Muscari-Κουρκουτσέλια

Όταν ήρθα στη Ζάκυνθο, προ αμνημονεύτων χρόνων, υπήρχαν 2-3 φαγητά που δεν έτρωγα και πολλά που δεν είχα δοκιμάσει. Ήμουν μικρή και αθώα παιδίσκη φυσικά τότε και δεν ήξερα. Και καλά θα ήταν να μην έχω μάθει, διότι από τότε δεν σταμάτησα να μαγειρεύω, να δοκιμάζω και να τρώω.
Μέσα στα φαγητά που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ μου, ούτε καν γνώριζα την ύπαρξή του για την ακρίβεια, ήταν τα κουρκουτσέλια.

Τα κουρκουτσέλια είναι άγρια λουλούδια με βολβό, λεπτό μίσχο και μωβ-μπλε λουλουδάκια, τα οποία εμφανίζονται μετά τις βροχές του χειμώνα, στο τέλος Φλεβάρη μέχρι τέλος Μάρτη. Φυσικά, η επιστημονική τους ονομασία δεν είναι κουρκουτσέλια, αλλά muscari.
Πολλές πληροφορίες για τα muscari μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Όταν πρωτοείπα στη Νέλλη που είναι γεωπόνος για τα κουρκουτσέλια, προσπαθήσαμε να βρούμε την επιστημονική του ονομασία, τη βοτανική. Με την περιγραφή και τις φωτογραφίες μου η Νέλλη βρήκε πως λέγεται muscari και ανήκει στην οικογένεια των υάκινθων.

Αν απορείτε που τρώμε λουλούδια, σας υπενθυμίζω ότι είναι πολλά τα λουλούδια που τρώγονται. Θυμηθείτε τα λουλούδια της κολοκυθιάς, τα λουλούδια της λεμονιάς που γίνονται γλυκό, τους ηλίανθους και άλλα πολλά.

Αν θέλουμε να φάμε λουλούδια, προσέχουμε από πού τα μαζεύουμε. Θα πρέπει να μην είναι ραντισμένο το μέρος και φυσικά δεν τα αγοράζουμε από ανθοπωλείο. Προτιμάμε φρέσκα λουλουδάκια, τις τρυφερές κορυφές τους, γερά και εμφανίσιμα. Όσοι έχουν αλλεργίες, θα πρέπει να είναι προσεχτικοί. Κανείς δυστυχώς δεν ξέρει σε τι λουλούδι ή φαγητό είναι αλλεργικός πριν το φάει. Αν κάποιος έχει αλλεργία, καλό είναι να μην κάνει πειράματα.

Στα κουρκουτσέλια μας τώρα. Ο Μάρτιν, που κι αυτός είναι γεωπόνος, λέει ότι τα muscari έχουν ολίγον δηλητήριο, το οποίο όμως εξουδετερώνεται με το βράσιμο. Αυτό, για να μην σας φοβίσω, συμβαίνει και με άλλους βολβούς. Εξάλλου, κοντά 20 χρόνια που τα τρώω με τα κιλά, αν είχα πάθει κάτι, θα έβλεπα ήδη τα "μουσκάρια" ανάποδα :-)))
Περιττό να σας πω, ότι τα έτρωγα ακόμα και έγκυος. Τότε δεν γνώριζα τον Μάρτιν, τη Νέλλη και το δηλητήριο :-))) Επίσης, είμαι και αλλεργική ολίγον!

Τα κουρκουτσέλια που φυτρώνουν εδώ, υπάρχουν σε 3-4 διαφορετικά είδη. Η πεθερά μου, που μου έμαθε να τα τρώω, μου έλεγε ότι δεν τρώγονται όλα, έτσι έμαθα να συλλέγω κι εγώ μόνο το είδος που βλέπετε στη φωτογραφία. Εκτός από αυτό, φυτρώνουν και αυτά που μπορείτε να δείτε κάνοντας κλικ εδώ κι εδώ. Δεν ξέρω αν αυτά πραγματικά τρώγονται. Έτσι έμαθα και έτσι συνέχισα να τα μαζεύω.

Πως τα μαγειρεύουμε:
για 2-3 ματσάκια κουρκουτσέλια
1-2 κ. σ. πάστα ντομάτας (ανάλογα πόσα έχουμε)
1-2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
λίγο λάδι
ξύδι
αλάτι
αυγά προαιρετικά

Κόβουμε τους μίσχους αν είναι σκληροί. Αν είναι τρυφεροί τους κρατάμε. Συνήθως, κρατάμε για βράσιμο το κομμάτι που έχει πάνω του λουλούδια.
Τα πλένουμε και τα βάζουμε σε κατσαρόλα με λίγο νερό (να τα σκεπάζει).
Βράζουμε τα λουλουδάκια μαζί με 1-2 κουταλιές πάστα ντομάτας ή χυμό ντομάτας, μερικές σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες και λίγο λαδάκι.
Βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν.
Αν χρειαστεί προσθέτουμε νερό.
Στο τέλος του μαγειρέματος, προσθέτουμε όσο ξύδι θέλουμε.

Μια άλλη εκδοχή που κάνουν εδώ, είναι να προσθέτουν αυγά, στο τέλος του μαγειρέματος. Εμένα μου αρέσουν σκέτα χωρίς αυγά. Ταιριάζουν πολύ με φέτα. Η ελαφρώς πικρή γεύση του (όχι πια ιδιαίτερα πικρή με αυτό τον τρόπο) είναι τέλεια!
Αν τα βρείτε σε λαϊκή ή μανάβη, δοκιμάστε τα. Απ' ό,τι ξέρω, τα βρίσκουμε στην Ελλάδα σε πολλά μέρη, απλά αλλάζει η ονομασία.
Στο βάζο ή στην κατσαρόλα λοιπόν;