Κοτόπουλο στιφάδο

Στη Ζάκυνθο, όταν λένε στιφάδο, εννοούν κρέας (κουνέλι, μοσχάρι) με σάλτσα ντομάτα, χωρίς μικρά κρεμμύδια. Στην Πάτρα, από όπου κατάγομαι, όταν λέγαμε στιφάδο, τα κρεμμύδια ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του φαγητού. Έτσι κάνω κι εγώ το στιφάδο. Τα τελευταία χρόνια, λυπάμαι να μαγειρέψω κουνελάκι κι έτσι την πληρώνει το κοτοπουλάκι.
Πάμε για συνταγή;


Κοτόπουλο στιφάδο
1 κοτόπουλο κομμένο μερίδες
½ ποτήρι κρασιού λάδι
1 κιλό κρεμμυδάκια στιφάδου (Αν θέλετε λιγότερα ή περισσότερα κανονίστε το. Εμείς όταν είμασταν μικρά, τσακωνόμασταν ποιος θα πάρει τα πιο πολλά κρεμμύδια)
1 κονσέρβα ψιλοκομμένα ντοματάκια λιωμένα στο μούλτι ή όπως είναι (στην ανάγκη, 1-2 κ.σ. πάστα ντομάτας)
2-3 φύλλα δάφνης
λίγο κρασί (λίγο θαλασσά και τ΄αγοριμού) π.χ. μισό ποτήρι κρασιού
λίγο ξύδι (2-3 κουταλιές)
μερικούς κόκκους ολόκληρα χρωματιστά πιπέρια (αν δεν έχετε βάλτε μόνο μαύρο)
αλάτι
πιπέρι

Προετοιμασία:
Γεμίζουμε το νεροχύτη με νερό, βάζουμε μέσα τα κρεμμύδια, ανοίγουμε τον απορροφητήρα, το παράθυρο, την πόρτα, ό,τι μπορούμε τέλος πάντων, προκειμένου να αποφύγουμε το αναπόφευκτο: να κλάψουμε καθαρίζοντας τα κρεμμύδια.
Βάζουμε δίπλα μας χαρτομάντηλα έτοιμα προς χρήση.
Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια.
Διακόπτουμε συχνά για σκούπισμα ματιών και μύτης.
Επί τη ευκαιρία που κλαίμε, θυμόμαστε όλα μας τα προβλήματα. Ρίχνουμε που ρίχνουμε το κλάμα, μην πάει χαμένο. Θυμόμαστε την ακρίβεια, τον Αλογοσκούφη, το δάνειο που πληρώνουμε κάθε μήνα, την εφορία που πληρώσαμε πέρυσι, το ωραίο ζευγάρι παπούτσια που προσπεράσαμε στο τελευταίο shopping therapy εξαιτίας της τσουχτερής τιμής τους, το κραχ που γίνεται παγκοσμίως κλπ κλπ.
Στην ανάγκη, αν δεν έχετε προβλήματα, κλάψτε για αυτά που έχουν οι άλλοι.
Συνεχίζουμε το καθάρισμα, φύσημα, σκούπισμα.
Ξαναθυμόμαστε το πρώτο μας παιδικό φλερτ, τον πρώτο μας χωρισμό, το κακό αφεντικό που μας βασανίζει καθημερινά, το μποτιλιάρισμα ειδικά όταν βιαζόμαστε κλπ κλπ
Επιτέλους τελειώνουμε το καθάρισμα, φυσάμε, σκουπίζουμε και ξεκινάμε την εκτέλεση της συνταγής με πρησμένα μάτια.

Εκτέλεση:
Ζεσταίνουμε το λάδι σε χύτρα και γυρίζουμε το κοτόπουλο για λίγο να ασπρίσει. Δε χρειάζεται να τηγανιστεί και να ροδοκοκκινίσει.
Προσθέτουμε τα κρεμμύδια και τα γυρίζουμε κι αυτά απαλά για λίγο, με προσοχή να μην τα διαλύσουμε. Σε μερικές συνταγές, προτείνεται να τηγανιστούν σε άλλο σκεύος και να προστεθούν. Σε άλλες, να προστεθούν έτσι όπως είναι. Προτιμώ τη 2η εκδοχή. Γιατί να τηγανιστούν και να γίνουν ακόμα πιο βαριά από όσο ήδη είναι;
Σβήνουμε με το κρασί
Προσθέτουμε τη ντομάτα, τη δάφνη, τα πιπέρια, το ξύδι και το αλάτι.
Βάζουμε νερό, τόσο ώστε να καλύπτει το φαγητό μας.
Κλείνουμε τη χύτρα και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 20 λεπτά.
Σβήνουμε στα 20 λεπτά τη φωτιά και αφήνουμε κάνα δεκάλεπτο τη χύτρα στο μάτι, να πάρει όση θερμοκρασία έχει. Ανοίγουμε και αν έχει πολύ νερό συνεχίζουμε το βράσιμο για λίγο για να πιει το ζουμί. Εμένα δε χρειάστηκε παραπάνω, ήταν έτοιμο.
Αν δε μαγειρεύετε σε χύτρα, θα θέλει 30-40 λεπτά βράσιμο. Μην ανακατεύετε συχνά και διαλυθούν τα κρεμμύδια.
Το συνοδεύουμε με μακαρόνια ή ό,τι άλλο επιθυμούμε. Για τη γεύση, δεν το συζητώ... Είναι σούπερ!

υγ. αν το κλάμα που ρίξαμε δεν ήταν αρκετό για όλα μας τα προβλήματα, φτιάχνουμε το φαγητό και δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα :-)

Καλή εβδομάδα!

update 13-10-08
Επειδή στο Γιάννη (όπως και σε πολλούς) αρέσει το κουνέλι στιφάδο, δίνω το παρακάτω tip: Αν κάνετε στιφάδο με κουνέλι, βρέξτε το κουνέλι για αρκετές ώρες με ξύδι (ή αφήστε το σε νερό με ξύδι). Με αυτό τον τρόπο δε μυρίζει το κουνέλι.