Σκόρδο τουρσί

Αν έχεις χρόνο, μπορείς να μένεις στο ίντερνετ και να χαζεύεις με τις ώρες τα μαγειρικά blogs ή sites. Όλα όσα έχεις αποθηκεύσει, όλα όσα παρακολουθείς στο pinterest, όλα όσα έχεις κάνει εγγραφή και σου έρχονται στο email σου, τα blogs των φίλων και πάει λέγοντας. Χρόνο να έχεις να χαζεύεις.

Πολλές φορές επιβάλλω στον εαυτό μου να κλείσει όλα όσα κοιτάζει, γιατί διαφορετικά θα με βρει το ξημέρωμα να πετάω σαν μελισσούλα από συνταγή σε συνταγή.

Μερικές, είναι τόσο δελεαστικές, που είναι αδύνατον να τις προσπεράσεις.
Άλλες πολύ γρήγορες. Άλλες είναι πολύ πρακτικές και χρήσιμες, που μπορείς να τις φτιάξεις για να χαρίσεις βρώσιμα δωράκια στους φίλους σου. Ε, σε μια τέτοια θα σταθώ σήμερα.

Σκόρδο τουρσί. Πώς σας ακούγεται; Εμένα μου κίνησε την περιέργεια! Φανταστείτε νόστιμες σκελίδες σκόρδο, χωρίς την καυτερή γεύση του ωμού σκόρδου, και τη μυρωδιά που αφήνει στο στόμα, στο απολύτως ελάχιστο. Δεν είναι τέλειο;

Μπορείτε να φτιάξετε τα σκορδάκια και να τα κάνετε δώρα τα Χριστούγεννα. Εκτός από τουρσί που μπορείτε να τα φάτε σκέτα, τα έχω προσθέσει σε σάλτσες, σε σαλάτες, σε ψάρι. Είναι πάρα πολύ νόστιμο!

Η συνταγή είναι παραλλαγή από εδώ

Σκόρδο τουρσί
Για 3 βαζάκια των 200 ml (ή ένα μεγάλο βάζο των 700 ml) θα χρειαστείτε:
6 κεφάλια σκόρδο
1 κόκκινη πιπεριά κομμένη σε καρεδάκια
1/2 λίτρο λευκό ξύδι
2/3 κούπας ζάχαρη (γίνονται γλυκόξινα)
1 κ. γ. σπόρους μουστάρδας (έβαλα μαύρους σπόρους)

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα σκόρδα. Αν κάποιες σκελίδες είναι μεγάλες, τις κόβουμε στη μέση.
Πλένουμε, καθαρίζουμε και κόβουμε την πιπεριά σε καρεδάκια.
Βράζουμε το ξύδι με τη ζάχαρη και τους σπόρους μουστάρδας για 5 λεπτά.
Προσθέτουμε την πιπεριά και τα σκόρδα και βάζουμε άλλα 5 λεπτά (χρονομετράμε από την ώρα που θα βράσει).
Αφήνουμε να κρυώσει λίγο, μοιράζουμε τα σκόρδα στα βάζα, συμπληρώνουμε με το ξύδι, τα κλείνουμε και τα αναποδογυρίζουμε να σφραγίσουν.

Στο σάιτ που την είδα έλεγε να μπουν ψυγείο και να ανοιχτούν μετά από 3 εβδομάδες. Τα άφησα εκτός ψυγείου, δοκίμασα τοο πρώτο βαζάκι στις 10 μέρες και ήταν τέλειες! Το πρώτο βαζάκι τέλειωσε και έφτιαξα και δεύτερη δόση.
Δοκιμάστε το!

Γαύρος μαρινάτος

Τον μαρινάτο γαύρο τον έμαθα εδώ και πολλά χρόνια στην ταβέρνα του Σπύρου στα Ξύγκια. Είναι από τους νοστιμότερους που έχω φάει ποτέ. Αλλά ακόμα πιο νόστιμο, φτιάχνει ο άντρας της φίλης μου της Τζένης στο Βόλο. Μου είχε φέρει μια φορά σε ένα της ταξίδι και ήταν ό,τι πιο νόστιμο σε γαύρο έχω φάει ποτέ.
Γενικά είναι επιτυχία να μη σου γίνει ούτε πολύ λύσσα από το αλάτι, ούτε πολύ ξιδιασμένος, ούτε πολύ...αγίνωτος, γενικά ούτε πολύ... :-) Θέλει το μέτρο του και αν τον πετύχεις είναι τέλειος.

Για το πιο αγίνωτος που έγραψα παραπάνω, μια φορά με κέρασαν έναν και δεν είχε κλείσει 24ωρο. Κοντέψαμε να πούμε τα νέα μας με τον γαύρο όταν τον έφαγα :-p

Την απέχθειά μου για το καθάρισμα την έχω εκφράσει ουκ ολίγες φορές. Αλλά αποφάσισα να θυσιαστώ μπρος στη νοστιμιά του γαύρου. Στο κάτω-κάτω, έπρεπε να δοκιμάσω αν αξίζει η θυσία!
Την τύχη του πρωτάρη την ξέρετε; Ε την είχα. Έφτιαξα έναν τέλειο γαύρο μαρινάτο!

Καθώς τον έφτιαχνα, σκεφτόμουνα ότι είναι το απόλυτο ελληνικό σούσι. Και παρόλο που δεν έχω φάει ακόμα σούσι, νομίζω ότι θα ήμουν πιο δεκτική στο να δοκιμάσω κάτι "ωμό" σε ψάρι, παρά σε κάτι άλλο (αν και έχω φάει ταρτάρ στη Γερμανία και ήταν άπαιχτο).

Το μαρινάρισμα και το πάστωμα, δεν είναι κάτι ξένο ή φρέσκο στην ελληνική και ξένη κουζίνα. Το "ψήσιμο" σε αλάτι ήταν από πολύ παλιά ο τρόπος που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι πριν ανακαλυφτούν τα ψυγεία και οι καταψύκτες, για να διατηρούν για μεγάλο χρονικό διάστημα τα τρόφιμά τους.

Για να έρθω λοιπόν στη συνταγή, πριν λίγες μέρες, καθώς περνούσα από ένα κεντρικό και καλό ψαράδικο εδώ, το μάτι μου έπεσε στην αθερίνα. Λατρεύω την αθερίνα. Μπήκα μέσα για να πάρω λίγη και μέχρι να τελειώσει ο ψαράς με τον προηγούμενο πελάτη, χάζευα τι έχει. Όλα τα καλά του Θεού. Και έπεσε το ματάκι μου στο γαύρο. Ε, είπα πως έχει έρθει η ώρα να δοκιμάσω να τον φτιάξω.
Στο ψυγείο του ο ψαράς είχε έτοιμο μαριναρισμένο, οπότε έριξα την ερώτηση: τον αλατίζετε πριν ή μετά το καθάρισμα. Όχι λέει. Πρώτα αλάτισμα 6-7 ώρες, και μετά φεύγουν όλα εύκολα.
Κράτησα την πληροφορία αφού ευχαρίστησα και έφυγα.

Έριξα μια ματιά στη συνταγή της Πέννυς και μερικών φίλων και όλοι καθάριζαν από πριν. Χμμμμ. Άλλοι καθάριζαν τα πάντα από πριν, άλλοι έβρεχαν το αλάτι με ξύδι, άλλοι μετά κλπ κλπ. Αποφάσισα να κάνω κάτι μεταξύ της συνταγής της Πέννυς, του ψαρά και του μυαλού μου :-p

Η διαδικασία με ελάχιστες λέξεις που ακολουθήθηκε ήταν η εξής: καθάρισμα κεφάλια και ό,τι έβγαινε μαζί από εντόσθια, τοποθέτηση σε αλάτι, ξέβγαλμα και καθάρισμα κόκκαλου και τυχόν υπολειmμάτων από εντόσθια, τοποθέτηση σε ξύδι, σούρωμα, τοποθέτηση σε λάδι.

Παρόλο που είχα βάλει αρκετό αλάτι, δεν έγινε λύσσα και πιστεύω ότι αυτό έγινε επειδή μετά, το καθάρισμα του κόκκαλου το έκανα κάτω από τρεχούμενο νερό. Το ξύδι μου επίσης ήταν λευκό, οπότε δεν έγινε υπερβολικά δυνατό και πέτυχα μια γεύση ήπια και πάρα πολύ νόστιμη!

Εδώ να πω το εξής: παρόλο που ο ψαράς μου είπε ότι δεν καθαρίζει τίποτα πριν το αλάτι, ψιλοσιχαινόμουνα να τα βάλω όλα έτσι, αλλά είχα και περιέργεια. Οπότε, καθάρισα απο τα κεφάλια τα ψάρια, αλλά όχι σχολαστικά τα εντόσθια. Τραβούσα (εννοείται με γάντια, έτσι; χαχα) και ό,τι έβγαινε, έβγαινε. Άφησα ακαθάριστα 4-5 ψαράκια για να δω τη διαφορά μετά. Η μόνη διαφορά, ήταν ότι τα ακαθάριστα είχαν πιο "κόκκινο" δέρμα στα ... επίμαχα σημεία. Το κόκκινο όμως εξαφανίζεται με το μαρινάρισμα. Όταν ξανακάνω, θα τα καθαρίσω πάλι από την αρχή γιατί μου αρέσουν οι καθαρές δουλειές, αλλά όπως το έκανα. Όχι απαραίτητα σχολαστικά και όχι το κόκκαλο από την αρχή. Βγαίνει εύκολα μετά.

Αφήνω τα λόγια και δίνω με λεπτομέρειες τη συνταγή. Ο μαριναρισμένος γαύρος δεν είναι κάτι που γίνεται σε πέντε λεπτά, ούτε γίνεται άκοπα. Θέλει το χρόνο του για καθάρισμα και 1-2 μέρες υπομονή για να τον απολαύσετε αλλά πραγματικά αξίζει!

Γαύρος μαρινάτος: το ελληνικό σούσι
Υλικά για ένα μικρό μπωλ
1/2 κιλό γαύρο
αλάτι χοντρό (θα ήταν 5-6 κουταλιές σούπας ίσως)
ξύδι τόσο ώστε να καλύψει τα φιλέτα
1 σκελίδα σκόρδο
λίγη κόκκινη πιπεριά ψιλοκομμένη
1 κλωνάρι φρέσκια ρίγανη ψιλοκομμένη
Τα τρία παραπάνω είναι προαιρετικά και ο καθένας βάζει ό,τι θέλει από μυρωδικά.

Εκτέλεση
Πλένουμε και καθαρίζουμε τους γαύρους από τα κεφάλια. Αν δεν διαβάσατε παραπάνω, λέω ότι καθάριζα τραβώντας το κεφάλι και μαζί ό,τι έβγαινε από τα εντόσθια (βγαίνουν τα περισσότερα). Μπορείτε αν θέλετε να σχίσετε κατά μήκος και να καθαρίσετε καλά τα εντόσθια σ' αυτή τη φάση.
Αφού τα καθαρίσουμε όλα, τα αραδιάζουμε σε τρυπητό, στο οποίο από κάτω θα πρέπει να υπάρχει άλλο μπωλ. Τοποθετούμε τα ψάρια και πασπαλίζουμε καλά με αλάτι. Βάζουμε στρώματα ψαριών και αλατιού μέχρι να τελειώσουν τα ψάρια.

Βάζουμε το μπωλ που μέσα έχει το τρυπητό στο ψυγείο και αφήνουμε τα ψάρια με το αλάτι για 6-7 ώρες. Τα ψάρια θα βγάλουν ζουμί από αυτή τη διαδικασία.

Μετά από 6-7 ώρες, ξεβγάζουμε τα ψάρια, τα καθαρίζουμε από τα κόκκαλα και τυχόν υπολείμματα από τα εντόσθια. Τα ξέβγαλα αρχικά όλα μαζί και στη συνέχεια, προκειμένου να βγάλω το κόκκαλο, τα κρατούσα ένα-ένα κάτω από τρεχούμενο νερό (σε πολύ μικρή ροή), ανασήκωνα με ένα μαχαίρι το κ;oκκαλο στην πάνω μεριά και το τραβούσα προς τα κάτω. Κάνοντας αυτή τη διαδικασία, το ψάρι ανοίγει στα δύο και έχουμε πια ανοιχτά τα φιλέτα.

 
Κάθε ένα που το καθαρίζουμε και το ανοίγουμε το αφήνουμε πάλι σε τρυπητό και μετά τα βάζουμε σε ένα μικρό μπωλ.
Αφού τελειώσει η διαδικασία, καλύπτουμε με ξύδι τα φιλέτα. Το ξύδι μας θα πρέπει να είναι καλό. Εγώ χρησιμοποίησα λευκό που είχα αρκετό, το οποίο δεν είναι υπερβολικά δυνατό. Εσείς επιλέξτε το ξύδι που σας αρέσει.

Αφήνουμε τα ψάρια στο ξύδι για ένα 12ωρο. Εδώ να σας πω 1) ότι μετά από δυόμιση ώρες τρωγόταν μια χαρά και 2) τα άφησα 24ωρο επειδή ήταν ελαφρύ το ξύδι. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δέρμα αλλάζει χρώμα, ασπρίζει από το ξύδι, σημάδι ότι "ψήνεται" και είναι έτοιμο προς κατανάλωση.

 Ο γαύρος μας πριν μπει στο ελαιόλαδο

Αφού κάνουμε κι αυτό, πετάμε το ξύδι, δεν τους ξεβγάζουμε και καλύπτουμε τον γαύρο με ελαιόλαδο (ή μισό μισό με ηλιέλαιο για να μην παγώνει το λάδι στο ψυγείο). Από πάνω ή ενδιάμεσα, βάζουμε τα μυρωδικά που μας αρέσουν. Εγώ προτίμησα ψιλοκομμένη κόκκινη πιπεριά, σκόρδο σε φετούλες και φρέσκια ρίγανη. Μπορείτε να βάλετε θυμάρι, σκόρδο, πιπέρι κλπ.
Τρώμε πλέον άμεσα ή φυλάμε στο ψυγείο.

Εδώ να πω ότι φύλαξα για λίγες μέρες μερικούς γαύρους σε ξύδι αντί για λάδι και κρατήθηκαν μια χαρά για τις 4-5 μέρες που κρατήθηκα και δεν τους έφαγα :-p
Αν θελήσετε να τους συντηρήσετε μόνο σε ελαιόλαδο όπως εγώ, μην ανησυχείτε που θα παγώνει το λάδι στο ψυγείο. Όταν θα τους βγάζετε, θέλει μόνο λίγα λεπτά, ειδικά το καλοκαίρι, για να έρθει το ελαιόλαδο σε θερμοκρασία δωματίου.

Αλήθεια ξέρετε ότι η αντζούγια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο παστός γαύρος;

Αμπελοβλάσταρα τουρσί

 Όταν ήμουνα μικρή, στο πατρικό μου σπίτι στην Πάτρα, είχαμε μια αυλή με κληματαριά. Ποτέ (σχεδόν) δεν φάγαμε σταφύλια της προκοπής από αυτή την κληματαριά, όσο κι αν κάναμε προσπάθεια να τα περισώσουμε κάθε χρόνο. Τα φύλλα της όμως και τα βλαστάρια, ήταν θησαυρός.

Στην άκρη της αυλής, υπήρχε μια σκάλα, η οποία οδηγούσε στην ταράτσα, οπότε ένα μέρος της κληματαριάς, ήταν εύκολα προσβάσιμο. Τέτοια εποχή, δεν υπήρχε περίπτωση να ανεβούμε στην ταράτσα και να μην κόψουμε ένα βλαστάρι για να το μασουλήσουμε! Τραβούσαμε από τις άκρες τις εξωτερικές φλουδίτσες, μέχρι να αποκοπούν από το βλαστό. Και μετά...Μετά, η ξινούτσικη γεύση του πλημμύριζε το στόμα. Τι αξέχαστη γεύση! Ακόμα και τώρα αν βρω αράντιστα το κάνω, αλλά δύσκολο αν δεν έχεις δικά σου!
Αυτή τη φορά πάντως που μάζεψα, τσίμπησα ένα για να δω αν έχουν την ίδια ωραία γεύση! Τέλεια!

Τα βλαστάρια, αφού τα έβρασα για λίγο, τα έβαλα σε ξυδόνερο. Η αναλογία του ξυδιού-νερού, θα μπορούσε να είναι μισή-μισή, αλλά επειδή δεν αντέχω την εντελώς ξυδάτη γεύση των τουρσιών, έβαλα περισσότερο νερό. Εσείς, αν σας αρέσει πολύ ξυδάτο, πολύ απλά, βάλτε περισσότερο!

Αν δεν τα φάτε σκέτα, μπορείτε να τα προσθέσετε ψιλοκομμένα σε σαλάτες. Εγώ, δεν βλέπω την ώρα να τα ανοίξω!

Αμπελοβλάσταρα τουρσί 

Υλικά για 150 γρ. αμπελοβλάσταρα (για 2 βάζα των 400 ml) 

150 γρ. αμπελοβλάσταρα νερό για το βράσιμο
¾ κούπας ξύδι
½ κούπα νερό
1 κ. γ. χοντρό αλάτι
1 κ. γ. ζάχαρη
2 σκελίδες σκόρδο
10 κόκκους πιπέρια
2-3 κ. σ. ελαιόλαδο

Εκτέλεση 

Πλένουμε τα αμπελοβλάσταρα.
Σε κατσαρόλα βάζουμε λίγο νερό να βράσει. Μόλις βράσει, τα ρίχνουμε και τα αφήνουμε να βράσουν για 8-10 λεπτά. Μετά, τα ρίχνουμε σε σουρωτήρι να μισοκρυώσουν.
Στη συνέχεια, μοιράζουμε τα βλαστάρια σε 2 βάζα.
Ζεσταίνουμε σε ένα σκεύος το νερό-ξύδι-αλάτι-ζάχαρη.
Ρίχνουμε πάνω από τα βλαστάρια το ζεστό ξυδόνερο και σε κάθε βάζο βάζουμε από μια σκελίδα σκόρδο και 5 κόκκους πιπέρια.
Πατάμε ελαφρά με πηρούνι για να είναι μέσα στο νερό. Αν δεν φτάνει, απογεμίζουμε με λίγο ακόμα ζεστό νερό και καλύπτουμε με 1-2 κ. σ. ελαιόλαδο σε κάθε βάζο. Ανοίγουμε μετά από 3-4 εβδομάδες.

Καλή εβδομάδα!

Αγκινάρες τουρσί σε άλμη

Με τη βόλτα που σας έλεγα στο κτήμα,  προέκυψε δουλίτσα και μία από αυτές ήταν να φτιάξω αγκινάρες τουρσί. Δεν είχα ξαναφτιάξει, αλλά έγιναν νόστιμες! Έφτιαξα άλμη και αποφάσισα να βράσω ελαφρώς τις αγκινάρες, πιο πολύ για αποστήρωση αρχικά, παρά για να μαλακώσουν. Εκ των υστέρων βέβαια (όταν τις δοκίμασα δλδ), είδα ότι πολύ καλώς έπραξα, αλλιώς δεν ήταν να φαγωθούν ωμές.

Αγκινάρες τουρσί σε άλμη

Υλικά για ένα βάζο των 400 ml

4-6 μικρές αγκινάρες
1 κούπα νερό
25 γρ. αλάτι
νερό για το βράσιμο
1 κ. σ. λευκό ξύδι
2-3 κόκκους πιπέρι
1 λεμόνι κομμένο στη μέση
γάντια

Εκτέλεση

Για αναλυτικό τρόπο πώς καθαρίζουμε αγκινάρες (αφού φορέσουμε γάντια γιατί μαυρίζουν τα χέρια), ανατρέξτε εδώ.
Βάζουμε σε μια μικρή κατσαρόλα 2-3 δάχτυλα νερό και στάζουμε μέσα λίγο χυμό λεμονιού. Καθαρίζουμε τις αγκινάρες ολόγυρα από τα σκληρά φύλλα.
Κόβουμε τα σκληρά μέρη των φύλλων με τα αγκάθια.
Τις κόβουμε στη μέση, βγάζουμε τα «μαλλάκια» από το κέντρο και τις περνάμε με το μισό λεμόνι για να μην μαυρίσουν. Μετά, τις ρίχνουμε στην κατσαρόλα.
Όταν έχουμε τελειώσει με όλες, τις βράζουμε για 3-4 λεπτά. Μπορούμε και να μην τις βράσουμε, αλλά εγώ προτίμησα να τις βράσω λιγάκι.
Παίρνουμε με τρυπητή κουτάλα τις αγκινάρες και τις βάζουμε σε βάζο χωρητικότητας 400ml.
Σε μία κούπα με νερό, διαλύουμε 25 γρ. αλάτι (ή και λίγο λιγότερο).
Ανακατεύουμε και προσθέτουμε το αλατόνερο στο βάζο.
Προσθέτουμε 1 κ. σ. λευκό ξύδι, μία φέτα λεμονιού και κλείνουμε το βάζο.
Ανοίγουμε μετά από 4-5 μέρες.

Τip: Κάπου διάβασα ότι αν δεν βράσετε τις αγκινάρες και τις βάλετε όπως είναι, μπορούν όταν  ανοιχτούν να χρησιμοποιηθούν σαν να ήταν φρέσκιες.

Διάβασα επίσης για συντήρηση σε λάδι, αλλά θα το κάνω άλλη φορά.

Είναι ήδη η 5η μέρα που τις έχω στο βάζο και χτες δοκίμασα την πρώτη. Είχε ήδη τραβήξει αλάτι και ήταν νοστιμότατες. Με 3-4 λεπτά, οι αγκινάρες δεν μαλακώνουν υπερβολικά, αλλά είναι τραγανές. Αν τις θέλετε πιο μαλακές, βράστε τις λίγο παραπάνω.

Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε να απαντήσετε στο προηγούμενο ποστ μέχρι αύριο το βράδυ τα μεσάνυχτα!

Τι να κάνω τα αυγά που περίσσεψαν από το Πάσχα - Αυγά τουρσί

Αν σας έμειναν κόκκινα αυγά από το Πάσχα και αναρωτιέστε τι θα τα κάνετε, έχετε 2 επιλογές.
Α. Τα πετάτε στην πρώτη προεκλογική συγκέντρωση που θα δείτε, ανεξαρτήτου ποιου κόμματος είναι. Όχι μόνο στους πολιτικούς. Μιλάω και για τους οπαδούς! Το θέλει ο έλληνας το αυγό του. Θα πρέπει να σας ευχαριστήσουν μετά, που τα πετάξατε βρασμένα. Στο κάτω-κάτω, μπορεί να τους κάνετε και καλό με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί. Θα τα φάνε για βραδινό! ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε αυτή την περίπτωση, τα πετάμε ΜΕ ΤΑ ΤΣΟΦΛΙΑ. Ή να το πετάξεις, ή να μην το πετάξεις!
ΒΟΥ. Μια άλλη πρόταση είναι να τα κάνετε τουρσί και έτσι να έχετε ανά πάσα στιγμή μεζεδάκι έτοιμο για μπυροκατάνυξη με φίλους. Εναλλακτικά, ουζοκατάνυξη ή κρασοκατάνυξη. Είναι ευέλικτο το μεζεδάκι, τι νομίζετε;

Ο βασικός τρόπος, είναι να κάνετε ένα λαδόξυδο, ή ξύδι και μετά λάδι, μέσα στα οποία θα βουτήξετε τα αυγουλάκια σας. ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε αυτή την περίπτωση, τα βγάζουμε τα τσόφλια ε; Δεν είναι συνταγή για προεκλογική συγκέντρωση αυτή!


Μπορούμε να βάλουμε μέσα τα μυρωδικά που θέλουμε: δάφνη, πιπέρια, τσίλι πιπεριές, κόλιαντρο, κίμινο, σκόρδο, δεντρολίβανο κλπ.

Καθαρίζουμε τα αυγά και τα βάζουμε σε βάζο που κλείνει. Στην προκειμένη περίπτωση που έκανα μόλις δύο αυγά πριν το Πάσχα για να τα φωτογραφίσω, χρησιμοποίησα πιπέρια, δεντρολίβανο και σιναπόσπορο.

Γεμίζουμε με το ξύδι της αρεσκείας μας. Αν προσθέσετε ένα μέρος μπαλσάμικο, τα αυγά σας θα πάρουν ένα καφετί χρώμα.
Μέσα στο ξύδι, προσθέτουμε τα μυρωδικά που επιλέξαμε. Για πιο έντονη γεύση μπαχαρικών, μπορούμε, πριν βάλουμε το ξύδι στο βάζο, να το ζεστάνουμε μαζί με τα μυρωδικά. Σε αυτή την περίπτωση, θα το αφήσουμε να κρυώσει πριν το βάλουμε στο βάζο (εγώ δεν το έκανα και ήταν μια χαρά).
Αν τα αυγά έρχονται στην επιφάνεια, στριμώξτε 2 καλαμάκια από σουβλάκι σταυρωτά, για να κάνουν υποβρύχιο όσο θα πρέπει να μείνουν στο ξύδι.
Βάζουμε το βάζο στο ψυγείο για 48 ώρες.

Όταν περάσει το 48ωρο, σουρώνουμε τα αυγά από το ξύδι και γεμίζουμε το βάζο με λάδι.
Το λάδι που θα βάλουμε, μπορεί να είναι σκέτο ή να βάλουμε αρωματισμένο (εδώ χρησιμοποίησα λάδι που είχα σε λιαστές ντομάτες και είχε μέσα τα δικά του μπαχαρικά).
Για το αρωματισμένο λάδι, ζεσταίνουμε λάδι με μυρωδικά της αρεσκείας μας. Αφήνουμε να κρυώσει και μετά το προσθέτουμε στο βάζο.

Το βάζουμε στο ψυγείο και μετά από 2-3 μέρες είναι έτοιμα για κατανάλωση.
Διατηρούνται στο ψυγείο για μήνες!

Μία άλλη παραλλαγή, είναι να αφήσετε τα αυγά μέσα στο αρωματισμένο ξύδι και να μην βάλετε λάδι καθόλου. Τα αυγά θα είναι πιο ξιδάτα έτσι. Όταν τα σερβίρετε, περιχύστε τα με λάδι ή λίγη μαγιονέζα για να μαλακώσει η γεύση τους.

Κάπου διάβασα επίσης ότι αν τα αφήσετε μόνο σε ξύδι, μπορείτε να τα συντηρήσετε και εκτός ψυγείου χωρίς να πάθουν τίποτα για μήνες. Δεν το έχω δοκιμάσει και δεν θυμάμαι και πού το διάβασα. (update: εδώ το διάβασα, ευρέθη!)

Όσοι παρακολουθούσατε παλιά το χάνγκρυ, θα θυμάστε το ποστ με τα αυγά τουρσί. Αργότερα, η Σταυρούλα Μ, είχε γράψει το δικό της τρόπο στο hungry for life. Διαβάστε εκεί το άρθρο αν θέλετε επιπλέον πληροφορίες. Τη συνταγή την έμαθα από αυτά τα δύο άρθρα και από την εμπειρία που αποκτάμε με τα χρόνια.

Tip:

Αν έρθει κανένας πολιτικός να ζητήσει την ψήφο σας μέρες που 'ναι, φροντίστε να έχετε φτιάξει από πριν αυγουλάκια με το πιο δυνατό ξύδι που έχετε, 2 κιλά πιπέρι μέσα, σκόρδο, μπούκοβο, καυτερές πιπεριές, πιπέρι πέρι-πέρι και ό,τι άλλο καυτερό σκέφτεστε. Προλαβαίνετε! Κεράστε τον, ρωτήστε αν του αρέσουν και παρατηρήστε τα μούτρα του καθώς θα σας λέει τι νόστιμα που είναι, ενώ γίνεται κατακόκκινος από το κάψιμο στο λάρυγγα! Αν σας ζητήσει νερό, πείτε του ότι δεν έχετε γιατί σας το έκοψαν επειδή δεν είχατε να πληρώσετε τα χαράτσια. Μην ξεχάστε να φοράτε το πιο αθώο και πλατύ χαμόγελό σας καθώς τα λέτε αυτά :-)

Άντε βρε! Καλά κεράσματα!

Καρότο τουρσί

Τα τουρσιά έχουν την τιμητική τους την Καθαρή Δευτέρα. Παρόλο που γίνονται από λαχανικά, αποφεύγονται στις δίαιτες εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας αλατιού που συνήθως περιέχουν. Ας φτιάξουμε ένα εύκολο τουρσί. Ας περιοριστούμε σε μικρή ποσότητα μόνο για κείνη τη μέρα. Ενδεικτικά, αναφέρω αναλογίες μόνο για 5 μέτρια καρότα.

Καρότο τουρσί
5 καρότα
2-3 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε χοντρές φλούδες
λίγο αλάτι (1/2-1 κ.γ.)
1 φλυτζάνι νερό
1 φλυτζάνι ξύδι (ή και λιγότερο)

Βράζουμε σε αλατισμένο νερό για 10-15 λεπτά ή μέχρι να τρυπιούνται, αλλά να μην είναι πολύ μαλακά.
Μόλις βράσουν, τα βγάζουμε και τα σουρώνουμε. Περιμένουμε να κρυώσουν.
Μόλις κρυώσουν, κάνουμε χαρακιές στα καρότα και βάζουμε 1-2 φλούδες σκόρδου στο καθένα.
Μέσα σε ένα μπωλ ή βάζο, βάζουμε τα καρότα με το νερό και το ξύδι. Την επόμενη μέρα είναι κιόλας έτοιμο (για να μη σας πω μετά από λίγες ώρες).

TIPS:
Αν δοκιμάστε και σας φανεί πολύ ξυδάτο, προσθέστε νερό.
Μην προσπαθείστε να βάλετε ολόκληρη σκελίδα σκόρδο γιατί ανοίγουν.