H Μανουσίνα, Η Martha Stewart και τα cup cakes

Φέτος, με τα παιχνιδάκια, τα κουίζ και τους διαγωνισμούς στα μπλογκς, έχω κερδίσει μερικά δωράκια. Με τόσα μπλογκς που είμαστε πια, όλοι έχουμε μεγάλη πιθανότητα κάποια στιγμή να κερδίσουμε. Στν αρχή της χρονιάς, κέρδισα μια φόρμα σε σχήμα καρδιάς από τη Λιζ. Μετά, ένα βιβλίο στην Πέννυ. Και τώρα τελευταία, το βιβλίο της Μάρθα Στιούαρτ από τη Μανουσίνα. Περιττό να σας πω πόσο έχω ενθουσιαστεί με το βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο με πάρα πολλές συνταγές, ιδέες, προτάσεις. Το συνιστώ αν δεν το έχετε.

Ήμουν σε δίλημμα αν θα πρέπει να βάλω τη συνταγή, επειδή είναι μέσα στο βιβλίο, αλλά σκέφτομαι ότι έτσι κι αλλιώς, συνδύασα 2 συνταγές για να τη φτιάξω. Σε μερικές συνταγές, αναφέρονται υλικά που δεν βρίσκεις συχνά στην Ελλάδα ή στην επαρχία, όμως αυτό δεν πρέπει να πτοεί κανέναν, γιατί για όλα υπάρχει λύση και υποκατάστατο. Για παράδειγμα, αναφέρεται το cake flour, που εμείς δεν χρησιμοποιούμε, αλλά μπορεί κάποιος να το φτιάξει άνετα με αλεύρι για όλες τις χρήσεις και corn flour.

Ψάχνοντας τι να φτιάξω, κατέληξα σε μια απλή συνταγή που όλα τα υλικά είναι εύκολο να τα βρει κανείς. Βγαίνουν 18 cup cakes και ομολογώ, ότι είναι τα πιο αφράτα κεκάκια που έχω φάει ποτέ και παρόλο που τα έχω κάνει από το Σάββατο, ακόμα είναι αφράτα και μαλακά σαν φρέσκα.

Chocolate cup cakes
Υλικά για 18 κεκάκια
1 1/2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3/4 κούπας κακάο
1 1/2 κούπα ζάχαρη
1 1/2 κ. γ. σόδα
3/4 κ. γ. μπέικιν πάουνερ
3/4 κ. γ. αλάτι
2 μεγάλα αυγά
3/4 κούπας ξινόγαλο*
3 κ. σ. σπορέλαιο
1 κ. γ. εκχύλισμα βανίλιας
3/4 κούπας ζεστό νερό

Για το στόλισμα*
170 γρ. ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
2 κούπες άχνη ζάχαρη
1/4 κ. γ. εκχύλισμα βανίλιας

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175 βαθμούς και στρώνουμε χαρτάκια σε ταψί για μάφινς.
Μέσα σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι, κακάο, ζάχαρη, αλάτι, σόδα, μπέικιν πάουντερ.
Προσθέτουμε στο κέντρο τα αυγά, το ξινόγαλο, το λάδι, το εκχύλισμα και το νερό.
Χτυπάμε για μερικά λεπτά με το μίξερ, μέχρι να ενωθούν όλα τα υλικά. Το μίγμα θα είναι αρκετά αραιό. Μην σας ανησυχήσει.
Μοιράζουμε το μίγμα στα χαρτάκια και γεμίζουμε κατά τα 2/3. Βγαίνουν 18 κεκάκια, οπότε θα χρειαστεί να ξαναγεμίσετε το ταψί.
Ψήνουμε για 20 λεπτά, ενώ δοκιμάζουμε με ένα μαχαίρι ή σουβλάκι αν βγαίνει καθαρό.

Για το στόλισμα, χρησιμοποίησα ένα απλό frosting βανίλιας και όχι την βουτυρόκρεμα που πρότεινε, για μεγαλύτερη ευκολία.
Έτσι, έκανα τη μισή συνταγή από το frosting που έλεγε, γιατί οι 4 κούπες που έβγαινε, μου φάνηκαν πολλές. Οπότε...

Χτυπάμε το βούτυρο μέχρι να ασπρίσει για 2-3 λεπτά.
Προσθέτουμε τη ζάχαρη σε χαμηλή ταχύτητα, χτυπάμε για λίγα λεπτά και τέλος προσθέτουμε τη βανίλια.

Στολίζουμε με κορνέ τα κεκάκια αφού έχουν κρυώσει εντελώς. Φυλάμε στο ψυγείο και όταν θέλουμε να σερβίρουμε, τα βγάζουμε λίγο νωρίτερα για να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου. Μένουν φρέσκα για μέρες!

Tip:
Αν δεν έχετε ξινόγαλο, κάνετε το εξής: ανακατέψτε 3/4 κούπας γάλα, με 3/4 κ. σ. ξίδι ή λεμόνι και χρησιμοποιήστε το μετά από 5 λεπτά.

Το ποστ αφιερώνεται φυσικά στη Μανουσίνα για το καταπληκτικό βιβλίο που μου έστειλε! Μανουσίνα, ευχαριστώ!

Ψωμιά και ζύμες, 2η έκδοση

Εδώ και λίγες μέρες, το βιβλίο μου, που είχε εξαντληθεί από τον Αύγουστο, κυκλοφορεί και πάλι στη 2η έκδοσή του. Είναι γραφτό μου φαίνεται να συναντάω εμπόδια κάθε φορά που τυπώνεται βιβλίο μου. Την 1η φορά, ένα λάθος του βιβλιοδετείου πήγε την κυκλοφορία πίσω 1 μήνα. Τώρα, η απεργία των φορτηγών, το ίδιο.

Το περασμένο Σάββατο, τη μέρα που ήταν το camp, εδώ, είχαμε κανονίσει από το Μάρτιο να κάνουμε την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου.
Όταν κυκλοφόρησε, σκεφτόμασταν πότε θα ήταν η κατάλληλη μέρα για παρουσίαση. Θέλαμε να το συνδυάσουμε με κάτι συγκεκριμένο, που να δίνει έμφαση στο θέμα του βιβλίου ή τέλος πάντων να είναι μια ξεχωριστή μέρα. Κατά τη διάρκεια της αποκριάς, είχε κακοκαιρία. Στις 8 Μάρτη που ήταν η ημέρα της γυναίκας, ο εκδότης θα έλλειπε. Μετά, το Πάσχα ήταν πολύ νωρίς και είχε πια αρχίσει η νηστεία του Πάσχα, πράγμα που δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για παρουσίαση βιβλίου με θέμα το φαγητό. Έτσι, ψάχνοντας ημερομηνίες, προτιμήσαμε να περιμένουμε λίγους μήνες, μέχρι τις 16 Οκτωβρίου που γιορτάζεται παγκόσμια η ημέρα διατροφής και ψωμιού. Όμως, οι φορτηγατζήδες είχαν άλλη γνώμη. Για να μην πολυλογώ, κάτι που η απεργία πήγε πιο πέρα το δέσιμο των βιβλίων και υπήρχε περίπτωση να μην τα έχουμε στην παρουσίαση, κάτι που δεν ήθελα να γίνουν όλα βιαστικά και με άγχος, κάτι που κι εγώ ήθελα να βρίσκομαι ανάμεσά σας τη μέρα του camp, αναβάλαμε την παρουσίαση για λίγες εβδομάδες αργότερα.
Με την ευκαιρία που βρεθήκαμε όλοι μαζί και με την ευκαιρία της κυκλοφορίας της 2ης έκδοσης, θα επαναλάβω αυτό που είπα και στο camp: το να βγάλει κάποιος ένα βιβλίο, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το να το διακινήσει σε όλη την Ελλάδα, είναι ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση. Εδώ και καιρό, η Μαρία είχε γράψει ένα πολύ καλό άρθρο, στο οποίο έλεγε κάτι πολύ σημαντικό: υπάρχουν πολύ καλά βιβλία, που βγαίνουν τοπικά και δεν θα δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, δεν θα πάνε ποτέ σε πολλά χέρια, μένουν συνήθως μόνο στον τόπο που φτιάχτηκαν, ουσιαστικά επειδή είναι δύσκολη η διακίνησή τους λόγω χαμηλής ζήτησης κλπ. Τέλος, σας βεβαιώνω, πως αν πιστεύει κάποιος ότι με το να βγάλει ένα βιβλίο, θα γίνει πλούσιος, είναι βαθιά νυχτωμένος! Το μόνο που είναι σίγουρο, είναι ότι θα έχει κάνει κάτι, που το ήθελε πολύ! Και εκεί είναι όλος ο πλούτος!

Το Ψωμιά και ζύμες, εξαντλήθηκε τον Αύγουστο, όταν κάναμε τη μίνι παρουσίαση στην πλατεία Σολωμού. Ο κόσμος αγάπησε το βιβλίο, όπως έχει αγαπήσει και το μπλογκ. Η ευχή μου, να το αγαπήσει ο κόσμος όσο το αγάπησα κι εγώ καθώς γραφόταν, έπιασε. Το βιβλίο, δεν θα ήταν εδώ, αν δεν ήσασταν όλοι εσείς που αγαπήσατε πρώτα το μπλογκ μου και μετά το βιβλίο μου και σας ευχαριστώ γι΄αυτό.

Έτσι, το βιβλίο είναι πάλι εδώ στη 2η έκδοσή του. Μέχρι να διανεμηθεί σε όλη την Ελλάδα, όποιος επιθυμεί να το πάρει, μπορεί να το παραγγέλνει σε μένα, στέλνοντας όνομα και διεύθυνση στο email μου,

,
ή στο Έντυπο (τηλ. 2695042215). Η τιμή είναι 20 ευρώ και το Έντυπο δεν χρεώνει τα ταχυδρομικά έξοδα, αρκεί να αποστέλλεται με ΕΛΤΑ.

Τέλος, να σας πω κι ένα νέο, μια και το ανακοίνωσα και στο camp. Ή μάλλον δύο νέα :-) Το πρώτο είναι ότι τέλος Νοέμβρη, το πολύ αρχές Δεκέμβρη, θα κάνουμε εδώ στο νησί την παρουσίαση του βιβλίου και φυσικά είστε όλοι καλεσμένοι! Μέχρι τότε όμως θα τα ξαναπούμε γι' αυτό. Το άλλο νέο είναι ότι...μαγειρεύω 2ο βιβλίο. Δεν θα πω όμως τίποτα άλλο γι΄αυτό, για να κάνουμε κουίζ με δωράκι όταν έρθει η ώρα, με θέμα το νέο βιβλίο.

Καλή εβδομάδα εύχομαι σε όλους!

Παστελάκια με αμύγδαλο. Το κέρασμα στο camp

Όταν έχει ήδη κάποιος επισκεφτεί τη Ζάκυνθο, ξέρει πολύ καλά, ότι το παστέλι είναι ένα από τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, που μπορείς να το βρεις όλες τις εποχές. Δεν λείπει ποτέ από τα πανηγύρια, το φτιάχνουν σκληρό ή μαλακό και σίγουρα είναι ένα από καλούδια που οι επισκέπτες έχουν μαζί στις αποσκευές τους, φεύγοντας από το νησί. Θα το βρείτε στα μαγαζιά που είναι πρατήρια των εργαστηρίων παστελιού και μαντολάτου, αλλά θα το βρείτε και σε κείνα τα υπαίθρια μαγαζάκια απέναντι από τον Άγιο, που το φτιάχνουν και το πουλάνε μαλακό και κουλουριαστό, με αμύγδαλο ή χωρίς. Μπορεί τα καλής ποιότητας παστέλια να βρίσκονται στα μαγαζιά (υποτίθεται), αλλά εγώ, πεθαίνω για κείνα τα μαλακά, κουλουριαστά παστέλια και δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθώ σε πανηγύρι, χωρίς να αγοράσω ένα...

Στο camp, δεν ήθελα να πάω με ένα μόνο κέρασμα. Ήθελα το κέρασμά μου να αντιπροσωπεύει το βιβλίο μου, την αγαπημένη μου σοκολάτα, αλλά και το νησί. Έτσι, τα κεράσματα ήταν τα εξής:

Ψωμί γεμιστό με φουντούκι (για να παινέσω το σπίτι μου, δηλαδή το βιβλίο μου που ξανακυκλοφορεί στη 2η εκδοσή του).

Chocolate soft cookies με φυστικοβούτυρο, κάτι σοκολατένιο δηλαδή, για τους chocoholics

Και παστελάκια αμυγδάλου για να αντιπροσωπεύω το νησί.

Η ιδέα μου ήρθε μόλις το προηγούμενο βράδυ. Όταν κάνεις όμως πολλά πράγματα μαζί και ειδικά όταν κάνεις κάτι για να το πας κάπου, ε, τότε δεν θα γίνει καλό (ακούς Ξανθή;). Στην 1η δόση μπισκότα, κόντεψα να τετραγωνίσω τον κύκλο, όπως ο Δύσπιστος πριν λίγες μέρες. Δεν με πείραξε όμως πολύ, γιατί θα πήγαινα και μπισκότα στην κόρη μου. Τη 2η δόση την πρόσεξα και έγινε μια χαρά.
Το σουσάμι από το παστέλι, κόντεψα να το κάψω, γιατί έκανα κάτι άλλο. Έτοιμη ήμουν να το πετάξω και να πάρω άλλο, αλλά έσωσα την κατάσταση... Ουφ!
Το ψωμί δεν έπαθε τίποτα. Πάλι καλά!

Έφτιαξα τα παστελάκια με ό,τι είχα στο σπίτι. Έλεγα να τα κάνω σκέτα, αλλά τελικά πρόσθεσα και λίγο αμύγδαλο καβουρντισμένο που είχα. Αν τα φτιάξετε κι εσείς, βάλτε παραπάνω μυγδαλάκι αν σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει, μην το βάλετε καθόλου. Τυλίξτε τα με σελοφάν ένα-ένα, ή κλείστε τα σε κουτί μεταλλικό, για να προστατευτούν από την υγρασία. Μπορείτε ακόμα να μην καβουρντίσετε το σουσάμι. Έχω την εντύπωση, ότι εκείνα τα μαλακά κουλουριαστά παστέλια, έχουν το σουσάμι ακαβούρντιστο. Αυτές τις μέρες, θα πειραματιστώ να φτιάξω τέτοιο μαλακό παστέλι και θα σας πω τα νεότερα του πειράματος.

Παστελάκια με αμύγδαλο
Υλικά
280 γρ. σουσάμι
300 γρ. μέλι
1/2 κ. γ. κανέλλα
50 γρ. αμύγδαλα καβουρντισμένα και χοντροκοπανισμένα
2 κ. σ. λικέρ τεντούρα (αν δεν έχετε, δεν πειράζει)

Εκτέλεση
Βάζουμε το σουσάμι σε αντικολλητικό τηγάνι, σε μέτρα φωτιά και το καβουρντίσουμε για λίγα λεπτά, γυρίζοντάς το με ξύλινη κουτάλα. Όταν λέμε καβουρντίζουμε, εννοούμε να πάρει εκείνο το χρυσαφί, ηλιοκαμένο χρώμα που παίρνει κανείς κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο της Ζακύνθου και ουχί το παραλίγο-να-το-κάψω-λόγω-του-fb χρώμα. Προσοχή, γιατί το σουσάμι αρπάζει εύκολα.
Όταν γίνει χρυσαφί, ρίχνουμε το μέλι και αφήνουμε να βράσει για 3-4 λεπτά. Παράλληλα ρίχνουμε την κανέλλα και τα αμύγδαλα. Το μίγμα, θα καταλάβετε ότι είναι έτοιμο, αν, ρίχνοντας λίγο από αυτό σε ένα ποτήρι με νερό στερεοποιείται. Για τους έχοντες ειδικά θερμόμετρα για υψηλές θερμοκρασίες, το μίγμα πρέπει να φτάσει τους 120 βαθμούς Κελσίου (τσσσσσσσσσσσσσσσσ...όχι παίζουμε).
Αφού έχει γίνει το μίγμα, αποσύρουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε την τεντούρα. Αν δεν έχετε, δεν πειράζει. Κανείς δεν θα σας μαλώσει!

Αφήνουμε λίγο να πέσει η θερμοκρασία του, μέχρι να στρώσουμε μια λαδόκολλα σε ρηχό παραλληλόγραμμο ταψί. Μην σας ανησυχεί αν θα φτάσει το μίγμα για όλο το ταψί. Αρκεί να είναι παραλληλόγραμμο και όχι πολύ μικρό.

Στρώνουμε λαδόκολλα σε όλο το μήκος του ταψιού και τη λαδώνουμε ελαφρώς.
Ρίχνουμε το μίγμα, αρχίζοντας από την άκρη προς το κέντρο. Αν το ταψί σας είναι το μεγάλο του φούρνου, θα φτάσει το υλικό περίπου μέχρι τη μέση του ταψιού.

Γυρίσουμε τη λαδόκολλα που έχει μείνει χωρίς υλικό, πάνω από το παστέλι.
Με ένα μικρό πλάστη, ή ακόμα και με το χέρι μας, πατικώνουμε το παστέλι να είναι ίσιο σε πάχος παντού. Διορθώνουμε τις άκρες να είναι ισομεγέθεις. Αν δεν γυρίσετε τη λαδόκολλα, λαδώστε ελαφρώς τον πλάστη γιατί αλλιώς κολλάει το ζεστό παστέλι.

Αφήνουμε να κρυώσει λίγο ακόμα, αλλά όχι να κρυώσει εντελώς.

Με ένα μαχαίρι, χαράζουμε σε βάθος το παστέλι σε μικρά κομμάτια ή στο μέγεθος που θέλουμε. Βυθίζουμε κάθε φορά το μαχαίρι σε ποτήρι με νερό, για να μην κολλάει. Αφήνουμε το παστέλι να κρυώσει έτσι όπως είναι χαραγμένο.

Όταν κρυώσει, κόβουμε το παστέλι στα κομμάτια που το χαράξαμε. Φυλάμε σε κουτί που κλείνει ή τυλίγουμε με σελοφάν.

Tip:
τα αμύγδαλα ήταν λίγα, αλλά τη στιγμή που μου την έδωσε να τα φτιάξω για το καμπ, δεν είχα άλλα. Μπορείτε να προσθέσετε περισσότερα και να είναι πολύ χοντροκομμένα.

Το παστέλι θα σκληραίνει καθώς θα κρυώνει.

Οκ. Για να δω χεράκια τώρα. Πόσοι από σας πρόλαβαν να δοκιμάσουν παστελάκι στο καμπ;

1st Greek Food Blog camp.

5-6 μέρες χωρίς ίντερνετ, είναι πολύ για να γίνουν τα νεύρα κρόσια. Δεν είναι; Για να ανεβάσω τις φωτό σ' αυτό το βιντεάκι, το έκανα σε 5-6 δόσεις προκειμένου να μπορούν να ανεβούν χωρίς να κόβεται το ίντερνετ. Κατά τ' άλλα, πληρώνουμε παροχές και μάλιστα αδρά. Έχε χάρη, που δεν έχουμε ισχυρό σύλλογο καταναλωτών. Αλλιώς, θα σου 'λεγα εγώ πώς πιέζεις για να έχεις παροχές... Ουφ!

Στο θέμα μας....Λίγο πολύ, το event το είδαμε αλλού, το είδαμε στο fb ή το είδατε live από το streaming video.

Εκείνο που έχω να πω, ε;iναι ότι όσοι μπορούσατε να έρθετε και δεν ήρθατε, χάσατε. Όσοι δεν μπορούσατε να έρθετε πάλι χάσατε, αλλά εύχομαι όλοι να μπορείτε την επόμενη φορά. Είχαμε όλοι τη χαρά να δούμε από κοντά ο ένας τον άλλον, διαδικτυακοί φίλοι που ο καθένας είχε πλάσει μια εικόνα για τον άλλον στη φαντασία του. Εκείνη τη μέρα, η εικόνα πήρε σάρκα και οστά. Εκτός από τους γνωστούς φίλους που τα λέμε συνέχεια από δω, γνώρισα και άλλους μπλογκερς, των οποίων τα μπλογκ, άλλα γνώριζα και άλλα όχι. Τελικά έχουμε γίνει πάρα πολλοί.

Η διοργάνωση, πρέπει να σας πω ότι ήταν μια άρτια και καλοστημένη διοργάνωση. Παρόλο που ήταν μεγάλης χρονικής διάρκειας, δεν έκανε κοιλιά και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον όλων μας. Μπράβο στη Βίκυ Κουμάντου και στο Γιώργο Δέτση, που φάνηκαν οι ώρες που είχαν ξοδέψει για να στήσουν όλο αυτό που ζήσαμε.

Ακούσαμε ενδιαφέροντα πράγματα, μάθαμε, γευτήκαμε, ήπιαμε, συζητήσαμε. Όλοι οι ομιλητές ήταν πολύ καλοί, αλλά επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω λιγάκι τον φωτογράφο Παναγιώτη Μπελτζινίτη, λόγω της αδυναμίας που έχω στη φωτογραφία, αλλά και στο πολύ καλό και πηγαίο χιούμορ του και μεταδοτικότητά του. Πολύ καλές ήταν επίσης οι συμβουλές του e-lawyer Βασίλη Σωτηρόπουλου, που μας κατατόπισε σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα στο ίντερνετ.

Η συναισθηματική πλευρά των πραγμάτων τώρα. Χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα τις φίλες που τα λέγαμε εδώ, την Κατερίνα, τη Μάριον, τη Μαρία (που δεν είχαμε καταφέρει να τα πούμε όταν ήρθε στο νησί), το Γιώργο Δέτση, τη Δήμητρα Βέργου, τη Μπέττυ, το Γιώργο Βαρβάκη, την Πέννυ-Πυξίδα, τον ΚίτσοΜήτσο (το είπα πως θα ξεχασω κάποιον, δεν το είπα;;;). Χάρηκα που ξαναείδα φίλους: τη Μαρία, την Ξανθή, το Γιάννη, την Αθηνά, τη Βίκυ. Χάρηκα που γνώρισα καινούριους: τη Μαριάννα, την Ήβη, τη Στέλλα Σπανού, την Πόπη, την Φοίβη την Ιωάννα. Είναι και πολλοί που δεν πρόλαβα να τους γνωρίσω καλύτερα. Είπαμε: είμαστε πολλοί! Ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν!

Μια δυνατή στιγμή στη συνάντηση, ήταν όταν συνδεθήκαμε με skype και μιλήσαμε με τον Πήτερ στο Τορόντο, την Ελένη στη Φιλαδέλφεια, τη Μαρία στα Χανιά και τον Τριαντάφυλλο στη Ρόδο. Εκεί νιώσαμε όλοι τι σημαίνει να σε φέρνει η τεχνολογία κοντά...

Τελικά όταν μίλησα εγώ, ήταν αδύνατο να συγκρατήσω το τρέμουλό μου. Εγώ, που μιλάω καθημερινά σε εκατοντάδες, όταν ξέρω ότι θα με προσέξουν άγνωστοι, πάει η καρδιά μου περίπατο. Τι τα θες; Αυτά δεν ξεπερνιούνται...


Η ομαδική φωτο, είναι ευγενική προσφορά της Φοίβης.


Προσωπική χαρούμενη στιγμή, όταν η Ελένη, μια άγνωστη σε μένα όμορφη κοπέλα και η Αλεξία, μια γνωστή (σε μένα) από τη Ζάκυνθο κοπέλα, ήρθαν και μου είπαν ότι με παρακολουθούν και ήθελαν να με δουν από κοντά. Τι ωραία που ένιωσα! Κορίτσια, φιλάκια!

Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, αλλά δεν θα εχω σταματημό, οπότε κλείνω με την ευχή να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί πάλι του χρόνου!

Παγκόσμια ημέρα ψωμιού: Ψωμάκια με κολοκύθα και παπαρουνόσπορο

Την ιδέα για τα ψωμάκια αυτά, την πήρα από την αγαπημένη μου big mama. Αφού τα έφτιαξα πρώτα 2 φορές με το δικό της τρόπο, μετά, μου ήρθε μια ιδέα, αφού πρώτα μου χάρισαν 2 κολοκύθες.

Εδώ και μερικά χρόνια, όταν μου τις χάριζαν, δεν ήξερα τι να τις κάνω. Δεν ήθελα να τις κάνω γλυκό, γιατί θα κατέληγε στην κοιλίτσα μου. Τα παιδιά δεν τρελαίνονται.

Πίτες, πόσες να φτιάξω πια; Την έχω ρημάξει εκείνη την άμαξα!

Άρχισα να την καταψύχω τριμμένη για πίτες. Από πέρυσι όμως, έχω βρει ωραιότατους τρόπους για να χρησιμοποιώ το βρασμένο και λιωμένο (ακόμα και κατεψυγμένο) πουρέ της.

Καταρχήν, φτιάχνω ωραιότατο ψωμί με κολοκύθα. Όσοι έχετε το βιβλίο μου το έχετε δοκιμάσει; Αν όχι, χάνετε!

Μετά, άρχισα να τη βάζω σε κέικ! Απορείτε; Σύντομα θα δείτε ποστ με τέτοιο κέικ. Πριν λίγες μέρες, την έβαλα σε μπισκότα! Πιστέψτε με. Κανένας δεν καταλαβαίνει ότι το κέικ ή τα μπισκότα έχουν μέσα κολοκύθα!

Η παραλλαγή λοιπόν που έκανα από τη big mama είχε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Έβαλα τις δικές μου πινελιές, αφαίρεσα λίγο βουτυράκι και έτοιμα τα ψωμάκια. Η Αγγελική, με ενημερώνει ότι αυτού του είδους τα μικρά ψωμάκια τα λένε scones. Στην Αμερική είχα δοκιμάσει scones γλυκά και δεν είχε πάει το μυαλό μου ότι μπορεί να υπάρχουν και αλμυρά. Όπως και να ΄χει, είναι πεντανόστιμα! Απολαύστε τα με μια γενναία δόση σάλτσα κόκκινης πιπεριάς Φλωρίνης σπό την ίδια συνταγή της big mama.

Ψωμάκια (scones) με κολοκύθα και παπαρουνόσπορο
Υλικά για 20-24 ψωμάκια
2 ½ κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 ½ κ. γ. παπαρουνόσπορο
1 κ. γ. μπέικιν πάουντερ
1 κ. γ. αλάτι
100 γρ. μαργαρίνη soft
¾ κούπας πολτό βρασμένης κολοκύθας (200 γρ.) *
Προαιρετικά:
1 αυγό ελαφρώς χτυπημένο

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς.
Μέσα σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το αλεύρι, τον παπαρουνόσπορο, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι.
Ρίχνουμε τη μαργαρίνη σε κομματάκια και το ανακατεύουμε με τα δάχτυλά μας, έτσι ώστε να ψιχουλιαστεί με το αλεύρι.
Ρίχνουμε τον πολτό κολοκύθας και ζυμώνουμε μέχρι να ενωθούν όλα τα υλικά. Το ζυμάρι δεν πρέπει να κολλάει στα χέρια. Αν κολλάει, πασπαλίστε με λίγο αλεύρι ακόμα.
Πασπαλίζουμε την επιφάνεια εργασίας που θα δουλέψουμε, παίρνουμε το ζυμάρι και το πατικώνουμε σε χοντρό φύλλο (1-1 ½ εκατοστό).
Κόβουμε με κουπ πατ ή ποτήρι στρογγυλά ψωμάκια και τα βάζουμε σε ταψί που έχουμε στρώσει χαρτί ψησίματος. Εναλλακτικά, πλάθουμε στρογγυλά ψωμάκια.
Αλείφουμε με το αυγό.
Ψήνουμε για 20 λεπτά, μέχρι να πάρουν χρώμα.
Στο δικό μου φούρνο, τα ψήνω στο ψηλό ράφι, γιατί παίρνουν εύκολα χρώμα από κάτω. Αν χρειάζεται, βάζουμε αλουμινόχαρτο.

Για τον πολτό κολοκύθας:
Πλένουμε την κολοκύθα (στρογγυλή ή μακρόστενη) εξωτερικά.
Κόβουμε ένα κομμάτι 200 γρ. και το καθαρίζουμε.
Σε νερό που βράζει, ρίχνουμε την κολοκύθια κομμένη σε μεγάλα κομμάτια και βράζουμε για 8-10 λεπτά ή μέχρι να τρυπιέται.
Στραγγίζουμε την κολοκύθα και τη λιώνουμε σε μπλέντερ. Αν έχετε πολλή κολοκύθα, κάντε το ίδιο σε μεγάλη ποσότητα. Γεμίστε πλαστικά ποτηράκια μιας χρήσης με 200 γρ. πολτό και φυλάξτε τα στην κατάψυξη για επόμενες χρήσεις.

Τη συνταγή την είχα κάνει εδώ και καιρό. Ειχα φωτογραφήσει μόνο το τελικό αποτέλεσμα, αλλά όταν θέλει να σπάσει το ποδάρι του ο έξω-από-δω, θα στην κάνει... Είχα αποφασίσει να βάλω τη συνταγή σύντομα και η καταλληλότερη μέρα είναι η σημερινή, που γιορτάζεται παγκόσμια η ημέρα διατροφής και ψωμιού. Κανονικά, σήμερα θα είχα παρουσίαση στο βιβλίο μου στη Ζάκυνθο, αλλά η απεργία των φορτηγών, τα πήγε όλα πίσω. Έτσι, ενώ εσείς διαβάζετε αυτό το ποστ, εγώ, αντί να έχω παρουσίαση σήμερα, βρίσκομαι στην 1η πανελλήνια συνάντηση μαγειρικών μπλογκ στην Αθήνα. Η παρουσίαση πήγε λίγο πιο πέρα, αλλά γι' αυτό, θα τα ξαναπούμε.

Επειδή λοιπόν σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα διατροφής και ψωμιού, ξαναέκανα πριν λίγες μέρες τη συνταγή, με αφορμή τη συνταξιοδότηση τριών συναδέλφων και εκεί ήταν που είπα ότι έβαλε το ποδαράκι του ο απαυτός και η μηχανή μου αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Τα ψωμάκια, μου στοίχισαν 200 ευρώ! Καθώς είχα βάλει όλα τα υλικά που βλέπετε στη φωτό, η μηχανή μου, που την προσέχω σαν τα μάτια μου, μου γλύστρησε απο τα χέρια και έπεσε μέσα στο μπωλ με το αλεύρι που βλέπετε....

Το πόσο στενοχωρήθηκα, μπορείτε να το δείτε εδώ, για να μην τα ξαναλέω. Βρε τι της έταξα για να καθαρίσει δεν λέγεται. Τι ότι θα βγάζω ωραία τοπία και φαγητά. Τι ότι θα την πάω στη συνάντηση του gfb. Τι ότι θα της πάρω τσικουλάτα...Τίποτα. Αυτή εκεί! Αλευρωμένη μου έβγαζε τι γλώσσα. Αφού είχα χρησιμοποιήσει όλους τους καλούς μου τρόπους, μετά πέρασα στα βασανιστήρια. Θα βγάλεις το αλευράκι από μέσα σου με το καλό, ναι ή ου; Όχι; Πάρε μια με το μπιστολάκι των μαλλιών. Λοιπόν; Μήπως άλλαξες γνώμη; Όχι;;; Τώρα δεις! Πάρε μία με την ηλεκτρική σκούπα! Ή θα τα ξεράσεις όλα, ή θα φτύσεις...αλεύρι! Είδε και αποείδε με τα βασανιστήρια, ξέρασε όσο αλεύρι μπορούσε να ξεράσει από το φακό και μισοέστρωσε. Καλά εντελώς δεν έγινε (φαίνεται στην 1η φωτό), αλλά εξακολουθεί να φωτογραφίζει. Αυτά με τις περιπέτειές μου!

Η συνταγή λοιπόν, μια και είναι η μέρα αφιερωμένη στο ψωμί το οποίο εγώ τιμώ και του έχω αδυναμία όπως ξέρετε, παίρνει μέρος σε ένα blog event που γίνεται εδώ και χρόνια, από γερμανίδα (αν δεν κάνω λάθος) μπλόγκερ και στο οποίο είχα πάρει πάλι μέρος παλιότερα. Οπότε η συνταγή ακολουθεί και στα αγγλικά. Ευχαριστώ Λιζ για τη βοήθεια!
Ελπίζω με πολλούς από σας, να συναντηθούμε σήμερα στην 1η συνάντηση μαγειρικών μπλογκ!

Φιλούμπες!



Pumpkin scones with poppy seeds
it makes 20-24
Ingredients
2 1/2 cups self-raising flour
1 ½ teaspoon poppy seeds
1 teaspoon baking powder
1 teaspoon salt
100 gr. soft unsalted margarine
¾ cup pumpkin puree (200 gr)
optional
a beaten egg for brushing


Method
Preheat oven to 170 degrees.

Φor the pumpkin

Cut a 200 gr. piece of pumpkin. Peel it and remove seeds.

Place pumpkin in a saucepan and cover with water.

Bring water to boil untill pumpkin pieces are tender, about 10 minutes.

When that’s done, turn heat off, drain the pumpkin and let it cool.

Mash, purée in a blender or food processor

Combine flour, sugar, baking powder, poppy seeds and salt in a large bowl.
Using your fingers, rub margarine into dry ingredients until it resembles fine breadcrumbs.
Add pumpkin to flour mixture and mix until the dough comes together.
The dough should not stick to hands. If sticky, sprinkle the dough with a little more flour.
Transfer to a lightly floured surface.
Roll out the dough to about 1-1 ½ cm thick and cut into circles with a round cutter.
Place the scones evenly spaced on the baking sheet
Brush lightly with beaten egg.
Bake scones for about 20 minutes at 170 C degrees, or until golden brown.

1η πανελλήνια συνάντηση μαγειρικών μπλογκ

Το 1st GR food blogger Camp είναι γεγονός και πλησιάζει. Η πρώτη πανελλήνια συγκέντρωση των Ελλήνων food bloggers αλλά και όσων αγαπούν τη μαγειρική δημιουργία, θα γίνει το Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010, Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής και Ψωμιού, στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, από τις 9.30 το πρωί, μέχρι τις 6 το απόγευμα.

H ένωση και η συνάντηση των Ελλήνων food bloggers είναι πρωτοβουλία του TasteFULL και της Εντέλεια Πληροφορικής.

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους θα είμαι κι εγώ, αν όλα πάνε καλά. Ελάτε να γνωριστούμε, να δοκιμάσετε τις νοστιμιές που μόνο οι foodbloggers θα έχουμε ετοιμάσει και να ακούσετε ενδιαφέροντα θέματα. Ενημερωθείτε για το πρόγραμμα της συνάντησης εδώ. Η μικρή κουζίνα, θα προσφέρει εκτός από κέρασμα, το τελευταίο αντίτυπο της 1ης έκδοσης του βιβλίου Ψωμιά και ζύμες, που θα κληρωθεί στο τέλος της εκδήλωσης, μαζί με άλλα μαγειρικά βιβλία. Πού ξέρετε; Μπορεί να είστε ένας από τους τυχερούς!

Σας περιμένουμε!

Παραλλαγή μια πίτας του βοσκού

Όταν είχα πάει στην Αμερική και έμενα στη φίλη μου, πήρα μερικές ιδέες για μαγειρέματα. Μία από αυτές, ήταν η πίτα του βοσκού που φάγαμε ένα βράδυ.

Για να κάνουμε πίτα του βοσκού (shepherd’s pie) διαβάζω, θέλει αρνίσιο κιμά. Αν αντί για αρνίσιο, βάλουμε μοσχαρίσιο, τότε λέγεται cottage pie.
Αν μας έμεινε λοιπόν κιμάς από τα μακαρόνια με κιμά, μπορούμε να κάνουμε μια παραλλαγή της πίτας του βοσκού και να κάνουμε μια cottage pie.

Τι θέλουμε:
Έτοιμο κιμά που μας έχει μείνει από μακαρόνια (ή φτιάχνουμε κιμά χωρίς προσθήκη ντομάτας). Κανονικά στην πίτα του βοσκού και στην cottage pie δεν θέλει ντομάτα ο κιμάς, αλλά είπαμε: κάνουμε παραλλαγή.
1 μεγάλη φλυτζάνα κατεψυγμένα ανάμικτα λαχανικά (καρότο, πιπεριά, καλαμπόκι)
1 φάκελλο έτοιμο πουρέ πατάτας συν γάλα που θα χρειαστεί, ή πουρέ που θα κάνετε μόνοι σας βράζοντας 1 κιλό πατάτες, λιώνοντάς τις και προσθέτοντας ένα φλυτζ. γάλα ζεστό, μερικές κουταλιές βούτυρο, αλατοπίπερο και μοσχοκάρυδο).
1 φλυτζάνι σούπα λαχανικών ή μια κονσέρβα μανιταρόσουπα*

Εκτέλεση
Βράζουμε τα λαχανικά όση ώρα χρειάζεται για να μαλακώσουν (πρέπει να μου πήρε 15 λεπτά, δοκιμάστε τα όμως).

Όταν γίνουν τα σουρώνουμε και τα ανακατεύουμε με τον κιμά. Όταν είχαμε φάει αυτό το πιάτο στην Αμερική, η κουμπάρα μου πρόσθεσε και μια κονσέρβα cream of mushroom soup. Γι΄ αυτό πρόσθεσα κι εγώ ένα φακελλάκι έτοιμη μανιταρόσουπα. Τώρα αν είχε διαφορά ή όχι…τι να σας πω. Νόστιμο πάντως ήταν! Δεν το θεωρώ όμως απαραίτητο.

Ανακατεύουμε και τη μανιταρόσουπα και βάζουμε όλο το υλικό σε λαδωμένο ταψί. Αν φοβάστε πως θα κολλήσει, λαδώστε και πασπαλίστε το ταψί με φρυγανιά ή σιμιγδάλι.

Από πάνω, βάζουμε τον πουρέ, τον απλώνουμε προσεχτικά και ψήνουμε το φαγητό στους 200 βαθμούς 20-30 λεπτά. Αν χρειάζεται, γυρίζουμε στο γκριλ για λίγο, έτσι ώστε να πάρει χρώμα ο πουρές.

Η Σοφία στην Αμερική αυτό έλεγε πίτα του βοσκού και γενικά το έφτιαχνε με ό,τι λαχανικά είχε πρόχειρα. Τότε πχ, είχε βάλει σωταρισμένο μπρόκολο, καλαμπόκι και δε θυμάμαι τι άλλο!
Είναι μια καλή λύση αν μας έχει μείνει κιμάς πάντως!

Αν φτιάξετε εξαρχής κιμά, μπορείτε στο τελείωμά του, να προσθέσετε τα λαχανικά, αντί να τα βράσετε χώρια.

Οι φωτό, πρόχειρες από το ταξίδι μας εκεί.

Καλή εβδομάδα!

update:
Επειδή κάναμε μια κουβέντα με τη Λιζ στο fb, θεωρώ ότι πρέπει να διευκρινίσω κάτι. Η Λιζ λέει, ότι στην Αγγλία, δεν έχει σημασία αν έχει αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κιμά η πίτα για να την πουν πίτα του βοσκού. Τον κιμά τον φτιάχνουν με ζωμό, τον δένουν με κορν φλάουρ και δεν προσθέτουν σούπα. Τα λαχανικά τα προσθέτουν σαν γαρνιτούρα ή μερικοί, όπως η Λιζ, προσθέτουν μερικά στον κιμά.
Να διευκρινίσω λοιπόν το εξής:
Κάποτε στο Hungry for life, είχε γίνει ολόκληρη κουβέντα για το αν η πίτα του βοσκού έχει αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κιμά, οπότε είπα να προλάβω όσους είναι έτοιμοι να βγάλουν τα ξίφη τους. Όσο για τη σούπα, είμαι σιγουρη, ότι η φίλη μου πρόσθετε έτοιμη σούπα μέσα, ακριβώς επειδή είχε κορν φλάουρ και θα έδενε το μίγμα. Σίγουρα δεν μπαίνει μέσα χειροποίητη σούπα ή σούπα χωρίς κορν φλάουρ, αλλιώς θα έχουμε soup-pie :-)))

2o update
Χτες βράδυ, έτσι αργά που έβαλα το ποστ, δεν έβρισκα τη φωτογραφία από τη δική μου πίτα του βοσκού που είχα φτιάξει. Τη βρήκα όμως και την προσθέτω :-)

Τι φαγητά καταψύχετε;

Κατά καιρούς με ρωτάνε φίλες μου αν μπορούν να βάλουν το ένα ή το άλλο στην κατάψυξη. Έχω βάλει απίθανα φαγητά και υλικά στην κατάψυξη κατά καιρούς. Θεωρώ την κατάψυξη μεγάλο εργαλείο και αν είχα χώρο για καταψύκτη, μάλλον θα με χαστούκιζε κάθε φορά που θα τον άνοιγα, από αυτά που θα είχα βάλει μέσα!


Αν είχα καταψύκτη, θα έβαζα απίθανα πράγματα. Δεν θα το χρησιμοποιούσα όπως κάνουν μερικές γνωστές μου: βάζω 20 κοτόπουλα μέσα. Ξεπαγώνω δύο κοτόπουλα. Ξαναβάζω 2 κοτόπουλα μέσα για να είναι πάλι 20. Αποτέλεσμα: τα κοτόπουλα γίνονται κοτόπουλα Σιβηρίας με ηλικία της προγιαγιάς μου μέχρι να χρησιμοποιηθούν. Όοοοοοχι! Δεν το θέλω γι΄αυτή τη χρήση εγώ! Θα έβαζα μέσα κρεατικά, αλλά θα έβαζα και εποχιακά προϊόντα. Σάλτσα ντομάτας, φασολάκια, αρακά, βύσσινα, κεράσια κλπ. Θα έβαζα μαϊντανό και σέλινο που δεν έχω ποτέ φρέσκο. Ψωμί, κολοκύθες, βατόμουρα και άλλα πολλά!

Υπάρχουν πολλοί δεν χρησιμοποιούν την κατάψυξή τους. Το κατανοώ, αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς. Δεν αποθηκεύω μεγάλες ποσότητες αγαθών στην κατάψυξη, ούτε για μεγάλο διάστημα, έτσι κι αλλιώς δεν χωράνε πολλά, αλλά πάντα υπάρχουν μέσα πράγματα.

Ξεκινάω να γράφω τι έχω βάλει κατά καιρούς στην κατάψυξή μου. Σίγουρα θα ξεχάσω πολλά, γιατί κατά καιρούς βάζω διαφορετικά πράγματα. Εσείς; Τι βάζετε στην δική σας κατάψυξη; Συμπληρώστε τη λίστα στα σχόλια και αν θέλετε τα περνάμε κι εδώ! Δεν θα αναφέρω τα ωμά κρέατα, γιατί πιστεύω ότι όλοι λίγο-πολύ τα ξέρουμε σαν κατεψυγμένα.

αρακά μαγειρεμένο
βατόμουρα
γέμιση γαλοπούλας/κοτόπουλου
ζωμό κότας/μοσχαρίσιος/λαχανικών
κολοκύθα ωμή
κρέας με σάλτσα (κοτόπουλο, μοσχάρι, χοιρινό)
κρέπες
λαχανικά ζεματισμένα (φασολάκια, αρακά κλπ)
μαϊντανό
μανιτάρια στιφάδο
μοσχάρι με κυδώνια
μπιφτέκια
ντομάτα τριμμένη
πιπεριές ολόκληρες
πίτες για γύρο
πουρέ κολοκύθας
σάλτσα κιμά
σάλτσα με λαχανικά
σάλτσα με μύδια/γαρίδες
σάλτσα ντομάτα μαγειρεμένη
σέλινο
τυρί τριμμένο
τυροπιτάκια με τη γέμιση
φακή
φασολάδα
φασολάκια μαγειρεμένα
φράουλες
χυμό από παντζάρι
χυμό λεμονιού
ψωμί

Οπωσδήποτε, ορισμένα φαγητά/λαχανικά/φρούτα, δεν είναι το ίδιο καλά όταν αποψύχονται. Για παράδειγμα, μην περιμένετε ότι τα φρούτα θα είναι το ίδιο σφριγηλά. Μπορεί τα βατόμουρα να μην σε ξετρελαίνουν πχ να τα φας όπως τα φρέσκα, αλλά μέσα σε κέικ είναι μια χαρά. Επίσης, γενικά τα φαγητά μαλακώνουν στην κατάψυξη. Πχ στη φασολάδα, τα καρότα θα είναι πιο μαλακά. Όσο πιο ήπιος είναι ο τρόπος που θα ξεπαγώσει το φαγητό, τόσο καλύτερη εμφάνιση θα έχει. Σίγουρα έχω ξεχάσει πολλά. Αυτά μου ήρθαν τώρα στο μυαλό!

Λοιπόν; Εσείς τι καταψύχετε;

Βίδες με πράσα

Ουφ! Ξεβιθώθηκα το σκ! Πίσω στο νησί. Πλυντήρια, τακτοποίηση, σήκωμα 2 παντελονιών του σύζυξ, ψώνια στο σμ, άρχισα πάλι χορό (επιτέλους μπας και χάσω κανα γραμμάριο), φωτογράφηση σε μερικές συνταγές, γενέθλια φίλης, όλα καλά! Και μια και ξεβιθώθηκα στο χορό, θυμήθηκα ένα φαγητό με βίδες και πράσα που μου είχε στείλει ο φίλος μου ο Νίκος.

Βίδες με πράσα
Υλικά για μεγάλο ταψί:
1 κιλό ζυμαρικά βίδες
1 κιλό πράσα
100 γρ. φέτα χοντροτριμμένη
200 γρ. κασέρι χοντροτριμμένο
λίγο συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας (3-4 κ. σ.)
1 κρέμα γάλακτος των 250 γρ. (κατά προτίμηση με χαμηλά λιπαρά)
αλάτι
μαύρο πιπέρι
λίγο ελαιόλαδο

Εκτέλεση:
Βράζουμε τα ζυμαρικά σύμφωνα με τις οδηγίες, σουρώνουμε και αφήνουμε στην άκρη.
Κόβουμε τα πράσα σε μέτριες ροδέλες.
Σωτάρουμε τα πράσα με λίγο λάδι και μόλις γίνουν διάφανα, βάζουμε μια κούπα νερό μαζί με λίγη σάλτσα ντομάτας, αλάτι και μαύρο πιπέρι και αφήνουμε να βράσουν, μέχρι να πιουν το νερό.

Όταν τελειώσει το νερό ανακατεύουμε τα πράσα με τα μακαρόνια,

τα βάζουμε σε ταψί, ρίχνουμε τη φέτα και το κασέρι από πάνω, περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος την οποία έχουμε αραιώσει με μισό ποτήρι νερό και πασπαλίζουμε με μαύρο πιπέρι.
Βάζουμε το ταψί σε δυνατό φούρνο για 15 λεπτά.

Αφού φάτε τις βιδούλες, μετά...ξεβιδωθείτε στο χορό για να κάψετε τις θερμίδες που πήρατε! :-)))

Καλή εβδομάδα!