Κολοκυθόσουπα

31 Οκτωβρίου σήμερα, ημέρα που γιορτάζεται στην Αμερική το Halloween... Λοιπόν, Trick Or Treat? Με την ευκαιρία αυτής της μέρας, βάζω τη συνταγή που έκανα εδώ και λίγες μέρες.

Στην κατάψυξη του ψυγείου στεκόταν κρυμμένη όση κολοκύθα είχε απομείνει. Κάθε φορά που άνοιγα την κατάψυξη, κρυβόταν πίσω από παγωμένα ψάρια και κατεψυγμένα κοτόπουλα. Νόμιζε πως δεν τη βλέπω, ένα χρόνο τώρα αφημένη εκεί μέσα. Έκανα πως δεν την έβλεπα κι αυτή νόμιζε πως δεν την έβλεπα. Με είχε πάρει από φόβο η έρμη. Μία έβαζα πρίγκιπες να την τρίβουν, μία την έκανα αλμυρή πίτα, μία την έκανα γλυκιά, σου λέει ετούτη εδώ είναι αλλοπρόσαλλη. Βασικά δεν ήξερα τι να την κάνω. Δεν ήθελα να την ξανακάνω πίτα. Δεν ήθελα να την ξανακάνω γλυκό. Ήθελα να την κάνω σούπα αυτή τη φορά. Ρωτώ τη Heart που είναι κι αυτή ειδική στο να βασανίζει ανύποπτες κολοκύθες. Εκείνη κι αν τις περιποιείται δεόντως! Μέχρι και παγωτό τις έχει κάνει. Συμβουλεύομαι την κολοκυθομαθή Heart, πιάνουν τόπο οι συμβουλές και κάνω σχεδόν αυτά που με συμβούλεψε.

Έχουμε και κάνουμε:
Διαβάζουμε το γνωστό παραμύθι. Τι ποιο παραμύθι; Ε το γνωστό ντε! Αυτό που γίνονται οι κολοκύθες άμαξα και τούμπαλιν...Το θυμηθήκατε; Α μπράβο! Ναι...για τη Σταχτοπούτα μιλάω.
Αφού το διαβάσουμε και το εμπεδώσουμε, εκεί κατά τις 12 τη νύχτα αφότου η άμαξα έχει πια μεταμορφωθεί πάλι σε κολοκύθα και αφού η ωραιοτάτη πλην βιαστική Σταχτοπούτα έχει γυρίσει στο φτωχικό της δωμάτιο, τσακώνουμε μια κολοκύθα και κόβουμε μισό κιλό, πριν προλάβει καμιά μάγισσα και κάνει πάλι τα μαγικά της και αντί για κολοκυθόσουπα έχουμε ζάντες κολοκυθίου.

Για τρία πιάτα κολοκυθόσουπα, θέλουμε τα εξής:
1/2 κιλό κολοκύθα πορτοκαλί
2 κ.σ. λάδι
περίπου 1 λίτρο νερό
1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 φλυτζάνι (όχι πολύ μεγάλο, όχι πολύ γεμάτο) γάλα
αλάτι
πιπέρι άσπρο
1/2 κ. γ. κανέλλα
1 κ. γ. μοσχοκάρυδο
optional: κρουτόν

Μέσα σε μια κατσαρόλα βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί και ρίχνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι.
Το αφήνουμε λίγο να μαραθεί (2-3 λεπτά) και προσθέτουμε και την κολοκύθα κομμένη σε κομμάτια. Η δική μου κολοκύθα ήταν στην κατάψυξη, έτσι όταν την απόψυξα ήταν μαλακή και δε χρειάστηκε να την κόψω σε μικρά κομμάτια και έβρασε γργήγορα. Αν έχετε φρέσκια, κόψτε τη σε κύβους.
Προσθέτουμε το νερό, και την αφήνουμε να βράσει για 10 λεπτά.
Όταν πια γίνει μαλακή, σβήνουμε τη φωτιά, προσθέτουμε την κανέλλα, το μοσχοκάρυδο, το πιπέρι και αλάτι και αποσύρουμε από τη φωτιά.
Λιώνουμε με ένα μακρόστενο μίξερ όλα τα υλικά μέσα στην κατσαρόλα.
Επαναφέρουμε την κατσαρόλα στο μάτι που είναι ακόμα ζεστό και προσθέτουμε το γάλα όχι μονομιάς, αλλά σιγά-σιγά μέχρι να μας ικανοποιεί η γεύση της.
Διορθώνουμε τη γεύση αν χρειάζεται με αλατοπίπερο ή μοσχοκάρυδο.

Σερβίρουμε με έτοιμα κρουτόν ή με homemade τα οποία θα φτιάξουμε με ψωμί τοστ χωρίς κόρα, κομμένο σε κυβάκια και τηγανισμένο (χωρίς λάδι θα πρότεινα) σε αντικολλητικό τηγάνι για μερικά λεπτά.

Η δόση είναι για 3 πιάτα σούπα. Εσάς, τον πρίγκιπα και όποιον άλλον/η θέλετε. Καλού –κακού, καλέστε τη μάγισσα. Πρέπει να τα έχουμε καλά με αυτές. Δεν ξέρεις ποτέ πότε θα σε μεταμορφώσουν σε βάτραχο.

TIP: θα επιμείνω σ’ αυτό που είπα περί καταψύξεως. Αν η κολοκύθα είναι φρέσκια, πιθανώς θα θέλει περισσότερη ώρα βράσιμο από το να την είχατε βγάλει από την κατάψυξη. Οπότε, κόψτε τη σε κύβους και ελέγξτε με πηρούνι πότε είναι έτοιμη.

Και επειδή δεν είναι μόνο στην Αμερική η εποχή της κολοκύθας, δείτε 2 φωτό που τράβηξα ενώ ερχόμουν από Πάτρα μέσα από το αμάξι. Υπάρχουν πολλά υπαίθρια μαγαζάκια με κολοκύθες στη διαδρομή Κυλλήνη-Πάτρα.



Καλό πσκ!

Άλλες συνταγές με κολοκύθα
Γλυκιά κολοκυθόπιτα
Αλμυρή κολοκυθόπιτα

Χοιρινό με δαμάσκηνα

Πριν λίγες μέρες είχαμε πάει σε μια ταβέρνα, στην οποία έφαγα ένα καταπληκτικό χοιρινό με δαμάσκηνα. Η γεύση ήταν μοναδική. Εκείνο που σκέφτηκα τρώγοντάς το, ήταν το εξής: Γιατί μπορεί να το φτιάχνει αυτός και όχι εγώ;
Τα τελευταία χρόνια, με την εμπειρία που έχω αποκτήσει μετά από τόσα χρόνια μαγειρέματος, μου είναι αρκετό να δω και να γευτώ κάτι, για να καταλάβω πώς το έχουν κάνει. Εκείνη τη μέρα, αφού έκανα γευστική και οπτική ανάλυση (χεχε), είπα πως θα το κάνω κι εγώ. Κόλλησα σε ένα μόνο υλικό, που το έβλεπα και δεν ήμουν σίγουρη για το τι ήταν.
Εντελώς μελιστάλαχτα και ευγενικά, ρώτησα τον κύριο της ταβέρνας να μου πει τι είναι γιατί δεν καταλαβαίνω. Απόρησε, γιατί το μόνο που είχε μέσα είπε, ήταν τα δαμάσκηνα. Όταν όμως του είπα: «Μήπως ήταν σιναπόσπορος»; Έφαγε φλασιά και μου είπε το μυστικό: είχε μέσα λίγη μουστάρδα (η οποία είχε ολόκληρο σιναπόσπορο μέσα). Τα τααααααααααααααααα! Είχα το μυστικό! Χαχα!
Μια και δυο, πήρα χοιρινό μέσα στη βδομάδα για να το κάνω την Κυριακή.
Πάμε να το κάνουμε;

Χοιρινό με δαμάσκηνα
(υλικά για 4 άτομα)
Τι χρειαζόμαστε:
1 κιλό μπούτι χοιρινό (ενώ είπα στον σύζυξ να φέρει τηγανιά για πιο ευκολία, μου έφερε μπούτι ολόκληρο και καθόμουν κι έκοβα)
½ ποτήρι του κρασιού ελαιόλαδο
½ ποτήρι κρασιού κρασί κόκκινο (ή ό,τι έχετε)
1 κρεμμύδι χοντροκομμένο
2 κ. σ. μουστάρδα
1 κ. γλ. σιναπόσπορο -όχι σκόνη αλλά σπόρους (αν δεν έχετε σιναπόσπορο, προτιμείστε μια μουστάρδα με ολόκληρο σιναπόσπορο ή απλά παραλείψτε το)
2 δαφνόφυλλα
1 κύβο σκόρδου ή ½ κ. γλ. σκόνη σκόρδο ή 1-2 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένο ή λιωμένο
250 γρ. δαμάσκηνα χωρίς κουκούτσια
1 κ. σ. μέλι
αλάτι
πιπέρι
4 ποτήρια νερού νερό

Τι κάνουμε:
Τεμαχίζουμε το χοιρινό σε μικρά κομμάτια (μπουκιές), ενώ το καθαρίζουμε από τα λίπη του.
Μπορεί το χοιρινό να υστερεί σε ποιότητα από το μοσχαρίσιο κρέας, αλλά έχει ένα καλό: το λίπος του είναι ορατό και μπορεί να αφαιρεθεί σε αντίθεση με το μοσχαρίσιο που δεν είναι εύκολο πάντα.

Το πλένουμε και το αφήνουμε να σουρώσει.

Ζεσταίνουμε σε φαρδιά κατσαρόλα ή τηγάνι το λάδι και βάζουμε το κρέας.

Το γυρίζουμε στη φωτιά να ασπρίσει από όλες τις μεριές. Η διαδικασία αυτή μου πήρε 15 λεπτά.

Σβήνουμε το φαγητό με το κρασί και αφήνουμε να πάρει μια βράση.

Προσθέτουμε τα κρεμμύδια (αν θέλετε μπορείτε να τα προσθέσετε και πριν το σβήσιμο).

Προσθέτουμε τη μουστάρδα, το σιναπόσπορο, το σκόρδο, τα δαφνόφυλλα, το αλατοπίπερο και 2 ποτήρια νερό και αφήνουμε να βράσει σε δυνατή φωτιά.

Συνολικά, μου πήρε 1 και ½ ώρα για να ετοιμαστεί. Στη διάρκεια του μαγειρέματος, πρόσθεσα άλλα 2 ποτήρια νερό, κατά το τέλος του μαγειρέματος μάλιστα.

Στην μιάμιση ώρα, χαμήλωσα τη φωτιά, φρόντισα να έχει νερό αλλά όχι τόσο ώστε να θέλει πολλή ώρα βράσιμο και πρόσθεσα τα δαμάσκηνα και το μέλι.
Άφησα να βράσουν για 5 λεπτά και έσβησα τη φωτιά.

Συνοδεύτηκε και ρύζι σουρωτό, σαλάτα λάχανο καρότο και κρασί χαρισμένο από φίλους (ίδιο με αυτό που προστέθηκε μέσα).

Η γεύση ήταν ένα ποίημα. Η σάλτσα, επίσης! Τα παιδιά μου το έφαγαν και το καταφχαριστήθηκαν, χωρίς να φάνε βέβαια τα δαμάσκηνα (μην έχουμε και απαιτήσεις τέτοιες…). Τη σάλτσα πάντως την τίμησαν δεόντως.
Οι ποσότητες στο κρέας και τα δαμάσκηνα μπορούν όπως καταλαβαίνετε να διαφοροποιηθούν.

Είναι ένα εντυπωσιακό φαγητό πάντως και είναι ό,τι πρέπει για γιορτινό τραπέζι.
Στη φωτό είναι όλο το κρέας με όλα τα δαμάσκηνα (για να καταλάβετε τις ποσότητες) και μόλις που έφτασε για όλους μας (4 άτομα).
Έμειναν μόνο λίγα δαμασκηνάκια και 2-3 μπουκιές κρέας που σας αφήνω να μαντέψετε ποιος τα έφαγε!

update 3-11-08
Το φαγητό δοκιμάστηκε χτες με μοσχάρι και ήταν εξίσου τέλειο! Συνοδεύτηκε αυτή τη φορά με άγριο ινδιάνικο ρύζι.

Αγίου Δημητρίου

Αγίου Δημητρίου σήμερα και γιορτάζει η μάνα. Πρωί πρωί σηκώθηκε να πάει στην εκκλησία το πρόσφορο που της έφτιαξε η γειτόνισσα. Μετά το σπάσιμο του χεριού της το Μάρτιο, είναι μετρημένες οι φορές που πήγε στην εκκλησία που είναι δίπλα μας (στο σπίτι στην Πάτρα). Κάθε φορά που τα καταφέρνει λοιπόν, έχει μεγάλη χαρά! Δε μπορεί να ζυμώσει πια η ίδια από χρόνια. Η γειτόνισσα τη σκέφτηκε και της έφτιαξε λειτουργιά.

Σηκώθηκα και δεν τη βρήκα εκεί. Είχε πάει στην εκκλησιά, αχάραγο.
Σηκώθηκα, ήπια τον καφέ μου, χάζεψα στο μπαλκόνι να δω τι καιρό έχει. Η ώρα περνούσε και ανησύχησα προς στιγμή γιατί αργούσε να γυρίσει. Σκέφτηκα όμως ότι το μοναστήρι έχει μνημόσυνο κάθε Κυριακή και αν δεν τελειώσει το μνημόσυνο, δεν τους δίνει ο παπάς τη λειτουργιά για αν φύγουν οι νοικοκυρές. Αν είχε πάθει κάτι εξάλλου, τη γνωρίζουν και θα μας είχαν ειδοποιήσει.
Έπιασα να μαγειρεύω. Κοτόπουλο λεμονάτο και μοσχάρι λεμονάτο. Για να ικανοποιηθούν όλα τα γούστα.

Τσουκου τσούκου κατά τις 10.30 κατέφτασε με ένα κομμάτι λειτουργιά.
-Το βλέπεις; Μου λέει δείχνοντάς μου ένα μικρό κομματάκι που λείπει από το κέντρο του κομματιού της. Αυτό παίρνουν από την καθεμιά και το βάζουν στη Θεία Κοινωνία.
Δεν είναι η δική μου -συνεχίζει- αλλά έτσι γίνεται. Δεν πειράζει...

Non stop η γριά μάνα κάθε φορά που πάω. Η καημένη είναι μόνη. Δεν έχει με ποιον να τα πει και κάθε φορά που πάω η πάρλα της είναι non stop. Λέει και ξαναλέει τα ίδια νέα, δε θυμάται τι μου έχει πει και τι όχι στο τηλέφωνο. Μπορεί να μου πει ένα νέο και τρεις και τέσσερις φορές...Είναι μαζί πάνω κάτω με την άλλη κόρη της, παρακάτω μένει ο γιος της, αλλά ο καθένας τρέχει ολημερίς για τη δική του ζωή και έτσι είναι μόνη.

-Τώρα που σου μαγείρεψα, θα πάω να πω χρόνια πολλά στην ανιψιά μου, της λέω.
Πήγα στον αδερφό μου για καφεδάκι. Σύντομο γιατί θα φάμε και θα φύγουμε.

Γυρίσαμε, φάγαμε τρυφερότατο μοσχάρι λεμονάτο, φάγαμε και το μιλφέιγ που έκανα χτες βράδυ και κατά τις 3.30 φύγαμε.

Μ' αρέσει που νόμισα πως στην Πάτρα δε θα φάω πολύ αυτό το σκ...Αμέ...Πώς το ήθελα...
Κλείνοντας, μέρα που είναι, σας δείχνω το πρόσφορο-εργο τέχνης, που μου χάρισε ο φίλος μου ο Π.Κ. τη μέρα που άνοιξα το μπλογκ, με την ευχή να με προστατεύει, πολύτιμο δώρο και τον ευχαριστώ. Θα βάλουμε και τη συνταγή, προσφορά κι αυτή δική του.

Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες και Δήμητρες. Χρόνια πολλά μάνα!

Ψωμί ζυμωτό με προζύμι

Αφού μάθαμε να κάνουμε προζύμι, ήρθε η ώρα να κάνουμε και ψωμί με το προζύμι μας.
Τη μέρα που θα ξεκινήσετε να φτιάξετε ψωμί ζυμωτό με προζύμι, θα πρέπει να έχετε στο νου σας ότι το ψωμί θα το έχετε την επόμενη μέρα. Γι αυτό, το σαββατοκύριακο είναι ιδανικό.
Το ψωμί με προζύμι είναι χρονοβόρο γιατί γίνεται σε 2 φάσεις. Αν βάλουμε μέσα και τη φάση της παρασκευής προζυμιού, τότε ο μπελάς είναι ακόμα μεγαλύτερος, αλλά αξίζει τον κόπο. Εξάλλου είπαμε: αν φτιάξουμε προζύμι μια φορά, τότε μπορούμε διατηρώντας το να έχουμε συνέχεια.

Το προζυμίσιο ψωμί έχει ένα μειονέκτημα: χρειάζεται χρόνο για να φουσκώσει και προγραμματισμό, αφού γίνεται σε δύο φάσεις. Τα πλεονεκτήματά του είναι πολλά: η διαφορετική γεύση του, η νοστιμάδα του, είναι πιο συμπαγές και κρατάει περισσότερο από άλλα ψωμιά.

Οι 2 φάσεις:
Η 1η φάση είναι το «ανάπιασμα», δηλαδή η δημιουργία μιας ζύμης με το 1/3 ή 1/4 της συνολικής ποσότητας του αλευριού που θα χρησιμοποιηθεί.
Η πρώτη αυτή ζύμη σκεπάζεται και μένει 8-10 ώρες και στη συνέχεια προστίθεται και το υπόλοιπο αλεύρι και γίνεται το τελικό ζύμωμα. Από την αναλογία του αλευριού που χρησιμοποιείται για το ανάπιασμα εξαρτάται η ξινάδα του ψωμιού (να το μυστικό που λέγαμε). Όσο περισσότερο αλεύρι από τη συνολική ποσότητα αναπιάσετε, τόσο πιο ξινό θα γίνει το ψωμί αυτό. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ.
Η 2η φάση είναι το τελικό ζύμωμα, που θα τη δούμε στην πορεία.
Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς έκανα…


Ψωμί με προζύμι
Μισό κιλό προζύμι
Αλάτι
Χλιαρό νερό
2-2,5 κιλά αλεύρι
Σουσάμι, ηλιόσπορους, παπαρουνόσπορους

Μετά από 3 μέρες, το προζύμι μου είναι κιόλας έτοιμο. Έχει φουσκώσει πολύ και έχει πάρα πολλές τρυπίτσες. Η γεύση του είναι ξινούλα και ζυγίζει μισό κιλό. Άρα, μπορώ να φτιάξω με αυτό ένα ψωμί, που συνολικά θα έχει 2-2,5 κιλά αλεύρι. Το μισό κιλό αλεύρι, το έχει πάρει ήδη το προζύμι, άρα μπορώ να προσθέσω ακόμα μέχρι 2 κιλά. Αν προσθέσω λίγο λιγότερο ή λίγο περισσότερο, δε χάλασε ο κόσμος, απλά ίσως διαφοροποιηθεί λίγο το φούσκωμά του.

Άνοιξα λίγο το φούρνο για να δημιουργήσω ένα ζεστό περιβάλλον.
Με λίγο χλιαρό νερό, ανάπιασα το προζύμι μου μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ. Δηλαδή, έβαλα το προζύμι μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ, το αραίωσα με λίγο χλιαρό νερό, αλάτι και ένα κιλό αλεύρι (εγώ χρησιμοποίησα κίτρινο αλεύρι Λήμνου).

Το νερό που θα βάλετε για το αλεύρι πρέπει να το βάζετε λίγο-λίγο, να ζυμώνετε και να προσθέτετε νερό, μέχρι να έχει πάρει το αλεύρι όλη την υγρασία. Προσοχή λοιπόν στην ποσότητα νερού που θα βάλετε. Δεν πρέπει να γίνει χυλός, αλλά ούτε να υπάρχει περίσσιο αλεύρι που δεν μπορεί να απορροφηθεί.

Το ζύμωσα για λίγο και το άφησα στο μπωλ. Πήρα ένα κομμάτι στο μέγεθος μπάλας του τένις και το φύλαξα σε άλλο μπωλάκι για να ξαναέχω προζύμι. (Φύλαξα άλλο ένα μπαλάκι για τη φίλη μου την Α που δεν προλαβαίνει να κάνει Α…πρέπει να τους σκεφτόμαστε τους φίλους…)

Το ζυμάρι μου ήταν ένα εύπλαστο ζυμάρι όχι νερουλό, αλλά όχι και συμπαγές απόλυτα. Κολλούσε λίγο στα χέρια μου. Επίτηδες το άφησα λίγο υγρό και όχι πολύ συμπαγές, για να μπορέσει να διογκωθεί. Την προηγούμενη φορά που το είχα κάνει πιο συμπαγές, δε διογκώθηκε αρκετά (Αυτό στη 2η φωτό είναι αρκετά συμπαγές. Θέλει να είναι πιο αραιό για να φουσκώσει πολύ).

Έβαλα μεμβράνη στο μπωλ, το τύλιξα σε ένα τραπεζομάντηλο και το έβαλα στον φούρνο που έσβησα. Το άφησα εκεί για να διογκωθεί. Το αναπιασμένο προζύμι πρέπει να μείνει έτσι πολλές ώρες. Αν το προζύμι σας έχει γίνει σωστά, τότε σε λίγες ώρες μέσα, αυτό τριπλασιάζει τον όγκο του. Το δικό μου, μόλις μετά από 2 ώρες από το ανάπιασμα , και με τη ζεστασιά του φούρνου είχε αυτή την όψη. Το ίδιο φουσκωτό ήταν και την επόμενη μέρα.

2η φάση: το τελικό ζύμωμα
Μετά από 8 ώρες, έβγαλα το μπωλ από τον φούρνο μέσα στον οποίο είχα φυλάξει το μπωλ, άνοιξα πάλι τον φούρνο στο 50, ξαναζύμωσα με το υπόλοιπο αλεύρι και με λίγο νερό ακόμα. Όσο πιο πολύ νερό βάλετε, τόσο πιο πολύ αλεύρι θα αναγκαστείτε να προσθέσετε. Γι αυτό, να μην προσθέτετε όλο το νερό από την αρχή, αλλά σιγά-σιγά σύμφωνα με το αλεύρι που θέλετε να χρησιμοποιήσετε.
Ζύμωσα για 10-15 λεπτά.

Όσο πιο πολύ αλεύρι βάλετε, τόσο πιο συμπαγές ψωμί θα έχετε.
Όσο πιο πολύ νερό βάλετε, τόσο πιο τρυπητό, κυψελωτό ψωμί θα έχετε.

Λάδωσα ελαφρά δύο ταψάκια. Τη ζύμη μου τη χώρισα στη μέση. Τη μια την άφησα σκέτη και στην άλλη έβαλα γλυκάνισο μέσα και ηλιόσπορους έξω. Έβαλα τη ζύμη μέσα στα ταψάκια, (υπολογίστε ότι θα διπλασιαστεί ο όγκος του). Τα χάραξα με ένα μαχαίρι απαλά, τα χάιδεψα με βρεγμένα χέρια και έβαλα από πάνω ηλιόσπορους (μπορείτε να βάλετε σουσάμι, παπαρουνόσπορο, ηλιόσπορους ή ό,τι θέλετε) . Πάτησα τη ζύμη για να κολλήσουν καλά οι σπόροι.

Αφού έκανα όλα αυτά, ξανατύλιξα τα ταψάκια με το τραπεζομάντηλο και τα ξαναέβαλα σε λίγο προθερμασμένο φούρνο για να διπλασιαστούν.

Τα άφησα εκεί 3 ώρες και μετά τα έψησα 70 λεπτά στους 180-200 σε προθερμασμένο φούρνο (ανάλογα το φούρνο και το μέγεθος του ψωμιού).

Όταν βγάλετε το ψωμί αφού ψηθεί, βγάλτε το από τα ταψάκια για να μην ιδρώσει. Αφήστε το να κρυώσει πάνω σε σχάρα για να αερίζεται.

Τυλίξτε το ψωμί σας όταν κρυώσει σε πετσέτα για να διατηρηθεί πιο πολλές μέρες. Αν νομίζετε ότι δε θα το καταναλώσετε αμέσως βάλτε το στην κατάψυξη, ολόκληρο ή κομμένο σε τέταρτα.

Σε πολλούς δεν αρέσουν τα ζυμωτά ψωμιά για την ξινή γεύση τους. Εμένα, αυτή η ξινή γεύση είναι που με ξετρελαίνει.

Μην απογοητευτείτε αν την πρώτη φορά δεν πάει καλά. Με επιμονή και υπομονή θα πετύχετε αυτό που θέλετε.

Συνολικά χρησιμοποίησα 2,5 κιλά αλεύρι γι΄ αυτά τα 2 ταψάκια που βλέπετε. Ενάμιση κιλό ήταν αλεύρι Λήμνου και το υπόλοιπο ήταν αλεύρι για όλες τις χρήσεις.
1/2 κιλό μπήκε στο προζύμι μέρα με τη μέρα που το έφτιαχνα
1 κιλό μπήκε στο ανάπιασμα
1 κιλό (ίσως ήταν και λιγότερο) μπήκε στο τελικό ζύμωμα.

Αν το ψωμί που θα φτιάξετε, θέλετε να είναι με αλεύρι ολικής άλεσης, θα θέλει περισσότερο προζύμι ή θα πρέπει να μη βάλετε τόση ποσότητα αλευριού (συνολικά) γιατί τα βαριά αλεύρια όπως είπα και στο προηγούμενο ποστ, φουσκώνουν δυσκολότερα.

Αν δεν καταπιαστείτε με ζύμωμα, θα φυλάξετε το προζύμι σας στο ψυγείο σκεπασμένο. Όταν θελήσετε να το χρησιμοποιήσετε, θα το βγάλετε να πάρει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος χωρίς να το βάλετε σε φούρνο μικροκυμάτων ή φούρνο κανονικό. Μπορείτε επίσης να το καταψύξετε και να το βγάλετε όταν θελήσετε, αφήνοντάς το να ξεπαγώσει από μόνο του χωρίς να επισπεύσετε τη διαδικασία με κάποιον από τους παραπάνω τρόπους.

Προσοχή: πριν ξεκινήσετε όλα αυτά και αν έχετε σκοπό να φυλάξτε το ψωμί σας μέσα σε πετσέτα, ξεβγάλετε την πετσέτα που θα χρησιμοποιήσετε με σκέτο νερό και αφήστε τη να στεγνώσει πριν τη χρησιμοποιήσετε, αν δε θέλετε να μυρίζει το ψωμί σας λουλούδια του δάσους, λεβάντα και άλλα μαλακτικά πλυντηρίου!!!

Ελπίζω, με όλες αυτές τις οδηγίες, να μη σας μπέρδεψα περισσότερο αντί να σας ξεμπερδέψω!

Κλείνοντας, θέλω να σας δείξω το σκαφίδι

μέσα στο οποίο ζύμωναν παλιά οι νοικοκυρές εδώ και την πινακωτή

μέσα στην οποία έβαζαν το ψωμί για να φουσκώσει. Και οι 2 φωτογραφίες είναι από το Βερτζάγειο Λαογραφικό Μουσείο στη Ζάκυνθο.

TIPS: Θέλετε και tips; Όλο το ποστ είναι ένα μεγάλο tip!
:-)

Αν το ψωμί σας δεν φουσκώνει ικανοποιητικά, δοκιμάστε την επόμενη φορά να χρησιμοποιήσετε περισσότερο προζύμι, δηλαδή στο προζύμι να έχει μπει το 1/4 του συνολικού αλευριού και όχι το 1/5. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω εναλλαγής της θερμοκρασίας ανάλογα με την εποχή ή από τα επεξεργασμένα αλεύρια του εμπορίου.

Καλή επιτυχία!

Go Dimitris

Ο Δημήτρης Παρούσης είναι έτοιμος να φύγει πάλι. Αυτή τη φορά για τη Χιλή! Πόσοι από μας δε θα ήθελαν να βρίσκονταν στη θέση του; Να γύριζαν τον κόσμο μόνο με ένα σάκο στην πλάτη; Εγώ πρώτη και καλύτερη. Πόσοι είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τα πάντα πίσω για να το κάνουμε; Ελάχιστοι... Αυτός όμως το έκανε. Πούλησε τα πάντα πριν 3 χρόνια κι έφυγε. Εδώ και 3 χρόνια, παρόλες τις δυσκολίες, κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και μέσα από τις διηγήσεις του και τις φωτογραφίες του, ονειρευόμαστε κι εμείς.
Πριν φύγει όμως, κάνει ένα πάρτυ για την παρουσίαση του πρώτου του βιβλίου. Τι θα κάνουμε την Τετάρτη το απόγευμα; Θα πάμε στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην οδό Ακαδημίας 23, για την παρουσίαση του βιβλίου φυσικά!
Μακάρι να ήμουν πιο κοντά στην Αθήνα για να ερχόμουν κι εγώ! Όχι μόνο για την παρουσίαση του βιβλίου και για να γνωρίσω το Δημήτρη από κοντά, αλλά γιατί σήμερα έμαθα κι ένα ευχάριστο νέο. Το βιβλίο θα προλογίσει ο Νίκος Μεγαδούκας, αδερφικός φίλος και πολύ καλός δημοσιογράφος του ΑΠΕ. Είχα στείλει email στο Νίκο για να τον ενημερώσω γι΄αυτή την παρουσίαση και με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι θα προλογίσει αυτός αντί για τον κ. Ταμπακόπουλο!
Σας μεταφέρω το δελτίο τύπου όπως μου το έστειλε ο Δημήτρης. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ή ΑΝΑΡΤΕΙΣΤΕ ΤΟ κι εσείς στα μπλογκ σας για να μπορούμε να ταξιδεύουμε κι εμείς μαζί του!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παρουσίαση Βιβλίου

Το πρώτο βιβλίο μιας σειράς ταξιδιωτικών εμπειριών του δημοσιογράφου Δημήτρη Παρούση (www.godimitris.gr) που πραγματοποιεί εδώ και 930 μέρες το γύρο του κόσμου παρουσιάζεται την

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008 στις 6.45 το απόγευμα, στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, Ακαδημίας 23 (απέναντι από την ΕΣΗΕΑ).

Το πρώτο βιβλίο της σειράς «Πάρε ένα σάκο κι έλα…», από τις εκδόσεις «Λαγουδέρα», είναι αφιερωμένο στην Κούβα.

Το βιβλίο προλογίζουν:

- Ο Υφυπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Κασσίμης
- Ο Γενικός Διευθυντής του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, Γιώργος Ταμπακόπουλος
- Ο Πρόεδρος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, Δημήτρης Μεσσίνης
- Ο Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Πάνος Σόμπολος
- Ο Α’ Αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρης Τσαλαπάτης

Στο βιβλίο γίνεται μια προσπάθεια αυθόρμητης καταγραφής της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στην Κούβα, μέσα από τη ματιά ενός δημοσιογράφου – ταξιδευτή και των συναισθημάτων του όπως τα έζησε στην περιπλάνησή του στην Κούβα. Παράλληλα δίνονται οι βασικότερες και πλέον χρήσιμες πληροφορίες για όποιον θελήσει να ταξιδέψει στο νησί του Κάστρο.
Επίσης στο βιβλίο περιλαμβάνεται η έρευνα για την καταγραφή του ελληνικού στοιχείου και των Ελλήνων που ζουν στην Κούβα.
Πρόκειται για μια εκδοτική προσπάθεια που συνδυάζει τον παλιό και τον σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας. Από τη μία τα κείμενα και από την άλλη η αμεσότητα του Ιντερνετ. Ένας αμφίδρομος τρόπος ενημέρωσης και ανάγνωσης. Ο αναγνώστης που θα ήθελε περισσότερες φωτογραφίες μπορεί να τις δει στο www.godimitris.gr . Μπορεί να επικοινωνήσει μαζί με τον Δημήτρη ή ακόμα και να ταξιδέψει μαζί του και να αποτελέσει τον «πρωταγωνιστή» στο επόμενο βιβλίο ή στην επόμενη ιστορία.
Στην εκδήλωση θα παρουσιαστούν 3 ιστορίες του βιβλίου σε βίντεο (4 λεπτών) ρεπορτάζ - ντοκιμαντέρ.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.godimitris.gr (το περιεχόμενό της είναι μεταφρασμένο σε 4 γλώσσες) και στην ιστοσελίδα www.lagoudera.com.gr
Για άμεση επικοινωνία μπορείτε να καλέσετε στο 6973535011 (Δημήτρης Παρούσης) 6937303808 (Νίκος Ιορδανίδης, εκδότης) ή στο e-mail: godimitris@gmail.com

Προζύμι

Αγοράσατε αλεύρι; Καθαρίστε πάγκο, σηκώστε μανίκια και πάμε να φτιάξουμε προζύμι.

Παραδοσιακά, το προζύμι γίνεται με νερό και βασιλικό που τα έχουμε πάρει την ημέρα του Σταυρού. Και αν δεν έχουμε; Κι αν μας το πήρε η γειτόνισσα και δε μας το έφερε πίσω; (λέμε τώρα) Τι κάνουμε; Περιμένουμε το χρόνου να ξανάρθει του Σταυρού; Αγοράζουμε από το φούρνο; Όχι. Ξεκινάμε τη διαδικασία κι ο Θεός βοηθός!
Πάμε να κάνουμε το προζύμι μας τώρα και σε 4-5 μέρες θα ζυμώσουμε ψωμί με προζύμι.

Προζύμι
Τι χρειαζόμαστε:
Αλεύρι σκληρό
χλιαρό νερό

Τι κάνουμε:
Παίρνουμε ένα ποτήρι σκληρό αλεύρι (εγώ βάζω και μαλακό, εσείς βάλτε ό,τι αγοράσατε, εξάλλου πείραμα θα κάνετε για πρώτη φορά, χεχε) και το βάζουμε σε ένα μπωλάκι. Προσθέτουμε λίγο χλιαρό νερό. Πόσο νερό; Θα βάλουμε λίγο νερό χλιαρό στο αλεύρι, έτσι ώστε να γίνει ένα ζυμαράκι (1/2 ποτήρι είναι αρκετό).
Φυλάμε το ζυμαράκι μέσα στο μπωλ σκεπασμένο (με καπάκι ή με μεμβράνη) σε θερμοκρασία δωματίου.

Την επόμενη μέρα, προσθέτουμε λίγο χλιαρό νερό και μερικές κουταλιές αλεύρι πάλι. Ανακατεύουμε και ξαναφυλάμε το ζυμαράκι μας. Έχει αρχίσει να γίνεται η ζύμωση.

Την επόμενη μέρα πάλι το ίδιο και βλέπουμε ήδη τις πρώτες φουσκάλες.

Ακολουθούμε αυτή τη διαδικασία 3-4 μέρες μέχρι να δούμε να δημιουργούνται πολλές φουσκάλες στο ζυμαράκι μας. Είναι αυτό, που θα βοηθήσει το ψωμί μας να φουσκώσει.

Αν μετά από 4 μέρες το ζυμαράκι σας δεν έχει φουσκώσει, κάτι κάνατε λάθος ή η θερμοκρασία δεν ήταν σωστή και πρέπει να το ξανακάνετε από την αρχή. Καλύτερα να πάει χαμένο ένα προζύμι, παρά ένα ολόκληρο καρβέλι ψωμί.

Όπως πολύ καλά περιγράφει εδώ κάποιος όλη τη διαδικασία, αν δεν καταναλώσετε το προζύμι μετά τις 4 μέρες της διαδικασίας, καλό είναι να το βάλετε στο ψυγείο για να μη χαλάσει.
Τη μέρα που θα το χρειαστείτε, βγάλτε το νωρίς από το ψυγείο, να πάρει τη θερμοκρασία του δωματίου.

Πόσο προζύμι όμως χρειάζεστε για ένα ψωμί;
Σύμφωνα με αυτά που λέει παραπάνω, αλλά και με την εμπειρία μου, θέλει τουλάχιστον το 1/5 του αλευριού που θα χρησιμοποιήσουμε (δείτε ΤIP). Αν δηλαδή θέλουμε να βάλουμε 2 κιλά αλεύρι, χρειαζόμαστε τουλάχιστον 400 γρ. προζύμι. Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος που έχει μεγαλύτερη εμπειρία ως προς τις αναλογίες. Εγώ με το μάτι το κάνω έτσι κι αλλιώς.

Καλή επιτυχία σε όσους προσπαθήσουν. Σε 4-5 μέρες θα επανέρθουμε για να ζυμώσουμε το ψωμάκι μας. Μην απογοητευτείτε αν από την πρώτη φορά δεν πάνε καλά τα πράγματα. Έτσι είναι η ενασχόληση αυτή. Θέλει στοργή, προδέρμ, υπομονή, επιμονή και αφοσίωση. Για το ψωμί που θα ζυμώσουμε σε λίγες μέρες, θα χρειαστούμε αλεύρι μαλακό, σκληρό, ολικής άλεσης ή ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας. Να θυμάστε, ότι όσο πιο βαρύ είναι το αλεύρι σας (π.χ. ολικής), τόσο περισσότερο προζύμι (ή μαγιά αν το κάνετε με μαγιά) θέλει. Αν επιπλέον βάλει κανείς και άλλα βαριά υλικά μέσα (σπόρους, τυρί κλπ), ακόμα περισσότερο…
Αλλά γι΄ αυτά, έχουμε καιρό να τα πούμε. Για την ώρα ας ασχοληθούμε μόνο με το προζύμι.

TIP: Ξέχασα το tip!!!
Ζυγίστε το μπωλάκι μέσα στο οποίο θα κάνετε το προζύμι ΠΡΙΝ ξεκινήσετε τη διαδικασία. Έτσι θα γνωρίζετε πόσο ακριβώς προζύμι έχετε, άρα και πόσο αλεύρι θα βάλετε επιπλέον.

Για να δω ποιες θαρραλέες (και θαρραλέοι, γιατί όχι;) θα ξεκινήσουν;
Καλή εβδομάδα!

update: Να σας πω, ότι πολλοί κατά τη διαδικασία βάζουν και αλάτι όπως και ζάχαρη. Εγω ομολογώ δεν βάζω τίποτα από τα δύο. Καμιά φορά βάζω αλάτι, αλλά γενικώς όχι.

update 3-11-08:
Αν το προζύμι σας αρνείται πεισματικά να φουσκώσει, μπορεί να φταίει η θερμοκρασία του σπιτιού σας, ή η εναλλαγή θερμοκρασία του σπιτιού σας. Κανακέψτε το. Κλείστε το σε μια κουβερτίτσα, ή βάλτε το τυλιγμένο σε κουβερτίτσα ή τραπεζομάντηλο στο φούρνο σας, που θα έχετε προθερμάνει για λίγο στους 50 βαθμούς. Μην αφήσετε μόνιμα αναμμένο το φούρνο, γιατί μπορεί να έχετε τα αντίθετα αποτελέσματα. Μπορείτε όμως να τον ανάβετε και να τον σβήνετε για 4-5 λεπτά ανά μια ώρα για να διατηρεί τη θερμοκρασία. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με το αναπιασμένο αλεύρι. Ένα προζύμι ή ένα αναπιασμένο αλεύρι που δε θα φουσκώσει στο μπωλ, δεν πρόκειται να κάνει φουσκωμένο ψωμί ποτέ.

Αν το προζύμι σας έχει γίνει σωστά, αλλά το ψωμί σας δεν φουσκώνει ικανοποιητικά, δοκιμάστε την επόμενη φορά να βάλετε περισσότερο προζύμι, π.χ. το 1/4 της συνολικής ποσότητας του αλευριού. Αν το συνολικό αλεύρι πχ είναι 2 κιλά, το προζύμι που θα έχετε φτιάξει από αυτό το αλεύρι, θα πρέπει να ζυγίζει μισό κιλό. Αυτο μπορεί να συμβεί, είτε γιατί δεν υπάρχουν σταθερές θερμοκρασίες, είτε τα αλεύρια των σούπερ μάρκετ που χρησιμοποιούμε δεν δίνουν ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

Επίσκεψη

Επίσκεψη σε φίλους είχε κανονιστεί χτες το απόγευμα. Οι τρεις φίλες συναντηθήκαμε στο σπίτι της μιας. Η καθεμιά είχε φτιάξει από κάτι. Η Α νόμιζε πως θα κάτσει μόνο μια ώρα! Μπου χα χα, ας γελάσω. Τρεις ώρες αρμένικης βίζιτας και πάλι δε μας φτάσανε να πούμε τα νέα...

Τα καλούδια σερβιρίστηκαν μαζί με τσάι σε ένα ωραιότατο σερβίτσιο.

Τι φάγαμε (και τι δε φάγαμε...):

Ραβανί και κουλουράκια που είχε φτιάξει η οικοδέσποινα.

Σπιτάκια που είχε φτιάξει η άλλη φίλη.

Δυο ειδών μάφινς που είχα φτιάξει εγώ. Μάφινς με σταγόνες σοκολάτας με συνταγή της Σοφίας και μάφινς με χρωματιστή τρούφα που επινόησα εγώ.

Τέλος, φωτογράφισα μια μωρομάνα με 7 νεογέννητα. Δεν είναι κούκλα;

Συνταγές προσεχώς. Εσείς για την ώρα είπαμε τι θα κάνετε: Θα πάρετε αλεύρι για να μάθουμε να κάνουμε προζύμι και ψωμί με προζύμι.

Τυροπιτάκια

Η φίλη μου και συνάδελφος Μαρία, φτιάχνει κάτι καταπληκτικά τυροπιτάκια με φτιαχτή ζύμη. Τα φέρνει καμιά φορά στη δουλειά και μας τρέχουν τα σάλια. Είχα τη συνταγή για πολύ καιρό στα κιτάπια μου, αλλά δεν την είχα κάνει γιατί 1) περίμενα πως θα ήταν μπελάς να ανοίξω φύλλο (άλλωστε είπα και εδήλωσα πως η κουζίνα μου είναι μικρή, χεχε) και 2) επειδή βγαίνουν πολλά κομμάτια, περίμενα μια ευκαιρία για να έχω κόσμο και να καταναλωθούν. Αφού τα έφτιαξα, κατάλαβα ότι ο αριθμός των τυροπιτακίων, ουδόλως μεγάλος ήταν, αφού όλοι και ειδικά τα παιδιά, τα τσάκιζαν 5-5!!!
Ας τα φτιάξουμε λοιπόν.

Τυροπιτάκια
Για τη ζύμη:
4-5 ποτήρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις (χρησιμοποίησα ποτήρι-σωλήνα, έβαλα μόνο 4 ποτήρια και μετά συμπλήρωσα από το 5ο ποτήρι μέχρι να έχω ζύμη μαλακή χωρίς να κολλάει)
1 κομμάτι μαγιά (τα τετραγωνάκια που πουλάνε τα σμ) ή 1,5 φακελλάκι ξηρή (αυτή έβαλα)
1 ποτήρι νερού γάλα χλιαρό
1 ποτήρι του νερού σπορέλαιο (καλαμποκέλαιο κλπ)
λίγο αλάτι
λίγη ζάχαρη
λίγο βιτάμ

Για τη γέμιση:
μυζήθρα, κεφαλοτύρι, φέτα, ανθότυρο, ή ό,τι θέλουμε από τυριά. Εγώ έβαλα 1/2 κιλό ανθότυρο και 1/2 κιλό φέτα και μου έμεινε λίγη γέμιση. Ο συνδυασμός ανθότυρο, ανάλατη μυζήθρα και φέτα είναι καταπληκτικός συνδυασμός για τυρόπιτες. Σας τον προτείνω!
λίγο δυόσμο ξερό
1 αυγό
πιπέρι
λίγο γάλα

Τι κάνουμε:
Ανακατεύουμε μαγιά, ζάχαρη αλάτι με χλιαρό γάλα.
Μετά ρίχνουμε το λάδι και στη συνέχεια το αλεύρι.
Φτιάχνουμε ζύμη μαλακή που να μην κολλάει στα χέρια.
Χωρίζουμε σε 6 κομμάτια.
Ανοίγουμε το κάθε ζυμαράκι σε στρογγυλό φύλλο σε μέγεθος πίτσας.

Κόβουμε σε 8 κομμάτια ( κόβω σε σταυρό και πάλι ξανακόβω το κάθε κομμάτι).


Πάνω στο κάθε κομμάτι βάζουμε ένα κουταλάκι γέμιση και τυλίγουμε από την φαρδιά προς την στενή πλευρά (σαν κρουασανάκια).


Τα πλαινά, τα διπλώνουμε από κάτω. Τοποθετούμε σε ταψί με αντικολλητικό χαρτί . Πριν τα βάλουμε στο φούρνο τα αλείφουμε με λίγο βιτάμ (όχι λιωμένο). Μην το παραλείψετε! Τα κάνει απαλά.

Έχοντας προθερμάνει το φούρνο στους 180-200 ψήνουμε 20-30 λεπτά ή μέχρι να πάρουν χρώμα.
Βγαίνουν 2 ταψιά με 48 κομμάτια συνολικά.

TIP: Μη ρίξετε το αλεύρι μονομιάς. Κάνετε αυτό που έκανα κι εγώ: Ρίξτε τα 4 ποτήρια και προσθέστε μετά σιγά-σιγά την ποσότητα που χρειάζεται μέχρι να έχετε ζύμη απαλή που δεν κολλάει στα χέρια.

Καλή επιτυχία!

update 17-10-08
Επειδή τα έκανα πάλι χτες βράδυ, έχω να πω 1-2 tips ακόμα.
1) Τη ζύμη τη χωρίζουμε σε 6 κομμάτια, τα οποία θα δείτε ότι φουσκώνουν όσο περιμένουν να ανοιχτούν (αφού έχουμε μαγιά). Με το χέρι σας ανοίξτε τα ζυμαράκια μέχρι να γίνουν φαρδύ φυλλαράκι και μετά παλέψτε το με τον πλάστη.
2) Πως; δεν έχετε πλάστη; Δε θέλω δυσκολίες. Έχω ανοίξει (μικρά) φύλλα μέχρι και με ποτήρι! Ένα μπουκάλι μπύρας, ένα σωληνάτο ποτήρι με χοντρό γυαλί, μεταμορφώνεται σε πλάστη αν το χρειαζόμαστε επειγόντως. Ο εξοπλισμός μιας κουζίνας, δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Σιγά-σιγά, παίρνουμε τα εργαλεία που μας χρησιμεύουν ανάλογα με τις ανάγκες μας. Να λοιπόν μια καλή ευκαιρία να πάρετε τώρα πλάστη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ:
Εφοδιαστείτε με αλεύρι. Πάρτε αλεύρι ολικής αλέσεως, για όλες της χρήσεις, ό,τι αλεύρι θέλετε τέλος πάντως, γιατί στο επόμενο μάθημα θα μάθουμε να φτιάχνουμε προζύμι! Δε θέλω απουσίες. Οκ?

Blog action day 08

Blog action day 2008. Στο περσινό αφιέρωμα για το περιβάλλον, συμμετείχαν 20.603 Blogs. Στο φετεινό, ελπίζουμε ακόμα περισσότερα. Φέτος, το θέμα είναι η φτώχεια. Πόσα μπορεί να πει κανείς για τη φτώχεια; Πάρα πολλά. Νιώθω τυχερή που έχω δουλειά, σπίτι, ρούχα, θέρμανση κλπ κλπ. Πόσοι στον κόσμο δεν τα έχουν; Πάρα πολλοί. Πόσο συχνά τους σκεφτόμαστε; Μάλλον όχι και τόσο συχνά...
Τι μπορούμε να κάνουμε; Προτάσεις πολλές δίνονται εδώ.
Οι δικές μου ιδέες (που συμπίπτουν με τις προτάσεις του διοργανωτή):
-Κάντε μια δωρεά όπου μπορείτε ή όπου υπάρχει ανάγκη (unicef, action aid ή το πιο κοντινό πτωχοκομείο, ορφανοτροφείο κλπ).
-Χαρίστε τα παλιά σας ρούχα σε οικογένειες με οικονομικό πρόβλημα.
-Πάρτε μέρος σε φιλανθρωπικά παζάρια.
-Διοργανώστε αν υπάρχει δυνατότητα σε όμιλο, ομάδα κλπ ένα φιλανθρωπικό παζάρι.
-Μαγειρέψτε φαγητό για μια οικογένεια άπορη.
-Μιλήστε στα παιδιά σας για τη φτώχεια. Θα μάθουν να εκτιμούν αυτά που έχουν και να γίνουν φιλάνθρωποι.
-Μιλήστε στους μαθητές σας αν είστε εκπαιδευτικοί.
-Σε 2 μήνες θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα. Πλουσιοπάροχα και σπάταλα ως συνήθως. Είναι ίσως η καλύτερη εποχή να βρεθούμε σε φιλανθρωπικά παζάρια είτε στον τόπο μας, είτε αλλού. Παζάρια γίνονται παντού. Ας βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.

Κοτόπουλο στιφάδο

Στη Ζάκυνθο, όταν λένε στιφάδο, εννοούν κρέας (κουνέλι, μοσχάρι) με σάλτσα ντομάτα, χωρίς μικρά κρεμμύδια. Στην Πάτρα, από όπου κατάγομαι, όταν λέγαμε στιφάδο, τα κρεμμύδια ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του φαγητού. Έτσι κάνω κι εγώ το στιφάδο. Τα τελευταία χρόνια, λυπάμαι να μαγειρέψω κουνελάκι κι έτσι την πληρώνει το κοτοπουλάκι.
Πάμε για συνταγή;


Κοτόπουλο στιφάδο
1 κοτόπουλο κομμένο μερίδες
½ ποτήρι κρασιού λάδι
1 κιλό κρεμμυδάκια στιφάδου (Αν θέλετε λιγότερα ή περισσότερα κανονίστε το. Εμείς όταν είμασταν μικρά, τσακωνόμασταν ποιος θα πάρει τα πιο πολλά κρεμμύδια)
1 κονσέρβα ψιλοκομμένα ντοματάκια λιωμένα στο μούλτι ή όπως είναι (στην ανάγκη, 1-2 κ.σ. πάστα ντομάτας)
2-3 φύλλα δάφνης
λίγο κρασί (λίγο θαλασσά και τ΄αγοριμού) π.χ. μισό ποτήρι κρασιού
λίγο ξύδι (2-3 κουταλιές)
μερικούς κόκκους ολόκληρα χρωματιστά πιπέρια (αν δεν έχετε βάλτε μόνο μαύρο)
αλάτι
πιπέρι

Προετοιμασία:
Γεμίζουμε το νεροχύτη με νερό, βάζουμε μέσα τα κρεμμύδια, ανοίγουμε τον απορροφητήρα, το παράθυρο, την πόρτα, ό,τι μπορούμε τέλος πάντων, προκειμένου να αποφύγουμε το αναπόφευκτο: να κλάψουμε καθαρίζοντας τα κρεμμύδια.
Βάζουμε δίπλα μας χαρτομάντηλα έτοιμα προς χρήση.
Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια.
Διακόπτουμε συχνά για σκούπισμα ματιών και μύτης.
Επί τη ευκαιρία που κλαίμε, θυμόμαστε όλα μας τα προβλήματα. Ρίχνουμε που ρίχνουμε το κλάμα, μην πάει χαμένο. Θυμόμαστε την ακρίβεια, τον Αλογοσκούφη, το δάνειο που πληρώνουμε κάθε μήνα, την εφορία που πληρώσαμε πέρυσι, το ωραίο ζευγάρι παπούτσια που προσπεράσαμε στο τελευταίο shopping therapy εξαιτίας της τσουχτερής τιμής τους, το κραχ που γίνεται παγκοσμίως κλπ κλπ.
Στην ανάγκη, αν δεν έχετε προβλήματα, κλάψτε για αυτά που έχουν οι άλλοι.
Συνεχίζουμε το καθάρισμα, φύσημα, σκούπισμα.
Ξαναθυμόμαστε το πρώτο μας παιδικό φλερτ, τον πρώτο μας χωρισμό, το κακό αφεντικό που μας βασανίζει καθημερινά, το μποτιλιάρισμα ειδικά όταν βιαζόμαστε κλπ κλπ
Επιτέλους τελειώνουμε το καθάρισμα, φυσάμε, σκουπίζουμε και ξεκινάμε την εκτέλεση της συνταγής με πρησμένα μάτια.

Εκτέλεση:
Ζεσταίνουμε το λάδι σε χύτρα και γυρίζουμε το κοτόπουλο για λίγο να ασπρίσει. Δε χρειάζεται να τηγανιστεί και να ροδοκοκκινίσει.
Προσθέτουμε τα κρεμμύδια και τα γυρίζουμε κι αυτά απαλά για λίγο, με προσοχή να μην τα διαλύσουμε. Σε μερικές συνταγές, προτείνεται να τηγανιστούν σε άλλο σκεύος και να προστεθούν. Σε άλλες, να προστεθούν έτσι όπως είναι. Προτιμώ τη 2η εκδοχή. Γιατί να τηγανιστούν και να γίνουν ακόμα πιο βαριά από όσο ήδη είναι;
Σβήνουμε με το κρασί
Προσθέτουμε τη ντομάτα, τη δάφνη, τα πιπέρια, το ξύδι και το αλάτι.
Βάζουμε νερό, τόσο ώστε να καλύπτει το φαγητό μας.
Κλείνουμε τη χύτρα και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 20 λεπτά.
Σβήνουμε στα 20 λεπτά τη φωτιά και αφήνουμε κάνα δεκάλεπτο τη χύτρα στο μάτι, να πάρει όση θερμοκρασία έχει. Ανοίγουμε και αν έχει πολύ νερό συνεχίζουμε το βράσιμο για λίγο για να πιει το ζουμί. Εμένα δε χρειάστηκε παραπάνω, ήταν έτοιμο.
Αν δε μαγειρεύετε σε χύτρα, θα θέλει 30-40 λεπτά βράσιμο. Μην ανακατεύετε συχνά και διαλυθούν τα κρεμμύδια.
Το συνοδεύουμε με μακαρόνια ή ό,τι άλλο επιθυμούμε. Για τη γεύση, δεν το συζητώ... Είναι σούπερ!

υγ. αν το κλάμα που ρίξαμε δεν ήταν αρκετό για όλα μας τα προβλήματα, φτιάχνουμε το φαγητό και δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα :-)

Καλή εβδομάδα!

update 13-10-08
Επειδή στο Γιάννη (όπως και σε πολλούς) αρέσει το κουνέλι στιφάδο, δίνω το παρακάτω tip: Αν κάνετε στιφάδο με κουνέλι, βρέξτε το κουνέλι για αρκετές ώρες με ξύδι (ή αφήστε το σε νερό με ξύδι). Με αυτό τον τρόπο δε μυρίζει το κουνέλι.

Τα λάφυρα μιας βόλτας

Βόλτα μεσημεριανή προέκυψε για να φωτογραφίσω ένα μέρος που δεν είχα πάει ποτέ. Το τερπνόν όμως μετά του ωφελίμου. Αφού φωτογραφίσαμε με την Α το μέρος και βλέποντας μια κατάφορτη ροδιά, εξέφρασα την επιθυμία να φτιάξω λικέρ ρόδι. Μια και δυο φύγαμε και πήγαμε να μαζέψουμε ρόδια από τη ροδιά της. Οι κόκκινοι καρποί θα καθαριστούν και θα γίνουν λικέρ ρόδι, αλλά θα προστεθούν και σε σαλάτες.

Μετά τη βόλτα, πήγα για καφέ σε άλλη φίλη, η οποία φεύγοντας μου χάρισε βοτανάκια. Από αριστερά προς τα δεξιά:

Λεβάντα, δεντρολίβανο, μαντζουράνα.

Η λεβάντα θα αποξηρανθεί, το δεντρολίβανο θα μπει σε κανένα φαγητάκι, η μαντζουράνα θα γίνει αφέψημα και ποιος ξέρει τι άλλο...
Καλή η βόλτα ε;

Γλυκό κουταλιού κυδώνι

Αγόρασα κυδώνια το σκ για να φτιάξω γλυκό. Τρία μεγάλα κυδώνια, 1.200 γρ. Συνήθως μου χαρίζουν αλλά με παιδεύουν πολύ γιατί είναι μικρά, σκληρά και χτυπημένα από κάποιο μαμουνάκι. Αυτά τα άτιμα του εμπορίου, είναι μεγάλα, αφράτα και γερά. Τι κάνουμε για το γλυκάκι που θα συνοδέψει το λάιτ (λέμε τώρα) γιαουρτάκι μας το χειμώνα;

Τι χρειαζόμαστε:
1.200 γρ κυδώνι (όταν καθαριστεί θα είναι λιγότερο)
1 κιλό ζάχαρη
5 φλυτζάνια νερό (όχι πολύ μεγάλα)
χυμό ενός λεμονιού (μισό για το γλυκό, μισό για το καθάρισμα)
1 κλωνί αρμπαρόριζα ή βανίλια
προαιρετικά: αμύγδαλα ασπρισμένα

Και τι κάνουμε;
Καθαρίζουμε τα κυδώνια ένα-ένα (όχι όλα μαζί γιατί μαυρίζουν), τα κόβουμε σε λεπτές φέτες και κατόπιν σε μακρόστενα κομμάτια σαν μεγάλα σπιρτόξυλα.
Βάζουμε τα κυδώνια που κόβουμε σε νερό με χυμό μισού λεμονιού για να μην μαυρίσουν. Να σας πω την αλήθεια, αυτή τη διαδικασία την παραλείπω επειδή γενικά κάνω γρήγορα, δεν κάνω τεράστια ποσότητα, οπότε βάζω κατευθείαν τα κυδώνια στην κατσαρόλα με το νερό που θα βράσουν χωρίς λεμόνι. Αν εσείς θεωρείτε ότι θα σας πάρει πολύ χρόνο, ρίξτε τα σε νερό με λεμόνι γιατί αλλιώς θα μαυρίσουν.
Συνεχίζουμε έτσι με όλα τα κυδώνια.
Βράζουμε τα κυδώνια για λίγο μέχρι να μαλακώσουν. Αν τα κυδώνια είναι μαλακά, δε θα χρειαστεί παραπάνω από ένα 5λεπτο βράσιμο για να μαλακώσουν (θα το καταλάβετε από το κόψιμό τους, όταν είναι σκληρά μας παιδεύουν πολύ στο καθάρισμα).
Όταν μαλακώσουν (να μη γίνουν νιανιά), προσθέτουμε και στη ζάχαρη και βράζουμε μέχρι να δέσει το γλυκό, γύρω στα 20 λεπτά.
Υπενθυμίζω ότι στα γλυκά κουταλιού και στις μαρμελάδες, πρέπει να κρυώσουν για να δούμε αν έπηξαν αρκετά. Όσο είναι ζεστά ακόμα, είναι αραιά.
Στο τελείωμα, προσθέτουμε το χυμό μισού λεμονιού και την αρμπαρόριζα ή βανίλια.
Αν θέλουμε, προσθέτουμε ασπρισμένα αμύγδαλα.

TIPS: Τα κουκούτσια του κυδωνιού και τα φλούδια περιέχουν πηκτίνη και είναι ιδανικά για να πήζουμε μαρμελάδες, κυδωνόπαστο κλπ.

Στα φρούτα που είναι στεγνά, όπως το κυδώνι, όπως βλέπετε μπαίνει αρκετό νερό. Δεν είναι σαν τα φρούτα τα ζουμερά (κεράσι, σταφύλι) που βγάζουν υγρά πολλά, γι' αυτό το χρειάζεται.

Υπενθυμίζω ότι αν το γλυκάκι μας ζαχαρώσει ή μουχλιάσει ΔΕΝ το πετάμε. Το κανακεύουμε , του τάζουμε κατιτίς και το επεναφέρουμε στην τάξη.

Μην παρασούρνεστε από τα "σπιρτόξυλα" της φωτό. Είναι κοντινή η φωτό και δείχνουν μεγαλύτερα από ό,τι είναι. :-)

Ζάχαρη μπορείτε να βάλετε λίγο λιγότερη, αλλά μην το παρακάνετε για να μη μουχλιάσει.

Πόνεσαν τα χεράκια από το καθάρισμα του κυδωνιού; Ε πως αλλιώς θα το εκτιμήσετε;

Μαύρισαν τα δαχτυλάκια από το καθάρισμα; Ε κι εσείς... Όλες τις λύσεις τώρα θέλετε να τις μάθετε; Υπομονή...

Το πιατάκι της φωτό, είναι πάνω από 50 χρονών από την προίκα της μάνας μου. Δεν είναι γλύκα; Το κέντημα είναι επίσης από τα χεράκια της (όσο έβλεπε καλά ακόμα και κένταγε).

Καλή επιτυχία

Λικέρ δαμάσκηνο

Κι αφού μάθαμε μερικές γενικές οδηγίες για την παρασκευή των λικέρ, ας περάσουμε στην πράξη.

Δαμάσκηνα υπάρχουν ακόμα υποθέτω (άλλο αν εγώ δε μπορώ να βρω). Ας κάνουμε λικέρ δαμάσκηνο. Τη συνταγή την είχα βρει στο περιοδικό Vita και την έχω φτιάξει αρκετές φορές.

Λικέρ δαμάσκηνο
Τι θα χρειαστούμε:
1/2 κιλό δαμάσκηνα
2 ποτήρια ζάχαρη
1 κιλό κονιάκ
2 βανίλιες

Και τι θα κάνουμε:
Βγάζουμε τα κοτσάνια, πλένουμε τα δαμάσκηνα, βγάζουμε τα κουκούτσια και πολτοποιούμε τον καρπό. Αφαιρούμε τα κουκούτσια και τα σπάμε (εγώ δεν το έχω κάνει ποτέ, απλά βάζω μερικά μέσα έτσι ολόκληρα).
Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί σε ένα γυάλινο βάζο και τα αφήνουμε στον ήλιο για ένα μήνα. Ανακινούμε το βάζο κάθε βδομάδα.
Μετά, σουρώνουμε και βάζουμε σε γυάλινη αποστειρωμένη μπουκάλα.

TIP:
Αν δε θέλετε να βαστημοκοπήσετε την ώρα και τη στιγμή που το πολτοποιήσατε, αντί να το πολτοποιήσετε, απλά κόψτε σε μικρά κομματάκια το φρούτο. Αλλιώς, το σούρωμά του είναι μπελάς (και σ' αυτό και σε όσα φρούτα πολτοποιούνται), ειδικά αν φιλτράρετε με χάρτινο φίλτρο...

Η φωτό είναι τραβηγμένη από τη φίλη μου τη Φωτεινή. Ένα από τα μπουκαλάκια που τις είχα χαρίσει, περιείχε και λικέρ δαμάσκηνο. Φέτος δεν έχω βρει ακόμα δαμάσκηνα, έτσι η φωτό είναι γενικού περιεχομένου.

Καλή επιτυχία!

Update 9-10-08
Με λυπηθήκανε!Τόσα είπα πια πως δε βρήκα δαμάσκηνα φέτος και χτες μου έφεραν πεσκέσι.
Η Μαρία, ας είναι καλά, μου έφερε 1 κιλό δαμάσκηνα. Το μισό κιλό κέρδισε ένα τζακούζι διαρκείας σε κονιάκ, για το μήνα Οκτώβριο. Το άλλο μισό θα αποφασίσω τι θα το κάνω. Σε ένα μήνα, θα έχουμε και φωτό με το αποτέλεσμα. Για την ώρα, βλέπουμε το τζακούζι και τη γάτα μου που με κοιτά με απορία. Ευχαριστώ Μαρία, όχι μόνο για τα δαμάσκηνα αλλά και για τον εξαιρετικό Αυγουστιάτη μαστελάδο που μου έφερες. Θα τον πίνω στην υγειά σου!

Γενικές οδηγίες για λικέρ

Με τα λικέρ δεν είχα ασχοληθεί καθόλου μέχρι πριν 5-6 χρόνια. Όταν πρωτοξεκίνησα, ξεκίνησα με απλά και γνωστά λικέρ: κεράσι, βύσσινο. Τώρα πια, κάνω πάρα πολλά λικέρ από διάφορα φρούτα και βότανα.

Αν ξεκινήσει να κάνει κανείς λικέρ, μετά δε σταματάει, είναι σίγουρο.

Το κάθε φρούτο ή βότανο έχει το χαρακτήρα του και την παραξενιά του. Άλλα θέλουν ήλιο, άλλα θέλουν ίσκιο, ανάλογα με την ευαισθησία του υλικού.

Για να παρασκευάσουμε λικέρ, ο γενικός κανόνας είναι, να ανακατέψουμε φρούτα ή βότανα, γλυκαντική ύλη (ζάχαρη, μέλι) και ποτό. Πολλές φορές τα υλικά μπαίνουν όλα από την αρχή, άλλες φορές η ζάχαρη και το νερό (σιρόπι), μπαίνουν αργότερα.
Τα ποτά που συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται είναι το κονιάκ, η βότκα, το ρούμι, το ουίσκι, ή ποτό με ουδέτερο άρωμα. Προσωπικά τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιώ οινόπνευμα ποτοποιίας. Όταν χρησιμοποιούσα κονιάκ σε ανοιχτόχρωμα φρούτα (φράουλα, πετροκέρασο, ρόδι), δεν ήμουν ικανοποιημένη από το χρωματικό αποτέλεσμα. Μου σκούραινε το χρώμα και δεν ανεδείκνυε το όμορφο χρώμα του φρούτου. Η βότκα πάλι, μου φαινόταν πολύ βαριά και δε μου άρεσε η γεύση της. Έτσι κατέληξα στο οινόπνευμα, παρόλο που κι αυτό είναι βαρύ, αλλά μου αρέσει που το λικέρ καταλήγει να έχει το χρώμα του φρούτου.

Σκοπός μας είναι, να εκχυλίσουμε τα φρούτα ή τα βότανα στο αλκοόλ και να πάρουμε όλα τα συστατικά τους, αρώματα και ιδιότητες. Εξάλλου, πολλά από τα λικέρ έχουν χωνευτικές ιδιότητες όπως το γνωστό ιταλικό λιμοντσέλο. Τα λικέρ που φτιάχνονταν τους προηγούμενους αιώνες μόνο από βότανα, φτιάχνονταν ειδικά για τις ιατρικές τους ιδιότητες και όχι για το άρωμά τους.

Το άρωμα σε πολλά λικέρ, γίνεται πιο έντονο όσο περνάει ο καιρός. Γι΄ αυτό σε μερικά η εκχύλιση παίρνει πολλούς μήνες. Θα έχετε παρατηρήσει, ότι αν ξεχάσατε κάποιο σε κανένα ντουλάπι, το άρωμα κι η γεύση του έγινε πολύ δυνατότερο από ό,τι ήταν στην αρχή.

Η προσθήκη ζάχαρης, είναι σχεδόν υποκειμενική. Λέω σχεδόν, γιατί πρέπει να προσθέσουμε ζάχαρη, αλλά σε άλλους αρέσει ένα δυνατό λικέρ, ενώ σε άλλους αρέσει να έχει γλυκιά γεύση.

Γενικά, αν μας βγει δυνατό το ποτό μας, μπορούμε να το διορθώσουμε. Σε ένα ποτό, μπορούμε να διορθώσουμε τη γλυκύτητά του και την ποσότητα αλκοόλ.

Ένα άλλο σημείο στα λικέρ, είναι η προσθήκη μπαχαρικών. Πολλές φορές, η προσθήκη μεγάλης ποσότητας μπαχαρικού (κανέλλας, γαρίφαλων), "καπακώνει" το άρωμα του φρούτου σε λικέρ με "αδύναμη" μυρωδιά. Προσοχή λοιπόν στα πολλά μπαχαρικά γιατί είναι κάτι που δε διορθώνεται μετά.

Τα φρούτα που χρησιμοποιούμε θα πρέπει να είναι γερά και όχι άγουρα αλλά ούτε απόλυτα ώριμα. Τα λικέρ τα παρασκευάζουμε σε γυάλες και τα φυλάμε σε γυάλινα μπουκάλια που έχουν πλυθεί και αποστειρωθεί. Ένα λικέρ υποτίθεται ότι πρέπει να καταναλωθεί μέσα σε ένα χρόνο, αλλά εγώ έχω φυλάξει λικέρ για πολύ περισσότερο και δεν έπαθαν τίποτα. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν ισχύει για ευαίσθητα φρούτα π.χ. μπανάνα. Μερικά λικέρ είναι καλό να φυλάγονται σε θερμοκρασία δωματίου, ενώ άλλα στο ψυγείο, όχι για τη διατήρησή τους τόσο, όσο γιατί προσφέρονται σαν χωνευτικά (δυόσμος, βότανα, λιμοντσέλο).

Τέλος, το φιλτράρισμα είναι καλό να γίνεται με χάρτινο φίλτρο ή φίλτρο καφέ (αυτά που μοιάζουν υφασμάτινα-πλαστικά). Όσο πιο ψιλοκομμένο ή πολτοποιημένο είναι ένα φρούτο ή βότανο, τόσο πιο πολύ θα μας παιδέψει στο φιλτράρισμα. Εκεί βοηθάει το φίλτρο του καφέ. Αν φιλτράρουμε με χάρτινο, θα χρειαστεί να το αλλάξουμε 3-4 φορές για να περάσει όλο το υγρό. Ένα φιλτράρισμα μπορεί να πάρει πάρα πολλές ώρες. Τα λικέρ θέλουν υπομονή, στοργή και προδέρμ!
Αυτά περί λικέρ για αρχή.

Στο μεταξύ, χτες ήρθε μια φίλη και μου έφερε ένα τελάρο ροδάκινα και ένα τελάρο σταφύλι σουλτανίνα. Είχα αγοράσει κι εγώ κυδώνια και έδεσε η σούπα. Αποτέλεσμα: 6 κιλά καθαρές ρόγες σταφύλι που έγιναν γλυκό κουταλιού και 2 κιλά καθαρό ροδάκινο που έγινε μαρμελάδα. Το κυδώνι θα γίνει σήμερα.

Τι; Θέλετε και συνταγή; Σιγά σιγά καλέ σεις! Για διαβάστε καλα τις οδηγίες και επανερχόμαστε με λικέρ δαμάσκηνο.