδαλι έχω βάζω. Και με αλεύρι την έχω κάνει και με σιμιγδάλι. Παίρνει τα υγρά.
Όλγα ευχαριστώ. Να είσαι καλά. άντα να κάνεις με επιτυχία ό,τι θέλεις!
Μαγισσούλα, καθόλου θα έλεγα! ;-)
Π.Κ. , εσύ ό,τι προλάβεις και φας, γιατί μετά νηστεία! Μήπως να κάνω κι εγώ του Πάσχα τη νηστεία; Δεν ξέρω αν θα αντέξω η ασιδέρωτη...
Μαρία , ούτε εμείς είμαστε γενικώς αλλά μας χαρίζουν κολοκύθες καμιά φορά και λυπάμαι να τις πετάξω...
Ευχαριστώ!
Μαριλένα , ας κακομάθουμε και λίγο τους εαυτούς μας! Πειράζει; :-)
Ισιδώρα , πότε θα γίνει αυτό άραγε;
Όλγα και χωρίς άμαξα πιστε'υω πως γίνεται, αλλά κράτα τη για το καλοκαίρι. Τώρα κολοκυθάκι φρέσκο, δε λέει...
Κωνσταντίνε μου , εσυ που είσαι κακομαθημένος (χεχε) να τρίψεις την άμαξα στο μουλτι!
Νατάσσα , έχω κι άλλα ταλέντα αλλά δεν τα λέω για να μη με ματιάξετε! :-)
Αγγειλική , χωρίς ξινομυζήθρα, μόνο με φέτα; Βρίσκεις φέτα ή κάτι σχετικό;
Έλενα , εγώ σε νιώθω γιατί είμαι ανοιχτό μυαλό. Το σκ έφτιαξα τυράκι και κάθε πρωί το τρώω με ψωμάκι και μελάκι!
Λίλα , εμένα πάλι τα πριγκιπόλουλα εδώ, τους κακοφάινεται να την κάνω γλυκιά, οπότε αποφεύγω για να μην τη φάω όλη μόνη μου! Αλλάζουμε;
α ωραία, και μ'αρέσει το έμενταλ, οκ θα πω στον ελβετό:)
ReplyDeleteΚαι λίγο γκριγιέ πες του αφού θα πάει που θα πάει... :-)))
ReplyDeleteσωστό! αφού θα τον κάνει που θα τον κάνει τον κόπο!:)
ReplyDeleteΩραια πιτα και ευκολη εφτιαξε το πριγκηποπουλο!Ειδες τυχη η κοιμωμενη!
ReplyDeleteΩρέ kiki (τέρμα το πρωτόκολλο και οι πλυθηντικοί) ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΚΑ!!!
ReplyDeleteΜε αυτά που έχω ήδη "δοκιμάσει",
ReplyDeleteθα έλεγα κι εγώ, μήπως είναι Κολοκυθομπατζίνα???
Κωνσταντίνε, που είσαι???
Νιαμμμμμ!!!!
Το παραμύθι δεν το προλαβαίνω τώρα, αλλά θα επανέλθω!
ReplyDeleteΧαρτ , έτσι...
ReplyDeleteΔημιουργία , πως λέμε "κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει"; Έτσι και η Ωραία...
Σαντιγύ , χεχε! Κι απ' αυτό έχουμε! Χαχα!
Μαριέλα μου , πέρασε από δω, αλλά έδωσε σημασία στο παραμύθι! χαχα!
Η πίτα προσφορά στο παραμύθι ή το παραμύθι στην πίτα;
ReplyDeleteΌπως και να'χει, και χωρίς προσφορά και τα δύο αξίζουνε!
Διονύση , δύο σε ένα: σαμπουάν! Χαχα! Ευχαριστώ!
ReplyDeleteΛατρεύω την κολοκυθόπιτα, με ή χωρίς φύλλο!
ReplyDeleteΣοφία , να σου στείλω τότε :-p
ReplyDeleteΕ, είσαι απίστευτη!
ReplyDeleteNena :-)))
ReplyDeleteΥπέροχη μας βγήκε η κολοκυθόπιτά σου με παραλλαγή ξινομυζήθρα Κρήτης. Καταπληκτική!!
ReplyDeleteΑλλά και το παραμύθι σκίζει!!!!!!
Αναΐς, χαίρομαι που σας άρεσε! Η ξυνομυζήθρα μου αρέσει πολύ, οπότε είμαι σιγουρη ότι θα της πήγαινε τέλεια! Ελπίζω η κολοκύθα σας να ήταν από ορίτζιναλ άμαξα και όχι τίποτα ιμιτασιόν αντιγραφές! χαχα! Ευχαριστώ!
ReplyDelete