Τυρί από κεφίρ ΙΙ

Θυμάστε την πρώτη μου κεφιροτυροπροσπάθεια; Τότε είχα φτιάξει μαλακό τυράκι-κρέμα, ιδανικό για άπλωμα σε ψωμάκι. Τη 2η φορά, ήθελα να φτιάξω διαφορετικό. Κάτι που να φέρνει σε πανίρ ή κάτι τέτοιο.
Επειδή το γάλα με το οποίο φτιάχνω το κεφίρ είναι χαμηλών λιπαρών, έπρεπε να προσθέσω λίγα λιπαρά, αλλιώς δεν θα έμενε σταγόνα στο τουλπάνι μου. Γι΄αυτό, όπως θα δείτε παρακάτω, πρόσθεσα λίγη κρέμα γάλακτος. Τώρα αν απορήσετε επίσης γιατί έχω βάλει και ξύδι και λεμόνι, είναι απλό. Ένα από τα δύο μου τελείωσε (δεν θυμάμαι ποιο) και επειδή έβλεπα ότι μπορεί να χρειάζεται κι άλλο, πρόσθεσα το άλλο υλικό. Η αλήθεια είναι ότι καθώς πέρναγα το υλικό από το τουλπάνι, δεν πίστευα ότι θα μείνει και καθόλου. Ήταν τόσο νερουλό, που δεν μπορούσα να μαζέψω το υλικό με τρυπητή κουτάλα όπως στο πανίρ. Μάλιστα σκεφτόμουνα πως πήγε τσάμπα ο κόπος και τα υλικά. Όμως άδικα ανησύχησα. Στο τουλπάνι μάζεψα 200 γρ. τυράκι. Διαβάστε στο τέλος τι άλλο έκανα...
Α! Ξέχασα! Για κάποιο περίεργο λόγο, δεν φωτογράφησα το τυρί όπως το έβγαλα από το τουλπάνι που είχε σχηματιστεί μια μικρή μπαλίτσα (ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί...), αλλά μόνο το αποτέλεσμα του πειράματος που ακολούθησε...

Update κάμποσο καιρό μετά: Όταν κάνεις καιρό να κάνεις αρχειοθέτηση στις φωτό σου αυτά παθαίνεις. Φυσικά και είχα φωτογραφήσειτ ο τυράκι! Ορίστε! Μα είπα κι εγώ! Ήταν δυνατόν;

Τυρί από κεφίρ ΙΙ 
Υλικά 
Περίπου ένα κιλό κεφίρ
100 ml κρέμα γάλακτος 18%
½ κούπα ξύδι περίπου
χυμό μισού λεμονιού

Εκτέλεση
Βράζουμε  το κεφίρ (ίσα να πάρει μια βράση) και ρίχνουμε το ξύδι και λεμόνι μέσα, καθώς και την κρέμα γάλακτος.
Πάνω σε μπωλ, ακουμπάμε σουρωτήρι και πάνω του στρώνουμε τουλπάνι (Αν το σουρωτήρι σας έχει ποδαράκια και φεύγουν τα υγρά, δεν χρειάζεται να το βάλετε μέσα σε μπωλ. Όμως, αν κρατήσετε το υγρό που μένει , μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για σούπα!)
Ρίχνουμε το υγρό με προσοχή πάνω στο τουλπάνι και αφήνουμε να στραγγίξει.
Όταν στραγγίξει λίγο και μπορούμε να το πιάσουμε (γιατί καίει), το στριφογυρίζουμε και το κρεμάμε μέσα στο νεροχύτη για να φύγουν όλα τα υγρά.
Περιοδικά, το σφίγγουμε λιγάκι για να ελέγξουμε αν έχει ακόμα υγρά.
Το αφήνουμε όλη τη νύχτα να στραγγίξει και την επόμενη μέρα το βγάζουμε από το τουλπάνι και το φυλάμε στο ψυγείο.
Γίνεται περίπου 200 γρ. τυράκι και μοιάζει γευστικά με μυζήθρα ξινούτσικη.

Αφού έφτιαξα το τυράκι και το τσιμπολογούσα γιατί μου θύμιζε κρητική ξινομυζήρθα, σκέφτηκα να κρατήσω λίγο και να το ξεράνω, για να δω πώς θα γίνει. Έκοψα ένα μικρό κομμάτι, το έβαλα μέσα σε ένα πυκνό τούλι και το κρέμασα κάπου στην κουζίνα. Το άφησα κρεμασμένο 4-5 μέρες (ήταν αρχές Οκτώβρη) και το παρακολουθούσα να σκληραίνει, να συρρικνώνεται ελαφρώς και να γίνεται υποκίτρινο. Όταν θεώρησα ότι έχει ξεραθεί αρκετά, το έτριψα, το έβαλα στο ψυγείο και το χρησιμοποίησα στα ζυμαρικά μου.

Δεν είμαι τεχνολόγος τροφίμων, οπότε δεν μπορώ να σας πω κατά πόσο ήταν σωστό να μείνει στον αέρα 4-5 μέρες, υπό ποιες συνθήκες θερμοκρασίας κλπ. Σκεπτόμενη όμως ότι κι άλλα τυριά τα ξεραίνουν στον αέρα, είπα ότι δεν θα πάθουμε και τίποτα (όπως και δεν πάθαμε).

Όπως και να ΄χει, βλέπετε στη φωτό το αποτέλεσμα του πειράματος. Και όπως βλέπετε, το κεφιράκι, χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως!