Ξεκινάω να γράψω το ποστ ήδη εκνευρισμένη, γιατί θα γράψω για ένα θέμα που με εκνευρίζει απίστευτα. Κλοπή κειμένων και φωτογραφιών από άλλους bloggers ή οποιονδήποτε άλλον.
Όταν ξεκίνησα αυτό το μπλογκ, ήξερα ότι αργά ή γρήγορα θα δω κάπου αλλού μια συνταγή μου αναρτημένη και θα εκνευριστώ. Για να αποτρέψω αυτό όσο είναι δυνατόν, έβαλα λογότυπο σε όλες τις φωτογραφίες μου και έβαλα και σε μια άκρη το ask to use. Μπορούν αυτά τα δύο να αποτρέψουν έναν από το clopy paste? Όχι. Μπορούν όμως να δώσουν στον άλλον να καταλάβει ότι θα με πείραζε να το κάνει. Θεωρώ πολύ σημαντικό να ρωτάς τον άλλον αν θέλει να αναρτήσει κάτι δικό σου. Δεν έχω πρόβλημα να βάλει κάποιος κάτι δικό μου, αρκεί να με ρωτήσει. Όλα τα άλλα, τα θεωρώ βιασμό.
Έχουμε τρεις κατηγορίες κλεφτών.
Αυτός που κλέβει από χαζομάρα-άγνοια: παίρνει το post όπως είναι και το κοπιάρει. Μπορεί να βάλει ή να μην βάλει link. Δεν καταλαβαίνει τι κακό κάνει. Αυτοί ας πούμε ότι συγχωρούνται λόγω χαζομάρας, λόγω άγνοιας. Αλήθεια όμως, υπάρχουν τέτοιοι; Υπάρχουν κάποιοι πράγματι, που το κάνουν από άγνοια. Δεν θεωρούν σημαντικό ότι πρέπει να το αναφέρουν. Συνήθως είναι νέοι bloggers. Την έχω πατήσει κι εγώ. Όταν πρωτοξεκίνησα το blogging εδώ και 3 χρόνια, δεν καταλάβαινα πόσο σημαντικό είναι να αναφέρεις την πηγή. Το κατάλαβα σύντομα ευτυχώς.
Αυτός που κλέβει στα μουλωχτά: Δεν βάζει link φυσικά, γιατί το link μαρτυράει την πηγή. Με το κλικ που θα κάνει κάποιος πάνω στο link , κάποια στιγμή θα φανερωθεί το site που έχει κάνει το clopy paste.
Αυτός που κλέβει και πίσω του κρύβεται μεγάλο όνομα: ένα μεγάλο portal, ένα μεγάλο και έγκυρο site, σου παίρνει τον κόπο σου, δεν βάζει link φυσικά και τρέχα βρες τον. Και αφού τον βρεις, βάλ' τα με τον μεγαλοεκδότη αν έχεις κότσια και χρήματα.
Ας αναλύσω λίγο τις τρεις περιπτώσεις και όποιος έχει υπομονή το διαβάζει.
Όταν άνοιξα πέρυσι το blog , ανακάλυψα ένα site που είχε (και εχει ακόμα) του κόσμου τις συνταγές. Το συγκεκριμένο σάιτ είχε κατακλέψει τις συνταγές του Hungry for life και φυσικά μέσα σ αυτές ήταν και οι δικές μου. Έκατσα και σημείωσα όσες συνταγές ήταν δικές μου και έστειλα email στην κάτοχο του site . Η κυρία με παρέπεμψε στον διαχειριστή της, ο οποίος για να με ψαρώσει μου ζήτησε να αποδείξω ότι οι συνταγές ήταν δικές μου. Του το απέδειξα, γιατί έστειλα όπως ήταν 1-2 ποστ που είχα γράψει για το hungry for life και η ημερομηνία των ποστ μου προηγούνταν από τα δικά τους. Κατέβασε μερικές συνταγές και άφησε ελάχιστες. Παρόλο που τους έγραψα να κατεβάσουν τις υπόλοιπες, δεν τις κατέβασαν. Με έγραψαν κι αυτοί. Μέσα σ αυτές, ήταν και μια συνταγή για γλυκό κουταλιού μανταρίνι, η οποία ήταν καθαρά δική μου συνταγή. Το συγκεκριμένο σάιτ, όταν απειλήθηκε από το hfl για να τις κατεβάσει, μαζί με τις συνταγές, είχε αναρτημένες τις συνταγές μαζί με τις φωτογραφίες μας. Όταν το hfl του ζήτησε να κατεβάσει τις δεκάδες συνταγές που υπήρχαν εκεί των μελών τους, κατέβασαν ολόκληρο το site, το έκλεισαν για κανα δίμηνο και το ξανανέβασαν χωρίς φωτογραφίες. Τα κείμενα ήταν ολόιδια, όπως τα είχαμε γράψει. Ακόμα οι συνταγές μου βρίσκονται εκεί και σύντομα θα βάλω κι εδώ το γλυκό μανταρίνι, για να μην το έχει σαν αποκλειστικότητα η κυρία. Πάει αυτό.
Πρόσφατα, αναγνώστρια του blog , ανακαλύπτει σε ένα portal τη συνταγή μου για μήλα ψητά κατσαρόλας και μου στέλνει email. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μεγαλοκαρχαρίες. Το portal ανήκει σε μεγαλοεκδότη. Έχει τη συνταγή μου (η οποία βρίσκεται το τετράδιό μου 20 χρόνια), έχει άλλη φωτογραφία και (...το κερασάκι στην τούρτα) σαν πηγή, αναφέρει ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που ανήκει στον ίδιο το μεγαλοεκδότη. Καλό; Εδώ έχουμε και συνέχεια. Το τόσο σοβαρό και μεγάλο portal, δεν έχει email επικοινωνίας!!! Μας βρήκατε; Μας ανακαλύψατε; Τσα! Σας τη φέραμε! Δεν μπορείτε να κάνετε τιποτα! Εκνευρίζομαι απίστευτα. Δεν φτάνει που ανακαλύπτεις τη λαδιά τους, σε φιμώνουν κιόλας να μην μπορείς να τους κάνεις τίποτα. Ψαχνω για email, τίποτα. Με τη βοήθεια της αναγνώστριας, ανακαλύπτω ότι και το site που έχει στήσει το portal ανήκει και αυτό στον εκδότη. Μπαίνω εκεί για να βρω ένα email επικοινωνίας. Βρίσκω ένα email στη φόρμα επικοινωνίας. Το κοπιάρω και στέλνω email από το email μου. Γυρίζει πίσω....σοβαρή εταιρεία ε; Γράφω email στη φόρμα επικοινωνίας και ζητάω να επικοινωνήσουν μαζί μου. Όσο επικοινωνήσατε εσείς, επικοινώνησαν κι αυτοί.
Πάει κι αυτό.
Τώρα έχουμε τον άλλον. Στήνει ένα blog που δεν πατάει ψυχή. Και έχει βάλει συνταγές, κοπιαρισμένες όλες τη μιά μετά την άλλη. Εδώ έχουμε να κάνουμε και με θράσος. Κοπιάρει τη συνταγή μου για χαλβά. Την κοπιάρει και μισή, έτσι ώστε τώρα φαίνεται λάθος και βάζει και τη φωτογραφίας μου παραποιημένη για να μη φαίνεται το λογότυπό μου. Το έχει σβήσει κακήν κακώς με το photoshop. Ίσα ρε μεγάλε! Ξέρουν κι άλλοι από photoshop! Δεν ξέρεις μόνο εσύ! Του άφησα σχόλιο. Του έστειλα email . Όσο απαντήσατε εσείς, άλλο τόσο κι αυτός.
Φυσικά έχουμε κι άλλες περιπτώσεις. Εδώ και λίγο καιρό, αφήνει σχόλιο κάποιος, ότι μια συνταγή μου που την έχω βάλει από το Γενάρη, ειναι κοπιαρισμένη σε περιοδικό μαγειρικής ευρείας κυκλοφορίας. Δεν το τσέκαρα. Δεν πρόκειται να χαλάσω ούτε 1 λεπτό για να αγοράσω το περιοδικό...
Εδώ και |πολύ καιρό ανακαλύπτω blog που έχει μόνο νηστίσιμες συνταγές. Μόνο νηστίσιμες και μόνο κλεμμένες. Μέσα ειναι της φίλης μου της άλλης Αγγελικής συνταγή. Της το λέω με email. Τα παίρνει στο κρανίο, πάει να του αφήσει σχόλιο, δεν επιτρέπονται τα σχόλια στο μπλογκ. Είπαμε, όταν κάνεις λαδιά, βρίσκεις και τρόπο για να αποτρέψεις τον άλλον να στην πει. Του στέλνει email και το μόνο που έκανε ήταν να συνεχίζει την αντιγραφή, βάζοντας link.
Εγώ, ούτε με το link είμαι ευχαριστημένη αν δεν με ρωτήσουν. Εσείς; Και στο κάτω κάτω, αν θες να βάλεις συνταγή άλλου, βάλε μόνο το λινκ με τον τίτλο της συνταγής. Αλλιώς, αν θες να τη βάλεις ολόκληρη, ρώτα τον. Είναι πάρα πολύ απλό! Μην αντιγράφεις όμως. Κάτσε παιδέψου όπως παιδεύτηκα κι εγώ. Κάτσε φτιάχτη, κάτσε κόπιασε, κάτσε φωτογράφισε. Μην κοπιάρεις όμως τα λόγια μου, τον τρόπο γραψίματός μου, το στυλ μου.
Και τώρα τι γίνεται; Εχεις την όρεξη να ποστάρεις συνταγές. Έχεις την όρεξη να τις μοιραστείς με τον κόσμο. Κουράζεσαι, κοπιάζεις, στήνεις σκηνικό για να φωτογραφίσεις όμορφα ό,τι έφτιαξες και έρχεται ο κάθε έξυπνος και σου παίρνει τη δουλειά σου. Τι κάνεις όταν το ανακαλύπτεις; Βάζεις το ask tou use ψηλά; Βάζεις το copyright στο τέλος κάθε ανάρτησης; Κλειδώνεις το μπλογκ; Θα μπορούσα ακόμα και να κλειδώσω το μπλογκ. Να μη δουλεύει το δεξί κλικ και να μη μπορεί κανείς να αντιγράψει. Θα ήταν σωστό σε ένα μπλογκ μαγειρικής; Ο άλλος μπαίνει για να πάρει μια συνταγή, την κοπιάρει, την τυπώνει και φεύγει ευχαριστημένος. Αν το κλειδώσω, μόνο το print screen θα δουλεύει και θα παιδεύεται. Δεν θέλω να παιδεύεται ο κόσμος που του αρέσουν οι συνταγές μου...
Θα πει κάποιος βιαστικά: Μα συγγνώμη...υπάρχει copyright στις συνταγές; Τι περιμένεις εξάλλου όταν βάζεις ελεύθερα υλικό στο internet. Λάθος κύριοι. Και τα δύο είναι λάθος. Εγώ δεν υποστηρίζω ότι υπάρχει copyright στις συνταγές. Αν είναι δυνατόν να ψάχνει κανείς την αποκλειστικότητα στα σουτζουκάκια! Όχι καλέ μου άνθρωπε! Δεν σφετερίζομαι την ύπαρξη του μπακλαβά, αλλά θα υποστηρίξω με όλη μου τη δύναμη τα κείμενα και τις φωτογραφίες που εγώ κόπιασα να γράψω και να βγάλω. Όταν έγραψα το κείμενο με το διάλογο που έκανα με τη μάνα μου για το χαλβά, όταν παιδεύτηκα 2 απογεύματα για να τον κάνω μέχρι να πετύχει, όταν τον φωτογράφισα, δεν το έκανα για να τον πάρεις εσύ, να παραποιήσεις τη φωτογραφία μου και να τον κοτσάρεις στο μπλογκ σου σαν δικό σου. Για μένα το έκανα και για τον κόσμο που με παρακολουθεί. Αυτό είναι που με εκνευρίζει και όχι η αυθεντικότητα των συνταγών τόσο. Με εκνευρίζει να παίρνει ο άλλος τη δουλειά μου, τη δική μου και άλλων μπλόγκερς και να την πλασάρει για δική του. Με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο όταν ο άλλος βγάζει χρήματα απ' αυτό. Με εκνευρίζει να μην υπάρχει δεοντολογία, σεβασμός προν αυτός που κόπιασε. Ποιος έχασε τη δεοντολογία όμως για να τη βρει αυτός που κλέβει;
Τέλος, να σας πω ότι ακόμα και τα κείμενα και οι φωτογραφίες στο internet δεν είναι ελεύθερα. Υπάρχει νόμος που τα προστατεύει. Ο νόμος περί πνευματικής περιουσίας/ιδιοκτησίας στο internet και τον ξέρω πολύ καλά. Το λέω για να τ΄ ακούσει ο κάθε ενδιαφερόμενος. Τα κείμενα και οι φωτογραφίες μας προστατεύονται με νόμο. Αυτό σημαίνει, ότι αν θελήσω, μπορώ να κυνηγήσω νομικά από τον πιο ηλίθιο και άσχετο που αντιγράφει κακήν κακώς, μέχρι το μεγαλύτερο εκδότη. Ο νόμος με στηρίζει, υπάρχει και μπορώ να τον χρησιμοποιήσω.
Γιατί δεν βάζω links στους κλέφτες; Όχι. Δεν θα τους χαρίσω ούτε ένα κλικ στα blog τους/site τους κι όπως παιδεύτηκα εγώ για να βρω ότι με έκλεψαν, ας παιδευτούν κι αυτοί να βρουν ότι μιλάω γι΄ αυτούς. Ας στηρίξουμε ο ένας τον άλλον όταν αντιλαμβανόμαστε κλοπή. Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σαν bloggers. Και ας γνωρίζουν όσοι κλέβουν ότι είναι παράνομοι και ότι υπάρχει νόμος που μας προστατεύει. Τα σχόλια εδώ περιττεύουν. Γκρίνιαξα για να τ΄ ακούσουν όλοι...
