Tuesday, March 10, 2009

Χαλβάς

Δεν θα σας πω τίποτα καινούριο που δεν ξέρετε για τον χαλβά. Λίγο πολύ όλοι έχουμε την ίδια συνταγή: 1234. Δεν θα πρωτοτυπήσω λοιπόν. Πιο πολύ ιστορίες –όχι γι΄ αγρίους- θα πω.

Όταν ήμουν μικρή, ποτέ δεν έλειπε το γλυκό από το σπίτι. Η μάνα μου πάντα έκανε γλυκά. Ένα κέικ, ένα γλυκό κουταλιού. Τα γλυκά ταψιού ήταν για τις γιορτές. Για να κάνεις τότε γλυκό, ήταν παίδεμα. Μίξερ δεν υπήρχαν. Με μια κουτάλα ξύλινη πλακέ θυμάμαι η μάνα μου χτύπαγε τα υλικά. Το χέρι ήταν το καλύτερο μίξερ. Η ρόδα για τ’ αυγά επίσης. Το μίξερ ήταν πολυτέλεια ακόμα. Κι όμως. Ποτέ δεν έλειπε το γλυκό από το σπίτι. Μας είχε τρία και όλο κάτι υπήρχε να μας φιλεύει.


Ένα από τα χειμωνιάτικα γλυκά που συχνά έκανε, ήταν ο χαλβάς. Όχι όμως με σιμιγδάλι. Τον σιμιγδαλένιο χαλβά τον έμαθα αργότερα. Να μη σας πω ότι τον έμαθα όταν ήρθα εδώ 21 χρονών. Μέχρι τότε, όταν λέγαμε χαλβά στο σπίτι, εννοούσαμε με αλεύρι.

Καβούρντιζε η μάνα το αλεύρι, πρόσθετε το σιρόπι και τότε πλάθαμε γρήγορα-γρήγορα κουταλιές-κουταλιές το μίγμα, γιατί αν κρύωνε ο χαλβάς, δεν πλαθόταν. Δίναμε σχήμα με το κουτάλι της σούπας. Το μίγμα έκαιγε και έπρεπε να δουλευτεί όσο πιο γρήγορα γινόταν. Εγώ, πάντα κοντά στη μάνα μου όταν έκανε γλυκά. Τα παιδικά χεράκια τσουρουφλίζονταν, αλλά εγώ εκεί! Κοντά! Μεγάλη γλυκατζού. Όμως...ποτέ δεν έμαθα να κάνω τέτοιον χαλβά. Μια φορά ρώτησα τη μάνα μου:

-Ρε μάνα…θυμάσαι εκείνον το χαλβά που έκανες με το αλεύρι; Θυμάσαι αναλογίες;
-Ωωωω καημένη...που θέλεις και αναλογίες! Καβουρντίζεις το αλεύρι και προσθέτεις σιρόπι.
-Χαίρω πολύ. Κική.
-Ε θέλει αναλογίες ο χαλβάς;
-Ναι ρε μάνα! Θέλει!
-Χαζή είσαι παιδάκι μου και δεν ξέρεις να φτιάξεις χαλβά;
Τι να της πεις τώρα εδώ; Μου λες;

Το θέμα «ακριβής συνταγή» είναι πάντα θέμα τσακωμού με τη μάνα μου. Εγώ θέλω ακρίβεια και σιγουριά όταν μου εξηγούν κάτι. Αυτή θέλει με το μάτι. Μα με ποιο μάτι ρε μάνα; Με το δικό σου ή με το δικό μου; Εκεί πιανόμαστε... Θυμάται η άτιμη συνταγές απ’ έξω, αλλά κάνει και του κεφαλιού της και πετυχαίνουν (σ’ αυτό την έμοιασα ομολογώ, όπως και σε πολλά άλλα). Η πλάκα είναι όταν μου λέει για καμιά συνταγή που είδε στην τιβί ή έκανε. Αρχίζει:
-Το φτιάχνεις έτσι, βάζεις αυτό, βάζεις εκείνο…Και αμολάει υλικά…
-Ρε μάνα…αφού το ξέρεις…αν δεν τα σημειώσω, δεν θυμάμαι τίποτα μετά από 5 λεπτά. Τι μου τα λες;
-Χαζή είσαι παιδάκι μου και δεν τα θυμάσαι;
Άντε πάλι με τη χαζομάρα…Τι να της πω; Ότι εσείς είχατε 5 συνταγές όλες-όλες που κάνατε το χρόνο κι εγώ κάνω μια καινούρια κάθε τρεις μέρες και αυτή είναι η αιτία που δεν θυμάμαι απ’ έξω συνταγή; Συνταγές θυμάμαι απ’ έξω όσες κάνω συχνά. Όλες τις άλλες, μόνο σκονάκι!

Μια φορά που δοκίμασα να κάνω τον χαλβά με αλεύρι, αποδείχτηκε πατάτα. Τίποτα δεν μου θύμιζε τη χαλβαδένια γεύση των παιδικών μου χρόνων. Έκτοτε, δεν ξαναπροσπάθησα. Υπόσχομαι όμως να την πάρω τηλέφωνο και να την ξαναρωτήσω, μπας και τον πετύχω αυτή τη φορά. Αν το κάνω και πετύχει, θα σας το μεταφέρω.



Ξεκίνησα το ποστ με σκοπό να γράψω για τον σιμιγδαλένιο χαλβά, όμως έχω φτάσει ήδη στην 3η σελίδα του word. Καταλαβαίνετε για τι διπλοσέντονο μιλάμε. Οπότε…σταματάω εδώ. Σιμιγδαλένιος χαλβάς, αύριο. Τώρα θα πάρω τηλέφωνο τη μάνα μου για να μου πει για τον χαλβά με αλεύρι. Ο διάλογος θα μεταφερθεί εδώ αν έχει αξία αν και κάτι μου λέει ότι δεν θα διαφέρει από όσα ήδη είπα...



Update ώρα 10.30
Ένα μόνο έχω να σας πω. Αυτό:

Το τηλεφώνημα έγινε. Ειπώθηκαν όλα τα νέα. Συνταγή δεν ειπώθηκε. Βρε λες να είχε δίκιο η μάνα μου που με έλεγε χαζή; Μπα σε καλό μου....

Update 10.40
Κική-Χαλβάς: 2-0
Σημειώσατε 1

32 comments:

  1. Αυτά τα "Αμαγείρευτα" Κική τελικά είναι τα καλύτερα!!! Ανυπομονώ για το αυριανό ποστ :)

    ReplyDelete
  2. καλησπέρα Κικη
    μια χαρά μας τα γράφεις , όχι μόνο συνταγές...
    όσο για τον χαλβά τον φτιάχνω απο 14 χρονων και μου τον έμαθε η γιαγιά μου. η αναλογία?
    1234
    ενα λάδι
    δυο σιμιγδάλι
    τρια ζάχαρι
    τέσσερα νερό
    οοοχι δεν θα γράψω άλλα μυστικά..
    να δω πρώτα πως θα τον γράψεις εσύ..χιχιχι
    μου έφτιαξες το κέφι
    καληνυχτα μαγείρισσα και χορεύτρια
    φιλιά καρυστινά

    ReplyDelete
  3. O xαλβάς είναι πολύ νοστιμό και ευκόλο γλυκάκι Εμένα μου αρέσει να τον πασπάλιζω με μπολίκη κανέλα και τλεπτοκομμένο αμύδγαλο

    ReplyDelete
  4. καλέ εγω αυτο τον μυστικο κώδικα δεν τον ηξερα!!...κικιτσα μη ψαχνεις αλλο για αναλογίες ...απλά βαλε 2 κουπες αλευρι αντι για σιμιγδαλι...εγω βαζω συνηθως μισο μισο...κατα τ'αλλα η μαμα σου μου θυμισε τη δικη μου :))

    ReplyDelete
  5. Καλα τι μου θυμησες τωρα με το εργαλειο για τα αυγα;!
    Ειχε κι η μανα μου ενα για να κανει τις μαρεγγες και μια φορα παιδι εγω τοτε της το πηρα εγω για να ανακατεψω το νερο με τον γυψο (καναμε καδρακια με γυψο και ζωγραφιες).
    Τι ξυλο ειχα φαει θυμαμαι..... και μου χαλασε και το καδρακι μου.

    ReplyDelete
  6. Deli,έστω και χωρίς συνταγή,το ποστ είναι απολαυστικότατο!
    Ξέρεις τι μου θύμησες;Την ιστορία που μου έλεγε η μαμά μου:με αυτό το γλυκό υποδέχτηκε τον μπαμπά μου,όταν πήγε να την ζητήσει-ήταν το ΄41,μέσα στην κατοχή-δεν είμαι τόσο παλιά,σαν παραμύθι το άκουγα.Πού να βρεθεί σιμιγδάλι και πολύ περισσότερο άλλα γλυκά.
    Για συναισθηματικούς λόγους,θα ήθελα να δοκιμάσω αυτή τη συνταγή,αφού όσο ζούσε ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα να την ζητήσω.
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  7. Κικη νομιζω πως το βρηκα......για μπες εδω να δεις(ειδες η πατριδα;!)


    http://www.myamfilochia.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=80&Itemid=91

    ReplyDelete
  8. Τέλεια η περιγραφή σου kikitsa.

    Με το μάτι φτιάχνω εγώ τα φαγητά μου.
    Μη μου μιλήσεις για αναλογίες, με τόσον κόσμο εδώ πέρα...

    Ο πατέρας μου πάλι, μου μιλάει για ένα χαλβά που έφτιαχνε η μάνα του και γιαγιά μου και τον σιρόπιαζε με πετιμέζι. Δεν έχω φάει και δε γνωρίζω.

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ReplyDelete
  9. Ακόμα και όταν δεν μας γράφεις συνταγές,μια χαρά μας κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον καλή μου! Αυτή την "συνταγή" του χαλβά νάξερες πόσο την καταλαβαίνω! Και η δική μου μάνα πάντα με το "μάτι" μαγειρεύει...
    Φιλί και καληνύχτα!

    ReplyDelete
  10. Kική, αυτο το ποστ σου, στην καρδιά μου μπηκε!
    μ' ενα χαμόγελο το ξεκινησα
    με πολλά χαμογελα το τελειώνω
    :)))

    (γιατι σε λεει η venceremos "χορευτρια"; διαπρέπεις και εις τας πιστας, εκτός απο τας κουζινας; :)))

    φιλια Κικη (και στη μαμα σου ιδιαιτερως)
    και θέλουμε κι αλλα τετοια μαγειρικά-νοσταλγικά ποστ!

    ReplyDelete
  11. Όταν φτιάξετε χαλβά (με σιμιγδάλι ή αλεύρι), κρατείστε και για μένα ένα κομματάκι, παρακαλώ... :-)

    ReplyDelete
  12. Ρένα κι εμένα μ΄αρέσουν! :-)
    Και τώρα; Τι χαλβά βάζουν αύριο; Σιμιγδαλένιο ή αλευρένιο;

    Vencermeos-χορευταρού πολύ καλά στον έμαθε η γιαγιά σου! Πάμε μια κόντρα στα τιπς; Χαχαχα! Θα τα γράψω να δούμε αν κάνουμε τα ίδια!
    Έχουμε πιάσει Ιόνιο τώρα στο χορευτικό! Τι καλά που είναι!

    Μαμά Βίκυ πολύ νόστιμο! Όχι απλώς νόστιμο, αλλά μου κάνει ένα στομάχι...άστα...

    Cook για χαλβά με αλεύρι κάτι είχες γράψει αν θυμάμαι καλά στο μπλογκ σου. Μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση που το ήξερες. Φαίνεται είναι της ευρύτερης περιοχής, γνώριμος έτσι ο χαλβάς. Τον έφτιαξα όμως. Τον είδες; :-)))

    Πουαντερί!!! Εγώ τι σου θύμισα ή εσύ;;;; Πωωωωωω Τι μου θύμησες!!! Αυτά τα καδράκια με γύψο!!! Τα είχα ξεχάσει εντελώς λέμε ε.... Καλέ με τη ρόδα πήγες να γυρίσεις τον γύψο; χαχαχα! Βρε τι έχουμε κάνει σαν παιδιά...Λες από αυτό να μου έμεινε ενδόμυχα και φτιάχνω τώρα στολίδια από γύψο;;; Πωωωω...να 'σαι καλά!

    Ελένη κι η μάνα μου παιδί της κατοχής. Δύσκολα χρόνια τότε. Φτώχεια. Τα γλυκά τους γίνονταν με υλικά που βρίσκονταν στο σπίτι... Με αλεύρι τον έκανε άραγε η μανούλα σου ή με σιμιγδάλι; Με αλεύρι υποθέτω!

    Πουαντερίιιιι! Πουαντερίτσα μπράβο! Αυτό εννοώ. Θα τη δοκιμάσω τη συνταγή αν και έκανα πειραματικά απόψε και βγήκε καλό. Μόνο να δω ποιος θα τον φάει!!! Χαχαχα!

    Γλαρένια με το μάτι και με το φρύδι ακόμα-ακόμα μαγειρεύω καθημερινά. Μα όταν είναι για κάτι που φτιάχνω σπάνια (πχ κουλούρια πασχαλινά, παγωτό κλπ) ανοίγω τα κιτάπια. Στην καθημερινότητα όχι. Στα γλυκά ναι, επειδή φτιάχνω συνέχεια διαφορετικά... Πετιμέζι έβαζαν παλιά γιατί η ζάχαρη ήταν πολυτέλεια!

    Αγράμπελη ευχαριστώ. Μωρέ κι εγώ με το μάτι μαγειρέυω. Αλλά μπορώ να δώσω συνταγή και να πω βάλε αλεύρι και σιρόπι με το μάτι; Τοο κλείσαμε το κατάστημα μετα! χαχαχα!

    Μαριλένα χαχα! Και να σκεφτείς ότι ξεκίνησα να γράφω για τον σιμιγδαλένιο χαλβά...
    Με λέει χορεύτρια γιατί χορεύω σε ένα συγκρότημα παραδοσιακούς χορούς και χορεύει κι αυτή!
    Θα μεταφέρω τα φιλιά στη μαμά. Τώρα τι να της πω; Από τα κορίτσια στο μπλογκ; Φαντάζεσαι να εξηγώ στην 75χρονη τι είναι μπλογκ; Χαχαχα! Εδώ με το ζόρι προσπαθεί να καταλάβει πως γίνεται και τα τηλέφωνα έχουν και γράμματα (μηνύματα). χαχα!

    Δεσποινάκι , δεν θα κάνεις κατά δω; Έλα να σε φιλέψουμε! Φιλιά!

    ReplyDelete
  13. η φωτογραφία είναι από δικό σου χαλβά; έγινε καλός; μου θύμισες μια συνταγή που έμαθα από μια φίλη πόντια, θα την αναρτήσω στο ιστολόγιο μου να την δείς, είναι πολύ καλή και έχει και πετιμέζι. αν δεν έχουμε πετιμέζι το αντικαθιστούμε με γλυκόζη για να μην λιγωθούμε από την πολύ ζάχαρη

    ReplyDelete
  14. δεν έχω φάει αλευράτο, είναι ωραίος;;; γελώ που η ζάχαρη ήταν πολυτέλεια κι έβαζαν πετιμεζι, ενώ τώρα το πετιμέζι είναι για μένα είδος πολυτελείας:))

    ReplyDelete
  15. Καλημέρα Κική!!
    Και τετρασέλιδο να έφτανε η ανάρτηση, το ίδιο θα πήγαινε κάτω : μονορούφι. Είναι ποτισμένη με τα αρώματα του καψαλισμένου σιμιγδαλιού, της κανέλας, την απλότητα των λόγων και τη γλύκα των αναμνήσεων από τα τσουρουφλισμένα παιδικά χέρια.
    Να είσαι καλά μας γλύκανες την ψυχή

    ReplyDelete
  16. Θέλουμε τη συνταγή σίγουρα να τη δώσω στην Αχτίδα μου που κάνει συχνά χαλβά ιδιαίτερα τέτοιες μέρες.

    ReplyDelete
  17. Γαστεροπλήξ οι φωτογραφίες στο μπλογκ είναι ΟΛΕΣ δικές μου, εκτός από τις συνταγές που μου στέλνουν (πχ η Νέλλη) και στέλνουν και φωτό μαζί. Ο χαλβάς φτιάχτηκε χτες βράδυ μετά το τηλεφώνημα. Γλυκόζη δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν τη συμπαθώ σαν υλικό!

    Χαρτουλίνι στο σπίτι μας δεν ξέραμε άλλον χαλβά εκτός από τον αλευράτο. Η μάνα μου δεν έχει φτιάξει λέει ποτέ άλλον χαλβά πλην αυτού. Πράγματι, για σιμιγδαλένιο χαλβά εδώ έμαθα. Τώρα αν θα σ' αρεσει....Φοβάμαι πως είναι θέμα αναμνήσεων :-) Εμένα μου αρέσει. Δεν είναι τόσο απαλός στη γεύση όσο ο σιμιγδαλένιος αν μπορώ να τον περιγράψω έτσι. Μια δοκιμή θα σας πείσει.

    Γιώργο είμαστε ακόμα στη μιάμιση σελίδα, χεχε! Ευχαριστώ πολύ για τα ωραια λόγια. Ελπίζω να σας αρέσει και η συνέχεια.

    Δημήτρη η αχτίδούλα σου και θα σας αφήσει αγλύκαντους; Αποκλείεται! Θα φτιάξει και τέτειον να μας πείτε τη γνώμη σας!

    ReplyDelete
  18. Έλα, κι εσύ το αναφέρεις συχνά το "μάτι". Όχι βέβαια εξ ολοκλήρου σε μια συνταγή όπως οι μαμάδες μας αλλά σε κάποια υλικά. ;)
    Η εμπειρία και η επανάληψη βάζουν τις μετρήσεις στην άκρη.
    Όλες οι μαμάδες έτσι λειτουργούν πάνω κάτω με πράγματα που φτιάχνουν συχνά, το κακό είναι όταν προσπαθούν να μεταδώσουν μια συνταγή... Η δική μου μόνο στην ζαχαροπλαστική πάει με το γράμμα του νόμου (συνταγής).

    Αλευράτο χαλβά δεν έχω φάει...

    ReplyDelete
  19. Μου αρέσει πολύ ο χαλβάς αυτού του τύπου αλλά δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ με αλεύρι, μόνο με σιμιγδάλι.
    Η αναφορά σου στην ιστορία του οικογενειακού σας χαλβά απλά υπέροχη! Κικίτσα γενικά οι αφηγήσεις σου είναι πολύ ωραίες όπως επίσης έφτιαξες υπέροχες τις ..κουταλιές!!!

    ReplyDelete
  20. Elie με το μάτι μαγειρεύω κι εγώ. Και σε πολλά γλυκά υπολογίζω με το μάτι. Τουλάχιστον κρίνω από την εικόνα του. Αλλά δεν λέω εύκολα συνταγή με το μάτι. Πώς θα υπολογίσει ένας άπειρος με το μάτι; Γι' αυτό θέλω ακρίβεια και γι΄ αυτό δοκιμάζω τις συνταγές πρώτα. Μετά οι μετρήσεις πάνε περίπατο (ειδικά στα φαγητά).

    Μαρία , ευχαριστώ. Να δοκιμάστε και αλευράτο :-)

    ReplyDelete
  21. Κ ότι προχτές αναρωτιώμουν πάλι πόσων ειδών χαλβάδες υπάρχουν ανά την Ελλάδα....Να κ άλλος ένας που έσκασε μύτη..Ουφ ας με βοηθήσει κάποιος σας παρακαλώ
    Μακεδονικός, Φαρσάλων, σιμιγδαλένιος, σαπουνέ (σαν το σιμιγδαλένιο μόνο που περιέχει και γάλα) και τώρα ο νέος με αλεύρι...αν γνωρίζετε κάποιον άλλον pleaseeeeeee
    φιλιά

    ReplyDelete
  22. Ολες οι μαμάδες του κόσμου, ίδιες είναι!!Εγώ έχω μια περιέργεια, με το νισεστένιο χαλβά! Η καλύτερη παιδική μου ανάμνηση, όταν η γιαγιά, σε κάποιο απ'αυτά, τα καθημερινά, οικογενειακά μαζέματα, έλεγε[κορίτσια, δεν κάνουμε έναν νισεστένιο;;]Χαρά εμεις...Η μάνα μου, ΑΚΡΙΒΩΣ, όμως, με την δικιά σου, ακόμη να μου δώσει να καταλάβω!!!

    ReplyDelete
  23. Μπράβο Κική τέλειο αποτέλεσμα. Να πω καλοφάγωτος ή δεν έμεινε ψίχουλο?

    ReplyDelete
  24. Η περιγραφη τελεια, αμα βαλεις και τη συνταγη ακομα καλυτερα!

    ReplyDelete
  25. Από την φωτογραφία πάντως, λαχταριστός φαίνεται.
    Οι μανούλες μας όλες, την ίδια νοοτροπία έχουν, άραγε τυχαίο??
    Ομως ότι καλούδια έφτιαχναν, ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο!!
    Κι ας ήταν με το μάτι!

    ReplyDelete
  26. Χαχαχα! Ακόμα γελάω! Σας φαντάζομαι να μιλάτε σαν να είσαστε μπροστά μου!
    Ολοζώντανος ο χαλβάς! Πράγμα που σαλεύει!

    ReplyDelete
  27. Amali ε και ήξερα να φτιάχνω αυτό με το ταχίνι...Πάρτυ θα έκανα!!! Ο Φαρσάλων δεν μου αρέσει, αυτόν με το γάλα δεν τον έχω δοκιμάσει...Άλλον δεν ξέρω...

    Όλγα με νισεστέ; Με νισεστέ όμως κάνουν των Φαρσάλων. Ή όχι; Τέτοιον έκανε;

    Ρένα μείναν δύο. Να βάλω;

    Έλενα έτσι είναι. Λες να γίνουμε έτσι; Να πετάξουμε όλα τα τεφτέρια σε καμια δεκαριά χρόνια; Χαχα!

    Αγγελική Ν μα είναι να μη γελάς; Κάτσε...έχει και συνέχεια...

    ReplyDelete
  28. Δημιουργία (μου ξέφυγες). Σύντομα!

    ReplyDelete
  29. Aυτο το χαλβα της μαμας σας δεν τον γνώριζα, αναμένουμε συνταγή!

    ReplyDelete
  30. Είναι συνταγή που ξέρω από τα μικρά μου χρόνια. Ούτε εγώ ομως τον έκανα ποτέ.... Σύντομα η συνταγή...

    ReplyDelete
  31. Τι μου θύμισες!!! Η μακαρισμένη μου Καππαδόκισσα γιαγιά μας τον έφτιαχνε... Μόνο που, αντί για σιρόπι, έβαζε πετιμέζι! Άλλο πράμα σου λέω!!! Δοκίμασέ το!

    ReplyDelete
  32. Ευχαριστώ! Θσ το έχω υπόψη!

    ReplyDelete