Φαγητό στη Ρώμη

Καλή χρονιά φίλοι μου!

Όταν άνοιξα αυτό το μπλογκ, στα λίγα λόγια που έγραψα στο προφίλ μου έλεγα: μαγειρεύω, φωτογραφίζω, ταξιδεύω. Τότε μπορούσα και έκανα τουλάχιστον ένα ταξίδι στο εξωτερικό μια φορά το χρόνο με τον καλό μου. Κάποιες φορές και με τα παιδιά. Μη νομίζετε ακριβά ταξίδια. Ταξίδια με γκρουπ συνήθως, που ήταν οικονομικά και άντεχε η τσέπη μας. Ταξίδια που δεν είχες έννοια πού να πας, πώς να πας κλπ. Ήταν ένας καλός και οικονομικός τρόπος για να γνωρίσεις πολλές πόλεις και πολλές χώρες της Ευρώπης.

Και μετά ήρθε η κρίση... Κάτι η κρίση, κάτι τα παιδιά που μεγάλωσαν και υπήρχαν άλλες ανάγκες και προτεραιότητες πια, μου έμεινε το "μαγειρεύω και φωτογραφίζω". Αν δεν ήταν και το χορευτικό συγκρότημα στο οποίο είμαι, που όλο και κάπου πάμε, θα έβλεπα τα ταξίδια μόνο μέσα από το google.

Η χρονιά που πέρασε ήταν μια δύσκολη χρονιά. Με απώλειες αγαπημένων ανθρώπων, με ατυχήματα με απρόβλεπτα. Είχε και καλές στιγμές, όπως την ορκομωσία της κορούλας μου και τη βάπτιση στην Κομοτηνή, αλλά γενικά ήταν μια χρονιά που ήθελα να τελειώσει. Το ίδιο ίσχυε και για τον άντρα μου, οπότε πάνω που λέγαμε ότι τα δύσκολα τελείωσαν, τον έβαλα να μου υποσχεθεί ότι θα πάμε ένα ταξίδι. Ότι θα τα κανονίσω όλα εγώ και το μόνο που θέλω είναι να με ακολουθήσει. Δεν θα του έλεγα ούτε πού έχω σκοπό να πάμε, αλλά τελικά ομολόγησα.

Βρήκα μια φτηνή πτήση, έκλεισα και ένα φτηνό ξενοδοχείο και πετάξαμε στην αρχή του χρόνου για Ρώμη. Ευτυχώς, με αυτές τις οικονομικές εταιρείες, μπορείς να πας ένα ταξίδι της προκοπής σε όμορφα, αγαπημένα μέρη.

Στην Ιταλία είχαμε ξαναπάει, αλλά πάντα με γκρουπ. Αυτή τη φορά, πήγαμε μόνοι μας. Η Ρώμη είναι μια πόλη στην οποία μπορείς να κινηθείς άνετα μόνος σου. Έχει μετρό που πάει στα κεντρικά μνημεία, αλλά μπορείς να περπατήσεις επίσης ή να κινηθείς με λεωφορείο. Αν σου κάνει και καλό καιρό, είναι τέλεια.

Ας αφήσω όμως τα περί συνθηκών, να σας δείξω τι φάγαμε. Τα περί ταξιδιού θα τα γράψω εδώ.

Τρεις μέρες, τρώγαμε αποκλειστικά και μόνο πίτσα και ζυμαρικά! Δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτώ και να θέλω κάτι άλλο όσο ήμασταν εκεί. Ευχαριστηθήκαμε επίσης καπουτσίνο, τιραμισού, παγωτά!

Ας αρχίσω σχολιάζοντας τα μαγαζιά και λέγοντας κάποια τιπς για όποιον θέλει να πάει στη Ρώμη.

Πρώτη μέρα, σηκωμένοι από τις 4.30, ήμασταν πια πεινασμένοι. Μπήκαμε σε μια trattoria και φάγαμε μόνο πίτσα. Η πίτσα που βλέπετε είναι με γκοργκοντζόλα. La mela d' oro το μαγαζί, μία πίτσα και 2 μπύρες 17 ευρώ. Καλά ήταν. Ευγενέστατοι και χαμογελαστοί.

Πίτσα γκοργκοντζόλα

Το ίδιο βράδυ ξαναπεινάγαμε και φάγαμε σεμια trattoria κοντά στη Φοντάνα ντι Τρέβι. Στάση μετρό Barberini, La fontanella Sistina το μαγαζί. Πίτσες από 8-13 ευρω, μακαρονάδες το ίδιο. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο δώσαμε εδώ. Περάσαμε τα 30 ευρώ, 2 μπύρες, 2 μακαρονάδες, 1 σαλάτα. Πολύ ωραία όλα.

Καπρέζε (ίσα που την πρόλαβα πριν τη φάμε όλη)

Ραβιόλια γεμιστά με σπανάκι και ρικότα

Καρμπονάρα

Το δεύτερο βράδυ, φάγαμε σε μια trattoria κοντά στην Φοντάνα ντι Τρέβι. Πιο τσιμπημένα λόγω τουριστικής περιοχής, φτάσαμε κοντά 40 ευρώ. Η σαλάτα με το σπανάκι και παρμεζάνα εξαιρετική. Το ίδιο και οι πένες που έφαγα εγώ με γκοργκοντζόλα και κολοκύθι. Δεν θυμάμαι το όνομα δυστυχώς του μαγαζιού...

Σπανάκι με βούτυρο και παρμεζάνα

Πέννες με γκοργκονζόλα και κολοκύθι

Ραβιόλια γεμιστά με σπανάκι και ρικότα

Ιταλία και να μην φας τιραμισού, δεν επιτρέπεται. Ένα πρωινό, βρεθήκαμε στο Τραστέβερε. Η βροχή δεν μας άφησε να κάνουμε και πολλά, οπότε απολαύσαμε σε ένα καφέ καπουτσίνο και τιραμισού. 3 ευρώ έκαστο.

Τιραμισού κλασσικό

Τιραμισού με φυστίκι. ΤΕΛΕΙΟ

Τελευταίο βράδυ, φάγαμε κοντά στο ξενοδοχείο που μέναμε, το οποίο ήταν και πολύ κοντά στο Termini (κεντρικός σταθμός Ρώμης). Pastarito το μαγαζί, οικονομικότατο. Φάγαμε καρμπονάρα-λίγο καυτερή (ο καλός μου αγαπάει τις σταθερές αξίες, ενώ εγώ πάντα δοκιμάζω καινούρια πράγματα) και πίτσα με προσούτο και μανιτάρια. Μία πίτσα, μία μακαρονάδα και 2 μπύρες, 24 ευρώ.

Καρμπονάρα

Πίτσα προσούτο-μανιτάρια

Ό,τι φάγαμε γενικά ήταν πολύ καλό. Στη Ρώμη, ΜΗΝ περιμένετε να σας φέρουν νεράκι αν δεν το ζητήσετε. Να κορακιάσετε, να σκάσετε, δεν σας φέρνουν. Ούτε με τον καφέ, ούτε με το φαγητό, ούτε με τίποτα. Και μην ξανακούσω για ακριβό νερό εδώ. Το νεράκι το χρυσοπληρώναμε στα μαγαζιά. 2,5 ευρώ ένα μικρό μπουκάλι, αλλά και η μπύρα, 3-4 ευρώ τα 200 ml, θεωρώ ότι τσιμπάγανε. Παντού επίσης χρεώνουν κουβέρ, κάτι που εδώ έχει σχεδόν καταργηθεί.

Ένα άλλο επίσης που μου έκανε εντύπωση, ήταν τα εντελώς μικρά τραπεζάκια στις ταβέρνες. Μικρά και στριμωγμένα ώστε να υπάρχουν πολλά. Παντού υπάρχουν εξωτερικοί χώροι στις ταβέρνες για καπνίζοντες με σόμπες, αλλά κι εκεί μικροί. Όχι τύπου "πιάνω όλο το πεζοδρόμιο" αλά Ελλάδα. Τα τραπεζάκια, ήταν τόσο μικρά, που χωρούσαν 3 πιάτα. Στο 4ο είχαμε πρόβλημα. Επίσης, να θυμάστε ότι οι μακαρονάδες εκεί θεωρούνται ορεκτικό. Μην απορήσετε αν η μερίδα σας είναι μικρή. Αυτός, είναι και ένας καλός λόγος, να μην κατηγορούμε τους τουρίστες που έρχονται και τρώνε εδώ μια χωριάτικη για κύριο γεύμα. Όσο παράξενο μπορεί να μας φαίνεται εμάς αυτό, άλλο τόσο παράξενο είναι γι' αυτούς να τρώμε το ορεκτικό τους για κύριο ;-)

Γενικά ΠΙΑ μιλάνε αγγλικά. Σε ξενοδοχεία, σε ταβέρνες, σε μαγαζιά. Και γενικά θα ξαναπήγαινα. Φωτογραφίες και άλλα θα δημοσιεύσω εδώ, στο φωτογραφικό μου μπλογκ, για όποιον θέλει να βολτάρει.

Καλή χρονιά να έχουμε και εύχομαι πολλά ταξίδια σε όλους μας!