Όταν ήμουνα μικρή, στο πατρικό μου σπίτι στην Πάτρα, είχαμε μια αυλή με κληματαριά. Ποτέ (σχεδόν) δεν φάγαμε σταφύλια της προκοπής από αυτή την κληματαριά, όσο κι αν κάναμε προσπάθεια να τα περισώσουμε κάθε χρόνο. Τα φύλλα της όμως και τα βλαστάρια, ήταν θησαυρός.
Στην άκρη της αυλής, υπήρχε μια σκάλα, η οποία οδηγούσε στην ταράτσα, οπότε ένα μέρος της κληματαριάς, ήταν εύκολα προσβάσιμο. Τέτοια εποχή, δεν υπήρχε περίπτωση να ανεβούμε στην ταράτσα και να μην κόψουμε ένα βλαστάρι για να το μασουλήσουμε! Τραβούσαμε από τις άκρες τις εξωτερικές φλουδίτσες, μέχρι να αποκοπούν από το βλαστό. Και μετά...Μετά, η ξινούτσικη γεύση του πλημμύριζε το στόμα. Τι αξέχαστη γεύση! Ακόμα και τώρα αν βρω αράντιστα το κάνω, αλλά δύσκολο αν δεν έχεις δικά σου!
Αυτή τη φορά πάντως που μάζεψα, τσίμπησα ένα για να δω αν έχουν την ίδια ωραία γεύση! Τέλεια!
Τα βλαστάρια, αφού τα έβρασα για λίγο, τα έβαλα σε ξυδόνερο. Η αναλογία του ξυδιού-νερού, θα μπορούσε να είναι μισή-μισή, αλλά επειδή δεν αντέχω την εντελώς ξυδάτη γεύση των τουρσιών, έβαλα περισσότερο νερό. Εσείς, αν σας αρέσει πολύ ξυδάτο, πολύ απλά, βάλτε περισσότερο!
Αν δεν τα φάτε σκέτα, μπορείτε να τα προσθέσετε ψιλοκομμένα σε σαλάτες. Εγώ, δεν βλέπω την ώρα να τα ανοίξω!
¾ κούπας ξύδι
½ κούπα νερό
1 κ. γ. χοντρό αλάτι
1 κ. γ. ζάχαρη
2 σκελίδες σκόρδο
10 κόκκους πιπέρια
2-3 κ. σ. ελαιόλαδο
Σε κατσαρόλα βάζουμε λίγο νερό να βράσει. Μόλις βράσει, τα ρίχνουμε και τα αφήνουμε να βράσουν για 8-10 λεπτά. Μετά, τα ρίχνουμε σε σουρωτήρι να μισοκρυώσουν.
Στη συνέχεια, μοιράζουμε τα βλαστάρια σε 2 βάζα.
Ζεσταίνουμε σε ένα σκεύος το νερό-ξύδι-αλάτι-ζάχαρη.
Ρίχνουμε πάνω από τα βλαστάρια το ζεστό ξυδόνερο και σε κάθε βάζο βάζουμε από μια σκελίδα σκόρδο και 5 κόκκους πιπέρια.
Πατάμε ελαφρά με πηρούνι για να είναι μέσα στο νερό. Αν δεν φτάνει, απογεμίζουμε με λίγο ακόμα ζεστό νερό και καλύπτουμε με 1-2 κ. σ. ελαιόλαδο σε κάθε βάζο. Ανοίγουμε μετά από 3-4 εβδομάδες.
Καλή εβδομάδα!
Στην άκρη της αυλής, υπήρχε μια σκάλα, η οποία οδηγούσε στην ταράτσα, οπότε ένα μέρος της κληματαριάς, ήταν εύκολα προσβάσιμο. Τέτοια εποχή, δεν υπήρχε περίπτωση να ανεβούμε στην ταράτσα και να μην κόψουμε ένα βλαστάρι για να το μασουλήσουμε! Τραβούσαμε από τις άκρες τις εξωτερικές φλουδίτσες, μέχρι να αποκοπούν από το βλαστό. Και μετά...Μετά, η ξινούτσικη γεύση του πλημμύριζε το στόμα. Τι αξέχαστη γεύση! Ακόμα και τώρα αν βρω αράντιστα το κάνω, αλλά δύσκολο αν δεν έχεις δικά σου!
Αυτή τη φορά πάντως που μάζεψα, τσίμπησα ένα για να δω αν έχουν την ίδια ωραία γεύση! Τέλεια!
Τα βλαστάρια, αφού τα έβρασα για λίγο, τα έβαλα σε ξυδόνερο. Η αναλογία του ξυδιού-νερού, θα μπορούσε να είναι μισή-μισή, αλλά επειδή δεν αντέχω την εντελώς ξυδάτη γεύση των τουρσιών, έβαλα περισσότερο νερό. Εσείς, αν σας αρέσει πολύ ξυδάτο, πολύ απλά, βάλτε περισσότερο!
Αν δεν τα φάτε σκέτα, μπορείτε να τα προσθέσετε ψιλοκομμένα σε σαλάτες. Εγώ, δεν βλέπω την ώρα να τα ανοίξω!
Αμπελοβλάσταρα τουρσί
Υλικά για 150 γρ. αμπελοβλάσταρα (για 2 βάζα των 400 ml)
150 γρ. αμπελοβλάσταρα
νερό για το βράσιμο¾ κούπας ξύδι
½ κούπα νερό
1 κ. γ. χοντρό αλάτι
1 κ. γ. ζάχαρη
2 σκελίδες σκόρδο
10 κόκκους πιπέρια
2-3 κ. σ. ελαιόλαδο
Εκτέλεση
Πλένουμε τα αμπελοβλάσταρα.Σε κατσαρόλα βάζουμε λίγο νερό να βράσει. Μόλις βράσει, τα ρίχνουμε και τα αφήνουμε να βράσουν για 8-10 λεπτά. Μετά, τα ρίχνουμε σε σουρωτήρι να μισοκρυώσουν.
Στη συνέχεια, μοιράζουμε τα βλαστάρια σε 2 βάζα.
Ζεσταίνουμε σε ένα σκεύος το νερό-ξύδι-αλάτι-ζάχαρη.
Ρίχνουμε πάνω από τα βλαστάρια το ζεστό ξυδόνερο και σε κάθε βάζο βάζουμε από μια σκελίδα σκόρδο και 5 κόκκους πιπέρια.
Πατάμε ελαφρά με πηρούνι για να είναι μέσα στο νερό. Αν δεν φτάνει, απογεμίζουμε με λίγο ακόμα ζεστό νερό και καλύπτουμε με 1-2 κ. σ. ελαιόλαδο σε κάθε βάζο. Ανοίγουμε μετά από 3-4 εβδομάδες.
Καλή εβδομάδα!
EYXARISTOYME ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ!!!ΔΕΝ ΤΗΝ ΗΞΕΡΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!
ReplyDeleteΠαρακαλώ!
DeleteDeli,θα με κάνεις να πάω να κοιτάξω για βλαστάρια.Δεν τα έχω κόψει,βέβαια δεν είναι πολλά,θα κόψω και από το γείτονα,αυτά που έρχονται στην αυλή μας.
ReplyDeleteΦιλιά!
Και του γείτονα καλά είναι! ;-)
DeleteΔεν έχω φάει ποτέ αμπελοβλάσταρα τουρσί αν και ο καιρός που τα είχα άφθονα και αράντιστα πέρασε δυστυχώς.
ReplyDeleteΝομίζω όμως πως η συνταγή πρέπει να είναι περισσότερο βορειοελλαδίτικη (έχω την εντύπωση πως στα Επτάνησα δεν το κάνουν αυτό το τουρσί) και λένε πως είναι και φοβερός μεζές για τσίπουρο!
Καλή βδομάδα Κική! :)
Δεν ξέρω αν είναι βορειοελλαδίτικη. Εδώ δεν τα έχω δει ποτέ! Εμείς τα τρώγαμε στην Πάτρα και όχι απαραίτητα τουρσί.
DeleteΚαλή εβδομάδα και σε σένα!
Kiki, τι φανταστική γεύση, που έχουν τ' αμπελοβλάσταρα!! Τα έφτιαχνε η αδελφή της μητέρας μου στην Κάρπαθο, έπαιρνε βλαστάρια από τα κρασάμπελά τους. Μου είχε στείλει μιά φορά ζεματισμένα, πριν τα βάλει στην ξυδάλμη και τα έφτιαξα εδώ. Σε σαλάτες αλλά και σαν μεζές, είναι καταπληκτικά. Μήπως να παραγγείλω να μου φέρουν, από το άλλο χωριό μας, στην Πελοπόνησσο, που είναι πιο κοντά, να τα ξαναφτιάξω; Μου άνοιξες την όρεξη. Φαντάζομαι όμως, ότι ένας από τους θησαυρούς της κληματαριάς, θα ήταν και η σκιά της το καλοκαίρι.
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα να έχεις.
Δεν είναι κακή ιδέα να παραγγείλεις μερικά!
DeleteΥπέροχα δείχνουν Κική μου, αν το είχες βάλει νωρίτερα θα τα έφτιαχνα αλλά τώρα το ξεφύλλισα το αμπέλι για να φουσκώσουν τα σταφύλια!!
ReplyDeleteΤου χρόνου Λιλάκι :-)
DeleteΜου φαίνεται πως πρέπει να βγώ στο 'σεργιάνι'
ReplyDeleteμπας και μαζέψω κανένα βλασταράκι.
Εμείς πάντως δεν τα φτιάχνουμε τουρσί
αλλά να τρώμε σαλατούλα.
Θα ήθελα να τα δοκιμάσω κι έτσι.
Βγες, βγες!
DeleteΠες τα παιδί μου πιο νωρίς αυτά και εγώ τα έβαλα σε ριζότο!!!
ReplyDeleteΠου να βρω πάλι βλασταράκια μου λες;
Δυστυχώς είναι για λίγο η εποχή τους!
DeleteΚική μου πολύ ωραία ιδέα με έβαλες σε μεράκια!!!!
ReplyDeleteΦιλιά!!!
Εύχομαι να το κάνεις!
DeleteΑ, αγαπημένο άρτυμα στις σαλάτες!Και τι δεν νοστιμίζει! Καλοφάγωτο!
ReplyDeleteΚαι θεονόστιμο! Ευχαριστώ!
DeleteΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ!ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΕΛΙΝΟ
ReplyDeleteΕυχαριστώ. Ομολογώ ότι δεν ξέρω αν ταιριάζει. Δεν έχω βάλει ποτέ.
Delete