Wednesday, August 4, 2010

Γρανίτα αμύγδαλο-Ιταλική εβδομάδα

Όποιος βαριέται να διαβάσει, μπλα, μπλα, μπλα, ας πάει κατευθείαν στη συνταγή.
Πάνε αρκετά χρόνια πια, όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τα παιδιά μας διακοπές και μάλιστα στο εξωτερικό. Πρέπει να ήταν 5-6 χρόνια πριν. Είχαμε αποφασίσει να πάμε στη Σικελία. Όλα φάνταζαν ονειρικά. Λατρεύουμε την Ιταλία και δεν είχαμε δει καθόλου το Νότο. Πού να φανταστούμε, ότι ένας από το γκρουπ, θα βοηθούσε να μας μείνει αξέχαστη η εκδρομή.


Κατάνια
Όταν δουλεύεις με ομάδα, όπως στη δική μας δουλειά, έχεις μάθει πολύ καλά, ότι την έχεις βάψει έτσι και δεν επιβληθείς από την αρχή. Αυτό δεν ισχύει μόνο για μια τάξη, αλλά και οπουδήποτε πρέπει να ηγηθείς για το καλό όλων και δεν καταφέρεις να σε σέβονται και να υπακούν. Αυτό, φαίνεται ότι δεν το ήξερε η ξεναγός που μας συνόδευε, η οποία ήταν μια ιταλίδα, παντρεμένη με έλληνα, που τα καλοκαίρια έκανε αυτή τη δουλειά. Αυτή λοιπόν η ξεναγός, έκανε το στρατηγικό λάθος, να επιτρέψει σε έναν (ο οποίος ακολούθως θα αναφέρεται ως μ@λ@κ@ς-σόρυ) να της πάρει τον αέρα. Το λάθος ξεκίνησε από την αρχή, όταν μια φορά αυτός ζήτησε να πει κάτι από το μικρόφωνο και τον άφησε. Έκτοτε, βρήκε αυτός παιχνίδι και έχασε αυτή και όλοι μας την ηρεμία μας. Ο μίστερ μ@λ@κ@ς (διότι ανακηρύχτηκε από όλους μας πανηγυρικώς σε mister world malakas), καθόταν στη γαλαρία, είχε ένα τόμο με πληροφορίες για τη Σικελία, από αξιοθέατα μέχρι χάρτες και άδραχνε την ευκαιρία ανά πάσα στιγμή να κάνει τον έξυπνο σε όλους, γραπώνοντας το μικρόφωνο και μην αφήνοντας κανέναν να μιλήσει (βασικά την ξεναγό). Δυστυχώς ήξερε και ιταλικά, έτσι είχε άποψη για όλα. Για τις διαδρομές, πού πρέπει να σταματήσουμε, να φάμε, να πιούμε, τι να δούμε, τι να μη δούμε, πού θα κάνουμε το ψιλό μας και πού το χοντρό μας.
Γελάτε ε; Εμείς να δείτε τι γέλιο κάναμε αλλά και τι νεύρα είχαμε με δαύτο!

Παλέρμο

Είναι ίσως το μοναδικό ταξίδι, που δεν θυμάμαι τίποτα. Δεν θυμάμαι πού σταματήσαμε, τι είδαμε, πώς λέγονταν τα μέρη που είδαμε…Αντιθέτως, θυμάμαι πόσες φορές έκανε την ξεναγό να κλαίει, πόσο της σήκωσε την πίεση, πώς χώρισε σε δύο παρατάξεις ολόκληρο γκρουπ, πόσα γαμωκάντηλα ακούσαμε σε ελληνικά και ιταλικά και τις καινούριες βρισιές που έμαθα στα ιταλικά. Α βέεεεβαια…ήταν μια πολύ εκπαιδευτική εκδρομή.

Δεν θα ξεχάσω, την μονίμως απορημένη έκφραση των παιδιών μου, που τότε πρέπει να ήταν κάτω από 12, κάθε φορά που έφερνε σε απόγνωση την ξεναγό από τις παραξενιές του και τις απαιτήσεις του και άρχιζαν τα γαμωκάντηλα σε ελληνικά και ιταλικά. Το τι download καντηλιών γινόταν κάθε φορά, δεν λέγεται!

Οι ωραιότερες μέρες από αυτή την εκδρομή και τις οποίες θυμάμαι μία προς μία, ήταν αυτές που ο μ@λ@κ@ς, αποφάσισε να μην ακολουθήσει το γκρουπ! Και οι ώρες που χωριζόμασταν ελεύθεροι να πάμε όπου θέλουμε. Ααααα! Ευτυχία!


Ορτίτζα

Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ το ανέβασμα στην Αίτνα. Ξέρετε το νόμο του Μέρφυ κλπ κλπ. Επίσης θα έχετε ακούσει περί αρνητικής ενέργειας κλπ κλπ φαντάζομαι. Ε, εγώ το πιστεύω, ότι όταν ένας άνθρωπος είναι συφοριασμένος που λέμε κι εδώ, θα είναι και γκαντέμης ως το κόκκαλο. Μόνο που όταν ο γκαντέμης είναι ανάμεσά σου, λούζεσαι κι εσύ αυτά που παθαίνει αυτός. Αυτός λοιπόν ο τύπος, επειδή ήταν έτσι χοντρομ@λ@κ@ς και γκρίνιαζε διαρκώς, όλο κάτι παθαίναμε. 1-2 μέρες λοιπόν πριν τελειώσει το ταξίδι, θα ανεβαίναμε στην Αίτνα. Αν ήταν κάτι που περίμενα σε όλο το ταξίδι, ήταν αυτό. Να δω ένα ηφαίστειο από κοντά. Όταν όμως έχεις έναν που έχει βγάλει με άριστα την γκαντεμοσχολή και έχει πτυχίο στη μ……α, όλα μπορούν να συμβούν.
Σε εκδρομές με γκρουπ αλλάζεις θέσεις ανά διαδρομές, με σκοπό, να περάσουν όλοι από όλες τις θέσεις. Έτσι, όπως καθόμασταν πίσω στη γαλαρία πια και πάνω που το λεωφορείο άσθμαινε να ανέβει το βουνό (ε, δεν έχουν και τα καλύτερα λεωφορεία όλα τα πρακτορεία), ένιωθα να έρχονται πάνω στο κεφάλι μου καρβουνίδια από το κλιματιστικό. Πάνω που ανοίγω το στόμα μου και λέω: βρε παιδιά, μου έρχεται συνέχεια κάτι σαν μαύρος καπνός από το κλιματιστικό. Λες να τα φτύσει το μηχάνημα; Τι το ‘θελα η Κασσάνδρα;;; Δεν έλεγα να μου πέσει το τζόκερ καλύτερα; Πέφτει ΕΝΑΣ μπουχός πάνω μου μαύρος, τίγκα στο καρβουνίδι και γίνομαι ίδια ο Μάικλ Τζάκσον πριν ασπρίσει. Παραλλήλως δε, τα πτύει το λεωφορείο! Ήταν το κερασάκι στην τούρτα που τρώγαμε τόσες μέρες.


Ορτίτζα
Φυσικό ήταν να εξαγριωθούμε όλοι μετά από τόσα που είχαμε περάσει και να αρχίσουν να εκδηλώνονται τα νεύρα μας, τα οποία είχαν γίνει λαστιχάκια για σφεντόνα . Το λεωφορείο τα έφτυσε, δεν μπορούσε να κινηθεί και εμείς θέλαμε να πάμε στο ηφαίστειο. Ο μίστερ-να-μην-τα-ξαναλέω, είχε βγάλει το μπλοκάκι του και σημείωνε το έτος κατασκευής του λεωφορείου, κράταγε στοιχεία, ονόματα, δ/νσεις και εξαπέλυε απειλές προς ξεναγό και οδηγό, ενώ όλοι απείχαμε λίγο από το να τον αρχίσουμε στις γρήγορες! Κι εκεί που τα ΄χασε εντελώς, ήταν όταν μετά από απαίτηση όλων μας να βρούμε τρόπο να ανεβούμε στην Αίτνα, η ξεναγός αποφάσισε να σταματήσει όποιο αυτοκίνητο σταματούσε, για να μας πάρει λίγους-λίγους στο ηφαίστειο, το οποίο δεν απείχε πολύ. Ε, εκεί έδωσε ρέστα. Άρχισε να πηγαίνει πάνω κάτω αλλόφρων, προσπαθώντας να μας πείσει ότι αυτό θα φέρει την καταστροφή μας, να φωνάζει ότι έτσι και διασπαστεί το γκρουπ θα είναι το τελειωτικό μας λάθος, ενώ εγώ ήμουν στο παρατσάκ, να του χώσω τη μαυρισμένη μπλούζα μου στο στόμα, μπας και το βουλώσει επιτέλους. Αφού τον πρρρρρρρρρρρρ όλοι, ανεβήκαμε στο ηφαίστειο, ενώ αυτός, έμεινε με τον οδηγό (σε κάποιον έπρεπε να σπάσει τα νεύρα). Αφού ανεβήκαμε και περάσαμε ωραία χωρίς αυτόν, μετά από καμιά ώρα, τον είδαμε να έρχεται πρώτη μούρη όρθιος στο αυτοκίνητο (αλά εθνική ομάδα όταν γυρνάει από νίκη από το αεροδρόμιο).

Οι τσακωμοί συνεχίστηκαν τις 1-2 μέρες που απέμειναν, μέχρι που στο τέλος η γυναίκα τα έπαιξε και τον άφησε να κάνει ό,τι θέλει, γιατί δεν άντεχε άλλο.
Έχουν περάσει τόσα χρόνια και δεν έχω ξεχάσει το όνομά του. Επίσης, όσο κράτησε το ταξίδι, λυπόμουν τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους συναδέλφους του και ανατρίχιαζα στη σκέψη ότι θα μπορούσα να είχα αυτό τον ηλίθιο πατέρα, διευθυντή, ή ακόμα χειρότερα άντρα!!!

Αχ..τι τα θες; Από κάθε εκδρομή κάτι σου μένει. Σε μας έμεινε ο μίστερ μ@λ@κ@ς. Μου έμεινε όμως και η Ορτίτζα, οι Συρακούσες, η Αίτνα.

Αίτνα
Πάμε τώρα προς τη συνταγή. Πέρυσι, είχα κάνει ένα αφιέρωμα για μια εβδομάδα σε ιταλικές συνταγές. Το ίδιο θα κάνω για τις μέρες που απομένουν αυτή την εβδομάδα.
Όποιος έχει πάει στην Ιταλία σίγουρα έχει δοκιμάσει τις υπέροχες πίτσες της, τα τέλεια παγωτά της και τις μοναδικές γρανίτες της.
Στη Σικελία όμως, η γρανίτα που ξεχώριζε ήταν η γρανίτα αμυγδάλου.
Δε μπορούσα να φανταστώ ότι φτιάχνουν γρανίτα μέχρι και από αμύγδαλα. Έχει μοναδική, λεπτή και ιδιαίτερη γεύση. Επίσης, εκείνη η γρανίτα που μου άρεσε πολύ ήταν η γρανίτα μέντα, που σπάνια βρίσκω στην Ελλάδα.

Όταν φύγαμε από τη Σικελία, έφυγα με σκοπό να φτιάξω γρανίτα αμύγδαλο όταν θα πατούσα το πόδι μου στο νησί. Γι' αυτό, φεύγοντας, έφυγα με πάστα αμυγδάλου στις αποσκευές μου (μάρτζιπαν) η οποία επάνω είχε συνταγή για γρανίτα (τόσο διαδεδομένη ήταν).
Δυστυχώς, κατάφερνα και έχασα το περιτύλιγμα της αμυγδαλόπαστας που είχε τη συνταγή, αλλά βρήκα μία από ένα ιταλικό site και σας γράφω (μεταφράζω ουσιαστικά) μια εύκολη συνταγή για γρανίτα αμύγδαλο.

Που θα βρείτε μάρτζιπαν; Στα μεγάλα σούπερ μάρκετ πιστεύω ότι έχουν. Εγώ είχα προμηθευτεί από το γερμανικό σμ, το οποίο κατά καιρούς φέρνει. Όσοι μένουν στη Γερμανία δε θα έχουν πρόβλημα να βρουν αφού το μάρτζιπαν κατέχει ξεχωριστή θέση στη ζαχαροπλαστική.

Γρανίτα αμύγδαλο
300 γρ αμυγδαλόπαστα
200 γρ. ζάχαρη
1 λίτρο νερό
λίγες σταγόνες εσάνς αμυγδάλου

Εκτέλεση
Κόψτε την αμυγδαλόπαστα σε μικρά κομματάκια και ανακατέψτε τη καλά με τη ζάχαρη, το νερό και το άρωμα αμυγδάλου. Για να έχετε ένα αποτέλεσμα πιο φίνο και ντελικάτο, ζεστάνετε το περιεχόμενο έτσι ώστε να διαλυθεί καλά η αμυγδαλόπαστα.
Αν συνεχίσετε με ηλεκτρική παγωτιέρα, αφήστε το να κρυώσει πριν το βάλετε εκεί.
Αν συνεχίσετε με παγωτιέρα, βάλτε το μίγμα εκεί όταν κρυώσει και αφήστε το να δουλευτεί μέχρι να γίνει η μάζα πυκνή και συμπαγής.

Αν συνεχίσετε με κοινή παγωτιέρα, αφού διαλύσετε την αμυγδαλόπαστα σε κατσαρόλα και αφήσετε να κρυώσει, βάζετε σε μεταλικό σκεύος ή όπου αλλού βάζετε παγωτό και χτυπήστε τη ανά 1-2 ώρες μέχρι να παγώσει με κοινό μίξερ. Η γρανίτα αμύγδαλο (τουλάχιστον αυτή που είχα φτιάξει εγώ) δεν έχει τη μαλακή υφή του παγωτού επειδή περιέχει πολύ νερό. Θέλει αρκετές φορές χτύπημα λοιπόν για να μην έχει πολλούς κρυστάλλους και θέλει και λίγη ώρα εκτός ψυγείου για να μπορέστε να σερβίρετε.

TIP: τα είπα όλα παραπάνω :-))
Σερβίρετε τις γρανίτες σας με χοντρό καλαμάκι. Θα τα βρείτε σε μεγάλα σούπερ μάρκετ. Υπάρχουν συνταγές που συστήνουν να χρησιμοποιηθεί ολόκληρο το αμύγδαλο με τη φλούδα. Εγώ είμαι υπέρ του ξεφλουδισμένου. Επίσης, υπάρχουν συνταγές που στα υλικά ζητάνε γάλα αμυγδάλου. Αυτό το παίρνουμε βράζοντας ποσότητα αμυγδάλων που αφού τα ξεφλουδίσουμε, τα λιώνουμε σε μούλτι, τα μουσκεύουμε και τα φιλτράρουμε για να πάρουμε το υγρό όπως περιγράφει και αυτό εδώ το site πάντα στα ιταλικά. Η λύση με την αμυγδαλόπαστα είναι πολύ βολική και πετυχαίνει το ίδιο αποτέλεσμα.
Η συνταγή είναι παρμένη από εδώ. Δείτε και τις υπέροχες φωτό.

Εδώ βλέπετε το μεγαλύτερο προσβάσιμο κρατήρα του ηφαιστείου. Προσέξτε το μέγεθος των ανθρώπων ολόγυρα πάνω από τον κρατήρα.


Οι φωτό της συνταγής είναι της Λαμπρινής από το Hungry for Life.

35 comments:

  1. Εγω διαβασα ολο το μπλα μπλα, αλλά οχι τη συνταγη. Γιατι απλα δεν μου αρεσουν οι γρανιτες.
    Αυτος ειναι ενας λογος που δυσκολα θα πηγαινα καπου με γκρουπ. Γιατι το μιστερ μαλακα θα τον ειχα πλακωσει στο ξυλο, το λιγοτερο.

    Ξερεις ιταλικα;

    ReplyDelete
  2. Αντώνη, ήταν όμως ένας φτηνός τρόπος, να γνωρίσεις πολλά μέρη σε λίγες μέρες Π.Κ. (Προ Κρίσης. Από δω και πέρα θα αναφερόμαστε σαν Π.Κ. και Μ.Κ.). Μετά κρίσης, δεν βλέπω να ξαναπηγαίνω ταξίδι, όχι με γκρουπ, αλλά ούτε και με σκηνή). Μη νομίζεις ότι εμείς δεν έχουμε τσακωθεί! χαχα! Έχουμε ένα φίλο που ταξιδεύουμε πάντα μαζί, ο οποίος πάντα τσακώνεται! χαχα! Κι εμείς το διασκεδάζουμε!
    Ξέρω λίγα ιταλικά. Ναι...Μέσα στα πολλά που έκανα στη ζωή μου ως τώρα, έκανα ΚΑΙ ιταλικά! χαχα!
    Η γρανίτα αυτή, δεν είναι σαν τις συνηθισμένες γρανίτες, αλλά εμένα μου αρέσουν, οπότε μη με ακούς!

    ReplyDelete
  3. Καλά, η αφήγηση απολαυστική, απολαυστικότερη από άλλες φορές.....Σε κάτι χρησίμευσε λοιπόν κι αυτός ο άμοιρος, χαχαχα

    ReplyDelete
  4. Δεν μπορείς να πεις όμως. Θα είχε και την πλάκα του ο μ@λ@κ@ς χαχαχαχα
    Η γρανίτα μου φαίνετε εξαιρετική.
    Μάκια
    Καλό βράδυ

    ReplyDelete
  5. Xaxa Κική να είσαι καλά! με έκανες και γέλλασα!!! Πρωί πρωί! Καλά έχει τέτοιους αρκετούς. Μα και πάντα σε ένα γκρούπ υπάρχει ο βασιλιάς ή η βασίλισα!!! Εγω πέτυχα ένα ζευγάρι παράνομο στην Πράγα που πήγα. Εκτός από κουτοπονηριά, τίποτα άλλο. αλλά είχε γέλιο γιατί την πέρναν την Βασίλισα τηλέφωνο από Ελλάδα και έλεγε ότι πήγε στον μπάκάλη, στον φούρναρη, στο κομμωτήριο κλπ. Γέλιο μετα δακρύων!

    ReplyDelete
  6. Λοιπόν προτείνω το επόμενο βιβλίο να είναι "οι περιπέτειες μιας ταξιδιώτισσας" .Απολαυστικό το κείμενό σου.Εδώ το ταξίδι και ο μ@λ@κ@ς "καπέλωσαν" τη συνταγή! Και οι φωτό υπέροχες.

    ReplyDelete
  7. Ένας βασικός λόγος που δεν έχω πάει Κωνσταντινούπολη είναι γιατί όλοι μου λένε να πάω με γκρουπ.
    Δεν έχω κάνει ποτέ εκδρομή έτσι για τους λόγους που αναφέρεις κι άλλους πολλούς.Βέβαια όπως λες κι εσύ είναι ο οικονομικότερος κι ίσως μερικές φορές ο μόνος να επισκεφτείς κάποια μέρη.
    Γρανίτες και παγωτά σπάνια τρώω δεν παύω όμως να διαβάζω τις συνταγές τους.
    Καλημέρα!!!!

    ReplyDelete
  8. Καλημέρα Κική!
    Οι εκδρομές είναι πάντα καλές.
    Πολύ καλύ η συνταγή της γρανίτας σου.
    Φιλιά

    ReplyDelete
  9. Καλημέρα !! απολαυστική και δροσερή η αναρτησή σου !!!

    ReplyDelete
  10. Έχω την εντύπωση ότι σε κάθε ταξίδι με γκρουπ υπάρχει ένας τέτοιος γι αυτό και είναι πολύ λίγα τα ταξίδια που έχω κάνει με γκρουπ Π.Κ!!
    Και επειδή Μ.Κ τα ταξίδια είναι για εμάς μακρινό όνειρο, γράψε μας κι άλλα για να ταξιδεύουμε νοερά. Από εκείνα τα μέρη μόνο Ταορμίνα έχω πάει και δε θυμάμαι και πολλά γιατί ήταν για μισή μέρα με κρουαζιέρα!
    Η γρανίτα θα πρέπει να έχει καταπληκτικό άρωμα!

    ReplyDelete
  11. Κική μου, πολύ ωραία η αφήγηση, προφανώς και το διάβασα όλο!Εγώ παλιά πήγαινα συχνά με τους γονείς μου εκδρομές με γκρουπ, για να είμαι ειλικρινής μου άρεσε, γιατί έχει πλάκα όταν κάποιοι είναι παράξενοι, όταν τσακώνεσαι κτλ!!Βέβαια αν μας τύχαινε ένας σαν και στο δικό σας γκρουπ, όντως θα μας είχε σπάσει τα νεύρα!!
    Όσο για την συνταγή, τυχαίνει να έχω μάρσιπαν(από ξένο σούπερ μάρκετ όντως) και είναι και πανεύκολη!

    ReplyDelete
  12. καιρός να πάτε μόνοι σας πάλι μέχρι την Σικελία....

    θα ρωτήσω τη συνάδελφο από Κατάνια για τη συνταγή αν την ξέρει ή αν μπορεί να την πάρει από το σόι κάτω ;)

    Ισραήλ έχω φάει τα καλύτερα γλυκά marzapane....και για παινέψω την πατρίδα μας....Σπέτσες και Σίφνο έχουμε ωραία αμυγδαλωτά ;))

    καλημερούδια

    ReplyDelete
  13. Πως και δεν σκεφτήκατε να του ρίξετε καμμιά βαλεριάνα ή κανένα lexotanil στο φαγητό μπας και τον κοιμίζατε και ησυχάζατε από αυτόν? Είναι πολύ άσχημο να έχεις έναν τέτοιο σε εκδρομή με γκρουπ. Αυτή η γρανίτα φαίνεται πολύ δροσερή.

    ReplyDelete
  14. Κικι με τρελάνεις, μου αρέσει πολλή οι γρανίτες.

    ReplyDelete
  15. Ανεράιδα, ναι. Σε κάτι χρησίμεψε. Κάθε φορά που τον θυμόμαστε, μας πιάνει κρίση γέλιου! χαχα!

    Αστέρι, αν δεν τα πάρουμε αυτά στην πλάκα, χαθήκαμε τόσες μέρες που διαρκούν τα ταξίδια! Χαχα! Η γρανίτα είναι ιδιαίτερη!

    Ηλία! χαχα! Άκου στο μανάβη! Ναι ναι. Σ΄αυτά τα γκρουπα είναι αδύνατον να μην συναντήσεις μια ειδική περίπτωση!

    Vita, από περιπέτειες άλλο τίποτα. Να έχουμε να λέμε! χαχα!

    ReplyDelete
  16. Ξανθή, εγώ τα συνιστω αυτά τα ταξίδια. Αν δεν είσαι παράξενος άνθρωπος, την καταβρίσκεις. Είναι οικονομικά, βλέπεις πολλά μέρη σε λίγο χρόνο και δεν οδηγείς για να κουραστείς. Τώρα, αν σου τύχει κάτι τέτοιο, το ρίχνεις στην πλάκα ή τον αγνοείς.

    Δήμητρα, εκδρομές και να μην είναι καλές γίνεται;

    Μαρία, ευχαριστώ!

    Big mama, σε κάθε τέτοιο ταξίδι υπάρχουν οι γνωστοί τύποι: αυτός πιυ θα αργεί, αυτός που θα ψωνίζει μετά μανίας, αυτός που δεν χαλάει φράγκο, ο παράξενος, ο γκρινιάρης, όλοι. Στην Ταορμίνα δώσαμε ρεσιτάλ τσακωμών. Μετά από αυτό δεν μιλιόταν η ξεναγός με αυτός και κανέναν άλλον πια στο λεωφορείο. Ελάχιστα πράγματα θυμάμαι από κει! Το θέμα του τσακωμού το θυμάμαι όμως! χαχα!

    ReplyDelete
  17. Αθηνά κι εγώ έχω περασει υπέροχα σε όλα τα ταξίδια που έχω κάνει στο εξωτερικό και έχω κάνει αρκετά. Μόνο αυτή τη φορά μας έτυχε ο καραγκιοζης. Αλλες φορές τέτοια περίπτωση, δεν είχαμε συναντήσει. Πάντα υπάρχει ένας παράξενος, αλλά όχι κι έτσι! Χαχα!

    Και λοιπόν, να σου πω την αλήθεια, θέλω να ξανακάνω τ ταξίδι αυτό. Αλλά δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να ξαναταξιδέψω έτσι που τα καταφέραμε στην Ελλάδα. Όσο για τα αμυγδαλωτά, εκεί που λες δεν έχω πάει, αλλά τα καλύτερα, τα έχω φάει στην Αράχωβα και στη Μονεμβασιά!

    Κατερίνα, μωρέ φάπες έπρεπε να του ρίξουμε. Όχι βαλεριάνα! Θα εστρωνε αμέσως! Χαχα!

    Ελλάδα, δοκίμασέ τη!

    ReplyDelete
  18. Καλημέρα αγαπητή μου Κική
    Απολαυστικότατη η αφήγηση της εκδρομής σου. Βασικά κάτι τέτοιοι τύποι στις εκδρομές των γκρουπ είναι απαραίτητοι. Δίνουν έναν άλλο τόνο έστω κι' αν ελαφρώς σου σπάνε τα νεύρα.
    Πάντως είσαι απολαυστική στην αφήγηση
    Όσο γιά τη γρανίτα θα έπινα μία αλλά γιά να την φτιάξω δεν το βλέπω.
    Νάσαι καλά
    Ντένης από 7/νησα

    ReplyDelete
  19. Λοιπόν αυτήν την συνταγή την θυμάμαι, από τότε την είχα βάλει στο μάτι αυτήν την γρανίτα, που πρέπει να είναι πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες και πολύ ιδιαίτερη!
    Πρέπει οπωσδήποτε να την φτιάξω κάποια στιγμή!

    ReplyDelete
  20. Γέλασα τόσο με τον τρόπο που τα διηγείσαι, που δεν θυμάμαι καθόλου την συνταγή... την διάβασα άραγε ή όχι; :)

    Πάντως αυτά τα ταξίδια είναι πράγματι μια φτηνή και εύκολη λύση για να γνωρίσεις κάποια μέρη - και φαντάζομαι όλοι λίγο-πολύ έχουμε γνωρίσει κάποιον αντίστοιχο μ@λ@κ@.
    Φιλιά...

    ReplyDelete
  21. Στα ταξίδια γενικότερα, καμιά φορά και με καλή παρέα μπορεί να τσακωθείς... Αυτό μου έχει τύχει, οπότε με γκρουπ, ούτε να το σκέφτομαι...

    Από Ιταλία που έχω πάει, 3 πράγματα θα μου μείνουν στο μυαλό γευστικά: Το ριζότο με σπαράγγια και σαφράν που δοκίμασα στο Μιλάνο (πραγματικά όνειρο...), η πίτσα (με αυθεντική βουβαλίσια μοτσαρέλα, άλλο πράγμα) αλλά και η καρμπονάρα στη Φλωρεντία (πριν, στην Ελλάδα την καρμπονάρα την σιχαινόμουν) και ένα κοκτέιλ με κόκκινο κρασί και campari που όλοι έπιναν στη Βενετία.

    Τα γλυκά και τα παγωτά, όσο κι αν φαίνεται περίεργο δεν με πολυενθουσίασαν, αν και μια γρανίτα εσπρέσσο από ένα μικρό μαγαζάκι στη Ρώμη, ήταν ενδιαφέρουσα...
    Η συνταγή για γρανίτα αμύγδαλο πιο ενδιαφέρουσα... Αλλά ακριβώς επειδή έχει πολύ νερό, μάλλον το ιδανικό θα ήταν να έχουμε παγωτομηχανή. Στη γεύση και στο άρωμα όμως, δεν το συζητώ, θα γίνεται τέλεια!

    ReplyDelete
  22. Κ. Ντένη συμφωνώ. Αν δεν ήταν και κάτι τέτοιοι τύποι στις εκδρομές, πώς θα τις θυμόσουν;

    Έλενα, εγώ πάντως από τότε δεν την ξανάφτοαξα, παρά άλλη μία φορά, διότι την τρώω ΟΛΗ ΕΓΩ!!!

    Μπέττυ ευχαριστω! :-) Όντως, πάντας υπάρχει ο μίστερ μ@λ@κ@ς στα γκρουπ. Είναι δεδομένο!

    Dark chef, υπάρχει μία σμαντική διαφορά. Όταν πας με αγνώστους, αν δεν σου αρέσει κάτι ή ενοχλείσαι, δεν το παρασκέφτεσαι να τσακωθείς. Αν όμως είσαι με φίλους, μπορεί να σου χαλάσουν τις διακοπές σου και να μην τολμάς να μιλήσεις επειδή είναι φίλοι. Από αυτή την άποψη, προτιμώ αυτά τα ταξίδια με αγνώστους, παρά με φίλους. Τόσο πολύ μάλιστα, που αποφεύγω να πάω ταξίδι με γκρουπ με γνωστούς, από τα πολλά που έχω δει. Άσε που εμείς, στο 1ο ταξίδι, κάναμε κολλητούς με τους οποίους ακόμα κάνουμε παρέα μετά από 13 χρόνια, ακριβώς γιατί τους γνωρίσαμε με τις εκεί παραξενιές τους, οπότε δεν είχαμε κάτι άλλο να μάθουμε γι΄αυτούς! Αν πας ταξίδι με φίλους, καμιά φορά, βλέπεις ότι τελεικά δεν γνωρίζεις καθόλου τους φίλους σου!

    ReplyDelete
  23. Καλά έχω πεθάνει στα γέλια με την περιγραφή! Τι σας έτυχε!!!!
    Εγώ όσες φορές έχω πάει με γκρουπ, ευτυχώς, έχω σταθεί τυχερή! Υπάρχουν οι κλασσικοί τύποι που αναφέρεις, αλλά στο υποφερτό!
    Η συνταγή σούπερ! (αχ να δω πως θα αδυνατίσω....)

    ReplyDelete
  24. Απολαυστικό το μπλα-μπλα...χιχι.. Είσαι φοβερή.
    Γελάμε εμείς τώρα κι εσείς που θα σκέφτεστε αλλά τότε σας σπάσανε τα νεύρα..

    Ευχομαι να το ξανακάνεις το ταξίδι αυτό και να το απολαύσεις..

    Η γρανίτα πρέπει να είναι ιδιαίτερη.. θα την δοκίμαζα ευχαρίστως

    Φιλιά

    ReplyDelete
  25. Όποιος κάνει το λάθος και πάει κατευθείαν στη συνταγή, θα χάσει όλο το "ζουμί"!! Τέτοιους τύπους χοντρομ@λ@κες διαλέγουν για αβανταδόρικους ρόλους σε ταινίες που ξεκαρδίζεσαι με τα παθήματα και τις ατυχείς συγκυρίες των πρωταγωνιστών. Δες το κι έτσι Κική μου!! Ο καθένας είχε το ρόλο του στα γυρίσματα του "Sicily Drama"!! Υπέροχη η βόλτα σου (για μας τους “απέξω”) υπέροχη και η γρανίτα σου
    Πολλά φιλιά
    Καλημέρα

    ReplyDelete
  26. Αγγελική κι εμείς! Αυτή ήταν ειδική περίπτωση! Και ανίατη! χαχα!
    Εγώ να δω πότε...

    Μάριον, νευριάζαμε, αλλά με τους φίλους μας πεθαίναμε στα γέλια! Θα σας τα πω σε 2ο μέρος μάλλον!

    Γιώργο, αυτός θα ήταν σούπερ ήρωας σε τέτοια ταινία!
    (μωρέ λες να διαβάζει το μπλόγκ;;;;; Χαχαχαχα!)

    ReplyDelete
  27. Αχ αυτό τον τύπο σπαστικού ανθρώπου δεν τον αντέχω. Απορώ πως κρατηθηκατε και δεν τον βρίσατε.

    Πάστα αμυγδάλου μπορείς να φτιάξεις και στο σπίτι. Εγώ που τρωω κυριως φρουτα λαχανικά και ξ. καρπούς πια, φτιάχνω μόνη μου. Απλά θέλει δυνατό μιξερ.

    ReplyDelete
  28. Ποιος σου είπε ότι δεν τον βρίσαμε;;; Χαχαχαχα! Ένας και δύο; Μωρε να τον αφησουμε στη μεση του ηφαίστειου έπρεπε!

    Με το μουλτι δεν ειναι ικανοποιητικο το λιωσιμο του αμύγδαλου. Έφτιαξα τα Χριστούγεννα αλλά δεν ήμουν ικανοποιημενη...

    ReplyDelete
  29. Τέλεια περιγραφή και μούβγαλε γέλιο. Κι εγώ σταμάτησα στην περιγραφή την τόσο γλαφυρή και δεν συνέχισα με τη γρανίτα. Πως τόλεγε ο Κωνσταντίνου με το προφιτερόλ; "Δεν θέλω να το μάθω, να το φάω θέλω!"

    Νένα

    ReplyDelete
  30. Α, δεν θα τα πάμε καλά. Δεν φτάνει που δεν με διαβάζει όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά μούσβησε και το ανώνυμο. Βεβαίως γράφω από κάτω όνομα. Τι γίνεται δεν ξέρω. Τες πα. Έλεγα ότι πολύ με γοήτευσε η περιγραφή σου και μούβγαλε και γέλιο. Νάσαι καλά Κικόν μου και να περνάτε όλο και καλύτερα. Νένα

    ReplyDelete
  31. Νουνού, κάτι έχει αλάξει με τον μπλόγκερ και το gmail. Μην συγχίζεσαι.
    Χαίρομαι που σου άρεσε η περιγραφή! Φιλούμπες!

    ReplyDelete
  32. Ενα τέτοιο αρχιπαπάρα (πατέρα) είχαμε στο νηπιαγωγείο του μικρού. Κάθε φορά σε συγκεντρωσεις το έπαιζε ξερόλας, φαντάζεσαι πως αντιδρούσα, έτσι? Το γέλιο θα πέσει του χρόνου γιατί τον πήραμε προίκα για το δημοτικό ....Θα πέσει το γέλιο της αρκούδας. Μάλλον θα δίνουμε show στις συγκεντρώσεις...είδομεν!
    Ολα τα λεφτά η ανάρτηση, μου είχε ξεφύγει, πως το έπαθα?
    Πήρε το μάτι μου κάτι για γρανίτα??? Μπουχααχχααχαχα!! Κλαίω από τα γέλια ακόμα.......

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχαχα! Με γεια! Να τον χαίρεστε! Να δω πώς θα τον κάμετε καλά τα επόμενα 6 χρ'ονια! Απαπαπα!

      Delete
  33. Καλημέρα Κική...αυτές τις μέρες είμαι πολύ κουρασμένη, ο γιός μου ο μικρός ετομάζει να ανοίξει ένα art cafe στα Γρεβενά και έχω ετοιμασίες. Διάβασα λοιπόν την ανάρτησή σου και χαλάρωσα λίγο.
    Να είσαι καλά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Με το καλό να το ανοίξει!

      Delete