Τρία χρόνια αφού μπήκε η μεγάλη στο πανεπιστήμιο στην Αθήνα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ήρθε η ώρα της μετακόμισης του μικρού.
Πέντε μέρες άδεια για να γίνουν κάμποσες δουλειές μέσα στο σπίτι. Όχι. Δεν νοίκιασα σπίτι. Για καλή μου τύχη το παιδί μπήκε στην Πάτρα και έτσι δεν χρειάστηκε. Εκεί είναι το πατρικό μου...Το φαντάζεστε; Τρία σπίτια συντήρηση; Τρέμε μνημόνιο!
Και αρχίζουν οι δουλειές...
Μέρα 1η
Φτάνουμε Σάββατο απόγευμα. Αδειάζουμε το αυτοκίνητο και πάμε σμ. Να πάρω κιμά, σνίτσελ, κοτόπουλο και αναλώσιμα, να του αφήσω μαγειρεμένα του παιδιού. Είμαστε στη φάση "ξέρω να βράζω μόνο μακαρόνια". Όλο το καλοκαίρι δεν καταφέραμε να μάθει να βράζει μακαρόνια...
-Να δω πότε θα μάθεις να βράζεις μακαρόνια!
-Εσύ φταις που δεν με ξυπνάς νωρίς να τα βράσω! (φταίω κιόλας)
-Μην ανησυχείς (η μεγάλη). Θα μάθει γιατί θα είναι το μόνο που θα τρώει τον πρώτο μήνα!!!
Άντε να τακτοποιήσουμε τα ψώνια και μετά να πιάσουμε τις δουλειές!
Να μου πείτε πότε είμαι ελεύθερος για να πάω να συναντήσω τους φίλους μου!
(Αρχίσαμεεεεεε...Ή μάλλον, συνεχίζουμε τα καλοκαιρινάαααα). Να πας παιδί μου όπου θες...δεν σε χρειαζόμαστε!
Απόψε το βράδυ θα κοιμηθείς στο παιδικό δωμάτιο και από αύριο μετακομίζεις στο δικό μου. Εγώ θα πάρω της γιαγιάς, αλλά θέλω πρώτα να το βάψω. Οκ;
Οκ!
Α ρε μάνα...Αν ζούσες λίγο ακόμα θα ήξερες ότι τελικά μπήκε στην Πάτρα που τόσο ήθελες και περίμενες...Τι τα θες...Όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
Πρέπει να αλλάξω το δωμάτιό της. Δεν θέλω και δεν μπορώ να κοιμηθώ εκεί. Αυτό το κρεβάτι έχει φιλοξενίσει μόνο αρρώστιες. Πρέπει να μεταμορφωθεί. Αρχίζω το τρίψιμο. Αύριο το βράδυ θα κοιμηθούμε εκεί!
Βάζω γάντια και τρίβω με γυαλόχαρτο τα έπιπλα. Αν δεν τελειώσω με το δωμάτιο, δεν κάνω τίποτα άλλο....
2η μέρα
Βάζω αθλητικά παπούτσια και ρούχα και βγαίνω για τρέξιμο πρωί πρωί. Δεν πρέπει να εγκαταλείψω τη γυμναστική μου. Θα μου δώσει ενέργεια για την υπόλοιπη μέρα.
Συνεχίζω με βάψιμο των επίπλων στην κρεβατοκάμαρα. Η μεταμόρφωση έγινε.
-Πολύ αδερφίστικο έγινε!
-Και τι σε νοιάζει εσένα παιδί μου; Εσύ θα κοιμάσαι; Εγώ θα κοιμάμαι!
-Ναι αλλά μπορεί να θέλω κι εγώ να κοιμηθώ!
-Ε, ας κοιμηθείς σε ... αδερφίστικο! Τι να σου κάνω τώρα; Αυτό διάλεξα. Ας διάλεγες εσύ χρώμα!
-Πότε θα αρχίσουμε το σαλόνι;
-Το μεσημέρι να έχουμε ησυχία.
Είναι πιο ανυπόμονος από μένα!
Το μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ, πέφτει βάψιμο σε κουζίνα σαλόνι. Αρχίζει να επικρατεί χάος από πράγματα που είναι στη μέση...Το βράδυ, δεν ξέρω τι με πονάει περισσότερο. Τα χέρια μου; ο ώμος μου; Η μέση μου; Τα πόδια μου; Δεν ξέρω...
Ό,τι σου μαγειρεύω στα βάζω στην κατάψυξη σε μερίδες.
Ναι ρε μάνα! (πάει το ναι μαμά που έλεγε η κόρη. Εδώ έχουμε περάσει στο ρε μάνα-έτσι έλεγα κι εγώ τη δική μου)
...και να μου κάνεις τη χάρη να μην τηγανίσεις πατάτες!
-Δεν πας καλά που δεν θα τηγανίσω πατάτες!
(ωχ Παναγία μου θα μας κάψει και θα καεί)
Βρε παιδάκι μου είναι ανάγκη να τηγανίσεις πατάτες;
-Δεν είσαι καλά που δεν θα τηγανίσω πατάτες επειδή εσύ φοβάσαι μην καώ!
Κανόνισε...Μόνο αυτό σου λέω!
Άντε να μάθουμε να καθαρίζουμε πατάτα. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να καθαρίσεις και να κόψεις πατάτα για τηγάνι αν είσαι άσχετος με τη μαγειρική. Το διαπίστωσα και με τα δύο μου παιδιά.
Παίρνει την πατάτα και τη βασανίζει (ε αφού αυτό έκανε!!!). Μέσα μου γελάω. Πατατούλα δεν ήθελες; Για να δούμε τώρα! Αλλάξαμε 2-3 μαχαίρια, αλλά η πατάτα εκεί! Αμέτοχη! Αφού την καθάρισα εγώ τελικά, περάσαμε στο κόψιμο. Άλλη για τηγάνι, κι άλλη για ... φούρνο. Άστο μεγάλε δεν το 'χεις! Θα σου πάρω εναν αποφλοιωτή πατάτας και έναν πατατοκόφτη!
3η μέρα
Ξαναβγαίνω για τρέξιμο. Πονάω παντού από το βάψιμο, αλλά θεωρώ πως θα μου κάνει καλό!
Γυρίζω και ξαναρχίζω με το σαλόνι. ΠΡΕΠΕΙ να τελειώσει σήμερα!
Δεν μου αρέσει να έχει το σαλόνι ΟΛΟ αυτό το χρώμα.
Γιατί πουλάκι μου; Τι έχει το χρωματάκι; Τόσα λεφτά έδωσα!
Είναι λιλά σαν το κρεβάτι!
Είναι γαλάζιο, δεν είναι λιλά!
Είναι λιλά!
Καλά, ό,τι πεις. Και τι χρώμα θες;
Λαχανί!
(πού 'σαι μάνα να δεις το σαλόνι σου)
Λαχανί; Λαχανί. Πάμε να πάρουμε μαζί το χρώμα μη μου πεις μετά ότι δεν σ αρέσει πάλι.
(Μόνο λαχανί δεν βγήκε. Πρασινί, βεραμάν και άλλα εις τις αποχρώσεις του πράσινου βγήκαν. Σημασία έχει ότι του άρεσε).
-Πειράζει να βάλω μεταξύ κουζίνας και σαλονιού ένα διαχωριστικό;
(ΩΧ)
-Τι διαχωριστικό παιδάκι μου;
-Κάτι να χωρίζει!
-Και τι θα είναι αυτό;;;
-Μια κουρτίνα πχ
ΩΧ ΠΑΕΙ ΤΟ ΣΑΛΟΝΑΚΙ ΜΟΥ!
-Είναι ανάγκη παιδάκι μου; Μια χαρά είναι δεν το σαλόνι σου;
-Εγώ θέλω!
-Χριστιανέ μου, κοίτα πόσο μεγάλο είναι το σαλόνι! Πώς θα στηρίξεις τόση μεγάλη κουρτίνα;;;
-Πρυτάνευσε η λογική και τα βρήκαμε...
-Κοίτα τι ωραίο που έγινε το δωμάτιο. Να χαρείς...Μη βάλεις κουρτίνα!
Τρίτη βράδυ, νομίζω πώς αν σταματήσω να κινούμαι, θα λιποθυμίσω από την κούραση. Από τις 10 το πρωί, μέχρι τις 9 το βράδυ έβαφα. Συν μαγείρεμα, συν, συν... Το μόνο που θέλω είναι μια παγωμένη μπύρα και να κοιμηθώ...
4η μέρα
Δεν μπορώ να σηκωθώ από τον πόνο στο σώμα μου. ΝΟΜΙΖΩ ότι δεν πρέπει μα βγω για τρέξιμο σήμερα. Έκανα ήδη πολλή γυμναστική 3 μέρες τώρα.
Αρχίζει το συμμάζεμα!
-Στην κατάψυξη σου έβαλα φακή.
-Μόνο τόση φακή βάζεις του παιδιού; (η αδερφή)
-Γιατί; Τι έχει η φακή; Αφού τόση έφαγε πριν λίγο! Ρε Νίκο είναι λίγη η φακή που σου έβαλα; Να βάλω περισσότερη;
-Ρε μάνα (...) δεν θα φάω μόνο φακή. Θα φάω και ψωμί και τυρί, θα χορτάσω!
-Ορίστε! καλά τα λέει το παιδί. Μια χαρά είναι η φακή! Σου έβαλα και ψωμί στην κατάψυξη.
-Πας καλά; Κατεψυγμένο ψωμί θα φάει το παιδί; (η αδερφή)
-Γιατί τι θα πάθει; Όχι θα το πέταγα τόσο ψωμί που φέρνεις κάθε μέρα!
...............
................
............
................
-Έλα να σου δείξω πώς δουλεύουν τα υδραυλικά σ' αυτό το σπίτι. Και μετά να βάλουμε πλυντήριο.
Απορώ τι θα θυμάται από όλα όσα είπα όταν φύγω...
-Να μου γράψεις ποιο είναι το απορρπαντικό και ποιο το μαλλακτικό!
-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-Να μου γράψεις και ποια προγράμματα θα χρησιμοποιώ!
-Θα στα γράψω κι αυτά...
-Να προσέχεις το σπίτι.
-Ναι ρε μάνα...
Θα το προσέχει ή θα το βρω ρημαδιό;
-Να προσέχεις κι εσύ. Και άμα πιεις να κοιμηθείς με 4 μαξιλάρια, να είσαι όρθιος!
-Ναι ρε μάνα...
Ωχ Παναγία μου....Θα έχει το μυαλό του μαζεμένο;
-Και να κλειδώνεις! Η κάτω πόρτα δεν κλείνει καλά...Χτες βράδυ άφησες την πόρτα ξεκλείδωτη. Κανόνισε να μπει κανένας....
-Ναι ρε μάνα...Είναι που είσαστε εσείς εδώ και δεν έχω έννοια. Διαφορετικά δεν θα ξεχνούσα να κλειδώσω.
Oh Jesus...
Το σπίτι αρχίζει και παίρνει επιτέλους μορφή σπιτιού και όχι εργοτάξιου. Να φτιάξω ένα κέικ του παιδιού να έχει να τρώει. Και να μην του το φάμε όπως τα μπισκότα της άλλης...Ναι καλά...Μα δεν θα στείλω λίγο στην αδερφή μου; Όλη μέρα μπαινοβγαίνουν εδώ μέσα αυτή και τα παιδοβόλια της... Θα της στείλω λίγο...
-Πότε θα φύγετε;
-Θα φύγουμε παιδάκι μου, μην ανησυχείς...
-Ναι αλλά πότε;
-Αύριο...
Βιάζεται να μας ξαποστείλει μια ώρα αρχίτερα...Θέλει να φέρει φίλους και μην είμαστε εκεί. Τα τηλέφωνα όλη μέρα παίρνουν φωτιά. Το ίντερνετ (που έχουμε επιτέλους) το ίδιο.
-Να μου κάνεις τη χάρη να πάρεις ακουστικά για το τηλέφωνό σου. Δεν μπορώ να σε βλέπω να μιλάς όλη μέρα με το κ@λοτηλέφωνο έτσι! Θα πάθεις τίποτα!
-Ναι ρε μάνα...Θα πάρω!!!
Οι ισορροπίες αρχίζουν να τραντάζονται. Όλοι έχουμε νευράκια, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Άλλος από κούραση, άλλος από ανησυχία, άλλος γιατί θέλει να μείνει μόνος...
-Θα έρθει η αδερφή σου το βράδυ!
-Αφού θα έρθει, δεν φεύγετε την μεθεπόμενη αντί για αύριο;
-Ε τι να σου πω τώρα παιδάκι μου....
-Πήγαινε πάρε ένα βούτυρο να σου φτιάξω ένα κέικ (είπα τι μάρκα...Τι τό ΄θελα;. Μου φέρνει μια πλάκα βούτυρο και όχι soft).
-Ωχ! Τέτοιο έφερες; Δεν είχε από το άλλο το μαλακό;
(Χαμηλώνει βλέμμα)
-Δεν ήξερα τι να πάρω και πήρα αυτό.
-Καλά παιδί μου...Δεν πειράζει. Θα το αφήσω έξω να ξεπαγώσει και να μαλακώσει...
Άντε να ξεπαγώσει να του το φτιάξω. Και τώρα που δεν δουλεύει η ζυγαριά; Ευτυχώς που πήρα μια κουπίτσα δοσομετρική...Άλλωστε, τι τα χρειάζομαι τα ζύγια πια; Συνήθισα...Άντε να το φτιάξω...
Τι να βάλω μέσα τώρα; Ξεκινάω και βλέπουμε...
1 πλάκα μαργαρίνη 250 γρ.(να έχει μαλακώσει)
2 κούπες ζάχαρη
5 αυγά
1 1/2 κούπα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
4 κ. σ. κακάο
1 βανίλια
1/2 κούπα γάλα
1/4 κούπας νερό, ανακατεμένο με...
2 κ. γ. στιγμιαίο καφέ
Χτύπησα όλα τα υλικά με το μίξερ για 3-4 λεπτά. Βουτύρωσα και αλεύρωσα μια φόρμα (η δόση είναι για μεγάλη φόρμα κέικ, αλλά εγώ την έβαλα σε μια μικρή και έφτιαξα και 12 καπ κέικς). Το έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς με αέρα, για 50 λεπτά. Για μεγάλη φόρμα, μπορεί να θέλει 1 ώρα. Δοκιμάστε με μαχαίρι.
Να βάλω και γλάσο που του αρέσει...
1 κ. σ. μαργαρίνη ή βούτυρο
4 κ. σ. νερό
2 κ. σ. κακάο
άχνη όση πάρει (πήρε περίπου 15 κ. σ.)
Έβαλα το βούτυρο σε μπρίκι να λιώσει, πρόσθεσα το νερό, το κακάο και τη ζάχαρη και ανακάτεψα για λίγη ώρα στη φωτιά.
Αφού κρύωσε το κέικ, έβαλα το γλάσο σε κέικ και καπ κέικς.
-Ωραίο κέικ (η αδερφή). Με τι συνταγή το έκανες;
-Με συνταγή του μυαλού μου...Έτσι βγήκε.
-Να μου δώσεις τη συνταγή.
-Κάτσε να τη γράψω πρώτα και θα στη δώσω...
Τελευταία μέρα
-Αν δεν φάς όλο το κέικ με τους φίλους σου, κόψε το και βάλε το στην κατάψυξη σε κομμάτια. Θα έχεις όποτε θες!
-Οκ!
Μέχρι τελευταία στιγμή κάναμε δουλειές. Πεταχτά μπήκαν τα πράγματα στις βαλίτσες. Προέκυψαν υδραυλικοί και τα μέχρι πριν λίγο πεντακάθαρα μπάνια, έγιναν να μην πω πώς...Καθάριζε μάνα με την ψυχή στο στόμα πριν φύγεις.
Οι συμβουλές και οδηγίες δεν σταματούσαν. Πόσα θα θυμάται; Πόσα θα κάνει; Πόσα θα ξεχάσει; Θα κλειστεί απ΄έξω; Θα θυμάται να κλειδώνει; Θα κλείνει την πόρτα μην μπει κανένα ποντικάκι; Θα τρώει σωστά; Θα πηγαίνει στη σχολή; Θα προσέχει τον εαυτό του; Φεύγουμε λίγο πιο ήσυχοι συγκριτικά με το πώς είχαμε φύγει από την Αθήνα. Η Αθήνα είναι μια πόλη τεράστια. Το πρώτο μας παιδί και μάλιστα κορίτσι το αφήναμε μόνο του. Η Πάτρα είναι λίγο πιο φιλική από την Αθήνα (αν και όχι τόσο ακίνδυνη πια), και τα αδέρφια μου είναι κοντά.
-Να φυλάξεις τα χρώματα.
-Και να φοράς τη ζακέτα σου (η μεγάλη τον δούλευε).
-Και τα φαγητά να φυλάξεις!
-Και μην ξεχνάς τη ζακέτα σου!
-Θα σου κλείσει η πόρτα!!!
-Και είπαμε ε; Να φοράς τη ζακέτα σου! Και να φυλάξεις τα χρώματα! Και πάνω απ΄ όλα τη ζακέτα σου!
Ανυπομονεί να μας διώξει...Ο Θεός να βάλει το χέρι του...και να τον έχει καλά.... :-)
Μονόλογος ξανά...
Πέντε μέρες άδεια για να γίνουν κάμποσες δουλειές μέσα στο σπίτι. Όχι. Δεν νοίκιασα σπίτι. Για καλή μου τύχη το παιδί μπήκε στην Πάτρα και έτσι δεν χρειάστηκε. Εκεί είναι το πατρικό μου...Το φαντάζεστε; Τρία σπίτια συντήρηση; Τρέμε μνημόνιο!
Και αρχίζουν οι δουλειές...
Μέρα 1η
Φτάνουμε Σάββατο απόγευμα. Αδειάζουμε το αυτοκίνητο και πάμε σμ. Να πάρω κιμά, σνίτσελ, κοτόπουλο και αναλώσιμα, να του αφήσω μαγειρεμένα του παιδιού. Είμαστε στη φάση "ξέρω να βράζω μόνο μακαρόνια". Όλο το καλοκαίρι δεν καταφέραμε να μάθει να βράζει μακαρόνια...
-Να δω πότε θα μάθεις να βράζεις μακαρόνια!
-Εσύ φταις που δεν με ξυπνάς νωρίς να τα βράσω! (φταίω κιόλας)
-Μην ανησυχείς (η μεγάλη). Θα μάθει γιατί θα είναι το μόνο που θα τρώει τον πρώτο μήνα!!!
Άντε να τακτοποιήσουμε τα ψώνια και μετά να πιάσουμε τις δουλειές!
Να μου πείτε πότε είμαι ελεύθερος για να πάω να συναντήσω τους φίλους μου!
(Αρχίσαμεεεεεε...Ή μάλλον, συνεχίζουμε τα καλοκαιρινάαααα). Να πας παιδί μου όπου θες...δεν σε χρειαζόμαστε!
Απόψε το βράδυ θα κοιμηθείς στο παιδικό δωμάτιο και από αύριο μετακομίζεις στο δικό μου. Εγώ θα πάρω της γιαγιάς, αλλά θέλω πρώτα να το βάψω. Οκ;
Οκ!
Α ρε μάνα...Αν ζούσες λίγο ακόμα θα ήξερες ότι τελικά μπήκε στην Πάτρα που τόσο ήθελες και περίμενες...Τι τα θες...Όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
Πρέπει να αλλάξω το δωμάτιό της. Δεν θέλω και δεν μπορώ να κοιμηθώ εκεί. Αυτό το κρεβάτι έχει φιλοξενίσει μόνο αρρώστιες. Πρέπει να μεταμορφωθεί. Αρχίζω το τρίψιμο. Αύριο το βράδυ θα κοιμηθούμε εκεί!
Βάζω γάντια και τρίβω με γυαλόχαρτο τα έπιπλα. Αν δεν τελειώσω με το δωμάτιο, δεν κάνω τίποτα άλλο....
2η μέρα
Βάζω αθλητικά παπούτσια και ρούχα και βγαίνω για τρέξιμο πρωί πρωί. Δεν πρέπει να εγκαταλείψω τη γυμναστική μου. Θα μου δώσει ενέργεια για την υπόλοιπη μέρα.
Συνεχίζω με βάψιμο των επίπλων στην κρεβατοκάμαρα. Η μεταμόρφωση έγινε.
-Πολύ αδερφίστικο έγινε!
-Και τι σε νοιάζει εσένα παιδί μου; Εσύ θα κοιμάσαι; Εγώ θα κοιμάμαι!
-Ναι αλλά μπορεί να θέλω κι εγώ να κοιμηθώ!
-Ε, ας κοιμηθείς σε ... αδερφίστικο! Τι να σου κάνω τώρα; Αυτό διάλεξα. Ας διάλεγες εσύ χρώμα!
-Πότε θα αρχίσουμε το σαλόνι;
-Το μεσημέρι να έχουμε ησυχία.
Είναι πιο ανυπόμονος από μένα!
Το μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ, πέφτει βάψιμο σε κουζίνα σαλόνι. Αρχίζει να επικρατεί χάος από πράγματα που είναι στη μέση...Το βράδυ, δεν ξέρω τι με πονάει περισσότερο. Τα χέρια μου; ο ώμος μου; Η μέση μου; Τα πόδια μου; Δεν ξέρω...
Ό,τι σου μαγειρεύω στα βάζω στην κατάψυξη σε μερίδες.
Ναι ρε μάνα! (πάει το ναι μαμά που έλεγε η κόρη. Εδώ έχουμε περάσει στο ρε μάνα-έτσι έλεγα κι εγώ τη δική μου)
...και να μου κάνεις τη χάρη να μην τηγανίσεις πατάτες!
-Δεν πας καλά που δεν θα τηγανίσω πατάτες!
(ωχ Παναγία μου θα μας κάψει και θα καεί)
Βρε παιδάκι μου είναι ανάγκη να τηγανίσεις πατάτες;
-Δεν είσαι καλά που δεν θα τηγανίσω πατάτες επειδή εσύ φοβάσαι μην καώ!
Κανόνισε...Μόνο αυτό σου λέω!
Άντε να μάθουμε να καθαρίζουμε πατάτα. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να καθαρίσεις και να κόψεις πατάτα για τηγάνι αν είσαι άσχετος με τη μαγειρική. Το διαπίστωσα και με τα δύο μου παιδιά.
Παίρνει την πατάτα και τη βασανίζει (ε αφού αυτό έκανε!!!). Μέσα μου γελάω. Πατατούλα δεν ήθελες; Για να δούμε τώρα! Αλλάξαμε 2-3 μαχαίρια, αλλά η πατάτα εκεί! Αμέτοχη! Αφού την καθάρισα εγώ τελικά, περάσαμε στο κόψιμο. Άλλη για τηγάνι, κι άλλη για ... φούρνο. Άστο μεγάλε δεν το 'χεις! Θα σου πάρω εναν αποφλοιωτή πατάτας και έναν πατατοκόφτη!
3η μέρα
Ξαναβγαίνω για τρέξιμο. Πονάω παντού από το βάψιμο, αλλά θεωρώ πως θα μου κάνει καλό!
Γυρίζω και ξαναρχίζω με το σαλόνι. ΠΡΕΠΕΙ να τελειώσει σήμερα!
Δεν μου αρέσει να έχει το σαλόνι ΟΛΟ αυτό το χρώμα.
Γιατί πουλάκι μου; Τι έχει το χρωματάκι; Τόσα λεφτά έδωσα!
Είναι λιλά σαν το κρεβάτι!
Είναι γαλάζιο, δεν είναι λιλά!
Είναι λιλά!
Καλά, ό,τι πεις. Και τι χρώμα θες;
Λαχανί!
(πού 'σαι μάνα να δεις το σαλόνι σου)
Λαχανί; Λαχανί. Πάμε να πάρουμε μαζί το χρώμα μη μου πεις μετά ότι δεν σ αρέσει πάλι.
(Μόνο λαχανί δεν βγήκε. Πρασινί, βεραμάν και άλλα εις τις αποχρώσεις του πράσινου βγήκαν. Σημασία έχει ότι του άρεσε).
-Πειράζει να βάλω μεταξύ κουζίνας και σαλονιού ένα διαχωριστικό;
(ΩΧ)
-Τι διαχωριστικό παιδάκι μου;
-Κάτι να χωρίζει!
-Και τι θα είναι αυτό;;;
-Μια κουρτίνα πχ
ΩΧ ΠΑΕΙ ΤΟ ΣΑΛΟΝΑΚΙ ΜΟΥ!
-Είναι ανάγκη παιδάκι μου; Μια χαρά είναι δεν το σαλόνι σου;
-Εγώ θέλω!
-Χριστιανέ μου, κοίτα πόσο μεγάλο είναι το σαλόνι! Πώς θα στηρίξεις τόση μεγάλη κουρτίνα;;;
-Πρυτάνευσε η λογική και τα βρήκαμε...
-Κοίτα τι ωραίο που έγινε το δωμάτιο. Να χαρείς...Μη βάλεις κουρτίνα!
Τρίτη βράδυ, νομίζω πώς αν σταματήσω να κινούμαι, θα λιποθυμίσω από την κούραση. Από τις 10 το πρωί, μέχρι τις 9 το βράδυ έβαφα. Συν μαγείρεμα, συν, συν... Το μόνο που θέλω είναι μια παγωμένη μπύρα και να κοιμηθώ...
4η μέρα
Δεν μπορώ να σηκωθώ από τον πόνο στο σώμα μου. ΝΟΜΙΖΩ ότι δεν πρέπει μα βγω για τρέξιμο σήμερα. Έκανα ήδη πολλή γυμναστική 3 μέρες τώρα.
Αρχίζει το συμμάζεμα!
-Στην κατάψυξη σου έβαλα φακή.
-Μόνο τόση φακή βάζεις του παιδιού; (η αδερφή)
-Γιατί; Τι έχει η φακή; Αφού τόση έφαγε πριν λίγο! Ρε Νίκο είναι λίγη η φακή που σου έβαλα; Να βάλω περισσότερη;
-Ρε μάνα (...) δεν θα φάω μόνο φακή. Θα φάω και ψωμί και τυρί, θα χορτάσω!
-Ορίστε! καλά τα λέει το παιδί. Μια χαρά είναι η φακή! Σου έβαλα και ψωμί στην κατάψυξη.
-Πας καλά; Κατεψυγμένο ψωμί θα φάει το παιδί; (η αδερφή)
-Γιατί τι θα πάθει; Όχι θα το πέταγα τόσο ψωμί που φέρνεις κάθε μέρα!
...............
................
............
................
-Έλα να σου δείξω πώς δουλεύουν τα υδραυλικά σ' αυτό το σπίτι. Και μετά να βάλουμε πλυντήριο.
Απορώ τι θα θυμάται από όλα όσα είπα όταν φύγω...
-Να μου γράψεις ποιο είναι το απορρπαντικό και ποιο το μαλλακτικό!
-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-Να μου γράψεις και ποια προγράμματα θα χρησιμοποιώ!
-Θα στα γράψω κι αυτά...
-Να προσέχεις το σπίτι.
-Ναι ρε μάνα...
Θα το προσέχει ή θα το βρω ρημαδιό;
-Να προσέχεις κι εσύ. Και άμα πιεις να κοιμηθείς με 4 μαξιλάρια, να είσαι όρθιος!
-Ναι ρε μάνα...
Ωχ Παναγία μου....Θα έχει το μυαλό του μαζεμένο;
-Και να κλειδώνεις! Η κάτω πόρτα δεν κλείνει καλά...Χτες βράδυ άφησες την πόρτα ξεκλείδωτη. Κανόνισε να μπει κανένας....
-Ναι ρε μάνα...Είναι που είσαστε εσείς εδώ και δεν έχω έννοια. Διαφορετικά δεν θα ξεχνούσα να κλειδώσω.
Oh Jesus...
Το σπίτι αρχίζει και παίρνει επιτέλους μορφή σπιτιού και όχι εργοτάξιου. Να φτιάξω ένα κέικ του παιδιού να έχει να τρώει. Και να μην του το φάμε όπως τα μπισκότα της άλλης...Ναι καλά...Μα δεν θα στείλω λίγο στην αδερφή μου; Όλη μέρα μπαινοβγαίνουν εδώ μέσα αυτή και τα παιδοβόλια της... Θα της στείλω λίγο...
-Πότε θα φύγετε;
-Θα φύγουμε παιδάκι μου, μην ανησυχείς...
-Ναι αλλά πότε;
-Αύριο...
Βιάζεται να μας ξαποστείλει μια ώρα αρχίτερα...Θέλει να φέρει φίλους και μην είμαστε εκεί. Τα τηλέφωνα όλη μέρα παίρνουν φωτιά. Το ίντερνετ (που έχουμε επιτέλους) το ίδιο.
-Να μου κάνεις τη χάρη να πάρεις ακουστικά για το τηλέφωνό σου. Δεν μπορώ να σε βλέπω να μιλάς όλη μέρα με το κ@λοτηλέφωνο έτσι! Θα πάθεις τίποτα!
-Ναι ρε μάνα...Θα πάρω!!!
Οι ισορροπίες αρχίζουν να τραντάζονται. Όλοι έχουμε νευράκια, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Άλλος από κούραση, άλλος από ανησυχία, άλλος γιατί θέλει να μείνει μόνος...
-Θα έρθει η αδερφή σου το βράδυ!
-Αφού θα έρθει, δεν φεύγετε την μεθεπόμενη αντί για αύριο;
-Ε τι να σου πω τώρα παιδάκι μου....
-Πήγαινε πάρε ένα βούτυρο να σου φτιάξω ένα κέικ (είπα τι μάρκα...Τι τό ΄θελα;. Μου φέρνει μια πλάκα βούτυρο και όχι soft).
-Ωχ! Τέτοιο έφερες; Δεν είχε από το άλλο το μαλακό;
(Χαμηλώνει βλέμμα)
-Δεν ήξερα τι να πάρω και πήρα αυτό.
-Καλά παιδί μου...Δεν πειράζει. Θα το αφήσω έξω να ξεπαγώσει και να μαλακώσει...
Άντε να ξεπαγώσει να του το φτιάξω. Και τώρα που δεν δουλεύει η ζυγαριά; Ευτυχώς που πήρα μια κουπίτσα δοσομετρική...Άλλωστε, τι τα χρειάζομαι τα ζύγια πια; Συνήθισα...Άντε να το φτιάξω...
Τι να βάλω μέσα τώρα; Ξεκινάω και βλέπουμε...
1 πλάκα μαργαρίνη 250 γρ.(να έχει μαλακώσει)
2 κούπες ζάχαρη
5 αυγά
1 1/2 κούπα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
4 κ. σ. κακάο
1 βανίλια
1/2 κούπα γάλα
1/4 κούπας νερό, ανακατεμένο με...
2 κ. γ. στιγμιαίο καφέ
Χτύπησα όλα τα υλικά με το μίξερ για 3-4 λεπτά. Βουτύρωσα και αλεύρωσα μια φόρμα (η δόση είναι για μεγάλη φόρμα κέικ, αλλά εγώ την έβαλα σε μια μικρή και έφτιαξα και 12 καπ κέικς). Το έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς με αέρα, για 50 λεπτά. Για μεγάλη φόρμα, μπορεί να θέλει 1 ώρα. Δοκιμάστε με μαχαίρι.
Να βάλω και γλάσο που του αρέσει...
1 κ. σ. μαργαρίνη ή βούτυρο
4 κ. σ. νερό
2 κ. σ. κακάο
άχνη όση πάρει (πήρε περίπου 15 κ. σ.)
Έβαλα το βούτυρο σε μπρίκι να λιώσει, πρόσθεσα το νερό, το κακάο και τη ζάχαρη και ανακάτεψα για λίγη ώρα στη φωτιά.
Αφού κρύωσε το κέικ, έβαλα το γλάσο σε κέικ και καπ κέικς.
-Ωραίο κέικ (η αδερφή). Με τι συνταγή το έκανες;
-Με συνταγή του μυαλού μου...Έτσι βγήκε.
-Να μου δώσεις τη συνταγή.
-Κάτσε να τη γράψω πρώτα και θα στη δώσω...
Τελευταία μέρα
-Αν δεν φάς όλο το κέικ με τους φίλους σου, κόψε το και βάλε το στην κατάψυξη σε κομμάτια. Θα έχεις όποτε θες!
-Οκ!
Μέχρι τελευταία στιγμή κάναμε δουλειές. Πεταχτά μπήκαν τα πράγματα στις βαλίτσες. Προέκυψαν υδραυλικοί και τα μέχρι πριν λίγο πεντακάθαρα μπάνια, έγιναν να μην πω πώς...Καθάριζε μάνα με την ψυχή στο στόμα πριν φύγεις.
Οι συμβουλές και οδηγίες δεν σταματούσαν. Πόσα θα θυμάται; Πόσα θα κάνει; Πόσα θα ξεχάσει; Θα κλειστεί απ΄έξω; Θα θυμάται να κλειδώνει; Θα κλείνει την πόρτα μην μπει κανένα ποντικάκι; Θα τρώει σωστά; Θα πηγαίνει στη σχολή; Θα προσέχει τον εαυτό του; Φεύγουμε λίγο πιο ήσυχοι συγκριτικά με το πώς είχαμε φύγει από την Αθήνα. Η Αθήνα είναι μια πόλη τεράστια. Το πρώτο μας παιδί και μάλιστα κορίτσι το αφήναμε μόνο του. Η Πάτρα είναι λίγο πιο φιλική από την Αθήνα (αν και όχι τόσο ακίνδυνη πια), και τα αδέρφια μου είναι κοντά.
-Να φυλάξεις τα χρώματα.
-Και να φοράς τη ζακέτα σου (η μεγάλη τον δούλευε).
-Και τα φαγητά να φυλάξεις!
-Και μην ξεχνάς τη ζακέτα σου!
-Θα σου κλείσει η πόρτα!!!
-Και είπαμε ε; Να φοράς τη ζακέτα σου! Και να φυλάξεις τα χρώματα! Και πάνω απ΄ όλα τη ζακέτα σου!
Ανυπομονεί να μας διώξει...Ο Θεός να βάλει το χέρι του...και να τον έχει καλά.... :-)
Μονόλογος ξανά...
