Monday, April 12, 2010

Καλιτσούνια κρητικά Ηρακλειώτικα

Προειδοποίηση: το ποστ είναι διπλοσέντονο. Όποιος βαριέται μπλα μπλα μπα, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή.

Η ιστορία ξεκινάει 16 χρόνια πριν, όταν εγώ και ο σύζυξ αποφασίσαμε να πάμε στην Κρήτη για 1η φορά. Ακόμα δεν έχει υπάρξει 2η. Δεν έχει καμία σημασία. Πάμε λοιπόν και έχουμε αποφασίσει να γυρίσουμε όσο περισσότερο από το νησί μπορούμε. Ξεκινάμε από τα Χανιά. Τότε, ούτε υποψία να κλείνεις δωμάτια από το ίντερνετ και τέτοια. Από στόμα σε στόμα, χρυσό οδηγό κλπ. Και πάμε οι καλοί σου χωρίς να έχουμε κλείσει δωμάτιο Ιούλιο μήνα. Παιδευτήκαμε σχεδόν μισή μέρα και τελικά, βρίσκουμε δωμάτιο σε ένα χωριό 6 χλμ έξω από τα Χανιά. Σκοτώστε με, δε θυμάμαι πώς το έλεγαν. Χρόνια προσπαθώ να το θυμηθώ…Το δωμάτιο είναι στην αυλή μια συμπαθέστατης οικογένειας που της ανήκε και η κυρία του σπιτιού, καλή της ώρα όπου βρίσκεται, μας προτείνει, αν θέλουμε, με ένα μικρό αντίτιμο να μας φτιάχνει και πρωινό. Δεχτήκαμε φυσικά και το επόμενο πρωινό, λίγο πριν ανηφορήσουμε για τον Ομαλό και κατηφορίσουμε για το φαράγγι της Σαμαριάς (όχι όλο, μόνο λίγο), μας φέρνει πρωινό. Τι να δούμε; Μια πιατιά τεράστια, γεμάτη κάτι τυρόπιτες τηγανητές. Πολλές όμως. Μπορεί να ήταν και δέκα! Τις βλέπουμε, ρωτάμε τι είναι αυτά, καλιτσούνια κρητικά μας λέει η ευγενέστατη κυρία. Μας έφερε κι άλλα πράγματα μα δεν θυμάμαι τι ήταν μπροστά σ΄ αυτά. Τα κοιτάμε καλά-καλά και λέμε μεταξύ μας, ότι αποκλείεται να φάμε όλα αυτά τα τυρ… καλιτσούνι και ότι όσα περισσέψουν θα τα πάρουμε μαζί στην εκδρομή μας. Αυτό, μέχρι να δοκιμάσουμε την 1η μπουκιά! Τι γεύση Θεέ μου! Τι νοστιμιά! Ούτε ένα δεν αφήσαμε! Όχι να πάρουμε και μαζί! Αυτό το πρωινό, το γευόμασταν επί τρεις μέρες. Μας άρεσαν τόσο πολύ, που σκεφτήκαμε, στο κλείσιμο του ταξιδιού, να γυρίσουμε από την κυρία αυτή, μόνο και μόνο για να μας φτιάξει πρωινό, αφού θα φεύγαμε πάλι από τα Χανιά. Την 3η μέρα, αφού φάγαμε το πρωινό μας, φύγαμε για άλλα μέρη της Κρήτης. Εγώ όμως είχα φάει κόλλημα με τα καλιτσούνια! Όπου κι αν πηγαίναμε για φαγητό, ζητούσα καλιτσούνια, μα δεν έβρισκα πουθενά, προς μεγάλη απογοήτευσή μου.

Εγώ τότε, μικρή και απονήρευτη παιδίσκη, δεν ήμουν τόσο πωρωμένη ακόμα με τα μαγειρικά. Ναι μεν ανακατευόμουν και το λάτρευα το άθλημα, αλλά για λόγους που δεν χρειάζεται τώρα να αναφέρω, δεν ήμουν ακόμα πολύ ψαγμένη. Ήμουν και μωρομάνα και δεν προλάβαινα να ασχοληθώ και με πολλά. Γιατί τα λέω αυτά; Θα καταλάβετε.

Ρωτούσαμε για καλιτσούνια, ο ένας μα έλεγε, τέτοια εποχή καλιτσούνια; Δεν υπάρχουν. Αυτά τα έχουμε το Πάσχα. Ίσα ρε μεγάλε, έλεγα εγώ από μέσα μου, αφού χτες έφαγα από δαύτα! Ξαναρωτούσαμε για καλιτσούνια, μας παρέπεμπαν σε ζαχαροπλαστείο. Τι γίνεται ρε παιδιά; Τυρόπιτες στο ζαχαροπλαστείο; Μου φαινόταν κουφό! Είπαμε: ήμουν μικρή και αθώα παιδίσκη και δεν γνώριζα ότι υπήρχαν 2 ειδών καλιτσούνια! Σε κάποια φάση, ρωτάμε και στο Ρέθυμνο και μας στέλνουν σε ένα ζαχαροπλαστείο. Σε ζαχαροπλαστείο; Σε ζαχαροπλαστείο. Ό,τι πείτε. Να σας χαλάσω εγώ χατίρι; Μόνο να βρω καλιτσούνια! Μπαίνω στο ζαχαροπλαστείο, μου δείχνει αυτά που βλέπετε στις φωτό, τον κοιτάζω σαν εξωγήινη, αλλά τα αγοράζω.

Τι γεύση Θεέ μου! Τι νοστιμιά!!! Α αυτό το ξανάπα ε; Ε, όσο νόστιμα ήταν τα αλμυρά καλιτσούνια (που δεν ήταν και ιδιαίτερα αλμυρά), άλλο τόσο νόστιμα ήταν και τα γλυκά καλιτσούνια. Τρελάθηκα δις! Έρωτας με την πρώτη μπουκιά! Όπου στεκόμουν κι όπου βρισκόμουν τώρα έψαχνα και για τα 2 είδη καλιτσουνιών! Μέχρι που κάποια στιγμή καταλήξαμε στο Ηράκλειο, όπου έτυχε να κάνουν διακοπές οι κουμπάροι μας. Η κουμπάρα μου, είναι από το Ηράκλειο, οπότε της είπα την απορία μου και μου την έλυσε. Καλιτσούνια θα βρεις είτε γλυκά, είτε αλμυρά στην Κρήτη. ¨όπως επίσης, θα δεις ότι ανα περιοχές, φτιάχνονται και διαφορετικά. Εκείνη τη στιγμή, ατάκα και επί τόπου, πήρα τη συνταγή από τη μαμά της και από τότε, τα κάνω σχεδόν κάθε χρόνο. Τελευταία αποφεύγω να τα κάνω, γιατί τα τσακίζω χωρίς να μετράω πόσα τρώω. Φέτος τα έφτιαξα στη γιορτή μου, μια και θα είχα την ευκαιρία να έχω κόσμο. Όσα έμεινα, τα πήγα την άλλη μέρα στη δουλειά. Μου αρέσουν τόσο πολύ, που είτε μου στέλνει η Νατάσσα από τη Σητεία (τα οποία είναι σκεπαστά και πεντανόστιμα),

είτε φέρνει η Ράνια η συννυφάδα μου, με συνταγή από την Ιεράπετρα. Βλέπετε και τα νερατζόφυλλα στο αριστερό καλιτσούνι (εξηγήσεις στα tips).

Είναι διαφορετικά, παρόλο που οι περιοχές είναι πολύ κοντινές.
Δείτε τη συνταγή και μετά σας λέω μερικές παρατηρήσεις.

Καλιτσούνια γλυκά Κρήτης Ηρακλειώτικα
Υλικά
Ζύμη
150 γρ. βούτυρο λιωμένο
2 αυγά
1 φλυτζάνι τσαγιού γάλα
1 ½ φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
2 φακελάκια μπέκιν (= 13 κ. γλ.)
περίπου 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις (800 γρ. μου πήρε εμένα)
Γέμιση
1.300 γρ. μυζήθρα ανάλατη μαλακή (όχι αυτή που τρίβουμε αλλά τη φρέσκια)
2 φλυτζάνια τσαγιού ζάχαρη (1 ½ έβαλα εγώ)
3-4 αυγά χτυπημένα καλά
Άλειμμα
1-2 αυγά χτυπημένα με 1 κ. σ. νερό
κανέλλα

Εκτέλεση
Χτυπάμε το λιωμένο βούτυρο με τη ζάχαρη.
Προσθέτουμε σταδιακά τα αυγά, το γάλα και σιγά-σιγά το αλεύρι ανακατεμένο με το μπέκιν, όχι όλο μαζί, αλλά μέχρι να έχουμε μια εύπλαστη ζύμη που στέκεται καθώς τη ζυμώνουμε και της δίνουμε σχήμα.

Σε ένα μπωλ, λιώνουμε τη μυζήθρα με ένα πηρούνι.


Προσθέτουμε τα αυγά χτυπημένα και τη ζάχαρη.


Ανακατεύουμε.


Ανοίγουμε λεπτό φύλλο. Αν έχουμε μηχανή για φύλλο, το ανοίγουμε εκεί. Αν έχουμε φορμάκια ειδικά για καλιτσούνια, τα λαδώνουμε και τα στρώνουμε με ζύμη λεπτή. Από πάνω, βάζουμε μια κουταλιά γέμιση.
Όταν τα ετοιμάσουμε, τα περνάμε με λίγο άλειμμα αυγού και τα πασπαλίζουμε με κανέλλα.
Αν δεν έχουμε φορμάκια, κόβουμε ζύμη με ένα στρογγυλό πιατάκι, βάζουμε από πάνω μια κουταλιά γέμιση και τσιμπάμε ολόγυρα στις άκρες να κλείσει η ζύμη.
Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε ταψί (αν δεν είναι σε φορμάκια), τα αραδιάζουμε και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου ή μέχρι να ροδίσουν.

Tips:
Η δόση είναι πολύ μεγάλη. Μπορείτε να κάνετε τη μισή.
Αν δεν κάνετε λεπτό το φύλλο, θα σας περισσέψει γέμιση και θα αναρωτιέστε γιατί. (χρόνια αναρωτιόμουν)

Αν δεν είναι σφιχτή η ζύμη, θα σας ανοίξουν κατά το ψήσιμο αν τα έχετε τσιμπήσει. Όσα χρόνια έκανα τη συνταγή, τα τσιμπούσα. Επειδή η Ράνια ξέρει πόσο μου αρέσουν, φρόντισε να μου πάρει φορμάκια ειδικά από την Κρήτη, για να παιδεύομαι λιγότερο. Ήταν πιο πρακτικό. Για 1η φορά όμως, το ένα και μοναδικό που τσίμπησα και δεν έβαλα σε φορμάκι, μου άνοιξε στο ψήσιμο και έχασε το σχήμα του. Δεν ξέρω γιατί.

Τις επόμενες μέρες, η γέμιση μάζεψε ολίγον για 1η φορά. Επίσης δεν ξέρω γιατί. Εσείς οι κρητικοί ειδήμονες που με διαβάζετε, ρίξτε τα φώτα σας.

Η αρχική συνταγή, έλεγε 1 φλυτζάνι βούτυρο. Εγώ ίσως έχω βάλει λιγότερο και γι’ αυτό μου πήρε και λιγότερο αλεύρι.

Θεωρώ ότι η ποσότητα του μπέκιν είναι πολύ μεγάλη και γι΄ αυτό φουσκώνει η ζύμη πολύ. Θα πρότεινα να βάλετε λιγότερο. Η ζύμη στα καλιτσούνια πρέπει να είναι πολύ λεπτή και να μη φουσκώνει. Η συνταγή της Ράνιας (που δεν την έχω) είναι πολύ καλύτερη.

Το απόλυτο τιπ για τα κρητικά καλιτσούνια, η Ράνια λέει ότι είναι το εξής: Μόλις βγουν από το φούρνο, έτσι όπως είναι ζεστά, τους βάζουν επάνω τους νεραντζόφυλλα και παίρνουν ένα εκπληκτικό άρωμα.

Λίγη ζύμη που περίσσεψε (είχα λίγο λιγότερη μυζήθρα), γέμισε με μαρμελάδα.

Εντάξει το διπλοσέντονο; Το αντέξατε; Κουκουλωθείτε τώρα! Καλή εβδομάδα!

update:
Δε φτάνει που ήταν διπλοσέντονο το ποστ, το μακραίνω κι άλλο. Η Χαρά, φίλη μου και νέο μέλος στη μπλογκόσφαιρα και η painter, μου χάρισαν βραβεία. Η Αγγελική που μόλις τη γνώρισα επίσης! Κόρες ταλαντούχες και χρυσοχέρες σας ευχαριστώ πολύ. Εγώ με τη σειρά μου, το χαρίζω στα δημιουργικά μπλογκ που έχω στη λίστα μου και είναι λίγο περισσότερα από δέκα, γιατι αν δεν περνούσα ατέλειωτες ώρες στην κουζινα, θα έκανα αυτά που κάνουν και οι κάτοοχοι αυτών: Παντός είδους κατασκευή!


43 comments:

  1. σαν πολύ εύκολη μου φανηκε η συνταγή ...(ειχατε τέτοιο στόρυ με την Κρήτη και τα καλιτσουνια? ...)
    εμείς δεν βάζουμε μπέκιν
    και σαν πολύ λίγα τα υλικά ...
    που είναι το ανθόνερο?
    το τιπ με τα νερατζόφυλλα κορυφαίο και μόνο την μυρωδιά που δίνουν στο σπίτι μαζί με τα ζεστά καλιτσούνια ...μμμ....
    σίγουρα εμείς βάζουμε και μαστίχι και πολλά αλλα που όπως καταλαβαίνεις δε τα θυμάμαι απ εξω...
    Δεν ξέρω τι κάνουν στις άλλες περιοχές πάντως τα δικά μας καλιτσούνια είναι και τα νοστιμότερα ΤΕΛΟΣ.-

    ReplyDelete
  2. Yum-yum...thelo ena pao ola....fisika tha ta dokimaso ola! ;P

    ReplyDelete
  3. Καλέ αν σας αρέσουν τόσο ,να σας στείλω εγώ! Κάθε χρόνο κάνει η γιαγιά μου,και όχι μόνο Πάσχα,και μετά μας τα μοιράζει!Αλλά κάνει πολλά!!
    Πάντως και τα δικά σας τέλεια!Από μακριά μοιάζουν με ταρτάκια!

    ReplyDelete
  4. Λοιπον είμαι αδειούχα, πίνω καφέ και απολαμβάνω .... (σκεπτομενη τις δουλειες που πρεπει να κανω στο σπιτι γιατι εχει αφαιθει στην τυχη του). Δεν μου στειλνεις μερικά καλιτσούνια για να γλυκαθώ. Φαίνονται πεντανόστιμα κι είναι από τα γλυκά που μου αρέσουν.
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα. Τζένη

    ReplyDelete
  5. Κικί μου Καλημέρα, Τελεια τα καλιτσουνάκια σου, πέρνα όμως κι από το blog μου, σου έχω βραβειάκι!!!
    Φιλάκια!!!

    ReplyDelete
  6. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!
    Για τα καλιτσουνάκια σου αφήνω να κάνει κριτική Η Λίνα μιας και εκ Κρήτης!!
    Εγώ τάχω δοκιμάσει κι αρμυρά και γλυκά και δε λέω όχι σε κανένα!!!

    ReplyDelete
  7. Είπα κι εγώ να κάνω κράτει από μαγειρικές και ζαχαροπλαστικές, μπας και ρίζω λίγο μερικούς "δείκτες" και κιλά, αλλά δε με αφήνετε.
    Λες για διπλοσέντονο, αλλά δίνεις συνταγή αναλυτικά.
    Ρίξε όμως και μια ματιά ΕΔΩ
    Ωραία τα γράφει η ΔΕΣΠΟΙΝΑ.
    Γύρο της Κρήτης κάναμε κι εμείς, αλλά εκτός από μπαρμπούνια στον Μακρύγιαλο της Ιεράπετρας δεν είδαμε κάτι που να μας χτυπήσει στο μάτι. Η μέρα μας περνούσε διαφορετικά τότε.
    Πεθαίνω για σεντόνια. Γράφε,γράφε.
    Καλή Εβδομάδα

    ReplyDelete
  8. χαχαχαχαχα και γω την εχω πατησει με τα πολλων ειδων καλιτσουνια.

    Αλλά προτιμω τα αλμυρα, ή αλλιως μυζηθροπιτακια στην ανατολικη κρητη.

    Και περισσοτερο απο γλυκα μου αρεσει η σφακιανη πιττα.

    Ρε τι παθαμε δευτεριατικο..
    Σλουρπππππππππππππ

    :)

    ReplyDelete
  9. η γιαγιά μου ήταν Κρητικιά (απ'τα Χανιά) αλλά χρυσοχέρα στην κουζίνα δεν ήταν.Δυό πράγματα πετύχαινε τα κουλούρια του Πάσχα και τα καλτσουνάκια τα αλμυρά όμως στα υπόλοιπα φαγητά υπήρχε πρόβλημα χαχαχα.

    Φαντάζομαι ότι θα τα έφτιαξες με Ζακυνθινή μυζήθρα και ξέρω τη γεύση.Σαν την ξινομυτζήθρα των Χανίων όμως δε παίζει.Η γιαγιά μου τα αλμυρά μας έμαθε να τα τρώμε και με ζάχαρη....τα τηγάνιζε και μετά μας έβγαζε τη ζάχαρη και σε κάθε μπουκιά βουτάγαμε.

    Καλημερούδια

    ReplyDelete
  10. πουτ δη καλιτσούνια ντάουν! είναι όλα δικά μου! θέλω τώρα, αλμυρά με δυόσμο και γλυκά με νερατζόφυλλο. άπονηηη!

    ReplyDelete
  11. Καλημέρα Κική.Μία φορά προσπάθησα να φτιάξω τα καλιτσούνια αλλά δεν τα κατάφερα.Τώρα λέω να τα δοκιμάσω.
    Φιλιά

    ReplyDelete
  12. Το τι καλιτσούνι έφαγα 5 χρόνια που πηγαινοερχόμουνα στην Κρήτη δε λέγεται!! Αχ, γιατί μου τα θύμισες τώρα;
    Καλή εβδομάδα Κικίτσα!

    ReplyDelete
  13. Mια χαρά το σεντόνι :) Κική. Ειχε και ένα ενδιαφέρον να διαβασουμε καιτην συνταγή.
    Πολύ ωραία ειναι. Εμένα και του γιου μου μας αρέσουν πολυ.
    Και τα tips σου διαφωτιστικά.
    Καλή εβδομάδα

    ReplyDelete
  14. Εύγε για το διπλοσέντονο καλή μου... Προσωπικά, πρέπει να έχω πάει 6 ή 7 φορές στην Κρήτη, μιας και έτυχε να έχω καλή φίλη απο τα φοιτητικά μου χρόνια εκεί. Προτιμώ πιο πολύ τα αλμυρά. Έχω δε αδυναμία στην ξυνομιζύθρα και συχνά φτιάχνω με αυτή πίτες ανοικτές ή τάρτες, συνδυάζοντας την με λαχανικά και φρέσκα μυρωδικά.
    Καλή εβδομάδα Κικίτσα και πάντα όμορφες δημιουργίες.

    ReplyDelete
  15. πως γινεται να φαω 50 αλλα να μη σκασω...

    ReplyDelete
  16. Τελικά τα καλιτσούνια ή τα λατρεύεις ή τα μισείς... εμένα δε μ' αρέσουν και κανείς από την οικογένεια δεν τα τρώει...οπότε δεν τα κάνω, η μαμά μου όμως κάνει μια καταπληκτική συνταγή (άλλα από αυτά που δείχνεις που είναι πιο δημοφιλή. Έπρεπε να τα βγάλω φωτογραφία...)

    ReplyDelete
  17. Νατάσσα γελάω. Η Ράνια μου τόνισε ότι παρόλο που είστε κοντά, διαφέρουν οι συνταγές, όπως διαφέρουν και τα υλικά. Και φυσικά, της είπα ότι κάθε φορά που μιλάμε ια λαιτζούνια, εσύ λες πως τα δικά σας είναι τα καλύτερα! Όπως τώρα δλδ!

    Πήτερ, γιατί όχι; Διαδικτυακά δεν παχαίνουν κιόλας!

    Μαγδούλι, τυχερούθλα σε βρίσκω με τέτοια γιαγιά!

    Τζένη, κι εγώ αν ήμουν αδειούχα θα είχα αράξει στο πισί ή σε καμιά βόλτα. Άγια κάνεις!

    ReplyDelete
  18. Painter, ωωω! Ευχαριστώ! Θα περάσω!

    Ξανθή, αμ εγώ λέω όχι; Δε λέω!

    Δύσπιστε, κι εγώ τότε δεν έψαχνα κάτι συγκεκριμένο. Άσε που ρώταγα: τι έχετε κρητικό να φάμε; και δεν είχαν κάτι που να μην το ήξερα ή να μας έκανε εντύπωση. Για χοχλιούς δεν το συζητώ. Ούτε να τους βλέπω δε θέλω...
    Θα γράφω, θα γράφω. Χρόνο να έχω και όρεξη! Ευχαριστώ!

    Αντώνη και η σφακιανή μου αρέσει και με μέλι μου αρέσουν και όλα μου αρέσουν ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΜΕ!!!!

    ReplyDelete
  19. Χαρτ! Χαχα! Πουτ δε καλιτσούνια κάτω και μετά πουτ δε μπλειμ ον μι μπειμπε για τα κιλα! χαχα!

    Δήμητρα, εγώ πάλι επέμενα και να τι έπαθα! χαχα!

    Big mama λόγω παιδιού εκεί ε; Ε ρε κιλά που θα είχα πάρει η μάνα της φοιτήτριας!!! χαχα! Άλλος θα σπούδαζε, άλλος θα πάχαινε!

    Marion ευχαριστώ! Καλή εβδομάδα και σε σένα εύχομαι!

    ReplyDelete
  20. Επιτρεψε μου να ξεφυγω λιγο απο το θεμα της αναρτησης, αλλά δεν γινεται να μην σχολιασω κατι που εγραψες.

    Αν μπορεις μην ξαναγραψεις το "ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΜΕ".

    Τη θεωρω πολυ ασχημη φραση, ισως τη χειροτερη που υπαρχει.

    * και μην πεις οχι, γιατι θα σε σκαμπιλισω διαδικτυακα
    :)

    ReplyDelete
  21. Πηνελόπη τυχερή! Εγώ θέλω να ξαναπαώ, αλλά ακόμα δεν τα έχω καταφέρει. Δεν είναι κι εύκολο απο δω για μας. Την ξυνομυζήθρα δε, την έχω μες στην καρδιά μου! Δεν το συζητώ!

    Πανσοφίξ, αν το βρεις πες μου το κι εμένα. Θα με υποχρεώσεις!

    Ανεράιδα, βρε μία κρητικιά μπήκε να σχολιάσει και δεν σου αρέσουν; Βρε τι πάθαμε!

    ReplyDelete
  22. Αντώνη! Καλά! Δεν θα τη λέω (τουλάχιστον μπροστά σου) :-)))

    ReplyDelete
  23. Και λοιπόν, (σε ξέχασα). Ναι. Με ζακυνθινή μυζήθρα ανάλατη που σίγουρα δεν είναι σαν την κρητική, αλλά έχει ανοίξει ένα τυροκομείο τώρα τελευταία στη Ζάκυνθο, που κάνει ΤΗ μυζήθρα και ΤΑ τυριά. Απαιχτα! Να μη σου πω ότι στα καλιτσούνια δεν κατάλαβα διαφορά από τα κρητικά...

    ReplyDelete
  24. Last but not least here comes Lila!!
    Πρόλαβα, πρόλαβα??????
    Να μου φυλάς Κική μου μια μεριδούλα μέχρι να αποκατασταθεί το πισάκι μου γιατί τώρα μπαίνω από δανεικό!!

    ReplyDelete
  25. τα αγαπημένα μου γλυκά θα προσπαθήσω να τα φτιάξω .πέρνα απο το σπιτάκι μου που έχω κατι για σένα

    ReplyDelete
  26. Λίλα ξέμεινες από πισι;;;; Πωωωω! Ούτε στον εχθρό μου!!!

    Αγγελική! Καλώς την από την όμορφη Σαντορίνη! Έρχομαι!

    ReplyDelete
  27. Συγχαρητηρια για τα βραβεία και δεν σε ξεχνώ... μου λειπουν τα βραδια που σας εγραφα στα blogs και ειπα να πω μια καλησπέρα... πολυ ομορφη αναρτηση!!

    ReplyDelete
  28. Κική μου χρόνια πολλά για τον γιό σου για εχτές, να τον χαίρεσαι και ό,τι επιθυμεί!!! (Ένα Κριαράκι ποτέ δεν ξεχνά!)
    Πήγα Ευριπίδου και αγόρασα όλους τους ---σπόρους για τα κριτσίνια σου..χαχα..Αχ τι μου έχεις κάνει!Μ'έχεις βάλει μες στην κουζίνα!

    ReplyDelete
  29. Μέρες τωρα ψάχνομαι για την συνταγή των καλτσουνιών και είχα ζητήσει από ένα φίλο κρητικό με εξαιρετικό τετράδιο μαγειρικής να φανερώσει τη δική του συνταγή. Το έκανε! Εδώ είναι, δειτε την! http://veneto.gr/blog/?p=706
    Η δική μου εμπειρία με τα Ιεραπετρίτικα καλτσούνια μεγάλη, γιατί μεγάλωσα εκεί. Η δική μου δουλειά ήταν το καθαρισμα των λεμονόφυλλων από τη σκόνη, τα ακουμπούσα πάνω στα ταρτάκια και έκανα πυργάκια, το ένα πάνω στο άλλο. Η μαμά μου έκανε τα βασικά τότε.
    Δίκιο εχεις που λες ότι το μπαίκιν είναι πολύ. Τα ανεβατά της Σητείας που έχουν μαγιά είναι φουσκωτά, της Ιεράπετρας είναι λεπτή και μεταξένια η ζύμη τους. Η συνταγή του Γιάννη έχει μισό μπαίκιν, διπλά αυγά, λάδι αντί βούτυρο και λίγη σόδα -που την έχω δοκιμάσει σε άλλα φύλλα και κάνει διαφορά, μην την φοβηθείς! Θα κάνω αυτήν την εβδομάδα και θα σου πω αποτελέσματα.
    Ωραία ιδέα τα φορμάκια για να αποφεύγεις το χρονοβόρο τσίμπημα! Ποιός είχε γενέθλια; ο γιός σου; να τον χαίρεσαι!!!! γερός και ευτυχισμένος!!!!

    ReplyDelete
  30. Μου μύρισαν και μπήκα!!
    Η μοσχοβολιά τους πλανιέται σ' ολόκληρο το διαδίκτυο! Τυχεροί όσοι ανακαλύψουν τη γενεσιουργό αιτία :))
    Έχω επισκεφτεί την Κρήτη αρκετές φορές. Μου έχει μείνει αξέχαστο το Πάσχα στις Αρχάνες.
    Για καλωσόρισμα στο σπίτι που νοικιάζαμε, βρήκαμε πάνω στο τραπέζι 2 δίσκους. Ο ένας είχε ανεβατά κι άλλος γλυκά. Ένα μπουκάλι παρθένο ελαιόλαδο, ένα με κρασί και μια σακούλα παξιμάδια.(ουάου!!)
    Να χαίρεσαι το καμάρι σου!! Αύριο έχει τα γεννέθλιά του ο δικός μου (ο μικρός)
    Φιλιά πολλά
    Καλημέρα

    ReplyDelete
  31. Πω πω αυτα ειναι τα αγαπημενα μου! Εγω τα λεω λυχναρακια, ετσι τα ξερω, ειχα και εγω βλεπεις γιαγια απο την Κρητη (Ρεθυμνο). Αυτη μου εμαθε να τρωω παντα την σπιτικη τυροπιτα με ζαχαρη και κανελα... ο αντρας μου παντα με κοροιδευει αλλα δεν δοκιμαζει να δει ποσο της παει. Φιλια
    Κικη

    ReplyDelete
  32. Το σχήμα πάντως ούτε εσύ το πέτυχες.

    ReplyDelete
  33. Νίκη ευχαριστώ. Κι εμένα μου λειπεις!

    Ζωή ευχαριστώ!!! Χρόνια πολλά και σε σένα! Στις 11 ήταν ε; Πολύχρονη! Πήγες για σποράκια; Ποιος σε πιάνει τώρα!!!

    Βίκυ θα κοιτάξω τη συνταγή και αυτη που λες εσύ και αυτή που λέει ο δύσπιστος γιατί αυτή που έχω δεν με ικανοποιεί απόλυτα. Ευχαριστώ! Βρε μεγάλωσες στην Ιεράπετρα; Τι έκπληξη κι αυτή!
    Ο γιος μου ειχε γενέθλια χτες! Ευχαριστώ!!!

    Γιώργο και τα δικά σου ήταν πολύ όμορφα και εμφανίσιμα!
    Φοβερό το καλωσόρισμα στην Κρήτη!
    Ευχαριστώ για τις ευχές! :-)))
    Να χαίρεσαι και τον δικό σου!

    Κική με ζάχαρη, γιατι όχι; Χάνει πες του!

    Ανώνυμε/η διάβασες το ποστ; Μάλλον οχι...

    ReplyDelete
  34. Σ'ευχαριστώ πολύ Κική μου!!!
    Ναι..τα υλικά είναι στο τραπέζι και μου κλείνουν το μάτι!χαχα!!!
    Καληνύχτα!

    ReplyDelete
  35. Hellooooooo Kiki! We're back from our vacation and I was resolved to diet but these look so good. I'll stick to one though!

    ReplyDelete
  36. Τα έχω φάει στην Κρήτη. Κάνουμε διακοπές εκεί 5 χρόνια συνεχόμενα και θα ξαναπάμε και φέτος :)))))) ανυπομονώωωωωωωωωωωωω
    Τέλεια είναι τα άτιμα!!!!!!!!!
    Πολλά φιλιά

    ReplyDelete
  37. Πρώτον λατρεύω την Κρήτη και δεύτερον λατρεύω τα σκαλτσούνια! Μου άνοιξες την όρεξη κι άντε να βρω μυζήθρα την Ολλανδία!
    Μάγδα

    ReplyDelete
  38. Αγαπημένη μου Μικρή κουζίνα,Χριστός Ανέστη και Χρόνια πολλά και δημιουργικά.....Σαν Ηρακλειώτισσα οφείλω να σου συστήσω κι εγώ μία εύκολη συνταγή με καλιτσούνια που έχει σίγουρη επιτυχία και σαν ταλαντούχος που είσαι θα την κάνεις πολύ συχνά και με πολύ κέφι....από μικρό παιδί έβλεπα τη μητέρα μου και τις γειτόνισσες να φτιάχνουν καλιτσούνια με προζύμι,ανεβατά,και να ταλαιπωρούνται ώρες...έχω δοκιμάσει καλιτσούνια όλων των περιοχών και κατά διαστήματα έχω επιχειρήσει διάφορες συνταγές.Χρόνια τώρα έχω καταλήξει στην παρακάτω συνταγή.Υλικά για 2 λαμαρίνες....Ι κύπελο γιαούρτι πλήρες των 25Ο γρ.αδειάζουμε το κύπελο σε μία λεκανίτσα και στη συνέχεια χρησιμοποιούμε το άδειο κύπελο για να βάλουμε Ι κύπελο ελαιόλαδο,Ι κύπελο ζαχαρη,Ι μπαίκιν πάουντερ,Ι αυγό.λίγο κονιά κ η τσικουδιά,Ι φαρινάπ των 5οο γρ.Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί και για άρωμα ρίχνουμε ξύσμα λεμονιού....Η ζύμη είναι πολύ αφράτη και μαλακή...εγώ χρησιμοποιώ φορμάκια,αλλά φτιάχνω και λυχναράκια που δεν ανοίγουν....γιατί το μυστικό είναι στο τσίμπημα,όπως χαρακτηριστικά περιγράφεις....όταν τα τσιμπάς να κάνεις κίνηση προς το κέντρο και λίγο επάνω,σαν να μαζεύεις δηλ.πρς το κέντρο το ζυμάρι και να σκεπάζεις τη μηζύθρα στο πλάι...έτσι δεν ανοίγουν στο ψήσιμο ....έγώ φυνηθίζω να τα φτιάχνω Μ.Σάββατο μεσημέρι,λίγο πρίν τη μαγειρίτσα.Χρειάζομαι 2 και Ι/2 ώρες περίπου για πλάσιμο και ψήσιμο.Μπορείς να τα φτιάξεις όποτε θέλεις,να τα ψήσεις και να βάλεις στην κατάψυξη.

    ReplyDelete
  39. Ζωή, καλή επιτυχία σε ό,τι φτιάξεις!

    Λιζ, welcome back!

    Αστέρι, από τους τυχερούς κι εσύ!

    Μάγδα, παρομοίως! Ωχ! Δουλειές σου άνοιξα!

    ΜΙνωίτισσα, σ' ευχαριστώ πολύ! Τη σημειώνω κιόλας!!!

    ReplyDelete
  40. Συνάδελφος από το διπλανό νησίApril 19, 2010 at 10:33 PM

    Απίστευτο, πάνω που την προηγούμενη εβδομάδα έψαχνα συνταγή για σκαλτσουνάκια! Και πέρασα βέβαια και από το μπλογκ σου, σκεπτόμενη ότι εσύ όλο και κάποια συνταγή θα έχεις! Δε γίνονται αυτά! Πιστεύω και με ανθότυρο θα είναι εξίσου νόστιμα, ε;
    Αρχάρια στην κουζίνα, προσπαθώ κι εγώ να μαθαίνω και να εκπαιδεύομαι, αν και έχω πολύ δρόμο ακόμη.

    Πολύ ωραίες οι συνταγές, συχνά το μπλογκάκι αποτελεί πηγή έμπνευσης για το τι θα μπει στο τραπέζι καθημερινά(εκείνο το χοιρινό δαμάσκηνο το έχω λιώσει, δε σταματάω να το κάνω). Θα παρήγγελνα και το βιβλίο, αλλά... φοβάμαι ότι δεν έχω φτάσει ακόμη στο επίπεδο να φτιάχνω ζύμες και ψωμιά.

    Anyway, καληνύχτα και να είσαι πάντα καλά.

    ReplyDelete
  41. Καλώς τη συνάδελφο από το διπλανό νησί. Δες και το λινκ που έβαλε η Βίκυ. Την είδα και είναι πολύ καλή. Δεν την έκανα όμως.
    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Όλες από αρχάριες ξεκινήσαμε, αυτό να θυμάσαι. Όσο για τα ψωμιά και ζύμες, υπάρχουν συνταγές από πολύ απλές, έως δύσκολες. Καμία όμως ακατόρθωτη :-)
    Θα σου κουνώ μαντήλι από το Ακρωτήρι μια και βλέπω Κεφαλλονιά!

    ReplyDelete
  42. Καλησπέρα κα Αγγελική !Τα κρητικά καλτσουνάκια τα φτιάχνω και εγώ με αυθεντική κρητική συνταγή !Οποτε θέλετε έρχομαι να τα μαγειρέψουμε μαζί ! Πίτες σφακιανές έχετε δοκιμάσει ?????Εχω όλες τις αυθεντικές συνταγές !Εχω και εγώ τρέλλα με την μαγειρική!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όποτε θέλετε! Σφακιανές πίτες έχω φάει και έχω φτιάξει μια φορά!

      Delete