Τι χρειαζόμαστε:1.200 γρ κυδώνι (όταν καθαριστεί θα είναι λιγότερο)
1 κιλό ζάχαρη
5 φλυτζάνια νερό (όχι πολύ μεγάλα)
χυμό ενός λεμονιού (μισό για το γλυκό, μισό για το καθάρισμα)
1 κλωνί αρμπαρόριζα ή βανίλια
προαιρετικά: αμύγδαλα ασπρισμένα
Και τι κάνουμε;
Καθαρίζουμε τα κυδώνια ένα-ένα (όχι όλα μαζί γιατί μαυρίζουν), τα κόβουμε σε λεπτές φέτες και κατόπιν σε μακρόστενα κομμάτια σαν μεγάλα σπιρτόξυλα.
Βάζουμε τα κυδώνια που κόβουμε σε νερό με χυμό μισού λεμονιού για να μην μαυρίσουν. Να σας πω την αλήθεια, αυτή τη διαδικασία την παραλείπω επειδή γενικά κάνω γρήγορα, δεν κάνω τεράστια ποσότητα, οπότε βάζω κατευθείαν τα κυδώνια στην κατσαρόλα με το νερό που θα βράσουν χωρίς λεμόνι. Αν εσείς θεωρείτε ότι θα σας πάρει πολύ χρόνο, ρίξτε τα σε νερό με λεμόνι γιατί αλλιώς θα μαυρίσουν.
Συνεχίζουμε έτσι με όλα τα κυδώνια.Βράζουμε τα κυδώνια για λίγο μέχρι να μαλακώσουν. Αν τα κυδώνια είναι μαλακά, δε θα χρειαστεί παραπάνω από ένα 5λεπτο βράσιμο για να μαλακώσουν (θα το καταλάβετε από το κόψιμό τους, όταν είναι σκληρά μας παιδεύουν πολύ στο καθάρισμα).
Όταν μαλακώσουν (να μη γίνουν νιανιά), προσθέτουμε και στη ζάχαρη και βράζουμε μέχρι να δέσει το γλυκό, γύρω στα 20 λεπτά.
Υπενθυμίζω ότι στα γλυκά κουταλιού και στις μαρμελάδες, πρέπει να κρυώσουν για να δούμε αν έπηξαν αρκετά. Όσο είναι ζεστά ακόμα, είναι αραιά.
Στο τελείωμα, προσθέτουμε το χυμό μισού λεμονιού και την αρμπαρόριζα ή βανίλια.
Αν θέλουμε, προσθέτουμε ασπρισμένα αμύγδαλα.
TIPS: Τα κουκούτσια του κυδωνιού και τα φλούδια περιέχουν πηκτίνη και είναι ιδανικά για να πήζουμε μαρμελάδες, κυδωνόπαστο κλπ.
Στα φρούτα που είναι στεγνά, όπως το κυδώνι, όπως βλέπετε μπαίνει αρκετό νερό. Δεν είναι σαν τα φρούτα τα ζουμερά (κεράσι, σταφύλι) που βγάζουν υγρά πολλά, γι' αυτό το χρειάζεται.
Υπενθυμίζω ότι αν το γλυκάκι μας ζαχαρώσει ή μουχλιάσει ΔΕΝ το πετάμε. Το κανακεύουμε , του τάζουμε κατιτίς και το επεναφέρουμε στην τάξη.
Μην παρασούρνεστε από τα "σπιρτόξυλα" της φωτό. Είναι κοντινή η φωτό και δείχνουν μεγαλύτερα από ό,τι είναι. :-)
Ζάχαρη μπορείτε να βάλετε λίγο λιγότερη, αλλά μην το παρακάνετε για να μη μουχλιάσει.
Πόνεσαν τα χεράκια από το καθάρισμα του κυδωνιού; Ε πως αλλιώς θα το εκτιμήσετε;
Μαύρισαν τα δαχτυλάκια από το καθάρισμα; Ε κι εσείς... Όλες τις λύσεις τώρα θέλετε να τις μάθετε; Υπομονή...
Το πιατάκι της φωτό, είναι πάνω από 50 χρονών από την προίκα της μάνας μου. Δεν είναι γλύκα; Το κέντημα είναι επίσης από τα χεράκια της (όσο έβλεπε καλά ακόμα και κένταγε).
Καλή επιτυχία
Κική μου, εγώ είμαι τεμπέλα, στα κυδώνια
ReplyDelete(και αλλού, αλλά να μη το κανω θέμα, χαχχ)
εχω φάει τονους απο τη γιαγια κι έτσι, έχω θωρακιστεί για όλες τις επερχόμενες εποχές :))
Deli,η σειρά μου κλαπ!κλαπ!πάνω στην ώρα η συνταγή,μόλις παρέλαβα φρεσκοκομμένα.
ReplyDeleteΤο πιατάκι...έχω κι εγώ από τη μαμά μου τέτοιο σχέδιο,μόνο που τα έχω αφήσει στο πατρικό.Δεν είναι πολύ όμορφα;
Κική μου, δεν ξέρω τι να πρωτο-σχολιάσω! Το πιατάκι, το κέντημα, το γλυκό, τα τιπς, τις φωτογραφίες... Όλα τέλεια!
ReplyDeleteΜπράβο πάντα τέτοια!
εμένα μου αρέσει το κουταλάκι :)
ReplyDeleteωραίο γλυκό, φτιάχνω κάθε χρόνο, όταν έρθεις θα σου δώσω;-)
χεχε
Πολυ καλή η περιγραφή και τα σχολιάκια απο κάτω (για τα νιανιά). Εχω κάνει πολλές φορές κυδώνι, πάνω-κάτω σαν τη συνταγή σου με μία διαφορά. Διόρθωσέ με αν είναι λάθος. Η γιαγιά μου έκανε κυδώνι κόκκινο σαν αίμα και όχι πορτοκαλί όπως όλα. Αυτό γιατί κατάβρεχε με παγωμενο νερό το φρούτο που έβραζε.
ReplyDeleteΕίναι σωστό ή λάθος?
Marina,
ReplyDeleteκι εγώ κατακόκκινο το φτιάχνω, όχι όμως με παγωμένο νερό.
Το αφήνω για ένα βράδυ στο ζαχαρόνερο.
Το έχω φάει σε ταβέρνες αυτό με γιαούρτι, μπερεκέτι είναι!
ReplyDeleteΜαριλένα, (κι εγώ είμαι αλλού τεμπέλα αλλά όχι στην κουζίνα), εγώ να δεις πόσο κυδώνι έχω φάει....
ReplyDeleteΕλένη! Να κάνεις και λικέρ! Μη μου πεις μετά ότι δεν στο είπα! Θα σου πω με μέιλ αν θες.
Μη μου πεις ότι έχουμε ίδια πιατάκια; Από κάτω από το γλυκό, εικονίζει και μια όμορφη κοπέλα. Είναι πολύ γλυκούλια...
Αγγελική, για ποιο απ' όλα να πω ευχαριστώ πρώτα; Ευχαριστώ για όλα!
Μάγισσα, το κουταλάκι είναι από τη Βουδαπέστη, από κείνα τα διακοσμητικά. Ω πόσο χρονών είναι κι αυτό...
Ναι. Φύλλαξέ μου ένα βάζο να δω αν πέτυχε :-)))
Μαρίνα, ειλικρινά δεν ξέρω σε τι οφείλεται η κοκκινάδα. Εκείνο για το οποίο έχω πειστεί, είναι ότι όσο πιο πολύ μένει στο νερό (ή στο βράσιμο), σκουραίνει. Στην αρχή είναι πολύ ανοιχτόχρωμο και όσο βράζει σκουραίνει. Παλιότερα πίστευα πως ευθύνεται η αρμπαρόριζα αλλά δεν φταίει αυτή μάλλον. Πιο πιθανό, αυτό που λέει η μάγισσα μάλλον. Το ίδιο γίνεται και με το σταφύλι. Όσο πιο πολύ βράσει το σιρόπι, τόσο πιο πολύ σκουραίνει.
Μάγισσα, με την ποσότητα νερού και ζάχαρης που θα το βράσεις τελικά το αφήνεις ή με λιγότερο; Βγάζει έτσι ζουμί δικό του;
Κωνσταντίνε, να σας φυλάξω;
Deli,ναι θέλω τη συνταγή για λικεράκι,το mail μου στο προφίλ μου.
ReplyDeleteΑχ ναι, ίδια είναι,η μόνη διαφορά τους είναι λευκά με χρυσή μπορντούρα.Ζήλεψα,όποτε πάω στο χωριό μου,θα τα πάρω,αχρησιμοποίητα μένουν σε κλειστό σπίτι.
Deli,θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, έλεγαν, ότι με το πολύ βράσιμο το γλυκό κοκκινίζει.Μάλιστα το ήθελαν στο χρώμα του δικού σου,το θεωρούσαν πιο ευπαρουσίαστο(εκεί να δεις συναγωνισμός).
ReplyDeleteΕλένη, σου έστειλα μέιλ. Κοίταξε να δεις αν ήρθε please.
ReplyDeleteΣοβαρά έχεις ίδια πιατάκια; Έχω περιέργεια πως να είναι σε λευκό! Θα σου στείλω φωτό να το δεις και άδειο!
Κι εγώ από την εμπειρία μου Ελένη λέω πως κοκκινίζει από το πολύ βράσιμο. Έφτιαξα 3 φορές σταφύλι. Το τελευταίο έγινε πολύ κόκκινο γιατό το έβρασα περισσότερο από τα άλλα για να εξατμιστεί το νερό.
σλουρπ!Μου τρέχουν τα σάλια!Δεν είμαι πολύ φίλος των γλυκών, αλλά το κυδώνι είναι μια αδυναμία μου και λατρεύω τα τιπς που δίνεις!!
ReplyDeleteΕίδα το mail,σου απάντησα
ReplyDeleteευχαριστώ!
Μικρό μυστικό.
ReplyDeleteΓια να μην κουράζεστε όταν κόβετε το κυδώνι με το μαχέρι, κόψτε το με τον τρύφτη κου κόβουμε τις τηγανιτές πατάτες
Eve, μιαμ είναι το κυδωνάκι το άτιμο... Ευχαριστώ!
ReplyDeleteΔήμητρα, στης πατάτας ή του κρεμμυδιού εννοείς. Στης πατάτας δε θα γίνει χοντρό; Στου κρεμμυδιού πάλι πολύ ψιλό.
Aπο χθες το που το διάβασα πήρα απόφαση να το κάνω αν και δεν το έχω φτιάξει ποτέ παρόλο που είναι απο τα αγαπημένα μου.
ReplyDeleteΠαρήγγειλα ήδη του πατέρα να φέρει αφράτα κυδώνια και θα σας πω λεπτομερειες την Δευτέρα.
Αγγελική, καλή επιτυχία! Περιμένω να μου πεις πως έγινε!
ReplyDeleteτο άρωμα του κυδωνιού και της αρμπαρόριζας είναι τρέλλα! σερβίτσιο-τραπεζομάντηλο κάνουν ιδανικό φόντο:)
ReplyDeleteoneira, ψήσατε κυδώνια στο φούρνο με μέλι και κανέλα;;;
kiki as to kalo... olo teteia kanis kai mou trexoun ta salia... to kako einai oti eimaste makria kai den mporo na dokimaso... mpa mpa, malon prepei na anevo epano afto to mina...kai kanonise na mis se petixo se periodo diaitas!!!xi xi.
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΠοπο,
ReplyDeleteτο κυδώνι είναι το αγαπημένο μου.
Μα υπάρχει πιο ωραίο γλυκό του κουταλιού; Δεν ξέρω, μπορεί και να "διαπληκτιστούμε" αλλά μάλλον θα συμφωνήσουμε στο τέλος (ότι μας αρέσει κι αυτό κι εκείνο και το άλλο, τι να πεις για το κεράσι βρε;)
Μπράβο σου πάντως έκανες άλλη μια διατριβή. Θα τη διαβάσω με την ησυχία μου το μεσημέρι(Να θυμηθώ να αγοράσω και κυδώνια σήμερα)
Δε μου λες πελτέ ξέρεις πως κάνουν; Το νοσταλγώ.
Το έκανε μόνο η γιαγιά μου, θέλει νομίζω πολλά κυδώνια, ε;
κικιτρι
Ποπο,
ReplyDeleteτο κυδώνι είναι το αγαπημένο μου.
Μα υπάρχει πιο ωραίο γλυκό του κουταλιού; Δεν ξέρω, μπορεί και να "διαπληκτιστούμε" αλλά μάλλον θα συμφωνήσουμε στο τέλος (ότι μας αρέσει κι αυτό κι εκείνο και το άλλο, τι να πεις για το κεράσι βρε;)
Μπράβο σου πάντως έκανες άλλη μια διατριβή. Θα τη διαβάσω με την ησυχία μου το μεσημέρι(Να θυμηθώ να αγοράσω και κυδώνια σήμερα)
Δε μου λες πελτέ ξέρεις πως κάνουν; Το νοσταλγώ.
Το έκανε μόνο η γιαγιά μου, θέλει νομίζω πολλά κυδώνια, ε;
κικιτρι
ο πελτές είναι το κυδωνόπαστο? για ποστάρετε αναλόγως, όνειρα:)
ReplyDeleteΧαρτ, έχω ακούσει για ψητά κυδώνια αλλά δεν τα έχω κάνει. Για δώσε hints!
ReplyDeleteΓιαννάκη, σκέψου πόσα κιλά θα ήσουν (και θα ήμουν) αν μέναμε κοντά... :-)
Κική, αμ εκείνο το κεράσι; Κεράσι, σύκο, μελιτζανάκι τα αγαπημένα μου! Πελτέ κυδώνι δεν έχω κάνει ποτέ γιατί ποιος θα τον έτρωγε; Γνωστή η απάντηση...
Χαρτ, θεωρητικώς ξέρω αλλά δεν έχω κάνει ποτέ (και μάλλον δεν πρόκειται και να κάνω). καλέ όλα αυτά, μόνο εγώ τα τρώω, οπότε όσο λιγότερα υπάρχουν τόσο καλύτερα! Χαχα!
εμενα το κυδωνι μ αφήνει αδιάφορη....μα όχι και το τραπεζομαντηλο....καταπληκτικο!
ReplyDelete:))
Κουκ, δε σου αρέσει; Μια από τις εξαιρέσεις; :-) Υπάρχουν κι εμένα μερικά γλυκά (πολύ λίγα) που δε μου αρέσουν!
ReplyDeleteΜερσί!
ψήνονται κι ολόκληρα αλλά μπορεί να πάρουν πολλή ώρα, καλύτερα κόψτε τα χοντρές φέτες, περιλούστε με μέλι και ψήστε μέχρι να μαλακοκαραμελώσουν. Πάεο και η κανέλα, κι η βανίλια(κόκκοι), και το γλυκό κρασί, σαν εναλλακτικές
ReplyDeleteΩωωω...μερσί! Και τώρα ερωτώ εγώ. 2 κυδώνια που έχω, να τα τσακίσω στο φούρνο ή να τα κάνω λικέρ; Να τα κάνω λικέρ καλύτερα!
ReplyDeleteαυτά είναι διλήμματα!
ReplyDelete:-)
ReplyDeleteΓειά σου ΜΙκρή Κουζίνα.
ReplyDeleteΑκολούθησα την συνταγή σου και για πρώτη μου φορά, στα 63 μου, έκανα κυδώνι γλυκό.
Το πέτυχα με την πρώτη. Στην αρχή έκανα μόνο δύο κυδώνια για δοκιμή. Το καταναλώσαμε αμέσως, εγώ και η γυναίκα μου. Τώρα, έμπειρος πλέον, έκανα τρία κιλά. Μόλις τελείωσα και δείχνει υπέροχο. Δεν βλέπω την ώρα να κρυώση. Ευχαριστώ για την συνταγή και τα TIPs. Κώστας
Κώστα χαίρομαι πολύ!!!
ReplyDeleteΚαλοφάγωτο!
Απίστευτη δουλειά! Κατατοπιστικότατη! Μ Π Ρ Α Β Ο για τη συνταγή, για τα σχόλια, για τις φωτογραφίες, για το πιατάκι της γιαγιάς, το σεμέν της μαμάς και το κουτάλι της Βουδαπέστης, Μ Π Ρ Α Β Ο για το μεράκι σου.... Γενικά μπράβο σου για όλα! Συνέχισε έτσι!
ReplyDeleteAlice καλωσήρθες κι ευχαριστώ!
ReplyDeleteΑγαπητή Κική,επιτέλους έκανα κι εγώ φέτο γλυκό κυδώνι ακολουθώντας τη συνταγή σου και μου πέτυχε...έγινε κόκκινο από το πολύ βράσιμο...όσο για το κυδωνόπαστο,είναι πολύ εύκολο...το έφτιαχνε η μητέρα μου και το θεωρούσε το καλλίτερο γλυκό για τους επισκέπτες...έβραζε πολύ καλά τα φλούδια και τους καρπούς,μετά σούρωνε και έβγαζε το χυμό μ΄ένα τουλουπάνι...τον χυμό τον ανακάτευε με ζάχαρη και έφτιαχνε έναν κόκκινο ζελέ,νοστιμότατο.Η ζάχαρη πάντα να είναι λιγώτερη σε αναλογία με τα γραμμμάρια του χυμού....παληά οι νοικοκυρές δεν χρησιμοποιούσαν ζυγαριά,κανόνιζαν τη δοσολογία με το μάτι.
ReplyDeleteΜινωϊτισσα χαίρομαι που το έκανες! Και του χρόνου! :-)
ReplyDeleteτο κυδώνι αν θέλεις κόβετε και στο χέρι
ReplyDelete