Νηστίσιμα μπισκοτάκια λαδιού

Καλή εβδομάδα εύχομαι σε όλους! Αυτή την εβδομάδα θα με χάσετε λιγάκι. Το Σάββατο που μας έρχεται, θα γίνει η παρουσίαση των βιβλίων μου, εδώ στη Ζάκυνθο. Στην πραγματικότητα, δεν θα είναι μια τυπική παρουσίαση βιβλίου, αλλά καλύτερα να σας πω γι αυτό, όταν θα βάλω την πρόσκληση στο μπλογκ. Περιττό να σας πω, πόσο θα ήθελα να είσαστε εκεί, όλοι εσείς με τους οποίους τα λέμε καθημερινά και μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη. Όμως, ούτε κι αυτό θα θίξω τώρα. Το αφήνω για αργότερα.

Αυτή τη βδομάδα λοιπόν, θα χωθώ στην κουζίνα μου και δεν θα βγαίνω (όχι ότι πριν έκανα κάτι διαφορετικό, αλλά λέμε!).
Θα ετοιμάζω ψωμιά και ζύμες, λικεράκια και σερμπέτια για την παρουσίαση.

Το Σαββατοκύριακο, κάθισα και σημείωσα, τι δουλειές θα έχω να κάνω καθημερινά αυτή την εβδομάδα, έτσι ώστε να μην χάνω χρόνο άσκοπα. Θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τις φίλες μου, οι οποίες έχουν προσφερθεί να με βοηθήσουν. Κορίτσια, είσαστε θησαυροί!
Οι προσκλήσεις είναι έτοιμες και περιμένουν να μοιραστούν και εσείς θα τη δείτε σύντομα.

Εκείνο που έχει σημασία, είναι ότι, ενώ θα κάναμε παρουσίαση μόνο για το πρώτο βιβλίο ένα μήνα πριν, τελικά, άξιζε να περιμένουμε λίγο, για να κάνουμε παρουσίαση και στα δύο. Το Ψωμιά και ζύμες έχει αγαπηθεί από τον κόσμο και διαγράφει την πορεία του ένα χρόνο σχεδόν τώρα. Το Λικεράκια και σερμπέτια, θα κάνει την πρώτη δημόσια εμφάνισή του στην παρουσίαση. Μπορεί να μην πέτυχα την αποκλειστικότητα στο βιβλίο (έκανα λάθος αναζητώντας βιβλία μόνο με τον τίτλο "λικέρ" και την πάτησα από τα "ηδύποτα"), όμως, να είστε σίγουροι, ότι το καινούριο βιβλίο είναι μοναδικό στο είδος του. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέω συχνά, ότι το βιβλίο θα το πάρει κάποιος, αρκεί να το ξεφυλλίσει! Αν το Ψωμιά και ζύμες, σας έκανε εντύπωση μια φορά για τις καλαίσθητες φωτογραφίες του, το Λικεράκια και σερμπέτια, πιστεύω πως θα σας κάνει περισσότερη.

Αλλά ας αφήσω τα του βιβλίου και ας έρθω στη συνταγή.

Εδώ και λίγο καιρό, ανταλλάξαμε με την Μάγδα, μερικά υλικά. Δεν μπορώ να ακούω άνθρωπο στο εξωτερικό να λέει ότι δεν βρίσκει κάποια συγκεκριμένα πράγματα που είχε στην Ελλάδα. Στενοχωριέμαι. Δεν φτάνει που του λείπουν οι δικοί του κλπ, να μην μπορεί να βρει και απλά πραγματάκια; Ε, κάπως έτσι, έστειλα στη Μάγδα κάποια πραγματάκια και αυτή, είχε την καλοσύνη να ανταποδώσει. Μου έστειλε ντόπιο σαλάμι, ολλανδικό κακάο, κουφετάκια για να διακοσμώ τα γλυκά μου, μάρτζιπαν (το οποίο κόντεψα να φάω όλο πριν αρχίσω δίαιτα...), αλάτια, πιπέρια και κάτι υπέροχες ολλανδικές βάφλες, που καλύτερες δεν έχω ξαναφάει!


Το ίδιο κιόλας βράδυ, άρχισα να αξιοποιώ τα καλούδια που μου είχε στείλει. Φαγητό δεν είχε μείνει πολύ από το μεσημέρι, οπότε, έφτιαξα ένα πιάτο με τυριά, γαλοπούλα, το σαλάμι και λίγη τάρτα με κολοκύθα που είχα φτιάξει (μούρλια ήταν). Συνοδεύτηκαν με ψωμί με πουρέ κολοκύθας και κολοκυθόσπορο. Ξαναλέω, ότι όσοι έχετε το βιβλίο μου και δεν εχετε δοκιμάσει αυτή τη συνταγή, απλά χάνετε!



Μάγδα, ευχαριστώ πολύ για όλα! Τα απολαμβάνω σιγά-σιγά, εκτός από το σαλαμάκι, που εξαφανίστηκε άμεσα!

Τώρα, καθώς πλησιάζουν οι γιορτές, αρχίζω να έχω διάθεση για χριστουγεννιάτικες συνταγές. Πριν όμως βάλω τις εντελώς χριστουγεννιάτικες, είπα να φτιάξω νηστίσιμα μπισκοτάκια και να δοκιμάσω τα κουφετάκια της Μάγδας. Τα στόλισα με ζαχαρόπαστα, όμως εσείς, μπορείτε να τα φτιάξετε σκέτα.

Νηστίσιμα μπισκοτάκια λαδιού
Υλικά για μία δόση
1/4 κούπας καλαμποκέλαιο ή ηλιέλαιο
1/4 κούπας λικέρ λεμόνι (ή πορτοκάλι ή ό,τι έχετε)
70 γρ. ζάχαρη
1/2 κ. γ. μπέικιν πάουνερ
1/2 κ. γ. σόδα
1 κ. γ. εκχύλισμα λεμονιού ή πορτοκαλιού ή ξύσμα λεμονιού ή πορτοκαλιού
250 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, συν λίγο ακόμα αν χρειαστεί
χαρτιά ψησίματος

Εκτέλεση
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το λάδι, το λικέρ, τη ζάχαρη, το εκχύλισμά ή ξύσμα και χτυπάμε με σύρμα για 1-2 λεπτά.
Προσθέτουμε λίγο από το αλεύρι, μαζί με το μπέικιν πάουντερ και τη σόδα και ενσωματώνουμε.
Συνεχίζουμε ζυμώνοντας με το χέρι, προσθέτοντας αλεύρι, μέχρι να έχουμε μια ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 160 βαθμούς, σε πάνω-κάτω αντιστάσεις.
Στρώνουμε ένα χαρτί ψησίματος και απλώνουμε ένα κομμάτι ζύμης πάνω της, πιέζοντας με το χέρι μας ή με μικρό πλάστη, σε πάχος μισού εκατοστού περίπου.
Κόβουμε με κουπ πατ τα σχήματα που θέλουμε. Εναλλακτικά, κόβουμε με ένα ποτήρι του λικέρ ή πλάθουμε μπισκοτάκια και τα πατικώνουμε.
Βάζουμε τα μπισκοτάκια σε ταψί, στο οποίο έχουμε βάλει χαρτί ψησίματος.
Ψήνουμε για 8-10 λεπτά.

Αν θέλετε να διακοσμήσετε τα μπισκοτάκια με γλάσο, αφήστε να κρυώσουν εντελώς και διακοσμήσετε μετά, βάζοντας γλάσο με το κουταλάκι ή με κορνέ ή διακοσμήστε τα με ζαχαρόπαστα, όσο είναι ζεστά. Τα κουφετάκια, τα κόλλησα στη ζαχαρόπαστα αμέσως μόλις την ακούμπησα στα μπισκότα.
Για το γλάσο, οδηγίες μπορείτε να δείτε εδώ.

Tips:
Μην φοβηθείτε να δώσετε αυτά τα μπισκοτάκια σε παιδάκια λόγω του λικέρ που περιέχουν. Το αλκοόλ εξατμίζεται με το ψήσιμο (αν όχι όλο, το περισσότερο) και το μόνο που μένει είναι η γεύση.

Αν ο φούρνος σας καίει πιο δυνατά από κάτω, ανεβάστε τη σχάρα στην ψηλή θέση. Όλα τα μπισκότα και κουλούρια μου τα ψήνω εκεί, γιατί στη μέση, μου τα καίει από κάτω.

Αν δεν έχετε κάποιο λικέρ, μπορείτε να βάλετε μισή κούπα λάδι αντί για 1/4, αλλά έτσι βγαίνουν πολύ λαδένια. Μπορείτε επίσης να δοκιμάστε να βάλετε κάποιο γλυκό κρασί αντί για λικέρ.

Τα μπισκότα σκληραίνουν καθώς κρυώνουν, οπότε, μην το παρακάνετε με το ψήσιμο.

Και τώρα, ευχηθείτε μου περαστικά, γιατί είναι η 4η μέρα που με βασανίζει ένα γερό κρύωμα και θα χρειαστώ να είμαι καλά αυτή την εβδομάδα!

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Λικεράκια και σερμπέτια, το νέο βιβλίο της μικρής κουζίνας

Αυτός είναι ο τίτλος του καινούριου μου βιβλίου.

Είναι δέκα χρόνια σχεδόν που ασχολούμαι με τα λικέρ. Αν είχα ασχοληθεί μια φορά με τις ζύμες, με τα λικέρ έχω ασχοληθεί δέκα. Όποιος έχει φτιάξει λικέρ μια φορά στη ζωή του, θα ξέρει πολύ καλά, πόσο εθιστικό, είναι να φτιάχνεις λικέρ. Αν με ρωτήσετε αν πίνω, θα σας απαντήσω σπάνια. Πίνω όταν βγαίνω (που δεν γίνεται συχνά), μπορεί να πιω κρασί με φίλους ή να δοκιμάσουμε ένα λικέρ με τον άντρα μου, βλέποντας μια ταινία. Ο λόγος που φτιάχνει κάποιος λικέρ, δεν είναι μόνο επειδή του αρέσει το λικέρ, αλλά επειδή του αρέσει η διαδικασία παρασκευής. Αυτή η μίξη των υλικών, οι δοκιμές για ένα καλό αρωματικό και χρωματικό αποτέλεσμα, η προσθήκη μπαχαρικών, η αναμονή εβδομάδων ή και μηνών μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, είναι μερικοί από τους λόγους, που κάνουν έναν ερασιτέχνη ποτοποιό, να λατρεύει τη διαδικασία παρασκευής των λικέρ.

Η ερώτηση που έκανα, θα μπορούσε να έχει διαμορφωθεί ως εξής: τι θα θέλατε να περιέχει το καινούριο μου βιβλίο; Πολλοί απαντήσατε έτσι και είναι μια ερώτηση που ίσως θα έκανα στο μέλλον, αν υπάρχει συνέχεια σε αυτό που ξεκίνησα. Μερικοί γνωρίζατε το θέμα και πολλοί απαντήσατε μαντεύοντας ή προτείνοντας θέματα. Τα γλυκά τα λατρεύω! Μπισκότα και κέικ θα μπορούσε να είναι ένα θέμα άνετα, αφού έχω το υλικό. Για ζακυνθινή κουζίνα, δεν ξέρω αν θα έπρεπε να γράψω, αφού θα έπρεπε να κάνω μια εμπεριστατωμένη έρευνα, συνεργασία με ντόπιους και πολλά μαγειρέματα για να έχω το αποτέλεσμα να έχω. Πόσο μάλλον για επτανησιακή κουζίνα! Χριστουγεννιάτικες συνταγές, επίσης θα μπορούσε να είναι, αλλά δεν ήρθε η ώρα ακόμα .

Και τώρα πάμε στο ζουμί: Θα αναρωτηθεί κάποιος: Μα…βιβλίο μόνο με λικέρ;;;

Αν ψάξετε για βιβλίο που να έχει συνταγές για λικέρ, θα δείτε, ότι βιβλίο ελληνικό, αποκλειστικά για λικέρ, δεν υπάρχει! Τα λικέρ, συνήθως συμπεριλαμβάνονται μέσα σε βιβλία για γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες. Πόσα είναι όμως; Πέντε; Δέκα; Στην καλύτερη να είναι δέκα συνταγές! Αν ψάξετε σε ξένη βιβλιογραφία πάλι και διαβάσετε τα υλικά και τη μέθοδο που προτείνεται, θα δείτε ότι είναι πολύ μακριά από την ελληνική πραγματικότητα, με δυσεύρετα συνήθως υλικά.
Η Δέσποινα είπε κάτι που με αντιπροσωπεύει: ότι συνήθως κάνω κάτι πρωτότυπο! Και αυτό έκανα!

Κυρίες και κύριοι, έχουμε το πρώτο ελληνικό βιβλίο αποκλειστικά με λικέρ. Ελπίζω να έχω ψάξει αρκετά καλά και να μην κάνω λάθος σ’ αυτό που λέω. Όσο κι αν έψαξα, βιβλίο αποκλειστικά με λικέρ δεν υπάρχει. Η μικρή κουζίνα, γράφει το πρώτο βιβλίο αποκλειστικά με λικέρ.

Και τώρα το περιεχόμενο. Πόσα λικέρ μπορούν να γίνουν για ένα βιβλίο. Θα έχει άλλες συνταγές;

Το λικεράκια και σερμπέτια, δεν θα είναι ένα βιβλίο μόνο με λικέρ. Ξέρετε πολύ καλά πόσο μου αρέσει η παράδοση, αλλά ξέρετε επίσης, πόσο πολύ μου αρέσει να προχωράω και να φέρνω την παράδοση στα μέτρα της σύγχρονης πραγματικότητας.
Έτσι, έχουμε και λέμε:

50 συνταγές για λικέρ! Ναι! Καλά ακούσατε. 50 διαφορετικά λικέρ! Όχι μόνο έχω φτιάξει 50 συνταγές, αλλά αφαίρεσα και μερικές!

16 επιπλέον συνταγές για λικέρ, παραλλαγές των βασικών συνταγών.

10 συνταγές για σερμπέτια. Σιρόπια, χωρίς αλκοόλ, φτιαγμένα για μικρούς και μεγάλους, που μπορούν να μας δροσίσουν το καλοκαίρι πίνοντάς τα σαν χυμούς, ή να τα προσθέσουμε σε γλυκά, παγωτά, κρέπες κλπ.

14 συνταγές για γλυκά και φαγητά, που περιέχουν λικέρ ή σιρόπια. Ξεχάστε τα λικέρ που σερβίρονταν στους δαντελένιους δίσκους των γιαγιάδων μας. Τα λικέρ, επανέρχονται, όχι μόνο για να τα πιούμε, αλλά να σπάσουμε την παράδοση, χρησιμοποιώντας τα όπου μπορούμε να φανταστούμε!

Ένα ακόμα κεφάλαιο που περιέχει το βιβλίο, είναι αυτό της αξιοποίησης των υλικών που μένουν από την εκχύλιση των φρούτων, όπου αυτό είναι εφικτό. Φτιάξτε μαρμελάδες, ζελέδες, σάλτσες, γλυκά, φαγητά, από τα φρούτα ή υλικά που εκχυλίσατε.
Επίσης, πώς να διορθώσετε τα λικέρ σας και τα σιρόπια σας, αν κάτι πάει λάθος.

Το βιβλίο απευθύνετε τόσο σε έμπειρους, όσο και άπειρους λάτρεις της κουζίνας και επίδοξους ποτοποιούς. Φωτογραφημένο εξ ολοκλήρου από μένα, με τη δική μου φωτογραφική ματιά, μέσα στην καταπράσινη φύση της Ζακύνθου, σε πετρόχτιστες αυλές φίλων, στο σπίτι μου, αποτελεί ένα βιβλίο όμορφο αισθητικά, ίδιο σε design με το προηγούμενο. Σε λίγες μέρες, θα είναι εδώ και θα βάλω να δείτε τα περιεχόμενά του αναλυτικά, οπότε θα επανέρθω!

Και τώρα στο κουίζ μας! Πριν σας πω για την κλήρωση, θα πω τα εξής:
Στην κλήρωση μπήκαν όλοι, εκτός από τη Χαρά (ως κατασκευάστρια των κουταλιών), το 2ο σχόλιο της Smile (πιάστηκε μόνο το ένα σχόλιο), το 2ο σχόλιο της Ελένης, ο/η ανώνυμος/η πάνω από τη Τζένη, η ανώνυμη μετά τη Λαμπρινή. Οι 2 τελευταίες/οι να με συγχωρήσουν, αλλά αφού είπα ότι δεν θα πάρουν τα ανώνυμα σχόλια μέρος στην κλήρωση, έπρεπε να κρατήσω το λόγο μου, πράγμα που για μένα είναι θέμα αρχής!

Αγνόησα την επιθυμία της Μάργκο, και της Ελένης (αλλά την άφησα με ένα σχόλιο), που ζήτησαν να μην μπουν στην κλήρωση και τις έβαλα στην κλήρωση. Αααα! Όλα κι όλα! Πώς κλωτσάτε την τύχη σας μανδάμ; Το να κληρωθείς και να κερδίσεις κάτι είναι ωραίο! Σε πόσους συμβαίνει; Δεχτείτε το λοιπόν και αν σας τύχει εσάς το δώρο, χαρίστε το! :-)

Οπότε, η λίστα για την κλήρωση, διαμορφώθηκε ως εξής:
1. Chios on line, 2. Ξανθή, 3. Penelope, 4. eva, 5. vasilis, 6. Τζίνα, 7. Asteri,
8. Δέσποινα, 9. big mama, 10. αντωνης, 11. ΝΑΤΑΣΑ, 12. apinkdreamer, 13. smile,
14. Peny, 15. Ρεγγίνα, 16. heart n soul, 17. Crazy Tourists, 18. nikmix, 19. Βάνα,
20. Διονύσης Μάνεσης, 21. Τζένη, 22. Πλεκτο Εγκωμιο, 23. Εφη, 24. ΚΙΝΕΖΑ-ΙΩΑΝΝΑ (χεχε), 25. Vita, 26. Μarion, 27. Ειρήνη, 28. Αγγελικη Ν, 29. eleni, 30. KATERINA, 31. RIRI, 32. dhmhtra, 33. Athina(Sugar Buzz), 34. Μαρία Σ, 35. My Little Expat Kitchen, 36. Ellada, 37. Αλεπού, 38. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS, 39. Νένα, 40. Maria,
41. Δημιουργία, 42. ΓΙΩΤΑ, 43. ΚΑΛΛΙΑ, 44. Mariela, 45. painter, 46. gvarvakis, 47. Αλεξανδρα, 48. Margo, 49. ΛΑΜΠΡΙΝΗ, 50. anthivolon, 51. Aστρια, 52. Νίκη,
53. tinkerbell.

Και....μετά από κλήρωση μέσω του random.org, έχουμε τις 2 φίλες που κερδίζουν τις κουτάλες της Χαράς!
Την πρώτη κουτάλα κέρδισε η Δέσποινα! Μπράβο Δέσποινα! Πάντα τύχη να έχεις!




Τη 2η κουτάλα, την κέρδισε η big mama! Μπράβο Μαράκι! Εύχομαι να έχεις τύχη παντού και όλα να πάνε καλύτερα!



Εντύπωση μου έκανε που έπεσαν συνεχόμενα νούμερα, αλλά ράντομ είναι αυτό! Την ώρα που έκανα την κλήρωση (12.01 λεπτό), έμπαινε σχόλιο από το Γιάννη στις 12.08, οπότε Γιάννη μου δυστυχώς, δεν σε συμπεριέλαβα μέσα. Είμαι σίγουρη όμως οτι δεν σε πειράζει. Άλλωστε παιχνίδι ήταν!

Δέσποινα, περιμένω να μου στείλεις τη δ/νση σου στο ιμέιλ μου.
Μαρία, τη δική σου την έχω. Σωστά; Πολύ χαίρομαι και για τις δύο!

Λικεράκια και σερμπέτια λοιπόν! Ετοιμαστείτε να μεθύσουμε γλυκά, με αρώματα φρούτων και καρπών!!!

Καλό πσκ!

υγ. Και επειδή ήδη ρωτάτε, το βιβλίο θα είναι εδώ σε 2-3 μέρες! :-)

Update:
Μια αναγνώστρια του μπλογκ και η Κλαιρ στα σχόλια, με ενημέρωσαν ότι υπάρχει ένα ελληνικό βιβλίο για λικέρ. Ευχαριστώ για την ενημέρωση κορίτσια. Δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου! Οπότε, μπορώ να αναφωνήσω: Τη χάσαμε την αποκλειστικότητα πατριώτηηηηηηηηη! :-))))

Σαλάτα με τυρί cottage και κρίθινο παξιμάδι

Οκ. Το παραδέχομαι. Κάνω δίαιτα! Όχι ότι δεν το παραδεχόμουν δηλαδή, αλλά....κάνω δίαιτα. Τον τελευταίο καιρό, το είχα παρακάνει. Δεν υπήρχε κάτι που να μην το έτρωγα. Και όταν ζεις έτσι, έχει αντίχτυπο.

Δυστυχώς, γονιδιακά, έχω τάση να παχαίνω (τα γονίδιά μου μέσα....). Αέρα καταπίνω, λίπος γίνεται. Δεν θυμάμαι ποτέ στη ζωή μου, να έφαγα χωρίς να το σκεφτώ. Ακόμα και όταν ήμουν 48 κιλά, με κόπο ήμουν...Πάντα είχα πρόβλημα και τάση να παχαίνω και αν δεν έβαζα τη λογική κατά καιρούς μπροστά, έπρεπε να έχω ξεπεράσει τα 150 κιλά προ πολλού.

Πάντως, είναι άδικη αυτή η παλιοκενωνία. Βλέπω τον καλό μου να τρώει τα τριπλάσια από μένα και ναι μεν να έχει παραπάνω κιλά, αλλά αν έτρωγα εγώ αυτά που τρώει αυτός, θα ήθελα γερανό για να μετακινούμαι. Είναι άδικο. Σε όσα ταξίδια έχω πάει στη ζωή μου, πάντα, μα πάντα, ό,τι και όσο και να έχω φάει, γυρίζω με επιπλέον κιλά που δεν φεύγουν. Όλοι οι άλλοι τρώνε τα κέρατά τους με το συμπάθιο, εγώ τρώω σαν πουλάκι σε σχέση με αυτούς και γυρίσω πίσω με επιπλέον κιλά. Άδικο φίλε μου.

Για να λέω και του στραβού το δίκιο, πέρα από την τάση για πάχος που έχω και με κόπο την ελέγχω, έχω 2 προβλήματα που συντελούν στην αυξητική τάση των κιλών μου.

1) Λατρεύω τα γλυκά. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς γλυκό. Δεν με νοιάζει το φαγητό, οι μεζέδες, τίποτα...Με νοιάζει να μπορώ να τρώω γλυκά. Κι όταν λέω γλυκά, δεν με νοιάζει να είναι τούρτες κλπ. Μου αρέσουν τα γλυκά κουταλιού, οι μαρμελάδες, τα μπισκότα, η σοκολάτα…Το γεγονός ότι δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα τα έτοιμα γλυκά (πάστες, τούρτες κλπ), σώζει την κατάσταση σε λιπαρά...
2) Δεν τρώω επειδή πεινάω. Τρώω επειδή ζηλεύω. Όπως λέω συχνά, πεινάω με τα μάτια! Λιχουδιάζω! Βλέπω κάτι και θέλω να το δοκιμάσω, να το φάω...Δεν το τρώω επειδή πεινάω.

Έτσι, παίρνω κιλά. Και όταν παίρνω κιλά, έχω ένα καμπανάκι που χτυπάει όταν ξεπερνάω τα όρια, διότι έτσι και ξεφύγω, ξέφυγα. Τώρα λοιπόν δίαιτα. Πάνε τα γλυκάκια, πάνε τα μπισκοτάκια, πάνε όλα...Μα καλά, μου λένε, πριν τα Χριστούγεννα βρήκες να κάνεις δίαιτα; Εμ πότε να κάνω; Μετά; Που θα έχω φάει όλα τα κουραμπιεδομελομακάρονα και θα έχω γίνει ωσάν τον ιπποπόταμο που όλο φαρδαίνει τσε φαρδαίνει; (που έλεγε και η φοβερή διαφήμιση!!!).

Οπότε....σαλάτα light σήμερα. Διότι όπως είπαμε, η κενωνία είναι άδικη και άλλους τους ανεβάζει (σε κιλά) και άλλους τους κατεβάζει. Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε αυτή τη δύσκολη σαλάτα και ας την απολαύσουμε χωρίς τύψεις.

Σαλάτα με τυρί cottage και κρητικό κριθαροκούλουρο
Υλικά
πράσινη σαλάτα
2 κ. σ. τυρί cottage (άντε βρε, για σας, βάλτε 3)!!!
1 κρητικό κρίθινο παξιμάδι
1-2 κ. σ. ελαιόλαδο
ξύδι
αλάτι αν θέλετε (εγώ σπάνια βάζω σε σαλάτες)

Εκτέλεση
(το δύσκολο τώρα, χεχε)
Βρέξτε ελαφρώς το παξιμάδι κάτω από τρεχούμενο νεράκι, αν δεν θέλετε να σπάσετε κανένα δόντι. Τώρα, αν έχετε κολλητό κανέναν οδοντίατρο, προχωρήστε όπως θέλετε, αλλά μην ζητάτε ευθύνες μετά στο μπλογκ για σπασμένα δοντάκια :-)
Κόψτε την σαλάτα με τα χεράκια σας αφού την πλύνετε. Ή να είναι γκουρμέ η δίαιτα, ή να μην είναι! Τα μαχαίρια καταστρέφουν τις βιταμίνες στα λαχανικά και όσο πιο λεπτοκομμένα είναι, τόσο το χειρότερο για τα λαχανικά μας. Η σαλάτα μπορεί να είναι ένα είδος, ή πολλά διαφορετικά πράσινα σαλατικά.
Στρώστε τη σαλάτα, προσθέστε το παξιμάδι κομμένο σε μικρότερα κομμάτια, γαρνίρετε με το τυρί cottage, στάξτε (γιατί για σταγόνες πρόκειται) λαδάκι και ξυδάκι και απολαύστε!

Πέρα από την πλάκα, είναι μια πολύ νόστιμη και χορταστική σαλάτα, λόγω των φυτικών ινών που περιέχει. Τώρα, μην περιμένετε καλύτερη φωτογραφία εν ώρα πείνας όπως καταλαβαίνετε!

Θα ακολουθήσουν, άκρως παχυντικές συνταγές. Γι΄ αυτό, σαλατίτσα light μέχρι τότε! Μην ξεχνάτε το κουίζ, που λήγει αύριο βράδυ!

Καρότα αλα κρεμ του Θοδωρή

Την περασμένη Παρασκευή όπως σας είπα, ήμασταν καλεσμένοι σε τραπέζι. Ο Θοδωρής, είχε φτιάξει τα καρότα αλα κρεμ. Μου τα είχε αναφέρει πολλές φορές, οπότε τα έφτιαξε (και) για να τα δοκιμάσω. Όπως μου είπε, τα έφτιαξε μια φορά, που του έλλειπαν μανιτάρια και η συνταγή κατοχυρώθηκε στα αγαπημένα! Αφού τα δοκίμασα, τα πήρα μπροστά μου και έκανα πως δεν άκουγα όταν ζητούσαν το πιάτο για να φάνε και οι άλλοι :-)))

Η αλήθεια είναι ότι τα καρότα τα λατρεύω. Σε σαλάτες, ωμά, στη φασολάδα, σαν γλυκό, σε οποιοδήποτε φαγητό! Οπότε, δύσκολα δεν θα μου άρεσαν.

Σήμερα, ήμασταν πάλι καλεσμένοι σε τραπέζι. Επειδή θέλω να δοκιμάζω τις συνταγές πριν τις βάλω στο μπλογκ, έτσι ώστε να μετράω χρόνους, να σχηματίσω άποψη κλπ, αλλά δεν ήθελα να φάμε τα καροτάκια μόνοι μας, τα έφτιαξα για να τα φάμε με την παρέα μας. Τη συνταγή θα την λατρέψουν όσοι αγαπούν τις συνταγές του δεκάλεπτου και τις γλυκές γεύσεις. Τα καρότα, από μόνα τους είναι γλυκά, και αν δεν βάλετε πολύ αλάτι, το πάντρεμα της κρέμας με τα καρότα, δίνουν ένα ακόμα πιο γλυκό αποτέλεσμα.

Καρότα αλα κρεμ του Θοδωρή
Υλικά
(αναφέρω τις ποσότητες που χρησιμοποίησα εγώ)
5 μέτρια καρότα
2 κ. σ. ελαιόλαδο
1 κρέμα γάλακτος 200 ml 18% λιπαρά
λίγο αλάτι
λευκό πιπέρι

Εκτέλεση
Πλένουμε, καθαρίζουμε και κόβουμε τα καρότα σε λεπτές ροδέλες 2-3 χιλιοστών. Αν τα καρότα είναι χοντρά, κόψτε τα στη μέση. Προτιμήστε πάντως λεπτά καρότα. Είναι πιο εντυπωσιακό να μείνει ολόκληρη η ροδέλα του.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και ρίχνουμε τα καρότα.
Σωτάρουμε σε μέτρια φωτιά για 5 λεπτά, ενώ ανακατεύουμε συχνά.
Μετά, ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος και αφήνουμε να βράσει σε χαμηλή πάντα φωτιά, για 2-3 λεπτά, ή μέχρι να αρχίσει να πήζει.

Το ορεκτικό μας είναι έτοιμο σε λιγότερο από δέκα λεπτά!
Να σας πω, ότι 5 καρότα είναι λίγα αν κάνουμε το ορεκτικό για τραπέζι. Τα καρότα μαζεύουν ελαφρώς. Θα μπορούσα να είχα προσθέσει 2-3 ακόμα. Τα 5 καρότα που έβαλα, έβγαλαν την ποσότητα που βλέπετε παραπάνω στη φωτό.

Καλή εβδομάδα να έχουμε και μην ξεχνάτε το κουίζ, όσοι δεν παίξατε και θέλετε να παίξετε!

To blog or not to blog

Η Έφη και η cook με προσκάλεσαν να παίξω. Γράφουμε 5 πράγματα που μας αρέσουν στο blogging και 5 πράγματα που μας εκνευρίζουν.
Μετά θα καλέσουμε 5 φίλους από την blogoσφαιρα να πουν και αυτοί τη γνώμη τους!

Λοιπόοοοοον....
Τι μου αρέσει:

1) Μου αρέσει που έχω γνωρίσει αξιολογότατους ανθρώπους και που έχω κάνει ωραίες φιλίες μέσα από αυτό. Η φιλία βέβαια, είναι κάτι που δοκιμάζεται με τα χρόνια, όμως, ήδη με κάποιους, γνωριζόμαστε χρόνια και πονάμε ο ένας τον άλλον. Άσε που μας ενώνει και η ίδια τρέλα :-)))

2) Μου αρέσουν οι καινούριες ιδέες που βλέπω σε μπλογκς.

3) Μου αρέσει η επικοινωνία μεταξύ μας και οι κώδικες επικοινωνίας που έχουμε με μερικούς ειδικά!

4) Μου αρέσει που ασχολούμαι με κάτι τόσο δημιουργικό.

5) Μου αρέσει, που έχουμε ανταλλάξει με πολλούς, μαγειρικά gadgets και υλικά. Υλικά που ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανταλλαγή έτοιμων χειροποίητων προϊόντων, αλλά και πρωτογενή υλικά προς χρήση! Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ανταλλαγή!

Τι δεν μου αρέσει:

1) στο top, είναι εκείνο που με εκνευρίζει πιο πολύ απ' όλα. Με εκνευρίζουν όσοι κάνουν τους ξερόλες, όσοι είναι αγενείς και όσοι φέρονται στους άλλους λες και είναι οι μεγαλύτεροι σεφ στον κόσμο και όλοι οι υπόλοιποι οι λατζέρηδες, είτε στα μπλογκ τους, είτε σε σχόλια. Προσωπικά, όλους αυτούς, τους κάνω πέρα, με ό,τι κόστος μπορεί να έχει. Η ευγένεια έχει και όρια.
Υπάρχουν χίλιοι τρόποι να πεις ένα πράγμα. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να πει ο καθένας ό,τι θέλει, με ευγενικό τρόπο. Δεν μιλάω για προσποιητή ευγένεια. Μιλάω για τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς, χωρίς να δείχνει κανείς αλαζονεία.

2) Σαν συνέχεια του παραπάνω, με εκνευρίζουν τα ανώνυμα σχόλια. Όχι εκείνα τα ανώνυμα που γράφουν το ονοματάκι τους μέσα ο καθένας. Μιλάω για τα ανώνυμα σχόλια, που μπαίνουν στις 3 τη νύχτα, σε παλιά ποστ, ίσα για να σε εκνευρίσουν. Εγώ, επειδή είμαι καλός άνθρωπος (ψέμματα, κακός είμαι κατά βάθος), τα ανεβάζω αυτά τα σχόλια, έτσι για να μην νομίζετε ότι την έγκριση σχολίων στα παλιά ποστ την έβαλα για να τα κόβω. Όοοοοχι! Τα ανεβάζω, για να βλέπει ο κόσμος πόσο προβληματικοί είναι μερικοί άνθρωποι. Τώρα, αν θα απαντήσω σε τέτοια σχόλια, είναι άλλο θέμα. Η εμπειρία τεσσάρων χρόνων στο blogging, με έχει διδάξει πολλά...Όσο για όσους γράφουν ανώνυμα και νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο παραμένουν ανώνυμοι, τους υπενθυμίζω ότι υπάρχει κάτι που λέγεται "στατιστικά" και μαρτυράει πολλά! :-)))

3) Με εκνευρίζει να μπαίνω σε μπλογκ που παίζει αυτόματα μουσική! Οκ. Είναι ο δικός σας χώρος και μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Όμως, σκεφτείτε πριν βάλετε μουσική, 3 πράγματα:
α) όταν έχεις παλιό pc, (και έχω υπάρξει με τέτοιο), δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξει σελίδα που παίζει μουσική, βίντεο, slide show κλπ. Θέλει να του τάξεις για να ανοίξει και αν ανοίξει κάνει μια ώρα. Στο μεταξύ, έχεις ψήσει καφέ, έχεις φτιάξει μεσημεριανό κι αυτό ακόμα ανοίγει. Νευρίαζα τόσο πολύ τότε με τις φορτωμένες σελίδες, που απλά δεν έμπαινα σε κάποια μπλογκ. Τώρα, όταν μπαίνω σε μπλογκ με μουσική, τρέχω πανικόβλητη σε όλο το μήκος του μπλογκ, να βρω πού είναι για να την κλείσω. Υπενθυμίζω, ότι είμαι μουσικός :-))))
β) έχετε σκεφτεί, ότι υπάρχουν άνθρωποι που ανοίγουν 5-6 (στην καλύτερη) σελίδες ταυτόχρονα; Εγώ είμαι μια από αυτούς. Όταν περνάει κανείς δίπλα από το pc μου, τα χάνει από τις πολλές σελίδες που έχω ανοιχτές. Έτσι για την ιστορία, αυτή τη στιγμή, έχω 7 ανοιχτές. Φαντάζεστε να παίζουν και οι 7 μουσική;
γ) θες ησυχία και έχεις αράξει και χαλαρώσει στο pc. Έχεις κοιμήσει τα παιδιά επιτέλους (όχι εγώ, έχω μεγάλα) ή κοιμάται ο καλός σου μέσα. Ξεχνάς να κλείσεις τα ηχεία και ξαφνικάααααα, αρχίζει η ντίρλα. Ουααααααααααααααααααα το μωρό! Τι έγινε; Φωνάζει ο καλός σου! Πάει η ησυχία και η χαλάρωση!

Η πρότασή μου είναι, αν βάζετε μουσική, βάλτε τη τουλάχιστον να παίζει μόνο όταν το θελήσει κάποιος και όχι αυτόματα.

4) Με εκνευρίζει η λεκτική επαλήθευση. Με εκνευρίζει που πρέπει να γυρίζω από τα ελληνικά στα αγγλικά και τούμπαλιν για να γράφω αυτή τη λέξη που δεν έχει νόημα. Συχνά την κάνω λάθος, συχνά πρέπει να την ξαναγράψω, συχνά γράφω ένα σχόλιο σε γκρίκλις στο επόμενο μπλογκ που πάω να σχολιάσω γιατί ξέχασα να το γυρίσω στα ελληνικά και ακόμα πιο συχνά κλείνω τη σελίδα μόλις σχολιάσω, πριν προλάβω να δω ότι είχε λεκτική επαλήθευση και μετά αναρωτιέμαι που πήγε το σχόλιό μου ή πρέπει να το ξαναγράψω, γιατί την είδα τη στιγμή που το έκλεινα! Ειλικρινά σας μιλάω, είναι περιττή. Αν το βάζετε για προστασία, σας πληροφορώ, ότι για ένα διάστημα που την είχα βάλει κι εγώ για προστασία, είχα spam σχόλια, κι ας είχα λεκτική επαλήθευση. Αντί γι΄αυτό λοιπόν, έβαλα έγκριση σχολίων, στα πάνω από 5 ημερών ποστ και ησύχασα από τα spam.

5) Με εκνευρίζουν οι αντιγραφές. Το έχω δηλώσει ξανά. Θεωρώ ότι αν έχει κάποιος σκοπό να αντιγράψει, μπορεί να ρωτήσει τον ενδιαφερόμενο. Είναι τόσο απλό! Το έχω κάνει κι εγώ στο παρελθόν, όταν θεωρούσα ότι δεν είναι σημαντικό. Κόντεψα κάποτε να βρω και μπελά από αυτό. Ο καθένας, οταν γράφει κάτι, θέλει να το σέβεται ο άλλος. Είναι απλό να ρωτήσεις τον άλλον αν μπορείς να αναδημοσιεύσεις κάτι. Είναι επίσης απλό, να βάλεις την πηγή, αν δεν μπορείς να τον ρωτήσεις.

Θα παραβιάσω λίγο τους κανόνες και θα πω ενα ακόμα αρνητικό του blogging και γενικά του "περνάing" πολλές ώρες στο pc. Δυστυχώς, αυτή η ενασχόληση, μου έχει προκαλέσει πόνο στα χεράκια μου κατά καιρούς, στον αυχένα μου κλπ. Αυτό γίνεται εξαιτίας της πολύωρης ενασχόλησης με το άθλημα....Εδώ λοιπόν, θα πω και μια συμβουλή. Είμαστε πια πάνω από 150 μαγειρικά μπλογκ. Κυρίες μου (και κύριοι), κουλάρετε. Δεν χρειάζεται να βάζετε 7 συνταγές την εβδομάδα. Ποιος προλαβαίνει να διαβάσει 150 μπλογκς επί 7 συνταγές στο καθένα; Κανένας! Η πυκνότητα των συνταγών, έχει προκαλέσει αυτό που έθιξε η Λίλα. Το να μην προσέχεις πολλές φορές τι βάζει ο άλλος. Ποιος όμως προλαβαίνει να διαβάσει όλες αυτές τις συνταγές καθημερινά.; Είναι προτιμότερο να μπει μια ανάρτηση πιο προσεγμένη σε θέμα, υλικά, ακόμα και φωτογράφηση ανά 4-5 μέρες, ακόμα και ανά βδομάδα, παρά μία κάθε μέρα. Έτσι, και τη συνταγή θα προσέξουμε περισσότερο και θα έχουμε χρόνο να περάσουμε από όλους και να σχολιάσουμε.

Τώρα ποιοι να παίξουν; Θα πρωτοτυπήσω. Καλώ μόνο τη Χαρά! :-))))

Η μικρή κουζίνα ξαναμπαίνει στο τυπογραφείο-Κουίζ

2 Δεκεμβρίου 2009: η μικρή κουζίνα μπαίνει στο τυπογραφείο. Το βιβλίο Ψωμιά και ζύμες, ένα βιβλίο με 56 συνταγές για ψωμιά, κριτσίνια, γλυκά ψωμιά και αρτοσκευάσματα, αγαπήθηκε από τους φίλους της μικρής κουζίνας, όσο το αγάπησα κι εγώ καθώς το έγραφα και το φτιάχναμε με το Μιχάλη Γεώργιζα στο Έντυπο.

1 χρόνο μετά, η μικρή κουζίνα ξαναμπαίνει στο τυπογραφείο. Δουλειά πολλών χρόνων, συγκεντρώθηκε πάλι σε ένα βιβλίο, ίδιο σε αισθητική και design με το πρώτο, με δικές μου συνταγές και φωτογραφίες.

Αλλά, πριν σας αποκαλύψω το θέμα του και περισσότερες πληροφορίες, λέω να παίξουμε. Τι λέτε;

Μια και έχω καιρό να κάνω κουίζ, από τότε με τα φυτά, λέω να παίξουμε με θέμα το νέο βιβλίο. Αυτή τη φορά, η ερώτηση του κουίζ, είναι απλή. Πάρα πολλή απλή:

Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το θέμα το καινούριου μου βιβλίου;

Μαντέψτε ποιο είναι το θέμα του καινούριου βιβλίου και κερδίστε τα δώρα που έφτιαξε ειδικά γι αυτό το σκοπό, η φίλη μου η Χαρά. Η καλή μου η Χαρά, φιλοτέχνησε 2 κουτάλες που της έδωσα και θα τις πάρουν δύο από εσάς, που θα συμμετέχουν στο ποστ αυτό. Δεν είναι κουκλίτσες;;;

Παρακαλείσθε όσοι πάρετε μέρος, να πάρετε μόνο με ένα σχόλιο. Επίσης, αν ξέρετε το θέμα του νέου βιβλίου (που μερικοί το ξέρετε), να παίξετε μεν, αλλά να κάνετε τον κινέζο δε! Χαχα!

Πείτε δηλαδή ποιο πιστεύετε ότι είναι το θέμα για να παίξετε, αλλά μην πείτε ότι το γνωρίζετε ήδη. Ανώνυμα σχόλια (που δεν θα έχουν όνομα ούτε μέσα στο σχόλιο), δεν θα μπουν στην κλήρωση. Το θέμα είναι, να μπορώ να σας βρω και να σας στείλω το δώρο! Σύντομα θα ξανακάνω κουίζ με θέμα πάλι το νέο βιβλίο και αυτό θα είναι κοντά στα Χριστούγεννα, έτσι για να έχει κάποιος τη χαρά, ότι κέρδισε χριστουγεννιάτικο δωράκι.

Τα γεγονότα με προλαβαίνουν. Είπα πως θα έκανα το κουίζ τη Δευτέρα, όμως το κάνω λίγο πιο γρήγορα από ό,τι υπολόγιζα. Ο λόγος; Σήμερα, στο Στιγμές που κυκλοφορεί, έχει διαφήμιση του καινούριου μου βιβλίου! Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Οπότε, όσοι είδατε το Στιγμές, ξέρετε ήδη το θέμα. Αν κάποιος από τη Ζάκυνθο, λάβει μέρος στο κουίζ, παρακαλώ και πάλι να παίξει, αλλά να μην πει ότι το ήξερε. Ας έχει λίγο σασπένς το παιχνιδάκι.

Είσαστε έτοιμοι; Πάμε! Το κουίζ θα ξεκινήσει από τώρα και θα λήξει την Πέμπτη το βράδυ, στις 12 τη νύχτα!

Ψωμιά και ζύμες-Σημεία πώλησης

Επειδή πολλοί με ρωτούν πώς μπορούν να προμηθευτούν το βιβλίο μου, πριν λίγες μέρες έγραψα στο facebook πάλι τα σημεία πώλησης ή τον τρόπο απόκτησής του και τα αναφέρω και εδώ.

Υπάρχουν 3 τρόποι:

1) με παραγγελία σε μένα μέσω email ή κατευθείαν στο Έντυπο. Υπενθυμίζω ότι δεν πληρώνετε ταχυδρομικά.

2) στα βιβλιοπωλεία που είχα αναφέρει πέρυσι εδώ:

3) στο κοντινότερό σας βιβλιοπωλείο, αρκεί να το παραγγείλετε!

Πολλά από αυτά τα βιβλιοπωλεία, έχουν και on line πώληση, οπότε μπορείτε να παραγγέλνετε μέσω ίντερνετ. Επίσης, φέτος ζήτησα από την Πρωτοπορία και τα greekbooks να το έχουν! Τα βιβλιοπωλεία, δεν είναι δεσμευτικά. Αν έχετε κάποιο βιβλιοπωλείο κοντά σας και το παραγγείλετε, το φέρνουν επίσης. Πέρυσι στην Πάτρα πχ, το είχε ο Μεθενίτης και επειδή το ζητούσαν και στη Γωνιά του βιβλίου, το έφεραν κι εκεί. Είναι θέμα ζήτησης πού θα μπει.

Τέλος, θέλω να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά, για τα όμορφα email που μου στέλνετε! Με κάνουν πολύ χαρούμενη!

Καλό πσκ και ετοιμαστείτε για κουίζ τη Δευτέρα!

Monday to Friday

Θυμάστε τον φίλο μου τον Ηλία με τα λουκάνικα; Με το δέντρο; Με τα κάστανα; Ε, ο Ηλίας, ο φίλος μου από τη Θεσσαλονίκη, άνοιξε μαγαζί. Έκανε άκρη τους φόβους του για την οικονομική κρίση, οπλίστηκε με υπομονή και επιμονή, έβαλε αγάπη και μεράκι, έκανε το δέντρο με τις ευχές που του στείλαμε έμβλημα του μαγαζιού του και εδώ και λίγους μήνες, έχει πια το δικό του χώρο κοντά στη Θεσσαλονίκη, στη Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου. Όσοι μένετε εκεί, είστε πιο τυχεροί από εμάς εδώ που είμαστε πιο μακριά, γιατί μπορείτε να γευτείτε από κοντά τις νοστιμιές του και να μας πείτε αν αξίζει να ανηφορήσουμε κι εμείς, αν και δεν νομίζω να χρειάζεται συστάσεις.

Μπείτε να κάνετε μια διαδικτυακή βόλτα στο Μ2F ή αλλιώς, Monday to Friday, εδώ!

Ηλία, εύχομαι και επίσημα καλές δουλειές και εύχομαι σύντομα να πιούμε μαζί καφεδάκι στο εστιατόριό σου!

update
Πηγαίνετε στον Ηλία, πείτε ότι πάτε εκ μέρους της μικρής κουζίνας και ότι μάθατε για το μαγαζί του απότ ο μπλογκ και ο Ηλίας θα σας κεράσει καφεδάκι!

Φαγητό με φίλους

Την Παρασκευή το βράδυ, μαζευτήκαμε μερικοί φίλοι, για να τα πούμε και να φάμε μαζί. Η οικοδέσποινα μας είχε περιποιηθεί δεόντως, αλλά πήγαμε και κάτι για να συνεισφέρουμε στο τραπέζι. Τα φαγητά, δεν σας τα δείχνω μόνο για να δείτε τι ωραία περάσαμε, αλλά για να πάρετε επίσης ιδέες για τις γιορτές που έρχονται.

Ας αρχίσω με τις σαλάτες:
Λάχανο άσπρο και κόκκινο, με καρότα. Δεν μοιάζει με σκατζοχοιράκι έτσι όπως είναι τα καροτάκια;
Σαλάτα πράσινη, με ρόκα, σπανάκι και παρμεζάνα. Σούπερ και οι δύο!

Καρότα αλα κρεμ! Σούπερ ορεκτικό που θα το βάλω σε ξεχωριστή ανάρτηση. Συνταγή του Θοδωρή. Τα πήρα μπροστά μου και δεν τα έδινα σε κανέναν :-)))

Ένα τέλειο ψητό κατσαρόλας, με το ζουμάκι του και ρύζι για συνοδεία. Συνταγή της Ρούλας-οικοδέσποινας, που το τιμήσαμε όλοι!

Τάρτα κρεμμυδιού, που κι αυτή θα τη βάλω σε ξεχωριστή ανάρτηση όταν και αν η Ρούλα μου πεις πώς την έφτιαξε! Χαχα! Όσο κι αν προσπάθησα να αντισταθώ στο κρεμμύδι (γιατί πίστευα πως θα με πειράξει), στάθηκε αδύνατον. Ήταν πεντανόστιμη και δεν με πείραξε τελικά.

Ένα εύκολο σουφλέ, που ήταν υπέροχο ακόμα και την επόμενη μέρα! Μπράβο Άντα!

Ψωμί γεμιστό με πράσο, η δική μου συμβολή στο τραπέζι. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει όσοι έχετε το βιβλίο, απλά χάνετε! Δεν έμεινε ψίχουλο!

Τέλος, για επιδόρπιο, στο τραπέζι βγήκαν: Ψητά μήλα που έφτιαξε η Ρούλα, μαζί με γιαούρτι, γλυκό κουταλιού κάστανο (μμμμμμμ) και μεθυσμένα τρουφάκια με φουντούκι και λικέρ ούζου, που είχα φτιάξει εγώ.

Επίσης, λικέρ ούζο και λικέρ φράουλα για το τέλος (δικά μου), ενώ συνοδέψαμε το φαγητό μας με πολύ καλό άσπρο και κόκκινο κρασί.
Έτσι για την ιστορία, ήμασταν 7 όλοι, αλλά για να μη βιαστείτε και πείτε ΤΙ φάγαμε 7 άτομα, σας πληροφορώ, ότι κανένας δεν μαγείρεψε την επόμενη μέρα! Ρούλα, ευχαριστούμε!
Και εις άλλα!

Κουνουπίδι γιαχνί

Καλή εβδομάδα! Σήμερα ξεκινάει η νηστεία των Χριστουγέννων και εύχομαι καλή δύναμη σε όσους την ακολουθήσουν. Σκέφτηκα γι' αυτό, να βάλω μια πολύ αγαπημένη μου νηστίσιμη συνταγή. Απλή, εύκολη, γρήγορη, νόστιμη και υγιεινή.

Όταν ήμασταν παιδιά, η μάνα μου έφτιαχνε συχνά κουνουπίδι. Άλλες φορές βραστό σαλάτα, άλλες φορές γιαχνί και άλλες φορές, αφού το γιάχνιζε (αν θυμάμαι και καλά) το πέρναγε από χυλό και μετά σε τηγάνι. Εγώ πάντα λάτρευα τα λαχανικά, όπως κι αν ήταν μαγειρεμένα, έτσι έμαθε και η δική μου οικογένεια να τα αγαπάει. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο σε μερικούς, τα παιδιά μου από μικρά τρώνε κουνουπίδι και μπρόκολο και αρακά και σέσκλα και σπανάκι και μανιτάρια και παντζάρια και, και, και...

Έτσι, το χειμώνα (αν λέγεται χειμώνας αυτό που έχουμε τώρα...) φτιάχνουμε αρκετές φορές κουνουπίδι γιαχνί. Σερβιρισμένο με μπόλικο χυμό λεμονιού, φρεσκοψημένο ζυμωτό ψωμί και τυρί φέτα, αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μας φαγητά. Να μην σας πω δε, πόσο τρώω ωμό, την ώρα που το καθαρίζω!

Κουνουπίδι γιαχνί
Υλικά
1 μεγάλο κουνουπίδι κομμένο σε φουντάκια (όχι πολύ μικρά)
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
½ ποτήρι κρασιού λάδι
2 δαφνόφυλλα
2 κ. σ. πάστα ντομάτας
κόκκους πιπέρι
λίγο σέλινο ψιλοκομμένο
αλάτι, πιπέρι
3 ποτήρια νερό και βλέπουμε
προαιρετικά: καρότα στενόμακρα κομμένα ή ροδέλες

Εκτέλεση
Κόβουμε και πλένουμε το κουνουπίδι (το οποίο όπως είπα, τρώω κάμποσο ωμό ενώ το ετοιμάζω).
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το κάνουμε διάφανο (το σωτάρουμε ελαφρώς δλδ) σε ένα μεγάλο και βαθύ τηγάνι.
Προσθέτουμε νερό, πάστα και μυρωδικά.
Τα αφήνουμε να βράσουν 5 λεπτά και προσθέτουμε το κουνουπίδι.
Αν το σκεύος δεν είναι αρκετά βαθύ και μεγάλο, το γυρίζουμε προσεκτικά με ένα κουτάλι από όλες τις μεριές 2-3 φορές έτσι ώστε να βράσει και να κοκκινίσει, παντού ομοιόμορφα.
Βράσιμο 20-30 λεπτά σε μέτρια φωτιά για να μη λιώσει.
Αν θέλουμε καρότα, τα προσθέσουμε από την αρχή.

Τέλος, αυτό το βραβειάκι μου το χάρισε η Εφη, η Χαρά και η painter και τις ευχαριστώ πολύ! Με τη σειρά μου, εγώ το χαρίζω σε όλους όσους παρακολουθούν την κουζινίτσα μου! Κορίτσια, ευχαριστώ πολύ!

Καλή εβδομάδα!

Τυροσφαιρίδια

Σχεδόν 4 μέρες χωρίς ίντερνετ, είναι πολλές για μένα. Πάρα πολλές!!! Γι΄αυτό κι εγώ, θα το εκδικηθώ, βάζοντας παιχνιδιάρικη συνταγή για το πσκ. Τυροσφαιρίδια, ιδανικά για μεζεδάκι στις γιορτές που έχουν ήδη ξεκινήσει, ή για να τα φάμε μαζί με φίλους, καθώς θα βλέπουμε τα αποτελέσματα την Κυριακή και θα γελάμε (ή θα κλαίμε, διαλέξτε). Μπορείτε επίσης να τα παραψήσετε και να τα πετάξτε στον υποψήφιο που δεν χωνεύετε. Σ' αυτή την περίπτωση, μάλλον θα πρέπει να διπλασιάσετε ή να τριπλασιάσετε τη δόση, γιατί οι αχώνευτοι είναι πολλοί. Τι λέτε;

Ωραία. Αφού αστειεύτηκα αντί να αρχίσω τα μπινελίκια για τις συνδέσεις και το ίντερνετ στην Ελλάδα, θα (προσπαθήσω να) σοβαρευτώ!

Τη συνταγή την είχα δει κάποτε σε τηλεπεριοδικό. Δεν θυμάμαι αν στη διάρκεια των χρόνων την άλλαξα ή αν εξακολουθεί να είναι όπως την είχα πρωτοφτιάξει. Πάνε πάρα πολλά χρόνια. Η λογική της συνταγής, είναι να χρησιμοποιήσουμε ίσες ποσότητες σε τυρί, αλεύρι και μαργαρίνη ή βούτυρο. Αν χρησιμοποιήσετε βούτυρο αγελαδινό, αφήστε το να μαλακώσει σε θερμοκρασία δωματίου. Από κει και πέρα, παίξτε με τα χρώματα και τις γεύσεις (αυτό δεν το έλεγε η συνταγή. Είναι δική μου παιχνιδιάρικη προσθήκη. Η συνταγή δεν έλεγε για διακόσμηση νομίζω). Χρησιμοποιήστε σουσάμι, μαυροκούκι, πάπρικα, ξηροκάρπια αλεσμένα, ή ό,τι σας αρέσει, προκειμένου να δώστε γεύση και χαρακτήρα στα τυροσφαιρίδιά σας! Πάμε;

Τυροσφαιρίδια
Τι θα χρειαστούμε:
Ίσες ποσότητες σε αλεύρι, μαργαρίνη, τυρί τριμμένο (ρεγκάτο, κεφαλοτύρι κλπ)
αλατοπίπερο (αν το τυρί είναι λύσσα, ξεχάστε το αλάτι)
σουσάμι
μαυροκούκι
πάπρικα
παπαρουνόσπορο
ξηροκάρπια ψιλοκομμένα

Φτιάχνουμε μια μικρή ποσότητα τυροσφαιριδίων για να πειραματιστούμε και να δοκιμάσουμε, τουτέστιν χρησιμοποιούμε:
100 γρ. μαργαρίνη
100 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
100 γρ. ρεγκάτο ή άλλο σκληρό τυρί
αλατοπίπερο

Και τι κάνουμε;
Ενώνουμε το αλεύρι με τη μαργαρίνη, κατόπιν προσθέτουμε και το τυρί. Στην αρχή ίσως νομίσετε ότι δεν είναι αρκετό το βούτυρο. Λάθος! Συνεχίστε να ζυμώνετε και θα ενωθούν τα υλικά σιγά σιγά. Βάζουμε και λίγο αλατοπίπερο αν θέλουμε και αν χρειάζεται.
Αφού ενωθούν τα υλικά, φτιάχνουμε σφαιρίδια τα οποία βουτάμε με χάρη σε σουσάμι ή παπαρουνόσπορο ή καβουρντισμένο αμύγδαλο κλπ, οπότε γίνονται ολίγον πλακέ.
Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 12-15 λεπτά περίπου, στους 180 βαθμούς.
Αφήνουμε σε σχάρα να κρυώσουν καλά.

Μπορείτε να τα κόψετε και με κουπ πατ αντί να κάνετε σφαιρίδια. Επίσης μπορείτε να τα διατηρήσετε σε αεροστεγές βάζο.

Με αυτή τη μικρή δόση βγαίνουν περίπου 20 κομμάτια. Τρώμε με τύψεις... Προσοχή: Κανείς δεν σταματάει μόνο σε ένα!

Εναλλακτικά, λόγω των ημερών, προσθέτουμε ΠΟΛΥ πιπέρι και τα προσφέρουμε σε αχώνευτους υποψήφιους ;-)

Καλό πσκ!

Στον Αέρα, στις Μαριές

Σήμερα έλεγα να μη βάλω καθόλου ποστ. Άλλωστε, στο facebook προχτές πρότεινα φαγητά για τις μέρες των εκλογών. Φασολάδα για τους μέν ψηφοφόρους (κατά προτίμηση να την έχουν φάει Σάββατο βράδυ-ο νοών νοείτο) και κοτόπουλο στιφάδο με πολλάααααα κρεμμύδια για τους υποψήφιους. Αν είναι δε χαμένοι, παρακαλούνται να καθαρίσουν τα κρεμμύδια μόνοι τους.

Όμως, χτες, η μέρα προσφερόταν για βόλτα. Και ως συνήθως, τα όμορφα πράγματα, συμβαίνουν εκεί που δεν το περιμένεις. Έτσι, προέκυψε ποστ.

Χτες το μεσημέρι ανηφόρησα για τις Μαριές. Όχι και λίγα χιλιόμετρα. Συναντηθήκαμε με την Ιωάννα που είχε έρθει στις Μαριές για εκλογές και πήγαμε κατευθείαν για καφέ στην ταβέρνα Αέρας, στο δρόμο για το Πόρτο Βρώμη.

Σπάνια γράφω για μαγαζιά. Αν είναι κακό το μαγαζί, συνήθως δεν γράφω τίποτα (αν και θα έπρεπε, για να γίνεται καλύτερο και για να προσέχει ο κόσμος). Γράφω μόνο αν μου έχει κάνει καλή εντύπωση.

Ξέρετε, εδώ στο νησί, μερικοί άνθρωποι έχουν σταθεί πολύ τυχεροί σε σχέση με την τοποθεσία του μαγαζιού τους. Η μοίρα τους τα έφερε έτσι, ώστε μερικοί, να κληρονομήοσυν ένα κομμάτι γης, που θα το ζήλευε ο καθένας. Έτσι, υπάρχουν μερικά μαγαζιά που θες να είσαι εκεί, μόνο και μόνο για να χάνεται η ματιά σου. Τέτοια είναι στο Καμπί, στο Κερί, στα Ξύγκια, στη Μπόχαλη, στις Μαριές, στο Λιμνιώνα κλπ. Όποιος έχει ένα τέτοιο μαγαζί, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό. Εδώ λοιπόν είναι το αστείο. Μερικοί, φαίνεται ότι θεωρούν τα πάντα δεδομένα και νομίζουν ότι μόνο με την καλή θέα, θα χορτάσουν έναν απαιτητικό πελάτη. Λάθος. Δεν έκανε ο άλλος 20-30-40 χιλιόμετρα καλέ μου άνθρωπε μόνο για τη θέα. Θέλει να φάει και κάτι ανάλογό της.

Πέρυσι, είχα στην κυριολεξία ντραπεί, όταν πήγα 2 φίλους σε ένα μαγαζί, που η μεν θέα ήταν εξαίσια, το σέρβις όμως, οι τιμές και τα φαγητά, απαράδεκτα. Τι να σου κάνει χρυσέ μου ο καλός Θεός που σου έδωσε το καλύτερο μέρος της Ζακύνθου στο πιάτο κι εσύ κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να μην πατήσει άνθρωπος; Ποιος θα φταίει μετά αν το κλείσεις το ρημάδι; Ευτυχώς, 1-2 τέτοιες περιπτώσεις έχω συναντήσει μόνο.

Για τη θέα του μαγαζιού του ο Παπα-Γιώργης (όπως και μερικοί άλλοι), θα πρέπει να δοξάζει κάθε μέρα το Θεό... Δεν νομίζετε; Είναι ένα από τα λίγα μέρη στη Ζάκυνθο, που μπορείς να δεις ηλιοβασίλεμα.



Με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, ήμουν φίλη στο fb και είχα υποσχεθεί να πάω. Όταν πήγαμε εκεί, δεν είπα τίποτα. Ζητήσαμε να μας βγάλουν ένα τραπέζι έξω, για να πιούμε το καφεδάκι μας. Η θέα εκεί, είναι μοναδική και αφού ο καιρός το επέτρεπε ακόμα, αδράξαμε την ευκαιρία.
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, αποφασίσαμε κατά τις 5 να κατηφορίσουμε στο Πόρτο Βρώμη. Πριν όμως φύγουμε, είπαν να μας κεράσουν ένα γλυκό κι εγώ, είπα να συστηθώ. :-)

-Εμείς οι δύο γνωριζόμαστε.
-(κοιτώντας με περίεργα) Για πες....
-Να πω με έργα ή με λόγια;
-...Με έργα....

Βγάζω από την τσάντα μου ένα βαζάκι αρωματικό αλάτι, με μια ετικέτα που έγραφε:

Μικρή κουζίνα,
Αρωματικό αλάτι.

Στην εικόνα της μικρής κουζίνας, ο παπα-Γιώργος κατάλαβε. Τώρα, τι να σας πω για τη συνέχεια; Ένα σας λέω μόνο. Μείναμε μία ώρα επιπλέον και η περιποίηση που δεχτήκαμε, μπορεί να περιγραφτεί μάλλον καλύτερα με τις εικόνες που ακολουθούν, παρά με λόγια.

Τα γλυκά, ήρθαν πριν γίνουν οι συστάσεις. Η παραδοσιακή ζακυνθινή φρυγανιά (που δύσκολα βρίσκω καλή στη Ζάκυνθο), προσφέρθηκε με γλυκό κουταλιού σταφύλι και κυδώνι. Μία από τις καλύτερες που έχω φάει!


Αφού έγιναν οι συστάσεις, άρχισαν να έρχονται στο τραπέζι όλα όσα ήθελαν να δοκιμάσουμε.

Μαρμελάδα σύκο.

Τα λαχανικά του μαγαζιού, είναι παραγωγής τους.

Και τώρα, αρχίζουν οι μεζέδες. Εμείς το πήγαμε ανάποδα. Πρώτα τα γλυκά και μετά οι μεζέδες.

Χωριάτικο ψωμί με ντομάτα, ελιές και κρεμμύδια χλωρά.

Κολοκυθοκεφτέδες με καρότο. Τρυφεροί και ζουμεροί, συνοδευμένοι με τζατζίκι.

Σπανακοτυρόπιτα που κατ΄εξαίρεση χτες ήταν με έτοιμο φύλλο. Και πού να τη δοκιμάσετε με χειροποίητο φύλλο από τα χέρια της Μαίρης, (η γυναίκα του παπά-Γιώργη και ψυχή της κουζίνας), με τυρί επίσης χειροποίητο!

Φυσικά, δεν έλειψαν τα τσίπουρα. Αναρωτιόμουν αν 7 το απόγευμα υπάρχει περίπτωση να κάνουν αλκοτέστ, ημέρα εκλογών! :-)

Λαδοτύρι ντόπιο, σαγανάκι

Αν σας πω ότι δεν κόντεψα να σκάσω, θα είναι ψέμα. Και να σκεφτείτε ότι απ' όλα, έφαγα μια μπουκιά (εκτός από το γλυκό που το τσάκισα όλο). Φεύγοντας από κει, έχοντας περάσει ωραία, σκεφτόμουν 2-3 πράγματα:

1) αξίζει να κάνεις μερικά χιλιόμετρα παραπάνω, αν είναι να αποζημιωθείς με θέα και καλό φαγητό. Αυτό, είναι κανόνας στη Ζάκυνθο (και φαντάζομαι οπουδήποτε).

2) το καλό τσίπουρο, δεν βαράει :-)))

3) η φιλοξενία και τα κεράσματα, μου θύμισαν τους παλιούς ζακυνθινούς, πριν πλακώσει ο τουρισμός στο νησί, τότε που δεν τους ένοιαζε αν ή πόσο θα πληρώσεις.

Ιωάννα, παπα-Γιώργο, Μαίρη, ευχαριστώ πολύ!