Τα καλούδια σερβιρίστηκαν μαζί με τσάι σε ένα ωραιότατο σερβίτσιο.
Τι φάγαμε (και τι δε φάγαμε...):Ραβανί και κουλουράκια που είχε φτιάξει η οικοδέσποινα.
Σπιτάκια που είχε φτιάξει η άλλη φίλη.
Δυο ειδών μάφινς που είχα φτιάξει εγώ. Μάφινς με σταγόνες σοκολάτας με συνταγή της Σοφίας και μάφινς με χρωματιστή τρούφα που επινόησα εγώ.
Τέλος, φωτογράφισα μια μωρομάνα με 7 νεογέννητα. Δεν είναι κούκλα;
Συνταγές προσεχώς. Εσείς για την ώρα είπαμε τι θα κάνετε: Θα πάρετε αλεύρι για να μάθουμε να κάνουμε προζύμι και ψωμί με προζύμι.
καλη Κυριακη Κική μου να έχετε και συ κι οι φίλες σου :))
ReplyDeleteουτε τα μάφινς, ουτε τα γλυκά, ουτε τίποτα δε ζηλευω: παρα μονο την παρέα..
εμένα,τις δικές μου φίλες, τις πηγε αλλου η ζωή και χώρισαν οι δρομοι μας
κι ετσι, παντα νοσταλγώ απογεύματα σαν αυτό που περάσατε
(κι οχι τίπτα αλλο, μεγάλωσα για να κανω σχέσεις σαν κι αυτές που είχα: δεν θα έχουμε κοινό παρελθον)
φιλιά και παντα έτσι να είστε
υγ
η φωτογραφια με τα μωρα, απλά, υπεροχη :)
Το αλεύρι καλέ το προμηθευτήκαμε και αναμένουμε οδηγίες. Μήπως θα ήταν εύκολο να μας πείτε και για αυτά τα σπιτάκια της φίλης, πως ρίχνουμε τα θεμέλια? χα,χα!
ReplyDeleteΜαριλένα, έχεις δίκιο. Όλα αυτά δεν έχουν αξία αν δεν είναι με φίλους. Όμως να σου πω κάτι. Κι εγώ όταν ήρθα εδώ, έχασα τις φίλες μου. Μπορεί η Πάτρα να είναι κοντά, αλλά δεν ήταν εύκολο να βρίσκομαι με φίλες. Άσε που ήταν ελάχιστες. Η μία στην Αμερική όπως ίσως γνωρίζεις. Έκανα εδώ όμως άλλες φίλες. Δεν είχαμε κοινό παρελθόν, έχουμε όμως τώρα αφού ειμαι τόσα χρόνια εδώ. Σίγουρα στην ηλικία μας δεν κάνουμε έυκολα φιλίες (κι εγώ είμαι πολύ δύσκολη με αυτές) αλλά με 1-2 άτομα μπορείς να έρθεις πιο κοντά για ένα καφεδάκι :-)
ReplyDeleteΚατερίνα, να μια καλή και τακτική μαθήτρια!
Όσο για τα σπιτάκια, και τα μπετά θα δείξουμε, και την ψευδοροφή, και τις κεραμοσκεπές και όλα!!! :-)))
Ψωμί με προζύμι ακούω!! Τρελοτουρίσταααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!
ReplyDeleteΚούκλα η σκυλίτσα και τα μωρά!! Ελπίζω να την ταϊζει κάποιος...
Τρελοτουρίστρια
Πολύ όμορφες οι συνάξεις φιλενάδων για καφέ-τσάι εσείς.
ReplyDeleteΌοολα τα γλυκά μου άρεσαν-πότε οι συνταγές;
Αλεύρι έχουμε,άντε να δούμε πώς θα καταφέρουμε να ζυμώσουμε,που έχουμε κακομάθει.
Να συμφωνήσω ότι τα φλυτζάνια είναι πολύ όμορφα!
Και η μανούλα με τα κουταβάκια γλύκα-έχω κι εγώ δυό σκυλιά,κάποια μέρα θα σας τα δείξω.
Τέλεια τα κεράσματα, τρέλα το σερβίτσιο...ζήλεψα τα γλυκά.... και περιμένω το προζύμι, όπως τα παλιά (στο χωριό του πατέρα μου), που ξύνιζαν στη γεύση.
ReplyDeleteΑλλά θα μου πεις ήταν και το αλεύρι αυθεντικό χωριάτικο από το μύλο του χωριού..
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. τα μωρά με τη μαμά απίθανα)
Τρελοτουρίστρια, φώναξέ τον! Τα σκυλάκια ανήκουν στους φίλους που πήγαμε. Έχουν μια χαρά περιποίηση...
ReplyDeleteΕλένη, συνταγές σύντομα. Σιγά-σιγά όλα θα γίνουν.
Να μας δείξεις τα σκυλάκια σου τώρα που έχεις μηχανή.
Και να ζυμώστε έστω μια φορά για την εμπειρία (και τη μοναδική γεύση)!
Γλαρένια, δεν εξαρτάται μόνο από το αλεύρι η ξυνίλα. Θα σου πω το μυστικό την άλλη φορά.
Τέλεια!! Μικρά και χαρούμενα με πολύ φαγητό!! Θα τους αποτρελάνουν τους φίλους σας τα μωρά ε; Χιχι!!
ReplyDeleteΤρελοτουρίστρια
κικίτσα πολύ ωραίες οι απογευματινές συναντήσεις στα σπίτια, ωραία σερβίτσια, ωραία γλυκιά και αγαπησιάρικη παρέα τι αλλο θέλουμε για να περνάμε ωραία !!! Μπράβο πολύ απόλαυσα την περιγραφή και τις φωτογραφίες σου.
ReplyDeleteΤρελοτουρίστρια, είναι μια χαρούμενη οικογένεια! :-)
ReplyDeleteΜαρία, είναι ωραία να βρίσκεσαι με φίλες.
Ευχαριστώ και καλή εβδομάδα!