Monday, November 8, 2010

Στον Αέρα, στις Μαριές

Σήμερα έλεγα να μη βάλω καθόλου ποστ. Άλλωστε, στο facebook προχτές πρότεινα φαγητά για τις μέρες των εκλογών. Φασολάδα για τους μέν ψηφοφόρους (κατά προτίμηση να την έχουν φάει Σάββατο βράδυ-ο νοών νοείτο) και κοτόπουλο στιφάδο με πολλάααααα κρεμμύδια για τους υποψήφιους. Αν είναι δε χαμένοι, παρακαλούνται να καθαρίσουν τα κρεμμύδια μόνοι τους.

Όμως, χτες, η μέρα προσφερόταν για βόλτα. Και ως συνήθως, τα όμορφα πράγματα, συμβαίνουν εκεί που δεν το περιμένεις. Έτσι, προέκυψε ποστ.

Χτες το μεσημέρι ανηφόρησα για τις Μαριές. Όχι και λίγα χιλιόμετρα. Συναντηθήκαμε με την Ιωάννα που είχε έρθει στις Μαριές για εκλογές και πήγαμε κατευθείαν για καφέ στην ταβέρνα Αέρας, στο δρόμο για το Πόρτο Βρώμη.

Σπάνια γράφω για μαγαζιά. Αν είναι κακό το μαγαζί, συνήθως δεν γράφω τίποτα (αν και θα έπρεπε, για να γίνεται καλύτερο και για να προσέχει ο κόσμος). Γράφω μόνο αν μου έχει κάνει καλή εντύπωση.

Ξέρετε, εδώ στο νησί, μερικοί άνθρωποι έχουν σταθεί πολύ τυχεροί σε σχέση με την τοποθεσία του μαγαζιού τους. Η μοίρα τους τα έφερε έτσι, ώστε μερικοί, να κληρονομήοσυν ένα κομμάτι γης, που θα το ζήλευε ο καθένας. Έτσι, υπάρχουν μερικά μαγαζιά που θες να είσαι εκεί, μόνο και μόνο για να χάνεται η ματιά σου. Τέτοια είναι στο Καμπί, στο Κερί, στα Ξύγκια, στη Μπόχαλη, στις Μαριές, στο Λιμνιώνα κλπ. Όποιος έχει ένα τέτοιο μαγαζί, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό. Εδώ λοιπόν είναι το αστείο. Μερικοί, φαίνεται ότι θεωρούν τα πάντα δεδομένα και νομίζουν ότι μόνο με την καλή θέα, θα χορτάσουν έναν απαιτητικό πελάτη. Λάθος. Δεν έκανε ο άλλος 20-30-40 χιλιόμετρα καλέ μου άνθρωπε μόνο για τη θέα. Θέλει να φάει και κάτι ανάλογό της.

Πέρυσι, είχα στην κυριολεξία ντραπεί, όταν πήγα 2 φίλους σε ένα μαγαζί, που η μεν θέα ήταν εξαίσια, το σέρβις όμως, οι τιμές και τα φαγητά, απαράδεκτα. Τι να σου κάνει χρυσέ μου ο καλός Θεός που σου έδωσε το καλύτερο μέρος της Ζακύνθου στο πιάτο κι εσύ κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να μην πατήσει άνθρωπος; Ποιος θα φταίει μετά αν το κλείσεις το ρημάδι; Ευτυχώς, 1-2 τέτοιες περιπτώσεις έχω συναντήσει μόνο.

Για τη θέα του μαγαζιού του ο Παπα-Γιώργης (όπως και μερικοί άλλοι), θα πρέπει να δοξάζει κάθε μέρα το Θεό... Δεν νομίζετε; Είναι ένα από τα λίγα μέρη στη Ζάκυνθο, που μπορείς να δεις ηλιοβασίλεμα.



Με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, ήμουν φίλη στο fb και είχα υποσχεθεί να πάω. Όταν πήγαμε εκεί, δεν είπα τίποτα. Ζητήσαμε να μας βγάλουν ένα τραπέζι έξω, για να πιούμε το καφεδάκι μας. Η θέα εκεί, είναι μοναδική και αφού ο καιρός το επέτρεπε ακόμα, αδράξαμε την ευκαιρία.
Αφού ήπιαμε το καφεδάκι μας, αποφασίσαμε κατά τις 5 να κατηφορίσουμε στο Πόρτο Βρώμη. Πριν όμως φύγουμε, είπαν να μας κεράσουν ένα γλυκό κι εγώ, είπα να συστηθώ. :-)

-Εμείς οι δύο γνωριζόμαστε.
-(κοιτώντας με περίεργα) Για πες....
-Να πω με έργα ή με λόγια;
-...Με έργα....

Βγάζω από την τσάντα μου ένα βαζάκι αρωματικό αλάτι, με μια ετικέτα που έγραφε:
Μικρή κουζίνα,
Αρωματικό αλάτι.

Στην εικόνα της μικρής κουζίνας, ο παπα-Γιώργος κατάλαβε. Τώρα, τι να σας πω για τη συνέχεια; Ένα σας λέω μόνο. Μείναμε μία ώρα επιπλέον και η περιποίηση που δεχτήκαμε, μπορεί να περιγραφτεί μάλλον καλύτερα με τις εικόνες που ακολουθούν, παρά με λόγια.

Τα γλυκά, ήρθαν πριν γίνουν οι συστάσεις. Η παραδοσιακή ζακυνθινή φρυγανιά (που δύσκολα βρίσκω καλή στη Ζάκυνθο), προσφέρθηκε με γλυκό κουταλιού σταφύλι και κυδώνι. Μία από τις καλύτερες που έχω φάει!


Αφού έγιναν οι συστάσεις, άρχισαν να έρχονται στο τραπέζι όλα όσα ήθελαν να δοκιμάσουμε.

Μαρμελάδα σύκο.

Τα λαχανικά του μαγαζιού, είναι παραγωγής τους.


Και τώρα, αρχίζουν οι μεζέδες. Εμείς το πήγαμε ανάποδα. Πρώτα τα γλυκά και μετά οι μεζέδες.
Χωριάτικο ψωμί με ντομάτα, ελιές και κρεμμύδια χλωρά.


Κολοκυθοκεφτέδες με καρότο. Τρυφεροί και ζουμεροί, συνοδευμένοι με τζατζίκι.

Σπανακοτυρόπιτα που κατ΄εξαίρεση χτες ήταν με έτοιμο φύλλο. Και πού να τη δοκιμάσετε με χειροποίητο φύλλο από τα χέρια της Μαίρης, (η γυναίκα του παπά-Γιώργη και ψυχή της κουζίνας), με τυρί επίσης χειροποίητο!

Φυσικά, δεν έλειψαν τα τσίπουρα. Αναρωτιόμουν αν 7 το απόγευμα υπάρχει περίπτωση να κάνουν αλκοτέστ, ημέρα εκλογών! :-)

Λαδοτύρι ντόπιο, σαγανάκι

Αν σας πω ότι δεν κόντεψα να σκάσω, θα είναι ψέμα. Και να σκεφτείτε ότι απ' όλα, έφαγα μια μπουκιά (εκτός από το γλυκό που το τσάκισα όλο). Φεύγοντας από κει, έχοντας περάσει ωραία, σκεφτόμουν 2-3 πράγματα:

1) αξίζει να κάνεις μερικά χιλιόμετρα παραπάνω, αν είναι να αποζημιωθείς με θέα και καλό φαγητό. Αυτό, είναι κανόνας στη Ζάκυνθο (και φαντάζομαι οπουδήποτε).

2) το καλό τσίπουρο, δεν βαράει :-)))

3) η φιλοξενία και τα κεράσματα, μου θύμισαν τους παλιούς ζακυνθινούς, πριν πλακώσει ο τουρισμός στο νησί, τότε που δεν τους ένοιαζε αν ή πόσο θα πληρώσεις.

Ιωάννα, παπα-Γιώργο, Μαίρη, ευχαριστώ πολύ!

27 comments:

  1. Tι ωραία που περιέγραψες την εκδρομή σου kiki !!!Eνοιωσα σαν να ημουν εκεί! Με το καλό να ξαναπάς αφού πέρασες τόσο ωραία!

    ReplyDelete
  2. γιορτάζεις σήμερα Κική μου;Αν ναι σου εύχομαι κάθε καλό και κάθε χαρά :)))

    ReplyDelete
  3. Ωραία εκδρομή Κική! Σαν να ήμουν εκεί! Αντε γειά μας :)

    ReplyDelete
  4. Θυμάσαι που στο έλεγα; Άπαιχτη η κουζίνα του Γιώργη. Που να δοκιμάσεις και τα κρέατά του. Όλα ντόπια, βουνίσια! ¨οπως και τα αρωματικά του. Μα, κούκλα μου, πήγες σε τέτοιο μαγαζί μόνο για καφέ; Πας καλά;
    Υ.Γ. Παλιά, πριν ακόμη ο Γιώργης γίνει παπάς, είχα δοκιμάσει μια καταπληκτική αστακομακαρονάδα του, όπως και ένα ρύζι που είχε ψηθεί στο φούρνο με τα ζουμιά του αστακού. χαιρετισμούς, δός του. Φιλάκια Κική μου.

    ReplyDelete
  5. Κική,
    Είσαι πολύ τυχερή!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  6. Σε ευχαριστούμε πολύ!!έτσι θα ξέρουμε που να πάμε άμα βρεθούμε στη Ζάκυνθο όχι μόνο εμείς που σε γνωρίζουμε αλλά κι όλοι όσοι αγαπούν το καλό φαγητό.
    Είναι αμαρτία να πας κάπου να πληρώσεις και να φύγεις δυσαρεστημένος και δυστυχώ το έχω πάθει.
    Φιλάκια.

    ReplyDelete
  7. Είδα κι εγώ στο fb που έγραφες οτι φάγατε μια τέλεια φρυγανιά και είπα "τι στο καλό έπρεπε να κάνει τόσα χλμ για να φάει φρυγανιές;;;" Πού να ξέρω;;;))))
    Καλύτερη βόλτα τελικά, δε θα μπορούσατε να κάνετε!!!
    Μπράβο στους ανθρώπους εκεί!
    Φιλιά
    Καλό απόγευμα & καλή εβδομάδα

    ReplyDelete
  8. Αααχ! Τα καλά (και τα κακά) να λέγονται!!!

    ReplyDelete
  9. Deli,η θέα φανταστική!
    Τα εδέσματα,τι να πω,λαχταριστά!
    Αυτό το πρώτο γλυκάκι-εκεί χτυπάω εγώ-είναι με φρυγανιά,γλυκό κουταλιού-το άσπρο,τι είναι;Για πες,τρέχουν τα σάλια χαχαχα...
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  10. Αυτάαααααααααααα είναι τα ωραία!!!!!

    ReplyDelete
  11. Χρόνια πολλά Κική μου, να είσαι καλά.
    Αυτές οι βόλτες.....Τι υπέροχη θέα!!!
    Φιλάκια

    ReplyDelete
  12. Τι όμορφη θέα! Όσο για τα τσίπουρα και τα γλυκά, ζηλεύωωωω!

    ReplyDelete
  13. Χαρτ, βααααααααααααααααααααχ! :-)))

    Ριρή, ευχαριστώωωω!

    Και λοιπόν, όχι σήμερα. 25 Μαρτίου, αλλά ευχαριστώωωω!

    Βίκυ, γεια μαααας!

    ReplyDelete
  14. Ιωάννα, από σένα ήξερα την ταβέρνα και του το είπα του παπα-Γιώργη! Σε θυμόταν!
    Πήγα για καφέ μετά το φαγητό! χαχα! Δεν ήταν κανονισμένο για φαγητό. Θα πάω όμως σύντομα νηστική! χαχα!

    Πόπη, το ξέρω! ;-)

    Ξανθή, μιλάς ως παθούσα! Το θυμάμαι!

    Γιώργο είδες; Όνομα παραλλαγή εντελώς! χαχα! Καλή εβδομάδα!

    ReplyDelete
  15. Χριστιάνα καλωσηρθες!!! :-)))

    Ελένη, η φρυγανιά εχει στον πάτο σιροπιασμένη φρυγανιά, από πάνω κρέμα (με άνθος ή κορν φλάουρ) και σαντιγύ προαιρετικά. Πολλοί τη σερβίρουν με γλυκό κουταλιού. Μιαμ!

    Αστέρι, αυτό ξαναπες το!

    Μανσουσινα, ευχαριστώ πολύ, αν και δεν γιορτάζω σήμερα! :-)))

    Big mama, έλα εδω να σε πάωωωω!

    ReplyDelete
  16. Πάντα θαυμάζω το ίδιο τα περιγητικά σου ποστ και τα ποστ με τις συνταγές.Τούτο έχει "ισορροπημένη γεύση" κι από τα δύο οπότε αξίζει συγχαρητήρια
    :-)

    ReplyDelete
  17. Η φιλοξενία τον Ελλήνων, δεν την βρίσκεις πουθενά άλλου. Για αυτό μου αρέσει τόσο πολλή την Ελλάδα, για τέτοιες ιστορίες.
    Μπράβο Κική.

    ReplyDelete
  18. Η περιγραφή σου και μόνο ανοίγει την όρεξη.... φοβερά!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  19. Την επόμενη φορά που θα έρθω στο νησί σου, νομίζω ότι πρέπει να έχω στη τσέπη μου βαζάκι με αρωματικό αλάτι.
    Αυτό πρέπει να είναι το κειδί για να ανοίγουν οι πόρτες της φιλοξενίας.
    Παντού ένα δόντι χρειάζεται!
    Τέλεια η περιγραφή και πολύ "σιελογόνος", θα έλεγαν οι Αρχαίοι!!!
    Καλή σου μέρα~!

    ReplyDelete
  20. Κική κατ' αρχήν χρόνια πολλά και να είσαι πάντα ευτυχισμένη!
    Γιόρταζες χθες έτσι?
    Η περιγραφή σου πολύ ωραία όπως πάντα, και οι φωτογραφίες με τα φαγητά πολύ ορεκτικες! :)
    Η πρώτη φωτο με το ηλιοβασίλεμα, απλά ονειρική!

    ReplyDelete
  21. Αυτά τα υπέροχα μέρη σε κάθε γωνιά της Ελλάδας με φαγητό έντιμο και καλοφτιαγμένο είναι ότι καλύτερο. Στα υπ'οψινν λοιπόν όταν με το καλο επισκεφτώ το νησί σου!

    ReplyDelete
  22. Δυο μερες χωρις ιντερνετ.... γκρρρρρρρρρρρ

    ReplyDelete
  23. Μου άνοιξες την όρεξη, Κική, πάλι!
    - Η ιταλική μπρουσκέτα είναι το μεζεδάκι με το ψωμί ντομάτα κλπ
    -Η Ζακυνθινή φρυγανιά τι ακριβώς είναι; Κάτι σαν εκμέκ;

    Φιλιά πολλά

    ReplyDelete
  24. Xαίρομαι πολύ όταν διαβάζω ή ακούω για νόστιμο φαγητό με καλής ποιότητας υλικά, σε ωραίο μέρος και με προσιτές- φαντάζομαι- τιμές. Δυστυχώς ο συνδιασμός τείνει να εκλείψει στα μεγάλα τουλάχιστον αστικά κέντρα.

    ReplyDelete
  25. Υποπτεύομαι οτι τα συρτάρια σου έχουν πολύ ενδιαφέρον ..περιεχόμενο!!
    Ώρα να τα "ξεσκονίσεις.."!!
    Έλα από εδώ:http://anemondixtia.blogspot.com/2010/11/blog-post_12.html
    και παίξε χωρίς..φόβο και με ..Πάθος!

    Φιλιά

    ReplyDelete
  26. Ρεγγίνα όπως τα λες για τη μπρουσκέτα. Η φρυγανιά είναι γλυκό. Σιροπιασμένη φρυγανιά, κρέμα, σαντιγύ.

    Μαριάννα εγλω να δεις πώς χαίρομαι, ειδικά στη φάση αυτή, που πιστεύω ότι περνάμε τη φάση εντυπωσιασμού στη μαγειρική...

    Ρεγγίνα, θα μελετήσω και θα σου πω! :-)

    ReplyDelete