Σκόνη στο σπίτι

Ο κ. Νίκος που με παρακολουθεί από τον Καναδά εδώ και χρόνια, μου είχε στείλει εδώ και πολύ καιρό ένα από αυτά τα email που λένε μέσα διάφορες φιλοσοφίες για τη ζωή. Μου άρεσε πολύ και περίμενα την κατάλληλη στιγμή να το βάλω, αλλά όλο το ανέβαλα γιατί πάντα προηγείτο μια συνταγή. Όμως, ήθελα πάντα να το βάλω, γιατί πιστεύω σ΄αυτή τη φιλοσοφία κι εγώ. Χτες, αφού φιλοσόφησα για άλλη μια φορά σκεπτόμενη πόσο μικρή είναι η ζωή, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να το βάλω. Το κείμενο ήταν στα αγγλικά και σας το μεταφέρω σε ελεύθερη απόδοση... Μετά από αρκετές δυσκολίες που έχουμε περάσει σαν οικογένεια (όχι τη δική μου), έχω φιλοσοφήσει πολύ γύρω από τι πρέπει και τι θέλω να κάνω. Έχω αποφασίσει ότι θα κάνω στη ζωή μου περισσότερο αυτά που θέλω και λιγότερο αυτά που πρέπει κι ας έχει λίγη σκόνη το σπίτι παραπάνω. Προτιμώ να φωτογραφίζω, να χάνομαι στην κουζίνα μου, να κάνω βόλτες, να πίνω καφέ με τις φίλες μου να μη χάνω καμία ευκαιρία για να περάσω καλά, παρά να βάλω σίδερο μόνο και μόνο επειδή πρέπει. Πολλοί με ρωτάνε πότε προλαβαίνω να τα κάνω όλα αυτά που κάνω. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόστος. Και το κόστος εδώ, είναι να μένουν λιγάκι πίσω, πράγματα για τα οποία δεν καίγομαι. Είναι πιο σημαντικό για μένα να ακούσω το πρόβλημα ενός φίλου, παρά να είναι το σπίτι στην εντέλεια.

Όμως πολλά είπα. Διαβάστε παρακάτω αυτό που ήθελα να σας δείξω...

Ξεσκονίζοντας

"Ενα σπίτι γίνεται "σπιτικό", όταν μπορείς να γράψεις "σ'αγαπω" πάνω στα έπιπλα"

Δεν φαντάζεστε πόσες αμέτρητες ώρες έχω περάσει καθαρίζοντας (όχι εγώ φυσικά, χεχε).

Συνήθιζα να περνάω τουλάχιστον 8 ώρες κάθε σαββατοκύριακο, για να είμαι σίγουρη ότι όλα είναι τέλεια, σε περίπτωση που ερχόταν κάποιος στο σπίτι. Μετά, μια μέρα, διαπίστωσα ότι κανένας δεν ερχόταν. Όλοι ήταν έξω, ζώντας τη ζωή τους και περνώντας ευχάριστα.


Τώρα, όταν έρχεται κόσμος, δεν χρειάζεται να βρω δικαιολογία για την "κατάσταση" που επικρατεί στο σπίτι μου. Ενδιαφέρονται πιο πολύ ν'ακούσουν τα πράγματα που έκανα εκτός σπιτιού, ζώντας τη ζωή μου και περνώντας ωραία. Αν δεν το έχετε ανακαλύψει αυτό ακόμα προσέξτε την παρακάτω συμβουλή!

Η ζωή είναι μικρή! Χαρείτε τη!

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά δεν θα ήταν καλύτερο να ζωγραφίσεις κάτι ή να γράψεις ένα γράμμα; Να ψήσεις ένα κέικ, να φυτέψεις λουλούδια;

Σκεφτείτε καλά τη διαφορά μεταξύ "θέλω" και "πρέπει".

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος με τόσα ποτάμια να κολυμπήσεις και τόσα βουνά να ανεβείς, τόση μουσική ν' ακούσεις, τόσα βιβλία να διαβάσεις, τόσους φίλους να περιθάλψεις και ζωή να καθοδηγήσεις!

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά ο κόσμος είναι εκεί έξω. Εκεί, με γυαλιά στα μάτια σου, αέρα στα μαλλιά σου, μια χιονονιφάδα πάνω σου, ένα ψιλόβροχο. Αυτή η μέρα, δεν θα ξαναγυρίσει πίσω.

Ξεσκόνισε αν πρέπει, αλλά βάλε καλά στο μυαλό σου ότι τα γηρατειά θα έρθουν και δεν είναι απαραίτητα ωραία. Κι όταν ακόμα κι εσύ θα φύγεις, σκόνη θα γίνεις, ακόμα κι εσύ! Δεν είναι τι "μαζεύεις", αλλά τι "σκορπάς", αυτό που σου λέει τι ζωή έζησες...

Dusting

'A house becomes a home when you can write
'I love you' on the furniture.'

I can't tell you how many countless hours
that I have spent CLEANING!

I used to spend at least 8 hours every weekend
making sure things were just perfect --
'in case someone came over'
Then I realized one day that no-one came over;
they were all out living life and having fun!


Now, when people visit, I find no need to
explain the 'condition' of my home.
They are more interested in hearing about
the things I've been doing while I was
away living life and having fun.
If you haven't figured this out yet,
please heed this advice.

Life is short. Enjoy it!
Dust if you must,
but wouldn't it be better to
paint a picture or write a letter,
bake a cake or

plant a seed,
ponder the difference between want and need?

Dust if you must, but there's not much time,
with rivers to swim and mountains to climb,
music to hear and books to read,
friends to cherish and life to lead.



Dust if you must, but the world's out

there with the sun in your eyes,
the wind in your hair, a flutter of snow,
a shower of rain.
This day will not come around again.

Dust if you must, but bear in mind,
old age will come and it's not kind.
And when you go -- and go you must --
you, yourself will make more dust!

It's not what you gather, but what you scatter
that tells what kind of life you have lived.