Η Κέρκυρα και η παστιτσάδα

Καλώς σας βρίσκω πάλι. Το ταξίδι με προορισμό την Κέρκυρα, ξεκίνησε τη Δευτέρα το απόγευμα και τελείωσε την Πέμπτη το απόγευμα. Ο λόγος της επίσκεψης ήταν η δουλειά. Η δουλειά τελείωσε την Τρίτη το απόγευμα, έτσι, μέχρι την Πέμπτη το απόγευμα που ήταν η προγραμματισμένη πτήση, το έπαιζα τουρίστας.
Μαζί μου ήταν κι ένας συνάδελφος. Στην πραγματικότητα είμαστε 5 συνάδελφοι, αλλά μόνο με τον ένα μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Με τον Κώστα λοιπόν, καλό φίλο και συνάδελφο από παλιά, γυρίζαμε το 1ο βράδυ και τη 2η μέρα. Μετά, την έκανε οδικώς και έμεινα μόνη να αλωνίζω στο νησί, παρόλη την αστάθεια του καιρού.
Αλλά ας συνεχίσω με το φαγητό που περιμένει ο Κώστας να δει στο μπλογκ μια και είναι φανατικός και παρακολουθεί τόσο τα όνειρα με θέα, όσο και τη μικρή κουζίνα.

Δεύτερη μέρα λοιπόν, έχουμε κατακουραστεί μετά από ένα 8ωρο γερής δουλειάς, γυρίζουμε στην πόλη της Κέρκυρας για να φάμε. Έψαχνα να βρω μια ταβέρνα στην οποία είχαμε φάει πρόπερσι, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ που ήταν. Έτσι, αφού ψάξαμε για κανένα δεκάλεπτο, αποφασίσαμε να φάμε όπου θεωρήσουμε καλά. Αποφεύγοντας πάντα να φάω σε τουριστικά μαγαζιά (από την πείρα εδώ στο νησί), θεωρήσαμε καλό να ρωτήσουμε.
Ρωτάμε μια κυρία: Πού είναι καλά να φάμε; Μας δείχνει 2 ταβέρνες. Ή σε αυτή, ή σε αυτή. Για να το λέει η κυρία λέμε, καλά θα είναι. Ξεκινάμε, βλέπουμε και τις δύο, μας γυαλίζει η μία περισσότερο και καθόμαστε, ώρα πια 5 το απόγευμα. Από την αρχή φάνηκε ότι κάτι θα πήγαινε στραβά! χαχα! Το διασκεδάσαμε όμως μέχρι τέλους!

Έρχεται πιτσιρικάς, ετών 16-17 με το μπλοκάκι στο χέρι.
-Τι θα πάρετε;
-Ένα σπληνάντερο, μία τούρτα παγωτό, 7 σουβλάκια κι ένα προφιτερόλ. Τι θα πάρουμε ρε μεγάλε; Σάμπως ξέρουμε τι έχεις;
Όλα αυτά δεν τα είπαμε, αλλά το κατάλαβε έτσι όπως τον κοιτάξαμε και συνεχίζει.
-Να σας φέρω καταλόγους;
-Να μας φέρεις.
Μας φέρνει καταλόγους και λέει:
-Ξέρετε, εμείς έχουμε ό,τι υπάρχει μέσα. Θέλετε να έρθετε να τα δείτε;
-Να τα δούμε...
Δε μου λες...λέω στον Κώστα. Χαζό είναι;
-Ξέρω γω;
Πάμε μέσα. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε ό,τι είχε μείνει. Εγώ, συνήθως προτιμώ τις τοπικές σπεσιαλιτέ, αλλά έχω και ευαίσθητο στομάχι. Οπότε, απέκλεισα την παστιτσάδα και το σοφρίτο παρόλο που ήθελα πολύ να τα δοκιμάσω για άλλη μια φορά και κατέληξα σε ένα χοιρινό φούρνου. Ο Κώστας άρχισε τους διακανονισμούς.
-Με μακαρόνια το σερβίρετε;
-Με μακαρόνια.
-Μήπως μπορείτε να μου το βάλετε με πατάτες τηγανητές;
-Βεβαίως!
Αυτό που βλέπετε είναι παστιτσάδα με πατάτες τηγανητές. Πώς; Μακαρόνια είναι; Άντε καλέ! Δεν βλέπετε καλά! Πατάτες είναι!




Παραγγέλνουμε και δύο κόκα-κόλες. Η μία κανονική και η άλλη λάιτ. Η λάιτ μας μάρανε λέω του συνάδελφου.

Πάμε ξανά έξω με τον Κώστα. Έρχεται ο πιτσιρικάς.
-Να σας πω... Μόνο λάιτ έχουμε. Να φέρω λάιτ;
-(εγώ) να φέρεις λάιτ...
-(ο Κώστας που δεν έβλεπε και δεν άκουγε από τη νύστα) ...και μια κανονική!
-Βρε Κώστα, αφού είπε ότι δεν έχει κανονική...Τι του λες;
-Α έτσι είπε;
-Ναι!
Έρχεται ο πιτσιρικάς, κρατώντας 3 κοκα-κόλες. 2 λάιτ και μία κανονική!!!
Υπενθυμίζω ότι εμείς ήμασταν μόνο δύο...
-Του δείχνω τη μία λάιτ, του λέω: -Αυτή δεν τη χρειαζόμαστε.
-Να την πάρω πίσω; ρωτάει
-Όχι άστην, λέει ο καλόβολος Κώστας
-Όχι να την πάρεις επιμένω εγώ...
Την παίρνει...
Γυρίζω στον Κώστα.
-Δε μου λες...Ζαβό είναι ετούτο; Άλλα του λέμε άλλα καταλαβαίνει;
-Τι να σου πω....; Κάτι τέτοιο παίζει...
Περιμέναμε τα φαγητά μας και εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι με τι θα φέρει το χοιρινό, επειδή δεν του είχα πει να το βάλει με πατάτες ή με μακαρόνια. Όλο κοίταζα μέσα, αλλά δεν έβλεπα φως...
-Λες να φέρει το δικό σου με πατάτες και το δικό μου που του ζήτησα με πατάτες να το φέρει με μακαρόνια; λέει ο Κώστας.
-Όλα είναι πιθανά εδώ όπως καταλαβαίνεις, λέω εγώ.
Δεν πρόλαβε να το πει, έρχονται τα φαγητά. Η παστιτσάδα του Κώστα με ζυμαρικά και το χοιρινό μου με πατάτες. Κοιταζόμαστε, βάζουμε τα γέλια.
-Σε παρακαλώ πολύ -μου λέει- αυτή τη φωτογραφία να τη βάλεις στη μικρή κουζίνα και να γράψεις ότι είναι παστιτσάδα με πατάτες. Εντάξει;
-Εντάξει, του λέω...

Οπότε, θαυμάστε την παστιτσάδα με πατάτες. Εμείς, έχουμε πολλά ακόμα να πούμε για την Κέρκυρα και για άλλα....