Η φίλη μου η Νένα, πριν λίγες μέρες βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Πολύ θα ήθελα να πάω κι εγώ μια φορά, για δύο λόγους. Για να δω την Αγία Σοφία και για να κάνω βόλτα στην αγορά της και στα μπαχαρτζίδικα.
Η Νένα μου έστειλε φωτό από την αγορά και έτσι μπορούμε να ταξιδέψουμε κι εμείς νοερά έστω. Νουνού μου ευχαριστώ πολύ!
Ας ξεναγηθούμε στην Πόλη...
Το πιό νόστιμο σάντουιτς της ζωής μου!Ψημμένο στο καραβάκι,μέσα στη θάλασσα,τρελλάθηκα σου λέω!
ReplyDeleteΠολύ όμορη παρουσιάση...
Το πόσο μου αρέσει να χαζεύω τέτοια μικπομάγαζα με διάφορα "μπιτιτέλια" όπως αυτά και μπαχαρατζίδικα ,δεν λέγεται.Όποτε ανεβαίνω Αθήνα (1-2φορές το χρόνο),χαζεύω ώρες στην Ευριπίδου και συγκεκριμένα στο Μπαχάρ και αγοράζω περίεργα μπαχαρικά
ReplyDeleteΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΕΣ οι φωτογραφίες.
ReplyDeleteΤο Νενάκι πάλι στην Κωνσταντινούπολη τριγύριζε???
φιλιά και στις δυό σας!!!
Kαλημέρα, μπουτίκ η αγορά! Ή μου φαίνεται; :)
ReplyDeleteΣε ποια από τις δυο να πουμε ευχαριστώ? Πανέμορφο!
ReplyDeleteΑγράμπελη, θυμάμαι που είχες πάει! Δοκίμασες κι εσύ ε; Τυχερή!
ReplyDeleteΠανόπτη κι εσύ του συλλόγου της Ευριπίδου; Κι εγώ από τότε που κατάλαβα που ακριβώς είναι, πάω κάθε φορά που ανεβαίνω Αθήνα.
Μαρία, πάει κάθε χρόνο η τυχερούλα!
Κατερίνα, οι περισσότερες φωτό είναι από ένα μαγαζί, πολύ περιποιημένο όπως φαίνεται!
Αγγελική, στη Νουνού που μου τις έστειλε :-)))
Κική μου, Κικον μου, ύστερα από 5 φορές που έχω πάει νομίζω πια ότι είναι καιρος στο επόμενό μου ταξίδι - γιατί θα το ξανακάνω - αν έρθεις μαζί μου, μπορώ να σε ξεναγήσω. Ωραία συνέθεσες το οδοιπορικό μολονότι σούχω κι άλλα κρυμμένα.
ReplyDeleteΗ φωτογραφία που δείχνει στρογγυλό έδεσμα τυλιγμένο με λεπτοκομμένη μελιτζάνα δεν είναι παρά μελιτζανοσαλάτα. Το άλλο φορμαρισμένο μικρό ροζοάσπρο είναι ταραμοσαλάτα με γύρω της να ακουμπάει σολομός καπνιστός καθώς και λεπτοκομμένο καπνιστό σκουμπρί.
Να διευκρινήσω ακόμα, πως η αγορά είναι έτσι στημένη ωραία ολόχρονα για τους ντόπιους. Αν μπείτε μέσα στην αγορά με τα τρόφιμα δεν θα δείτε ξένους ιδιαίτερα (εκτός απ τα μπαχαράδικα γιατί εκεί τους πηγαίνουν ως γκρουπ). Ειναι δαιδαλώδης αγορά όπως και η κλειστή αγορά. Σας έχω κρυμμένα από που αγόρασα παστεμαλι (=υφαντές μεγάλες πετσέτες με τις οποίες τυλίγεσαι μετά το χαμάμ. Λεπτές και απίστευτα απορροφητικές). Σας έχω ακόμα κρυμμένα από που αγόρασα υφάσματα για να κάνω τραπεζομάντηλα. Εκεί το έπαιξα λίγο. Δεν πήρα λινά και τέτοια. Πήρα λεπτές στόφες σαν για κουρτίνες ενα πράμα που θα το βάζω απ την ανάποδη. Γαλάζιο και μπορντώ. Σας έχω ακόμα κρυμμένη τη "γαλλική" συνοικία όπου πάνε νέοι άνθρωποι σαν εσάς για ποτό, καφέ, φαγητό. Και βέβαια σας έκρυψα την κρουαζιέρα και τα παλάτια του βοσπόρου.
Οι εικόνες είναι υπέροχες!
ReplyDeleteΕυχαριστούμε Κική και Νενα.
Κάποτε μιλούσα με ενα φιλόλογο Τούρκο για τα φαγητά τα τούρκικα, και τις ανταλλαγές που έχουμε κάνει οι δύο λαοί στο θέμα αυτό.
Μου έλεγε ότι οι Ελληνες έχουν υιοθετήσει πάρα πολλά φαγητά τουρκικά και έχουν διατηρήσει τις τουρκικές ονομασίες π.χ. ντολμάς και άλλα πολλά, δεν τα θυμάμαι τωρα.
Αλλά και οι τούρκοι έχουν υιοθετήσει για τα περισσότερα ψάρια τις Ελληνικές τους ονομασίες.
Φανταστική αγορά ευχαριστούμε και τις δύο.
ReplyDeleteΔεν αφήνω ποτέ αγορά που να μην την επισκευτώ, περιέργως μυρίζομαι την υπαρξή τους κι αμέσως κατευθήνομαι εκεί.
Deli,αυτή η ξενάγηση στις αγορές της Πόλης είναι χάρμα οφθαλμών και γαργαλιστική για τη γεύση!Ξέρεις πόσο θέλω να πάω!Αν γίνει το φθινόπωρο,δεν τη χάνω.Θα ήθελα λεπτομέρειες για τις αγορές,που αναφέρει η Νένα στο σχόλιό της.Ε,να μην ψωνίσουμε και κάτι,δεν μπορώ ν΄αντισταθώ!
ReplyDeleteΦιλιά!
Νένα, τόσα πολλά μας έκρυψες; Χαχα! Ευτυχώς που διευκρίνισες τι είναι εκείνα τα μαγειρεμένα στα πιατάκια γιατί μου έτρεχαν τα σάλια! Να είσαι καλά να ξαναπάς και να μας ξαναστείλεις εκεί εστω και φωτογραφικά!
ReplyDeleteΡαλού σοβαρά; Έχουν ίδιες ονομασίες για τα ψάρια; Το 1ο το ήξερα. Αυτό όχι.
Ξανθή κι εγώ τα ίδια...
Ελένη, να μην αντισταθείς εκεί! Θα πάρεις πολύ ωραία πράγματα! Να πας!
όποτε αποφασίσετε να πατε ρωτήστε και θα σας δώσω δ/νσεις για φαγητό και ψώνια, γιατί πήρα κάρτες απ τα αντίστοιχα καταστήματα.
ReplyDeleteΘέλω να διευκρινήσω κάτι σχετικά με τη μαγειρική τους. Σίγουρα έχουν πολλά που δεν τα κάνουμε εδώ συχνά, όπως π.χ. το μαντί. Αλλά αυτό είναι ακριβώς τούρκικο? Στα λαδερά δεν μας πιάνουν γευστικά με τίποτα και το εννοώ. Και στους ντολμάδες. Εκεί που δεν τους φτάνουμε είναι στο σέρβις. Γρήγορο, σωστό όσο μικρό μαγαζάκι κι αν είναι, ευγενικό και χωρίς διακρίσεις απ την εμφάνιση του πελάτη.
Μερσί Νουνού!
ReplyDeleteΣαν μπλογκ ειδικό στην Πόλη (www.eistinpolin.wordpress.com) σε συγχαίρω για τις φωτό και το αφιέρωμα! Είναι πολύ ωραίες!
ReplyDeleteΕυχαριστώ Στέλιο για την ενημέρωση και τα καλά λόγια.
ReplyDelete