Το βύσσινο, η Βαρβάκειος και η ακρίβεια της Ζακύνθου

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, φτιάχνω γλυκό κουταλιού κεράσι. Θα ήθελα να φτιάχνω και βύσσινο, αλλά όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, δεν φέρνουν συχνά βύσσινο εδώ. Για μελιτζανάκι δεν το συζητάμε. Δεν ξέρουν καν τι είναι. 21 χρόνια, δεν έχω δει ποτέ εδώ!

Πριν δύο χρόνια, κυνηγούσα το μανάβη μου να φέρει βύσσινο.
-Ήρθε βύσσινο; Πότε θα έρθει; Κοίτα μην έρθει και δεν το πάρω χαμπάρι! Μα γιατί δεν φέρνετε;
Κι εδώ έρχεται η κουφή απάντηση.
-Φέρνουμε, αλλά πάει κατευθείαν στα ξενοδοχεία!!!
-Τι λες ρε μεγάλε; Και γιατί πάει στα ξενοδοχεία;
-Γιατί το πίνουν οι άγγλοι σαν χυμό.
-Ωραίοι είσαστε εσείς! Το φέρνετε για τους άγγλους κατευθείαν στα ξενοδοχεία και μας μας έχετε κλ...............ους.

Εν ολίγοις, κάθε μέρα έδινα το παρών στο μανάβικο λες και ήμουν κατάδικος που εκκρεμούσε η δίκη του.
Και έρχεται το βύσσινοοοο. Αν θυμάμαι καλά, 6 ευρώ το κιλό. Τώρα εσύ, που έχεις λυσσάξει στο μανάβη για βύσσινο, αν θες, μην το πάρεις. Το πήρα. Λίγο. 1-2 κιλά. Μετά από λίγες μέρες ξαναπήρα. Ήταν το ίδιο βύσσινο, είχε ψιλοαρχίσει να χαλάει, η τιμή του όμως εκεί. Η ίδια... Εξελύσσαξα πάντως. Έφτιαξα γλυκό, έφτιαξα και λικέρ και το χειριζόμουν λες και ήταν θησαυρός, μην μου τελειώσει.

Πέρυσι, θα πήγαινα Αμερική, οπότε ναι μεν κυνηγούσα το μανάβη, αλλά έφυγα. Έβαλα τη φίλη μου την Α, που μαζί σκαλίζουμε τα μαγειρικά μας όνειρα, να βρει βύσσινο. Τα emails από τις 2 διαφορετικές ηπείρους πήγαιναν κι ερχόντουσαν.
-Βρήκες βύσσινο;
-Ακόμα...
-Βρήκες βύσσινο;
-Βρήκα. Δεν έχω ξαναφτιάξει και δεν ξέρω πώς θα γίνει...
-Μην ανησυχείς. Εμείς θα το φάμε!

Δεν θυμάμαι πόσο το πήρε πέρυσι.

Φέτος, άρχισε πάλι το κυνηγητό...

-Έχε το νου σου στο μανάβη, μη φέρει βύσσινο. (Από Μάη της το υπενθύμιζα. Τον δικό μου μανάβη τον είχαμε διαγράψει, γιατί έφυγε από τη γειτονιά).
Κάθε τρεις και λίγο, το ίδιο σκηνικό.
-Βρήκες βύσσινο;
-Ακόμα...

Και φτάνει η μέρα που θα πήγαινα στην Αθήνα για τσους σκροπαίους (τους Scorpions ντε!).
Με παίρνει η Α τηλέφωνο.
-Ο μανάβης με ρώτησε πόσο βύσσινο να μου φέρει.
-Γιατί; Δεν θα φέρει στο μανάβικο; Θα φέρει ειδικά για μας;
-Με παραγγελία μου είπε...
-Κι αν μας ζητήσει τα μαλλιοκέφαλά μας, μετά θα τα δώσουμε επειδή είναι με παραγγελία; Να σου πω...Δεν κάνουμε κάτι άλλο; Θα πάω στην Αθήνα. Άσε μην βρω εκεί...

Και συμφωνούμε να περιμένουμε.
Και πάω στην Αθήνα. Και σκέφτομαι να πάω από τη Βαρβάκειο...Δεν μπορεί! Εκεί θα έχουν!
Ήθελα να πάω στην Ευριπίδου για μπαχαρικά και σκέφτηκα να περάσω πρώτα από τη Βαρβάκειο. Μπαίνω στην αγορά...
4.20
2.00
2.50
3.50
4.00
Αυτές ήταν οι τιμές στα βύσσινα. Όχι μόνο είχαν, αλλα μπορούσες να διαλέξεις την ποιότητα που ήθελες. Όσο για το κεράσι, 1,5 ευρώ το κιλό. Κάτω από 4 ή 3,5 δεν έχει πέσει στη Ζάκυνθο... Εννοείται ότι φορτώθηκα 8 κιλά. 5 για μένα και 3 για τη φίλη μου. Αν μπορούσα θα έπαιρνα κι άλλο αλλα δεν είχα τρόπο να τα κουβαλήσω...

Και ερωτώ. Γιατί κύριος 6 ευρώ το κιλό; Πριν λίγες μέρες, αγόρασε μια άλλη φίλη με παραγγελία σε γνωστή και ακριβή αλυσίδα σούπερ μάρκετ βύσσινο με 5 ευρώ. Γιατί; Και μη νομίζετε ότι είναι ακριβό επειδή φέρνουν καλή ποιότητα! Μπούρδες!

Αν ρωτήσεις τους έμπορους εδώ, όλοι έχουν να σου δώσουν μία και μόνη απάντηση, λες και είναι συνεννοημένοι ένα πράμα: Εδώ πληρώνουμε μεταφορικά. Ίσα ρε μεγάλε! Μη μου πεις ότι ένα-ένα βύσσινο έρχεται με ξεχωριστή μεταφορική στη Ζάκυνθο; Σε λίγο θα μας πεις ότι έρχεται τσουλώντας και τα πληρώνουμε τόσο για ψυχική οδύνη επειδή ταλαιπωρούνται.

Ειλικρινά, δεν μπορείτε να φανταστείτε την ακρίβεια που ζούμε εδώ στο νησί. Στο μανάβη χαλάς πιο πολλά κι από το κρεοπωλείο. Με χρυσάφι πληρώνουμε...Καλό και χρυσό το νησί, δεν λέω, αλλά όλα τα πληρώνεις παπορίσια. Από το καθημερινό φαγητό και τα ρούχα, μέχρι τα νοίκια, τη βενζίνη και ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.

Οι έμποροι ζουν στο δικό τους κόσμο. Παραπονιούνται ότι δεν έχουν δουλειά. Παραπονιούνται για τον πεζόδορμο-που-δεν-είναι-πεζόδρομος-μετά-από δικές-τους-πιέσεις, ότι αυτός φταίει όταν κλείνει και δεν έχουν δουλειά. Γαι την ακρίβεια τους κανείς δεν ανησυχεί. Όλα τα νησιά έχουν πεζόδρομο, ζωντανό και γεμάτο κίνηση. Εμείς, τον πεζόδρομό μας, τον έχουμε κάνει αυτοκινητόδρομο, από τις πιέσεις των εμπόρων...

Ξυπνήστε καλοί μου έμποροι. Ξυπνήστε! Πάει πια η εποχή που οι ζακυνθινοί έμεναν στη Ζάκυνθο και δεν πήγαιναν παραπέρα να δουν τι συμβαίνει! Για πηγαίνετε μια βόλτα Σάββατο πρωί στις 6 στο καράβι, να δείτε πόσος κόσμος φεύγει και με τι σακούλες και ψώνια γυρίζει το απόγευμα. Πιο φτηνά μας έρχεται να πάμε ένα ταξιδάκι μέχρι την Πάτρα και να γυρίσουμε γεμάτοι ψώνια παρά να ψωνίσουμε από εδώ. Ξυπνήστε γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα και μετά θα σας φταίει η κρίση, ο πεζόδρομος και δεν ξέρω τι άλλο...

Ουφ! Πολλά είπα! Ήθελα να σας πω και κάτι λεπτομέρειες για τα βύσσινα (τα οποία ήταν άριστα), αλλά παράγινε σεντόνι ετούτο το ποστ. Next time!