Κερκυραϊκό σοφρίτο

Μου αρέσει να δοκιμάζω παραδοσιακές συνταγές από άλλα μέρη. Μου αρέσει που τα διάφορα μέρη της Ελλάδας κρατάνε τα έθιμά τους και τις παραδόσεις τους στη μαγειρική. Μέσα από τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική διατηρούμε τον πολιτισμό μας και τον μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές. Διαφορετικά, τους μεταλαμπαδεύουμε...μπέργκερς και πίτσα. Καλά είναι όλα αυτά, αλλά πρέπει να διασώζουμε τις συνταγές των προγόνων μας. Μαλώνω τη φίλη μου την Ιωάννα που ο πατέρας της ξέρει να φτιάχνει λαδοτύρι και πρέντζα (τοπικά τυριά) και δεν έχει νοιαστεί να καταγράψει τις συνταγές. Καταγράφετε τις τοπικές συνταγές! Διαφορετικά, με την πάροδο των χρόνων κινδυνεύουν να χαθούν!

Μιλάω με την Κερκυραία φίλη μου την Έλλη και μου λέει πως φτιάχνει σοφρίτο. Της ζητάω τη συνταγή και μου τη γράφει. Μου άρεσε η ιδέα και τη φτιάχνω κι εγώ. Η συνταγή της Έλλης, διαφέρει λίγο από τις συνταγές που διαβάζω για σοφρίτο. Θα σας γράψω τι μου είπε η Έλλη και πώς την έκανα εγώ!

Κερκυραϊκό σοφρίτο της Έλλης
Υλικά
Μοσχάρι φέτες (κιλότο ή νουά όσα είναι τα άτομα, ανάλογα το μέγεθος) χτυπημένες να λεπτύνουν
λίγο αλεύρι
ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
λίγο τυρί τριμμένο γλυκό (γραβιέρα, κεφαλογραβιέρα κλπ) *
6-8 σκελίδες σκόρδο σε φετούλες (για 3 μερίδες έβαλα τόσες)
λίγο δεντρολίβανο ψιλοκομμένο αν είναι φρέσκο ή ξερό *
μισό ματσάκι μαϊντανό φρέσκο ψιλοκομμένο
1/3 ποτηράκι κρασιού ξύδι
2/3 ποτηράκι κρασιού κρασί (ενώνουμε σε ένα ποτήρι το ξύδι και το κρασί)

Εκτέλεση
Ζητάμε από τον χασάπη να μας κόψει φέτες μοσχάρι και να τις χτυπήσει να λεπτύνουν.
Σε ένα τηγάνι βάζουμε ελαιόλαδο να ζεστάνει.
Βουτάμε το μοσχάρι στο αλεύρι, τινάζουμε να φύγει το περιττό και το βάζουμε στο τηγάνι.
Τηγανίζουμε και από τις δύο πλευρές για λίγο, ενώ γυρίζουμε προσεχτικά για να μην χαλάσει η κρούστα. Αν έχουμε πολλές φέτες να τηγανίσουμε, τηγανίζουμε λίγες τη φορά και τις αφήνουμε στην άκρη.
Βγάζουμε το μοσχάρι και το περνάμε από το τριμμένο τυρί, μέσα στο οποίο έχουμε ανακατέψει λίγο πιπέρι.*
Προσεχτικά (για να μην χαλάσει η κρούστα) ξανατηγανίζουμε για λίγα λεπτά πάλι .
Αφήνουμε στην άκρη το τηγανισμένο μοσχάρι.
Στο ίδιο λάδι που τηγανίσαμε, βάζουμε το σκόρδο, τον μαϊντανό και το δεντρολίβανο (αν είναι ξερό το τρίβουμε λίγο με τα χέρια μας)*.
Αφήνουμε να σωταριστούν λίγο τα σκόρδα και σβήνουμε με το κρασόξυδο.
Αφήνουμε να πάρει μια βράση και αποσύρουμε.
Σε καθαρή κατσαρόλα (εδώ θα πω την ακριβή λέξη που χρησιμοποίησε και την ερωτεύτηκα) απικουπίζουμε (=αναποδογυρίζουμε, μεταφέρουμε) το κρέας με προσοχή πάντα για να μην χαλάσει η κρούστα, και τη σάρτσα (=σάλτσα ντε!), αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε να σιγοβράσει το φαγητό μέχρι να γίνει (γύρω στα 40 λεπτά). Προσθέτουμε νερό όταν το χρειάζεται.
Σερβίρουμε με ρυζάκι ή πατάτες. Δεν είναι λάιτ και είναι θεονόστιμο. Και αυτό το λέω εγώ που το έφτιαξα και το έφαγα και όχι η Έλλη! :-)

Εδώ να σας πω το εξής τώρα. Η συνταγή της Έλλης περιέχει τυρί τριμμένο και δεντρολίβανο, που δεν συνάντησα σε άλλες συνταγές. Ρώτησα και την άλλη φίλη μου Κερκυραία την Τατιάνα και ούτε αυτή βάζει. Η Έλλη μου εξηγεί, ότι στην οικογένειά της έτσι το έφτιαχναν και το φτιάχνουν παραδοσιακά το σοφρίτο. Επίσης στη μέση και στο Νότο του νησιού, έτσι λέει κάνουν τη συνταγή.  Ενδεχομένως με τα χρόνια να έχει αλλάξει.

Εγώ, για να μην είναι τούρμπο σε θερμίδες, το πέρασα μόνο από αλεύρι αλλά πρόσθεσα δεντρολίβανο που πήγαινε τέλεια. Στη φωτό λοιπόν, βλέπετε μόνο αλευρωμένο το σοφρίτο. Αξίζει να το φτιάξετε! Πιστέψτε με!

Τέλος, να σας πω ότι λάτρεψα τη λέξη "απικουπίζουμε" (μεταφέρουμε, αναποδογυρίζουμε), που για τρεις μέρες την έλεγα μόνη μου και γελούσα :-)

Καλή εβδομάδα!