Wednesday, July 1, 2009

Μες στα θερινά τα σινεμά

1η Ιουλίου σήμερα. Μπαίνει για τα καλά το καλοκαίρι, οι άδειες έχουν αρχίσει, ο καιρός δεν λέει να στρώσει και να θυμίσει κατακαλόκαιρο. Ξέρω ότι όσοι είσαστε στην Αθήνα κλεισμένοι σε γραφεία και χώρους εργασίας μακαρίζεται την παραξενιά του, εγώ όμως το καλοκαίρι θέλω ζέστη. Θέλω να καίγομαι και να μην αντέχω από τη ζέστη…

Είναι το 2ο καλοκαίρι φέτος που το θερινό σινεμά στη Ζάκυνθο δεν λειτουργεί. Αυτό το μέρος πάει από το κακό στο χειρότερο και θα ήθελα να ήξερα πότε επιτέλους αυτός ο τόπος θα αφυπνιστεί και οι υπεύθυνοι θα πάρουν το μέλλον του στα χέρια του με δραστικές λύσεις. Η μοναδική καφετέρια της πλατείας Σολωμού κλειστή. Το θερινό σινεμά κλειστό. Η ανακύκλωση μου λένε δεν λειτουργεί. Δεν είμαι σίγουρη. Τι πάει καλά σ’ αυτόν τον τόπο;

Ας αφήσω το γκρίνια κατά μέρος γιατί δεν μου αρέσει. Γι άλλο ξεκίνησα να γράφω.

Στην Πάτρα που έμενα που λέτε, όταν ήμουν μικρή, ο συχωρεμένος ο παππούς, είχε το «εργοστάσιο» στην πλατεία Μαρούδα, κολλητά σε ένα θερινό σινεμά. Εργοστάσιο λέγαμε πάντα το εργαστήρι που είχε. Ήταν ένα δίπατο παλιό κτήριο με αυλή. Γωνία. Η ταράτσα του εργαστηρίου, ήταν στο καταλληλότερο σημείο για να βλέπουμε τσάμπα σινεμά. Μάλιστα, για να γίνεται πιο εύκολα αυτή η δουλειά, είχαμε τοποθετήσει 2 μεγάλες σανίδες στον τοίχο, για να καθόμαστε άνετα. Πού να φτάσουν 2 σανίδες για καμιά δεκαριά ξαδέρφια; Βάλτε και τους κολλητούς μας; Πολλοί! Όποιος είχε μυαλό και έφτανε πρώτος, έπιανε την καλύτερη θέση. Οι υπόλοιποι όρθιοι, ή όπως βολεύονταν. Για να ανέβουμε στην ταράτσα, υπήρχαν αυτοσχέδια ξύλινα ετοιμόρροπα σκαλιά μέσα από το εργοστάσιο και ο φακός, για να μην βγεις μπουκούνια (κοινώς κομμάτια), ήταν απαραίτητο αξεσουάρ. Πίσσα σκοτάδι. Για να καταλάβετε, όταν έμπαινε κάποιος από την πορτούλα, δεν τον αναγνωρίζαμε. Αναγνωρίζαμε τη σκιά του πρώτα, μέχρι τα μάτια μας να συνηθίσουν από τη φωτεινή οθόνη, στο σκοτεινό περίγραμμά του.

Ο φράχτης που ένωνε το σινεμά με το εργοστάσιο ήταν γεμάτο γιασεμί. Γιασεμί μύριζαν όλες οι ταινίες που βλέπαμε. Γιασεμί και αγιόκλημα μύριζαν οι νύχτες στα θερινά τα σινεμά. Από την αριστερή πλευρά λοιπόν το γιασεμί που φροντίζαμε για λόγους ευνόητους να το κουρεύουμε όταν θέριευε. Από τη δεξιά πλευρά, μια τεράστια μουριά που τα κλαδιά της και οι καρποί της, έφταναν στο κατάλληλο ύψος: αυτό της ταράτσας.

Οι προβολές άρχιζαν Ιούνιο, αν υποθέσω από το γεγονός ότι μία από τις γκουρμεδιές που τρώγαμε σαν λαθροθεατές, ήταν οι μούρες από τη μουριά. Τι γλύκα που είχανε ορέ παιδία εκείνες οι μούρες…Δεν ξέρω αν υπήρχαν πιο γλυκές…

Μια άλλη γκουρμεδιά που τρώγαμε ήταν τα τσίτσιρι. Μάτσα τα αγοράζαμε πριν μπούμε στο σινεμά το κανονικό ή στο λαθραίο. Τι ήταν τα τσίτσιρι; Τσίτσιρι λέγαμε τα φρέσκα ρεβίθια, που τα πουλούσαν σε μάτσο, κλεισμένα μέσα στο περικάρπιο (έτσι λέγεται;). Μαλακά και αφράτα, όπως ο αρακάς όταν πρωτοβγαίνει στην εποχή του, έκανε πλοπ και άνοιγε για να γευτείς τη γλύκα του. Όπως ακριβώς τα βλέπετε στη φωτό εδώ.

Σε άλλες περιπτώσεις, είχαμε ξηροκάρπια. Μη φανταστείτε τίποτα ακριβά. Στραγάλια, πασατέμπο και φυστίκια στην καλύτερη περίπτωση, που κυκλοφορούσαν στην εποχή μας. Κι όταν μας έπιανε η όρεξη να κάνουμε διαολιές ή βαρεμάρα επειδή η ταινία δεν μας άρεσε, τότε αρχίζαμε να πετάμε στραγάλια στους θεατές. Ανύποπτοι οι έρμοι για τους λαθροθεατές που βρίσκοντας από πάνω τους, δεν ήξεραν από πού τους έρχονταν. Και να σου τα παράπονα μετά στον πατέρα, γιατί οι θεατές το λέγανε του υπεύθυνου, ο υπεύθυνος που ήξερε ότι βλέπαμε τσάμπα σινεμά το έλεγε στον πατέρα, ο πατέρας σε μας κι εμείς της ουράς μας. Τρώγαμε την κατσάδα και πάλι από την αρχή.

Το σινεμά ήταν κάνα μισάωρο με τα πόδια από το σπίτι μας. Η μάνα μου μας τεστάριζε έτσι μικρά που ήμασταν, αν ξέραμε να πάμε μόνοι μας. Την είχαμε μάθει καλά τη διαδρομή γιατί περνούσαμε καλά…

Εμείς μεγαλώσαμε, το σινεμά έκλεισε, το εργοστάσιο δόθηκε αντιπαροχή και τώρα στη θέση τους υπάρχουν τεράστιες πολυκατοικίες και αναμνήσεις βαλμένες στα θεμέλιά τους. Το θερινό σινεμά μου λείπει. Κι ας έχει σουβλάκια αντί για τσίτσιρι κι ας έχει breezer καρπούζι αντί για μούρες κι ας έχει πατατάκια με γεύση ρίγανη και ποπ κόρν αντί για στραγάλια…

Άντε μωρέ παιδιά…Καλό μήνα να έχουμε κι ας ευχηθούμε να ανοίξει το ρημαδοσινεμά στη Ζάκυνθο…Αλήθεια, θα απογορεύεται και στα θερινά σινεμά το καπνίζειν; :-)))

28 comments:

  1. Καλημέρα κι από δώ Κική μου
    Αχ και γω ύπήρξα καλοκαιρινός λαθροθεατής στα παιδικά τα μου και τι μου θυμίζεις τώρα.
    Πάντως χθες πήγαμε όοολη η οικογένεια (εννοείται συν της Ζακυνθινής "ψυχοκόρης") σε ένα θερινό σινεμά που ζει και βασιλεύει ακόμη (απ' αυτά των παιδικών μου χρόνων) και χωμένο όπως είναι μέσα στο δασάκι μύριζε βρεγμένο χώμα και ευκάλυπτο και ήταν υπέροχα!!!!

    ReplyDelete
  2. Τι ωραίες αναμνήσεις! Εμείς ευτυχώς ακόμα έχουμε θερινό στη γειτονιά μας, είναι ένα από τα πράγματα που περιμένω πάντα μαζί με το καλοκαίρι! Αχ, όχι ζέστη Κικίτσα, καλά είναι έτσι!

    ReplyDelete
  3. Αχ, Κικίτσα μου, ο ίδιος ..πόνος και εδώ με το θερινό σινεμά! ΄Εγινε να φανταστείς μπόουλινγκ...
    Πάνε οι όμορφες βραδυές με μπύρα και φυστίκια...Αλλά και μένα οι αναμνήσεις μου απο μικρή είναι το σπίτι της κολλητής μου, ακριβώς δίπλα στο σινεμά!!Ε ρε γλέντια που είχαμε όλο το καλοκαίρι...

    ReplyDelete
  4. Καλημέρα και καλό μήνα να έχουμε! Ωραίες εικόνες Κική. Μακάρι να ανοίξει το σινεμαδάκι!

    ReplyDelete
  5. Ααααχχχχ.., τί μου θύμισες πάλι....
    Φυστίκια, πασατεμπο, λεμονάδες, πορτοκαλάδες, σάμαλι, γκαζόζες, μπιράααααλ...

    Τί να κάνουμε...έστω και χωρίς αγιοκλημα τα κυνηγάω τα θερινά, μόνο για την οπτική αίσθηση του Αναστρου(;) ουρανού

    ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑ!!!!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  6. Κική μου μάλλον θα είμαι η μοναδική που θα συμφωνήσω μαζί σου για τη ζέστη! Και εγώ το καλοκαιράκι το θέλω ζεστό και αχνιστό!! Αντέχω!
    Εύχομαι όσοι θερινοί κινηματογράφοι απόμειναν να συνεχίσουν να μας ψυχαγωγούν για πολλά χρόνια ακόμη. Με αγιόκλημα και γιασεμί....
    Καλό μήνα!

    ReplyDelete
  7. Κικί τι όμορφες αναμνήσειςπου έχεις!! Ευχομαι να ανοίξει σύντομα το σινεμαδάκι! Φιλιά πολλά και καλό σου μήνα!

    ReplyDelete
  8. καλό μήνα deli :)

    Το ζεστό καλοκαίρι στην Αθήνα δεν παλεύεται Κική με εκατομμύρια κολασμένους να ψήνονται. Όχι δε λέει. Εύχομαι λοιπόν ζέστες Ζακυνθινές :)

    Δύο θερινά υπήρχαν στην περιοχή μου, πάντα γεμάτα κόσμο, και τα δύο έκλεισαν τα τελευταία χρόνια για να γίνουν εμπορικά κέντρα.

    Το γιασεμί στη φωτό, μου φαίνεται πως μπουγαρινίζει;-)

    ReplyDelete
  9. Ax! πόσο τους ζήλευα τους λαθραίους από τα διπλανά σπίτια στην Λιζέτα, το σινεμά των παιδικών μου χρόνων!
    Πηγαίναμε κάθε Κυριακή οικογενειακώς, απαραίτητα με ελαφρά ζακετάκια στα χέρια και στο διάλειμα, αγοράζαμε πασατέμπο και σπάνια, πολύ πολύ σπάνια Σαμαλι-κωκ-τσιπς "σαμαλικοτσιιιιιψ" φώναζαν οι πιτσιρικάδες που τα πούλαγαν. Και τι Μάρθα Βούρτση και Ξανθόπουλο και Κατράκη είχαμε δεί στην Λιζέτα και τι Βέγγο, Βουτσά, Αυλωνίτη και Φωτόπουλο και άλλους και άλλους...
    Τα χρόνια εκείνα που ήμουν ακόμα παιδί, πουλούσαν και Μπιράλ και ΤαμΤαμ, τι κρίμα, οι απόψεις του πατέρα περί υγιεινής διατροφής, τότε, μας απέτρεψαν από το να δοκιμάσουμε ενα αναψυκτικό που δεν υπάρχει πια...
    Αχ τι ωραίες αναμνήσεις μου έφερες σήμερα Κική...
    Μαζί με την μυρωδιά του γιασεμιού!
    Νάσαι καλά!

    ReplyDelete
  10. Καλό μήνα Κικίτσα μου!!
    Ομορφες οι αναμνήσεις σου, με ταξίδεψαν κι εμένα χρόνια πίσω!

    Ε, όχι και να απαγορεύεται το καπνίζειν στα θερινά!! χα χα χα!!
    Αλλιώς στο λέω! Θα με χάσουν τα θερινά:P

    Φιλάκια!!

    ReplyDelete
  11. Καλό μήνα Κική, και εμείς είχαμε σινεμά ακριβώς απέναντι από τον κήπο μας που τύγχανε υπερυψωμένος. Πολλές φορές ο πατέρας μου(ως άλλος Αρτέμης Μάτσας ή νομοταγής Γερμανός πολίτης) μας μαρτύραγε στον ιδιοκτήτη και μεις μπουσουλόντας μέσα από τα χόρτα εξαφανιζόμασταν στα σκοτάδια. Το αγαπημένο μας σνακ ήταν πεπονόσποροι (δεν νομίζω να είχαμε δοκιμάσει ακόμη φιστίκια) και φρέσκος καρπουζοχυμός. Πάντα είχαμε απλάδια (κουρελούδες) μαζί μας και έτσι απολαμβάναμε την ταινία ξαπλωμένα μπρούμυτα. Τι Βουγιουκλάκη, τι Καρέζη, τι Μάρθα Κλάψα, Ξανθόπουλο και Βασιλάκη Καϊλα! Όλους από κει ψηλά, από τον κήπο τους είδαμε. Σημείωση οτι οι γονείς μας ήταν ήδη στη νόμιμη πλευρά του σινεμά και μεις υποτίθεται οτι έπρεπε να μείνουμε στο σπίτι. Κάποια φορά έκπληκτα είδαμε το παιδί με τις γκαζόζες να διασχίζει το δρόμο και να έρχεται κάτω από τον όχθο του κήπου ''Ωχ, μας είδε, τώρα θα το πει'' αντί αυτού όμως τον βλέπουμε να ανοίγει μερικά μπουκάλια πορτοκαλάδες και να μας τα δίνει καθώς και μερικά σακουλάκια πασατέμπο ''Ο πατέρας σας τα στέλνει''
    Εύχομαι να ανοίξει το θερινό για να δουν και τα ζακυνθινόπουλα την εποχή των παγετώνων Νο 3, που τουλάχιστον εδώ, την περιμέναμε πως και πως.

    ReplyDelete
  12. Βρε ζαβολάκια,

    όχι μόνο βλέπατε κρυφά, αλλά τρώγατε και διάφορες λιχουδιές στα... σκοτεινά!

    Είμαι από τους τυχερούς: στη γειτονιά μου έχω 3 θερινά σινεμά, που κάθε καλοκαίρι μου κάνουν παρέα ακόμη και στα μοναχικά σαββατοκύριακα μου!! Λουκανικάκι, σόδα, χαλίκι και ... καρέκλα που σηκώνεται ο δίπλανος και βουλιάζεις εσύ!
    Τις καλησπέρες μου! Πολύ δροσερές αναμνήσεις!

    ReplyDelete
  13. Κικί μου καλό μήνα.
    Πολύ όμορφες αναμνήσεις βλέπω. Και τα μούρα ήταν νόστιμα γιατί νόστιμο ήταν όλο το πακέτο.
    Εμείς εδώ έχουμε δύο θερινά σινεμά και λειτουργούν πάντα το καλοκαίρι. Μάλιστα το ένα είναι όπως λες και εσύ μέσα στα δέντρα και πίσω ακριβώς είναι η λίμνη με τις πάπιες.Βρίσκεται μέσα στον δημοτικό κήπο. Εκεί λίγο δύσκολο να δεις λαθραία. Αλλά στο άλλο έχει μια πολυκατοικία απέναντι που τα βλέπεις όλα.
    Εύχομαι να ανοίξει κάποια στιγμή και το δικό σας και να το απολαύσετε.
    Φιλιά.

    ReplyDelete
  14. Ναι,μα το Θέο,μας άνοιξες την καρδιά πρωτομηνιάτικα.
    Τι σε πιασε κυρά,1η του μήνα να κάνεις μνημόσυνο στις αναμνήσεις ΜΑΣ.Γιατί αυτές είναι αναμνήσεις ΟΛΩΝ,είτε λαθροθεατών είτε επ αμοιβή.
    Τα ρουθούνια μας είναι γεμάτα αγιόκλημα και γιασεμί.Να ζήσεις Λουκιανέ,που μ ένα τραγούδι σου άφησες στην ιστορία τα Θειρνά σινεμά!
    Ετσι θα το αφήσουμε να περάσει και φέτος στην ξεραίλα απο σινεμά;
    Μήπως πρέπει να μαζευτούμε να γίνει μια κίνηση,μια αντίδραση βρε αδελφέ,οτι δεν είμαστε πρόβατα, έχουμε απαιτήσεις.Τι ζητάμε πια;
    Να λειτουργήσει ο "Χρήστος Νέγκας"!
    Για τίποτε δεν είμαστε άξιοι, έχουμε αφήσει αδιαμαρτύρητα τις τύχες μας να τις κουμαντάρουν κάτι άχρηστοι.Καλά να παθαίνουμε.

    Υ.Γ. Εμείς το "τσίτσιρι" το λέγαμε χερίες.ΑΓνωστο γιατί.
    Αλλά...τι πακέτο μου θύμησες,που να μην σου πώ,κακούργα.

    ReplyDelete
  15. Νομίζω ότι μίλησες εκ μέρους των περισσότερων από μας, αυτές οι αναμνήσεις είναι κοινές σε όλους μας όπως καταλαβαίνω. Θερινό σινεμά, ψαθωτή καρέκλα, αγιόκλημα και γιασεμί και στο διάλειμμα ο μικρός με το κασελάκι να διαλαλεί "κωκ, σάμαλι, μπυράλ..."...πω πω τι μας έκανες σήμερα, πόσα χρόνια μας γύρισες πίσω...Καλό μήνα...

    ReplyDelete
  16. είχαμε την τύχη και γνωρίσαμε τα θερινά τα σινεμά, στη γειτονιά μου είχαμε 3 και το καλοκαίρι γινόταν χαμός, και στα δέντρα ανεβαίναμε για να δούμε εργάκι!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  17. logia είσαι από τις τυχερές που ακόμα πάνε. Η ψυχοκόρη ακόμα πιο τυχερή!

    Big mama τυχερηηηηηή!

    Όλγα, μόνο εσύ με νιώθεις μου φαίνεται! Χαχα!

    Ρένα μακάρι δεν λες τίποτα!

    Γλαρένια, δεν θυμάμαι αν είχα πιει μπυράλ. Ήμουν και πιτσιρίκι... Τι ωραίες αναμνήσεις...

    Ειρήνη, εσυ με νιώθεις με τη ζέστη! Θέλω να σκάω καλεεεεεεεεέ!

    Πλεκτό εγκώμιο, μακάρι! Καλό μήνα! Φιλιά!

    Μαγισσούλι, καλά. Θα παραγγείλω δροσιά για την Αθήνα και ζέστη για τη Ζάκυνθο.

    Ραλού και ζακετάκι ναι! καλέ τι ήταν το ταμ ταμ;;;

    Έλενα, να σε δω να σε βγάζουν από το σινεμά λόγω τσιγάρου...Χαχα!

    ReplyDelete
  18. Ιωάννα τι ωραίααααα! Πολύ μου άρεσαν οι δικές σου αναμνήσεις! Πεπονόσποροι! Θυμάσαι; Τα πλέναμε, τα αφήναμε στον ήλιο να στεγνωσουν και μετά τσίκι τσίκι να τα φάμε. Καλα, ο πατέρας σου άπαιχτος! χαχα!

    Αγνή, όχι μόνο τα τρώγαμε αλλά τα πετάγαμε και στους από κάτω! χαχα!

    Λίνα, όντως όλο το πακέτο ήταν νόστιμο...:-)))

    Χαρά, ξέρεις πόσο καιρό λέω να γράψω κάτι για το σινεμά; Κατ αρχήν για το χειμωνιάτικο. Τι ξεφτυλα... Κάτι πρέπει να κάνουμε όλοι όντως!
    Τις χερίες τις έμαθα εδώ όταν είπα σε παρέα για τα τσίτσιρι! :-)))

    Μπέττυ ναι. Φαίνεται ότι όλοι λίγο πολύ τα έχουμε ζήσει. Τα παιδιά μας; Τι θα θυμούνται άραγε;

    Γατεροπλήξ και πολύ καλά κάνατε και ανεβαίνατε! χαχα!

    ReplyDelete
  19. Καλό μήνα! Γιασεμί εσύ και Λουκιανό εμείς! Τον Κηλαηδόνη φυσικά!

    ReplyDelete
  20. Ααα! Ειμαι πιο παλιά απο σένα, εσύ δεν το προλαβες.
    Μπυράλ και ΤαμΤαμ ήτανε η ελληνική εκδοχή της κοκα κολα πριν αυτη έρθει στην Ελλάδα. Ζάχαρη, χαρουπόμελο, ανθρακικό και κάποια μυριστικά. Χρωμα κοκακολί
    Μπιράλ http://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=205&Itemid=86
    Για το Ταμταμ δεν βρήκα τίποτα, μάλλον ίδιο ήτανε, ίσως να είχε μόνο καραμελόχρωμα και ανθρακικό.
    Νομίζω το μπιράλ υπάρχει ακόμα κάπου στην Κρήτη, δεν είμαι σίγουρη.

    ReplyDelete
  21. Deli,να ήξερες τι αναμνήσεις ξύπνησες!Στα παλιά θερινά σινεμά εκτός από το γιασεμί μοσχοβολούσε και το αγιόκλημα.Κάθε βράδυ κατηφόριζα για την αυλή του σινεμά,που σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει.Να είσαι καλά που με γύρισες πίσω στα παιδικά μου χρόνια μ΄αυτή τη γλυκιά προσμονή για την καινούρια ταινία.Από τότε μου έχει μείνει και αγαπώ τον κινηματογράφο.
    Φιλιά-καλό μήνα!

    ReplyDelete
  22. Τι όμορφες εικόνες ξύπνησες μέσα μου , ο καλοκαιρινός σινεμας με τα γιασεμιά και το πασατέμπο....

    ReplyDelete
  23. Κικουλία,
    Πέρασα για ευχές. Όχι μόνο για ν' ανοίξει ο έρμος ο ζακυνθινός θερινός, αλλά και για σας, προσωπικώς, οικογενειακώς, μπλογκικώς. Ιούλιο - Αύγουστο παίρνω άδεια από τα μπλογκ (ή μαλλον απ' τη σημαία) κι ελπίζω, με το καλό, το Σεπτέμβρη να ξαναρχίσει ο βομβαρδισμός των ανοησιών μου. Φιλιά.

    ReplyDelete
  24. αχ, τι θύμησες ξύπνησες μέσα μου Κική μου...
    λαθροθεατής κι εγώ πλείστες όσες φορές, όσες κατάφερνα να ξεφύγω από την αυστηρή επιτήρηση του παπά...
    αργότερα στην Αθήνα, κάνα δίφραγκο μόνο για μπατηρόσπορο, έτσι λέγαμε τον πασατέμπο τότε...
    αλησμόνητα χρόνια, ανεπανάληπτα...
    καλά να είσαι πάντα,
    με αγάπη,
    δ.μ.τ.

    ReplyDelete
  25. Κατερίνα, ταιριάζει απόλυτα!

    Ραλού, μερσί για τις πληροφορίες. Το μπυράλ το θυμάμαι μόνο κατ όνομα. Το άλλο καθόλου!

    Ελένη, νομίζω ότι όλοι αγαπήσαμε το σινεμά και μέσα από τα θερινά που ταιριάζει τέλεια στην Ελλάδα...

    Άσπα, :-)))

    Αχτίδα, ποιος δεν τα θυμάται;

    Διονύση ,μου, θα περιμένω πώς και πώς το βομβαρδισμό των τόσο χαριτομένων ανοησιών σου. Εδώ καθόλου ε; Έχει νάρκες ορέ; Να περάσετε καλά!

    Ντανιέλ, μπατηρόσπορο! Πωωω...Ναι! Κι έτσι το λέγαμε! Να είσαι καλά!

    ReplyDelete
  26. φέτος είναι η 1η φορά που δεν πρόκανα να πάω θερινό και μου κακοφάνηκε. Το κείμενο, αλλά και τα σχόλια, μια γλύκα σκέτη, σα να έβλεπα ασπρόμαυρο ιταλικό σινεμά:) Εμείς στολιζόμασταν για το θερινό, τα καλοκαίρια των εφηβικών διακοπών, παίζανε φλερτ βλεπεις, τρώγαμε απαραιτήτως τσακίρης ρίγανη, και ακούγαμε 80ίλες από τα πατίνια δίπλα (μπιγκ ιν τζαπάν ολράιτ:))

    ReplyDelete
  27. Χαρτ τι μόδα ήταν και τα πατίνια τότε ε; Μπιγκ ιν Τζαπάν!!! Ω τι ωραίο!!!
    Μερσί!

    ReplyDelete