Κρητικές μυζηθρόπιτες του Κωνσταντίνου

Μερικά ποστ, είναι απλώς στη μοίρα τους γραμμένο να φυλάσονται για πολύ καιρό πριν βγουν στο φως της δημοσιότητας. Έτσι ακριβώς συνέβη και μ΄αυτές τις μυζηθρόπιτες του Κωνσταντίνου. Ο Κωνσταντίνος, κατάγεται κατά το ήμισι από την Κρήτη. Όταν άνοιξα το μπλογκ, μου είχε στείλει συνταγή και φωτό από τις μυζηθρόπιτες που είχε κάνει.

Επειδή η λατρεία μου για τις κρητικές μυζηθρόπιτες, καλιτσούνια και άλλα τινά, είναι γνωστή, όπως γνωστή είναι και η αγάπη μου για τα γλυκά, καθυστερούσα επίτηδες να τις φτιάξω. Ήξερα τη μοίρα τους! Και ως τελειομανής που είμαι μερικές φορές (ή μήπως πιο πολλές από μερικές; Τεσπα...), ήθελα να έχω άποψη η ίδια, αλλά ήθελα να μετρήσω και τα υλικά επακριβώς, ώστε να ξέρω πόσο είναι το "όσο πάρει". Τι το ήθελα; Με πήρε και με σήκωσε, σαν το αλεύρι ένα πράμα! χαχα! Βγαίνουν και αρκετές οι άτιμες (γι' αυτό δεν ήθελα να τις κάνω...). Τέλος πάντων, θυσιάστηκα για να τις δοκιμάσω,  αφού περίμεναν καρτερικά 3 ολόκληρα χρόνια...Ελπίζω να τις ξαναφτιάξω μετά από 3 χρόνια πάλι, γιατί έτσι δεν κάνουμε δουλειά.

Επειδή οι οδηγίες του Κωνσταντίνου δεν έλεγαν αν το αλεύρι ήταν αυτοφούσκωτο ή μη, έψαξα (πού αλλού;) στο μπλογκ της Βαγγελιώς, για να εντρυφήσω στη μυζηθρολογία και να σιγουρευτώ, ποιες μυζηθρόπιτες ήταν αυτές ακριβώς! Τα υλικά με οδήγησαν στις σφακιανόπιτες (τις οποίες απέκλεισα λόγω διαφοράς στην τεχνική και εμφάνιση) και η όψη στις αγνιόπιτες. Αυτές έφερναν πιο πολύ στην εμφάνιση με τις πίτες του Κωνσταντίνου. Βαγγελιώ μου, να τις βαφτίσω αγνιόπιτες; Τι λες; Όπως και να έχει, είναι κρητικές μυζηθρόπιτες, με όσα ελαττώματα μπορεί να έχουν εμφανισιακά, όταν φτιάχνονται από κάποια που δεν είναι κρητικιά!

 

 Να σας πω και κάτι σημαντικό. Παρά το γεγονός ότι ήταν πάρα πολύ νόστιμες, δεν τις μέλωσα, ούτε τις καταναλώσαμε όλες την ίδια μέρα. Έτσι, αυτές που έμειναν για την επόμενη, ειίτε φαγώθηκαν πάλι με μέλι στο πρωινό, είτε φαγώθηκαν σκέτες, με το κύριο γεύμα μας. Ήταν εξίσου εξαιρετικές ακόμα και την επόμενη μέρα, ακόμα και σκέτες! Τώρα που είναι η εποχή της μυζήθρας και του ανθότυρου, δοκιμάστε τις, όπως επίσης και τα κρητικά γλυκά καλιτσούνια.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν (εκτός από την πρώτη και τρίτη) είναι του Κωνσταντίνου, και αυτές στο βίντεο είναι δικές μου.

Κρητικές μυζηθρόπιτες του Κωνσταντίνου

Υλικά

1 φλυτζάνι καφέ λάδι
3 φλυτζάνια καφέ νερό
λίγο αλάτι
αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του) όσο πάρει για να είναι σφιχτή η ζύμη και να ανοίγει με το χέρι (πήρε 3 κούπες συν λίγο ακόμα)
250 γρ. περίπου μυζήθρα κρητική μαλακή ή ανθότυρο ή μανούρι (ανάλατα τυριά)
λίγο λάδι για το τηγάνι
μέλι
(κανέλλα-άχνη)

Εκτέλεση

Κοσκινίζουμε το αλεύρι (ομολογώ ότι δεν το κοσκίνισα).
Λιώνουμε σε ένα πιάτο με πηρούνι τη μυζήθρα.

Μέσα σε ένα μπωλ ρίχνουμε το λάδι και το νερό.
Προσθέτουμε αλεύρι μέχρι να έχουμε μια ζύμη σφιχτή που να μην κολλάει στα χέρια αλλά να είναι ελαστική και να ανοίγει καθώς την πλάθουμε στα χέρια (πήρε 3 κούπες και λίγο ακόμα).

Ανοίγουμε με το χέρι μικρά πιτάκια (εγώ χώρισα τη ζύμη σε 16 μπαλάκια και τα άφησα να ξεκουραστούν μέχρι να ετοιμάσω τη μυζήθρα και να ζεσταθεί το λάδι).

Βάζουμε μια μικρή ποσότητα μυζήθρας πάνω στο πιτάκι (2 κ. γ. περίπου).

Το κλείνουμε καλά και το ξανα-ανοίγουμε (με το χέρι) να πάρει στρογγυλό και πλακουτσό σχήμα.

Τηγανίζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι με ελάχιστο λάδι (το οποίο ελάχιστο λάδι το πίνει και θα χρειαστεί να προσθέτετε, αλλά πάντα λίγο).

Σερβίρονται περιχυμένα με μέλι (ή άχνη-κανέλλα που λέει και η Βαγγελιώ).