Μανιτάρια ψητά με νεροκρέμμυδο Ζακύνθου και ανθότυρο

Για το νεροκρέμμυδο Ζακύνθου ή τα Μπελουσιώτικα κρεμμύδια, σας έχω ξαναμιλήσει στο παρελθόν. Πας στην αγορά, θες μισό κιλό κρεμμύδια, παίρνεις ένα (κρεμμύδι) και φεύγεις. Στην κυριολεξία μπορεί να ζυγίζει και μισόκιλο!

Αυτά τα τεράστια Ζακυνθινά κρεμμύδια είναι πολύ ενδιαφέροντα. Μπορείς με ένα κρεμμύδι να φτιάξεις ολόκληρη συνταγή. Εδώ τα προτιμάνε στις σαλάτες βέβαια, αλλά εγώ τα βάζω και σε συνταγές που θέλω να δοκιμάσω. Όπως τώρα!

Μπαίνοντας στο σούπερ μάρκετ, έπεσα πάνω τους. Πεθύμησα να φτιάξω κάτι με αυτά. Το πήρα χωρίς να έχω αποφασίσει τι. Κόντεψα να ξεχάσω ότι το είχα πάρει, μέχρι που ήθελα κάτι συνοδευτικό με το ψάρι μας. Είχα μανιτάρια και το κρεμμύδι. Και τα έκανα ψητά. Και ήταν τέλεια!!!

Μανιτάρια ψητά με νεροκρέμμυδο Ζακύνθου και ανθότυρο
Υλικά
1/2 κιλό μανιτάρια αγαρικά
1 μεγάλο κρεμμύδι ζακυνθινό
1-2 κ. σ. ελαιόλαδο
ανθότυρο ή ξινομυζήθρα
χυμό ενός λεμονιού
αλάτι
πάπρικα καπνιστή

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα μανιτάρια με βρεγμένο πανί (ή όπως έχουμε συνηθίσει).
Τα κόβουμε σε τέταρτα ή μικρότερα, ανάλογα το μέγεθος.
Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το κόβουμε σε μέτριες φέτες..
Το βάζουμε κι αυτό στο ταψί.
Από πάνω σκορπάμε ανθότυρο κομμένο σε μεγάλους κύβους.

Περιχύνουμε με το λάδι και το χυμό λεμονιού.
Πασπαλίζουμε με αλάτι και καπνιστή πάπρικα.
Ψήνουμε στο γκριλ για μισή περίπου ώρα.
Ήταν εξαιρετικός μεζές!

Σολομός με ούζο και λεμόνι

Αγαπάτε τις γρήγορες συνταγές; Εγώ τις λατρεύω. Οκ. Και οι άλλες καλές είναι, αλλά όταν η σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα με τους πολλαπλούς ρόλους ξεμένει από χρόνο, τότε μια τέτοια συνταγή, τις λύνει τα χέρια. Οπότε ξεκινάω την εβδομάδα με κάτι γρήγορο, αφού κι εμένα, η έλλειψη χρόνου με έκανε να αργήσω να βάλω ποστάκι :-)

Ο σολομός (και ουχί σολωμός {αυτός είναι άλλος...}) είναι πολύ γνωστός για τα ω3 λιπαρά οξέα που προσφέρει στον οργανισμό μας. Είναι πλούσιος σε Βιταμίνη Β, D, σελήνιο, φώσφορο, έχει θετική επίδραση στην καρδιά και πολλά άλλα καλά που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Οπότε, βάλτε τον στη διατροφή σας και καταναλώστε τον με όποιον τρόπο μπορείτε.

Σολομός με ούζο και λεμόνι
Υλικά για 2 άτομα

2 μεγάλα κομμάτια σολομό (με δέρμα αλλά χωρίς κόκκαλα) κομμένα στη μέση

2-3 κ. σ. ελαιόλαδο

1 σφηνάκι ούζο

χυμό μισού λεμονιού

λίγο ξύσμα λεμονιού

αλάτι με βότανα ή κανονικό

Εκτέλεση

Σε μέτρια φωτιά, τηγανίζουμε ελαφρώς τον σολομό από όλες τις πλευρές για μερικά λεπτά, ώστε να ψηθεί και μέσα.

Πασπαλίζουμε με το ξύσμα λεμονιού.

Σβήνουμε με το ούζο, αφήνουμε να πάρει μια βράση.

Βάζουμε το αλάτι με βότανα και το χυμό λεμονιού και σερβίρουμε. 

Σερβιρίστηκε με κνέντελ και παντζάρια.

Καλή εβδομάδα!

Παστουρμαδόπιτα

Όπως σας έλεγα τις προάλλες, στην Κομοτηνή έχουν ωραίο παστουρμά. Η φίλη μου η Ντίνα, μου είχε στείλει κι εμένα, αλλά είχε στείλει και στην κοινή μας φίλη την Τάνια, η οποία ήρθε από τη Θεσσαλονίκη τότε ειδικά για τη βάπτιση. Η Τάνια είναι καλομαγείρισσα. Από αυτές τις γυναίκες που στο πι και φι έχουν φτιάξει φαγητό για παιδιά και εγγόνια, πριν καταλάβεις τι έγινε. Πριν έρθει στη βάπτιση έφτιαξε παστουρμαδόπιτα και μας έφερε. Η παρακάτω συνταγή και περιγραφή είναι δική της. Εγώ τη ρετουσάρισα λίγο γιατί μου την έγραψε βιαστικά στο ξενοδοχείο και ελπίζω να είναι κατανοητή. Υποθέτω ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε έτοιμο φύλλο για να μην παιδεύεστε. Το φύλλο της Τάνιας πάντως ήταν σαν έτοιμο! Ανάλογα τη διάθεσή της και τα υλικά που έχει, προσθαφαιρεί υλικά. Μπορεί να προσθέσει και φέτα, ή ανάμικτα κίτρινα τυριά κλπ. Οπότε το ίδιο μπορείτε να κάνετε κι εσείς. Το κομματάκι στη φωτογραφία είναι αυτό που γλύτωσε για να φωτογραφηθεί στην Κομοτηνή!

Παστουρμαδόπιτα 
για μέτριο ταψί

Για τη ζύμη σφολιάτας 

1 ποτήρι νερό χλιαρό

1 φλιτζάνι του καφέ λάδι

λίγο ξύδι

(αν θέλουμε προσθέτουμε και 2 αυγά)

αλεύρι για όλες τις χρήσεις

λίγο αλάτι

μια πλάκα βούτυρο 250 γρ.
λίγο σουσάμι για στόλισμα

Για τη γέμιση

Κίτρινο τυρί (ή διάφορα κίτρινα τυριά-περίπου 300 γρ.)

4 ντομάτες

περίπου 150-200 γρ. παστουρμά

λίγο λάδι για τα φύλλα

Κάνω λακκούβα στο αλεύρι, ρίχνω το αλάτι, λάδι και λίγο ξύδι και ένα ποτήρι χλιαρό  νερό.

Προσθέτω αλεύρι και ζυμώνω, μέχρι να έχω μια ζύμη μαλακιά.

Τη χωρίζω στα δύο για να κάνω δύο φύλλα.

Ανοίγω ένα φύλλο μέτριο, παίρνω το βούτυρο κρύο όπως είναι και τρίβω το μισό με τον τρίφτη  πάνω στο φύλλο. Το άλλο μισό στο άλλο φύλλο.

Όπως είναι στρογγυλό το φύλλο με το βούτυρο επάνω κάνουμε φάκελο (τον διπλώνουμε στα 4 βάζοντας λίγο βούτυρο στα διπλώματα) και το βάζουμε στην κατάψυξη μέχρι να ετοιμάσουμε το άλλο φύλλο (όταν ετοιμαστεί το 2^ο φύλλο τα αφήνουμε και τα δύο πάλι για λίγο στην κατάψυξη).

Παίρνω το πρώτο φύλλο, αλευρώνω την επιφάνεια εργασίας και ανοίγω ένα φύλλο σύμφωνα με το ταψί μου.

Λαδώνω το ταψί και βάζω το φύλλο.

Βάζω τη γέμιση και κάνω την ίδια διαδικασία για το δεύτερο φύλλο. 

Γέμιση 

Λαδώνω  λίγο το φύλλο ετοιμάζω γέμιση

Παίρνω 4 ντομάτες τις κόβω, τις ξεσποριάζω να μείνει μόνο η ψίχα και τις κόβω σε κυβάκια.

Πάνω από το φύλλο βάζουμε λίγη ντομάτα, από πάνω κίτρινο τυρί, τον παστουρμά, ξανά ντομάτα, κίτρινο τυρί.

Βρέχουμε στις άκρες το κάτω φύλλο για κολλήσει το επάνω και απλώνουμε από πάνω το 2^ο φύλλο.

Χαράζω την πίτα και την ψήνω σε αέρα στους 170 βαθμούς μέχρι να ροδίσει το φύλλο.

Update: Η Τάνια λέει, ότι πάνω από το φύλο, πριν τα υλικά, μπορούμε να βάλουμε κέτσαπ!

Σύκα με γραβιέρα Ζακύνθου και τυρί κρέμα

Μερικές συνταγές, δεν είναι συνταγές. Είναι απλώς υλικά, που τα τοποθετείς σε ένα πιάτο και τα τσακίζεις με τους κολλητούς σου! Εεεεεεεε ήθελα να πω τα γεύεσαι βαβαίως βεβαίως με καλή παρέα και καλό κρασί.

Σας έχω πει για τα σύκα; Ότι τα λατρεύω ΜΟΝΟ ως μαρμελάδα, ως γλυκό κουταλιού και ως λικέρ; (το άγουρο σύκο κάνει καταπληκτικό λικέρ Λικεράκια και σερμπέτια σελ. 112. Το ξερό επίσης σελ. 114).

Υπάρχουν δύο λόγοι που δεν μου αρέσουν τα σύκα. Ο ένας είναι περίεργος: παρόλο που είμαι αθεράπευτα γλυκατζού, ΔΕΝ μου αρέσουν τα γλυκά φρούτα καθόλου. Ούτε οι γλυκές τσίχλες, ούτε οι γλυκές καραμέλες-άσχετο. Προτιμώ τα ξινά φρουτάκια και ουχί τα γλυκά. Κουλό; Τον άλλο λόγο δεν θα σας τον πω. Θα μείνει μυστήριο :-p

Ξαναλέω όμως, η μαρμελάδα σύκο θεωρώ ότι είναι η καλύτερη. Το δε γλυκό, άπαιχτο.

Όπως όμως συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή, υπάρχουν και μερικές εξαιρέσεις. Και κάνεις μια εξαίρεση κι εσύ στη ζωή σου όταν πρόκειται να γευτείς κάτι πάρα πολύ γκουρμεδιάρικο και νόστιμο.

Δεν ξέρω αν κυκλοφορούν ακόμα σύκα στην περιοχή σας. Εδώ κυκλοφορούν λίγα ακόμα. Αν όχι, κρατήστε την ιδέα για το επόμενο καλοκαίρι.

Σύκα με γραβιέρα Ζακύνθου ή τυρί κρέμα
Τα πράγματα είναι απλά. Χρειάζεστε καλά σύκα, γραβιέρα Ζακύνθου ή άλλη καλή γραβιέρα ή τυρί κρέμα (ή και τα δύο).

Χρησιμοποίησα μαύρα σύκα (εξωτερικά είναι μωβ-μαύρη η φλούδα).
Πλύνετε και ξεφλουδίστε τα σύκα σας.
Κόψτε τα οριζόντια (στέκονται καλύτερα στο πιάτο) και τοποθετήστε τα όπως θέλετε.
Στα μισά, βάλτε με κορνέ λίγο τυρί κρέμα.

Ενδιάμεσα, κόψτε και τοποθετήστε γλυκοπικάντικη γραβιέρα. Θα δυσκολευτείτε να διαλέξετε με ποιο τυρί θα τα φάτε. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΓΩ, υπέκυψα και έφαγα. Ήταν το αλμυρό που έσωζε την κατάσταση και έσπαγε τη γλυκάδα των φρούτων.

Εμείς τα απολαύσαμε σκέτα, αλλά νομίζω πως θα ταιριάζει ένα ημίγλυκο κρασί. Και καλή παρέα. Επιβάλλεται.

Καλή εβδομάδα!

Τι να πάρω από την Κομοτηνή

Τον Μάιο είχα κάνει ένα αφιέρωμα στην Κομοτηνή με αφορμή την βάπτιση που κάναμε εκεί. Ένα ποστ ήταν για τη βάπτιση, ένα για το τι μπορείτε να φάτε εκεί και έμενε ένα ποστ για το τι μπορείτε να αγοράσετε φεύγοντας από την Κομοτηνή. Το τελευταίο ποστ, δεν πρόλαβα να το βάλω, γιατί μπήκαν άλλα πιο εποχιακά ποστ. Τώρα όμως, που πολλά παιδιά μπήκαν σε κάποια σχολή, και όλο και κάποιοι γονείς θα ξεστρατίσετε και θα φτάσετε στην όμορφη Κομοτηνή, ήρθε η ώρα να ανεβάσω το ποστ. Είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα ανακαλύψετε τις νοστιμιές της, πριν καν σας το πω εγώ. Για να μην πείτε όμως ότι δεν σας προειδοποίησα, σας προτείνω και σας συστήνω τα παρακάτω.

Κατ' αρχήν, όπως κι εγώ, πριν γνωρίσω την κουμπάρα μου την Ντίνα, υποθέτω ότι κι εσείς, ή έστω κάποιοι από σας, δεν γνωρίζετε ότι η Κομοτηνή παράγει καφέ, σουσάμι και στραγάλια. Το γνωρίζατε; Φυσικά παράγει πολύ περισσότερα πράγματα, αλλά αυτά τα τρία, είναι πασίγνωστα και όλοι φροντίζουν να αγοράζουν φεύγοντας από κει. Τι να πω για τον καβουρμά, για τον παστουρμά, για τα καπνά, τα σταφύλια και το κρασί και φυσικά για το σουτζούκ λουκούμι που κυκλοφορεί σε πολλές βερσιόν!

Και επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, ας σας ξεναγήσω με τις εικόνες μου (αφού με έσκασε ο blogger για να τις ανεβάσει...)!

Ελληνικός καφές. Πασίγνωστος και διάσημος ο παρακάτω κύριος. Δεν είναι ο μόνος φυσικά, αλλά είναι σε κεντρικότατο σημείο και ευνοεί τον τουρίστα (ή ευνοείται ο ίδιος :-p )

Τα στραγάλια που λέγαμε. Κυκλοφορούν σε κανονική μορφή, σε γλυκιά (στη μέση), επικαλυμμένα με ένα μίγμα αλευριού (δεξιά), πιπεράτα, ψημένα. Λατρεύω όλες τις βερσιόν, αλλά αν με αφήσει πάνω από τα γλυκά και από τα άλλα που είναι καλυμμένα με αλευράκι, θα σηκωθώ μόνο όταν θα έχουν τελειώσει!

Τι να πει κανείς για τα γλυκά ταψιού, τα σιροπιαστά τους; Είναι ένα όνειρο! Δοκιμάστε τα!
 

 Χειροποίητα ζυμαρικά!

 Ξανά μανά ο καφές. Είπαμε. Ήταν σε κεντρικό σημείο!

Σουτζούκ λουκούμι. Σκέτη νοστιμιά!

 Ένα πολύ καλό μαγαζί για ταχίνι και σουτζούκ λουκούμι! Δοκιμάστε ταχίνι ολικής αλέσεως, με μέλι κλπ

 Παίρνεις το ψαλιδάκι, κόβεις μισό μέτρο σουτζούκ λουκούμι να έχεις να γλυκαίνεσαι! Αμέ!

 Τα σιροπιαστά που λέγαμε... 

Τουλουμπάκια...

Φοινίκια. Τα ξέρετε; 

Και κλείνω με ένα μαγαζί που δεν ήταν με παραδοσιακά γλυκά μεν, είχε όμως το καλύτερο παγωτό ΚΑΙ με παραδοσιακές γεύσεις! Στον πεζόδρομο κι αυτό.

Εσείς λοιπόν τι θα παίρνατε;;;