Wednesday, June 6, 2012

Γλυκιά βόλτα στην Αθήνα

Τις τελευταίες μέρες βρέθηκα στην Αθήνα. Μπορεί η πρωτεύουσα να είναι μια πόλη σκληρή και αφιλόξενη για τους μόνιμους κατοίκους της, για μένα όμως είναι μια ευκαιρία για ταξιδάκι σε μέρος που μένουν φίλοι, σε μέρος που θα περπατήσω πολύ ανάμεσα σε αγαπημένα μαγαζάκια. Τη βλέπω σαν παιδί που πρόκειται να πάει στο λούνα παρκ με φίλους. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά περιμένω πώς και πώς να πάω, παρόλα τα προβλήματά της...

Όταν ήμουν νεότερη, δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να βρίσκομαι στην Αθήνα, παρά μόνο τις ευκαιρίες για ψώνια, αφού εδώ όλα ήταν (και είναι) πανάκριβα. Οι φίλοι μου, ήταν φίλοι του άντρα μου και οι βόλτες μου, γίνονταν μαζί του, αφού δεν είχα ιδέα πού να πάω και πώς θα κινηθώ. Είναι αστείο, αλλά είχα ένα φόβο να αυτονομηθώ, όχι επειδή φοβόμουν μη μου συμβεί κάτι, αλλά από φόβο μήπως βρεθώ κάπου και δεν ξέρω πώς να γυρίσω! Ωραία χαζομάρα ε; Λες και ήμουν στην Κίνα και δεν ήξερα κινέζικα.

Όλα αυτά ανατράπηκαν αρχικά γνωρίζοντας πολλούς φίλους με κοινά ενδιαφέροντα (βλέπε foodbloggers), αλλά τη μεγάλη διαφορά την έκανε η κόρη μου, όταν 15 χρονών βρισκόμενη στην Αθήνα δήλωσε: πάω βόλτα με τα κορίτσια στα μαγαζιά. Τι έγινε; Ποιος ήρθε; Πού θα πας παιδάκι μου μικρό παιδί μόνη σου στη ζούγκλα; Μα δεν θα πάω μόνη μου! Θα είμαι με άλλες, συνέχισε απτόητη και έφυγε κουνάμενη συνάμενη!

Ορέ τι είπε το βρέφος; Πάει μόνη της στο κέντρο; Κι εγώ τι κάνω εδώ μέσα; Τι χαζή που είμαι!!! Την ίδια κιόλας στιγμή, έφυγα από το σπίτι με σκοπό να εξερευνήσω την άγνωστη Αθήνα...

Μέχρι τότε, εγώ και ο άντρας μου, βασανιζόμασταν, ακολουθώντας ο ένας τον άλλον στα μαγαζιά που ήθελε, αφού εγώ ήμουν άσχετη στο πώς να κινηθώ μόνη μου. Μέχρι εκείνη τη μέρα που αποφάσισα ότι είναι πολύ χαζό αυτό που κάνω. Αν δεν κινηθώ μόνη μου, δεν πρόκειται να μάθω ποτέ.

Η αλήθεια, είναι ότι το μετρό και ο ηλεκτρικός, για μένα στάθηκαν σωτήρια. Αφενός μεν τα έχω κοντά μου, αφετέρου κινούμαι σαν πεταλουδίτσα από δω κι από κει χωρίς να πολυνοιάζομαι για το πού θα βρεθώ.

Έτσι, από τότε, χαίρομαι πολύ τις βόλτες μου στο κέντρο. Βολτάρω σε στενάκια, ανακαλύπτω μαγαζάκια και μοιράζομαι τις ανακαλύψεις μου με φίλες που βολτάρουμε μαζί. Η πλάκα είναι, ότι τώρα πια, σε πολλές έχω υποδείξει εγώ μαγαζιά και τρύπες με κρυμμένους θησαυρούς.  Τώρα πια, ο άντρας μου βλέπει τους φίλους του, εγώ τους δικούς μου, πάει στα μαγαζιά που θέλει κι εγώ στα δικά μου κι έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Και φυσικά, δεν περιμένω να ανεβώ στην Αθήνα όποτε ανεβούμε μαζί, αλλά εδώ και πολλά χρόνια, πιάνω τις ευκαιρίες και έρχομαι μόνη μου. Βλέπω όσους μπορώ και όσους προλαβαίνω, πράγμα πολύ δύσκολο όταν είναι μόνο για Σαββατοκύριακο, αφού θέλουμε 6 ώρες να έρθουμε εκεί και μία μέρα πάει χαμένη.

Έτσι, ένα ταξιδάκι έφτασε στο τέλος. Πέρασα πολύ ωραία, ευχαριστήθηκα το κοριτσάκι μου (άλλος ένας λόγος να έρχομαι, πράγμα που με τα κ@λομνημόνια έχει γίνει δύσκολο), είδα όσες φίλες πρόλαβα, πήρα μερικά απαραίτητα πραγματάκια (εκτός από μπαχαρικά! τι να τα κάνω τα μπαχαρτζίδικα όταν το έχω εδώ πια;;; :-) ) και πάλι πίσω στο νησί.

Ελάτε να σας βολτάρω τώρα στην Καραγιώργη Σερβίας (παράλληλη με την Ερμού), κατά μήκος της οποίας βρίσκονται πολλά μαγαζάκια με ζαχαρώδη προϊόντα. Σίγουρα οι περισσότερες τα ξέρετε. Σοκολατάκια, ξηροκάρπια, μικρά γλυκάκια, κουφέτα και διάφορα άλλα βρίσκεις εκεί. Εκείνο που μου έκλεψε την καρδιά, ήταν οι χρωματιστοί μπεζέδες. Δεν είναι κουκλάκια;





28 comments:

  1. Κάθε φορά που πας Αθήνα με ξεσηκώνουν οι φώτο σου σαν να'ναι μια άγνωστην πόλη που με καλεί να την ανακαλύψω! Και είναι αλήθεια...δεν την ξέρω!!! Μπορεί να μένω δίπλα αλλά μου έιναι άγνωστη!
    Ειδικά τα στενά γύρω από την Ερμού που κρύβουν υφασματάδικα και χαντράδικα τα πρόσεξα τελευταία! Όμως θα χρειαστώ τη βοήθεια κάποιων φιλενάδων μου που ξέρουν καλύτερα ,για να αγοράσω ύφασμα για κουρτίνες τώρα που θα έρθω!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαρίνα κι εγώ όλο ανακαλύπτω καινούρια μαγαζιά. Το καλό με την Αθήνα, είναι ότι αν βρεις ένα δρόμο με ένα είδος, το πιθανότερο είναι να έχει πολλά μαγαζιά με παρόμοια πράγματα στον ίδιο δρόμο.

      Delete
  2. Μαρίνα μπορείς να δεις και στο STOCK HOUSE Μητροπόλεως 49Α του Χυτηρογλου

    Εμένα από την Αθήνα μου αρέσει η γειτονιά με τα μπαχάρια και μετά το Μοναστηρακι

    καλημερούδια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι εμένα μου αρέσουν αυτές που λες!

      Delete
  3. Κι εμενα η Αθηνα για ταξιδακι μ αρεσει πολυ, αν και φυσικα δεν θα μπορουσα με τιποτα να μεινω!!! Ομορφα πρεπει να περασες!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ούτε εγώ νομίζω ότι θα μπορούσα να μείνω...Για λίγο καλά είναι...

      Delete
  4. Ηρθες στην Αθήνα και δεν είπες τίποτα??
    Στην Καραγ.Σερβίας ξεμυαλίζομαι τρελά κι εγώ, το ομολογώ!
    Φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Την επόμενη Έλενα :-)
      Εγώ ξεμυαλίζομαι αλλά μένω μόνο εκεί. Δεν είναι και τα φτηνότερα μαγαζιά!

      Delete
  5. Ειδικά αυτά τα μαγαζιά με τα "μπινελίκια" Κική μου στην Καραγιώργη Σερβίας, από τα πιο ακριβά της έρμης της πρωτεύουσας!!!
    Πα-πα-πα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σίγουρα δεν απευθύνονται σε όλους. Οι σοκολάτες είναι έτσι κι αλλιώς ακριβές, Το ίδιο και οι μπεζέδες ανεξάρτητα πού πουλιούνται. Τα γλυκάκια πάλι είναι για βάπτιση ή γάμο. Στου Ματσούκα όμως έχει τόσο μεγάλη ποικιλία, και νομίζω και καλές τιμές αν θυμάμαι καλά.

      Delete
  6. Α,ναι πίσω από την ερμού !!!Πραγματικά οι παράλληλοι δρόμοι της ερμού έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον απο την ίδια την ερμού ...άσε που έχουν όλες τις αγάπες μου (χάντρες,γλυκά,υφάσματα και ραπτικά) <3!!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι. Τελικά οι άλλοι δρόμοι είναι πιο ενδιαφέροντες!
      Καλωσήρθες!

      Delete
    2. This comment has been removed by the author.

      Delete
    3. Επιτέλους είπα να συμμετέχω και εγώ γραπτώς !!!
      Α, και kk = κατερίνα κάρδαρη

      Delete
    4. Βρε Κατερινακι εσυ εισαι; Εβαλες τα καλα σου και δεν σε γνωρισα! :-p

      Delete
  7. Κική μου εγώ αρχές Ιουλίου θα ανέβω, απαραίτητη η βόλτα στην Ευριππίδου και στην Αγ. Μάρκου!!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να μην έχουμε συμπέσει ποτέ...

      Delete
  8. Έχει μεγάλη στενοχώρια, να είσαι στη ΝΥ, να σε ξεναγούνε στην Αθήνα, όπου έζησες ίσαμε 13 χρόνια και να μην την ξέρεις!
    Ευχαριστώ για τη γυροβολιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Θα νιώσεις καλύτερα αν σου πω ότι δεν είσαι η μόνη; :-)

      Delete
  9. Σου 'βαλε γυαλιά η μικρή, ε;
    Κάλλιο αργά παρά ποτέ, όμως.
    Ποιός είπε πως σώνει και ντε
    χρειαζόμαστε παρεούλα για να βολτάρουμε
    και να περάσουμε και καλά!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κανονικά όμως!
      Έλα ντε!

      Delete
  10. Kiki, την καταχάρηκες την βόλτα σου!! Θα μου πεις γι' αυτό είναι τα ταξιδάκια. Συναντήσεις με αγαπημένα πρόσωπα, ψώνια, βόλτες. Με το καλό να μας ξανάρθεις.
    Καλό απόγευμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ειρήνη εκεί είσαι κι εσύ; Δεν το ήξερα!

      Delete
  11. Οι βόλτες στο κέντρο είναι απίθανες ... οσες φορές και να πας, πάντα ανακαλύπτεις κάτι καινούριο.

    Χαίρομαι που ευχαριστήθηκες τη βόλτα σου.

    Φιλιά

    ReplyDelete
  12. Κάποτε ήξερα το κέντρο της Αθήνας, σαν την τσέπη μου!
    Τριγυρνούσα στο εμπορικό κέντρο και έβρισκα τα πιο ασυνήθιστα πράγματα! Και κάθε φορά έβρισκα και καινούργια καταστήματα, νέα εμπορεύματα! Μου άρεσε και η επικοινωνία με τους καταστηματάρχες που μπορούσαν να σε καθοδηγήσουν στις αγορές σου, έκαναν πλάκα με τους πελάτες, πολύ όμορφο κλίμα!!!! Τελευταία χάνομαι...
    Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου! Όσο για το τι μας μαθαίνουν τα παιδιά... Άσε! Μεγάλο σχολείο!:))

    ReplyDelete
  13. μμμμμ, καλοπέρασες πουλάκι μου:))))

    ReplyDelete