Τάρτα με πράσο και κατίκι Δομοκού (χωρίς πράσο;)

Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, αφήνω για λίγο τις νηστίσιμες συνταγές και θα βάλω μερικές συνταγές-προτάσεις για το πασχαλιάτικο τραπέζι.

Μερικές συνταγές, είναι γραφτό τους να φυλάσσονται για χρόνια στα συρτάρια πριν δουν το φως της δημοσιότητας. Κι αυτό, επειδή πίσω τους κρύβεται μια ιστορία που δεν έχω χρόνο να γράψω, ή που όταν έχω χρόνο να τη γράψω, το υλικό του φαγητού δεν είναι πια της εποχής. Έτσι κι αυτή εδώ. Περίμενε υπομονετικά 2 ολόκληρα χρόνια να βγει στον αέρα, διότι έχει μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί! Όποιος βαριέται να διαβάσει την ιστορία μπλα μπλα μπλα, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή!

Για τον Κωνσταντίνο σας έλεγα  πρόσφατα σας έλεγα πρόσφατα όταν σας είπα για τη ζωγραφική του. Και όπως σας έχω ξαναπεί, όταν πιάνουμε την κουβέντα στο τηλέφωνο, ξεχνάμε να σταματήσουμε. Ο Κωνσταντίνος δε, πάντα θαυμάζει, το πώς είναι δυνατόν να μιλάω και παράλληλα να φτιάχνω φαγητό, κέικ ή ό,τι φτιάχνω εκείνη την ώρα τεσπα! Βέβαια, το να μπορεί κάποιος (κάποια κανονικά πρέπει να πω) να κάνει πάνω από 2 δουλειές ταυτόχρονα, είναι αποδεδειγμένο επιστημονικώς ένα πλεονέκτημα που έχουν οι γυναίκες και μόνο και σπανιότατα οι άντρες! Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ό,τι ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ συμβαίνουν και μερικά ατυχήματα όπως ένα που είχα περιγράψει στο παρελθόν καθώς έφτιαχνα μια τάρτα με μούρα.  Βρε τώρα που το σκέφτομαι, μήπως φταίει το γεγονός ότι φτιάχνω ΤΑΡΤΑ την ώρα που μιλάω στο τηλέφωνο; Μήπως να το γυρίσω σε κάποια άλλη συνταγή; Ναι, αυτό θα φταίει. Πάει και τελείωσε!

Τι έλεγα; Α ναι! Μιλούσα λοιπόν στο τηλέφωνο, ενώ έφτιαχνα μια τάρτα με κατίκι Δομοκού και πράσο (έτσι νόμιζα τουλάχιστον) γιατί η αθεόφοβη είχα τραπέζι και μάλιστα το ίδιο βράδυ. Κι όχι μόνο είχα τραπέζι, αλλά τα 2 στα 3 ζευγάρια που είχα καλέσει, δεν είχαν ξαναφάει σπίτι μου… Κι όπως συνηθίζω σε κάθε τραπέζι, φτιάχνω πάντα κάτι καινούριο. Έτσι για να δουλεύει η αδρεναλίνη και να υπάρχει σασπένς! Εκείνη τη φορά, είχα φανταστεί μια τάρτα με πράσο και κατίκι και ήθελα να την πραγματοποιήσω! Καθώς μιλούσαμε και αναλύαμε από πίνακες ζωγραφικής μέχρι φωτογραφία και από συνταγές μέχρι πωλήσεις βιβλίων και πινάκων, εγώ συνέχιζα ακάθεκτη να φτιάχνω την τάρτα. Το αυτί μου είχε γίνει τούμπανο και κατακόκκινο από την προσπάθεια να μην μου πέσει για να μιλάω και να φτιάχνω παράλληλα. Περήφανη που συνέχιζα το θεάρεστο έργο μου, είχα πλέον φτάσει στο σημείο να συναρμολογώ την τάρτα. Είχα ήδη ψήσει τη βάση, είχα σωτάρει τα πράσα, είχα αναμίξει τα υλικά με το κατίκι και πλέον τα συναρμολογούσα.

Βάζω το κατίκι στην τάρτα και την βάζω στο φούρνο να ολοκληρωθεί, ήσυχη πλέον ότι τέλειωσε κι αυτό. Περιμένω να ψηθεί, ψήνεται, τη βγάζω από το φούρνο, τη θαυμάζω  και πάνω εκεί με ρωτάει ο Κωνσταντίνος τι φτιάχνω. Και απαντώ ενώ ταυτόχρονα η ματιά μου πέφτει όλως τυχαίως πάνω στον πάγκο σε ένα πιάτο: Τάρτα με κατίκι και πρΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!! ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ! ΤΑ ΠΡΑΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! ΞΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΡΑΣΑ ΚΑΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!! φώναξα έντρομη κοιτώντας έκπληκτη τα πράσα που είχα ξεχάσει να βάλω!!!

Η ταρτούλα ΑΝΕΥ πράσων

Ωωωωωωω Θεοί της κουζίνας!!!! ΤΩΡΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τώρα;;;;;;;; Τι κάνουμε τώρα που δεν έχω ΟΥΤΕ άλλα πράσα, ΟΥΤΕ άλλο κατίκι; Ω συφορά μου! Αφού τα άκουσε ο Κωνσταντίνος ότι με μάτιασε που μπορώ και φτιάχνω φαγητά ενώ μιλάμε και γελούσε ο ξεδιάντροπος, έκλεισα κακήν κακώς για να δω τι θα κάνω. Αρχικά σκέφτηκα να κάνω πλακίτσα και να πω ότι η τάρτα ΕΙΧΕ πράσα και απλά δεν το κατάλαβαν. Μετά σοβαρεύτηκα! Μια και δυο, έφυγα για να πάρω εκ νέου υλικά για να φτιάξω ξανά την τάρτα από την αρχή. ΧΩΡΙΣ τηλέφωνο αυτή τη φορά, για να μην έχουμε τίποτα ατυχήματα πάλι! Το αστείο στην ιστορία, είναι ότι στην παρέα υπήρχαν κάνα δυο, που δεν τους άρεσε το πράσο και τίμησαν την τάρτα με πράσο και κατίκι-χωρίς πράσο, παρά αυτή που έφτιαξα μετά.

Η τάρτα, και στις 2 βερσιόν, ήταν κάτι παραπάνω από νόστιμη και την έχω φτιάξει από τότε αρκετές φορές. Ναι. ΜΕ πράσο και δεν θέλω ειρωνιούλες ε;

Τάρτα με πράσο και κατίκι Δομοκού (χωρίς πράσο)
Υλικά για την τάρτα
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
140 γρ. βούτυρο συν λίγο για την ταρτιέρα
1 κρόκο αυγού
5 κ. σ. παγωμένο νερό
για τη γέμιση
5 πράσα
3-4 κ. σ. ελαιόλαδο
½ κιλό κατίκι Δομοκού
2 αυγά
λίγο άνηθο φρέσκο ή ξηρό

Εκτέλεση
Μέσα σε μπωλάκι ή πιατάκι, χτυπάμε τον κρόκο με το παγωμένο νερό.
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι. Ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε στο αλεύρι το βούτυρο κομμένο σε κομματάκια και ανακατεύουμε γρήγορα με τα δάχτυλά μας, έτσι ώστε να έχουμε ένα μίγμα σαν τραχανά (μπλιαχ).
Δουλεύουμε γρήγορα, γιατί ζύμη δεν πρέπει να ζεσταθεί.
Προσθέτουμε και το νερό με το αυγό λίγο-λίγο (συνήθως το παίρνει όλο). Ανακατεύουμε πάλι γρήγορα.
Η ζύμη μας θα πρέπει να μην είναι λασπωμένη και να μην κολλάει στα χέρια.
Τυλίγουμε τη ζύμη σε μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα ή και παραπάνω αν μπορούμε.

Φτιάχνουμε τη γέμιση.
Καθαρίζουμε τα πράσα, κρατώντας όσο πράσινο τρυφερό μέρος έχουν, τα πλένουμε και τα κόβουμε σε λεπτές ροδέλες.
Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνουμε το λάδι και προσθέτουμε τα πράσα.
Τα γυρίζουμε στο λάδι, σε μέτρια φωτιά, για 10 λεπτά να μαλακώσουν.
Τα αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν λίγο.

Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το κατίκι.
Προσθέτουμε τα αυγά και τον άνηθο και ανακατεύουμε πολύ καλά με πηρούνι να ενοποιηθεί το μίγμα.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 190 βαθμούς.
Βουτυρώνουμε μια ταρτιέρα.
Πάνω σε αντικολλητικό χαρτί, ανοίγουμε τη ζύμη με πλάστη ή τη βάζουμε στην ταρτιέρα με το χέρι μας, φροντίζοντας η ζύμη να καλύψει και τα τοιχώματα. Αν την ανοίγουμε με πλάστη, την ανοίγουμε σε μεγαλύτερο μέγεθος από την ταρτιέρα, για να καλύψει τα τοιχώματα.
Βάζουμε τη ζύμη στη βουτυρωμένη ταρτιέρα.
Την τρυπάμε σε πολλές μεριές με πηρούνι και την ψήνουμε για 15 λεπτά στους 190 βαθμούς.
Μετά τα 15 λεπτά, τη βγάζουμε από το φούρνο, απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια της τάρτας μερικές κουταλιές από το μίγμα με το κατίκι (βοηθάει για να μην χωρίζουν τα πράσα από τη βάση), προσθέτουμε τα πράσα πάνω από τη ζύμη και το υπλολοιπο κατίκι πάνω από τα πράσα, να τα καλύψουν καλά.

Ψήνουμε για άλλα 15 λεπτά μέχρι να κιτρινίσει ελαφρώς το τυρί.

 
Αν ο φούρνος σας είναι δυνατός από κάτω, γυρίστε τον στις πάνω αντιστάσεις. Αν έχετε φούρνο με αέρα, ψήστε τη σε αέρα και δεν θα έχετε πρόβλημα.
Η τάρτα είναι εξίσου ωραία χωρίς πράσα, μόνο με το κατίκι ;-)