Τηγανίτες ή pancakes

Οι τηγανίτες μου θυμίζουν χειμωνιάτικα βράδια, σαββατοκύριακα και ψιλόβροχο. Δηλαδή ό,τι έχουμε τώρα. Οκ. Μπορεί το ημερολόγιο να δείχνει ανοιξιάτικο μήνα, αλλά ακόμα έχουμε δρόμο προς την καλοκαιρία (δυστυχώς).

Οκ, οκ, σταματάω να γκρινιάζω. Άλλωστε το έχω πει πολλές φορές ότι εγώ είμαι καλοκαιρινός τύπος. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν είχα μαι δουλειά, που κάθε έξι μήνες έπρεπε να αλλάζω ήπειρο και να πηγαίνω ΜΟΝΟ σε ζεστά κλίματα. Θα τη βαριόμουν τη ζεστούλα; Τεσπα...

Τι έλεγα; Α ναι! Για τις τηγανίτες που από μόδα και αμερικανιά γίνανε pancakes.
Η μάνα μου λοιπόν, μια γυναίκα που δεν ήξερε πολλά γράμματα αλλά λάτρευε την κουζίνα, έφτιαχνε για πλάκα τηγανίτες και όχι μόνο. Ελάχιστες συνταγές κρατούσε σε χαρτί. Θυμόταν απ΄ έξω τις συνταγές της, ή απλά αυτοσχεδίαζε. Ακόμα και τα τελευταία της χρόνια...

Σαν παιδιά που ήμασταν τότε, τρία του Θεού, οι λουκουμάδες και οι τηγανίτες, όπως και ο χαλβάς ο αλευρένιος του κουταλιού, ήταν από τα γλυκά που μας έφτιαχνε συχνά. Τα χειμωνιάτικα βράδια, μες στο λεπτό σκάρωνε τηγανίτες. Συχνά είχαν μέσα και μαύρες σταφίδες. Τα γλυκά ψυγείου και όλα αυτά τα περίπλοκα με τις κρέμες γάλακτος, ήταν σπάνια ή άγνωστα. Θυμάμαι, για να φτιάξουμε κάτι με σαντιγύ, έπρεπε να πάρουμε έτοιμη σαντιγύ από ζαχαροπλαστείο. Πολυτέλεια τότε.

Τηγανίτες δεν θυμάμαι αν είχω κάνει άλλη φορά. Ίσως πολύ παλιά. Λουκουμάδες πολλές φορές. Όλο έλεγα πως θα τις φτιάξω και όλο έπαιρναν αναβολή. Όσο είμαστε οι δυο μας, αποφεύγω να φτιάχνω οποιονδήποτε πειρασμό. Οι ευκαιρίες έρχονται όταν είναι εδώ τα παιδιά.

Μια και ήταν ο γιος λοιπόν μαζί μας, έκανα τηγανίτες για τ' αγόρια μου. Ούτε πολύ γλυκές, ούτε πολύ αλμυρές, έτσι ώστε ο καθένας να τις φάει με μέλι ή με τυρί.

Με τη ζύμη αυτή φτιάχνετε έναν πυκνό χυλό. Η πυκνότητά του βοηθάει να έχετε τηγανίτες με σαφή όρια, χωρίς ποδαράκια (που δεν μου αρέσουν). Ε, αν σας αρέσουν εσάς, κάνετε πιο αραιό το μίγμα. Δεν θα τα χαλάσουμε :-)

Τηγανίτες
Υλικά για 15 μικρές ή 4-5 μεγάλες
100 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γ. baking powder
1 μεγάλο αυγό
65 γρ. γάλα
2 κ. σ. αραιό γιαούρτι
1/2 κ. γ. ζάχαρη
μία πρέζα αλάτι
ελαιόλαδο για τηγάνισμα

επιπλέον
μέλι, σιρόπι, ξηροκάρπια, σιρόπι σοκολάτας, το κρίμα στο λαιμό σας :-p

Εκτέλεση
Μέσα σε ένα μπωλ, βάζουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε το μπέκιν. Προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε καλά με πηρούνι ή σύρμα, έτσι ώστε να έχουμε ένα πυκνό και βελούδινο χυλό.

Σε αντικολλητικό τηγάνι, βάζουμε λίγο λάδι, ίσα να έχει ο πάτος του. Δεν χρειάζεται να κολυμπάνε οι τηγανίτες!
Όταν κάψει καλά (στο 12 με διαβάθμιση 1-12), ρίχνουμε μια κουταλιά σούπας από το μίγμα και χαμηλώνουμε τη φωτιά στο 9. Αν θέλουμε μικρές τηγανίτες βάζουμε κουταλιές σούπας. Αν θέλουμε μεγάλες, μισή κουτάλα αρκεί.
Αφήνουμε ένα-δύο λεπτά να πάρουν χρωματάκι και με τη βοήθεια μια σπάτουλας και ενός πηρουνιού, γυρίζουμε τις τηγανίτες. Μόλις τις γυρίσετε, κάνουνε το χαρακτηριστικό φούσκωμα.
Αν το λάδι μας τελειώσει, προσθέτουμε πάντα λίγο.
Συνεχίζουμε έτσι για όλες τις τηγανίτες. Όσες βγάζουμε, τις τοποθετούμε σε χαρτί κουζίνας για να πάρει το λάδι. Θα δείτε ότι ελάχιστο βγάζει, γιατί δεν κολυμπάνε στο λάδι κατά το τηγάνισμα.

Και έρχεται η ώρα να κάνουμε την τηγανίτα μας τούρμπο σε θερμίδες. Μέλι, σιρόπι σοκολάτας ή φρούτων, μαρμελάδα, ή τυρί. Τις συνοδεύετε με ό,τι τραβάει η ψυχή σας.

Εγώ δεν έβαλα σταφίδες, για να μπορούμε να τις φάμε αλμυρές ή γλυκές.
Η προσθήκη γιαουρτιού τις κάνει απαλές και αφράτες.
Έχω σκοπό τώρα που πήρα φόρα, να δοκιμάσω την προσθήκη λαχανικών. Πίσω και σας (τις) έφαγα!
Αν είστε φαγανούλια ή πολυμελή, διπλασιάστε τη δόση. Μη ντρέπεστε ;-)

Καλή και νόστιμη εβδομάδα!