Πίτσα σε βάση από καρβέλι ψωμί

Στις αρχές του προηγούμενου μήνα μιλάω καταμεσήμερο με την κόρη στο φβ και μου λέει:
-Μαμά φτιάχνω μια πίτσα με ψωμί!
-Τι πίτσα με ψωμί παιδάκι μου; Ρωτάω η μάνα...
-Μία πίτσα με ψωμί που έφτιαχνε το πρωί στην TV ο Άκης (η μάνα ΟΦΕΙΛΕΙ να ξέρεις ΠΟΙΟΣ είναι ο Άκης, οκ;) Μισό να στη δείξω λέει και μου στέλνει το λινκ με τη συνταγή.

Ομολογώ ότι μου άρεσε η ιδέα. Δεν είχα ξαναδεί παρόμοια "πίτσα" και τελικά, το ίδιο κιόλας βράδυ μια και ήταν Δευτέρα που είναι μέρα πίτσας εδώ, είπα να την κάνω κι εγώ.

Είναι εύκολη, είναι παρεΐστικη, έχει πλάκα. Δείτε στο βιντεάκι τη συνταγή, αλλά αν θέλετε να περάσετε κατευθείαν στο παρασύνθημα σας λέω μερικά απλά βήματα:

Η λογική είναι να κόψετε ένα καρβέλι ψωμί σε καρεδάκια, σαν σκακιέρα, χωρίς να κόψετε την κάτω κόρα. Χαράζετε μέχρι κάτω δηλαδή ανά 2 πόντους το καρβέλι, το γυρίζετε και ξαναχαράζετε, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια "σκακιέρα".
Τι ΜΠΟΡΕΊΤΕ  να βάλετε:
Μέσα στο καρβέλι, μπορείτε να βάλετε ό,τι θα βάζατε σε μια πίτσα. Ζαμπόν, τυρί που λιώνει, φέτα, ρίγανη, κέτσαπ, ντομάτα κλπ.
Τι ΠΡΕΠΕΙ να βάλετε:
Λίγο βούτυρο, για να μην ξεραθεί το ήδη ψημένο ψωμί και να παραμείνει μαλακό και ζουμερό μέχρι το βάθος αφού ψηθεί.

Αφού χάραξα το καρβέλι μου το οποίο ήταν χωριάτικο, το τοποθέτησα πάνω σε ένα μπωλ όπως πρότεινε ο Άκης (έλαααα...δε θέλω απορίες για το ποιος είναι ο Άκης!!! Ένας είναι ο Άκης που επιμένω να μην μπορώ να μάθω το επώνυμό του), έτσι ώστε να ανοίγουν τα καρεδάκια του και να το γεμίσω με άνεση.
Το μόνο που δεν έκανα, ήταν να βάλω τόσο πολύ βούτυρο όσο έβαζε στην tv. Αντιθέτως, με το μαχαίρι μου έκοβα πολύ λεπτές φέτες βούτυρο αγελαδινό και τις έβαζα ανάμεσα στις φέτες ψωμιού (όχι απαραίτητα όλες).

Στη συνέχεια, έριξα παντού κέτσαπ, γέμισα με κομμένες φέτες γαλοπούλας, ντομάτα χωρίς πολλά σπόρια και από πάνω έβαλα τριμμένα τυριά και πιπέρι. Δεν χρειάζεται να πάνε σε όλες τις "θήκες" απ' όλα τα υλικά, αλλά επιβάλλεται να έχουν όλες από κάτι, έτσι ώστε να μην τρως σκέτο ψωμί μετά!
Όλο αυτό, το τοποθέτησα σε ταψί με χαρτί ψησίματος και το έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 190-200 βαθμούς με αέρα για 20 λεπτά, μέχρι να λιώσει δηλαδή το τυρί.

Περιττό να σας πω ότι οι άντρες μου το τσάκισαν, ενώ εγώ έμεινα μετά δυσκολίας σε ένα κομματάκι. Έμεινε μόνο μια μικρή γωνία για την επόμενη μέρα, που όταν ζεστάθηκε, φαγώθηκε ευχαρίστως. Έχει πλάκα, γιατί ψιλογουρουνίζεις κόβοντας με το χέρι ή με μαχαίρι κομμάτια από το ψωμί μαζί με τα συμπαρομαρτούντα. Ήταν τόσο χορταστικό, που απόρησα πώς θα το κατάφερνε η κόρη μου μόνη της!
-Βρε παιδάκι μου, αυτό είναι πάρα πολύ για ένα άτομο. Πώς το κατάφερες; ρώτησα η μάνα...
-Εεεε...λίγο λίγο τρώω, είπε, όχι όλο μαζί!  :-)

Δοκιμάστε το σαν μια εναλλακτική πίτσα, γρήγορη και εύκολη. Μέρες που είναι, αν βρίσκεστε με παρέα, θα σας αρέσει γιατί είναι εντελώς παρεΐστικος μεζές. Συνοδέψτε το με μια παγωμένη μπύρα! Ταιριάζει απόλυτα!

υγ. Υπενθυμίζω, ότι κατάλληλα μαχαίρια για ψωμί, είναι τα πριονωτά. Όλα τα άλλα, απλά θα σας βασανίσουν ;-)

Update: Τελικά δεν δυσκολεύομαι να  θυμηθώ ΜΟΝΟ το επώνυμο του ΆΚη και όχι Άρη που επέμενα να τον λέω σε όλο το ποστ! χαχα! Και για όσους απόρησαν, πρόκειται για τον ταλαντούχο Άκη (και ουχί Άρη που τον βάφτισα) Πετρετζίκη, που είχε κερδίσει τον τίτλο του μάστερ σεφ πέρυσι. Είπα να αστειευτώ με το όνομά του και το 'κανα να μην πω πώς! Χαχα! Μα κι εσείς...Ούτε ΕΝΑΣ να μη με διορθώσει παρά μόνο η marimar; χαχαχα!