Friday, September 26, 2008

Σπετσοφάι ή σπεντζοφάι

Στο μπλογκ αυτό, δε θα βάζω μόνο αγαπημένες δικές μου συνταγές, αλλά και φίλων μου που εμπιστεύομαι την τέχνη τους. Με τη Νέλλη γνωριστήκαμε μέσω ίντερνετ. Πάνε ήδη τρία χρόνια από τότε. Δε μπορούσα να φανταστώ ποτέ, ότι θα έκανα μια τέτοια φιλία μέσω ίντερνετ. Ούτε καν γνωριμία δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα έκανα, πόσο μάλλον φιλία. Ήμουν (και είμαι κατά κάποιο τρόπο ακόμα) πολύ επιφυλακτική με τέτοιες γνωριμίες. Δεν είμαστε όμως παιδιά. Έχουμε κρίση και αν επιλέγουμε σωστά, ακόμα και μέσω νετ μπορείς να γνωρίσεις αξιόλογους ανθρώπους. Με τη Νέλλη έχουμε μοιραστεί πολλά. Έχουμε ξεδιπλώσει τις ζωές μας η μία στην άλλη και είμαστε κάτι παραπάνω από φίλες πια...

Αλλά ας περάσουμε στη συνταγή. Το κρύο έχει πιάσει για τα καλά στη Γερμανία που μένει η Νέλλη. Κρύο, που τελικά όπως βλέπουμε, ήρθε κι εδώ νωρίτερα. Για το κρύο λοιπόν, η Νέλλη έφτιαξε σπετσοφάι. Τα λέγαμε ενώ μιλούσαμε και της ζήτησα να μου πει πώς το έκανε.
Βουαλά τι μου είπε:

Σπετσοφάι (ιδανικό για τον κρύο Σεπτέμβρη της Γερμανίας)

Τι χρειαζόμαστε:
Λουκάνικα χωριάτικα για 4 άτομα (τα γραμμάρια δικά σας)
2 μεγάλα κρεμμύδια
6-7 πιπεριές ό,τι να ’ναι
2-3 δόντια σκόρδου
4-5 ώριμες ντομάτες
1 κ.σ. τοματοπολτό
Αλάτι
Πιπέρι
Μια καυτερή πιπεριά κατά βούληση

Προετοιμασία:
Κρεμμύδια σε ροδέλες, σκόρδα ψιλοκομμένα, λουκάνικα σε κομμάτια.

Και τι κάνουμε;
Τσιγαρίζουμε κρεμμύδια, σκόρδα, λουκάνικα και προσθέτουμε μετά και τις πιπεριές.
Τις ντομάτες στο ρεντέ (τρίφτη), πετάμε την πέτσα τους, ανακατεύουμε με τον τοματοπολτό, βάζουμε κι ένα κ.γ. ζάχαρη. και τα ρίχνουμε στα λουκάνικα. Βάζουμε και την καυτερή πιπεριά από πάνω και μισό ποτήρι νερό, σκεπάζουμε τηγάνι ή κατσαρόλι πλατύ, και τα βράζουμε 30’ σε σιγανή φωτιά, να μέχρι να δέσει η ντομάτα.
Προσοχή μη μας σκάσει η καυτερή διότι τότε θα τρέχουμε την ανηφόρα του Πηλίου με τα πόδια.
Φάτε το με πατάτες βραστές, η πουρέ, η φούρνου, η τηγανητές, αλλά ακόμα και με ρύζι η και ψωμί άσπρο.

Συνταγή μου έδωσε η ανιψιά μου, η οποία πέρσι ήταν στο Πήλιο και το είχε φάει εκεί και από τότε το κάνει συχνά, ειδικά τον χειμώνα.

27 comments:

  1. Deli,όλο νοστιμιές και πικάντικα είσαι,αν και δεν τρώω τα λουκάνικα.Τα τρώνε όμως οι άλλοι και τους το φτιάχνω,μόνο που το ψήνω στο φούρνο σε γάστρα-καλό γίνεται κι έτσι.

    ReplyDelete
  2. Καλημέρα.
    Πρώτη φορά στο μπλόγκ σου.Αν και δεν μου αρέσει να μαγειρεύω μου αρέσουν οι γεύσεις.
    Αυτό το φαγητό είναι οτι πρέπει για τις κρύες μέρες.
    Εάν σας αρέσει η μουσική ελάτε μια βόλτα στο
    www.radiopoint.gr
    http://radiopoint.blogspot.com/
    Καλό Σαββατοκύριακο!!

    ReplyDelete
  3. αναρωτιέμαι αν υπάρχει χορτοφαγική εκδοχή;-)

    χεχε

    ReplyDelete
  4. Ελένη κι εγώ σπάνια τρώω λουκάνικα. Άντε κανα Φρανκφούρτης το πολύ! Τώρα αν σου πω ότι νομίζω ότι δεν έχω φάει ποτέ τέτοιο φαΐ, θα με πιστέψεις;

    Elie, πρέπει να είναι. Εγώ θα κάνω βούτες στη σάλτσα πάντως!

    Μάριε, καλώς τον. Θα βολτάρουμε να σε δούμε.

    Μάγισσα, το φτιάχνουμε χωρίς λουκάνικα; Να βάλουμε μανιτάρια ολόκληρα αντ' αυτών!

    ReplyDelete
  5. to e-mail sou einai ayto pou exeis sto profil sou?

    ReplyDelete
  6. Μάγισσα :-)))

    Νίκη, oh yes!

    ReplyDelete
  7. ωραίο, ωραίοοο
    (και αμαρτωλο επισης με τοσες θερμιδες :))

    ReplyDelete
  8. Στάνταρ κρασοτσιπουρομεζές!Σηκώνε μπόλικο κρασάκι ή τσιπουράκι και συνοδεύεται από ζυμωτό ψωμάκι απαραιτήτως! Μπράβο βρε Κική!
    Είναι από τα φαγητά που έκανε πάντα η μαμά μου το καλοκαίρι για να "φτουρήσει".Εγώ το λατρεύω βάζω καυτερή πιπεριά να γίνει τούρκος και κάνω απίστευτες "παπάρες"....
    Η αδερφή μου κάνει μια ντεμέκ light εκδοχή ψήνει τις πιπεριές και δεν τις τηγανίζει, σοτάρει το λουκάνικο χωρίς λάδι και στο λίπος που αφήνει στο τηγάνι κάνει την σάλτσα και μόλις πήξει βουτάει μέσα τα λουκάνικα και τις πιπεριές και τα αφήνει να αποβράσουν.
    Η μητέρα μου επίσης πριν μάθει πως ο μπαμπας μου έχει χοληστερίνες και τριγλυκερίδια στο φουλ, έκανε συχνά πιπεριές με σάλτσα: Τηγάνιζε τα πιπέρια και στο λαδι του τηγανίσματος μετά έριχνε περαστή ντοματα με ζαχαρίτσα και αλατοπίπερο.Μόλις έπηζε, έριχνε μέσα τις πιπεριές και άφηνε να πάρουν βράση.Το ίδιο έκανε και με τις μελιτζάνες.Είναι ας πούμε η χορτοφαγική του παραλλαγή και είναι πεντανόστιμο!
    Συμφωνώ πως το σπετζοφάι (σπέτζα=πιπεριά) είναι αμαρτωλό και παχυντικό αλλά βρε αδερφέ δεν το έχουμε και κάθε μέρα στο τραπέζι μας!

    ReplyDelete
  9. το πρωτοδοκιμασα στο Πηλιο ως πιτσιρικα...κι εκτοτε το υπερ-αγαπησα...
    (οι ιντερνετικες φιλιες εχουν μια αλλη χαρη...και υπαρχουν..)

    ReplyDelete
  10. epeidi mou aresoyn polu ta glyka kai i sokolata mipws mporeite na balete kati gia toyrta sokolatas?

    ReplyDelete
  11. Μαριλένα, πάαααρα πολλές θερμίδες πρέπει να έχει αυτό!

    Αγγελική Λ (συνονόματη), άρα έχεις εμπειρία με το σπετζοφάι. Θα προτιμήσω τη λάιτ εκδοχή της αδερφής σου, μια και προτιμώ τα πιο ελαφριά γεύματα.
    Η επισήμανση για το "σπέντζο" που προτιμάς και όχι "σπέτσο", λόγω της πιπεριάς, με παρέσυρε να σκεφτώ ότι εδώ στη Ζάκυνθο λέμε σπεντζοπίπερα τα μπαχαρικά, από το spezie το ιταλικό που σημαίνει καρυκεύματα και τελικά συνδέονται αφού το χωριάτικο λουκάνικο έχει καρυκεύματα. Οπότε, κρατάω κι εγώ το σπεΝΤΖοφάι, αφού έτσι το έλεγα και πριν :-)

    Cook, εγώ δεν είμαι σίγουρη ότι έχω φάει. Ίσως το έχω φάει σαν μεζέ. Δεν το έχω μαγειρέψει όμως.

    Μανώλη, be patient! Όλα θα τα βάλουμε και ειδικά τα γλυκα αφού χειρότερη γλυκατζού από εμένα δεν υπάρχει. Σιγά σιγά όλα θα μπουν. Ευχαριστώ για την επίσκεψη και χαίρομαι που ζήτησες κάτι ιδιαίτερο.

    ReplyDelete
  12. po po po NOSTIMIESSSSS!!! ti iperoxes sidages einai aftes pali... Skizeis!!! Afto einai mageiriko blog me taftotita kai xaraktira!!! Bravo sou!

    ReplyDelete
  13. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  14. Γιαννάκη ευχαριστώ! Φιλάκια!

    ReplyDelete
  15. Πώς και μετά τόσα σχόλια το σπετζοφάι της φωτό είναι άθικτο;!

    ΚΟΥΙΖ: Πώς ξέρουμε πως η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από καθρέφτη; :-) ( Ο νικητής κερδίζει το σπετζοφάι)
    Φιλιά.

    ReplyDelete
  16. Και γιατέ καλέ Διονύση να είναι τραβηγμένη από καθρέφτη; Ο χαμένος κερδίζει γλυκό σταφύλι :-)))

    ReplyDelete
  17. Για κοίτα καλύτερα στα δεξιά της..Τι βλέπεις; (Έεελα, μετράει και με βοήθεια!)

    ReplyDelete
  18. Δεν ξέρω τι βλέπεις ο ανοιχτομάτης -σε φωτό που δεν ανοίγει μάλιστα- που δεν το βλέπω εγώ! Θα ρωτήσω τη Νέλλη πάντως από περιέργεια αν και δε νομίζω ότι είναι από καθρέφτη...

    ReplyDelete
  19. Μμμμ ωραίο φαίνεται! Όταν θα χειμωνιάσει θα το φτιάξω ;-)

    ReplyDelete
  20. Σοφία, να μας πεις πως έγινε!

    ReplyDelete
  21. Πράγματι, τσιπουρομεζές πρώτος.Τόφαγα κάποτε στο Πήλιο κι ενθουσιάστηκα.
    Τι θα πει να μη σκάσει η πιπεριά? Πως γίνεται να μην αφού βράζει στην κατσαρόλα ή στο τηγάνι? όλο και θα ανακατευτεί. Μήπως να βάλουμε κομματάκια χωρίς σπόρια απ την αρχή κι όχι ολόκληρη?

    ReplyDelete
  22. τα αγγλικά λουκάνικα είνα μάπα:( μαμααααααά!!!

    ReplyDelete
  23. Το λένε και "Σπιεντζουοφάϊ"...

    ReplyDelete
  24. Νένα, Νέλλη λέει, αν σιγοβράζει το φαγητό, μπορεί να είσαι τυχερή και να μη σκάσει η πιπεριά! Κική λέει, να την προσθέσουμε στο τέλος ή να τη βάλουμε για λίγο και να τη βγάλουμε!

    Χαρτ, σε άκουσε;

    Κωνσταντίνε, πειραχτήρι!

    ReplyDelete
  25. Ένας φίλος το φτιάχνει με σουτζούκι αντί λουκάνικα και προσθέτει και κομμάτια τηγανισμένες μελιτζάνες τσακώνικες (τις λεπτές). Είναι εκπληκτική η γεύση!

    ReplyDelete
  26. Heliotypon, γούστα είναι αυτά. Φαντάζομαι θα είναι νοστιμότατο για να το λες!

    ReplyDelete