Τι να δοκιμάσω στην Ξάνθη. Τι να πάρω.

Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στην Ξάνθη, ήρθε η ώρα να σας πω τι δοκίμασα. Κατ'αρχήν, ό,τι έφαγα, ήταν εξαιρετικό! Παρόλο που κάποιες φορές φάγαμε αργά ή πολύ, τα ευαίσθητα στομάχια μας δεν παραπονέθηκαν, πέρα από το φούσκωμα που προκλήθηκε από ...αρκετό φαγητό :-)

Όλα όσα δοκιμάσαμε, τόσο σε μαγαζιά, όσο και στο δρόμο, ήταν πάρα πολύ καλά! Τα κρεατικά τους μας φάνηκαν πιο νόστιμα, οι μερίδες τεράστιες, έφαγα τα καλύτερα σουτζουκάκια και πιροσκί που έχω δοκιμάσει ποτέ, κλπ κλπ

Ας αρχίσω όμως να σας δείχνω...

Ξεκινάω με ίσως το πιο νόστιμο που έφαγα εκεί. Ή μήπως να παραδεχτώ απλά ότι είμαι γλυκατζού; Μάλλον το δεύτερο! χαχα!

Στην αρχή της παλιά πόλης, υπάρχει ένα ζαχαροπλαστείο, το Βυζάντιο. Αγοράσαμε σεκέρ παρέ και καζά ντιπί. ΘΕΪΚΑ και τα δύο! Το αστείο εδώ: στο Βυζάντιο δεν μπορούσες να καθίσεις αν ήσουν καπνιστής (είχε ελάχιστα τραπέζια και όχι για καπνίζοντες), εμείς θέλαμε οπωσδήποτε καφέ και τσιγαράκι, οπότε είπαμε ότι δεν θα μείνουμε. Η ευγενική κυρία είπε ότι μπορούσαμε να πάρουμε το γλυκό μας μαζί αν καθόμασταν στο απέναντι καφέ (ή σε ένα από τα απέναντι υποθέτω). Το απέναντι καφέ, λεγότας Με..ρακί και δεν είχε γλυκά. Μας πρότεινε αν θέλουμε να πάρουμε γλυκό από απέναντι και να το φέρουμε εκεί. Αφού και οι δύο μαγαζάτορες τα έβρισκαν ως προς αυτό, αυτό κάναμε κι εμείς. Μια χαρά συνεργάζονταν τα δύο μαγαζιά!

Θεονόστιμα λοιπόν και τα δύο γλυκά. Σεκέρ παρέ είχα ξαναφάει αλλά καζάν ντιπί, δεν είχα φάει ποτέ. Νόμιζα πως θα πικρίζει η καμμένη πλευρά του, αλλά αντίθετα γλύκιζε και ήταν ΤΕΛΕΙΟ! Η φίλη που μας "ξεναγούσε" αφού ήταν από κει, μας είπε ότι στο έμπα της πόλης υπάρχει ένα μαγαζί παμπάλαιο που λέγεται Καζάνι και έχει το καλύτερο καζάν ντιπί. Δεν προλάβαμε να δοκμάσουμε από κει. Του Βυζάντιου πάντως ήταν τέλειο!

Η Ξάνθη είναι διάσημη, εκτός από τα σιροπιαστά της γλυκά, και για τα γλυκά με σοκολάτα. Συγκεκριμένα για τις καριόκες και τα πούρα της. Ένα πολύ γνωστό ζαχαροπλαστείο είναι ο Παπαπαρασκευάς, από όπου βλέπετε φωτο. Μεταξύ καριόκας και πούρου, ψηφίζω πούρο.

(Αυτά τα γλυκά, μου θύμισαν γλυκά που είχα φάει στη Γερμανία και λέγοντας χιονόμπαλες)

Ταβέρνα τα Φιλαράκια. Καταπληκτική σε όλα της. Σημείο, φαγητό, τιμές. Α και χιούμορ. Διαβάστε τα σουπλά και τον κατάλογο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Φάγαμε ισκεντέρ κεμπάπ. Αντί για γιαουρτλού (με γιαούρτι) φάγαμε αυτό που έχει σάλτσα ντομάτα από πάνω. Συνοδευόταν με ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ατζέμ πιλάφι, πίτες, πιπεριά, ψητά λαχανικά. Σε καταλάβαιναν ότι είσαι ξένος και ρωτούσαν αν θές την πιπεριά καυτερή ή όχι ;-) Μια μερίδα τεράστια, μια σαλάτα, αναψυκτικό και νερό, περίπου 15 ευρώ.

Ξηροκάρπια κι εδώ, όπως και στην Κομοτηνή! Και όχι μόνο φυσικά. Σουτζούκ λουκούμ, αλλά και fruit leather παρακαλώ!

Από αυτό το μαγαζί, (το Ξηροκάρπι) πήρα σουτζούκ λουκούμ με φυστίκι και ήταν τέλειο. Σουτζουκ λουκούμ πήρα επίσης από την αρχή της παλιάς πόλης από ένα γωνιακό μαγαζί που νομίζω ότι λεγόταν γωνίτσα ή κάτι τέτοιο. Εξίσου νόστιμο!

Κι άλλο ζαχαροπλαστείο. Μου έκανε εντύπωση ότι και στα δύο, είχαν μπισκότα και τούρτες με ζαχαρόπαστα...

Σουβλάκι (τουλούμπα) κανείς;

Το καλύτερο σουτζουκάκι (ή μήπως ήταν κεμπαπ;;;) που έφαγα ποτέ! Αφράτο και πεντανόστιμο!

Σ' αυτά τα μέρη, πρέπει να φας μπουγάτσα οπωσδήποτε...

Τελευταία μέρα, φάγαμε σε μια ταβέρνα ψηλά, από όπου βλέπεις όλη την Ξάνθη. Ταβέρνα Ξανθίπη. Πολύ καλό φαγητό. Τιμές, δεν γνωρίζω.

Πατάτες ωγκραντέν τέλειες

Αλοιφές λένε στα βόρεια το τζατζίκi, ρώσικη, τυροσαλάτα κλπ. Η τυροσαλάτα που δοκίμασα, τέλεια!

Τοπικά φαγητά ζητήσαμε: χοιρινό κρασάτο με μανιτάρια

...και μοσχάρι με μελιτζάνες. Σούπερ και τα δύο!

Τέλος, να σας δείξω τις νοστιμιές που φάγαμε στο δρόμο. Με την κυρία από το Σύλλογο γυναικών Γενισέας, πιάσαμε κουβέντα. Ζήτησα να τους φωτογραφήσω, με ρώτησε από πού είμαι και όταν της είπα ότι ήρθαμε με το χορευτικό ειδικά για τις γιορτές παλιάς Πόλης, με κέρασε πιροσκί. Ό,τι καλύτερο έφαγα νομίζω. Χωρίς λάδια περιττά, νόστιμο κλπ. Προτίμησα με τυρί και ήταν τέλειο. Προσέξτε πώς δουλεύουν όλες μαζί σαν μελίσσι. Ασταμάτητα έφτιαχναν πιροσκί, η καθεμία το στάδιο που είχε μπροστά της. Δοκιμάστε αν βρεθείτε κοντά τους. Μετά, γύρισα και κάνοντας αστείο ότι ήταν χάλια και πρέπει να ξαναφάω για να σιγουρευτώ, αγόρασα άλλα τρία για την παρέα μου :-p

Ο Σύλλογος γυναικών Ξάνθης. Εδώ δεν πήρα πιροσκί, αλλά χατσαπούρι (ποντιακό τυρόψωμο). Εξαιρετικό!

Κι άλλος σύλλογος γυναικών. Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση η ύπαρξη πολλών συλλόγων και μάλιστα γυναικών.

Τέλος, αυτές οι πολύτιμες μπίλες, λιάζονται από τη μέρα που γύρισα, στο μπαλκόνι μου. Αρχικά, όταν είδα να τις πουλάνε στο δρόμο, αναρωτήθηκα τι είναι. Από μακριά έμοιαζαν με ελιές, αλλά μου φάνηκε αδιανόητο να πουλάνε ελιές σε κείνα τα μέρη και μάλιστα τόσο νωρίς. Έπρεπε να ρωτήσω τι είναι! Κράνα! Ωωωωω Γκοοοοντ! Θα πάρω κράνα γι λικέεεερ! Εγώ τα κράνα που είχα δει και μου είχαν στείλει κανα δυο φορές δώρο, ήταν πιο μικρά και πιο άγουρα. Αυτά εδώ ήταν μεγάλλα και κατακόκκινα. Περιμένω πώς και πώς να γίνει το λικεράκι μου!

Μαμάδες και μπαμπάδες που θα πάτε αυτό τον καιρό να εγκαταστήσετε τα παιδάκια σας, δοκιμάστε την τοπική κουζίνα και αφήστε την ασφάλεια της πίτσας και του σουβλακίου! :-)