Ταλιατέλες με σάλτσα μελιτζάνας

Μετά την απουσία μερικών ημερών από τη μπλογκόσφαιρα, πάλι πίσω. Τα καλοκαιρινά λαχανικά άρχισαν αν κάνουν την εμφάνισή τους κι εγώ άρχισα να τα δοκιμάζω. Όχι ότι είναι η ώρα τους ακόμα, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ σ' αυτές τις μελιτζάνες που μου έκλειναν το μάτι! Έτσι, υπέκυψα στον πειρασμό και τις έκανα σάλτσα για ζυμαρικά. Περιττό να σας πω, πόσο νόστιμη σάλτσα έγινε.

Ταλιατέλες με σάλτσα μελιτζάνας
Υλικά
(για 6-8 μερίδες)
3 μελιτζάνες μακρόστενες
1 κουτάκι σάλτσα ντομάτας ή 3-4 φρέσκιες ώριμες ντομάτες
10 μαύρες ελιές
1 κ. σ. κάπαρη
2-3 σκελίδες σκόρδο χοντροκομμένο
λίγο πιπέρι μαύρο και λίγο κόκκινο γλυκό (Πόζαρ)
1 κ. γ. αλάτι με μυρωδικά
¼ κούπας ελαιόλαδο
1 κ. γ. ζάχαρη
1 κομμάτι κεφαλοτύρι ψιλοκομμένο
ταλιατέλες ή άλλο ζυμαρικό (εγώ χρησιμοποίησα δίχρωμες)

Εκτέλεση
Πλένουμε τις μελιτζάνες, κόβουμε τα κοτσάνια, τις κόβουμε σε κύβους, τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε σε σουρωτήρι, μέχρι να γίνει η σάλτσα μας.

Βάζουμε το λάδι στην κατσαρόλα, μαζί με το σκόρδο, την ντομάτα, τα πιπέρια και το αρωματικό αλάτι και αφήνουμε να βράσουν για 15 λεπτά, προσθέτοντας ένα ποτήρι νερό.
Μετά, ξεπλένουμε τις μελιτζάνες με νερό, τις ρίχνουμε στη σάλτσα, μαζί με την κάπαρη και με τις ελιές που τις έχουμε ξεκουκουτσιάσει και κόψει σε μικρότερα κομμάτια.
Προσθέτουμε ένα ποτήρι νερό ακόμα και βράζουμε για 10 λεπτά.
Στο τέλος, σβήνουμε τη φωτιά, αφήνουμε να μειωθεί λίγο η θερμοκρασία και προσθέτουμε το κεφαλοτύρι.

Φτιάχνουμε τις ταλιατέλες σύμφωνα με τις υποδείξεις της συσκευασίας και σερβίρουμε αμέσως.
Καλή Πρωτομαγιά να έχετε!

Κορμός με άγριες φράουλες

Η βδομάδα ξεκινάει με πολλή κούραση. Το σαββατοκύριακο, αντί να ξεκουραστώ, έκανα χίλια πράγματα. Μέσα σε όλα, φυτέψαμε και τα καλοκαιρινά λαχανικά μας.
Τελευταία, δεν προλαβαίνω να κάνω και πολλά πράγματα. Ούτε να ποστάρω πολύ, ούτε να βολτάρω στα μπλογκς πολύ. Το πράγμα, μάλλον όσο πάει και θα χειροτερεύει τις επόμενες βδομάδες. Πολλή δουλειά στη δουλειά, στο σπίτι, υποχρεώσεις, σε κλοιό εξετάσεων σε λίγο...Υπομονή. Κάποια στιγμή, θα βρω τους ρυθμούς μου πάλι.

Η εβδομάδα λοιπόν, πρέπει να ξεκινήσει γλυκά, με γλυκό εποχής. Νόστιμο και ιδιαίτερο. Τη συνταγή έδωσε η Άννα στην Ασπασία, αυτή σε μένα, εγώ σε σας. Δεν ξέρω από πού προήρθε. Η συνταγή περιέχει άγριες φράουλες. Δεν ξέρω για τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας, αλλά εδώ τις άγριες φράουλες, τις έχουν περί πολλού. Το ίδιο μαθαίνω από τη φίλη Έλλη και στην Κέρκυρα. 24-26 ευρώ το κιλό παρακαλώ. Είπατε τίποτα; Ομολογώ ότι δεν έχω αγοράσει ποτέ. Μου φαινόταν πάντα υπερβολικό το ποσό. Όμως, πρέπει να το παραδεχτώ. Δεν έχουν καμία σχέση με τις άλλες φράουλες, ούτε στη γεύση, ούτε στο άρωμα. Αυτές, είναι το κάτι άλλο! Παρόλα αυτά, κάθε χρόνο τρώω. Όπως τώρα, που έφαγα στην Ασπασία και τις φωτογράφισα για σας. Πάμε για τη συνταγή λοιπόν. Και αν δεν έχετε άγριες φράουλες, πολύ απλά, χρησιμοποιήστε τις γνωστές φράουλες του εμπορίου.

Κορμός με άγριες φράουλες
Υλικά
για το παντεσπάνι
150 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
150 γρ. άχνη ζάχαρη
4 αυγά
3 κ. σ. καυτό νερό
2 βανίλιες
1/2 σακουλάκι μπέικιν πάουντερ (περίπου 3 κ. γ.)
για την κρέμα
1 στραγγιστό γιαουρτάκι των 200 γρ.
1 κρέμα γάλακτος 500 γρ.
2 κ. σ. άχνη ζάχαρη
Φράουλες (περίπου 250 γρ. ή όσες θέλετε και χωράνε στην κρέμα)
επιπλέον
Λίγη άχνη ζάχαρη ακόμα
Λίγη κρυσταλλική ζάχαρη

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 100 βαθμούς.
Χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα και τη βάζουμε στο ψυγείο.
Χτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη και ρίχνουμε μέσα τις 3 κ. σ. καυτό νερό.
Ρίχνουμε τις βανίλιες και το αλεύρι, ανακατεμένο με το μπέικιν πάουντερ. Χτυπάμε.
Τέλος, ρίχνουμε και τη μαρέγκα και χτυπάμε απαλά, για να ανακατευτεί με το μίγμα.
Λαδώνουμε το ταψί φούρνου, στρώνουμε λαδόκολλα και τη λαδώνουμε κι αυτή από πάνω.
Ρίχνουμε το μίγμα στη λαδόκολλα και το ψήνουμε στους 100 βαθμούς για 20 λεπτά.
Μέχρι να ψηθεί, κάνουμε το εξής:
Πάνω σε μια καθαρή πετσέτα κουζίνας, ρίχνουμε λίγη άχνη και λίγη κρυσταλλική ζάχαρη. Πασπαλίζουμε να πάει η ζάχαρη παντού.
Όταν βγει το παντεσπάνι από το φούρνο, το αναποδογυρίζουμε με προσοχή πάνω στην πετσέτα, το τυλίγουμε μαζί με την πετσέτα και το αφήνουμε για 2 ώρες να κρυώσει.
Όταν περάσουν οι 2 ώρες, χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μαζί με 2 κ. σ. άχνη μέχρι να στέκεται.
Αφού χτυπηθεί, ρίχνουμε τα 3/4 του γιαουρτιού και χτυπάμε ίσα για να ανακατευτεί.
Απλώνουμε την κρέμα πάνω στο παντεσπάνι που το έχουμε ξετυλίξει, ρίχνουμε φράουλες από πάνω, τυλίγουμε και φυλάμε στο ψυγείο. Αν οι φράουλες είναι άγριες (άρα μικρές) δεν χρειάζονται κόψιμο. Τις βάζετε ολόκληρες. Αν είναι οι γνωστές του εμπορίου, τις κόβετε σε μικρότερα κομμάτια.
Σερβίρουμε με επιπλέον φράουλες από πάνω αν θέλουμε.

Tip: το γλυκό μπορεί να φτιαχτεί και με άλλα φρούτα της επιλογής σας.

Καλή, φραουλένια εβδομάδα!

Η μικρή κουζίνα στο glamour Μαΐου

Η μικρή κουζίνα, έγινε λίγο glamourous! Στο τεύχος Μαΐου, που κυκλοφορεί από χτες και που ακόμα δεν το έχω πάρει στα χέρια μου λόγω επαρχίας, αλλά δεν άντεχα άλλο να περιμένω για να σας το πω, η μικρή κουζίνα και άλλες δύο φίλες, η Λιζ και το tastefull της Βίκυς, όπως και αλλα 2 foodblogs που δεν τα γνώριζα, δίνουν συνέντευξη! Γίναμε glamourous όλες!

Η Δανάη Χριστοπούλου, senior editor του περιοδικού glamour, έκανε ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα στα foodblogs και έχω κι εγώ τη χαρά να είμαι ανάμεσα σ' αυτά. Δανάη, σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφο αφιέρωμα. Πραγματικά είναι πάρα πολύ καλό! Βίκυ, σ' ευχαριστώ κι εσένα. Ξέρεις γιατί...

Κάνετε κλικ στη φωτό για να το δείτε. Η συνταγή, μελιτζάνες σκορδοστούμπι, υπάρχει ήδη στο μπλογκ.


Έτσι για την ιστορία, η φωτογραφία, τραβήχτηκε 3 μέρες πριν κάνουμε το γύρισμα για την εκπομπή του Διονύση Πομόνη (όπου ανέβασα τις πωλήσεις του παπαρουνόσπορου). Επειδή μέχρι τότε δεν είχα ποτέ εμφανιστεί στο μπλογκ μου, ήθελα η πρώτη δημόσια φωτογραφία μου, να έχει μια νότα χιούμορ, μια και μου αρέσει το χιούμορ, γι΄αυτό βλέπετε αυτό που βλέπετε στη φωτό! Πού να ήξερα βέβαια, ότι μετά από 3 μέρες θα κάναμε πάρτυ με την εκπομπή όλοι εδώ μεσα και θα με βλέπατε πριν δείτε τη φωτογραφία! Το σύνθημα λοιπόν της φωτό θα μπορούσε να είναι: Make food. Not war! :-)))

Οι εκπλήξεις συνεχίζονται και θα υπάρξουν κι άλλες σύντομα. Μπορεί να πήζω αυτό τον καιρό, μπορεί να μην προλαβαίνω να μπλογκάρω πολύ, αλλά χαίρομαι με όλα αυτά και με την παρέα μας!

Οκ παιδιά! Εντάξει. Και τώρα που την είδατε, μπορείτε να αρχίσετε το δούλεμα! :-)))))

Τα blogs, η Νίκη, η Βίκυ, η Λιζ, τα cupcakes και το star tv

Το λέω και το ξαναλέω, ότι μέσα από τα blogs, δόθηκε η ευκαιρία σε ανθρώπους, να προβάλουν ο καθένας το ταλέντο του. Γνωρίσαμε ανθρώπους, που αν δεν υπήρχαν τα blogs, μόνο ο στενός περίγυρός τους θα ήξερε γι' αυτούς. Έτσι, ταλέντα αναδείχτηκαν σε διάφορους τομείς και άρχισε να τα γνωρίζει ο κόσμος.

Πέρα από αυτά, τα blogs μας έφεραν κοντά με ανθρώπους αξιόλογους, με τους οποίους δεν θα είχαμε γνωριστεί σε άλλη περίπτωση. Και φυσικά, γνωρίστηκα με ανθρώπους, που μας συνδέει μια μεγάλη αγάπη: η κουζίνα. Πώς αλλιώς θα τους είχα γνωρίσει; Ο ένας στην ανατολή, ο άλλος στη Δύση...

Μου αρέσει πολύ που βλέπω να ξεχωρίζουν άνθρωποι, που παίρνουν το δρόμο τους και που παίρνουν το κομμάτι από την πίτα της διαφήμισης που τους αξίζει και τους αναλογεί. Έτσι, χαίρομαι που χτες ο Ελεύθερος τύπος έγραψε για τη Νίκη, που η Βίκυ και το tastefull την Κυριακή θα μαγειρέψει για παιδάκια στο Ζάππειο, που η Λιζ παρουσιάστηκε στο star tv και στους νηστικούς πράκτορες...

Νίκη, πάντα τέτοια!

Βίκυ, καλή επιτυχία!

Λιζ, περιμένω πώς και πώς να ανοίξεις το καφέ σου στο Ναύπλιο και ας είμαι πολλά χιλιόμετρα μακριά. Είναι σαν να το ανοίγω εγώ! Τέτοιο ενθουσιασμό έχω!

Αλήθεια, ειδατε τη Λιζ εν δράσει; Την είδατε να φτιάχνει cupcakes στο star tv; Για ρίξτε μια ματιά εδώ να σας τρέξουν τα σάλια! Όσο για μένα...Με το που τα είδα, δεν άντεξα στον πειρασμό και τα έφτιαξα. Η συνταγή υπάρχει στο μπλογκ της Λιζ, αλλά και στο βιντεάκι του star.

Τι λες Λιζ; Τα πέτυχα;

Η μικρή κουζίνα και τα Όνειρα με θέα, στη Ρίαλ Νιους. Μια ευχάριστη έκπληξη!!!

Πριν κανα μισάωρο, χτυπάει το τηλέφωνο, άγνωστος αριθμός. Το σηκώνω, 1η έκπληξη: Είμαι η αχτίδα! Η αχτίδα από τη Θεσσαλονίκη, με πήρε για πρώτη φορά, για να μου πει ένα ευχάριστο νέο, το οποίο ήταν η 2η έκπληξη για μένα!
-Πήρες τη χτεσινή Real News?; Με ρωτάει.-Όχι, απαντώ.
-Έχει μέσα αφιέρωμα στα μπλόγκ σου και στο δικό μου!
Κόκκαλο εγώ! Δεν είχα ιδέα φυσικά! Δεν προλάβαμε να πούμε τίποτα άλλο πέρα από αυτό, γιατί έφυγα για να βρω την εφημερίδα. Εδώ είναι νησί και έτσι και τις μαζέψουνε, μετά μην τις είδατε!
Μετά από 8 περίπτερα και ό,τι είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, βρήκα την εφημερίδα, η οποία έχει ένα πολύ καλό αφιέρωμα για τη μικρή κουζίνα, για τα όνειρα με θέα, για την αχτίδα και για την pansofix (αναφέρω μόνο τα μαγειρικά που είχε). Δεν ξέρω καν ποιος έχει γράψει το άρθρο, γιατί δεν είχα ιδέα γι΄αυτό, αλλά όποιος κι αν είναι, τον ευχαριστώ πολύ!
Κάνετε κλικ στις φωτό για να τα διαβάσετε!

Σαλάτα σπανάκι φράουλα

Η σαλάτα που παρήλασε στο πασχαλιάτικο τραπέζι μας. Έντονο πράσινο, έντονο κόκκινο, συνδυασμός χρώματος, γεύσης και το αποτέλεσμα: μια σαλάτα πλούσια σε αντιοξειδωτικά.

Σαλάτα σπανάκι-φράουλα
Υλικά
300 γρ. σπανάκι φρέσκο με τρυφερά φύλλα
λίγες φράουλες (5-6 ή όσες επιθυμείτε)
1 κ. σ. ελαιόλαδο
1 κ. σ. μπαλσάμικο
2 κ. σ. πετιμέζι ροδιού (ή 2 κ. σ. αραιωμένο μέλι)

Εκτέλεση
Κόβουμε το σπανάκι, πλένουμε καλά τα φύλλα του και κρατάμε μόνο τα τρυφερά φύλλα του. Τα υπόλοιπα φύλλα, μπορούμε να τα βάλουμε σε πίτα ή να συμπληρώσουμε και να κάνουμε σπανακόρυζο.
Κόβουμε το σπανάκι κατά προτίμηση με τα χέρια και το τοποθετούμε σε σαλατιέρα.
Πλένουμε και καθαρίζουμε τις φράουλες.
Τις κόβουμε σε τέταρτα αν είναι μικρές, ή σε φετούλες.
Στολίζουμε τη σαλάτα με τις φράουλες.
Σε ένα μπωλάκι, ανακατεύουμε τα υλικά της σάλτσας και περιχύνουμε τη σαλάτα.

Δεν αλάτισα καθόλου. Αν θέλετε, μπορείτε να αλατίσετε, εγώ σπάνια αλατίζω τις πράσινες σαλάτες.
Η φράουλα δεν είναι γλυκό φρούτο και ταιριάζει άψογα στη σαλάτα. Τα χρώματα δε, έντονο πράσινο και έντονο κόκκινο, κάνουν μια πολύ όμορφη αντίθεση.
Αν δεν έχετε πετιμέζι ροδιού, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αραιωμένο μέλι.

Η φράουλα είναι πλούσια σε βιταμίνες, αντιοξειδωτικά, φώσφορο, κάλιο, φυτικές ίνες, μέταλλα, είναι χαμηλοθερμιδική και δεν έχει καθόλου λίπος. Επειδή έχει την τάση να κρατάει φυτοφάρμακα, λιπάσματα κλπ, αγοράστε τη οπωσδήποτε στην εποχή της και μη βιάζεστε να την απολαμβάνετε από νωρίς. Πλένετε μόνο όσες θέλετε να φάτε και όχι όλες μαζί, γιατί χαλάνε.

Το σπανάκι, είναι κι αυτό πλούσιο σε βιταμίνες, σίδηρο που αν συνδυαστεί με βιταμίνη C, είναι απορροφήσιμος, φλαβονοειδή, μέταλλα κλπ.

Το πετιμέζι ροδιού, το ελαιόλαδο και το βαλσαμικό ξύδι, συμπληρώνουν σε θρεπτικά συστατικά, αυτή τη σαλάτα.

Καλή εβδομάδα!

«ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΣΤΗ ΚΑΘΑΡΟΤΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥΣ»

«ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ

ΣΤΗ ΚΑΘΑΡΟΤΕΡΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥΣ»

Τέσσερα ολοκληρωμένα Μενού

από την Ecole Ritz Escoffier Paris

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

6 – 9 ΜΑΪΟΥ 2010

Ένα ξεχωριστό Σεμινάριο σε ‘Γαλλικές Τεχνικές Μαγειρικής’ θα πραγματοποιηθεί από την παγκοσμίου φήμης Γαλλική Σχολή Γαστρονομίας, ‘Ecole Ritz Escoffier’.

Το σεμινάριο απευθύνεται σε σπουδαστές μαγειρικών σχολών και σε επαγγελματίες που επιθυμούν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους στις Γαλλικές Τεχνικές.

Χώρος διεξαγωγής Σεμιναρίου : Θεσσαλονίκη - Τσιμισκή 14 , Κτίριο ΙΕΚ ΑΚΜΗ, 4^ος όροφος

Ημέρες και ώρες Σεμιναρίου : 6-9 Μαϊου 2010, (Πέμπτη– Κυριακή) και ώρες 09.00π.μ – 15.00μ.μ

Ώρες εκπαίδευσης : 24 ώρες

Τύπος Σεμιναρίου : Demonstration

Μέγιστος αριθμός συμμετέχοντων : 30 άτομα

Η Ecole Ritz Escoffier με έδρα της το παγκοσμίου φήμης Ξενοδοχείο ‘RITZ PARIS’, φημίζεται για την τελειότητα, η οποία οφείλεται στην ποιότητα και τα υψηλά πρότυπα που κατέχει το ίδιο το Ξενοδοχείο παγκοσμίως.

Το Σεμινάριο αυτό δίνει την ευκαιρία σε όλους τους σπουδαστές και τους επαγγελματίες μαγείρους να γνωρίσουν από κοντά την Γαλλική Γαστρονομία, όπως και προσφέρει τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν την τεχνογνωσία και τις γαλλικές μαγειρικές τεχνικές στην καθαρότερη παράδοσή τους, έτσι ακριβώς όπως εργάζονται και σήμερα μέσα στο Ξενοδοχείο Ritz Paris.

Το σεμινάριο θα γίνει στην αγγλική γλώσσα και θα υπάρχει μετάφραση στα ελληνικά.

Πρόγραμμα Σεμιναρίου

Το πρόγραμμα του Σεμιναρίου θα συμπεριλαμβάνει 4 διαφορετικά μενού (1 μενού την ημέρα).

Ορεκτικό – Σαλάτα – Κυρίως Πιάτο – Επιδόρπιο

Οι συνταγές που θα παρουσιαστούν θα ενσωματώνουν Γαλλικές Τεχνικές , κλασσικές και μοντέρνες.

Την τελευταία ημέρα, Κυριακή 9 Μαϊου, θα παρουσιαστεί Μενού που προσφέρεται στο

2** Michelin εστιατόριο ‘Espadon’ του Ritz Paris.

Οι συνταγές του σεμιναρίου καθώς και Certificate από την Ecole Ritz Escoffier θα δοθούν στους συμμετέχοντες με το πέρας του σεμιναρίου.

Κόστος σεμιναρίου : € 950 (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ)

Δεκτές και πιστωτικές κάρτες

Βρείτε την αφίσα του σεμιναρίου συννημένη.

Για δηλώσεις συμμετοχής ή περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ όπως επικοινωνήσετε με τον

Χάρη Χαραλαμπίδη στο 6972444820

Χάρης Χαραλαμπίδης
Services of benefit enterprising and administrative advices

Professional Culinary Seminar Organization

Person in charge for Greek Chef's Club Program

'Professional Culinary & Pastry Training Athens/Greece '

Agent of Le Cordon Bleu

Agent of Alain Ducasse

Agent of ENSP

Chief Editor in Gastronomy Issues in 'METRO' Newspaper

Official Distributor of Thuries Gastronomie Magazine

Commercial Manager in Professional Culinary Editions 'A.Tsitsilonis'

Owner of Culinary website www.Cucina.gr

Mobile : +30 6972444820

Πάβλοβα (ή μήπως παύλοβα;)

Η Πάβλοβα, είναι ένα γλυκό φτιαγμένο από μαρέγκες, που έγινε προς τιμή της ρωσσίδας χορεύτριας Άννα Πάβλοβα και που για χρόνια οι Νεοζηλανδοί τσακώνονταν με τους Αυστραλούς, για την πατρότητα του γλυκού, όπως μας περιγράφει και η φίλη στη ΝΖ Artanis. Το γλυκό έγινε για να τιμηθεί η χορεύτρια, σε μια της περιοδία στην Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία και τελικά, από ιστορικές αναφορές, υπερισχύει ότι το πρωτοέφτιαξε ένας Νεοζηλανδός σεφ. Η διαφορά της πάβλοβα από τους κοινούς μπεζέδες, είναι νομίζω η προσθήκη περισσότερων υλικών, όπως το κορν φλάουρ, υλικό που απ' ό,τι διαβάζω, την κάνει κριτσινιστή έξω και μαλακή μέσα.

Αφήνω όμως τις πληροφορίες περί πάβλοβα και πάω στο στόρυ. Εδώ και καιρό, συζητούσαμε με την Αγγελική, για μια επίσκεψη που έκαναν σε ένα φίλο τους που είχε γενέθλια. Σχολιάζαμε με πόσο απλό τρόπο γιόρτασε ο φίλος τους τα γενέθλιά του, προσφέροντας στους καλεσμένους τους μόνο ψητό και σαλάτα και για γλυκό, έφτιαχνε επί τόπου πάβλοβα ο κάθε καλεσμένος μόνος του, με αγορασμένους μπεζέδες, έτοιμη σαντιγύ σε σπρέυ και φρούτα, που μοντάριζε εκείνη τη στιγμή. Το σχολιάζαμε όχι αρνητικά σαν ένα λιτό γεύμα, αλλά θετικά, γιατί σκεφτόμασταν, τα σχόλια των καλεσμένων αφού έφευγαν, αν γινόταν εδώ στην Ελλάδα κάτι ανάλογο, μια και στον έλληνα αρέσει να εντυπωσιάζει και τελικά, χάνει την ουσία.

Είχα ασπράδια από τα τσουρέκια που έφτιαχνα τη Μεγάλη εβδομάδα. Το Πάσχα ήθελα να φτιάξω κάτι ελαφρύ, σε καμία περίπτωση σοκολατένιο, κάτι που να μας αρέσει και να μη μείνει (για λόγους ευνόητους). Με τα ασπράδια να με κοιτάνε και με όλες αυτές τις σκέψεις, σκέφτηκα να φτιάξω μπεζέδες. Είτε θα έφτιαχνα πάβλοβα, είτε θα έφτιαχνα οτιδήποτε με αυτούς. Φράουλες είχα, γιατί θα έφτιαχνα τη σαλάτα με το σπανάκι. Ασπράδια είχα, κρέμα γάλακτος είχα, οπότε, μια πάβλοβα ήταν ό,τι έπρεπε, έστω κι αν έφτιαχνα τους μπεζέδες με το δικό μου τρόπο.

Πάβλοβα
4 ασπράδια αυγών
200 γρ. ψιλή ζάχαρη (caster sugar)
250 γρ. κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά
3 κ. σ. άχνη ζάχαρη
φράουλες

Χτύπησα τα ασπράδια σε σφιχτή μαρέγκα.
Έριξα τη ζάχαρη τμηματικά ενώ χτυπούσα (αυτή τη φορά έβαλα 50 γρ. ζάχαρη για κάθε αυγό).
Έβαλα σε κορνέ τη μαρέγκα και έφτιαξα ροζέτες σε ταψί που είχα στρώσει με χαρτί ψησίματος.
Έψησα τους μπεζέδες στους 50 βαθμούς για αρκετές ώρες.
Όταν τους έβγαλα, τους φύλλαξα αφου κρύωσαν και στην κυριολεξία τους έκρυψα, αλλιώς δεν θα τους έβρισκε η Κυριακή του Πάσχα!

Την Κυριακή του Πάσχα και λίγο πριν σερβίρω τα φαγητά στο μπουφέ, χτύπησα την κρέμα γάλατος με 3 κ. σ. άχνη μέχρι να στέκεται.
Πάνω σε μια πιατέλα, έβαλα ένα τσέρκι, για να σχηματίσω μια στρογγυλή βάση με τους μπεζέδες.
Αφού τους τακτοποίησα, έβαλα τη σαντιγύ σε κορνέ και έκανα ροζέτες με αυτή.
Απο πάνω έβαλα όσους μπεζέδες είχαν περισσέψει.
Έβαλα όση σαντιγύ είχε απομείνει και στόλισα με φράουλες κομμένες στα τέσσερα. Μέσα σε 10 λεπτά είχα ένα έτοιμο γλυκό. Δεν ήθελα να το φτιάξω από την προηγούμενη, γιατί οι μπεζέδες όταν μπαίνουν στο ψυγείο μαλακώνουν. Πόσο μάλλον όταν είναι μαζί με σαντιγύ. Πάντως και ένα 2ωρο να το έφτιαχνα νωρίτερα, άντεχε άνετα.

Ευτυχώς που προνόησα να φωτογραφήσω το γλυκό πριν το σερβίρω, διότι μετά, δεν έμεινε ψίχουλο. Άρεσε σε όλους προς μεγάλη μου στενοχώρια (χεχε). Τι απορείτε καλέ; Αφού όταν έχω μπεζέδες τους θέλω ολους για μένα!!! Ίσα που πρόλαβα να δοκιμάσω ένα μικρό κομματάκι. Όλο το γλυκό φαγώθηκε εν ριπή οφθαλμού.

Τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει: Σκεφτόμουν να το σερβίρω σε ατομικές μερίδες σε ποτήρια σαμπάνιας. Όμως, στο ψυγείο είχα ήδη κρέμα καραμελέ και δεν είχα πολύ χώρο. Σκέφτηκα επίσης, ότι την επόμενη φορά, θα φτιάξω φωλιές με τη μαρέγκα, έτσι ώστε να βάζω στο κέντρο σαντιγύ και φράουλες. Την επόμενη φορά επίσης, θα δοκιμάσω την αυθεντική (;) συνταγή της πάβλοβα, με κορν φλάουρ κλπ για να δω τις διαφορές.

Αυτά περί του γλυκού. Τώρα, πάρτε κουταλάκι και ορμήξτε στο πισι οι έχοντες αδυναμία στους μπεζέδες!

update:
Η γλυκιά Μάγδα, μου χάρισε κι άλλο βραβείο! Εγώ με τη σειρά μου, θα τα χαρίσω στα ξενιτεμένα μπλογκ που έχω στη λίστα μου, δηλαδή, στους έλληνες μπλόγκερς του εξωτερικού που γράφουν ελληνικά, έχουμε κοινά χόμπυ και συναντιόμαστε όλοι σαν μια παρέα εδώ στα μπλογκς μας!

Καλιτσούνια κρητικά Ηρακλειώτικα

Προειδοποίηση: το ποστ είναι διπλοσέντονο. Όποιος βαριέται μπλα μπλα μπα, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή.

Η ιστορία ξεκινάει 16 χρόνια πριν, όταν εγώ και ο σύζυξ αποφασίσαμε να πάμε στην Κρήτη για 1η φορά. Ακόμα δεν έχει υπάρξει 2η. Δεν έχει καμία σημασία. Πάμε λοιπόν και έχουμε αποφασίσει να γυρίσουμε όσο περισσότερο από το νησί μπορούμε. Ξεκινάμε από τα Χανιά. Τότε, ούτε υποψία να κλείνεις δωμάτια από το ίντερνετ και τέτοια. Από στόμα σε στόμα, χρυσό οδηγό κλπ. Και πάμε οι καλοί σου χωρίς να έχουμε κλείσει δωμάτιο Ιούλιο μήνα. Παιδευτήκαμε σχεδόν μισή μέρα και τελικά, βρίσκουμε δωμάτιο σε ένα χωριό 6 χλμ έξω από τα Χανιά. Σκοτώστε με, δε θυμάμαι πώς το έλεγαν. Χρόνια προσπαθώ να το θυμηθώ…Το δωμάτιο είναι στην αυλή μια συμπαθέστατης οικογένειας που της ανήκε και η κυρία του σπιτιού, καλή της ώρα όπου βρίσκεται, μας προτείνει, αν θέλουμε, με ένα μικρό αντίτιμο να μας φτιάχνει και πρωινό. Δεχτήκαμε φυσικά και το επόμενο πρωινό, λίγο πριν ανηφορήσουμε για τον Ομαλό και κατηφορίσουμε για το φαράγγι της Σαμαριάς (όχι όλο, μόνο λίγο), μας φέρνει πρωινό. Τι να δούμε; Μια πιατιά τεράστια, γεμάτη κάτι τυρόπιτες τηγανητές. Πολλές όμως. Μπορεί να ήταν και δέκα! Τις βλέπουμε, ρωτάμε τι είναι αυτά, καλιτσούνια κρητικά μας λέει η ευγενέστατη κυρία. Μας έφερε κι άλλα πράγματα μα δεν θυμάμαι τι ήταν μπροστά σ΄ αυτά. Τα κοιτάμε καλά-καλά και λέμε μεταξύ μας, ότι αποκλείεται να φάμε όλα αυτά τα τυρ… καλιτσούνι και ότι όσα περισσέψουν θα τα πάρουμε μαζί στην εκδρομή μας. Αυτό, μέχρι να δοκιμάσουμε την 1η μπουκιά! Τι γεύση Θεέ μου! Τι νοστιμιά! Ούτε ένα δεν αφήσαμε! Όχι να πάρουμε και μαζί! Αυτό το πρωινό, το γευόμασταν επί τρεις μέρες. Μας άρεσαν τόσο πολύ, που σκεφτήκαμε, στο κλείσιμο του ταξιδιού, να γυρίσουμε από την κυρία αυτή, μόνο και μόνο για να μας φτιάξει πρωινό, αφού θα φεύγαμε πάλι από τα Χανιά. Την 3η μέρα, αφού φάγαμε το πρωινό μας, φύγαμε για άλλα μέρη της Κρήτης. Εγώ όμως είχα φάει κόλλημα με τα καλιτσούνια! Όπου κι αν πηγαίναμε για φαγητό, ζητούσα καλιτσούνια, μα δεν έβρισκα πουθενά, προς μεγάλη απογοήτευσή μου.

Εγώ τότε, μικρή και απονήρευτη παιδίσκη, δεν ήμουν τόσο πωρωμένη ακόμα με τα μαγειρικά. Ναι μεν ανακατευόμουν και το λάτρευα το άθλημα, αλλά για λόγους που δεν χρειάζεται τώρα να αναφέρω, δεν ήμουν ακόμα πολύ ψαγμένη. Ήμουν και μωρομάνα και δεν προλάβαινα να ασχοληθώ και με πολλά. Γιατί τα λέω αυτά; Θα καταλάβετε.

Ρωτούσαμε για καλιτσούνια, ο ένας μα έλεγε, τέτοια εποχή καλιτσούνια; Δεν υπάρχουν. Αυτά τα έχουμε το Πάσχα. Ίσα ρε μεγάλε, έλεγα εγώ από μέσα μου, αφού χτες έφαγα από δαύτα! Ξαναρωτούσαμε για καλιτσούνια, μας παρέπεμπαν σε ζαχαροπλαστείο. Τι γίνεται ρε παιδιά; Τυρόπιτες στο ζαχαροπλαστείο; Μου φαινόταν κουφό! Είπαμε: ήμουν μικρή και αθώα παιδίσκη και δεν γνώριζα ότι υπήρχαν 2 ειδών καλιτσούνια! Σε κάποια φάση, ρωτάμε και στο Ρέθυμνο και μας στέλνουν σε ένα ζαχαροπλαστείο. Σε ζαχαροπλαστείο; Σε ζαχαροπλαστείο. Ό,τι πείτε. Να σας χαλάσω εγώ χατίρι; Μόνο να βρω καλιτσούνια! Μπαίνω στο ζαχαροπλαστείο, μου δείχνει αυτά που βλέπετε στις φωτό, τον κοιτάζω σαν εξωγήινη, αλλά τα αγοράζω.

Τι γεύση Θεέ μου! Τι νοστιμιά!!! Α αυτό το ξανάπα ε; Ε, όσο νόστιμα ήταν τα αλμυρά καλιτσούνια (που δεν ήταν και ιδιαίτερα αλμυρά), άλλο τόσο νόστιμα ήταν και τα γλυκά καλιτσούνια. Τρελάθηκα δις! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά! Όπου στεκόμουν κι όπου βρισκόμουν τώρα έψαχνα και για τα 2 είδη καλιτσουνιών! Μέχρι που κάποια στιγμή καταλήξαμε στο Ηράκλειο, όπου έτυχε να κάνουν διακοπές οι κουμπάροι μας. Η κουμπάρα μου, είναι από το Ηράκλειο, οπότε της είπα την απορία μου και μου την έλυσε. Καλιτσούνια θα βρεις είτε γλυκά, είτε αλμυρά στην Κρήτη. ¨όπως επίσης, θα δεις ότι ανα περιοχές, φτιάχνονται και διαφορετικά. Εκείνη τη στιγμή, ατάκα και επί τόπου, πήρα τη συνταγή από τη μαμά της και από τότε, τα κάνω σχεδόν κάθε χρόνο. Τελευταία αποφεύγω να τα κάνω, γιατί τα τσακίζω χωρίς να μετράω πόσα τρώω. Φέτος τα έφτιαξα στη γιορτή μου, μια και θα είχα την ευκαιρία να έχω κόσμο. Όσα έμεινα, τα πήγα την άλλη μέρα στη δουλειά. Μου αρέσουν τόσο πολύ, που είτε μου στέλνει η Νατάσσα από τη Σητεία (τα οποία είναι σκεπαστά και πεντανόστιμα),

είτε φέρνει η Ράνια η συννυφάδα μου, με συνταγή από την Ιεράπετρα. Βλέπετε και τα νερατζόφυλλα στο αριστερό καλιτσούνι (εξηγήσεις στα tips).

Είναι διαφορετικά, παρόλο που οι περιοχές είναι πολύ κοντινές.
Δείτε τη συνταγή και μετά σας λέω μερικές παρατηρήσεις.

Καλιτσούνια γλυκά Κρήτης Ηρακλειώτικα
Υλικά
Ζύμη
150 γρ. βούτυρο λιωμένο
2 αυγά
1 φλυτζάνι τσαγιού γάλα
1 ½ φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
2 φακελάκια μπέκιν (= 13 κ. γλ.)
περίπου 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις (800 γρ. μου πήρε εμένα)
Γέμιση
1.300 γρ. μυζήθρα ανάλατη μαλακή (όχι αυτή που τρίβουμε αλλά τη φρέσκια)
2 φλυτζάνια τσαγιού ζάχαρη (1 ½ έβαλα εγώ)
3-4 αυγά χτυπημένα καλά
Άλειμμα
1-2 αυγά χτυπημένα με 1 κ. σ. νερό
κανέλλα

Εκτέλεση
Χτυπάμε το λιωμένο βούτυρο με τη ζάχαρη.
Προσθέτουμε σταδιακά τα αυγά, το γάλα και σιγά-σιγά το αλεύρι ανακατεμένο με το μπέκιν, όχι όλο μαζί, αλλά μέχρι να έχουμε μια εύπλαστη ζύμη που στέκεται καθώς τη ζυμώνουμε και της δίνουμε σχήμα.

Σε ένα μπωλ, λιώνουμε τη μυζήθρα με ένα πηρούνι.


Προσθέτουμε τα αυγά χτυπημένα και τη ζάχαρη.


Ανακατεύουμε.


Ανοίγουμε λεπτό φύλλο. Αν έχουμε μηχανή για φύλλο, το ανοίγουμε εκεί. Αν έχουμε φορμάκια ειδικά για καλιτσούνια, τα λαδώνουμε και τα στρώνουμε με ζύμη λεπτή. Από πάνω, βάζουμε μια κουταλιά γέμιση.
Όταν τα ετοιμάσουμε, τα περνάμε με λίγο άλειμμα αυγού και τα πασπαλίζουμε με κανέλλα.
Αν δεν έχουμε φορμάκια, κόβουμε ζύμη με ένα στρογγυλό πιατάκι, βάζουμε από πάνω μια κουταλιά γέμιση και τσιμπάμε ολόγυρα στις άκρες να κλείσει η ζύμη.
Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε ταψί (αν δεν είναι σε φορμάκια), τα αραδιάζουμε και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου ή μέχρι να ροδίσουν.

Tips:
Η δόση είναι πολύ μεγάλη. Μπορείτε να κάνετε τη μισή.
Αν δεν κάνετε λεπτό το φύλλο, θα σας περισσέψει γέμιση και θα αναρωτιέστε γιατί. (χρόνια αναρωτιόμουν)

Αν δεν είναι σφιχτή η ζύμη, θα σας ανοίξουν κατά το ψήσιμο αν τα έχετε τσιμπήσει. Όσα χρόνια έκανα τη συνταγή, τα τσιμπούσα. Επειδή η Ράνια ξέρει πόσο μου αρέσουν, φρόντισε να μου πάρει φορμάκια ειδικά από την Κρήτη, για να παιδεύομαι λιγότερο. Ήταν πιο πρακτικό. Για 1η φορά όμως, το ένα και μοναδικό που τσίμπησα και δεν έβαλα σε φορμάκι, μου άνοιξε στο ψήσιμο και έχασε το σχήμα του. Δεν ξέρω γιατί.

Τις επόμενες μέρες, η γέμιση μάζεψε ολίγον για 1η φορά. Επίσης δεν ξέρω γιατί. Εσείς οι κρητικοί ειδήμονες που με διαβάζετε, ρίξτε τα φώτα σας.

Η αρχική συνταγή, έλεγε 1 φλυτζάνι βούτυρο. Εγώ ίσως έχω βάλει λιγότερο και γι’ αυτό μου πήρε και λιγότερο αλεύρι.

Θεωρώ ότι η ποσότητα του μπέκιν είναι πολύ μεγάλη και γι΄ αυτό φουσκώνει η ζύμη πολύ. Θα πρότεινα να βάλετε λιγότερο. Η ζύμη στα καλιτσούνια πρέπει να είναι πολύ λεπτή και να μη φουσκώνει. Η συνταγή της Ράνιας (που δεν την έχω) είναι πολύ καλύτερη.

Το απόλυτο τιπ για τα κρητικά καλιτσούνια, η Ράνια λέει ότι είναι το εξής: Μόλις βγουν από το φούρνο, έτσι όπως είναι ζεστά, τους βάζουν επάνω τους νεραντζόφυλλα και παίρνουν ένα εκπληκτικό άρωμα.

Λίγη ζύμη που περίσσεψε (είχα λίγο λιγότερη μυζήθρα), γέμισε με μαρμελάδα.

Εντάξει το διπλοσέντονο; Το αντέξατε; Κουκουλωθείτε τώρα! Καλή εβδομάδα!

update:
Δε φτάνει που ήταν διπλοσέντονο το ποστ, το μακραίνω κι άλλο. Η Χαρά, φίλη μου και νέο μέλος στη μπλογκόσφαιρα και η painter, μου χάρισαν βραβεία. Η Αγγελική που μόλις τη γνώρισα επίσης! Κόρες ταλαντούχες και χρυσοχέρες σας ευχαριστώ πολύ. Εγώ με τη σειρά μου, το χαρίζω στα δημιουργικά μπλογκ που έχω στη λίστα μου και είναι λίγο περισσότερα από δέκα, γιατι αν δεν περνούσα ατέλειωτες ώρες στην κουζινα, θα έκανα αυτά που κάνουν και οι κάτοοχοι αυτών: Παντός είδους κατασκευή!

Πάμε επίσκεψη;

Κοριτσάααααααααααααααακια...Να σας πω!

Η φίλη μου η Χαρά, άνοιξε μπλογκ! Ναι ναι! Εγώ της τα 'πα, την προειδοποίησα για το κόλλημα που θα φάει, της είπα πως θα εθιστεί, της τα είπα όλα τεσπα, αλλά αυτή εκεί! Το άνοιξε (και πολύ χαίρομαι). Πάρτε το κατιτί σας και πάμε να της κάνουμε επίσκεψη στο νέο της μπλογκόσπιτο. Ελένη, Ανεράιδα, Eve, Πλεκτό εγκώμιο και λοιπές χρυσοχέρες, το μπλογκ ταιριάζει με τα χόμπυ σας. Πάμε στο μπλογκ της λοιπόν! Χτυπάμε στο κουδούνι που γράφει:

"Κάν' το μ' αγάπη"

Παστίτσιο λαχανικών

Το παστίτσιο λαχανικών, είναι μια ιδανική λύση για όσους δεν αγαπούν τον κιμά στο παστίτσιο.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα αγαπημένα σας λαχανικά:
Πιπεριές, μανιτάρια, ντομάτες, κολοκυθάκια, καρότα, μελιτζάνες. Ακόμα και πατάτες, αρακά, φασολάκια, καλαμπόκι κλπ κλπ. Παίζετε με τις γεύσεις και τους συνδυασμούς, ανάλογα τι εποχή θα το φτιάξετε. Το καλοκαίρι, μπορείτε να βάζετε καλοκαιρινά λαχανικά, ενώ το χειμώνα χειμωνιάτικα λαχανικά, ή λαχανικά κονσέρβας (ντομάτα, μανιτάρια). Ανάλογα λοιπόν την εποχή, βάζω διαφορετικά υλικά.

Στο παστίτσιο που έκανα το Πάσχα, δεν κράτησα ακριβείς αναλογίες. Θυμάμαι ότι έβαλα:

αρκετά καρότα (5-6)
1 κονσέρβα ντοματάκια ψιλοκομμένα
2 ή 3 κονσέρβες μανιτάρια ψιλοκομμένα
πιπεριές χρωματιστές

Τα υπόλοιπα υλικά και η εκτέλεση, είναι αυτά που περιγράφονται παρακάτω στην καλοκαιρινή εκδοχή.

Για την καλοκαιρινή εκδοχή, που τη βλέπετε στην φωτό που ακολουθεί και για ένα πυρέξ χρησιμοποίησα:

6 μεγάλα καρότα σε κύβους
μια κουταλιά διάφορα μυρωδικά (προαιρετικά)
2 πιπεριές κομμένες σε μεγάλους κύβους
μια μελιτζάνα κομμένη σε κύβους
1 κύβο λαχανικών
λίγο λάδι
λίγο σιμιγδάλι ή φρυγανιά τριμμένη για το ταψί
1 κουτί λαζάνια (όσα πάρει το ταψί, αν είναι το γνωστό πυρέξ, παίρνει γύρω στα 12) που δε χρειάζονται βράσιμο (τα φαρδιά)
1 δόση μπεσαμέλ
Λίγο ρεγκάτο ή κεφαλοτύρι

Πως το φτιάχνουμε:
Φτιάχνουμε μια σάλτσα με τα λαχανικά. Εγώ τα έβαλα στη χύτρα για 10-15 λεπτά.
Φροντίζουμε η σάλτσα μας να έχει ζουμάκι, να μην είναι στεγνή, γιατί βοηθάει να μαλακώσουν τα λαζάνια.
Λαδώνουμε ένα πυρέξ ή άλλο ταψάκι.
Πασπαλίζουμε με σιμιγδάλι ή φρυγανιά τριμμένη για να μην κολλήσουν τα λαζάνια στον πάτο.
Στρώνουμε μια σειρά λαζάνια.


Ρίχνουμε ζεστή όπως είναι τη μισή σάλτσα από πάνω.
Καλύπτουμε με μια σειρά λαζάνια.

Ρίχνουμε και την υπόλοιπη σάλτσα.
Φτιάχνουμε τη μπεσαμέλ, και καλύπτουμε τα λαχανικά.


Ψήνουμε περίπου στους 190-200 βαθμούς για 20-30 λεπτά, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.

Δίνω μια εναλλακτική λύση για όσους δεν αγαπούν τη μπεσαμέλ.
Τρίψτε στο μούλτι 125 γρ μπαγιάτικο ψωμί, και 100 γρ. τυρί που λιώνει. Ανακατέψτε τα τρίμματα ψωμιού με το τυρί και μια κουταλιά σούπας σουσάμι. Πασπαλίστε με αυτό τα λαχανικά αντί να βάλετε μπεσαμέλ και ψήστε όπως λέει η συνταγή.
Η συνταγή μας γίνεται vegan και νηστίσιμη αν δε βάλουμε τυρί. Μπορούμε να προσθέσουμε στα τρίμματα ψωμιού-σουσάμι και ξηρούς καρπούς.

Tips:
1) Στο λαδωμένο ταψί, πρέπει οπωσδήποτε να βάλετε τριμμένη φρυγανιά ή σιμιγδάλι (κάνει την ίδια δουλειά), για να μην κολλήσουν τα λαζάνια. Κάποτε, είχα διαβάσει σε μια συνταγή, ότι βάζουν μπεσαμέλ στον πάτο του ταψιού για να μην κολλήσουν τα λαζάνια. Σας πληροφορώ, ότι κόλλησαν χειρότερα. Με τη φρυγανιά, δεν μου έχουν κολλήσει ποτέ.

2) Όταν είχα γράψει παλιά ότι χρησιμοποιώ αυτά τα λαζάνια τα προβρασμένα, μου είχε παραπονεθεί μια φίλη, ότι της μένουν σκληρά με το ψήσιμο και ότι δεν μαλακώνουν. Εδώ λοιπόν, έχω να δώσω 2 συμβουλές:
α)τα λαζάνια προτιμήστε να είναι καλής και γνωστής οικογενείας. Αν είναι οποιαδήποτε άλλη μάρκα πλην της ιταλικής, ενδέχεται να μείνουν σκληρά.
βου) Ακόμα πιο καλή συμβουλή όμως, αποτελεί η εξής: η σάλτσα που θα βάλουμε στα λαζάνια, είτε είναι με κιμά, είτε είναι με λαχανικά, πρέπει να είναι ζεστή και ζουμερή. Με τη ζεστή σάλτσα, τα λαζάνια μαλακώνουν. Επίσης, αν η σάλτσα είναι στεγνή (συνήθως του κιμά είναι πιο στεγνή), ενδέχεται να μη βοηθήσει τα λαζάνια να μαλακώσουν. Με αυτό τον τρόπο, ποτέ τα λαζάνια μου δεν έχουν μείνει σκληρά. Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνω και παστίτσιο. Δεν χρησιμοποιώ τα χοντρά μακαρόνια, γιατί το κλασικό παστίτσιο δεν μου αρέσει.

Πασχαλιάτικο τραπέζι

Χριστός ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους. Ελπίζω να περάσατε καλά, όπως περάσαμε κι εμείς.Σάββατο βράδυ, κλασικά, φάγαμε όπως πάντα στην πεθερά μου. Καλά να είναι και να τρώμε για πολλά χρόνια ακόμα εκεί.
Κυριακή μεσημέρι, μαζευτήκαμε σπίτι μου 14 άτομα. Ως συνήθως, έφτιαξα κάτι καινούριο (προσφιλής μου συνήθεια να δοκιμάζω καινούριες συνταγές σε τραπέζια χωρίς να έχω απαραίτητα εναλλακτική σε περίπτωση που κάτι στραβώσει). Όμως όλα γίναν πολύ ωραία. Η πεθερά έφερε ένα ταψί κατσίκι με πατάτες φούρνου, (all times clasic) κι εγώ έφτιαξα μια μακαρονοσαλάτα, σαλάτα σπανάκι-φράουλες (τέλεια), παστίτσιο λαχανικών και το κατσίκι το έφτιαξα με ξερά σύκα, στη γάστρα (θεϊκό). Από γλυκάκια, είχα φτιάξει πάβλοβα (για 1η φορά επίσης), την οποία ευτυχώς προνόησα να τη φωτογραφήσω πριν φαγωθεί, διότι κατά την κοπή δεν έμεινε τίποτα, κρέμα καραμελέ, που μετά τις συμβουλές του Βασίλη έγινε με 5 αυγά μόνο και ήταν υπέροχη και γρανίτα λεμόνι, με συνταγή της Βίκυς από το Tastefull, που ήταν τέλεια. Είχα φτιάξει επίσης ψωμιά με συνταγές από το βιβλίο μου. Το απλό σταρένιο ψωμί, το ψωμί με ντομάτα και ρίγανη και φυσικά Λαμπροκουλούρα ζακυνθινή που συνόδεψε ζακυνθινό χοιρομέρι και ζακυνθινή γραβιέρα. Στο τραπέζι υπήρχε επίσης το τσάτνεϋ κρεμμυδιού, που μου είχε χαρίσει η Νένα στην 1η συνάντηση που κάναμε με φίλες bloggers, στην Αθήνα. Όλα καλά και ευλογημένα λοιπόν ήταν και φέτος. Μα πάνω απ΄ όλα, ήμασταν όλοι καλά και το ίδιο εύχομαι να είμαστε του χρόνου, τόσο εμείς, όσο κι εσείς!