Ψωμί στον αρτοπαρασκευαστή

Απέκτησα αρτοπαρασκευαστή εδώ και 4-5 χρόνια. Λάθος. Πάνε ήδη 7 περίπου χρόνια. Νόμιζα πως ήταν λιγότερο! Ήταν ένας φτηνός αρτοπαρασκευαστής από τη γνωστή γερμανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Παρόλη τη φτήνεια του, έχει βγει καλός (αν και τελευταία ακούω θορύβους και ανησυχώ) και έβγαλε επάξια τα χρήματα που ξόδεψα γι΄ αυτόν. Στην αρχή τον χρησιμοποιούσα πολύ. Και μέχρι να του πάρω τον αέρα, χρησιμοποιούσα τις συνταγές που είχε στο βιβλιαράκι του. Κάποια στιγμή και ενώ μπορούσα να τον προγραμματίσω για να ξεκινάει το ψήσιμο, προτιμούσα να είμαι σπίτι όσο γινόταν το ψωμί, γιατί ήθελα να βγάζω τους ζυμωτήρες, επειδή όταν τους άφηνα μέσα ενώ ψηνόταν το ψωμί, μετά κολλούσαν και δεν έβγαιναν εύκολα. Έπρεπε λοιπόν να είμαι εκεί, άρα δεν με βόλευε ο προγραμματισμός έτσι κι αλλιώς.

Μετά, μπήκε στη σκέψη μου το θέμα του πρώτου μου βιβλίου (Ψωμιά και ζύμες) και άρχισα πάλι να ζυμώνω στο χέρι, να σημειώνω, να δοκιμάζω, να αλλάζω, να καταγράφω και έτσι σιγά-σιγά, τον εγκατέλειψα για 2 χρόνια περίπου.

Πρόσφατα, άρχισα να σκέφτομαι τι να τον κάνω. Στο σπίτι έχω πρόβλημα χώρου και το μηχάνημα στεκόταν αχρησιμοποίητο κάτω από το τραπέζι της τραπεζαρίας...Άρχισα να σκέφτομαι: ή θα πρέπει να τον χαρίσω, ή θα πρέπει να τον πετάξω, ή θα πρέπει να αρχίσω να τον ξαναχρησιμοποιώ.

Όταν βρίσκεσαι σε δίλημμα, συχνά οι φίλοι δίνουν λύσεις. Με την Αγγελική Ν, μιλάμε πάρα πολύ περί ψωμιών. Ανταλλάσσουμε απορίες, πολλές φορές η μία δίνη λύση σε πρόβλημα της άλλης και όπως είναι φυσικό, η ισχύς εν τη ενώσει, δίνει αποτέλεσμα. Συχνά άκουγα την Αγγελική που έλεγε ότι στα τραπέζια της είχε πάντα φρεσκοζυμωμένο ψωμί, το οποίο το ζύμωνε στον αρτοπαρασκευαστή. Έτσι, αυτό που σκεφτόμουν να εξοστρακίσω από το σπίτι, αποφάσισα να το βάλω να με (εξ)υπηρετεί!

Με το που ξεκίνησε η χρονιά, τον έβαλα πάλι μπροστά. Με μια διαφορά όμως. Αντί να φουσκώνω και να ψήνω το ψωμί εκεί, έκανα μόνο το ζύμωμα και τα υπόλοιπα γίνονταν στο φούρνο μου. Ο αρτοπαρασκευαστής μου έχει πρόγραμμα ειδικό για ζύμωμα, το οποίο διαρκεί μισή ώρα. Πιστεύω ότι όλοι το έχουν. Μπορώ μάλιστα αν ήθελα να σταματήσω και το ζύμωμα νωρίτερα από το μισάωρο. Μετά, παίρνω το ζυμαράκι μου, το βάζω σε προθερμασμένο φούρνο στους 50 βαθμούς για 20-30 λεπτά και μετά το ψήνω στο φούρνο. Έτσι, δεν έχω το παραλληλόγραμμο σχήμα στο ψωμί που δίνουν οι αρτοπαρασκευαστές, έχω ένα πολύ καλό ζύμωμα που εγώ δεν θα το έκανα με το χέρι και είμαι ελεύθερη εκείνη τη μισή ώρα που ζυμώνει, να κάνω άλλα πράγματα.

Κακά τα ψέματα. Έτσι όπως ζυμώνει το μηχάνημα, δυνατά και συνεχόμενα επί μισή ώρα, εγώ (και πιστεύω και πολλοί άλλοι) δεν ζυμώνω. Κουράζομαι, βαριέμαι και στο 10λεπτο σταματάω. Απόδειξη ότι ο αρτοπαρασκευαστής ζυμώνει καλύτερα από μένα, είναι η εξής: αν θες να ξέρεις πότε η ζύμη για ψωμί ή φύλλο είναι έτοιμη για ψήσιμο, θα πρέπει, καθώς τεντώνεις το ζυμάρι, να μην ανοίγει, αλλά να τεντώνεται και να γίνεται διάφανο, χωρίς να κάνει τρύπες και ανοίγματα, όπως είχε δείξει και η Αγγελική εδώ, ή όπως στη φωτό. Μπορούσα να τραβήξω κι άλλες καλύτερες φωτό, αλλά ήθελα άλλα δύο χέρια :-p

Οκ. Σίγουρα το ζύμωμα με το χέρι έχει άλλη αίσθηση, αλλά όταν σε πιέζει ο χρόνος, όταν είσαι πολυάσχολη ή όταν απλά δεν προλαβαίνεις, αφήνεις το ζύμωμα στο χέρι για κάποιο χαλαρωτικό Σαββατοκύριακο...

Έτσι λοιπόν, από τότε, ζυμώνω πολύ συχνά. Το μηχάνημά μου έχει 2 κάδους του μισού κιλού, οπότε φτιάχνω παράλληλα 2 ψωμάκια, τα οποία αντέχουν πολλές μέρες, ή φυλάω το ένα στην κατάψυξη. Επίσης, δεν κάνω απαραίτητα ίδια ψωμιά στους 2 κάδους. Και φυσικά, κάνω συνταγές από το βιβλίο μου, διαμορφώνοντας τις συνταγές αν χρειάζεται λόγω όγκου.

Ό,τι ακολουθεί, έχει ζυμωθεί στον αρτοπαρασκευαστή.

Δοκιμές για ψωμί με προζύμι....Θέλει δουλειά ακόμα.

Φύλλο για πίτα

Ψωμί με μουστάρδα πριν και μετά

Μπαγκέτα γαλλική που η μισή ζύμη πλάστηκε σε ψωμάκια

Ψωμί με μάραθο ή με μαϊντανό και σκόρδο! Δεν θυμάμαι μετά από τόσο καιρό που το έχω κάνει!

 Τώρα πια, όταν δεν κάνω συγκεκριμένη συνταγή, δεν μετράω καν τα υλικά που βάζω στον κάδο. Όλα μπαίνουν με το μάτι, εκτός από το νερό.

Αν έχετε κάδο του μισού κιλού, βάλτε μία κούπα χλιαρό νερό (και χλιαρό να μην είναι δεν πειράζει, αλλά τώρα πια, βάζω πάντα χλιαρό).
Προσθέστε 3/4 με 1 κ. γ. μαγιά ξηρή, 1 κ. γ. ζάχαρη και 1-2 κ. σ. ελαιόλαδο.
Από πάνω, προσθέστε 2 κούπες αλεύρι της αρεσκείας σας. Εγώ προτιμώ το χωριάτικο που κυκλοφορεί στα σμ στην κίτρινη συσκευασία.
Μετά, βάλτε 1 κ. γ. αλάτι.
Καθώς η μηχανή θα αρχίσει να δουλεύει, σύντομα θα καταλάβετε αν χρειάζεται κι άλλο αλεύρι. Το αλεύρι, θα πρέπει να μην κολλάει στα τοιχώματα και να γίνεται σφιχτή μπάλα καθώς γυρνάει. Αυτό όμως, μπορεί να μην το δείτε στα πρώτα 5-10 λεπτά του ζυμώματος αλλά αργότερα, αφού το ζυμάρι, έχει την τάση να τραβάει το νερό καθώς δουλεύεται. Μη βιαστείτε λοιπόν να προσθέσετε αλεύρι.  Προσθέστε λίγο αλευράκι αν το δείτε πολύ νερουλό. Συνεχίστε να προσθέτετε αλεύρι, μέχρι η ζύμη να γυρίζει σε ενιαία μπαλίτσα, χωρίς να κολλάει στα τοιχώματα. Στις παρακάτω φωτό, φαίνονται 3 διαφορετικές ζύμες. Στο νούμερο 1, είναι φανερό ότι θέλει κι άλλο αλεύρι. Αφήνει υπολείμματα ζύμης ολόγυρα στον κάδο. Στο νούμερο 2, είναι μια καλή ζύμη, που γυρίζει ενιαία όλο το ζυμάρι. Στο νούμερο 3, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ελάχιστο αλευράκι για να μην κολλάει καθώς γυρίζει. Αν δεν το προσθέσουμε, θα είναι μια πιο απαλή ζύμη σε σχέση με τη ζύμη της φωτό 2.

Αν πάλι σας πέσει παραπάνω αλεύρι, η προσθήκη λίγου νερού θα δώσει τη λύση. Μη φοβάστε την ποσότητα της μαγιάς που έχετε ήδη βάλει. Λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο αλεύρι αναλογικά με τη μαγιά που έχετε βάλει, δεν χαλάει τη συνταγή.

Κατά τη διάρκεια του ζυμώματος, μπορείτε να προσθέσετε σπόρους (παπαρουνόσπορο, ηλιόσπορο κλπ), βότανα, μυρωδικά κλπ. Καλό είναι, επειδή ο αρτοπαρασκευαστής ζυμώνει πραγματικά πολύ δυνατά και συχνά συνθλίβει τους σπόρους, να μην τους προσθέσετε από την αρχή, αλλά μετά τη μέση του ζυμώματος. Αν έχετε σφίξει τη ζύμη σας πολύ με αλεύρι, θα δυσκολευτεί να ενσωματώσει τους σπόρους. Να ακόμα ένας λόγος για να μη βιαστείτε να προσθέστε αλεύρι από την αρχή. Επίσης, μπορείτε να τους προσθέσετε μετά, με το χέρι.

Ξεκίνησα πώς θα γράψω όλα αυτά τα τιπς και μετά θα συνεχίσω με συνταγή, όμως, βλέπω ότι φτάσαμε το διπλοσέντονο στο ποστ. Οπότε, λέω να σταματήσω εδώ και να συνεχίσω σε επόμενο ποστ με συνταγή. Αν έχετε απορίες σχετικά με τους αρτοπαρασκευαστές και μπορώ να απαντήσω, δεν έχετε παρά να τις εκφράσετε!