Monday, October 5, 2015

Γλυκό καμινάδα. Ο Σωκράτης, η Ελένη, το πανηγύρι του Αγίου και μια συνέντευξη!


Σήμερα δεν μαγειρεύω στη μικρή κουζίνα. Σήμερα αποφάσισα να αφήσω τις κουτάλες και να πιάσω το δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι. Μια συνέντευξη, που αξίζει να διαβάσετε!


Όμως, ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Κάπου στις αρχές του καλοκαιριού πρέπει να ήταν, που καθώς χάζευα στο φβ, έπεσε το μάτι μου σε μια συνέντευξη του lifo νομίζω. Ο τίτλος "γλυκό καμινάδα" με παρέσυρε να μπω και να διαβάσω, μια και είμαι αθεράπευτα γλυκατζού όπως ξέρετε! Εκεί λοιπόν, διάβασα για τον Σωκράτη, την Ελένη και την καμινάδα τους και μπήκε στο συρτάρι των πληροφοριών του μυαλού μου.


Τον Αύγουστο, στις 24, γιορτάζουμε εδώ τη μετακομιδή του Αγίου Διονυσίου από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο. Είναι η πιο μεγάλη γιορτή του νησιού και το πιο μεγάλο πανηγύρι. Επειδή είναι καλοκαίρι και η Ζάκυνθος απέχει μόλις 1.20 λεπτά από την Κυλλήνη, το νησί συγκεντρώνει πλήθος κόσμου για τη γιορτή. Κάθε χρόνο, έρχονται έμποροι απ' όλη την Ελλάδα και στήνουν τα υπαίθρια μαγαζάκια τους. Στα μαγαζάκια έξω, πάνω στο δρόμο, στήνονται τα μαγαζιά που έχουν σχέση με το φαγητό. Φυτούρες και παστέλια δικά μας, ξηροκαρπάδικα, βότανα, καλαμπόκια, παγωτά, χαλβάς Φαρσάλων ΚΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ φέτος γλυκό καμινάδα!

Καθώς πηγαίναμε την πρώτη μας βόλτα με τον άντρα μου στο πανηγύρι, περάσαμε δίπλα από το Καμινάδικο. Στο μυαλό μου άστραψε η πληροφορία που είχα αποθηκεύσει. Κάπου τους ξέρω! Στάθηκα ερευνητικά λίγα μέτρα μακριά, να το καλοκοιτάξω και να σιγουρευτώ, ενώ έπιασα από το χέρι τον άντρα μου για να σταματήσει. Άρχισα να του λέω την ιστορία των παιδιών. Ο Σωκράτης μας κοίταξε και μας πρότεινε να δοκιμάσουμε το γλυκάκι τους. Του έκανα νόημα να περιμένει, ενώ του είπα: "του λεω την ιστορία σας". Αφού του τα είπα όλα, πλησιάσαμε και δοκιμάσαμε το γλυκάκι. Ήταν ένα τραγανό τσουρεκάτο ζυμαράκι, με σοκολάτα! Μιαμ! Πήραμε ένα με κανελλοζάχαρη, το οποίο με δυσκολία έφτασε σπίτι, ίσα για να δοκιμάσουν και τα παιδιά.

Για να μην τα πολυλογώ, πιάσαμε κουβέντα με τα παιδιά. Κάθε βράδυ, πηγαίναμε τη βόλτα μας στο πανηγύρι και κάθε βράδυ, πιάναμε και από λίγη κουβέντα, με τον Σωκράτη βασικά. Μπορεί να ακούγεται αστείο ή υπερβολικό, αλλά, παρόλο που είμαι μπλόγκερ τόσα χρόνια, ψιλοντρέπομαι να "χώνομαι" και να φωτογραφίζω ό,τι με ενδιαφέρει γύρω από τη μαγειρική, ή να συστήνομαι ως μπλόγκερ κλπ. Έχω συνηθίσει να αφήνω τον κόσμο να με μαθαίνει σιγά-σιγά, και όχι να συστήνομαι. Έτσι, με το μαλακό και σιγά-σιγά, χωρίς να έχω σκοπό αρχικά να πάρω συνέντευξη από τα παιδιά, γνωριστήκαμε και ζήτησα την άδεια να φωτογραφίσω και τελικά να γράψω γι΄αυτούς. Μιλήσαμε για το γλυκό, για την κατάσταση στην Ελλάδα μια και βρεθήκαμε συνάδελφοι, και για πολλά άλλα. Στο τέλος, αποφάσισα να του στείλω ερωτήσεις για τη συνέντευξη και να τις απαντήσει αφού ηρεμήσουν από τα πανηγύρια. Διαβάστε τη συνεντευξη γιατί αξίζει!

Ο Σωκράτης επί το έργον

Η ομάδα του Γλυκού Καμινάδα


Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το γλυκό καμινάδα;

Όλα ξεκίνησαν από ένα ταξίδι μας στην κεντρική Ευρώπη το Πάσχα του 2014. Η Ελένη λατρεύει να ταξιδεύει και να γνωρίζει νέες χώρες και πολιτισμούς, όποτε με παρακίνησε να ταξιδέψουμε. Παρόλο που δεν τα πάω καλά με την αγγλική γλώσσα, όσοι  με ακούσατε να παίρνω παραγγελία από τουρίστα στην Ζάκυνθο θα το καταλάβατε, μου άρεσε η ιδέα και συναίνεσα. Εκεί γνωρίσαμε το γλυκό και κατ΄ αρχάς μας άρεσε σαν προϊόν, οπότε μας μπήκε το μικρόβιο να το προωθήσουμε στην Ελλάδα. Ύστερα από πολλές ανηφόρες, κατηφόρες, δυσκολίες και εμπόδια από το κράτος και όχι μόνο, καταφέραμε δειλά-δειλά, να ξεκινήσουμε το καλοκαίρι του 2014 στο πρώτο μας πανηγύρι στην Αγία Μαρίνα στο Πόρτο Ράφτη να πουλάμε το γλυκό. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την αγωνία μας την πρώτη μέρα για την απήχηση του προϊόντος. Είχαμε ξοδέψει όλες μας τις οικονομίες για να στήσουμε την επιχείρηση, τα ερωτηματικά ήταν παρά πολλά και μας κυρίευε η αβεβαιότητα. Κάθε αντίδραση του κόσμου την διπλοζυγίζαμε στο μυαλό μας, μια ανεβαίναμε στον ουρανό και μια κατεβαίναμε στα τάρταρα. Στο τέλος όμως της νύχτας, κάνοντας τον τελικό απολογισμό ήμασταν  χαρούμενοι και ανακουφισμένοι γιατί ο κόσμος στην πλειοψηφία του αγκάλιασε το γλυκό αμέσως.

 Η Ελένη επί το έργον


Τι ακριβώς είναι αυτό το γλυκό;

Είναι ένα γλυκό  ζυμαράκι, όπου το πλάθουμε κάνοντας το ένα μεγάλο κορδόνι, το τυλίγουμε σε ξύλινα ρολά και το επικαλύπτουμε με ζάχαρη.


 

Ύστερα τοποθετούμε τα ρολά στο φουρνάκι, όπου τα γυρίζει και τα ψήνει ομοιόρφα δημιουργώντας μια κρούστα καραμέλας.


Μέχρι εδώ έχουμε φτιάξει ένα καραμελωμένο ζυμαράκι που αποτελεί τη βάση του γλυκού.



Στην επόμενη φάση, ο πελάτης μας επιλέγει τη γεύση που θέλει να κολλήσει επάνω στην καραμέλα, όπως για παράδειγμα κανέλλα, μπισκότο, καρύδα, τρούφα, βάζοντας την δική του πινελιά στο τελικό αποτέλεσμα.


Και μια που είπαμε πινελιά, όποιος είναι λάτρης της σοκολάτας, έχει την επιλογή να βάψουμε το γλυκό στην κυριολεξία με πραλίνα πριν διαλέξει την γεύση που του αρέσει.


Από τι εμπνευστήκατε και του δώσατε αυτή την ονομασία στα ελληνικά;

Κυριολεκτικά  όλες οι ονομασίες που του δίνουν στο εξωτερικό είναι άχαρες και πολύ δύσκολες στο να τις προφέρει ο Έλληνας, όποτε και με την βοήθεια της Μαμάς της Ελένης διαλέξαμε μια ελληνική ονομασία. Λόγο του κούφιου κυλινδρικού σχήματος και του καπνού (ατμού) που βγαίνει μέσα από το γλυκό το ονομάσαμε καμινάδα.






Το να παίρνεις μέρος σε πανηγύρια, είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά. Το βλέπω κάθε χρόνο σε όλους αυτούς που έρχονται με πάγκους στο πανηγύρι μας και πραγματικά τους σκέφτομαι. Τι θετικό αποκομίζετε από αυτή τη συνεχή μετακίνηση; Πόσο σκληρό είναι αυτού του είδους το επάγγελμα που χρειάζεται να αλλάζει πόστο συνεχώς;

  Κάθε επάγγελμα έχει τα καλά και τα κακά του.  Μας αρέσει να ταξιδεύουμε, οπότε  αυτή η δουλειά μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε την όμορφη χώρα μας, αλλά και “όμορφους” ανθρώπους. Πολλές φορές κλέβουμε λίγο χρόνο από την δουλειά για να κάνουμε τουρισμό, όπως για παράδειγμα κατά την διάρκεια του πανηγυριού της Άγιας Μαύρας στο Μαχαιραδο, που κάναμε κοπάνα το πρωί για να επισκεφτούμε το Ναυάγιο. Πραγματικά το απολαύσαμε. Από την άλλη το να δουλεύεις σε πανηγύρια σημαίνει ότι δεν έχεις μια σταθερή έδρα, παίρνεις το πρόχειρο μαγαζί σου και το στήνεις όπου υπάρχει γιορτή. Κατά τη διάρκεια του πανηγυριού η επαφή με τον κόσμο σε κάνει να ξεχάσεις την κούραση, την ορθοστασία και να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς να έχεις αίσθηση του χρόνου. Όμως, όταν ο κόσμος φεύγει και το πανηγύρι τελειώνει, νιώθεις την κούραση. Μόνο που τότε είναι που πρέπει να μαζέψεις το πρόχειρο μαγαζί σου,να το φορτώσεις στο φορτηγάκι σου και να ξεκινήσεις το ταξίδι της επιστροφής. Μόλις σας περιέγραψα μια αέναη μετακόμιση. Πολλές φορές σκεφτόμαστε όταν είμαστε κουρασμένοι, να ακυρώσουμε ένα πανηγύρι να ξεκουραστούμε λίγο, αλλά το πανηγύρι για εμάς είναι ημέρα δουλειάς και αυτές οι μέρες δεν είναι παρά πολλές μέσα στον χρόνο. Ο καιρός επίσης είναι αμείλικτος: τι και αν έχεις κάνει τόσα έξοδα για να μεταφερθείς στον τόπο της γιορτής, τόσα έξοδα για να επινοικιάσεις τον χώρο όπου θα στήσεις, το δωμάτιο για τη διαμονή και τη διατροφή των υπάλληλων σου, μπορεί με μια βροχή να στα καταστρέψει όλα. Για εμάς, κάθε ταξίδι είναι ένα επιχειρηματικό ρίσκο, γι αυτό και το χειμώνα αποφεύγουμε τα ταξίδια καθώς η δουλειά μας, στην ουσία είναι εποχιακή. Τα έσοδα είναι εποχιακά, αλλά τα έξοδα “να ΄ναι καλά το ελληνικό κράτος” είναι όλο το χρόνο. Χαλάλι, όμως γιατί πιάνουν τόπο τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου (χιούμορ). Αν οι δουλειές λοιπόν το καλοκαίρι έχουν πάει καλά, θα είναι εύκολος ο χειμώνας.  Αν όχι, θα είναι  βαρύς :) . Κάνουμε αυτήν τη μικρή παρένθεση επί των οικονομικών, ως απολογία σε κάποια σχόλια που παρατηρήσαμε στη σελίδα σου Αγγελική όσον αφορά την τιμή του προϊόντος. Καταλαβαίνουμε απόλυτα την οικονομική δυσκολία  των καιρών, είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας και λαμβάνουμε υπόψη τα σχόλια των πελατών μας, για να γίνουμε καλύτεροι. (Ήδη αν τους ακολουθείτε στο φβ, θα διαβάσατε χτες ότι ανακοίνωσαν το χαμήλωμα της τιμής της καμινάδας)   


Έχω διαβάσει ότι έχεις σπουδάσει μαθηματικός. Στην κουβέντα μας επάνω, μου είπες ότι και η κοπέλα σου έχει σπουδάσει επίσης. Παρόλα αυτά, αποφασίσατε να κάνετε κάτι εντελώς διαφορετικό. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;


Η Ελένη έχει σπουδάσει λογιστικά, εγώ εξασκώ ακόμα το επάγγελμα του μαθηματικού έχοντας ελαφρύνει βέβαια το πρόγραμμα μου. Σπούδασα μαθηματικά λόγω της αγάπης μου για το μάθημα, αλλά στην πορεία με κέρδισε περισσότερο το κομμάτι της διδασκαλίας. Είναι τεράστια ευθύνη να είσαι δάσκαλος ισότιμη με το να είσαι γονιός, μόνο που αισθάνεσαι πολύτεκνος σε μια τάξη 20 ατόμων. Δίδαξα σε φροντιστήρια τα τελευταία 6 χρόνια, είχα τους καλύτερους εργοδότες, παρ’ όλα αυτά, άρχισα να απογοητεύομαι από το σύστημα παιδείας. Δεν με εμπνέει να προετοιμάζω τα παιδιά για ένα αγώνα δρόμου, όπου τελικά, το ένα θα βγάλει το μάτι του αλλού στις πανελλήνιες. Το σχολείο στην Ελλάδα είναι άχρηστες γνώσεις που για να τις αποκτήσει ένας μαθητής, έχει χαραμίσει κάθε δευτερόλεπτο από τα πολυτιμότερά του χρόνια. Δεν έχει χρόνο ένα ελληνόπουλο να αναζητήσει τον εαυτό του, να κοινωνικοποιηθεί και να ατσαλωθεί από τον αθλητισμό, να εξευγενιστεί από την μουσική, να πει μια κουβέντα έξω από τα μαθήματα με τον δάσκαλό του. Όλοι τρέχουμε, οι γονείς, οι καθηγητές, σε έναν ανούσιο αγώνα δρόμου, για να μορφώσουμε τα παιδιά, και στο τέλος ο μαθητής φεύγει με μια ταμπέλα του επιτυχημένου η του αποτυχημένου που θα τον συνοδεύει, αμόρφωτος, ακοινώνητος και μη σκεπτόμενος.
  Τα τελευταία χρόνια ήθελα επιχειρηματικά να ξεκινήσω κάτι δικό μου. Στον τομέα που σπούδασα, θα έπρεπε να ανοίξω ένα φροντιστήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά υπό τις συνθήκες που ανέφερα παραπάνω, δεν είχα το μεράκι να συμμετέχω πιο ενεργά σε αυτό το θέατρο. Το καλοκαίρι λοιπόν του 2014 και με αφορμή την εποχιακή ανεργία τη δικιά μου αλλά και την μόνιμη ανεργία της Ελένης στον τομέα της, αποφασίσαμε να μπούμε στην περιπέτεια της καμινάδας. Μέχρις στιγμής δεν το έχουμε μετανιώσει, παρ’ όλα αυτά το όνειρό μου είναι να δημιουργήσω ένα κοινωνικό φροντιστήριο άνευ χρημάτων, όπου τα παιδιά με οικονομικά προβλήματα, θα απολαμβάνουν ένα πραγματικό πρόγραμμα παιδείας, πέρα και έξω από την κουλτούρα του υπάρχοντος κρατικού προγράμματος.



Άλλα παιδιά στη θέση σας, στην Ελλάδα της κρίσης, θα έφευγαν έξω. Ήδη κάποιοι έχουν φύγει. Εσείς μείνατε και αλλάξατε ρότα. Τι θα θέλατε να πείτε στα παιδιά που τελειώνουν ένα πανεπιστήμιο ή το σχολείο και βρίσκονται μπροστά στο αβέβαιο μέλλον της Ελλάδας;

Αν το δούμε ρεαλιστικά, δεν έχει κανένα λόγο ένας νέος να κάτσει στην Ελλάδα της κρίσης υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, παρά μόνο για να αγωνιστεί για κάτι καλύτερο. Στο δικό μας εγχείρημα την ίδια αβεβαιότητα που ζήσαμε την πρώτη μέρα σε πανηγύρι, βιώνουμε και σήμερα μετά από ένα χρόνο για λόγους πολιτικούς. Ζούμε στην χώρα που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και δεν χωράει κανένας προγραμματισμός για το μέλλον και την επιχείρηση μας. Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, είναι ότι, μια κάστα από Ευρωπαίους και Έλληνες ολιγάρχες, χρεώνουν τη νέα γενιά με δυσβάστακτα χρέη και ύστερα της φέρνουν τον λογαριασμό που λέει: ως αντάλλαγμα, εφόσον δεν έχετε να μας πληρώσετε, θα πάρουμε τα σπίτια σας και την περιούσια σας, ό,τι πολυτιμότερο έχει η χώρα σας, ή θα έχει στο μέλλον, και θα χάσετε τα πολιτικά σας δικαιώματα, καθώς μας ανήκετε σαν χώρα και σαν άνθρωποι.  Μετά από όλα αυτά κάποιοι νέοι είπαν «ευχαριστούμε, εμείς δεν θα πάρουμε, σπουδάζαμε τόσα χρόνια και δεν ανεχόμαστε να δουλεύουμε για ένα πιάτο φαΐ, θα φύγουμε στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο». Δυστυχώς όμως, έτσι κάνουμε το χατίρι στο σάπιο πολιτικό σύστημα, αδειάζουμε τη χώρα από την πιο ζωντανή κοινωνική ομάδα που μπορεί να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι νέοι, είναι ότι αυτοί δημιουργούν τις συνθήκες τις οποίες ζουν, αρκεί να ενωθούμε και να φυσήξουμε όλοι μαζί. Αρκεί, ώστε αυτοί που φαντάζουν ανίκητοι, να φύγουν απλά με ένα φύσημα. Προτρέπουμε λοιπόν τους νέους να μην φύγουν από την Ελλάδα, να σταθούν στα ποδιά τους και μαζί τους να στηρίξουν και όλη την Ελλάδα. Τους αφιερώνουμε το τραγούδι να σταθώ στα ποδιά μου ”.

Αυτή τη στιγμή η καμινάδα ταξιδεύει στην Ελλάδα και στην Αττική. Τι ονειρεύεστε για το μέλλον; Θα θέλατε να έχετε ένα σταθερό σημείο πώλησης ή σας καλύπτουν τα πανηγύρια;

Τα πανηγύρια δεν τα παρατάμε, προς το παρόν πορευόμαστε με αυτά, εχουμε πολλά πράγματα να βελτιώσουμε ακόμα σε αυτό το κομμάτι, κάνουμε ένα βήμα την φορά. Οποιαδήποτε εξέλιξη μας θα την παρακολουθείτε στο fb στην σελίδα μας “γλυκό καμινάδα


Τέλος,η ομάδα του "Γλυκό Καμινάδα" μέσα από την σελίδα σου, θέλει να ευχαριστήσει τους Ζακυνθινούς και τις Ζακυνθινές που δοκίμασαν το γλυκάκι μας και να ανανεώσει το ραντεβού μας για του χρόνου -αν όλα πάνε καλά- με μια νέα γεύση έκπληξη, που θα θυμίζει το όμορφο νησί σας... Καλή αντάμωση!



Εδώ, θα ήθελα να πω γιατί θέλησα να γράψω αυτά για τα οποία μιλήσαμε με τα παιδιά.
Το γλυκάκι μπορεί να το έχετε δοκιμάσει κάποιοι. Μπορεί να σας φάνηκε καλύτερο ή λιγότερο καλό από αυτό που δοκιμάσατε στο εξωτερικό. Μπορεί να σας φάνηκε ακριβό ή φτηνό. Εμένα προσωπικά μου άρεσε και πολλοί παρασύρθηκαν από το κάλεσμά μου στο φβ να το δοκιμάσουν όσο ήταν στη Ζάκυνθο και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν. Εκείνο όμως που εμένα με τράβηξε σ' αυτά τα παιδιά, είναι η διάθεσή τους για δουλειά. Είναι ότι έμειναν στην Ελλάδα, άλλαξαν πορεία και παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους. Κατανοώ απόλυτα τους νέους που έχουν φύγει. Δύσκολη επιλογή. Το βλέπω στους μαθητές μου και λυπάμαι. Γι΄αυτό χάρηκα με αυτά τα παιδιά, που διάλεξαν αυτή την εξίσου δύσκολη επιλογή και έμειναν. Εύχομαι να μην έφευγε κανένα παιδί στο εξωτερικό. Να ήταν όλα ιδανικά εδώ και να έμεναν. Εύχομαι στον Σωκράτη και την Ελένη να τα καταφέρουν στην Ελλάδα της κρίσης! Ας τους δείξουμε ότι μας αρέσει η Καμινάδα τους, η ιδέα τους, η προσπάθειά τους, στο facebook κάνοντας like στη σελίδα τους εδώ. Έχουν πολλά να σας πουν! Και θυμηθείτε να δοκιμάστε το γλυκό όταν τους συναντήσετε!

8 comments:

  1. Μπράβο σας .να έχετε μια καλή συνέχεια σέ αυτό που κάνετε και όλα να σας πάνε καλά γιατί το αξίζετε..!!

    ReplyDelete
  2. Σ' εμένα, Κική, άρεσε πολύ η ιδέα του να παρουσιάσεις αυτά τα παιδιά και την δική τους προσπάθεια για μια διαφορετική προσέγγιση στην εστίαση. Είναι αυτή η προσέγγιση του "τσιγγάνου" ας μου επιτραπεί η έκφραση και να μην παρεξηγηθώ, που τους δίνει τον φρέσκο αέρα που χρειάζεται η νέα γενιά για να ζήσει (να επιβιώσει) αλλά και να μεγαλουργήσει.
    Καλή τους επιτυχία.
    Το γλυκάκι, αν τους πετύχω σε πανηγύρι στην Αθήνα, θα το δοκιμάσω και θα το συγκρίνω μ' αυτό που θυμάμαι από την Πράγα και την Βιέννη.

    ReplyDelete
  3. Πολύ ωραία συνέντευξη. Διαφορετική.
    Μπράβο στα παιδιά που τόλμησαν να ρισκάρουν.

    Μπράβο και σε σένα που τους παρουσίασες για να τους γνωρίσουμε. Υπάρχουν και αυτά τα παιδιά.
    Τώρα θα ψάχνω τα πανηγύρια να τους βρω ;)

    Φιλιαααα

    ReplyDelete
  4. Μπράβο Κική! Ωραία συνέντευξη!
    Συγχαρητήρια και στα παιδιά για το τόσο μεγάλο βήμα! Εύχομαι να έχουν μεγάλη επιτυχία!

    ReplyDelete
  5. Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη γιατί μαθαίνεις πως σκέπτονται τα νέα παιδιά ,πως αγωνίζονται να μην φύγουν από την Ελλάδα, το ρισκάρουν να αλλάξουν επάγγελμα και πετυχαίνουν!
    Μπράβο σε όλους σας!!

    ReplyDelete
  6. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  7. Το έφαγα παντού στην κεντρική Ευρώπη,Πράγα,Βιέννη,Βουδαπέστη και στο Βελιγράδι, όπου έχει όνομα που θυμίζει καμινάδα....Δυστυχώς δεν το θυμάμαι τώρα....Είναι κάτι σαν σφολιάτα με ό,τι επιθυμεί ο καθένας....Βέβαια έφαγα και....μερικές άψητες, εσωτερικά αποτυχίες.....Άν δεν είναι καλά ψημένο...δεν τρώγεται!

    ReplyDelete
  8. Πρώτη φορά το βλέπω στη ζωή μου!

    ReplyDelete