Τα κόλλυβα της Ρεγγίνας

Εδώ και 2 χρόνια, είχα βάλει ένα ποστ για σπιτικά κόλλυβα. Λιτά, σπιτικά, νόστιμα, χειροποίητα. Μπορείτε να διαβάσετε εκείνο το ποστ για να δείτε τους συμβολισμούς των κολλύβων, να μάθετε κάθε πότε τα φτιάχνουμε κλπ.


Λατρεύω τα κόλλυβα από μικρό παιδί. Όμως, στα κόλλυβα που έχω μεγάλη αδυναμία, είναι σε κείνα που έχουν φτιαχτεί περίτεχνα, με κείνο το ζαχαρένιο πέπλο πάνω τους να τα καλύπτει.

Όταν ήμουν μικρή, έβλεπα τους περίτεχνα διακοσμημένους δίσκους με τα κόλλυβα και περίμενα τη στιγμή που κάποιο χέρι θα ανακάτευε όλο το υλικό και το διάκοσμο με τη ζάχαρη και τις ασημένιες μπίλιες θα εισχωρούσε στους ζουμερούς καρπούς. Η υγρασία των υλικών, διαπερνούσε ελαφρώς το προστατευμένο από αλεύρι (!!!) τείχος και προκαλούσε την ενοποίηση της ζάχαρης σε μεγάλα κομμάτια κατά τόπους. Μου ερχόταν να φωνάξω στο άτομο που έσπαζε το διακοσμητικό πέπλο "Μηηηηηηηηηηηηη"! Ήθελα να πάω στη θέση του, να σπάσω τελετουργικά την επικάλυψη και να φροντίσω να μείνουν μεγάλα κομμάτια ζάχαρης για όλους.

Μαζί με τα τεράστια κουφέτα που συνόδευαν τα κόλλυβα, τους κόκκινους γλυκόξινους καρπούς του ροδιού και τα καβουρντισμένα αμύγδαλα, ήταν τα must για μένα σε υλικά, που μετέτρεπαν αυτό το παραδοσιακό έδεσμα, το γεμάτο μηνύματα για τη θρησκεία μας, σε απόλυτα γκουρμέ πιάτο!

Λατρεύω τόσο πολύ τα κόλλυβα, που δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση, αυτό που κάποια στιγμή ρώτησε στο φβ η Μαρία: πώς θα σας φαινόταν να σερβίρουν κόλλυβα σαν επιδόρπιο σε ένα εστιατόριο; Δεν θα το θεωρούσα καθόλου άσχημο! Ίσα-ίσα, θα το θεωρούσα πολύ προχωρημένο, και σύμφωνα με όλα όσα έλεγα την περασμένη φορά, θα ήταν ιδανικό για να θυμόμαστε την παράδοσή μας και να προβάλουμε τα δικά μας ελληνικά προϊόντα και εδέσματα κι ας προκαλούσαμε μια μικρή ανατριχίλα σε όσους έχουν συνδυάσει τα κόλλυβα, μία τόσο θρεπτική και δυναμωτική τροφή, μόνο με μνημόσυνα.

Όταν είχα βάλει το ποστ για τα κόλλυβα, για πρώτη φορά άκουσα ότι μπαίνει αλεύρι σαν "μονωτικό" υλικό για την υγρασία. Η καλή μου η Venceremos, είχε την καλή διάθεση να μας κατατοπίσει και να μας πει περισσότερα για το θέμα. Διαβάστε τα σχόλιά της στο προπέρσινο ποστ και θα καταλάβετε.

Εδώ και λίγες μέρες, είδα το ποστ για κόλλυβα στο μπλογκ της Ρεγγίνας και για άλλη μια φορά θαύμασα την καλλιτεχνική της πλευρά. Πέρα από τη θρησκευτική ευλάβεια και σεβασμό που περιέβαλλαν όλη την περιγραφή της, ήταν τόσο περίτεχνα και πανέμορφα, που δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο πέρα από το να τα θαυμάσω. Επειδή το Σάββατο που μας έρχεται είναι ψυχοσάββατο, ζήτησα από τη Ρεγγίνα να μεταφέρω αυτό το ποστ εδώ, στη μικρή μου κουζίνα και δέχτηκε με χαρά.

Αφήνω τα υλικά εδώ, αλλά θα σας παραπέμψω στο μπλογκ της για την εκτέλεση, για δύο λόγους.
1) Το ποστ και οι φωτογραφίες, είναι της Ρεγγίνας. Αξίζει λοιπόν να διαβαστεί εκεί. Στο δικό της σπίτι, με τον τρόπο που περιγράφει αυτή.
2) Επειδή στην παρασκευή υπήρχε μια απορία μου σχετικά με το πόσο αλεύρι πάει πού, αξίζει να διαβάσετε τα σχόλια στο μπλογκ της, για να κατατοπιστείτε πλήρως σχετικά με την σωστή κατανομή του αλευριού.

Υλικά:

2 κιλά σιτάρι αναποφλοίωτο

300gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κιλό ζάχαρη άχνη

1 κιλό ζάχαρη κρυσταλλική

500 gr καρύδια

500 gr αμύγδαλα ασπρισμένα

300 gr σουσάμι

200 gr κουκουνάρια

200 gr φουντούκια

300 gr σταφίδες άσπρες

300 gr σταφίδες μαύρες

50 gr κανέλα

50 gr μοσχοκάρυδο

50 gr γαρύφαλλο

50 gr κόλλιανδρο

50 gr γλυκάνισο

Ασημένια κουφετάκια για το στόλισμα.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην Κέρκυρα, βάζουν ρόδι μόνο στα σπερνά που γίνονται για τη μνήμη Αγίων. Στα κόλλυβα, δεν βάζουν ούτε ρόδι, ούτε κουφέτα!

Για την εκτέλεση της συνταγής και τις διορθώσεις περί αλευριού ελάτε μαζί μου εδώ, στο μπλογκ της Ρεγγίνας.

Ρεγγίνα, σ' ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να φτιάχνεις κόλλυβα στη μνήμη των αγαπημένων σου προσώπων.