Monday, January 18, 2010

Καλαμπομαγέρεμα, το ζακυνθινόν

Το σημερινό ποστ, έχει να κάνει καθαρά με τη Ζάκυνθο, είναι αφιερωμένο στον Άρη που μου ζήτησε να βάλω τη συνταγή και είναι σεντονάτο, οπότε όποιος βαριέται να διαβάσει...κλπ κλπ τα ξέρετε τώρα :-)))

Όταν γνώρισα τα πεθερικά μου, η πεθερά μου μαγείρευε πάντα στο σπίτι. Ο πεθερός όμως, πάντα έφτιαχνε ένα πράγμα σαν κρέμα, που το τιμούσα δεόντως με μέλι ή ζάχαρη. Είχα λοιπόν πάντα την εντύπωση ότι αυτός το μαγειρεύει, μέχρι πριν λίγο καιρό, που κατάλαβα ότι ο πεθερός, απλά…ανακάτευε!

Πριν λίγο καιρό, ο Άρης που έχει ξενιτευτεί και του λείπει το νησί, μου ζήτησε να γράψω πώς κάνουν εδώ το καλαμπομαγέρεμα. Χρόνια τώρα, όταν έτρωγα αυτό το «γλυκό» ας το πούμε, μου θύμιζε την ιταλική πολέντα, χωρίς να έχω φάει όμως! Τα υλικά του, είναι παρόμοια. Έτσι, μια μέρα που καθόμασταν όλοι μαζί στο τραπέζι και αφού έχει ο πεθερός χρόνια και ζαμάνια να φτιάξει καλαμπομαγέρεμα, του λέω:

-Δε μου λες ρε πατέρα…θυμάσαι εκειό εκεί το καλαμπομαγέρεμα που έφτιαχνες;
-Ναι αμέ! Πώς δεν το θυμάμαι;
Πετάγεται η πεθερά και λέει:
-Μωρέ πού το θυμήθηκες αυτό τώρα;
-Πήγαινε μέσα εσύ, της λέω ενώ πήγαινε κατά το νεροχύτη. Εσύ δεν μας κάνεις.
Και τη διώχνω βιαστικά για να μάθω τα μυστικά της τέχνης του πατρός!
-Για πες λοιπόν πατέρα… Πώς το έφτιαχνες, θυμάσαι;
-Να σου πω την αλήθεια, λέει ο έρμος ο πατέρας, δεν το έφτιαχνα εγώ. Η πεθερά σου το έφτιαχνε. Εγώ μόνο ανακάτευα για να μην κολλήσει!

ΚΟΚΚΑΛΟ ΕΓΩ! Ωχ…τώρα; Άντε ξαναφώναξε την πεθερά.
-Μάνααααα…για έλα εδώ. Δεν μου κάνει ο πατέρας. Εσύ λέει ξέρεις.
-Ε να..βάζεις νερό και ανακατεύεις μέσα καλαμποκάλευρο. Όχι πολύ, γιατί πήζει και το βάζεις σε νερό που βράζει.
-Ε πόσο νερό; Και πόσο αλεύρι;
-Ε με το μάτι…
Κατάλαβα λέω μέσα μου…Άλλη συνταγή θα φτιάξω πάλι με το μάτι και στο περίπου… Καληώρα σαν τσου χαλβάδες τση μάνας μου…
-Και δεν μου λες.. Τσι σταφίδες στο τέλος τσι βάζεις; Το λάδι;
-Το λάδι από την αρχή και τις σταφίδες στο τέλος.
Άντε λέω…να περάσουν οι γιορτάδες και να το κάμω…100 χρόνια έχουμε να φάμε από δαύτο…

Και πέρασαν οι γιορτάδες και το ‘καμαααα….και πάμε στη συνταγή.

Ω ζακυνθινοί και πάσης φύσεως ντόπιοι, σ’χωρνάτε με που μπαίνω σε δικά σας λημέρια! χαχα! Άλλωστε έχω δικαίωμα. 1/4 αίμα που κυλλάει στις φλέβες μου, είναι ζακυνθινό.

Καλαμπομαγέρεμα το ζακυνθινόν

Υλικά για 6 μπωλάκια (εκτός και είστε ο ζακύνθιος Οβελίξ και πέσετε με τα μούτρα στη μαρμίτα για πάρτη σας)
1,5 λίτρο νερό
13 κ. σ. αλεύρι καλαμποκιού
2 κ. σ. ελαιόλαδο
8 κ. σ. ζάχαρη (ή και λιγότερο, ή και περισσότερο)
4 κ. σ. σταφίδα μαύρη
4 κ. σ. σταφίδα ξανθή (ή και περισσότερες ή και λιγότερες μαύρες και ξανθές)
(1 πρέζα αλάτι)
Για το σερβίρισμα:
ζάχαρη
κανέλλα
μέλι

Εκτέλεση
Βάζουμε το 1 λίτρο νερό στην κατσαρόλα, μαζί με το λάδι και τη ζάχαρη να ζεσταθεί.
Σε ένα μπωλάκι, ανακατεύουμε το αλεύρι με το ½ λίτρο νερό.
Όταν κάψει το νερό στην κατσαρόλα, προσθέτουμε το μίγμα αλευριού-νερού (το αλάτι) και ανακατεύουμε.
Αφού έχει ζεσταθεί πια όλο το μίγμα και αρχίζει να βράζει, ρίχνουμε και τις σταφίδες, χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά και από δω και πέρα, ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα μέχρι να πήξει το μίγμα. Αυτό μου πήρε γύρω στα 10 λεπτά συνολικά.
Μοιράζουμε το μίγμα σε 6 μπωλάκια.
Σερβίρουμε ζεστό ή κρύο, προσθέτοντας από πάνω μέλι ή ζάχαρη (γι΄ αυτό δεν πρέπει να είναι πολύ γλυκιά η κρέμα).

Έτοιμο το καλαμπομαγέρεμά μου και για πρώτη φορά φαίνεται να πήγε καλά. Δοκιμάζω. Κάτι όμως δεν μου πάει καλά στη γεύση. Κάτι άλλο είχε του πεθερού.

Κάθομαι να γράψω τα υλικά, πριν ξεχάσω τι έκανα.
Ωωωωωωωωωωωωω dear God!!! Ξέχασα το αλάτι! Ο πεθερός είχε πει και αλάτι! Φτουυυυυυυ! Κι έλεγα, τι μου λείπει; Τι μου λείπει; Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά!

Βάζω 4 μπωλάκια πάνω σε ένα δισκάκι, τα κλείνω από πάνω με μεμβράνη μη μου φύγουνε, ντύνομαι πρόχειρα, μπαίνω στ’ αμάξι και πάω στον πεθερό.

-Μάντεψε τι σου ‘φερα…
-Τι έφερες;
-Καλαμπομαγέρεμα! Πατέραααααααα! Ξέχασα να βάλω αλάτι! Μου είχες πει ότι έβαζες αλάτι;
-Μα δεν έβανα αλάτι!
-Αααα! Δεν έβαζες αλάτι; Α τι καλά! Τότε δεν ξέχασα τίποτα! Να φας να μου πεις αν σ’ αρέσει.
-Μ’ αρέσει.
-Ε πώς σ’ αρέσει ρε πατέρα; Αφού δεν δοκίμασες!
-Παιδάκι μου το βλέπω και μ΄ αρέσει! Άκου με κι εμέ που σου λέω.
-Καλά.. Όταν φας πες μου αν σ΄ άρεσε, οκ;

Του άρεσε. Μην το ψάχνετε. Μόνο σταφίδες έβαζε λιγότερες από μένα. Όσο για το αλάτι, μια πρέζα αλάτι, πάει πολύ στις κρέμες, γιατί δεν ταγκίζουν, οπότε βάλτε το. Επίσης, σταφίδες στη Ζάκυνθο νομίζω ότι έβαζαν μόνο μαύρες. Οι ξανθές, είναι δική μου παρέμβαση.

Tiiiiiiiiiiiiiiips, εδώ τα καλά Tiiiiiiiiiiiiiiips
Ζάχαρη δεν βάζουμε πολλή μέσα, διότι θα το τιγκάρουμε κατά βούληση με μέλι ή ζάχαρη από πάνω, συν ότι έχει και τις σταφίδες μέσα.

Το μίγμα πρέπει να πήξει, αλλά αν παραπήξει, θα είναι ιδανικό για καλαμπομαγερεματοπόλεμο (επαναλάβετε αν μπορείτε) και μάλλον αυτό έκανε τη διαφορά με το καλαμπομαγέρεμα του πεθερού που θυμάμαι: ήταν πιο πηχτό. Το έκοβες σε κομμάτι δηλαδή. Αν το θέλετε πιο πηχτό, βάλτε 1-2 κ. σ. αλεύρι ακόμα. Σας προειδοποιώ όμως, ότι με την ώρα πήζει. Πολύ!

Ο σύζυξ αναφώνησε όταν του το πρόσφερα με μέλι:
Ήρθε πάλι η κατοχή; Καλά μας το λέγανε ότι συνεχίζεται η κρίση…
No comments here.

update:
Μετά από 2-3 επαναλήψεις και πειράματα, θεωρώ την παρουσία αλατιού απαραίτητη. Λίγο αλατάκι το νοστιμίζει.
Επίσης, με 13 κ. σ. καλαμποκάλευρο, η κρέμα βγαίνει αραιή. Αν θέλετε πιο πηχρή κρέμα, βάλτε εξαρχής 2-3 κ. σ. καλαμποκάλυερο ακόμα.

27 comments:

  1. Deli,σαν κρεμούλα των μωρών φαίνεται-άδειαζα τα πιάτα,όταν ήταν μικρά τα κορίτσια.
    Έχω καλαμποκάλευρο και λέω να δοκιμάσω με λιγότερες σταφίδες.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  2. Από τις ωραιότερες ανάρτήσεις σου που έχω διαβάσει στη κουζίνα σου. Γέλασα σαν αν ήμουν μπροστά και σε έγλεπα (!). Το αγαπημένο φαγητό του πατέρα μου. Όποτε έχεις αδεία και ξαναφτιάξεις, πήγαινέ του ένα πιάτο. Θα τον σκλαβώσεις. Όταν έρθω στο νησί θα δοκιμάσω να του φτιάξω και γω μπας και μου γράψει κάνα μερτικό παραπάνω (εδώ για φακές πήρε ο άλλος ολόκληρη περιουσία, στο μερτικό θα κολλήσουμε;):-)))
    Λοιπόν Κική, σου συγχωρούμε που αναρτείς τη συνταγή για το καλαμπομαγέρεμα, άλλωστε εχτός από το κατά 1/4 ζακυνθινό σου dna, ζεις και τόσα χρόνια στο νησί μας που πλέον δικαιωματικά σου ανήκει και η ιθαγένεια και η υπηκοότητα κα η εντοπιότητα. Όμως, δεν πρόκειται να σου συγχωρήσουμε οτι σνόμπαρες το μαύρο χρυσό μας, τη σταφίδα μας και προτίμησες τη ξανθιά. Μη το ξανακάνεις σε παρακαλώ γιατί τότε θα αρχίσει εμφύλιος καλαμπομαγεροπόλεμος. Φιλιά πολλά κυρά μου!

    ReplyDelete
  3. στη Θρακη το λένε κατσαμάκι και είτε το τρώνε αλμυρό είτε γλυκό, μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια όταν το έτρωγα συνήθως γλυκό με γλυκά κουταλιού από πάνω!!!!!
    αλλά και με χωριάτικο λουκάνικο μπάμπου είναι ωραία η αλμυρή του εκδοχή

    ReplyDelete
  4. Και μείς στη Μακεδονία το λέμε κατσαμάκι και το τρώγαμε με τυρί, δεν είχαμε βλέπεις μέλι!!!
    Μου άρεσαν πολύ αυτά που γράφεις στην ανάρτη.
    Φιλιά

    ReplyDelete
  5. Καλή μέρα,

    Εμένα η γιαγιά μου και οι θειες μου το έφτιαχναν, και το ελεγαν "μαμιτσα". Μαλιστα μου άρεσε να καθαριζω τον πατο από τη κατσαρόλα. Δεν έβαζαν όμως σταφίδες, ήταν σκέτη κρέμα. Φιλενάδα με πήγες πολλά χρόνια πίσω, όταν πάω στην Αθήνα στην μαμά θα της ζητήσω να μου φτιάξει, γιατί κακά τα ψέματα μπορώ κι εγώ να φτιάξω αλλά σαν της μαμας δεν λέει.
    Φιλιά πολλά

    Τζένη

    ReplyDelete
  6. Κική είσαι απίθανη θα το πω άλλη μια φορά,γέλασα με την ψυχή μου, νόμιζα ότι είμαι μπροστά στους διαλόγους σας!!!ΜΠΡΑΒΟ!!
    Όσο για την "κρεμούλα" κι εμένα στα μέρη μου το λένε κατσαμάκι, δεν νομίζω ότι το φτιάχνει κανείς σήμερα, είναι κατοχικό φαγητό όπως λέει κι ο σύζυξ, αλλά επέτρεψε μου μια μικρή ιστορία που δεν έχω ζήσει αλλά έχω ακούσει.
    Στο σπίτι μας τα δύσκολα εκείνα χρόνια έφτιαχναν το κατσαμάκι, σπάνια βέβαια, δεν υπήρχε βέβαια η πολυτέλεια της σταφίδας ή του μελιού άντε αν είχαν λίγο τυρί.
    Η αδελφή μου λοιπόν ούτε να το δοκιμάσει μικρό παιδί ούσα.
    Κάποια μέρα γυρίζει από το διπλανό σπίτι της θείας μας και λέει έφαγα σήμερα παντεσπάνι στη θεία τη Μαρία.( Η θεία χήρα με πέντε ορφανά) Σκάει στα γέλια η μητέρα μας γιατί κατάλαβε ότι έφαγε το κατσαμάκι το οποίο θα ήταν πηχτό σαν του πεθερού σου, και της το σερβίρισαν για παντεσπάνι!!!
    Αυτά για την ιστορία εκείνων των χρόνων.
    Καλή εβδομάδα!!

    ReplyDelete
  7. Τί ωραια διαλεκτο που εχετε στη Ζακυνθο.Και οταν τσακωνεστε μεταξυ σας, ετσι τραγουδιστα βριζει ο ενας τον αλλον;Οσο για το καλαμπομαγερεμα, μπορει να μας θυμιζει κατοχη,αλλα μην ξεχναμε οτι αυτο κρατησε ζωντανους τους προγονους μας...

    ReplyDelete
  8. Μου άρεσε ιδιαίτερα τούτο το post, λόγω γλωσσικού ιδιώματος. Κι' εγώ 2/4 επταννήσου έχω στο αίμα μου Κικίτσα, αλλά για να την φτιάξω την ρετσέτα καλή μου ούτε λόγος!
    Ποτέ δεν καταφέρνω να πήξω σωστά μια κρέμα. Το έχω πάρει απόφαση... Δεν το έχω τούτο το χάρισμα!

    ReplyDelete
  9. Χα, χα! Το 'χεις το ζακυνθινό κοριτσάκι! Καλή εβδομάδα!

    ReplyDelete
  10. Έχω να πω οτι όποιος δεν διαβάζει το σεντόνι χάνει όλη την ουσία της υπόθεσης!
    Επίσης σαν λιχούδα που είμαι το φαντάζομαι με σιρόπι από γλυκό του κουταλιού κεράσι κατά προτίμηση! Οι κρέμες μου αρέσουν και λόγω Ηπειρώτικης καταγωγής καλαμποκάλευρο υπάρχει πάντα στην κουζίνα μου!

    ReplyDelete
  11. Ελένη, τις έτοιμες κρέμες των μωρών τσάκιζα. Όχι τόσο με ευχαρίστηση τη βανίλια που μας φτιάχνανε οι μανάδες μας και αυτό επειδή έκανε κρούστα και δεν μου άρεσε. Όταν πρόκειται για κρέμα σιμιγδάλι ή καλαμποκιού, τις τσακίζω!

    Ορέ Ιωάννα, το φαντάζεσαι να την πάω στον πατέρα σου; Θα πει πως εβουρλίστηκε τέλεια η φίλη τση κόρης του! χαχα! Μα αν είναι να σώσουμε την περιουσία, να κάμω ευτό το κάζο!!! χαχα!
    Καλέ δεν έβαλα ΜΟΝΟ ξανθές σταφίδες! Έβαλα και μαύρες και μάλιστα ντόπιες κυρία μου, από σπίτι! Χαχα! Όσο για με, μετά από 21,5 χρόνια, είμαι πιο ζακυνθινιά από τσου ζακυνθινούς! Χαχα!

    Γαστεροπλήξ, αλμυρό ε; Ναι..Βάζε μου ιδέες! χαχα!

    Δήμητρα ευχαριστώ! Κι εσείς αλμυρό; Χμ!

    ReplyDelete
  12. Τζένη, τη μαμίτσα την έχω ακούσει, αλλά δεν θυμόμουν ότι ήταν αυτό. Τώρα που το είπς, κοιταξα σε ένα λεξικό που έχω και το εξηγεί σαν χυλό. Αναμνησεις λοιπόν...:-)

    Ξανθή ευχαριστώ! Πιο πολύ αξίζουν οι ιστορίες σ΄αυτές τις περιπτώσεις, παρά η συνταγή. Όσο για τη δική σου ιστορία, αχ..Πόσες φορές δεν μας φάνηκε το ξένο πιο γλυκό (και καλύτερο) από το δικό μας; Χαχα!

    Δώρα είδες; Πρέπει να δεις τι πείραγμα μου κάνουν μερικοί μερικοί όταν μιλω ζακυθινά, γιατί μιλώ περισσότερο εγώ ζακυθινά από τσου ντόπιους! χαχα!

    Ορέ Πηνελόπη; Εσύ που φτιάνεις τόσα και τόσα, μια κρέμα σου αντιστέκεται; Δεν το πιστεύω!!! Χαχα!

    ReplyDelete
  13. Big mama, είδες πώς το μιλώ άμα θέλω; Χαχα! Καλή εβδομάδα!

    Λίλα, βάζε μου ιδέες ΚΑΙ εύ, για να το φάω με γλυκό κουταλιού τώρα! Ευχαριστώ! Συνήθως τα σεντονάτα ποστ αξίζουν να τα διαβάσεις :-)))

    ReplyDelete
  14. Πω πω, φοβερό post Κική!! Πολύ πλάκα έχει η ιστορία σου. Μου θύμισες την κάθε φορά προσπαθώ να πάρω μια συνταγή από την γιαγιά μου. Όλα με το μάτι. Αχ αυτό το μάτι.
    Τί θα κάναμε όμως χωρίς αυτές τις συνταγές ε?

    Θα την τιμήσω λοιπόν την συνταγή της πεθερούλας σου, φαίνεται νοστιμότατη.

    Μάγδα

    ReplyDelete
  15. Πωπω πολύ λαχταριστή η κρεμούλα σου Κική !!!! Αλλά το άτιμο το καλαμπόκι με πειράζει γενικώς, και μου αρέσει τόσο πολύ το άτιμο!!!! Θα φτιαχτεί οπωσδήποτε για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

    ReplyDelete
  16. πόσο μου αρέσουν τα ποστ συνταγές με ίστορίες!!!!

    δε μου αρέσει η πολέντα παρόλο που την έχω φάει πολλές φορές σπιτικιά και φτιαγμένη στα σκεύη χαλκού στο τζάκι (είχα αυτή την τύχη)..ποιος ξέρει αν θα μου άρεσε αυτό.

    Καλό βράδυ :)
    χχχχ

    ReplyDelete
  17. Κατι τετοιο μου ζηταει ο καλος μου που φτιαχνανε παλια στο χωριο.Αν ξαναζητησει θα του το φτιαξω, να του φυγει ο καημος.

    ReplyDelete
  18. Διορθωση, διορθωση. Μόλις μίλησα με την μαμά μου την'μαμιτσα' την φτιάχνει με αλεύρι, αυτή που έχεις φτιάξει εσύ την λέει μπομποτα. Ο μπαμπας μου που είναι από την Κέρκυρα την λέει'πολεντα'. Ετσι μου είπαν, έτσι σας λέω. Φιλιά πολλά Τζένη

    ReplyDelete
  19. Μάγδα, άστα! Αυτό το μάτι μ' έχει φάει. Πολύτιμες συνταγές όμως! Φιλιά!

    Έλεν, είναι λίγο βαρύ. Κι εμένα με φουσκώνει. Πού να δεις το καλαμπόκι τι μου κάνει!

    Και λοιπόν, διάβαζα ότι θέλει σκεύος χαλκού για να γίνει σωστά. Δεν σου αρέσει ε; Περίμενα να δω τι θα πεις αν μοιάζει ή όχι. Καλό βράδυ! Φιλιά!

    Δημιουργία, έ φτιάξ' του το του καημένου! χαχα!

    Τζένη, μάλλον σωστά στα λένε! χαχα!

    ReplyDelete
  20. Καλημέρα!

    Όμορφη έκπληξη! Σε ευχαριστώ πολύ για την παραγγελιά. Θα το δοκιμάσω για να κάνω και έκπληξη στη μαμά και τον μπαμπά.

    Λοιπόν το καλαμπομαγέρεμα όντως είναι η μπομπότα και κατοχικό φαγητό. Έχω ακούσει ιστορίες και ιστορίες από την νόνα μου η οποία κατείχε την συνταγή αλλά τόσο εγώ όσο και η μητέρα μου δεν καταφέραμε να καταλάβουμε πώς φτιάχνεται γιατί η νόνα τα έχει λίγο χάσει (φαντάζεσαι, νόνα ζακυνθινιά και να τα 'χει και χαμένα ολίγον, δε βγάζεις άκρη....

    Λοιπόν, μια και κάνει κρύο αυτές τις μέρες, σερβίρετε ζεστό με λίγο γάλα εβαπορέ, από αυτό το γλυκό, απόπάνω...

    Φιλιά πολλά

    ReplyDelete
  21. Ευκαιρία να κάμεις έκπληξη τσου γονέους σου! Ιιιιι! Με ζαχαρούχο επάνω; Θεϊκό!!!!

    ReplyDelete
  22. ναι, μπράβο, ζαχαρούχο! Δοκίμασε και θα δεις!!!

    ReplyDelete
  23. Καλά ε...είναι υπέροχο! Και πανεύκολο! Του 10λεπτου! Μόνο που δεν είπες να περιμένουμε τον Βεζούβιο!!! :D
    Μόλις είδα την συνταγή και ότι έχω τα υλικά (πάντα έχω καλαμποκάλευρο και σταφίδες γιατί τα λατρεύω και τα δύο) έτρεξα να την κάνω, και είναι πραγματικά πολύ νόστιμο. Και θρεπτικό! Να ένα ωραίο και υγιεινό γλυκάκι για τον μικρό μου! Ελπίζω να το τιμήσει κι αυτός!! :)

    ReplyDelete
  24. Σοφία καλωσήρθες. Βεζούβιος ε; Προσοχή! χαχα! Ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  25. Καταγομαι απο την υπεροχη Ζακυνθο. Μεγαλωσα με αυτη την κρεμα την οποια και λατρευω. Η συνταγη σου ειναι φοβερη αλλα ο τροπος που την παρουσιασες με συγκινησε γιατι ετσι (Ζακυνθινα), μιλαει η μητερα μου αν και εφυγε απο το νησι οταν ηταν 9 ετων. Σε ευχαριστω πολυ για το γλυκο αυτο ταξιδι...!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαίρομαι που σε ταξίδεψα συναισθηματικά. Το ίδιο συγκινήθηκα κι εγώ, γιατί ο πατέρας δεν υπάρχει πια... :/

      Delete