Saturday, July 17, 2010

Δεν θα φτιάξω τίποτα!



Χτες το απόγευμα χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν η Σούλα.
-Τι γίνεται; όλα καλα;
-Ας λεμε καλά…
-Ο πεθερός σου;
-Μία από τα ίδια
-Χτες δεν σας προλάβαμε (είχαμε συναντηθεί στη Μπόχαλη)
-Μωρέ πήγαμε λίγο να ξαλεγράρουμε από το πήξιμο. Ίσα για μια βόλτα…
Αφού μιλήσαμε κάμποσο για την κατάσταση του πεθερού, αρχίσαμε να βλαστημοκοπάμε για την οικονομική κρίση, την ακρίβεια στα μαγαζιά, την έλλειψη τουρισμού κλπ.
-Μα να πληρώσουμε μία σόδα 3,5 ευρώ;
-Αμ εγώ το μοχίτο πέρυσι 9;;; Αστους μια χρονιά να μην πατήσει άνθρωπος σε μαγαζί, μπας και ρίξουν τις τιμές..

Και πέφτει η πρόταση λόγω οικονομικής κρίσης:
-Λέμε να μαζευτούμε σπίτι μου απόψε.
(προσέξτε ντελίριο ανάλυσης που ακολουθεί και την κατάληξη μετά)
-Μπράβο! Και πολύ καλά θα κάνετε! Καιρός είναι να αρχίσουμε να μαζευόμαστε σε σπίτια πάλι.
-Δεν έρχεσαι κι εσύ λίγο;
-Να έρθω…τι να κάνω κι εδώ…
-Δεν θα μαγειρέψω τίποτα!
-Το καλύτερο που έχεις να κάνεις!
-Ε ναι μωρέ! Βράδυ είναι, δεν χρειάζεται να τρώμε.
-Επιτέλους. Μπας και σταματήσουμε να τρώμε!
-Να. Ένα φρούτο μόνο, Ένα καρπούζι, ένα πεπόνι…
-…ένα χυμό βρε αδερφέ! Δεν χρειάζονται μαγειρέματα!
-Ναι μωρέ! Να κάτσουμε να τα πούμε. Και άμα πεινάσει κανείς, θα φτιάξω μόνο μια μακαρονάδα με γαρίδες (!!!)!
-Μωρή τρελή…Τώρα δεν είπες ότι δεν θα μαγειρέψεις;;;
-Δεν θα μαγειρέψω. Μόνο αυτό, έτσι για το ξεστόμι, για τα παιδιά και για όποιον πεινάσει.
-Κανόνισε μωρή τρελή…Τα ξέρω τα δικά σου τα «δεν μαγειρεύω»!
-Όχι, όχι. Μόνο αυτά…Και ούτε γλυκό! Απαπαπα!

Τα «μόνο αυτά της Σούλας», τα ξέρω… Πήγα λοιπόν, με τη σιγουριά πως θα έχει φτιάξει κι άλλα και με την ελπίδα πως δεν θα παρασυρθώ να φάω.
Η παρέα ήταν πολύ ευχάριστη και η κουβέντα κινήθηκε σε διάφορα θέματα.

Και από δω και κάτω, ακολουθούν μερικά highlights της βραδιάς:

Με το που πάω, καλησπερίζω όλους. Αριστερά μου η Λιάνα, γνωστή μου από χρόνια. Η Σούλα είναι αλλού γι΄ αλλού εκείνη τη στιγμή φαίνεται και ρωτάει:
-Με τη Λιάνα γνωρίζεστε;
-Κοιταζόμαστε και λέω όλο φυσικότητα «όχι»! (σημείωση, η Σούλα ξέρει ότι ξέρω τη Λιάνα αλλά συνεχίζει απτόητη. Είπαμε, ήταν αλλού)!
-Από δω η Κική, από δω η Λιάνα!
Την κοιτάζουμε και οι δυο, ενώ ο Διονύσης τη σκουντάει:
-Άστο…σε δουλεύει…

Α ρε Σουλίτσα άπαιχτη! Γι΄αυτό σ’ αγαπάω!!!

Κάποια στιγμή, η Σούλα είπε να βγάλει αυτό που θα έφτιαχνε (μόνο).
Φαίνεται λοιπόν, ότι η γαριδομακαρονάδα, συνοδεύεται απαραίτητα με:
σαλάτα χωριάτικη
σαλάτα με μαρούλι, ντοματίνια, σολομό (όχι Διονύσιο, αυτόν τον πιάσαμε μετά)
γαύρο μαρινάτο
σαρδέλες στο φούρνο
μύδια σάρτσα (διότι ο Ιάκωβος έχει αλλεργία στα μύδια και τα έβαλε χώρια)
-Δε μου λες μαρή…αυτά ήταν το «μόνο»;
-Ε μα τι είναι αυτά;
-Μα καλά…κι εσύ την πίστεψες πως θα έφτιαχνε μόνο γαριδομακαρονάδα; λέει ο Ιάκωβος
-Έλα ντε! Λες και δεν την ξέρω κι εγώ!
Ενώ τρώγαμε, μεταξύ τύρου και αχλαδίου , δλδ μεταξύ μυδίου και γαρίδος (μμμμμμμμμμ κρίση σου λέει μετά…άντε να μας πιστέψουνε), αρχίσαμε την πάρλα. Πιάσαμε λοιπόν, τη διατροφή και στο τραπέζι έπεσε το ταχίνι. Εκθειάζαμε όλοι τα καλά του ταχινιού, οπότε η Βούλα, που την έκοβα για 45,6 κιλά, ρωτάει:
-Βρε παιδιά…Το παστέλι που έχει μέσα ταχίνι και που το τρώω, παχαίνει;;;
Την κοιτάζω με μίσος και απορία. Με μίσος για τα 45,6 κιλά της και απορία επειδή δεν θα έπρεπε να τη νοιάζει! Τη Βούλα δεν την ήξερα, αλλά δεν μπορούσα να μην αστειευτώ! Με έπιασε….
Σκουντάω τον κολλητό μου Διονύση, κοιτώντας τη Βούλα με ύφος.
-Την άκουσες τι ρώτησε; (κοιτώντας τη και μιλώντας δυνατά εννοείται)
-Τι; Τι; Δεν άκουσα! (Ο Διονύσης είναι αναλόγων κιλών. Δλδ, τρώει η Βούλα κι ο Διονύσης και παχαίνουμε οι υπόλοιποι.
-Ε-ρώ-τη-σε, αν πα-χαί-νει το τα-χί-νι (μιλούσα συλλαβιστά πλέον, ενώ ο Διονύσης γελούσε ήδη)
-(Βούλα) Ναι ρε παιδιά…Γιατί; Παχαίνει; Γιατί να μην ρωτήσω;
Εγώ εξακολουθώ να την κοιτάζω έντονα και με απορία.
-Δε μου λες καλή μου κοπέλα… (οι υπόλοιποι που με ξέρουν τι πειραχτήρι είμαι, γελάνε ήδη), έχεις εσύ ανάγκη να σε νοιάζει αν παχαίνει το πα-στέ-λλλλλι;;;;;
-Ε……
-Τι ε καλέ;;; Γιατί αν σε νοιάζει κι εσένα αν παχαίνει το παστέλι, θα πηδηχτώ από το παράθυρο που είπε και ο Λεβέντης!!! Φάε κοπέλα μου και μη ρωτάς! Φάε!

Μετά πιάσαμε την ποίηση…Α…εκεί ειπώθηκαν διάλογοι απείρου κάλους που είναι αδύνατον να τους μεταφέρω…

Σε ένα διάλειμμα που έκανα για να εχτελέσω το καθημερινοβραδυνό μου καθήκον «εχτελούνται μεταφοραί», γυρίζοντας, τους βρίσκω να έχουν πιάσει κουβέντα για ένα ταξιτζή.
-Α! Για ταξιτζή άκουσα! Για μένα λέτε;
-Η κουβέντα δεν ήτο για μένα φυσικά, αλλά η παρέα είχε πιάσει μεταφυσική πλέον κουβέντα, άκρως ενδιαφέρουσα, που είναι επίσης αδύνατον να μεταφερθεί…

Κάπως έτσι πέρασε η βραδιά. Φυσικά η βραδιά έκλεισε με πεπόνι, καρπούζι και ένα μπουκάλι παγωμένη τεντούρα που είχα πάει εγώ. Ελπίζω η Μέρκελ και κάτι τέτοιοι περίεργοι, να μην διαβάζουν τέτοια ποστ εν καιρώ κρίσης, διότι μας βλέπω να μας κόβουν και τα 250 ευρώ δώρο άδειας…

Άσχετο. Βράζω κάτι φασολάκια εδώ και 70 λεπτά και δεν θένε να μαλακώσουν. Έχουν πιει και 2 λίτρα νερό και πάει λέγοντας. Μέχρι μεθαύριο υποθέτω θα είναι έτοιμα. Μου τα χάρισαν τη Δευτέρα κι εγώ τα καθάρισα σήμερα. Ε όχι βέβαια! Φυσικά και δεν απορώ που δεν θέλουν να βράσουν από τη Δευτέρα! Αφού δεν ήμουν σε mood καθαρίσματος βρε παιδιά! Ωχουυυυυ!

Το ποστάκιον, αφιερωμένο στη χτεσινοβραδυνή παρέα! Φωτό δεν τράβηξα. Ήταν πολλά για να τα τραβήξω :-)))

Καλό σκ!

20 comments:

  1. Καλά που περάσατε!!!
    Τα φασόλια σου όσο κι αν τα βράσεις ίδια θα είναι!!!!την έχω πατήσει κι εγώ είναι η φτιαξιά τους έτσι που λέει κι η μάνα μου.
    Φιλάκια.

    ReplyDelete
  2. Tι ωραία που περνάτε!
    Καλύτερες είναι οι συγκεντρωσεις σε σπιτια τελικα. Κι αμα έχεις και τέτοιους μεζέδες... αλλο πράγμα.
    Πάντα ετσι καλα να περνάτε.

    Ωραία φωτό της Μπόχαλης.
    Είχα παει πριν χρόνια (τουλάχιστον πριν 13 χρόνια)..ωραια ήταν αν και θυμάμαι κάτι έσκαβαν τότε και γινόντα ψιλο χαμός..
    Καλό σκ

    ReplyDelete
  3. poli kalo, san na eimoun ekei. bravo Kiki mou.

    ReplyDelete
  4. Εκτός από το μαγειρικό έχεις και λογοτεχνικό ταλέντο Κική.Μήπως κάποιο επόμενο βιβλίο... ;-)
    Αυτό με τους/τις αδύνατους/ες που σε πατάνε στον κάλο και μένα από το παράθυρο με πηδάει :-)

    ReplyDelete
  5. Ωραία περάσατε ε; Αυτά είναι τα καλύτερα!!

    Τρελοτουρίστρια

    ReplyDelete
  6. Ξανθή, τελικά έβρασαν μέχρι να βάλω το ποστ!

    Μάριον, ναι. Η παρέα είναι ωραίο πράγμα...Και τα μεζεδάκια ήταν τέλεια (έφαγα ελάχιστα). Η Μπόχαλη είναι πάντα όμορφη, εκτός και έχει υπερβολικό κόσμο...

    Γιάννη, και στα δικά μας ;-)

    Vita, μα να είναι τσίχλα και να ρωτάει αν παχαίνει; Τζίζους! Χαχα!

    Τρελοτουρίστρια ναι...

    ReplyDelete
  7. αχχχχ αυτές ειναι βαρδιές!!!!τις λατρεύω :)))

    ReplyDelete
  8. Αααααααααααα περάσατε τέλεια!!!!!!!!!!!!!! και μένα έτσι μου αρέσει, με καλή παρέα, με καλό φαγητό στο σπίτι :))
    Φιλιάαααααααα

    ReplyDelete
  9. Το φαγητό ίσως να είναι και πιο νόστιμο αν το μοιράζεσαι με φίλους! (δυστυχώς τα κιλά δεν μοιράζονται δίκαια...:)
    Ανεξάρτητα από το φαγητό πάντως, η καλή παρέα, μπορεί να ομορφύνει και τον πιο άσχημο χώρο! Ενώ το αντίστροφο, είναι μάλλον πιο δύσκολο να συμβεί...

    ReplyDelete
  10. Νάσαι καλά που μ έκανες να γελάσω...! Αλλά να γελάσω που νομίζω οτι είχα απο..πρόπερσι!!!

    ReplyDelete
  11. Κική, είσαι τόσο καλή στο ..χρονογράφημα- διήγημα, όσο και στη μαγειρική! Και ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΎΟΜΑΙ τις πρώτες πρωινές ώρες!

    ReplyDelete
  12. Μωρέ μια χαρά περνάτε εσείς:)

    Πάντως όσο αφορά την κοπελα με τα 45 κιλά, να ξέρεις ότι όλοι οι αδυνατοι που είναι πάνω από 22-23 χρονων, προσέχουν τι τρώνε. Δε γίνεται αλλιώς. Αν αφεθούνε και φάνε ότι τους έρθει, θα παχύνουν και αυτοί όπως όλοι μας. Πράγμα που δεν είναι κακό, γιατί έτσι έχω και εγώ δουλειά, χαχα.

    ReplyDelete
  13. Και λοιπόν κι εγώ!!!

    Αστέρι, μα υπάρχει καλύτερο από κουβεντούλα με αγαπημένη παρέα;

    Dark chef έχεις δίκιο σε όλα!

    ReplyDelete
  14. Ρεγγίνα σοβαρά; Χαιρομαι!

    Αναΐς ευχαριστώ! :-)))

    Efi η συγκεκριμένη ξεχνάει να φάει. Ναι. Το πιστεύω ότι προσέχουν, αλλά μερικοί είναι τυχεροί με τις καύσεις. Όχι εγώ πάντως! Βασανίζομαι να χάσω κιλά και ακόμα χειρότερα να τα διατηρήσω.

    ReplyDelete
  15. Καλημέρα αγαπητή μου Κική
    Σας ζηλεύω που περνάτε τόσο όμορφα στην Αθήνα. Εδώ.....Ξέχασέ το Δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλο.
    Υπέροχη ανάρτηση. Καλά κάνετε να μαζεύοσαστε στα σπίτια σας. Πολεμήστε την αισχροκέρδεια.
    Μήπως και βάλουν μυαλό.
    Νάσαι καλά
    Ντένης από 7/νησα.

    ReplyDelete
  16. Κύριε Ντένη στη Ζάκυνθο. Στην Αθήνα επίσης δεν γνωρίζει ο ενας τον άλλον. Έτσι είναι η μεγαλούπολη. Αποξενώνει, φοβίζει κλπ.
    Εδώ στη Ζάκυνθο, είμαστε σε μικρό τόπο, γνωριζόμαστε, έχουμε φίλους και εύκολα μπορεί να περάσει κάποιος καλά στο σπίτι του άλλου!
    Όσο για την ακρίβεια....αφηστε τα!

    ReplyDelete
  17. καλή παρέα και καλό φαί!!!υπάρχει τίποτα καλύτερο για μια ευχάριστη βραδιά??

    ReplyDelete
  18. Η πιο ωραία διασκέδαση. Να περνάτε πάντα έτσι όμορφα. Φιλιά
    Τζένη

    ReplyDelete
  19. Μακάρι να περνάτε πάντα τόσο καλά. Η καλή παρέα σε κάνει να ξεχνάς και να παίρνεις μια ανάσα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις.

    ReplyDelete
  20. Eve, όχι!!!

    Τζένη, θυμάσαι τη δική μας; :-)))

    Κατερίνα ευχαριστούμε! Όντως, η παρέα είναι ψυχοθεραπεία!

    ReplyDelete